Πως & γιατι οι γυναικες ανεχονται την απιστια?

[crazy_diamond]

Για τι πράμα μιλάς?.
Όταν αγαπάς δεν υπάρχει διάβρωση υπάρχει συντροφικότητα και αγάπη. Η αγάπη σου τελειώνει?
Μιλάω για τις δικές μου απόψεις. Αν ήμουνα παντρεμένη δεν θα ήθελα να καταντήσω να έχω μοντέρνα οικογένεια με 3 γάμους και 3 παιδιά από τον κάθε γάμο μου. Εκείνον που θα επιλέξω θα το πάω μέχρι το τέλος. Έτσι έμαθα εδώ έτσι θα κάνω. Εκφράζω τις απόψεις μου δεν προσπαθώ να επιβάλλω τίποτα σε κανέναν.

Είναι δύναμη να μένεις και να προσπαθείς να σώσεις τη σχέση σου ή τον γάμο σου, πρόσεξε δεν ανέχεσαι την απιστία ή την οποιαδήποτε κρίση, αλλά προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κάνεις καλύτερη αυτή τη σχέση.

Εσύ δεν ξέρω σε τι φάση είσαι τώρα, αν στα καλά καθούμενα εκεί στη μέση του γάμου σου πάψεις να αγαπάς τον σύντροφό σου τότε εξ αρχής δεν έπρεπε να παντρευτείς δεν ήσουν έτοιμη. Είναι ευθύνη αυτά.

Μην παρεξηγήσεις που μιλούσα σε δεύτερο ενικό, δεν εννοούσα εσένα γιατί δεν σε ξέρω :) γενικά τα λέω

Συζήτηση κάνουμε, ο καθένας ξετυλίγει την οπτική του, το πώς βιώνει μια κατάσταση αλλά και το πώς έχει ''μάθει'' να το κάνει.

Ξέρεις, αυτό το ''έχω μάθει έτσι κι έτσι θα πεθάνω'' είναι μεγάλο στοίχημα.
Τζογάρεις όχι μόνο με τον εαυτό σου αλλά και με τόσα άλλα που απλά, καλώς ή κακώς, αδυνατείς να ελέγξεις. Εσύ, εγώ, όλοι μας. Π.χ., τα συναισθήματα του άλλου ανθρώπου με τον οποίο μοιραζόμαστε μια κοινή πορεία. Ακόμα κι αν κάποιος είναι βράχος ορκισμένος συμπαγής, όσα νύχια και να βγάλει, όσες αλυσίδες και δεσμά, δεν μπορεί να κρατήσει κάτι αναλλοίωτο μόνος του, ιδίως όταν αυτό το κάτι είναι ένας γάμος, μια συμβίωση.. μια σχέση δηλαδή που αφορά και σε κάποιον άλλον!

Από την άλλη, απορρίπτεις το ότι μπορείς να αλλάξεις γνώμη, οπτική, στάση ζωής, συναισθήματα, όνειρα, ανάγκες μόνο και μόνο επειδή έβαλες στεφάνι;;;
Μπορείς να εγγυηθείς ότι δε θα αλλάξεις ποτέ; Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εγγυήσεις προς τρίτους, αλλά το πιο βασικό, στον εαυτό σου.
Σε καμία περίπτωση δεν αρνούμαι να δουλεύεις τη σχέση σου, να προσπαθείς και στα δύσκολα. Το θέμα είναι αλλού.
Η ευθύνη υπάρχει, σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας επιλογή, ακόμα και στην πιο απλή. Το θέμα είναι πώς έχεις ''μάθει'' να τη φέρεις επάνω σου.
Την κουβαλάς ενοχικά, αρνούμενη στον εαυτό σου να αλλάξει σε κάποια φάση στο (άγνωστο σε όλους) μέλλον, ή μη επιτρέποντάς του να κάνει λάθος;

Υπάρχει ένα τέτοιο ηθικώς κατασκευασμένο καλούπι στο οποίο και υπάρχει τάση να μας χυτεύουν. Οι πιο παλιές γενιές το έχουν φάει με το κουτάλι.
Ναι, για κάποιους ανθρώπους αν είναι να χωρίσουν σημαίνει ότι δεν έπρεπε να παντρευτούν εξαρχής. Οκ, εγώ απλά διαφωνώ.

Για μένα κατάντια θα ήταν να παραμένεις σε ένα ''γάμο'' στον οποίο τα δεσμά έχουν καταρρεύσει πανηγυρικά από καιρό, μόνο και μόνο για να μη χρεωθείς ένα λάθος, μια αποτυχία.

[BloodyKate]

Συζήτηση κάνουμε, ο καθένας ξετυλίγει την οπτική του, το πώς βιώνει μια κατάσταση αλλά και το πώς έχει ''μάθει'' να το κάνει.

Ξέρεις, αυτό το ''έχω μάθει έτσι κι έτσι θα πεθάνω'' είναι μεγάλο στοίχημα.
Τζογάρεις όχι μόνο με τον εαυτό σου αλλά και με τόσα άλλα που απλά, καλώς ή κακώς, αδυνατείς να ελέγξεις. Εσύ, εγώ, όλοι μας. Π.χ., τα συναισθήματα του άλλου ανθρώπου με τον οποίο μοιραζόμαστε μια κοινή πορεία. Ακόμα κι αν κάποιος είναι βράχος ορκισμένος συμπαγής, όσα νύχια και να βγάλει, όσες αλυσίδες και δεσμά, δεν μπορεί να κρατήσει κάτι αναλλοίωτο μόνος του, ιδίως όταν αυτό το κάτι είναι ένας γάμος, μια συμβίωση.. μια σχέση δηλαδή που αφορά και σε κάποιον άλλον!

Από την άλλη, απορρίπτεις το ότι μπορείς να αλλάξεις γνώμη, οπτική, στάση ζωής, συναισθήματα, όνειρα, ανάγκες μόνο και μόνο επειδή έβαλες στεφάνι;;;
Μπορείς να εγγυηθείς ότι δε θα αλλάξεις ποτέ; Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εγγυήσεις προς τρίτους, αλλά το πιο βασικό, στον εαυτό σου.
Σε καμία περίπτωση δεν αρνούμαι να δουλεύεις τη σχέση σου, να προσπαθείς και στα δύσκολα. Το θέμα είναι αλλού.
Η ευθύνη υπάρχει, σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας επιλογή, ακόμα και στην πιο απλή. Το θέμα είναι πώς έχεις ''μάθει'' να τη φέρεις επάνω σου.
Την κουβαλάς ενοχικά, αρνούμενη στον εαυτό σου να αλλάξει σε κάποια φάση στο (άγνωστο σε όλους) μέλλον, ή μη επιτρέποντάς του να κάνει λάθος;

Υπάρχει ένα τέτοιο ηθικώς κατασκευασμένο καλούπι στο οποίο και υπάρχει τάση να μας χυτεύουν. Οι πιο παλιές γενιές το έχουν φάει με το κουτάλι.
Ναι, για κάποιους ανθρώπους αν είναι να χωρίσουν σημαίνει ότι δεν έπρεπε να παντρευτούν εξαρχής. Οκ, εγώ απλά διαφωνώ.

Για μένα κατάντια θα ήταν να παραμένεις σε ένα ''γάμο'' στον οποίο τα δεσμά έχουν καταρρεύσει πανηγυρικά από καιρό, μόνο και μόνο για να μη χρεωθείς ένα λάθος, μια αποτυχία.

Πάλι δεν σε καταλαβαίνω.

[BloodyKate]

Απο την αλλη συμφωνω με Blοody.. ειμαι τοσο διχασμενη! Δυστυχως η "αγαπη" που νιωθουν πολλοι ειναι εγωισμος ουσιαστικα... δεν ξερω αν καταλαβαινετε τι εννοω.

Ντάξει συζήτηση να γίνεται. Απλά όσον αφορά μια απλή σχέση, τρέχα όσο είναι νωρίς μόλις δεις το κακό, από την άλλη σε ένα γάμο απλά πιστεύω πως αν ο άντρας δεν κακοποιεί τη γυναίκα, πρέπει να εξαντληθούν τα πάντα και μετά να προχωρήσει κάποια σ χωρισμό. Δεν θέλω να πιστεύω πως 50η επέτειος γάμου είναι απλά μια περασμένη εποχή. Θέλω να πιστεύω πως κι εμείς οι νέοι θα το ζήσουμε :) :) :)

[s.popi]

Τι οδηγεί όμως κάποιον στην απιστία? Δεν παιζει κι αυτό ρόλο στο αν θα τον συγχωρέσουν? Οι σχέσεις δεν είναι εύκολες και στο γάμο ακόμα δυσκολότερες.

[BloodyKate]

έχεις δίκιο, δεν ξέρω πολλά από απιστία, αλλά τη γνώμη μου θα την πω. :)
ένας άντρας θα απιστήσει όταν νιώθει κόμπλεξ απέναντι στην σύντροφό του, όταν νιώθει ανασφαλής στη σχέση του δηλαδή όταν δεν τον στηρίζει και δεν πιστεύει σε εκείνον η γυναίκα του, όταν η γυναίκα επαναπάυεται και σταματάει να είναι ΓΥΝΑΙΚΑ και φυσικά όταν δεν του κάθεται. Υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτά είναι τα λίγα που ξέρω

Η γυναίκα όταν απιστεί, δενν ξέρω γιατί μπορεί να το κάνει, θυμάμαι μια γυναίκα που το έκανε αυτό, ήταν πολύ όμορφη, είχε παιδιά και από ότι έμαθα έφυγε με τον εραστή της, μάλλον από ρομαντισμό και βλακεία απίστησε η κοπέλα.

[ioannis2]

Το ιδανικό - και δεν ξερω αν υπάρχει στις μερες μας - είναι η πίστη για μια ζωή, αποτελεσμα ειλικρινους αγαπης και αφοσίωσης αναμεσα σε δυο ανθρώπους.

Είναι αλήθεια ότι με την πάροδο του χρόνου το αίσθημα έρωτα και ομορφιάς σε μια σχέση αρχίζει να ξεθωριάζει, δεν υπάρχει πλέον ο ενθουσιασμός που υπήρχε στην αρχή της σχέσης ή στα πρώτα χρόνια. Ο άντρας είναι σα να ζει μια μάχη ανάμεσα στη λίμπιντο και στην πίστη. Ο πειρασμός του ωραίου το οποίο ο άντρας γουστάρει θα τον οδηγησει στην απιστία. Το ίδιο και μια γυναίκα. Το παν είναι να κουμαντάρει ο καθενας τους τις ορμες και να συγκρατηθεί, κι αν όμως το κάνει να ναι ένα πολύ μεμονομένο γεγονός σε μια ωραία σχέση.
Κάποιοι όμως ξέρουν τον τρόπο να πουλάνε αγάπη και έρωτα σε μια γυναίκα ωραία, ευκατάστατη και καλού χαρακτήρα ώστε να την κερδίσουν και να αποκατασταθούν οικογενειακά, να χουν δίπλα τους μια πολύ καλή σύζυγο και μητερα των παιδιών τους. Ομως, παρά το ότι το έχουν επιτύχει αυτό δεν ξεχνάνε τον προηγούμενο εαυτό τους, το να κυνηγάνε όποια γουστάρουν. Το αν θεωρείται απιστία είναι το τελευταίο που τους ενιδαφέρει, και αν το μάθει η γυναίκα τους ξέρουν τον τρόπο να τα μπαλώσουν αφού αυτη τους έχει ερωτευτεί, ξέρουν ότι θα κλάψει λίγο, αλλά μετα θα το καταπινει και θα τους συγχωρέσει. Τη γυναίκα την έχουν για το σπίτι, για σύζυγο για τη μητέρα των παιδιών.
Αυτός που το μόνο που τον νοιάζει είναι να έχει σεξουαλικές επιτυχίες, να παρατά τη μια και να βρίσκει άλλη δεν αλλάζει με τη σχέση και το γάμο, η πίστη που θα δείξει θα ναι παροδική, τον πρώτο καιρό, μετα θα ψάχνει ευκαιρία να επιστρέψει στα ίδια, αφού πρώτα είναι βεβαιος ότι έχει κανει τη γυναίκα να δεθεί μαζί του σε τετοιο βαθμό που δυσκολα θα ξεκολλά από κοντά του.

[s.popi]

Ενας φίλος μου λέει ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κοιμηθουν το βράδυ. Πρέπει δηλαδή να μην έχουν ενοχές για κάτι. Επίσεις μου είναι δύσκολο να δεχτώ ότι μπορεί να προγραμματίσει κάποιος ποια θα παντρευτεί ώστε να είναι σίγουρος ότι θα έχει δύπλα του μια "καλή" σύζυγο. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άντρες παντρευονται αυτή που φαντάζονται ότι μπορεί να ικανοποιήσει το όραμα τους για μια καλή οικογένεια. Οχι ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν κάνουν το ίδιο.Ανάλογα με τα θέματα που θα παρουσιαστούν στη ζωή καθενός θα τον οδηγήσουν στο να απατήσει ή όχι. Το αν θα έχουν ενοχες , αν δηλαδή θα έχουν δώσει στον εαυτό τους δικαιολογίες για να μπορεί να κοιμάται ήσυχα έχει να κάνει με το επίπεδο συνείδησης του καθενός.

[crazy_diamond]

Πάλι δεν σε καταλαβαίνω.

BloodyKate, δε νομίζω ότι εκφράζομαι με τρόπο τόσο ακατανόητο. Όμως, οκ :)

[BrokeN_DoLL]

η αφοσιωση και η αγαπη δεν ειναι ενα καλουπι και ενα μοντελο σε εκθεση αυτοκινητων! το πως το εκλαμβανεται ο καθενας ειναι διαφορετικο! εχς διαβασει για ζευγαρια που εσκεμμενα κανουν σεξ με αλλους ομαδικα κλπ κλπ κ αγαπιουνται! το σεξ δν εχει να κανει........ επισης οταν ο αντρας θελει να στην κανει 8α στην κανει ειτε το μαθεις ειτε οχι! η κοροιδια μεσα στην μουρη ειναι ελεηνο αλλα αμα σε απατησει ισως φταις εσυ και λιγο γτ οι αντρες δεν θελουν πιεση! ισως νομιζεις πως εισαι κουλ αλλα ισως δεν εισαι, ισως νομιζεις πως δεν ειναι υπερβολικα ζηλιαρα, αλλα ισως εισαι! η μανα μ μ λεει πως οι αντρες πνιγονται

[claire]

Ναι το γνωριζω αλλα το θεμα ειναι οπως ειπα και πρηγουμενως αν επιλεγουμε να παραμεινουμε ζωα ή να ειμαστε πιο ανθρωπινοι με νοημοσυνη. Την νοημοσυνη που εχουμε εμεις δεν την εχει κανενα ζωο αρα μηπως ειμαστε και αρκετα διαφορετικοι? Εσυ κατατασσεις τον εαυτο σου στο ζωικο βασιλειο? Γιατι εγω οχι, ειμαι πιο συναισθηματικη και δεν καθοδηγουμαι απο τα "παθη" μου. Ξερω ποτε θα κανω κατι και ποτε οχι γιατι επιλεγω να ειμαι αυτη που ειμαι..

χαχα! διάβασα μια μελέτη που έλεγε ότι οι πιο έξυπνοι άντρες δεν απιστούν. και κάτι άλλο που εξηγούσε για ποιο λόγο ο άνθρωπος ήταν πολυγαμικός και ότι τα δεδομένα τώρα αλλάζουν. αν τα βρω θα τα ποστάρω.

[BrokeN_DoLL]

εγω εχω να πω πως για ολα φταιει η τεστοστερονη

[ioannis2]

η αφοσιωση και η αγαπη δεν ειναι ενα καλουπι και ενα μοντελο σε εκθεση αυτοκινητων! το πως το εκλαμβανεται ο καθενας ειναι διαφορετικο! εχς διαβασει για ζευγαρια που εσκεμμενα κανουν σεξ με αλλους ομαδικα κλπ κλπ κ αγαπιουνται! το σεξ δν εχει να κανει........ επισης οταν ο αντρας θελει να στην κανει 8α στην κανει ειτε το μαθεις ειτε οχι! η κοροιδια μεσα στην μουρη ειναι ελεηνο αλλα αμα σε απατησει ισως φταις εσυ και λιγο γτ οι αντρες δεν θελουν πιεση! ισως νομιζεις πως εισαι κουλ αλλα ισως δεν εισαι, ισως νομιζεις πως δεν ειναι υπερβολικα ζηλιαρα, αλλα ισως εισαι! η μανα μ μ λεει πως οι αντρες πνιγονται

συμπέρασμα, όταν υπάρχει αμοιβαιότητα στις επιλογες όλα επιτρέπονται....συμφωνω

[λιλιουμ]

Εγω νομιζω πως σημασια εχει το ερωτημα εδω, οχι η απαντηση, και το ερωτημα μου φαινεται λαθος, ειδικα το ρημα ανεχονται. Το σωστο ερωτημα θα ηταν πως εμαθαν καποιοι ανθρωποι να συνδεουν την αγαπη και την συντροφικοτητα με την ελλειψη της και την υπο ορους προσφορα της.

[Dimitriou]

Ναι το γνωριζω αλλα το θεμα ειναι οπως ειπα και πρηγουμενως αν επιλεγουμε να παραμεινουμε ζωα ή να ειμαστε πιο ανθρωπινοι με νοημοσυνη. Την νοημοσυνη που εχουμε εμεις δεν την εχει κανενα ζωο αρα μηπως ειμαστε και αρκετα διαφορετικοι? Εσυ κατατασσεις τον εαυτο σου στο ζωικο βασιλειο? Γιατι εγω οχι, ειμαι πιο συναισθηματικη και δεν καθοδηγουμαι απο τα "παθη" μου. Ξερω ποτε θα κανω κατι και ποτε οχι γιατι επιλεγω να ειμαι αυτη που ειμαι..

εχω απιστευτα χαρουμενες διαθεσεις και εντονες σεξουαλικες διαθεσεις.. συνεχεια ομως σαν να τρωω αφροδησιακα καθε μερα. Αυτο με κανει να αισθανομαι ζωντανη αλλα ταυτοχρονα και ασχημα γτ νιωθω οτι δεν μπορω να το ελεγξω..
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...-Ορμες!!!

Οπως βλέπεις δεν υπάρχει ανθρωπος που να μην επηρεάζεται απο τα "πάθη" του, τις ενστικτώδεις ανάγκες του, όπως και κάθε άλλο ζώο στον πλανήτη!
Επίσης νοημοσύνη και συναισθήματα έχει και ο σκύλος σου. Το γεγονός οτί είναι διαφορετίκα απο τα δικά μας δεν τα κάνει κατώτερα.
Τέλος τι πάει να πει ποιό ανθρώπινοι? Είναι σαν λες ποιό κρεάτινο κρέας. Οι ανθρωποι μια χαρά σφάζονται μεταξύ τους αιώνες τώρα πολύ χειρότερα απο τα περισσότερα είδη ζώων. Η καταστροφή που έχει επιφέρει το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη, ενα είδος ανάμεσα σε εκατομμύρια αλλα, ισοδυναμεί με πτωση μετεωρήτη. Επίσεις δες σε τι κατάσταση εχουμε φέρει την κοινωνία μας.
Αυτό που θέλω να πω είναι οτι αγωνιζόμαστε για την επιβίωση μας όπως και ολλα τα ζωα και μάλιστα με τον ποιο βίαιο τρόπο.

[BrokeN_DoLL]

ο σκυλος φτανει εκει που του επιτρεπεται ομως δεν ειναι το ιδιο με τους ανθρωπους τωρα απο κει κ περα ο καθενας βαζει προτεραιοτητες αμα η σαρκικη αναγκη ειναι μεγαλη θα την ψαξει και αλλου! αμα εχει ελειψη στοργης θα την ψαξει αλλου! τωρα το γιατι δεν χωριζει και παλι ειναι θεμα του καθενος , ισως ειναι ανασφαλης ισως δεν εχει την δυναμη να το κανει! κατακριτεος ομως δεν ειναι γιατι ποιος μπορει να κρινει κατι που δεν μπορει να το νιωσει?