Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[predator]

Σουτσι,αν θες να δωσεις νοημα στη ζωη σου και να μην χαπακωνεσαι απο μικρη-μικρος και στο τελος να καταφερεις να ζησεις ελευθερα,κοψε καθε φαρμακο.Δεν στο παιζω γιατρος,αλλα απο τα φαρμακα κανεις δεν ξεμπλεξε,μονο εγω,επειδη δεν με επιαναν.

[Blue9791]

Σουτσι,αν θες να δωσεις νοημα στη ζωη σου και να μην χαπακωνεσαι απο μικρη-μικρος και στο τελος να καταφερεις να ζησεις ελευθερα,κοψε καθε φαρμακο.Δεν στο παιζω γιατρος,αλλα απο τα φαρμακα κανεις δεν ξεμπλεξε,μονο εγω,επειδη δεν με επιαναν.

Καλα τα λες αλλα ας μην γενικευουμε. Το οτι κανεις δεν ξεμπλεξε απο τα φαρμακα ως εκφραση και μονο προκαλει τρομο και αρκετο τρομο εχουμε ολοι μας και φανταζομαι το ξερεις και εσυ καλα.
Καλο ειναι οποιος μπορει να τα αποφυγει. Οταν πνιγεσαι ομως και δεν εχεις ή δεν βλεπεις τη σανιδα σωτηριας κατι πρεπει να σε βγαλει στον αφρο.

[predator]

Καλα τα λες αλλα ας μην γενικευουμε. Το οτι κανεις δεν ξεμπλεξε απο τα φαρμακα ως εκφραση και μονο προκαλει τρομο και αρκετο τρομο εχουμε ολοι μας και φανταζομαι το ξερεις και εσυ καλα.
Καλο ειναι οποιος μπορει να τα αποφυγει. Οταν πνιγεσαι ομως και δεν εχεις ή δεν βλεπεις τη σανιδα σωτηριας κατι πρεπει να σε βγαλει στον αφρο.

Δεν εχω προθεση να γενικευσω,προσπαθω να εξηγησω,οτι τα ατομα με διαταραχες αγχους και πανικου,επειδη ακριβως ζουν μια απελπισια λογο της φυσης του προβληματος τους,οπως επισης αναφερεις ο πνιγμενος πιανεται απο οπου βρει,πηγαινουν σε ψυχιατρους.Ο ψυχιατρος ειναι γιατρος,αντιμετωπιζει την ασθενεια καθαρα οργανικα,ναι αλλα σε αρκετες περιπτωσεις μην πω σε παρα πολλες,το οργανικο μερος εππηρεαζεται απο το ψυχικο.Συμπερασμα,το αγχος μπορει να οδηγησει στις κρισεις πανικου,οπου εκει μιλαμε για οργανικο προβλημα(οχι με την εννοια φυσικα της σωματικης σοβαρης βλαβης)αλλα σιγουρα ο πανικος εππηρεαζει αμεσα οργανικα τον εγκεφαλο,δημιουργοντας:πον ους στο στηθος,δυπνοια,κλπ κλπ.Ολοι παιρνοντας φαρμακα,περιμενουν οτι θα παρουν το μαγικο χαπακι,που θα διωξει το αγχος,φυσικα ομως δεν ξερουν,οτι τα αντικαταθλιπτικα και τα ηρεμιστικα,εχουν απειρες παρενεργειες και ειναι δυσκολο να σε οδηγησουν σε καποια ουσιαστικη θεραπεια.Ισως σε μια κατασταση συντηρισης.

[betelgeuse]

Καλα τα λες αλλα ας μην γενικευουμε. Το οτι κανεις δεν ξεμπλεξε απο τα φαρμακα ως εκφραση και μονο προκαλει τρομο και αρκετο τρομο εχουμε ολοι μας και φανταζομαι το ξερεις και εσυ καλα.
Καλο ειναι οποιος μπορει να τα αποφυγει. Οταν πνιγεσαι ομως και δεν εχεις ή δεν βλεπεις τη σανιδα σωτηριας κατι πρεπει να σε βγαλει στον αφρο.

Γενικευσεις ειναι κακο να κανουμε , αλλα συνηθως οποιος αρχιζει με τα φαρμακα συνηθως δεν τα κοβει.
Στην ομαδα αυτοβοηθειας που ειμαι καποιοι περνουν καποιοι οχι . Πανω κατω ειμαστε ολοι στην ιδια κατασταση ,. Πχ ειναι ατομο στην ομαδα που περνει φαρμακα 15 χρονια και χωρις βελτιωση. Εγω εχω καταληξει οτι μαλλον τα φαρμακα δεν κανουν τιποτα περα απο αυτο που λεει ο predator , οτι δηλαδη δεν θεραπευουν απλα επαναπευεσαι οτι εχεις τα χαπια σου και ηρεμεις .

[ti einai touto pali]

Κοιταξτε. Ορισμενοι θεωρουν οτι η πρωσοπικη κριση πανικου /αγχωδους διαταραχης που εχουν περασει ειναι οτι ακραιο υπαρχει αρα δεν υπαρχει χειροτερο. Με αυτα που εχω βιωσει τον τελευταιο χρονο μπορω να πω τα εξης. Για πολλα χρονια βιωνα αγχωδεις διαταραχες αλλα δεν καταλαβαινα οτι ηταν θεμα ψυχολογιας. Δηλαδη μπορει να με πονουσε το εντερο , να μην ειχα διαθεση, να ειχα ανεξηγητα υπερβολικα νευρα,να μην μπορω να κοιμηθω καλα αλλα ελεγα οτι φταιει η ψυξη που εχω στα πλευρα, οι βλακειες της μανας μου, ο ηλιθιος που ειναι στο διπλα γραφειο...Χαπια δεν επαιρνα και θα μπορουσα ανετα να συμφωνησω εκεινη την περιοδο με predator και betelgeuse. Τον περασμενο ιανουαριο ομως για διαφορους λογους περασα τις ...πραγματικες "πυλες της κολασεως". Βρεθηκα σε μια κατασταση πληρους αδυναμιας δεν ξερω πως εγινε αυτο ,ειχα "καταθεσει τα οπλα" και απλα καθομουν να με χτυπαει ο εχθρος...Βρεθηκα στον πατο, πως να το πω ειναν σβησει οι μηχανες στην κατηφορα κι εγω ειχα παρατησει το τιμονι. Οταν πρωτοπηγα σε ψυχιατρο η κουβεντα που του ειπα ηταν "ΚΑΠΟΙΟΣ, ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ". Και μου εδωσε χαπια (ζαναξ) και πραγματικα αυτα ηταν που με βοηθησαν να σταματησω το κατηφορο. Γι αυτο μην απαξιωνουμε τοσο ευκολα την βοηθεια των ψυχολογων ψυχιατρων και της ψυχολιγικης φαρμακευτικης αγωγης. Με αυτο που γραφει η Μπλου "Καλο ειναι οποιος μπορει να τα αποφυγει. Οταν πνιγεσαι ομως και δεν εχεις ή δεν βλεπεις τη σανιδα σωτηριας κατι πρεπει να σε βγαλει στον αφρο." ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ. Εχει περασει και αυτη τις δικες της "Πυλες της κολασεως" εχει δει πως ειναι και προσπαθει να τις αποφυγει. Το ιδιο μαθαινω να κανω κι εγω και τοσοι αλλοι εδω περα. Το οτι ειναι δυσκολο ειναι δυσκολο μπορει να χρειαστει υποστηριξη απο χαπια για καποιο διαστημα η για ολη τη ζωη αλλα τουλαχιστον μπορω να ζω καλυτερα.
Υ.Γ. betelgeuse γραφεις για καποιο ατομο που παιρνει χαπια 15 χρονια χωρις βελτιωση. Τοτε γιατι τα παιρνει? Δε μπορει θα τον κρατανε σε καποιο επιπεδο. Οταν ειχα πει στον ψυχιατρο μου οτι τρεχουμε 30 χρονια πισω απο τη μανα μου με τα ψυχοσωματικα της και τα χαπια της μου απαντησε απλα...Και δεν μου λες που νομισεις οτι θα ηταν η μανα σου αν δεν υπηρχαν τα χαπια να την κρατησουν. Τι του απαντησα? Θα ειχε πεθανει...

[Soutsi]

Με τον μπαμπά σου δε νοιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια?Γενικά υπάρχει κάποιο άτομο που όταν είσαι μαζί του να αισθάνεσαι ασφάλεια και να μην φοβάσαι τόσο τον πανικό?Η ίσως κ το να πάρεις τηλ εκείνες τις δύσκολες στιγμές κάποιο άτομο που μπορεί να σε ηρεμεί?

όταν πήγαινα μόνη μου κάπου, τους είχα ολους στα τηλέφωνα, αλλά αν ξέρω οτι ο άλλος έχει δουλειά κ δεν μπορεί να την παρατήσει για να έρθει να με πάρει, φρικάρω. Είμαι πιο "πραγματίστρια-ρεαλίστρια" δεν ξεγελιέμαι εύκολα με καθισυχαστικές κουβέντες σε αυτές τις περιπτώσεις.

Δλδ δεν αντεχω στην ιδεα οτι θα κλειστω μεσα. Με σκοτωνει. Ισως γιατι εχω και το προηγουμενο της μητερας μου που ως αγοραφοβικη ειχε δεκα χρονια να βγει απο το σπιτι.
Το μεσα θα σου κανει χειροτερο γιατι επαναπαυεσαι σ'αυτο και βαλτωνεις.

έχω βαλτώσει ήδη blue. Είμαι επαναπαυμένη με την ζωή στο χωριό κ με σκαστές αποδράσεις μια στο τόσο.


Παρακάλεσα χθές εναν άλλο θείο μου κ μου κανε το χατήρι παρόλλο που πνίγεται κ αυτός. Θα φορτώσω κ την μάνα μου έτσι γιατί νιώθω καλύτερα κ θα πάω. (Και η μάνα μου παρεπιπτόντος είναι ήταν δεν βρίσκω άκρη κλειστοφοβική κ προσπαθεί να εξισώσει την δική της φοβία στο ανσασέρ με τις δικές μου) Γμσε τα. Απο ο,τι καταλαβαίνω οσο διαβάζω και τις δικές σας ιστορίες παιδιά υπάρχει ενα οικογενειακό backround σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Αλλά ας μην το γυρίσουμε στην ψυχανάλυση, τα έχουμε πει μύριες φορές με ειδικούς κ εδώ μέσα, ξερουμε οτι το οικογενειακό περιβάλλον ευθύνεται στα μέγιστα για την ανάπτυξη του συναισθηματικού κ οχιμόνο κόσμου μας, ειδικά όταν όπως είναι το καθεστώς στην Ελλάδα έχουμε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας μαζί τους.

Ας μην πλατιάζω πρωινιάτικο κ γκρινιάζω, ας πάω με το καλό κ περιμένω κανένα ευχάριστο νέο απο εσάς, έτσι για να αλλάξει λίγο το κλίμα στα πόστ :)

Μου κάνετε μεγάλο καλό, τέλος
xxx

[Korina12]

Soutsi το πρωί μόλις ξύπνησα σε σκέφτηκα. :) Περιμένω να μάθω νέα..

[Soutsi]

Soutsi το πρωί μόλις ξύπνησα σε σκέφτηκα. :) Περιμένω να μάθω νέα..

Σταμάτα korina με σκλαβώνεις :)

Γύρισα, και ολα καλά :)

-------------

ορίστε και μια μικρή playlist για να περνάει ακόμη πιο ευχάριστα ο χρόνος μπροστά απο το pc

http://youtu.be/0kFhx27OMdE

http://youtu.be/8N_mGagfyo4

http://youtu.be/n35C0j3LLB0

[Korina12]

Γύρισα, και ολα καλά :)

Μπράβο!Χαίρομαι! :)

[betelgeuse]

Κοιταξτε. Ορισμενοι θεωρουν οτι η πρωσοπικη κριση πανικου /αγχωδους διαταραχης που εχουν περασει ειναι οτι ακραιο υπαρχει αρα δεν υπαρχει χειροτερο.

Eδω συμφωνω απολυτα

Γι αυτο μην απαξιωνουμε τοσο ευκολα την βοηθεια των ψυχολογων ψυχιατρων και της ψυχολιγικης φαρμακευτικης αγωγης.

Δεν απαξιωνω την βοηθεια ουτε την αγωγη . Η απαντηση μου ηταν ως προς την μακροχρονια χρηση τους και το τι εχω δει μεχρι στιγμης. Προσωπικα πιστευω πως η ψυχοθεραπεια ειναι καλυτερη λυση σε αντιθση με τα φαρμακα , και πιστευω πως θα επρεπε πρωτα να ξεκιναει καποιος με ψυχοθεραπεια και αν δεν αποδωσει τοτε να στραφει στην φαρμακοθεραπεια.

Τον περασμενο ιανουαριο ομως για διαφορους λογους περασα τις ...πραγματικες "πυλες της κολασεως".

Αυτες τις εχω περασει και εγω , τοτε μου ειχαν γραψει φαρμακα ( συνδυασμο αναφρανιλ και σεροκελ ) πηρα μονο τα αναφρανιλ για καμμια εβδομαδα και μπορω να πω πως εγινα χειροτερα και τα εκοψα μονη μου . Δεν ξερω αν δεν σταματουσα την αγωγη τι εξελιξη θα ειχα .

[betelgeuse]

Soutsi μπορεις μια μερα να πεις σε καποιον που εμπιστευεστε να πατε καπου μαζι , αλλα να μην περπατατε μαζι . Πχ πηγαινε για ψωνια με τον πατερα σου και πες του να περπαταει γυρω στα 30 μετρα πισω σου και οταν μπαινεις σε καποιο μαγαζι να καθεται απεξω. Ετσι ναι μεν εχεις την σιγουρια οτι αν συμβει κατι δεν θα εισαι μονη σου , αλλα μαθαινεις σιγα σιγα να κυκλοφορεις παλι μονη. Μπορεις επισης να αρχισεις να βγαινεις αυθορμητα , χωρις σκεψη . Πχ αν κανονιζεις απο σημερα οτι θα βγεις αυριο , αυτο μπορει να σε αγχωνει περισσοτερο . Ισως να ηταν καλυτερα να μην κανονιζεις , αλλα οταν αισθανεσαι καπως καλα να βγαινεις .Ακομα και ενας μικρος περιπατος τα μεσανυχτα βοηθαει .
Εγω ξεκινησα βγαινοντας στο μπαλκονι , μετα βγαινοντας μεχρι την αυλη κλπ.

[Soutsi]

Soutsi μπορεις μια μερα να πεις σε καποιον που εμπιστευεστε να πατε καπου μαζι , αλλα να μην περπατατε μαζι . Πχ πηγαινε για ψωνια με τον πατερα σου και πες του να περπαταει γυρω στα 30 μετρα πισω σου και οταν μπαινεις σε καποιο μαγαζι να καθεται απεξω. Ετσι ναι μεν εχεις την σιγουρια οτι αν συμβει κατι δεν θα εισαι μονη σου , αλλα μαθαινεις σιγα σιγα να κυκλοφορεις παλι μονη. Μπορεις επισης να αρχισεις να βγαινεις αυθορμητα , χωρις σκεψη . Πχ αν κανονιζεις απο σημερα οτι θα βγεις αυριο , αυτο μπορει να σε αγχωνει περισσοτερο . Ισως να ηταν καλυτερα να μην κανονιζεις , αλλα οταν αισθανεσαι καπως καλα να βγαινεις .Ακομα και ενας μικρος περιπατος τα μεσανυχτα βοηθαει .
Εγω ξεκινησα βγαινοντας στο μπαλκονι , μετα βγαινοντας μεχρι την αυλη κλπ.

κατaλαβαίνω το σκεπτικό σου betelgeuse αλλά αυτά τα έκανα στις αρχές όταν δεν έβγαινα απο το σπίτι. Αυτό το κόλπο με το να με συνοδεύει κάποιος πίσω μου το έκανα με τον ψυχολόγο μου πρίν κάποια χρόνια, κ αποδίδει, για αυτό αν υπάρχει κάποιος που βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ας κάνει αυτό το κολπάκι.
Αυτήν την στιγμή είμαι πολύ καλύτερα βγαίνω κ δραστηριοποιούμαι, απλά αυτό γίνεται στα στενά περιθώρια του χωριού μου. όταν αποφασίσω να βγώ εκτός για τον χ ψ λόγο, πρέπει να το προγραμματίσω για να ελένξω όλες τις παραμέτρους κ έτσι να νιώσω μεγαλύτερη ασφάλεια. Sτον καθένα λοιπόν βγαίνει διαφορετικά ο χειρισμός:)
Σε ευχαριστώ πάντως για την συμβουλή, ενδεχομένως κάποιος "πρώϊμος" να την διαβάσει κ να επωφεληθεί :)

Καλό βραδάκι σε όλους, τα φιλιά μου

[Blue9791]

Την καλησπερα μου.
Αϋπνιες σημερα αλλα οχι απο παρενεργειες φαρμακων, απλα κοιμηθηκα καλα το μεσημερι.
Η λατρεια κοιμαται και ειπα να την απαλλαξω απο τα στριφογυρισματα μου και να ερθω να σας δω.
Ετσι για την ιστορια, σημερα ημουν στα ορια μιας ψιλοκρισουλας αλλα οταν ειδα να ερχεται την "προκαλεσα" προσπαθωντας να εντεινω τα συμπτωματα μου πραγμα που δεν εγινε ποτε.
Πηρε τα μπογαλακια της λοιπον και πηγε αλλου.

Διαβασα ολα τα προηγουμενα ποστς με μεγαλο ενδιαφερον αλλα επειδη ειναι πολλα θα μιλησω σε γενικοτερο πλαισιο.
Εχω καταληξει μετα απο πολλα χρονια οτι το παν σε ολες τις περιπτωσεις ειτε φοβιων, ειτε καταθλιψης, ειναι το κινητρο.
Πριν βρεθει το κινητρο ομως πρεπει να υπαρχει αιτημα.
Δηλαδη: εχω αυτο και θελω εκεινο. Για να κανω εκεινο θα με βοηθουσε το αλλο.
Τι θελω να πω.
Οσο πιο σαφες ειναι το προβλημα - αιτημα, τοσο ευκολοτερη ή αν οχι ευκολοτερη, εμφανεστερη και η λυση του.
Θα βοηθουσε δλδ αντι του "δεν ειμαι καλα γενικα και δεν ξερω τι θελω" να περιοριστουμε ή και να πλατιασουμε σε μια λιστα ακομα και αριθμημενη!
Ας κανουμε μια λιστα με "θελω" και "δεν θελω". Οχι "μπορω" και "δεν μπορω". Αμα θελουμε, μπορουμε κιολας.
Και εδω ερχεται το κινητρο.
Θελω, οκ. Αλλα ποσο το θελω; Και γιατι το θελω; Ακομα και τι θα με εκανε να το θελω περισσοτερο.
Αν βρεθει το κινητρο, ειλικρινα σας λεω, ειτε εμφανιστουν οι πανικοι ειτε οχι δεν θα μας απασχολει. Ή θα μας απασχολει λιγοτερο.
Σε ενα αλλο ποστ πριν μηνες ειχα αναφερθει στην εμπνευση.
Υπαρχουν ανθρωποι ή καταστασεις που μπορουν να μας εμπνευσουν τοσο ωστε να αποτελεσουν κινητρο για το δικο μας βημα μπροστα.
Για τον καθενα ειναι διαφορετικα. Προσφατα ειχα μιλησει για την παραολυμπιαδα και η Soutsi ανεβασε την συγκλονιστικη φωτογραφια του κολυμβητη χωρις χερια.
Δεν εχω ξεπερασει τα προβληματα μου (οπως ολοι παρατηρουμε) αλλα ψαχνω κινητρα και εμπνευσεις καθημερινα.
Και βοηθαει παιδια.
Βοηθαει πολυ.
Τι αλλο βοηθαει; (Soutsi σε σενα μιλαω). Καθε μερα να κανουμε οχι ενα βημα αλλα μερικα χιλιοστα μπροστα.
Σε περιοδους αγχους που με αγχωνει το να οδηγω (κατι που γενικα λατρευω), παιρνω το αυτοκινητο και κανω μια βολτα στη γειτονια. Αφου δω οτι δεν συμβαινει τιποτα, απομακρυνομαι λιγο ακομα και ακομα λιγο και ακομα λιγο, μεχρι να βεβαιωθω οτι δεν τρεχει τιποτα.
Αν μεινω στη βολτα στη γειτονια, δεν πειραζει. Αυριο παλι.
Προσπαθω ομως πολυ και ειναι επωδυνο τις περισσοτερες φορες, να κινουμαι (κυριολεκτικα και μεταφορικα).
Αγχωνομουν για τις διακοπες, πηγα ομως κι ας περασα καποιες στιγμες δυσκολες.
Αγχωνομαι για πολλα αλλα ξερεις τι; Δεν εχω αλλη ευκαιρια να ζησω. Αυτη ειναι.
Θα τα κανω. Δυσκολα, ευκολα, με χαπια ή χωρις, θα τα κανω.
Μην δεχεσαι το οτι βαλτωσες. Πετα το απο πανω σου.
Ο μεγαλυτερος μου φοβος (μεγαλυτερος απο τις κρισεις πανικου) ειναι την ωρα που πεθαινω να συνειδητοποιησω οτι δεν εζησα οχι γιατι δεν με ευνοησαν οι συνθηκες αλλα γιατι φοβομουν.
Οταν βλεπεις τον πανικο να'ρχεται, πες οκ, ελα αλλα συντομευε γιατι εχω και να ζησω.
Καληνυχτα πουλακια μου.

[elena60]

Την καλησπερα μου.
Αϋπνιες σημερα αλλα οχι απο παρενεργειες φαρμακων, απλα κοιμηθηκα καλα το μεσημερι.
Η λατρεια κοιμαται και ειπα να την απαλλαξω απο τα στριφογυρισματα μου και να ερθω να σας δω.
Ετσι για την ιστορια, σημερα ημουν στα ορια μιας ψιλοκρισουλας αλλα οταν ειδα να ερχεται την "προκαλεσα" προσπαθωντας να εντεινω τα συμπτωματα μου πραγμα που δεν εγινε ποτε.
Πηρε τα μπογαλακια της λοιπον και πηγε αλλου.

Διαβασα ολα τα προηγουμενα ποστς με μεγαλο ενδιαφερον αλλα επειδη ειναι πολλα θα μιλησω σε γενικοτερο πλαισιο.
Εχω καταληξει μετα απο πολλα χρονια οτι το παν σε ολες τις περιπτωσεις ειτε φοβιων, ειτε καταθλιψης, ειναι το κινητρο.
Πριν βρεθει το κινητρο ομως πρεπει να υπαρχει αιτημα.
Δηλαδη: εχω αυτο και θελω εκεινο. Για να κανω εκεινο θα με βοηθουσε το αλλο.
Τι θελω να πω.
Οσο πιο σαφες ειναι το προβλημα - αιτημα, τοσο ευκολοτερη ή αν οχι ευκολοτερη, εμφανεστερη και η λυση του.
Θα βοηθουσε δλδ αντι του "δεν ειμαι καλα γενικα και δεν ξερω τι θελω" να περιοριστουμε ή και να πλατιασουμε σε μια λιστα ακομα και αριθμημενη!
Ας κανουμε μια λιστα με "θελω" και "δεν θελω". Οχι "μπορω" και "δεν μπορω". Αμα θελουμε, μπορουμε κιολας.
Και εδω ερχεται το κινητρο.
Θελω, οκ. Αλλα ποσο το θελω; Και γιατι το θελω; Ακομα και τι θα με εκανε να το θελω περισσοτερο.
Αν βρεθει το κινητρο, ειλικρινα σας λεω, ειτε εμφανιστουν οι πανικοι ειτε οχι δεν θα μας απασχολει. Ή θα μας απασχολει λιγοτερο.
Σε ενα αλλο ποστ πριν μηνες ειχα αναφερθει στην εμπνευση.
Υπαρχουν ανθρωποι ή καταστασεις που μπορουν να μας εμπνευσουν τοσο ωστε να αποτελεσουν κινητρο για το δικο μας βημα μπροστα.
Για τον καθενα ειναι διαφορετικα. Προσφατα ειχα μιλησει για την παραολυμπιαδα και η Soutsi ανεβασε την συγκλονιστικη φωτογραφια του κολυμβητη χωρις χερια.
Δεν εχω ξεπερασει τα προβληματα μου (οπως ολοι παρατηρουμε) αλλα ψαχνω κινητρα και εμπνευσεις καθημερινα.
Και βοηθαει παιδια.
Βοηθαει πολυ.
Τι αλλο βοηθαει; (Soutsi σε σενα μιλαω). Καθε μερα να κανουμε οχι ενα βημα αλλα μερικα χιλιοστα μπροστα.
Σε περιοδους αγχους που με αγχωνει το να οδηγω (κατι που γενικα λατρευω), παιρνω το αυτοκινητο και κανω μια βολτα στη γειτονια. Αφου δω οτι δεν συμβαινει τιποτα, απομακρυνομαι λιγο ακομα και ακομα λιγο και ακομα λιγο, μεχρι να βεβαιωθω οτι δεν τρεχει τιποτα.
Αν μεινω στη βολτα στη γειτονια, δεν πειραζει. Αυριο παλι.
Προσπαθω ομως πολυ και ειναι επωδυνο τις περισσοτερες φορες, να κινουμαι (κυριολεκτικα και μεταφορικα).
Αγχωνομουν για τις διακοπες, πηγα ομως κι ας περασα καποιες στιγμες δυσκολες.
Αγχωνομαι για πολλα αλλα ξερεις τι; Δεν εχω αλλη ευκαιρια να ζησω. Αυτη ειναι.
Θα τα κανω. Δυσκολα, ευκολα, με χαπια ή χωρις, θα τα κανω.
Μην δεχεσαι το οτι βαλτωσες. Πετα το απο πανω σου.
Ο μεγαλυτερος μου φοβος (μεγαλυτερος απο τις κρισεις πανικου) ειναι την ωρα που πεθαινω να συνειδητοποιησω οτι δεν εζησα οχι γιατι δεν με ευνοησαν οι συνθηκες αλλα γιατι φοβομουν.
Οταν βλεπεις τον πανικο να'ρχεται, πες οκ, ελα αλλα συντομευε γιατι εχω και να ζησω.
Καληνυχτα πουλακια μου.

Καλημερες! Παιδια,ειδα οτι συζητατε για το αν πρεπει να παιρνεις φαρμακα η οχι..Η αληθεια ειναι οτι η κατασταση που ζουμε δεν σου αφηνει πολλες εναλλακτικες.Η ζεις με φαρμακα και τις παρενεργειες τους που δεν ειναι ευχαριστες,η ζεις με τον φοβο του πανικου και το ανχος.Διαλλεγεις και παιρνεις. Τα χαπια που μου εδωσε ο γιατρος στην Αθηνα με τιναξαν ασχημα,με ακαμψια στον αυχενα,τρελο βουητο στο κεφαλι και σφυριγμα,τρεμουλο και χασιμο! Πηγα σε εναν αλλο εχθες εδω στο νησι και μου ειπε οτι τα χαπια αυτα ηταν πολυ βαρια για μενα (ντιστρανευριν,αζαπιν και ενα αλλο αντικαταθλιπτικο που δεν το θυμαμαι) και οτι τα δινουν σε αλκοολικους που θελουν να απεξαρτηθουν!! Αν ειναι δυνατον...Μου τα αλλαξε και μου εδωσε νοτοριουμ,σιπραλεξ και μπλουνις(το τελευταιο ειναι αντιψυχωσικο και δεν ξερω γιατι μου το εδωσε,διπλα γραφει "ανευ αιτιας") .Σημερα πηρα μισο νοτοριουμ και μισο σιπραλεξ αλλα νομιζω οτι γενικα τα αντικαταθλιπτικα με τιναζουν..νιωθω καψιμο στο σωμα και σαν να ειμαι στην πριζα ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ??Πειτε μου αν ξερετε κατι για αυτα τα φαρμακα..Επισης,αισθανομαι οτι δεν εχω κανενα συναισθημα.Δεν ειμαι λυπημενη,αλλα ουτε και χαρουμενη.Ειμαι ενα χαμενο πραγμα που μετακινειται μηχανικα ...αυτο ειναι καταθλιψη??Εχω ασχημο υπνο και ζωντανα ονειρα..φανταστειτε οτι εχθεσ εβλεπα οτι εκανα εμετο και ξυπνησα μ αυτη την απαισια γευση στο στομα ,ειχα μπερδεψει την πραγματικοτητα με το ονειρο..τι να πω! Και τελος ννιωθω οτι δεν σκεφτομαι...προσπαθω να παω την φαντασια μου καπου και δεν μπορω,δεν μπορω να σκεφτω ενα προσωπο π.χ δεν το φερνω στο μυαλο μου.Ενα κενο..

[Soutsi]

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ??Πειτε μου αν ξερετε κατι για αυτα τα φαρμακα..Επισης,αισθανομαι οτι δεν εχω κανενα συναισθημα.Δεν ειμαι λυπημενη,αλλα ουτε και χαρουμενη.Ειμαι ενα χαμενο πραγμα που μετακινειται μηχανικα ...αυτο ειναι καταθλιψη??Εχω ασχημο υπνο και ζωντανα ονειρα..φανταστειτε οτι εχθεσ εβλεπα οτι εκανα εμετο και ξυπνησα μ αυτη την απαισια γευση στο στομα ,ειχα μπερδεψει την πραγματικοτητα με το ονειρο..τι να πω! Και τελος ννιωθω οτι δεν σκεφτομαι...προσπαθω να παω την φαντασια μου καπου και δεν μπορω,δεν μπορω να σκεφτω ενα προσωπο π.χ δεν το φερνω στο μυαλο μου.Ενα κενο..

Πήγαινε με το ζόρι και τρέξε χαλαρά συνδιασμένο με περπάτημα σε ενα γήπεδο ή όπου εσύ θέλεις για μισή ώρα. Πάρε τα handsfree απο το κινητό σου κ βάλε ράδιο. Η γυμναστική απελευθερώνει ενδορφίνες. Κάνε το καΙ ας βαριέσαι κάθε μέρα όποια ώρα εσυ θέλεις. Κάντο κ μετά την 1 εβδομάδα μην σου πω τις 3 πρώτες μέρες αν εξαιρέσεις ενα πιάσιμο που θα χεις θα νιώθεις το σώμα σου καλύτερα. Το σώμα είναι αλληλένδετο με το πνεύμα κ τούμπαλιν. Κάντο!