Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[kosto30]

ελα παλικαρι εισαι!!!το τεννις φοβερο το θαυμαζω αλλα μ φαινεται δυσκολο πολυ.εμενα μ αρεσει το κολυμπι!παρα τον κακο μου διακεκομενο υπνο πηγα και σημερα!αναμενουμε τα καλυτερα!το θεμα ειναι να μην παραιτησαι

[Blue9791]

ελα παλικαρι εισαι!!!το τεννις φοβερο το θαυμαζω αλλα μ φαινεται δυσκολο πολυ.εμενα μ αρεσει το κολυμπι!παρα τον κακο μου διακεκομενο υπνο πηγα και σημερα!αναμενουμε τα καλυτερα!το θεμα ειναι να μην παραιτησαι

Οχι δεν παραιτουμαι.
Τρομαζω, κρυβομαι, θελω πολλες φορες να κρυφτω απο τον κοσμο και τον εαυτο μου αλλα δεν παραιτουμαι.
Οσο δυσκολα κι αν ειναι τα πραγματα οφειλω κι εγω και ολοι μας να κανουμε υπομονη μεχρι να περασουν οι μπορες.
Το οφειλουμε στη ζωη.

[anonymous_1]

Οχι δεν παραιτουμαι.
Τρομαζω, κρυβομαι, θελω πολλες φορες να κρυφτω απο τον κοσμο και τον εαυτο μου αλλα δεν παραιτουμαι.
Οσο δυσκολα κι αν ειναι τα πραγματα οφειλω κι εγω και ολοι μας να κανουμε υπομονη μεχρι να περασουν οι μπορες.
Το οφειλουμε στη ζωη.

έτσι είναι οι μπόρες αργά ή γρήγορα περνάνε..Τη ζωή όμως μια φορά τη ζούμε ;)

[Blue9791]

Γεια χαρα σε ολους
Πηγα στο γιατρο σημερα και με ειδε και μια αλλη η οποια μαλλον ξεκιναει εκει να δουλευει.
Πολυ γλυκεια κοπελα (ψυχιατρος και αυτη και απ'οτι μου ειπε κανει γνωσιακη ψυχοθεραπεια).
Ο γιατρος μου μου ειπε να μην αγχωνομαι πλεον για το εφεξορ γιατι δεν υπαρχει πλεον στον οργανισμο μου.
Ηταν γενικα πολυ ενθαρυντικος.
Εγω κατα τα γνωστα ειμαι μια πανω μια κατω.
Απλα σημερα συνειδητοποιησα τι καλειται να κανει ο εγκαφαλος μου.
Καλειται λοιπον να λειτουργησει χωρις "υποστηριξη" για πρωτη φορα μετα απο 15 χρονια...
Λογικο δεν ειναι να εχω φρικαρει;
Ελπιζω στον χρονο που περναει και στο οτι θα μαθω να λειτουργω υπο τα νεα δεδομενα.
Και η αληθεια ειναι οτι μου αξιζει γιατι προσπαθω πολυ και παλευω πολυ με αυτο που μου συμβαινει.
Σε ολους αξιζει.
Επισης εμαθα επισημα οτι εχω "γενικευμενη αγχωδη διαταραχη"... ετσι λεγεται.
Δεν περναει συνηθως αλλα μαθαινεις να το διαχειριζεσαι με καποιο τροπο.
Επισης αυτο που λεω κι εδω συχνα οτι πριν παω καπου υποφερω και το αγχος βαραει κοκκινο ενω οταν βγω τελικα απο το σπιτι ναι μεν ειμαι αγχωμενη αλλα μειωνεται αισθητα, λεγεται αγχος αναμονης.
Το οτι αυτα που εχω εχω ονομα για καποιο λογο με ανακουφιζει.
Εν πασει περιπτωσει...
Ας διεκδικησουμε την ευτυχια που μας αξιζει.
Και παντα υπαρχει φως. Ακομα κι αν ειναι αδυνατον να το δουμε.
Βραδυ βλεπεις και ειμαι σχετικα καλα.
Οι σκεψεις αλλαζουν πορεια σαν τα φυτα που ψαχνουν τον ηλιο.
Εβρεχε ολη μερα σημερα και μ'αρεσε.
Καλο βραδυ, καλη δυναμη και καλη ζωη σε ολους.

[Blue9791]

Σημειωση: Το "καλη ζωη"¨ειναι κυριολεκτικο.
Ας αλλαξει ο στοχος για λιγο κι ας μην ειναι πολλα λεφτα πχ.
Ας ειναι καλη ζωη. Πολυ καλη ζωη.
Ολων των ανθρωπων χωρις καμια εξαιρεση.
Γινεται απο τωρα και στο εξης ολοι να ειναι ευτυχισμενοι; Ετσι ξαφνικα!
Αν ειχα μια ευχη πραγματοποιησιμη αυτη θα ηταν.
Το ευχομαι ολως ετσι κι αλλιως.

[Blue9791]

Να'μαι παλι...
Τελειο το χθεσινο βραδυ, 10/10, χαλια παλι σημερα το πρωι.
Τι θα γινει επιτελους;
Και δεν ειναι να πεις λιγο καλυτερα απο χθες το πρωι πχ, χαλια κανονικα.
Ναι ξερω... πρεπει να δωσω χρονο στον εαυτο μου να μαθει να ζει κατω απο τις νεες συνθηκες.
Χρειαζομαι brain training.
Ουφ...

[Blue9791]

Ε, να μην εχει κανεις παραπονο οτι δεν μπαινω καθημερινα!
Εδω κι εγω... με τα πρωινα μου χαλια και τα βραδινα μου καλυτερευματα (;!)
Ειλικρινα τα εχω πει ολα... δεν ξερω πια τι αλλο να πω και ποσο αλλο σωψυχο να βγαλω.
Εσεις πια ξερετε καλυτερα απο μενα το μου συμβαινει.
Ετσι ομως επειδη εκανα τον κοπο, πλεον εχω παρει αποφαση οτι θα κανω την υπομονη μου μεχρι να ισιωσω αλλα εχω και τον φοβο της υποτροπης τωρα που δεν παιρνω εφεξορ.
Βεβαια απο την αλλη σκεφτομαι οτι αν θεωρουσε ο γιατρος ο οποιος με βλεπει καθε εβδομαδα οτι δεν θα την παλεψω δεν θα μου ελεγε να το τελειωσω.
Προσπαθω να βλεπω την θετικη πλευρα των πραγματων και βεβαια οπως παντα παθαινω το εξης:
Οταν αισθανομαι καλα μεσα στην ημερα αρχιζω να ανησυχω!
Για σφαλιαρες κανονικα...

[ti einai touto pali]

Οταν αισθανομαι καλα μεσα στην ημερα αρχιζω να ανησυχω!
Για σφαλιαρες κανονικα...

Παρομοιως...:D. Οταν δεν ειμαι καλα ψαχνομαι γιατι δεν ειμαι καλα...οταν ειμαι καλα παλι ψαχνομαι γιατι ειμαι καλα...

[Blue9791]

Παρομοιως...:D. Οταν δεν ειμαι καλα ψαχνομαι γιατι δεν ειμαι καλα...οταν ειμαι καλα παλι ψαχνομαι γιατι ειμαι καλα...

Ελεος ομως!
Λες και δεν εχουμε δικαιωμα να ειμαστε καλα.
Να ηρεμησει λιγο το στομαχι μας απο το σφιξιμο!
Λες και περιμενουμε απο που θα πας ερθει η σφαλιαρα... και να'το παλι το σφιξιμο.
Του γιατρου κανονικα φιλε μου καλε.

[novia35]

Ακουλουθεις καποια θεραπεια;
Φαρμακευτικη ή ψυχοθεραπευτικη;
Γιατι το διαστημα "κοντα ενας χρονος" θεωρω οτι ειναι πολυ μεγαλο.
Δλδ οσο κι αν θελω να κοψω τα φαρμακα, αν περνουσε ο χρονος χωρις βελτιωση ειλικρινα θα τα ξαναπαιρνα.
Δεν μπορω να ζω ετσι!
Και σε κανεναν δεν αξιζει να ζει ετσι.

Καλα!!! Μολις τωρα συνειδητοποιησα οτι λειπουν τα 3/4 του αρχικου μου μηνυματος..... το ταμπλετ μου μεσα. Κριμα και τα ειχα γραψει ολα τοσο αναλυτικα, τα εξηγουσα ολα. Ουτε που θυμαμαι τωρα να α ξαναγραψω. Τελοσπαντων!! Εν συντομια. Το ενας χρονος ειναι πραγματικα λιγο αν σκεφτεις οτι παλευω μ' αυτο απο τα 19 μου και ειμαι τωρα 39. Οποτε;;; Οχι φαρμακευτικη αγωγη δεν πηρα ποτε, οχι πως δε μου προτειναν, απα εγω την αρνηθηκα. Μονο τωρα προσπαθησα να παρω κατι, τα Bespar αλλα κι αυτα τα πηρα 2 φορες και τα πεταξα. Καποια στιγμη που θα μπορεσω θα σου τα γραψω αναλυτικα. Εχει πολυ ψωμι η δικη μου ιστορια. Παραδειγμα προς αποφυγη.

[novia35]

Θα μου πεις εμενα που μου εσκασαν στα 19 τα αντιμετωπισα;
Οχι γιατι επεσα σε κακους γιατρους και γενικα το περιβαλλον μου ηταν κακο.[/QUOTE]

Τι να πω;;; Τα περισσοτερα απ' αυτα που γραφεις θα μπορουσε να τα ειχα γραψει εγω. Η ομοιοτητα ειναι σκανδαλωδης. Τελικα τιποτα δεν ειναι τυχαιο κι αν ολοι οσοι υποφερουμε απ' αυτο το ψαξουμε θα βρουμε ειτε καποιο κοινο βιωμα, ειτε μα κοινη συνθηκη που υπηρχε στη ζωη ολων μας.

[Blue9791]

Καλα!!! Μολις τωρα συνειδητοποιησα οτι λειπουν τα 3/4 του αρχικου μου μηνυματος..... το ταμπλετ μου μεσα. Κριμα και τα ειχα γραψει ολα τοσο αναλυτικα, τα εξηγουσα ολα. Ουτε που θυμαμαι τωρα να α ξαναγραψω. Τελοσπαντων!! Εν συντομια. Το ενας χρονος ειναι πραγματικα λιγο αν σκεφτεις οτι παλευω μ' αυτο απο τα 19 μου και ειμαι τωρα 39. Οποτε;;; Οχι φαρμακευτικη αγωγη δεν πηρα ποτε, οχι πως δε μου προτειναν, απα εγω την αρνηθηκα. Μονο τωρα προσπαθησα να παρω κατι, τα Bespar αλλα κι αυτα τα πηρα 2 φορες και τα πεταξα. Καποια στιγμη που θα μπορεσω θα σου τα γραψω αναλυτικα. Εχει πολυ ψωμι η δικη μου ιστορια. Παραδειγμα προς αποφυγη.

Εχω τη γνωμη οτι ολες οι ιστοριες που διαρκουν τοσα χρονια ειναι προς αποφυγην...
Κι εγω απο τα 19 παιδευομαι.
Ας κανω και ενα update, οχι οτι αλλαξε τιποτα σημαντικο σε σχεση με χθες.
Απλα νομιζω σημερα ξυπνησα λιγο καλυτερα και οτι και μεχρι στιγμης ειμαι λιγο καλυτερα απο χθες.
Δεν εχουν φυγει τα σφιξιματα, μουδιασματα κλπ απλα ειναι μαλλον πιο ηπια.
Δεν θελω να σκοεφτομαι οτι καποια στιγμη, αργα, γρηγορα μπορει να αρχισω να υποτροπιαζω και να χρειαζομαι νεα φαρμακευτικη αγωγη.
Αυτο με τρομαζει πιο πολυ απ'ολα.
Απο την αλλη ομως σκεφτομαι οτι αυτη η αρνηση ισως μου κανει κακο και στο κατω κατω αν παραστει αναγκη; Τι θα κανω; Θα κατσω να βασανιζομαι;
Αυτο που με διχαζει ειναι οτι κρισεις αγχους ειχα παντα υπο φαρμακευτικη αγωγη.
Αρα μια ή αλλη;
Μαλλον...
Και εδω ακριβως ειναι το προβλημα μου.
Αντι να ανεβω σημερα που ειμαι εστω και λιγο καλυτερα απο χθες, καθομαι και βασανιζω το μυαλο μου με τι θα κανω ΑΝ παει κατι στραβα.
Happy thoughts... happy thoughts...

[Blue9791]

Αγαπημενο ψυχολογιο,
Σαν καλυτερα να με βλεπω αλλα δε θελω να λεω μεγαλες κουβεντες για να μη το ματιασω.
Αντε καλο σουκου σε ολους.

[Blue9791]

Παντως απ'οτι παρατηρω τα σαββατοκυριακα ψιλοαδειαζει το φορουμ και αυτο ειναι πολυ ευχαριστο!
Σημαινει οτι ολο και κατι κανετε πουλακια μου και ξεχνιεστε!
Ουτε εγω ειμαι σπιτι δλδ αλλα εχω καμποσο ελευθερο χρονο.
Παντα τετοια :)

[kosto30]

κρυφοκοιταμε!!! ;-)))