Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[Blue9791]

http://www.youtube.com/watch?v=KJI0D...PXqZHwfQfARKLA

[Karol]

http://www.youtube.com/watch?v=KJI0D...PXqZHwfQfARKLA

οραιο κομματακι :PP Παμε να βγουμε ολοι εξω απο τα σπιτιαααααααα

[predator]

ακουστε και αυτο toxik-47 seconds of sanitycount your blessings :P

[Spike]

Παιδια ευχαριστω πολυ. Ειναι πολυ δυσκολο για μενα. Σημερα θα παει σε ψυχολογο να το δει. Εγω ειμαι διπλα της. Προσπαθω να καταλαβω τι επαθε και μου φαινεται πραγματικα πολυ δυσκολο. Οσοι το νικησατε ειστε ηρωες πραγματικα. Ολα αυτα που εχει ειναι αποτελεσμα της κρισης πανικου απ'οτι εψαξα. Θα ηθελα να ρωτησω ομως, ποσο καιρο κανει να ξαναβρει τον εαυτο του καποιος που το παθαινει και να σταματησει να φοβαται και να κανει πραγματα που του αρεσουν? Μπορει να παρει και χρονια ή μετα απο λιγες μερες με τον ψυχολογο βλεπει αποτελεσματα?

[~Lucy~]

Γενικα τα ψυχολογικα θελουν το χρονο τους...αλλα μη στεναχωριεσαι καποια στιγμη θα τον βρει τον εαυτο της! σε μερες ειναι αδυνατο θα ελεγα, εμενα μου πηρε ενα χρονο να βρω τον εαυτο μου, βεβαια δεν ειχα πανικους, αλλα παρομοια διασχιστικα συμπτωματα. και πηρα και φαρμακευτικη αγωγη. αν ειναι καλος ο ψυχολογος θα ξερει αν πρεπει να την παραπεμψει σε ψυχιατρο και για αγωγη. δε θα ειναι για παντα ετσι. το κυριοτερο ειναι που υποφερει και χρειαζεται καποιον διπλα της να της σταθει...και προσεχε κι εσυ τον εαυτο σου το καταλαβαινω οτι σου ειναι πολυ δυσκολο..! ελπιζω να σε διαφωτισει καποιος αλλος που εχει περασει πανικους κι εχασε τον εαυτο του, ποσο καιρο εκανε να τον ξαναβρει!

[elena60]

Καλησπερα παιδια!!Πως ειστε? Εγω χαλια ακομα,γιατι εχθες πηγα στα μπουζουκια και ξαγρυπνησα...Οταν αλλαζουμε το ωραριο μας γινεται πανικος απο ψυχοσωματικα ετσι??Το καταλαβα και αυτο.Πρεπει να ζουμε δηλαδη σαν γεροι,υπνο απο τις 11 και χαμομηλια για να μην μας πιανει η μαλακια! Ανεβηκα να χορεψω και ετρεμα ολοκληρη απο το προσωπο μεχρι τα νυχια των ποδιων..ποια εγω???που γυρνουσα τις πιστες και δεν τρεπομουν να κανω ανω κατω το μαγαζι! Νιωθω μισος γιαυτο που μου συμβαινει και δεν μ αφηνει να χαρω τη ζωη.Σημερα θα παρω χαναχ μετα απο μηνες μπας και κοιμηθω καλα. Αφηστε που με εχει πιασει φοβος με το χαναχ οτι μπορει να μου κανει κατι κακο στον εγκεφαλο και αλλα τετοια..Αν αυτο δεν ειναι τρελα ποιο ειναι? Αυτο ηταν ,σαλεψαμε.Εχθες εκανα ενα μεγαλο βημα και το συνιστω και σε οσους το κρυβουν απο την οικογενεια τους. Ειχα ενα μεγαλο ξεσπασμα,ενω ημουν ξαπλωμενη και ειχα ταχυκαρδια σηκωθηκα και ξεσπασα σε κλαματα με λυγμους.Οι γονεις μου τρομαξαν ,με αγκαλιασαν για πρωτη φορα στη ζωη τους και μου ειπαν οτι μ αγαπανε (ακομα και ο αδερφος μου..!) εκλαψα δυνατα στην αγκαλια τους,ειπα οτι φοβαμαι ,εδειξα οτι θελω βοηθεια και απο σημερα η συμπεριφορα τους ειναι πολυ διαφορετικη, πιο συμπονετικη.Καταλαβαν οτι κατι σοβαρο συμβαινει εδω και οτι δεν κανω πλακα.Σημερα περα απο ζαλαδα ,καψιμο στα ματια, ανησυχια και ταχυκαρδια ,τουλαχιστον δεν νιωθω αυτη την θανατιλα..που ειναι το χειροτερο συμπτωμα απ ολα.Δεν συγκρινεται..Που φτασαμε, να εκτιμαμε και τα συμπτωματα του ανχους !Καλο βραδακι!

[Blue9791]

Καλησπερα παιδια!!Πως ειστε? Εγω χαλια ακομα,γιατι εχθες πηγα στα μπουζουκια και ξαγρυπνησα...Οταν αλλαζουμε το ωραριο μας γινεται πανικος απο ψυχοσωματικα ετσι??Το καταλαβα και αυτο.Πρεπει να ζουμε δηλαδη σαν γεροι,υπνο απο τις 11 και χαμομηλια για να μην μας πιανει η μαλακια! Ανεβηκα να χορεψω και ετρεμα ολοκληρη απο το προσωπο μεχρι τα νυχια των ποδιων..ποια εγω???που γυρνουσα τις πιστες και δεν τρεπομουν να κανω ανω κατω το μαγαζι! Νιωθω μισος γιαυτο που μου συμβαινει και δεν μ αφηνει να χαρω τη ζωη.Σημερα θα παρω χαναχ μετα απο μηνες μπας και κοιμηθω καλα. Αφηστε που με εχει πιασει φοβος με το χαναχ οτι μπορει να μου κανει κατι κακο στον εγκεφαλο και αλλα τετοια..Αν αυτο δεν ειναι τρελα ποιο ειναι? Αυτο ηταν ,σαλεψαμε.Εχθες εκανα ενα μεγαλο βημα και το συνιστω και σε οσους το κρυβουν απο την οικογενεια τους. Ειχα ενα μεγαλο ξεσπασμα,ενω ημουν ξαπλωμενη και ειχα ταχυκαρδια σηκωθηκα και ξεσπασα σε κλαματα με λυγμους.Οι γονεις μου τρομαξαν ,με αγκαλιασαν για πρωτη φορα στη ζωη τους και μου ειπαν οτι μ αγαπανε (ακομα και ο αδερφος μου..!) εκλαψα δυνατα στην αγκαλια τους,ειπα οτι φοβαμαι ,εδειξα οτι θελω βοηθεια και απο σημερα η συμπεριφορα τους ειναι πολυ διαφορετικη, πιο συμπονετικη.Καταλαβαν οτι κατι σοβαρο συμβαινει εδω και οτι δεν κανω πλακα.Σημερα περα απο ζαλαδα ,καψιμο στα ματια, ανησυχια και ταχυκαρδια ,τουλαχιστον δεν νιωθω αυτη την θανατιλα..που ειναι το χειροτερο συμπτωμα απ ολα.Δεν συγκρινεται..Που φτασαμε, να εκτιμαμε και τα συμπτωματα του ανχους !Καλο βραδακι!

Που σημαινει οτι μια βραδια στα μπουζουκια ειναι το καλυτερο γιατρικο!!!!
Μπραβο κοριτσι μου που παρολο που δεν εισαι καλα και βγηκες και χορεψες και απολα!
Και κυριως μπραβο σου που ανοιχτηκες στους γονεις σου!!
Οσο για τα ζαναξ μη φοβασαι... 14 χρονια παιρνω και το μυαλο μου ειναι μια χαρα!
Βεβαια παιρνω πολυ μικρη δοση αλλα και παλι, μην αγχωνεσαι. Ακομα ξουραφι ειμαι :)

[Spike]

Να στε καλα παιδια. Το εψαξα παρα πολυ το θεμα. Και προσπαθω παρα πολυ. Μονο οταν μου μιλαει γινομαι χαλια. Σαν να μιλαω με αλλον ανθρωπο,εναν πολυ στεναχωρημενο ανθρωπο. Αλλα προσπαθω να μην της δειχνω οτι με στεναχωρει. Πηγε και στο νοσοκομειο και ο ψυχολογος που σκοτωνεται στη δουλεια αντι να της κανει δυο ερωτησεις, απλα της εγραψε ενα χαπι και την εδιωξε. Λες και ειναι καραμελες ξερω γω επειδη ο αλλος βαριεται να κανει τη δουλεια του, και τωρα θα παει σε ψυχολογο ιδιωτικο. Οταν το ξεπερνας αυτο αλλαζεις τελειως? Δηλαδη υπαρχει περιπτωση να μην νιωθει τιποτα για μενα πια? Ελπιζω να ναι συντομα πολυ καλυτερα και να ξαναβρει τον εαυτο της γιατι δεν αξιζει τετοιο μαρτυριο. Και εσεις ολοι οσοι το περνατε να ξερετε οτι η καρδια σας δεν θα παθει τιποτα, δεν προκειται να πεθανετε. Ειναι ο πιο δυνατος μυς. Ο πιο ανικητος μυς. Ειδικα αν μιλαμε για μια ταχυκαρδια. Σπουδαζω φαρμακευτικη γιαυτο τα ξερω αυτα. Και σας τα υπογραφω. Μην μασατε. Ζηστε και απολαυστε το,καντε αυτο που σας αρεσει και οχι αυτο που σας επιβαλλουν. Θεληση και πιστη στον εαυτο σας θελει. Οπως εκανε η Ελενα. Ειστε ηρωες για μενα. Απλα...και παλι σας ευχαριστω.

[predator]

Πολυ ευχαριστο το μηνυμα σου,το οτι ξεπερνας το αγχος ειναι κατι πολυ περιεργο,αυτο που ξεπερνα καποιος ουσιαστικα,ειναι ο φοβος του αγχους,αγχος θα εχεις παντα για πολλα θεματα,απλα μαθαινεις οτι ειναι κατι φυσιολογικο.Ολοι οσοι γραφουμε εδω,περισσοτερο αγχονομαστε για το ιδιο το αγχος παρα για τις αιτοιες του αγχους.Φυσικα και δεν θα αλλαξει τουλαχιστον με την εννοια του κακου.Αν σε αγαπαει τωρα,πραγματικα και οχι για λογους ασφαλειας,θα σε αγαπαει και μετα,ισως περισσοτερο επειδη της σταθηκες.

[Soutsi]

Επιτέλους Έλενα ήσουν πιο δυναμική στους γονείς σου. Τώρα ίσως να προβληματιστούν περισσότερο για την βαρύτητα της περίπτωσης. όσο για τα μπουζούκια, τι να πω, μπράβο! μεγάλη υπόθεση...

Spike, υπομονή θέλει κ ένα καλό ειδικό τον οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις τον βρίσκεις σε ιδιωτικό ιατρείο. Τι να κάνεις έτσι πάει εδω στην Ελλάδα, κ σε εμένα την πρώτη φορά συνέβη, στα δημόσια νοσοκομεία έχει πολλούς @@ρες, κ δεν σου εξηγούν τπτ. Τέσπα το θέμα είναι να αρχίσει να βρίσκει τον εαυτό της, κ τότε θα καταλάβει αν πραγματικά έχει αισθήματα για σένα. Αλλά να ξέρεις στο πίσω κ στο μπροστά μέρος στο κεφάλι σου οτι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όντος να μην αισθάνεται πια κάτι για σένα. Δύσκολο, αλλά κοίτα να είσαι εκεί παρόλαυτα...αν πραγματικά την νοιάζεσαι, μείνε εκεί ως φίλος κ ως σύντροφος. Αλλά μείνε εκεί, οχι με τα λόγια αλλά μες τις πράξεις...
Άντε καλή μας Κυριακούλα, φιλούμπες!

[Spike]

Παιδια ευχαριστω πολυ. Σημερα 3η μερα, ηταν πολυ καλυτερα το πρωι, το απογευμα ομως ξεσπασε. Εβαλε τα κλαματα, και νιωθει πολυ διαφορετικη αποτι χθες μου λεει. Ειναι καλυτερα γενικα με τον εαυτο της, αλλα εγω βλεπω μια συγχυση και οτι δεν ξερει καν τι πρεπει να κανει, της ειπα τοσες φορες να παρει τηλεφωνο ιδιωτικο ψυχολογο και δεν το δεχεται ακομα, θελει παλι να παει σε νοσοκομειο, και να μιλησει με ενα σωρο ατομα πρωτα. Επισης μου ειπε οτι θελει να μην εχει πια φοβο, κανεις δεν μπορει να της βγαλει αυτο το φοβο, παρα μονο αυτη. Και αυτο ειναι το πιο δυσκολο, ο φοβος οτι θα πεθανει. Αυτο φευγει μετα απο μια βδομαδα αποτι διαβασα, σωστα? Την αγαπω πραγματικα και αποτι μου λεει με εχει αναγκη διπλα της και με αγαπαει και αυτη. Ειναι δυσκολο και για μενα,πιο πολυ γιατι νομιζω οτι βασανιζεται και θελω να την βλεπω ευτυχισμενη. Προσευχηθηκα και στο Θεο και ελπιζω να βαλει το χερι του.

[Blue9791]

Παιδια ευχαριστω πολυ. Σημερα 3η μερα, ηταν πολυ καλυτερα το πρωι, το απογευμα ομως ξεσπασε. Εβαλε τα κλαματα, και νιωθει πολυ διαφορετικη αποτι χθες μου λεει. Ειναι καλυτερα γενικα με τον εαυτο της, αλλα εγω βλεπω μια συγχυση και οτι δεν ξερει καν τι πρεπει να κανει, της ειπα τοσες φορες να παρει τηλεφωνο ιδιωτικο ψυχολογο και δεν το δεχεται ακομα, θελει παλι να παει σε νοσοκομειο, και να μιλησει με ενα σωρο ατομα πρωτα. Επισης μου ειπε οτι θελει να μην εχει πια φοβο, κανεις δεν μπορει να της βγαλει αυτο το φοβο, παρα μονο αυτη. Και αυτο ειναι το πιο δυσκολο, ο φοβος οτι θα πεθανει. Αυτο φευγει μετα απο μια βδομαδα αποτι διαβασα, σωστα? Την αγαπω πραγματικα και αποτι μου λεει με εχει αναγκη διπλα της και με αγαπαει και αυτη. Ειναι δυσκολο και για μενα,πιο πολυ γιατι νομιζω οτι βασανιζεται και θελω να την βλεπω ευτυχισμενη. Προσευχηθηκα και στο Θεο και ελπιζω να βαλει το χερι του.

Καταρχην θελω και να σε συγχαρω για τη σταση σου αλλα και να σε ευχαριστησω εκ μερους ολων οσων εχουμε τετοιου ειδους προβληματα γιατι ειναι πραγματικα δυσκολο να βρει καποιος καποιον που να στεκεται με αγαπη και κατανοηση.
Ασε την να ακολουθησει το δικο της "προγραμμα". Αφου εχει φοβο μηπως εχει κατι παθολογικο και οτι θα πεθανει (ολοι το περναμε αυτο το σταδιο) καλο θα ηταν να παει σε γιατρους οι οποιοι θα της το αποκλεισουν και θα πειστει ετσι οτι το προβλημα της δεν ειναι οργανικο.
Ο χρονος για να το ξεπερασεις αυτο ποικιλει. Δεν υπαρχει χρονοδιαγραμμα σε τιποτα.
Αλλα αν παει σε ψυχολογο ή ψυχιατρο χωρις να εχει αποκλεισει οτι δεν εχει κατι οργανικο, παλι θα την τρωει το αγχος.
Μονη της θα ζητησει να δει ψυχολογο. Αυτο ειναι σιγουρο.
Χρειαζεται να κανεις λιγη υπομονη.
Ξερω οτι για εκεινη ειναι εφιαλτης αυτο που περναει αλλα ξερω οτι ειναι και για σενα.
Εγω εχω απιστευτες τυψεις για την συντροφο μου οταν με παιρνει ετσι απο κατω γιατι θεωρω (μες στη μαυριλα μου) οτι της αξιζει κατι καλυτερο.
Μην νομιζεις οτι δεν την απασχολει και η επιδραση που εχει η κατασταση αυτη και σε σενα και ενδεχομενως αυτο να το κανει πιο δυσκολο.
Εσυ να ξερεις οτι δεν ειναι αρρωστη, ειναι αγχωμενη και δεν ξερει πως να το διαχειριστει.
Το οτι δεν ειναι αρρωστη σου το τονιζω γιατι δεν πρεπει για κανεναν λογο να της φερεσαι διαφορετικα απο οπως εκανες πριν.
Απλα, αν εχεις τη διαθεση, ακουγε την και προσπαθησε εσυ να διατηρησεις τη ρουτινα που ειχατε.
Πχ αν πηγαινατε για μπανιο τις Κυριακες, αν βγαινατε καθε Σαββατο, συνεχιστε το. Καταλαβαινεις τι εννοω.
Ηδη συμβαινουν αλλαγες μεσα της. Το εξω της πρεπει να ειναι σταθερο και για να αισθανεται εκεινη ασφαλης αλλα και για να μην θεωρησει οτι ηρθε το τελος του κοσμου γιατι πραγματικα, δεν ηρθε.
Και θα επανελθει. Ολοι επανερχομαστε.

[Spike]

Καταρχην θελω και να σε συγχαρω για τη σταση σου αλλα και να σε ευχαριστησω εκ μερους ολων οσων εχουμε τετοιου ειδους προβληματα γιατι ειναι πραγματικα δυσκολο να βρει καποιος καποιον που να στεκεται με αγαπη και κατανοηση.
Ασε την να ακολουθησει το δικο της "προγραμμα". Αφου εχει φοβο μηπως εχει κατι παθολογικο και οτι θα πεθανει (ολοι το περναμε αυτο το σταδιο) καλο θα ηταν να παει σε γιατρους οι οποιοι θα της το αποκλεισουν και θα πειστει ετσι οτι το προβλημα της δεν ειναι οργανικο.
Ο χρονος για να το ξεπερασεις αυτο ποικιλει. Δεν υπαρχει χρονοδιαγραμμα σε τιποτα.
Αλλα αν παει σε ψυχολογο ή ψυχιατρο χωρις να εχει αποκλεισει οτι δεν εχει κατι οργανικο, παλι θα την τρωει το αγχος.
Μονη της θα ζητησει να δει ψυχολογο. Αυτο ειναι σιγουρο.
Χρειαζεται να κανεις λιγη υπομονη.
Ξερω οτι για εκεινη ειναι εφιαλτης αυτο που περναει αλλα ξερω οτι ειναι και για σενα.
Εγω εχω απιστευτες τυψεις για την συντροφο μου οταν με παιρνει ετσι απο κατω γιατι θεωρω (μες στη μαυριλα μου) οτι της αξιζει κατι καλυτερο.
Μην νομιζεις οτι δεν την απασχολει και η επιδραση που εχει η κατασταση αυτη και σε σενα και ενδεχομενως αυτο να το κανει πιο δυσκολο.
Εσυ να ξερεις οτι δεν ειναι αρρωστη, ειναι αγχωμενη και δεν ξερει πως να το διαχειριστει.
Το οτι δεν ειναι αρρωστη σου το τονιζω γιατι δεν πρεπει για κανεναν λογο να της φερεσαι διαφορετικα απο οπως εκανες πριν.
Απλα, αν εχεις τη διαθεση, ακουγε την και προσπαθησε εσυ να διατηρησεις τη ρουτινα που ειχατε.
Πχ αν πηγαινατε για μπανιο τις Κυριακες, αν βγαινατε καθε Σαββατο, συνεχιστε το. Καταλαβαινεις τι εννοω.
Ηδη συμβαινουν αλλαγες μεσα της. Το εξω της πρεπει να ειναι σταθερο και για να αισθανεται εκεινη ασφαλης αλλα και για να μην θεωρησει οτι ηρθε το τελος του κοσμου γιατι πραγματικα, δεν ηρθε.
Και θα επανελθει. Ολοι επανερχομαστε.

Σε ευχαριστω πολυ. Δεν ξερω,νιωθω οτι μερικες φορες με αποφευγει. Αλλα και παλι αλλες με εχει αναγκη. Εχω και υπομονη και πιστη και αγαπη και μου εδωσες πολυ κουραγιο τωρα να σαι καλα. Σημερα φοβοταν μηπως παει σε ψυχολογο και την πει τρελη, ενω ειπε οτι δεν αντεχεται αλλο αυτος ο φοβος του ''θα πεθανω''. Της υποσχεθηκα εγω οτι ειναι καλα, πραγματικα καλα και ηρεμησε. Εμενα απλα με επηρρεαζει που στεναχωριεται. Αν ηταν καλυτερα, που πιστευω θα ναι συντομα, τοτε θα ημουν και εγω μια χαρα και θα τη βοηθουσα ακομα πιο καλα. :) Τουλαχιστον ξερω αρκετα πραγματα γιατι και εμενα το αγχος στη ζωη μου με εχει φαει, ειδικα στις εξεταστικες ειναι το μεγαλυτερο μου εμποδιο. Τουλαχιστον τωρα μετα απο 3-4 χρονια ξερω να το διαχειριστω και να το υποβαθμισω οταν το εχω.

[elena60]

Παιδια ευχαριστω πολυ. Σημερα 3η μερα, ηταν πολυ καλυτερα το πρωι, το απογευμα ομως ξεσπασε. Εβαλε τα κλαματα, και νιωθει πολυ διαφορετικη αποτι χθες μου λεει. Ειναι καλυτερα γενικα με τον εαυτο της, αλλα εγω βλεπω μια συγχυση και οτι δεν ξερει καν τι πρεπει να κανει, της ειπα τοσες φορες να παρει τηλεφωνο ιδιωτικο ψυχολογο και δεν το δεχεται ακομα, θελει παλι να παει σε νοσοκομειο, και να μιλησει με ενα σωρο ατομα πρωτα. Επισης μου ειπε οτι θελει να μην εχει πια φοβο, κανεις δεν μπορει να της βγαλει αυτο το φοβο, παρα μονο αυτη. Και αυτο ειναι το πιο δυσκολο, ο φοβος οτι θα πεθανει. Αυτο φευγει μετα απο μια βδομαδα αποτι διαβασα, σωστα? Την αγαπω πραγματικα και αποτι μου λεει με εχει αναγκη διπλα της και με αγαπαει και αυτη. Ειναι δυσκολο και για μενα,πιο πολυ γιατι νομιζω οτι βασανιζεται και θελω να την βλεπω ευτυχισμενη. Προσευχηθηκα και στο Θεο και ελπιζω να βαλει το χερι του.

spike ,επειδη εχω παει σε 3 ψυχιατρους και 3 ψυχολογους και το εχω ψαξει πολυ...Ο ψυχολογος σ'αυτη την περιπτωση δεν ειναι ο σωστος.Η ειδικοτητα που μας χρειαζεται ειναι ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης. Ετσι μου ειπαν και ολοι οι ψυχιατροι που πηγα. Και αυτο γιατι δεν ειναι απλο θεμα,ειναι πολυ δυσκολο και καποια στιγμη ολη αυτη η στεναχωρια γινεται χημεια στον εγκεφαλο ,δηλαδη πεφτουν ντοπαμινες,σεροτονινες κλπ που ειναι ουσιες στον εγκεφαλο οι οποιες ειναι υπευθυνες για την χαρα του ατομου. Οταν το προβλημα γινεται οργανικο τοτε θελει αντικαταθλιπτικα οπωσδηποτε μαζι με ψυχοθεραπεια για να περασει ,χαπια που ο ψυχολογος δε μπορει να σου γραψει, ενω ο ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης κανει και τα δυο. Θελει χρηματα δυστυχως,αλλα φαντασου οτι εγω επιασα δουλεια μονο και μονο για να εχω τα χρηματα να κανω την ψυχοθεραπεια και σ'αυτη τη κατασταση που ειμαι παω στη δουλεια σαν κουρελι και προσπαθω να κρυψω αυτο που μου συμβαινει. Πρεπει κυριως αν θες να την βοηθησεις να προσπαθησεις εσυ να βρεις χρηματα αν δεν εχει εκεινη για να της παρεχεις ασφαλεια...

[Soutsi]

Μια αιώρα παρικαλώ, ενα στιγμιαίο κ μόνιμο χάσιμο 5 κιλών, ενα μαύρο μπικίνι, ενα γλυκό κοκτέϊλ, θαλασσινή αύρα, δροσερός αέρας, καλή παρέα κ ωραίες μουσικούλες για να ολοκληρωθεί η φούσκα που σχηματίζεται πάνω απο το κεφάλι μου.

http://youtu.be/UX2Nt4vQ9AU

enjoy :)