δεν μπορώ να κάνω φίλους

[BrokeN_DoLL]

δεν ταιριαζουμε. αλλαζουν οι καταστασεις μαζι με μας ομως οπως σωστα ειπες ''μηπως στην πορεια αλλαξει''. αλλαζει σιγουρα καλυτερα η χειροτερα . πχ παρ το απ την ζωη γενικα, στο σχολειο ειχες φιλους πιο πολλους απ οτι τωρα, στην σχολη ακομα περισσοτερους (ειδηκα αν ησουν κομματοσκυλο) στα 40 σου θα χεις 2-3 (συμπεριλαμβανομενου του κουμπαρου) και οταν γερασεις πολυ θα χεις μονο την οικογενεια που σου χει απομεινει (εκτος αν εισαι γραμμενος σε ΚΑΠΙ)

δεν ταιριαζουμε αλλα μας απορροφαει η μαζα θελουμε δεν θελουμε. αναγκαζομαστε να συναναστρεφομαστε με αλλους καθε μερα και εν τελει απο κει που μπορει να μας ξυνισει, συνιθιζουμε και μας αρεσει.

[deleted-member30-03]

οι καταστασεις ειναι που μας φερνουν κοντα σε αλλους τελικα, το να βρισκομαστε στον ιδιο χωρο, να εχουμε κοινα, να ζουμε το ιδιο. το σχολειο πχ ειναι ενα καλο παραδειγμα κοινωνικοποιησης. εχεις κοινα τα μαθηματα κι αλλες δραστηριοτητες, κι ετσι ζεις μαζι με τους αλλους συμμαθητες σου, και ειναι μια καλη ευκαιρια να γινεις και φιλος τους.

τι κριμα ομως που ουτε κι εκει ταιριαζουμε ολοι το ιδιο ευκολα, παρολα τα κοινα που εχουμε, καποιοι ξεφευγουν και μενουν μονοι. γιατι συμβαινει αυτο ? γιατι πολυ απλα, στη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη (οπως κι οποια αλλη αργοτερα), ξεχωριζουμε τοσο που οι αλλοι δε μας δεχονται, ακομα κι αν ζουμε μαζι τους και ειμαστε σαν αυτους!

ειτε ειναι λογο παραξενιας, ειτε λογο ασχημιας, ειτε λογο κακης επικοινωνιας, ειτε οτι αλλο. το μαυρο προβατο ξεχωριζει μεστα ασπρα και το κανουν περα. δεν αρκει που ειναι ολα προβατα.

[BrokeN_DoLL]

ναι δυστυχως ειναι ετσι. κ εγω το χω κανει πολλες φορες, δλδ καποιο ατομο που μπορει να το συμπαθω αλλα βρωμαει (κυριολεκτικα) , δεν πλενεται και βρωμαει, αλλα ειναι καλος ανθρωπος και αστειος και ο,τι αλλο να ναι, θεωρω πως δεν ταιριαζει με μενα που ειμαι καθαρη και κανω μπανιο 3 φορες την μερα.

το θεμα ειναι πως εκεινος ισως δεν εχει καταλαβει πως βρωμαει.η βρωμα η δικια σου δεν σου μυριζει. οποτε καταληγουμε πως ειμαστε μονοι μας και μηπως πρεπει να αναρωτηθουμε οτι πρεπει να ''κανουμε μπανιο'' καποια στιγμη. δηλαδη να αναθεωρησουμε. οχι επειδη εχουμε αναγκη καπου να ενταχθουμε, αλλα επειδη θα το κανουμε θετοντας δικους μας ορους.

[sheldon]

Καλα σου λεει η Θεοφανία, είσαι 20 χρονών, έχεις όλη τη ζωή μπροστα σου να φτιάξεις πράγματα και να γίνεις ευτυχισμένος. Και ότι αμα ψάξεις θα βρεις και αλλα θετικα για σενα. Έχεις ήδη ένα τεράστιο θετικο που τωρα υποτιμάς αλλά παρα πολλοί σε ζηλεύουν, ότι εισαι 20 χρονών, μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου, ξεκινωντας από το τώρα, σταθερα, καθημερινα να κάνεις βήματα. Ψάξε βρες που είναι το πρόβλημα και όλοι φεύγουν. Μήπως στην αρχή ξέρεις τον τροπο να κινείς το ενδιαφέρον, όμως μετα αφήνεις τη φιλία/ σχεση να ατονεί, καθεσαι και περιμενεις από τους άλλους τις πρωτοβουλίες κι αυτο το επιζητας σαν επιβεβαιωση για σενα ότι σε θελουν για φίλο? μονο που αυτοι μπορει να μην το βλεπουν έτσι αλλά να περιμενουν και απο σενα πρωτοβουλίες και κατι να δώσεις, όχι μόνο αυτοι να δίνουν και εσύ απλά να το μοιραζεσαι μαζί τους. Μήπως είσαι καχύποπτος ή σου λείπει ο αυθορμητισμός ή δεν είσαι εύθυμος? γιατι είναι σημαντικο κομματι μιας φιλιας αυτα. Μήπως στη συνεχεια δε δινεις τίποτα το καινουργιο στη φιλία και ετσι την καταντας μια καθημερινοτητα όπου επαναλαμβανονται περιπου μηχανικα τα ιδια και τα ίδια? Μήπως δεν ανοιγεις το στομα και περιμενεις απ τους άλλους πρωτοι να μιλήσουν ή να θεσουν αυτοι τα θεματα προς συζητηση? Μήπως το υφος σου ειναι σκυθρωπο και τα λογια σου απαισιοδοξα για τη ζωή και όλο παραπονο? Μήπως φοβασαι ή κομπλαρεις να μιλήσεις ή να διεκδικησεις? Αυτα τα ερωτηματα σου τα θετω για προβληματισμό και σαν ξεκινημα για βελτιωση εκεί που υστερεις.

Ένα άλλο πολύ σημαντικο που σου βρισκω είναι ότι έχεις πολύ συγκροτημένο και ακριβή λόγο τεκμηριωμένο, σαφή, κι αυτο σου συνιστω να το καλλιεργήσεις περισσοτερο τόσο στην καριερα σου όσο και στις διαπροσωπικες σχεσεις. Φανταζομαι τα πας καλα με τις σπουδες σου ή αμα θες τα πηγαινεις ακομα καλυτερα.Κανε τον όπλο με το οποιο θα κερδίζεις τους άλλους. Γιατι ο λογος σου δείχνει συγκροτημενη προσωπικοτητα και είναι κριμα να παραμενει αδρανης λόγω της δυσκολιας στις συναναστροφες.

Μπορεί να με πείτε πεσσιμιστή και αρνητικά σκεπτόμενο, αλλά αδυνατώ να σκεφτώ πολλά θετικά πάνω μου. Μερικά που μου έρχονται στο μυαλό είναι ότι έχω ελαφρώς πάνω από το μέσο όρο δείκτη νοημοσύνης ή ότι είμαι ήσυχος, τίποτα όμως από αυτά δεν εκτιμάται από τους άλλους, πόσο μάλλον για να σου παρέχουν κοινωνικά προβάδισμα. Τότε σε τι ωφελούμαι στην τελική από αυτά; Για να αυτοθαυμάζομαι και να τονώσω την αυτοπεπείθησή μου; Το ότι είμαι μόλις 20 χρονών δε με καθιστά ολωσδιόλου περήφανο, γιατί σε αυτή την ηλικία θα έπρεπε να ξεφαντώνω σε μπαρ και νυχτερινά κέντρα, αντί να μιζεριάζω και να βασανίζομαι για τα αυτονόητα.

Δηλαδή από το ιστορικό μου που σας αφηγήθηκα συνάγεται ότι στην πορεία τούς διώχνω εγώ άθελά μου; Αν το δεχτούμε ως αληθές, που αμφιβάλλω, δεδομένου ότι ούτε στους ξένους κάνω εύκολα καλή εντύπωση, ισχύουν όντως πολλά από αυτά που αναφέρεις. Επειδή υποβάλλω συχνά τον εαυτό μου σε αυτοκριτική, περιμένω φερ' ειπείν και από τους άλλους πρωτοβουλίες για να εξακριβώσω πόσο πιστοί είναι, υποψιάζομαι τάσεις αποφυγής όταν μου αναβάλλουν ένα ραντεβού με συνέπεια να με θεωρούν καχύποπτο, δεν είμαι εύθυμος όπως έχω προαναφέρει, δυσκολεύομαι να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση και είμαι λιγομίλητος, γιατί όσο και να σπάζω το κεφάλι μου δε βρίσκω πως να συνεισφέρω σε μια κουβέντα. Περισσότερο θα τα χαρακτήριζα βέβαια σαν επακόλουθα, παρά σαν γενεσιουργούς αιτίες.

Ευχαριστώ για την κολακευτική σου παρατήρηση, αλλά δια ζώσης δε λειτουργώ έτσι. Όταν έχω τον άλλον απέναντί μου, ενώπιος ενωπίω, το προσόν συγκροτημένου λόγου αναιρείται ως δια μαγείας. Κομπιάζω, κάνω παύσεις και χάνω τον ειρμό μου. Δεν έχεις την πολυτέλεια να σβήσεις και να ξαναγράψεις αυτά που θέλεις να πεις, να σκεφθείς πως θα τα διατυπώσεις και από κεκτημένη ταχύτητα κάνεις γκάφες. Οπότε το πλεονέκτημα αχρηστεύεται.

[sheldon]

μαθε να μη χρειαζεσαι κανεναν και να μην εχεις αναγκες! οι ανθρωποι ειναι αδυναμια, θα σε κανουν αδυναμο κι εσενα, γεμιζωντας σε συναισθηματα.

ξεκινα τη τελετη, εις το ονομα του KENO του πατρος του υιου και του αγιου οινοπνευματος, ακολουθα τη κενοτητα, στασου στα ποδια μονος σου!

οταν θα το πετυχεις αυτο και θα νιωθεις δυνατος να ξεχωριζεις, τοτε θα δεις που και οι αλλοι θα κολλησουν διπλα σου σαν βδελλα...

Έχω ευχηθεί πολλές φορές να ήμουνα ανεξάρτητος και αυτοτελής ψυχικά, ώστε να μην έχω ανάγκη κανέναν...

[RainAndWind]

Υπήρχαν ενδείξεις, τότε, στη δευτέρα γυμνασίου, ότι η παρέα σου όντως σε απέφευγε, πιστεύεις πως ήταν βασισμένες στην πραγματικότητα οι υποψίες σου? Πως η πραγματικότητα τις επιβεβαίωνε με τρόπο που να μη σου αφήνει αμφιβολίες? Στο γράφω αυτό, γιατί αν ήδη είχες παρέες, τότε κάτι διαφορετικό έκανες απ' αυτό που κάνεις τώρα. Υπάρχει περίπτωση οι υποψίες σου να μην προέρχονταν από τη δική τους στάση πραγματικά αλλά ίσως από κάποια πιθανόν αρνητική εικόνα για τον εαυτό σου? Σκέψεις μου.

[Gypsy Cello]

Aναρωτιέμαι το ίδιο με την Ρέιν. Δεν μας είπες ποια είναι τα δικά σου ενδιαφέροντα γενικότερα? Εγώ μέσα από τα λεγόμενα σου διακρίνω μια προσωπικότητα συγκρότημενη όπως είπαν και τα παιδιά αλλά και λίγο "άκαμπτη" θα έλεγα. Σου λείπει ο αυθορμητισμός δηλαδή, εκεί πιστεύω πως είναι το κομβικό σημείο.

[deleted-member30-03]

Έχω ευχηθεί πολλές φορές να ήμουνα ανεξάρτητος και αυτοτελής ψυχικά, ώστε να μην έχω ανάγκη κανέναν...

γιατι μενεις στην ευχη απλα και δε το προσπαθεις ? εχεις αλλη επιλογη μηπως οταν παραμενεις μονος ?

[sheldon]

Υπήρχαν ενδείξεις, τότε, στη δευτέρα γυμνασίου, ότι η παρέα σου όντως σε απέφευγε, πιστεύεις πως ήταν βασισμένες στην πραγματικότητα οι υποψίες σου? Πως η πραγματικότητα τις επιβεβαίωνε με τρόπο που να μη σου αφήνει αμφιβολίες? Στο γράφω αυτό, γιατί αν ήδη είχες παρέες, τότε κάτι διαφορετικό έκανες απ' αυτό που κάνεις τώρα. Υπάρχει περίπτωση οι υποψίες σου να μην προέρχονταν από τη δική τους στάση πραγματικά αλλά ίσως από κάποια πιθανόν αρνητική εικόνα για τον εαυτό σου? Σκέψεις μου.

Ναι, δεν είναι δυνατόν στα καλά καθούμενα να μου καρφώθηκε ξαφνικά η ιδέα ότι με αποφεύγουν. Οι ενδείξεις ήταν ότι δεν έδιναν σημασία σε ό,τι τους έλεγα, ενώ οι ίδιοι δε μου μιλούσαν ποτέ. Τόσο απλά.

[sheldon]

Aναρωτιέμαι το ίδιο με την Ρέιν. Δεν μας είπες ποια είναι τα δικά σου ενδιαφέροντα γενικότερα? Εγώ μέσα από τα λεγόμενα σου διακρίνω μια προσωπικότητα συγκρότημενη όπως είπαν και τα παιδιά αλλά και λίγο "άκαμπτη" θα έλεγα. Σου λείπει ο αυθορμητισμός δηλαδή, εκεί πιστεύω πως είναι το κομβικό σημείο.

Παλιά εντρυφούσα στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Διάβαζα με προσήλωση περιοδικά και παρακολουθούσα ντοκυμαντέρ. Τώρα έχω περιοριστεί περισσότερο στον υπολογιστή, όπου βλέπω ταινίες, προσθέτω friend στο fb, γράφω σε φόρουμ και ενημερώνομαι για την επικαιρότητα. Για αλλαγή διαβάζω και κανένα βιβλίο.
Η έλλειψη αυθορμητισμού τι σχέση μπορεί να έχει με την ακαμψία; Και μου τον έχουν ακυρώσει οι άλλοι με την περιφρόνησή τους.

[sheldon]

γιατι μενεις στην ευχη απλα και δε το προσπαθεις ? εχεις αλλη επιλογη μηπως οταν παραμενεις μονος ?

Γιατί είναι φύσει αδύνατον! Είμαστε εκ φύσεως κοινωνικά όντα, κάτι που δεν μπορούμε να αντιπαλέψουμε. Σαν τους φυσικούς νόμους που δεν παρακάμπτονται. Στην πράξη βέβαια είμαι ολομόναχος, αφού από το σπίτι μου δε φεύγω, αλλά στην ουσία κλαίω από μέσα μου.

[Gypsy Cello]

Παλιά εντρυφούσα στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Διάβαζα με προσήλωση περιοδικά και παρακολουθούσα ντοκυμαντέρ. Τώρα έχω περιοριστεί περισσότερο στον υπολογιστή, όπου βλέπω ταινίες, προσθέτω friend στο fb, γράφω σε φόρουμ και ενημερώνομαι για την επικαιρότητα. Για αλλαγή διαβάζω και κανένα βιβλίο.
Η έλλειψη αυθορμητισμού τι σχέση μπορεί να έχει με την ακαμψία; Και μου τον έχουν ακυρώσει οι άλλοι με την περιφρόνησή τους.

Θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ με την "ακαμψία". Δεν σ' έχω μπροστά μου, δεν ξέρω πως μιλάς και πως φέρεσαι αλλά ο τρόπος που γράφεις με παραπέμπει σ' έναν άνθρωπο που είναι συνήθως σοβαρός και πολύ συγκρατημένος (σε υπέρμετρο βαθμό δηλαδή) και προσέχει πάντα τι θα πει, πως θα φερθεί κ.τ.λ. Αυτό σου στερεί την άμεση επικοινωνία με τους άλλους και η προσέγγιση γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Δεν μπορείς ν' αλλάξεις τον εαυτό σου βέβαια και ούτε είναι επιθυμητό αυτό γιατί προσπαθώντας να τον αλλάξεις θα δυστηχήσεις αλλά μπορείς να κάνεις κάποια βήματα βελτίωσης ώστε να διευκολυνθεί η επαφή σου με τους άλλους.

Μην βιαστείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, είσαι πολύ μικρός ακόμα και έχεις ένα απέραντο μέλλον μπροστά σου για να απολαύσεις την ζωή! Όλα σιγά σιγά θα γίνουν. Η επικοινωνία είναι αμφίδρομη για να εισπράτεις περιφρόνηση όπως λες κάτι πάει στραβά και μην ρίχνεις το βάρος της ευθύνης μόνο στους άλλους. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς μέσα σε παρέα και κάτι θα πάει στραβά, πρόσπάθησε να δεις σαν εξωτερικός παρατηρητής τον εαυτό σου και τους άλλους, ίσως αυτό σε βοηθήσει.

[kalopisti]

σου προτεινω το εξης: να σκεφτεις σε τι νιωθεις οτι εισαι καλος κ καντο χομπι σου..ψαξε να βρεις μηπως υπαρχει καποια ομαδα που ασχολειται με το αντικειμενο αυτο κ γραψου..στην περιπτωση του κοινου ενδιαφεροντος τα πραγματα στις σχεσεις ειναι πιο ευκολα γιατι αποκτουν μια καλη βαση κ βρισκεις κ ατομα που σου ταιριαζουν πραγματικα..

[sheldon]

σου προτεινω το εξης: να σκεφτεις σε τι νιωθεις οτι εισαι καλος κ καντο χομπι σου..ψαξε να βρεις μηπως υπαρχει καποια ομαδα που ασχολειται με το αντικειμενο αυτο κ γραψου..στην περιπτωση του κοινου ενδιαφεροντος τα πραγματα στις σχεσεις ειναι πιο ευκολα γιατι αποκτουν μια καλη βαση κ βρισκεις κ ατομα που σου ταιριαζουν πραγματικα..

Πρέπει να συντρέχουν πολλές συγκυρίες. Εκτός από το κοινό ενδιαφέρον, να ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες, να είμαστε σε κοντινή ηλικία, να βρίσκεται και ο άλλος σε φάση αναζήτησης φίλων ώστε να εκδηλώσει ενδιαφέρον κλπ. Κατά συνέπεια, το ποσοστό των εν δυνάμει φίλων τείνει στο μηδέν.

[deleted-member30-03]

μη το πιεζεις τοσο πολυ το θεμα, γιατι στο τελος σιγουρα θα χαλασει. οταν κατι το πιεζουμε πολυ δε μας βγαινει. αφου εχεις ενδιαφεροντα, αφοσιωσου κι εσυ σ'αυτα, βρες και αλλα αν ειναι που σε κανουν πιο κοινωνικο (οπως ειπαν νομιζω προηγουμενως γραψου καπου οπου νομιζεις σου ειναι πιο ενδιαφερον, αν ειναι εστω και για να γνωρισεις κοσμο που πιστευεις σου ταιριαζει), και ηλπιζε για το καλυτερο. τι να γινει, η κωλοζωη που μπλεξαμε μας θελει μοναχικους πλεον.