Η ζωή μου ένα μπάχαλο....

[mpaxalo]

Σήμερα έγινα μέλος αυτού του Forum, στην προσπάθειά μου να βρω κάποιες απαντήσεις σε ορισμένα άλυτα ερωτηματικά που η ίδια έβαλα στην ζωή μου. Είμαι 28 ετών, μένω μόνη μου στην επαρχία από τα 18 μου (συμπεριλαμβανομένων των ετών σπουδών) και ευτυχώς ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που (ακόμη) εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Δεν θέλω ούτε να μιζεριάζω ούτε να με λυπηθείτε. Αγαπώ την ζωή με όλες αυτές τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα αλλά δεν αντέχω τον εαυτό μου και τον τρόπο ζωής μου.... Θέλω να ανοιχτώ σε εσάς που δεν γνωρίζω και ούτε πρόκειται να γνωρίσω ποτέ. Νομίζω ότι βρίσκομαι σε κατάσταση κάποιου είδους χρόνιας κατάθλιψης. Διότι από κάποια πράγματα, ελάχιστα βέβαια, που έχω διαβάσει έχω ορισμένα συμπτώματα όπως: Ραθυμία στα πάντα. Η πρώτη κουβέντα που θα πω όταν κάποιος μου προτείνει να κάνουμε κάτι, θα είναι "βαριέμαι".... Ύστερα, δεν έχω διάθεση να ανοίξω τα παράθυρα του σπιτιού μου να μπει λίγο φως. Όσο για την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι μου,είναι απερίγραπτη... Πιάτα άπλυτα για μήνες , μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού σκόρπια παντού, ρούχα πεταμένα από εδώ κι από 'κεί. Έχω να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου σαν άνθρωπος περίπου ένα μήνα και τη βγάζω στον καναπέ με τηλεόραση. Επίσης η εικόνα για τον εαυτό μου είναι η χειρότερη διότι έχω παιδέψει τόσο το σώμα μου με δίαιτες και μετά υπερφαγίες, που αν μπορούσε να με παρατήσει θα το έκανε ασυζητητί..... Είναι και άλλα στα οποία δεν θα αναφερθώ, διότι είναι σχετικά με τα προαναφερθέντα οπότε μπορείτε να καταλάβετε. Το θέμα όμως είναι ότι στη δουλειά μου, σίγουρα δεν δείχνω κάτι τέτοιο. Με έχουν για ένα πρόσχαρο , κοινωνικό και δραστήριο άνθρωπο, που είμαι σίγουρη ότι ούτε καν τους περνάει από το μυαλό τι μοναξιά νιώθω μέσα μου και το χάος που επικρατεί στο μυαλό μου. Πολλές φορές μένω και δουλεύω έως το βράδυ στο γραφείο διότι δεν θέλω να επιστρέψω στο μπάχαλο που λέγεται "σπίτι μου" που είναι αντικατοπτρισμός του μπάχαλου που λέγεται "ζωή μου". Μένω μόνη μου, αμείβομαι όπως όλη πλέον η χαμηλόμισθη εργατική τάξη και έχω χωρίσει από ένα άνθρωπο με τον οποίο είχαμε 3 χρόνια σχέση αλλά τελικά δεν αντέξαμε περαιτέρω. Πληγώθηκα ανεπανόρθωτα είναι η αλήθεια αλλά αυτά τα προβλήματα τα είχα και πριν, οπότε δεν μπορώ να τα προσάψω στον προ ενός έτους, χωρισμό μου. Είμαι απίστευτα κυκλοθυμική , σε σημείο που να έχω κουραστεί που δεν μπορώ να βάλω σε μία σειρά τη ζωή μου. Δεν έχω καμία οργάνωση, κανένα πρόγραμμα, μόνο ενθουσιασμό και απογοήτευση (χωρίς αυτό να σημαίνει -παραδόξως- ότι παίρνω ρίσκα...) Σαν εξωτερική εμφάνιση, απ'ό,τι λένε τουλάχιστον, βλέπομαι, οπότε μην μπαίνετε στην διαδικασία να σκεφτείτε ότι με έχει πάρει από κάτω αυτό. Λοιπόν αν κάποιος δεν τρομάξει από τον όγκο της "έκθεσής" μου, ας μου πει την γνώμη του, διότι την έχω πολύ ανάγκη, ακόμα κι αν δεν φάνηκε από το ύφος του γραπτού μου λόγου που εσκεμμένα έκανα κάπως ανάλαφρο..... Ευχαριστω

[COSTAS2121]

Καλός ήρθες και καλή δύναμη...

Αρχικά θα πρέπει να κάνεις κάτι πολύ επώδυνο άν θές πραγματικά να προχωρήσεις μπροστά...θα πρέπει να τα βρείς ουσιαστικά με τον εαυτό σου και να συζητήσεις μαζί του για τα πράγματα που σε κάνουν να έρθεις σε αυτήν την κατάσταση...καλό θα είναι να μήν βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα του στύλ έχω κατάθλιψη,η κατάθλιψη έχει πάαααρα πολλά συρίγγια δέν είναι ένα πράγμα μπορεί να βιώνεις μία έντονη θλίψη που έχει και αυτή πολλά συμαντικά στοιχεία ίδια με εκείνα της κατάθλιψης....όσο αφορά το κομμάτι του εαυτού σου θα σε συμβούλευα να έρθεις σε επαφή με έναν ειδικό κόπου εκείνος θα κρίνει την κατάστασή σου μήν βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα γιατί το αποτέλεσμα αυτών θα είναι να γίνεις καταφαντασίαν ασθενής,το σίγουρο είναι ότι κάτι σε βασανίζει κάτι σε πληγώνει και κάτι το οποιο σε κρατάει πίσω στην ζωή σου...δέν είναι κακό αρκεί να το αντιμετωπίσεις θετικά...δηλαδή να βγάλεις απο αυτήν την κατάσταση μόνο καλά πράγματα...ψάξε βρές το και άν δέν μπορείς σου ξαναλέω να το πείς σε κάποιον ειδικό...μόνη σου ή με βοήθεια πρέπει να το φέρεις στην επιφάνια και να το αντιμετωπίσεις...τίποτα δέν είναι τυχαίο και τίποτα δέν γίνεται για πλάκα...όλα έχουν τον λόγο τους...ο οργανισμός και η ψυχή σου σου χτυπάνε καμπανάκια που πρέπει να τα ακούσεις όσο είναι νωρίς...είσαι νέα και ακόμα δέν έχεις ζήσει τίποτα...κάνε κάτι για σένα και πάρε την ζω'η σου στα χέρια σου....ξέρω πώς όλα αυτά ίσως σου φαίνονται μάταια και ανορθόδοξα αλλά θα πρέπει να πάρεις εσύ την απόφαση σου...

[mpaxalo]

Καταρχάς σε ευχαριστώ που αφιέρωσες το χρόνο σου και απάντησες Κώστα. Κατά δεύτερον, έχω σκεφτεί αρκετές φορές να επισκεφτώ κάποιον ειδικό αλλά αν θες το πιστεύεις, δεν ξέρω από που να αρχίσω... Έπειτα, είμαι δύσπιστη με τους "ειδικούς" και δεν θα ήθελα να κάνω μία κακή αρχή (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συμφωνώ μαζί σου ότι δλδ κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω ώστε να σταματήσω να βασανίζομαι έτσι). Όσο για τα πράγματα που με κρατάνε πίσω............. Έπεσες μέσα. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο στην όλη κατάσταση είναι ότι έχω να παλέψω με τον εαυτό μου και να ζητήσω βοήθεια από αυτόν. Θέλω όμως να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση διότι δεν μου αξίζει. Ώρες - ώρες νιώθω τόσο δυνατή και ότι τίποτα δεν μπορεί να με κλονίσει. Το τραγικό όμως είναι ότι οι άλλοι με θεωρούν δυναμική ίσως και σκληρή . Πως τα έχω κάνει έτσι δεν μπορώ να καταλάβω;;; Μερικές φορές νιώθω πως παίζω 2 ρόλους στην καθημερινότητα, έναν για τον κόσμο και έναν για τον ίδιο μου τον εαυτό........

[COSTAS2121]

Καταρχάς σε ευχαριστώ που αφιέρωσες το χρόνο σου και απάντησες Κώστα. Κατά δεύτερον, έχω σκεφτεί αρκετές φορές να επισκεφτώ κάποιον ειδικό αλλά αν θες το πιστεύεις, δεν ξέρω από που να αρχίσω... Έπειτα, είμαι δύσπιστη με τους "ειδικούς" και δεν θα ήθελα να κάνω μία κακή αρχή (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συμφωνώ μαζί σου ότι δλδ κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω ώστε να σταματήσω να βασανίζομαι έτσι). Όσο για τα πράγματα που με κρατάνε πίσω............. Έπεσες μέσα. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο στην όλη κατάσταση είναι ότι έχω να παλέψω με τον εαυτό μου και να ζητήσω βοήθεια από αυτόν. Θέλω όμως να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση διότι δεν μου αξίζει. Ώρες - ώρες νιώθω τόσο δυνατή και ότι τίποτα δεν μπορεί να με κλονίσει. Το τραγικό όμως είναι ότι οι άλλοι με θεωρούν δυναμική ίσως και σκληρή . Πως τα έχω κάνει έτσι δεν μπορώ να καταλάβω;;; Μερικές φορές νιώθω πως παίζω 2 ρόλους στην καθημερινότητα, έναν για τον κόσμο και έναν για τον ίδιο μου τον εαυτό........

Δέν είναι κακό να έχουμε και 2 και 3 και 4 χαρακτήρες ανάλογα με την περίσταση...δέν νοήτε να έχεις τον ίδιο χαρακτήρα με τον σύντροφό σου και τον εργοδότη σου...τα κύρια χαρακτηριστικά σου δέν αλλάζουν όμως μήν σε τρομάζει...πρέπει κάποιες φορές να χάνουμε τον έλεγχο πρέπει να μας πηγαίνουν όλα στραβά δέν παθαίνουμε κάτι αλλά και για να μπορούμε να εκτιμούμε όλες τις καταστάσεις...Το θέμα σου με τους ειδικούς το καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είμαι της ίδιας άποψης όμως όταν δέν μπορείς άλλο ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις...πρέπει να συμεριστείς τα προβλήματά σου και να γίνεις φίλος μαζί τους..όχι να τα κουκουλώνεις αλλά να μάθεις να ζείς μαζί τους και στο τέλος να μπορέσεις να τα απομακρύνεις με υγιεί και ασφαλή τρόπο κάθε νέα αρχή είναι πολύ δύσκολη και πολύ επώδυνη,δέν είμαι σε θέση να γνωρίζω το πραγματικό σου πρόβλημα που μπορεί να προέρχεται ακόμα και απο την παιδική σου ηλικία...και όταν λέω πρόβλημα μήν σε τρομάζει η λέξη είναι απλά μια λέξη και τίποτα παραπάνω το νόημα ψάξε βρές...ΞεκίνΑ ΛΟΙΠΌΝ ΣΤΟ GOOGLE και κάνε αναζήτηση για ψυχολόγους πάρε τηλέφωνα και κλείσε ραντεβού...δέν είναι εύκολο και μπορεί ακόμα και όταν θα είσαι στην πόρτα του απέξω να αναρωτιέσαι άν πρέπει να μπείς...στην τελική δέν γίνετε όλοι οι άνθρωποι να μας εμπνέουν την ίδια εμπιστοσύνη...μπές μίλα ρώτα κρίνε και άν όλα πάνε καλά προχώρα άν δείς ότι αυτός ο άνθρωπος δέν σε γεμίζει πήγαινε στον επόμενο...δέν συμαίνει ότι θα κάνεις μία ζωή βόλτες...και μόνο που θα ανοιξεις την ψυχή σου σε κάποιον θα είναι ένα βήμα για σένα....εξοπλίσου λοιπόν με ειλικρίνια και τόλμη γιατί είναι 2 πολύ βασικά συστατικά όταν θα επισκεφτείς αυτόν τον άνθρωπο και μήν φοβάσαι τίποτα...πιάσε την ζωή απο τα κέρατα και προχώρα...

[mpaxalo]

Χμμ..... Εσύ σίγουρα είσαι για να αναπτερώνεις το ηθικό των ανθρώπων με προβλήματα εδώ ε; Και πάλι σε ευχαριστώ και σκέφτομαι να δράσω αναλόγως. Μου έκανε καλό η σύντομη συνομιλία μας. Να είσαι καλά.

[COSTAS2121]

Χμμ..... Εσύ σίγουρα είσαι για να αναπτερώνεις το ηθικό των ανθρώπων με προβλήματα εδώ ε; Και πάλι σε ευχαριστώ και σκέφτομαι να δράσω αναλόγως. Μου έκανε καλό η σύντομη συνομιλία μας. Να είσαι καλά.

Εγώ σήμερα χώρισα μετά απο 18 χρόνια σχέσης και σήμερα μπήκα και εγώ εδώ για να βρώ 2-3 ανθρώπους να μιλήσω...είναι καλό να μιλάς και να συμπονάς τον συνάνθρωπό σου κάνει καλό και σε σένα αλλά και στο ίδιο σου το πρόβλημα...να είσαι και εσύ πάντα καλά και να μπείς ξανά να μας πείς το αποτέλεσμα της προσπάθειάς σου...

[mpaxalo]

Είμαστε και οι δύο νέα μέλη δλδ... Συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά , είναι οριστικός ο χωρισμός? Θέλω να πω ότι είναι πολλά τα χρόνια για να υπάρξει κάτι οριστικό ειδικά να δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Πάντως και μόνο που έχεις την διαύγεια και την διάθεση να απασχολήσεις το μυαλό σου και να σκεφτείς εναλλακτικούς τρόπους για να ηρεμήσεις , είναι ελπιδοφόρο για την μετέπειτα πορεία σου .......

[COSTAS2121]

Είμαστε και οι δύο νέα μέλη δλδ... Συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά , είναι οριστικός ο χωρισμός? Θέλω να πω ότι είναι πολλά τα χρόνια για να υπάρξει κάτι οριστικό ειδικά να δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Πάντως και μόνο που έχεις την διαύγεια και την διάθεση να απασχολήσεις το μυαλό σου και να σκεφτείς εναλλακτικούς τρόπους για να ηρεμήσεις , είναι ελπιδοφόρο για την μετέπειτα πορεία σου .......

δέν ξέρω άν είναι αυτό που λές ή απλά είναι η άμυνα του οργανισμού μου...ελπίζω να μην με τρελλάνει μόνο...αν δέν βαριέσαι μπές να ξεχαστείς και εσύ και να περάσεις την ώρα σου... http://www.e-psychology.gr/forum/sho...8E%CF%81%CE%B1

[kerasi]

Εισαι 28. Αυτα που περιγραφεις τοσο ως προς τη διαθεση σου οσο και για το σπιτι κλπ, γινοντε απο παντα ή απο κάποια ηλικια κι επειτα?

[mpaxalo]

Βασικά νιώθω έτσι κατά καιρούς από τότε που πέρασα στη σχολή μου και αντιμετώπισα μία κατάσταση πίεσης και ψυχαναγκασμού από τον τότε σύντροφό μου, ο οποίος δεν καταλάβαινε για τα επόμενα δύο χρόνια σχεδόν ότι είχαμε χωρίσει, με αποτέλεσμα να κάνει τα πάντα (με θεμιτά και αθέμιτα μέσα) ώστε να μου υπενθυμίζει ότι δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτόν. Πέρασα από τα 18 έως τα 20 περίπου, εφιαλτικά χωρίς να έχω ηρεμία, φίλους, κοινωνική ζωή και διάθεση για τπτ. Ευτυχώς είχα την αδελφή μου μαζί μου, (το μεγαλύτερο οικογενειακό μου στήριγμα) και με βοηθούσε όσο μπορούσε. Έπειτα , όταν όλα τελείωσαν, άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου πάλι, να ασχολούμαι με διάφορα πράγματα και να συνεχίζω τη ζωή μου με κάποιες σχέσεις που έκανα. Η αλήθεια είναι ότι, πριν περίπου ένα χρόνο βίωσα ένα χωρισμό με τον επί 3 ετών σύντροφό μου (τον οποίο προσπαθώ ακόμη να ξεπεράσω χωρίς όμως να σημαίνει ότι θέλω να γυρίσω πίσω, απλώς είναι κάποια λόγια τα οποία δεν μπορώ να ξεχάσω αλλά και η αδικία που αντιμετώπισα και που επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω εύκολα).Από τότε πήρα την κάτω βόλτα που λένε...... Ανησυχώ όμως, διότι έχω μεταπτώσεις στην ψυχολογία μου που με κουράζουν και δεν με αφήνουν να χαλαρώσω. Αυτό, σε συνδυασμό με την δουλειά μου , είναι ώρες που με κάνει να θέλω να βάλω τα κλάματα ....

[kerasi]

Αρα πιο παλια δεν υπηρχε θεμα? πχ οταν ησουν εφηβη.

[mpaxalo]

Αρα πιο παλια δεν υπηρχε θεμα? πχ οταν ησουν εφηβη.

Την εφηβεία δεν την υπολογίζω καν σε αυτήν τη κατάστασή μου, διότι είχα αρκετούς τσακωμούς με την μητέρα μου αλλά το θεωρώ φυσιολογικό.Τότε, σχεδόν κάθε μέρα ήθελα να φύγω από το σπίτι, να αυτοκτονήσω (πράγμα που δεν θα έκανα ποτέ...) διότι ένιωθα ότι ενώ πιο παλιά είχαμε τις άριστες σχέσεις ξαφνικά ήταν σαν να μη με καταλάβαινε και να μη με γνώριζε. Βέβαια, από τότε έχουν καλυτερεύσει οι σχέσεις μας, θέλω να πιστεύω ότι συνέβαλε σε αυτό ότι ωρίμασα κάπως και κατάλαβα πως μία μάνα πάντοτε προς το παιδί της θα σκέφτεται και θα συμπεριφέρεται σαν μάνα.... Αυτό δε σημαίνει ότι θεωρώ ότι είχε σε όλα δίκιο όμως, με αποτέλεσμα να μην παύουμε να διαφωνούμε σε θέματα τα οποία είναι καθαρά λόγω διαφορετικών αντιλήψεων και διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης ορισμένων θεμάτων. Σε γενικές γραμμές δλδ, πάντα ήμουν κοινωνική και πρόσχαρη αλλά ποτέ δεν ήμουν το δημοφιλές άτομο που θέλει και θέλουν να είναι παρέα με 100 άτομα και να κάνει την γεμάτη κοινωνικές συναναστροφές, ζωή. Ήθελα να έχω λίγους και καλούς ανθρώπους στη ζωή μου και δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη όρεξη να "ξεβολεύομαι" (να το πω κι έτσι) δλδ να βγαίνω συνεχώς για καφέδες και να μη χάνω πάρτυ για πάρτυ. Ένα είδος σπιτόγατας δλδ...

[jackrabit]

πιστευω οτι το μπαχαλο στο σπιτι σου μπορει να αντικατοπτριζει το μπαχαλο της ψυχης σου,,,οπως λες,,,αυτη η πιεση που περιγραφεις σου εχει αφησει πληγες και σε βασανιζει ακομα,,για να μπει μια ταξη λοιπον στο σπιτι,πρεπει να πεταξεις τα αδεια μπουκαλια,να πλυνεις τα πιατα να τακτοποιησεις τα ρουχα,,δηλαδη θελει δουλεια για να τακτοποιησεις την ψυχη σου,,
η λεξη ΒΑΡΙΕΜΑΙ μπορει να ειναι ενα ανησυχητικο συμπτωμα,,και καλα κανεις και εχεις αμφιβολιες για καταθλιψη,,
μπορει να εχεις και αλλα συμπτωματα που δεν εχεις συνειδητοποιησει,,

[elis]

δεν μπορω να καταλαβω τουσ ανθρωπουσ που ξερουν τι πρεπει να καν0ουν κ δεν το κανουν μ φαινεται αδιανοητο

[lilly64]

αφού είσαι σπιτόγατα γιατί δεν αρχίζεις από εκεί??????????
κάνε ένα ξεκαθάρισμα στο σπίτι σου,καθάρισε το,κάντο όμορφο
άρχισε με σακούλες σκουπιδιών
πίστεψε με είναι ψυχοθεραπευτικό και θα αισθανθείς σα να σου φεύγει ένα βάρος
οι άνθρωποι νοιώθουν όμορφα όταν ζουν σε όμορφο περιβάλλον
πως να νοιώσεις όμορφα όταν το σπίτι σου δεν είναι
είσαι σπιτόγατα είπες
γι αυτό επικεντρώθηκα εκεί
φυσικά θα ντρέπεσαι να καλέσεις και φίλους
μια και από κάπου πρέπει να αρχίσεις γιατί όχι από εκεί?
πάρε ένα χαρτί και γράψε έναν στόχο για αρχή
έναν μικρό στόχο΄
μετά γράψε τον τρόπο και τα βήματα για να τον φτάσεις
βάλε προθεσμία
και
άρχισε δουλειά