αυτοκτονια

[carrot]

Χμ, ευτυχώς πάντως που υπάρχει και η επιλογή της αυτοκτονίας. Φεύγεις απ αυτή την ζωή όποτε γουστάρεις και...τέλος στον πόνο.

Όχι , ο πόνος δεν έχει τέλος. Η πράξη ακόμα και του πιο ασήμαντου ζώου έχει επίδραση στα υπόλοιπα. Για ρώτα αυτούς που είναι συγγενείς όσων έχουν αυτοκτονίσει...

[crazy_diamond]

Χμ, ευτυχώς πάντως που υπάρχει και η επιλογή της αυτοκτονίας. Φεύγεις απ αυτή την ζωή όποτε γουστάρεις και...τέλος στον πόνο.

Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις ότι η επιλογή αυτή είναι από μόνη της υπερβατική.
Χρειάζεται να υπερπηδήσεις όλες τις αντιστάσεις και τα εμπόδια που θέτει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Αυτό από μόνο του ''δείχνει'' πέρασμα σε μια άλλη σφαίρα, αν μπορώ να το θέσω έτσι, nnkos.
Και όποιος κι αν είναι ο λόγος ή οι λόγοι που ωθούν σε ένα τέτοιο άλμα στηρίζονται σε κάποιο ΘΕΜΑ
και ο στίβος είναι μάλλον πολύ ευρύτερος από εκείνον της ''λογικής''.

Οπότε βρίσκω άστοχη μια φατσούλα ''cool'' με γυαλιά ηλίου και χαμογελάκι, αφού, με άλλα λόγια, δεν είναι τόσο απλό.. ''φεύγεις όποτε γουστάρεις''. Και το τέλος δεν αφορά μόνο στον πόνο. Δεν τελειώνει μόνο ο πόνος. Τελειώνουν τα πάντα. ΤΕΛΟΣ ολοκληρωτικό, οριστικό και αμετάκλητο. Αν καταφέρει και το χωρέσει αυτό το μυαλό, γιατί είναι κάπως ασύλληπτο από μόνο του..

Επειδή, όμως, ξέρω ότι ο πόνος μπορεί να γίνει τόσο αβάσταχτος ώστε να πάρει σχήμα μια τέτοια ''φυγή'' και κάποιος να ζητήσει έτσι τη λύτρωση, το μόνο ευτυχώς που μπορώ να δω εγώ είναι ότι κάποιες φορές εκπέμπει σήματα SOS που γίνονται αντιληπτά εγκαίρως και ακόμα κι αν δε το ζητήσει καθαρά μπορεί να πάρει / δεχτεί βοήθεια ώστε να ''δει'' τα πράγματα αλλιώς, να πιστέψει ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις.

[carrot]

Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις ότι η επιλογή αυτή είναι από μόνη της υπερβατική.
Χρειάζεται να υπερπηδήσεις όλες τις αντιστάσεις και τα εμπόδια που θέτει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Αυτό από μόνο του ''δείχνει'' πέρασμα σε μια άλλη σφαίρα, αν μπορώ να το θέσω έτσι, nnkos.
Και όποιος κι αν είναι ο λόγος ή οι λόγοι που ωθούν σε ένα τέτοιο άλμα στηρίζονται σε κάποιο ΘΕΜΑ
και ο στίβος είναι μάλλον πολύ ευρύτερος από εκείνον της ''λογικής''.

Η χρειάζεται να σου γκρεμίσουν όλες τις αντιστάσεις και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης όπως γίνεται στα άτομα που απομονώνει η κοινωνία και τα ωθεί στην ανεργία, την μοναξιά και τέλος στην αυτοκτονία.

[amelie74]

insect δεν εχω διαβασει ολο το νημα,αλλα ενα εχω να σου πω ελπιζοντας να σε βοηθησει...
στις μερες μας υπαρχουν εκατομμυρια ατομα ανεργα,μοναχικα και σε απογνωση.
ομως δεν αυτοκτονουν.
κατι τους κραταει στη ζωη.
προσπαθησε να ψαξεις και να βρεις κατι που σε κραταει και σενα στη ζωη.
αποκλειεται να μην υπαρχει κατι.
σκεψου πως ολα τα ωραια που καποτε ενιωσες,δεν εχουν φυγει ανεπιστρεπτι.
σκεψου πως αυριο,μεθαυριο μπορει καλλιστα να τα ξαναζησεις.
στο ευχομαι ολοψυχα.

[carrot]

Κοίτα.. δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα για μένα αλλά ώρες ώρες μου τη βιδώνει που περνάω τόσες ώρες μόνος. Δηλαδή όταν βγαίνω, όταν είμαι με κόσμο δεν κάθομαι να σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Εδω μέσα έχω γίνει χειρότερα απότι ήμουν όταν μπήκα γιατί αυτοταμπελώθηκα και ώθησα την κατάσταση μου. Βλέπεις, ακόμα και τα πρεζάκια έχουν καλύτερη αντιμετώπιση. Ωθούμαι στο μίσος γιατί με έχει ενοχλήσει η υποκρισία και ο επι-λεκτικός κοινωνικός ρατσισμός. Μπορεί να ζούσα στο πάρκο αλλά να έλεγα πως ζω σε παλάτι και να ένιωθα πιο όμορφα έτσι. Η ζωή θέλει τρέλα αλλά όχι ειλικρίνια, ούτε γκρίνια. Αν είσαι γκρινιάρης όλοι σε κάνουν πέρα, ακόμα και οι γκρινιάρηδες. Δεν υπάρχει καιρός για κλάψα μόνο για γέλιο η στατους.

Εν τέλη σου λέω πως καλύτερα να πορεύεσαι με ντελούσιον προς μια ψεύτικη αγάπη παρά προς μια ψυχρή πραγματικότητα κατατακτήριας λογικής.

[Παστελι]

Ουτε τους γκρινιαριδες θελουν ινστεκτ.Εγω συνεχεια γκρινιαζω οτι ποναω εδω και εκει απο τοτε π εκλεισα τα 30 και αυτο βλεπω να κουραζει τους γυρω μου.Μονος μενεις?
Παρε κανενα γατι για παρεα :P

[jane-do-ni]

[I]Όχι , ο πόνος δεν έχει τέλος. Η πράξη ακόμα και του πιο ασήμαντου ζώου έχει επίδραση στα υπόλοιπα. Για ρώτα αυτούς που είναι συγγενείς όσων έχουν αυτοκτονίσει... [/I]

Ναι, είναι πολύ δύσκολο. Και γω σκέφτομαι το πόσο θα πονέσει η αδερφή μου αν αυτοκτονήσω- θα τρελαθεί σίγουρα. Γαμώτο, δεν με φτάνουν τα δικά μου προβλήματα…

[I]Δεν τελειώνει μόνο ο πόνος. Τελειώνουν τα πάντα. ΤΕΛΟΣ ολοκληρωτικό, οριστικό και αμετάκλητο.[/I]

Μπορεί και να μην είναι οριστικό το τέλος, αλλά να περνάμε σε έναν άλλο κόσμο καλύτερο.

[carrie]

H και χειροτερο, ποιος ξερει! Απο τη στιγμη που ειναι αποφευκτος ο θανατος, ποιος ο λογος να τον επισπευδεις κιολας; Εκει θα παμε. Σαν να σου λενε κανε τη διαδρομη γιαννενα θεσσαλονικη, και αντι να πας μεσω αμερικης, χαβαης, λονδινου, να πηγαινεις κατευθειαν. Ναι το ταξιδι εχει δυσκολιες, αλλα τουλαχιστον ειναι ταξιδι. Ενω απαξ και φτασεις μπορει να ειναι το τελος των παντων, απλη ανυπαρξια. Αρα δε θα μπορεις ουτε να ανακουφιστεις που τελειωσε το ταξιδι. Ποιος ο λογος να βιαζεται κανεις!

[crazy_diamond]

Μπορεί και να μην είναι οριστικό το τέλος, αλλά να περνάμε σε έναν άλλο κόσμο καλύτερο.

Πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

Νομίζω ότι ο στίχος αυτός του Ελύτη τα λέει όλα, nnkos.
Όπως έγραψες και ο ίδιος ''μπορεί'' να έπεται πέρασμα σε έναν άλλο κόσμο, καλύτερο ή μη. Εγγυήσεις, ωστόσο, ΔΕΝ υπάρχουν.
Γι' αυτό προσπάθησε να ζήσεις τώρα, εδώ!

Αν αυτό σου είναι δύσκολο και αβάσταχτο ζήτησε από έναν ειδικό, απ' τους δικούς σου ανθρώπους, να σε βοηθήσουν ν' αλαφρώσεις,
να βρεις τρόπους να ξεπεράσεις τα όποια προβλήματα, να απαλύνεις τον πόνο, να δεις τα πράγματα αλλιώς.

[amelie74]

Εδω μέσα έχω γίνει χειρότερα απ ότι ήμουν όταν μπήκα γιατί αυτοταμπελώθηκα και ώθησα την κατάσταση μου

.

αν νιωθεις πως δεν σε βοηθαει ο χωρος μην μπαινεις βρε ινσεκτ.
ή καλύτερα μπαινε και "κρατα" μονο οτι σε βοηθαει.
εγω τουλαχιστον ετσι λειτουργω εδω μεσα.
σημασια δεν εχει τι λεμε εμεις αλλα τι αποροφας απο αυτα που σου λεμε και κατα ποσο σε βοηθουν.

Βλέπεις, ακόμα και τα πρεζάκια έχουν καλύτερη αντιμετώπιση. Ωθούμαι στο μίσος γιατί με έχει ενοχλήσει η υποκρισία και ο επι-λεκτικός κοινωνικός ρατσισμός.

δεν εχω παρακολουθησει αν εχεις ερθει σε προστριβες με αλλα ατομα εδω μεσα,παντως εγω τον ρατσισμο τον βλεπω οχι εντος φορουμ αλλα εκτος φορουμ.(και παλι οχι απο ολους).
ολο αυτο το "αλληλομοιρασμα" δυσκολων ψυχολογικων καταστασεων ειτε γινεται διαδικτυακα, ειτε στα πλαισια καποιου γκρουπ θεραπι νομιζω οτι βοηθαει στον αποστιγματισμο.(δλδ στην απο-ταμπελοποιηση).

[carrot]

.

αν νιωθεις πως δεν σε βοηθαει ο χωρος μην μπαινεις βρε ινσεκτ.
ή καλύτερα μπαινε και "κρατα" μονο οτι σε βοηθαει.
εγω τουλαχιστον ετσι λειτουργω εδω μεσα.
σημασια δεν εχει τι λεμε εμεις αλλα τι αποροφας απο αυτα που σου λεμε και κατα ποσο σε βοηθουν.



δεν εχω παρακολουθησει αν εχεις ερθει σε προστριβες με αλλα ατομα εδω μεσα,παντως εγω τον ρατσισμο τον βλεπω οχι εντος φορουμ αλλα εκτος φορουμ.(και παλι οχι απο ολους).
ολο αυτο το "αλληλομοιρασμα" δυσκολων ψυχολογικων καταστασεων ειτε γινεται διαδικτυακα, ειτε στα πλαισια καποιου γκρουπ θεραπι νομιζω οτι βοηθαει στον αποστιγματισμο.(δλδ στην απο-ταμπελοποιηση).

Ρε συ τι να το κάνω το να γράφω μπροστά από μια οθόνη .. να έχω την ψευδαίσθηση ότι έχω παρέα? Στο διάολο να πάνε όλοι, υποκριτές είναι, οι γυναίκες είναι πυροβολημένες, τα κοινωνικά προβλήματα είναι ατελείωτα, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο ψεύτικες... όλοι κοιτάνε την παρτη τους και μέχρι να τους χτυπήσει τη δική τους πόρτα κάποιο πρόβλημα ζουν σε ένα πλαστικό παράδεισο. Με ταυτίζει απόλυτα ένα άρθρο που διάβασα με τίτλο πικρά δάκρυα για ένα παράλογο κόσμο:

Είναι γεγονός ότι ζούμε σ’ ένα παράλογο κόσμο. Ένα κόσμο που καυχιέται ότι δημιούργησε «το λογικό ον», αλλά κάθε άλλο από λογική εκπέμπουν οι πράξεις του.

Πόλεμοι, βία, καταστροφές, πείνα, κακοδιοίκηση κι άλλα πολλά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε. Πίσω όμως απ’ αυτόν τον εμφανή παράλογο κόσμο, κρύβεται ένας ακόμα πιο παράλογος και πιο επικίνδυνος ίσως, γιατί απ’ αυτόν πηγάζει κάθε κακό του εμφανούς παράλογου κόσμου. Κι αυτός δεν είναι άλλος απ’ το σκοτεινό κόσμο της ανθρώπινης ψυχής!

Ο ανθρώπινος εσωτερικός κόσμος, που μερικώς μόνο εκδηλώνεται με τη συμπεριφορά μας, είναι το βαθύ άπατο πηγάδι που χρόνια τώρα οι ψυχολόγοι κι οι ψυχίατροι προσπαθούν να το εξερευνήσουν, χωρίς ωστόσο επιτυχία. Κι όταν το πράγμα περάσει στο επίπεδο των ανθρώπινων σχέσεων, τότε απ’ το βαθύ πηγάδι ξεπετάγονται όφιδες φαρμακεροί, σκορπιοί ιοβόλοι, βάτραχοι γλοιώδης και ό,τι άλλο μια αρρωστημένη φαντασία μπορεί να συλλάβει.

Το μόνο που αξίζει στην ανθρωπότητα είναι ο αφανισμός της... και νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός πλησιάζουμε όλο και περισσότερο το σενάριο αυτό... όχι επειδή εγώ είμαι κακός και το θέλω αλλά επειδή το λένε και άνθρωποι/ οργανισμοί που έχουν ασχοληθεί εις βάθος με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Στο διάολο λοιπόν...και κανένα δάκρυ.

[carrot]

Κάτι ακόμα.. και λυπάμαι που το λέω.. οι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα για την κοινωνία, ένα ασήκωτο βάρος για το οποίο είναι όλοι λίγο η πολύ συνένοχοι.

[Bill_K]

Μπορεί και να μην είναι οριστικό το τέλος, αλλά να περνάμε σε έναν άλλο κόσμο καλύτερο.

Για αυτό μην είσαι τόσο σίγουρος, ο.τι όμορφο και να υπάρχει εκεί "έξω" η αυτοκτονία στο στερεί, και τότε δεν θα υπάρχει γυρισμός, αυτό είναι το καλό της ζωής να έχουμε το προτέρημα να μετανιώνουμε και να διορθώνουμε τα λάθει μας ή τις καταστάσεις που δεν μας αρέσουν. Πάνω από όλα να χαίρεστε την ζωή σας για όσο αυτή διαρκεί μεχρι να σας την πάρει Αυτός που σας την έδωσε. Όλα διορθώνονται όσο είμαστε εδώ...

[Παστελι]

Για αυτό μην είσαι τόσο σίγουρος, ο.τι όμορφο και να υπάρχει εκεί "έξω" η αυτοκτονία στο στερεί, και τότε δεν θα υπάρχει γυρισμός, αυτό είναι το καλό της ζωής να έχουμε το προτέρημα να μετανιώνουμε και να διορθώνουμε τα λάθει μας ή τις καταστάσεις που δεν μας αρέσουν. Πάνω από όλα να χαίρεστε την ζωή σας για όσο αυτή διαρκεί μεχρι να σας την πάρει Αυτός που σας την έδωσε. Όλα διορθώνονται όσο είμαστε εδώ...

Τρομερα τα λογια σου μπραβο .Μια και μοναδικη φορα μας δινεται η ευκερια να ζησουμε και πρεπει ειτε καλη ειτε σκατα η ζωη μας να προσπαθουμε και να μην τα παραταμε ποτε.

[eiri]

μερικες φορες με πιανει ενας ψυχικος πονος αρκετα δυνατος, ερχονται και διαφορες σκεψεις, και ερχεται ολη αυτη η συμφορα μεσα μου και σκεφτομαι την αυτοκτονια.
σαμπ οντως ισως να μην υπαρχει ανωδυνος τροπος.
σημερα δεν την παλευω καθολου αυτο ειναι το μονο σιγουρο.

και εγω τα ιδια σκεφτομαι καθε μερα....δεν ξερω αν αξιζει να αυτοκτονησουμε...εκεινο που σιγουρα ξερω ειναι οτι δεν εχουμε κανενα δικαιωμα να δωσουμε τοσο πονο σε οσους μας αγαπουν, λιγοι πολλοι δεν εχει καμια σημασια...
παλεψε το οσο μπορεις
οτι χρειαστεις ειμαστε ολοι εδω