το γαστρεντερικο μου μεσα...

[novia35]

Μ' αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι. Ευγε παιδι μου.

[ti einai touto pali]

Μ' αρεσει ο τροπος ποτ σκεφτεσαι. Ευγε παιδι μου.

Κι εμενα μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι .
Ομως γαμοτο χρειαζομαι μια λύση για αυτο που μου συμβαινει. Πρεπει καπως να σταθεροποιηθει προς το καλυτερο η κολοκατασταση που ζω ωστε να παψω να την σκεφτομαι, να ειναι συνεχεια μεσα στο μυαλο μου.
Δηλαδη συνεχεια εχω μια πικρα μεσα μου που μεταφραζεται σε κακη διαθεση σχεδον καθημερινα. Και αμα εχεις κακη διαθεση απο το πρωι τοτε ολη η μερα παει σκατα. Και δεν εχεις ορεξη να κανεις τιποτα ακομα και το πιο γελειο πραγμα που καποτε το εκανες ασυνηδειτα σου φαινεται βουνο.
Να το πω αλλιως...αυτη η πενθιμη κατασταση μου εχει κλεψει την ζωη. Οσο μεγαλωνεις τοσο καταλαβαινεις καλυτερα την αξια της ζωης την αξια της καθε ωρας και της καθε μερας. Καταλαβαινεις οτι πρεπει να την ζησεις οχι τοσο ποσοτικα (οπως οταν ησουν πιο νεος) αλλα ποιοτικα. Οταν εισαι να πουμε εικοσαρης σε ενδιαφερει πιο πολυ να βγαινεις εξω, να εχεις τις παρεες σου να ξημερωνεσε πινοντας καπνιζοντας και συζητωντας να το παιζεις μαγκας, γνωστης των παντων και μπασμενος στα πραματα και αλλα τετοια ομορφα...(αν και να σου πω την αληθεια εγω ποτε δεν ημουν και τοσο φαν αυτων των καταστασεων).
Οταν ομως μεγαλωνεις καταλαβαινεις σιγα σιγα οτι αυτο που εχει πιο πολυ αξια ειναι η ποιοτητα στην ζωη σου, να εισαι και να αισθανεσε καλα και ομορφα και να εχεις γυρω σου μερικους ανθρωπους η ζωα η ακομα και πραγματα που σε ευχαριστουν και σου ταιριαζουν.
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Και αυτη η γαμημενη η κατασταση με τα ψυχοσωματικα λειτουργει τελειως απαγορευτικα σου καταστρεφει την ποιοτητα. Και το χειροτερο οσο δεν βγαζεις ακρη τοσο πιο απαισιοδοξος γινεσε για το παρον και το μελλον.
Οταν ειχα ξεκινησει ψυχοθεραπεια η ψυχολογος μου μου ειχε δωσει να διαβασω ενα μικρο βιβλιο το ΄'Αγαπητέ Θεέ" του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ. Βεβαια εγω καθοτι αθεος "χοροπηδηξα" αρχικα της ειπα "τι η λυση στο προβλημα μου ειναι να αρχισω τις προσευχες και τις δεησεις?" Η ψυχολογος μου με καθησυχασε μου ειπε οτι το βιβλιο δεν εχει να κανει και τοσο με θεους και θρησκειες οσο με το πως βλεπει ο ανθρωπος την ζωη οσο μεγαλωνει, αλλωστε ο πρωτοτυπος τιτλος του ειναι " Ο Οσκαρ και η Κυρια Ροζ".
Ομολογω οτι ειναι οτι πιο ομορφο και συγκινιτικο εχω διαβασει εδω και πολυ καιρο. Το διαβασα αν θυμαμαι καλα πεντε η εξι φορες.
Το εχω βρει μεταφρασμενο στα ελληνικα στο ιντερνετ στην διευθυνση

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/pro..._dame_rose.htm
Αν κανεις τον κοπο και το διαβασεις τοτε να ξερεις οτι μια τετοια ποιοτητα στην ζωη μου θα θελα να ειχα.
Ετσι που λες novia μου λειπει η ποιοτητα στην ζωη και για την ελλειψη της πιστευω οτι ευθυνομαι κι εγω αλλα ευθυνεται σιγουρα και ο περιγυρος μου ,ειτε οικογενιακος ειτε κοινωνικος. Με αλλα λογια εδω και πολλα χρονια δεν βρισκω κατι να με ευχαριστει και να με γεμιζει (εκτος απο τον σκυλο μου ). Ισως μια δικια μου οικογενεια να ηταν αυτο που θα μου επρεπε αλλα δεν το εχω "δοκιμασει" ακομα. Και ουτε οι φιλοι και οι γνωστοι με βοηθανε σε αυτο, οι μισοι μου λενε "μακρια απο οικογενεια και υποχρεωσεις" και οι αλλοι μισοι "τι ωραια που περνανε"
Το σιγουρο ειναι οτι θα πρεπει να "δοκιμασω" να απομακρυνθω απο καποιους "τοξικους" ανθρωπους που λες και εσυ να δω ποσο με χαλανε. Και πιστευω οτι με χαλανε πολυ...

[novia35]

Μια απο τα ιδια φιλε μου. Κι εγω ετσι. Ειμαι καλα τη μια στιγμη και την επομενη στιγμη ειμαι χαλια. Μ' εχει κουρασει ολο αυτο. Πραγματικα ειναι αυτο που λες οτι μας χαλαει την ποιοτητα ζωης. Εγω βεβαια ξερω τι φταιει για ολα αυτα σε ψυχολογικο τουλαχιστον επιπεδο. Φταιει οτι δεν υπαρχει ενα ισχυρο κινητρο ζωης κι οτι ολα πανε χαλια αυτη την περιοδο προσωπικα, επαγγελματικα και οικονομικα. Απο που να πιαστεις και που ν' ακουμπησεις;; Το κειμενο το βρηκα, ευχαριστω. Θα το διαβασω και θα σου πω.

[novia35]

novia εδω πιστευω οτι κανεις το κλασικο λαθος που κανω κι εγω. Αφηνεσε να σε παρασυρουν οι ασχημες σκεψεις απο καταστασεις του παρελθοντος οι οποιες συγχρονως σου μαυριζουν και το μελλον.

Στο σήμερα δε βρίσκω λύσεις ti einai touto pali. Στο σήμερα είναι τ' αδιέξοδα. Το σήμερα μ' εγκλωβίζει, όχι το παρελθόν. Ένα τσακ αν γίνει κι αλλάξουν τα δεδομένα όλα θα πάρουν διαφορετικό νόημα κι διαφορετική τροπή. Προσπαθώ να προχωρήσω μπροστά κι οι καταστάσεις δε με βοηθούν. Προσπαθώ να ν' αλλάξω τις καταστάσεις κι όλο προκύπτει μια ατυχία και με γυρίζει πίσω. Θέλω να ξεφύγω και δεν μπορώ.

[ti einai touto pali]

ψυχοσωματικων συνεχεια....
Ειναι τωρα 10 μερες περιπου που ξαναγυρισα στα αγχολυτικα πολυ μικροτερη ποσοτητα βεβαια αλλα οπως και να χει ξαναγυρισα. Δεν θα πω ψεμματα με βοηθησαν. Ειναι δυο μερες τωρα που τα σταματησα θελοντας να δω αντιδρασεις του οργανισμου. Ο βασικος λογος που ξεκινησα τα αγχολυτικα ειναι οτι μου ξαναεμφανιστηκε η εντονη σπαστικη κολιτιδα ενας αυξομειουμενος πονος στα αριστερα του εντερου κατω απο τα πλευρα. Ο πονος αυτος ειναι αλλες φορες υποκοφος και αλλες φορες πιο εντονος παντως ειναι σπαστικος. Αυτη την φορα ηταν πιο ξεκαθαρη η σπαστικη κολιτιδα ειχα και διαρροια. Επισης λογω αυτου του πονου εμφανιζω πονακια/ κραμπες στο στομαχι, ξινιλες και μια απεχθεια στο να φαω (σαν να κλεινει το στομαχι). Να σημειωσω οτι οταν βραδιαζει οι πονοι μειωνονται και ειμαι καλυτερα καθως επισης επανερχεται η ορεξη.
Σημερα το απογευμα κοιμιθηκα καμμια ωρα και οταν ξυπνησα δεν μου ηταν καλα. Οι πονοι στο εντερο εντονοι μικρη ταση για εμετο κομμαρα και φυσικα κακη διαθεση εως απελπισιας.
Τα εβαλα λιγο κατω. Λεω αυτες τις μερες που τα συμπτωματα γιναν εντονα τι τρωω? Το πορισμα ειναι οτι εδω και δυο βδομαδες αρχισα να πινω πολυ περισσοτερο γαλα. Και μαλιστα κρυο γαλα λογω ζεστης.
Αρχικα οταν ξαναρχισα το γαλα δεν με πειραξε αλλα πλεον εχω σοβαρες υπονιες οτι για την αυξηση της εντασης των πονων στο γαστρεντερικο μαλλον φταιει αυτο. Οποτε απο σημερα το διακοπτω και θα δω τις επομενες μερες τι παιζεται. Ελπιζω να φταιει αυτο.
Τωρα επειδη το απογευμα δεν μου ηταν καλα και ο πονος στο εντερο ηταν πραγματικα σπαστικος μαζεψα τις δυναμεις μου και εκανα μια μεγαλη βολτα , μιαμιση ωρα, παρα την ζεστη να δω αν υπαρχει βελτιωση. Πραγματικα μετα απο καποια ωρα περπατημα οι πονοι μειωθηκαν. Αρα το περπατημα βοηθαει και ξαναμπαινει στο προγραμμα.
Δεν ξερω γαμοτο ωρες ωρες απελπιζομαι δεν μπορει να παει ετσι η ζωη...

[ti einai touto pali]

Λοιπον αυτες τις μερες ξαναγυρισα στο περπατημα. Καθε απογευμα αργα το απογευμα παρεα με τον σκυλο μου μια μιαμιση ωρα βολτα στην φυση. Ξαναανακαλυπτω οτι η βολτα στην φυση βοηθαει με διαφορους τροπους. Εμενα με βοηθαει με το γαστρεντερικο προβλημα, βοηθαει στο ξεαγχωμα , βοηθαει να χαλαρωσεις, βοηθαει να βαλεις τις σκεψεις σου σε μια ταξη, βοηθαει να καταλαβεις τι δεν παει καλα μαζι σου.
Ετσι και χθες το απογευμα ξεκινησα την βολτα μου , ειχε και δροσερο βοριαδακι ηταν καλα...
Ομως χθες μου συνεβηκε κατι που πιστευω οτι με βοηθησε να αντιληφθω τι ειναι τελικα αυτο που εχω μεσα μου και με βασανιζει και εκδηλωνεται με διαφορα ψυχοσωματικα και δεν μπορω να καταλαβω τι φταιει ποσο και γιατι.
Λοιπον αυτο που εχει μαζευτει μεσα μου που εχει γινει συμπαγες κατι σαν πετρα δεν ειναι τιποτε αλλο απο θυμος και μισος.
Καποια στιγμη εκει που ειχα χαλαρωσει με το περπατημα μου βγηκε κατι απο μεσα μου που ουσιαστικα εκφραστηκε με κραυγες και ουρλιαχτο. Στην ουσια ηταν εκδηλωση "συμπηκνωμενου" θυμου και μισους. Θυμου για ολα αυτα που μου εχουν συμβει (οικογενιακα , κοινωνικα) που για τοσα χρονια τα εχω αφησει να μεζευονται μεσα μου εχουν γινει πετρα και εχουν αρχισει να μου καταστρεφουν την ψυχολογια και την ζωη μου. Μισους για ολους αυτους που μου επηρεασαν αρνητικα την ζωη μου ειτε γονεις ειναι αυτοι ειτε συγγενεις ειτε "φιλοι" τυπου φιδια κολοβα ειτε διαφοροι γνωστοι.
Ο κοινος παρονομαστης σε ολους αυτους ειναι οτι με προσεβαλαν και με προσβαλουν με διαφορους τροπους και το χειροτερο , σαν ανθρωπος, σαν ευαισθητος χαρακτηρας σαν δεν ξερω γω τι εμαθα στην ζωη μου να τα μαζευω μεσα μου.
Και με τα χρονια ολα αυτα φτασανε και γιναν πετρα , ενα βαρος που το κουβαλαω μαζι μου μια μεγαλη μπιλια σαν αυτη που δενουν τα ποδια των κρατουμενων.
Οταν χθες εκδηλωθηκε ολη αυτη η κατασταση με κραυγες και ουρλιαχτα ηταν μια πολυ...ομορφη στιγμη. Ακριβως γιατι ΕΚΔΗΛΩΘΗΚΕ βρεθηκε τροπος να εκφραστει να βγει απο μεσα μου γαμοτο. Βεβαια και το περιβαλλον γυρω βοηθουσε δεν υπηρχε κανεις να με ακουσει και να με περασει για...τρελλο.
Παντως κατα την διαρκεια που ολο αυτο το "κακο" εκδηλωνοτανε μπορουσα να το αισθανθω και να το καταλαβω οτι κατι σιχαμερο βγαινει απο μεσα μου. Αισθανομουν σαν να "καθαριζα" με καποιο τροπο. Η ολη κατασταση μου θυμισε κατι απο τις ταινιες του Εξορκιστη χωρις πλακα.
Και επειδη αυτη την φορα το αφησα και δεν το "επνιξα" βγηκε αρκετη μαυριλα και μετα για καποιες ωρες πραγματικα ημουν πιο ηρεμος και καλυτερα.
Απο δω και περα θα φροντιζω να το κανω γιατι τωρα μαλλον καταλαβα αυτο που μου ελεγαν ψυχιατροι και η ψυχολογος που παω τωρα οτι αυτο το πραγμα με τον καιρο σκληραινει και γινεται πραγματικα σαν πετρα μεσα μας.

[ti einai touto pali]

Και συνεχιζω αγαπητοι "συναδελφοι" και "συναδελφισσες" σχετικα με το προηγουμενο κειμενο για το τι σημαινει προσβολη και γιατι δεν πρεπει να την "καταπινουμε".
Σημερα πρωι πρωι πηγα τον πατερα μου στην αγροτικη τραπεζα να αλλαξει βιβλιαριο καθοτι η κυβερνισαρα μας την πουλησε στην πειραιως (μονο το λεγομενο υγιες κομματι της αγροτικης). Μπηκαμε ηταν το νουμερο τρια εγω πηρα το νουμερο δεκαεννια. Ειπα στον γερο μου να κατσει και περιμεναμε. Οι πιο πολλοι ανθρωποι στην αναμονη ηταν γεροντακια γαμοτο που απλα περιμενανε και αυτοι. Καποια στιγμη εκει γυρω στο νουμερο δεκα εμφανιζεται ο "κλασικος ο μαλακας ο ελληνας" το παιζει δηθεν αδιαφορος παει κοντα στο γκισε και τσουπ χωνεται χωρις νουμερο και παιρνει την σειρα ταν αλλων.
Μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι και προσπαθησα να συγκρατηθω. Ομως ακριβως μπροστα μου ηταν ενα ζευγαρι ηλικιωμενων και ακουω την γυναικα να λεει στον αντρα "αυτος σου πηρε την σειρα πηγαινε πεστου"
Ε δεν αντεξα γαμοτο. Παω στο γκισε και αρχιζω να μπινελιαζω τον μαλακα που πηρε την σειρα των αλλων. Του ειπα "ποιος εισαι συ ρε ο μαγκας που τους εχεις γραμμενους ολους , δεν κοιτας ρε βλακα γεροι με μπαστουνακια περιμενουν την σειρα τους κι εσυ χωνεσε". Ο κλασικος ο μαλακας ο ελληνας ειχε την δικαιολογια στο στομα "ενα λεπτο θα κανω γι αυτο δεν πηρα νουμερο". "Κι εγω ενα λεπτο θα κανω" του λεω "αλλα περιμενω την σειρα μου".
Ο τυπος τα χρειαστηκε το βουλωσε και σηκωθηκε και εφυγε.
Αυτο λοιπον το γεγονος αγαπητοι "συναδελφοι" και "συναδελφισσες" που μπορει να ειναι γελοιο ειναι μια ΠΡΟΣΒΟΛΗ. Η καθε πορδη νομιζει οτι ειναι "μαγκας" και προσβαλλει ολους τους αλλους με την συμπεριφορα του.
Και ερωτω...τι κανουμε σε αυτες τις περιπτωσεις και σε αλλες που ειναι πιο σοβαρες.
Και απαντω... Ορμαμε και...οποιον παρει ο χαρος που λεμε.
Δεν καταπινουμε τιποτα δεν το βουλωνουμε ολα αυτα απο το πιο γελοιο ως το πιο σοβαρο μαζευονται μεσα μας και με τα χρονια και τον καιρο "πετρωνουν" την ψυχη μας και το ειναι μας και αρρωσταινουν την ψυχη μας.
Εγω εχω αποφασισει πλεον να μην αφηνω τιποτα στην τυχη του το βασικο και κυριο μελημα μου ειναι Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΜΟΥ ΥΓΕΙΑΣ και θα πολεμησω για να ξαναποκτισω αυτη την υγεια χωρις φοβο αλλα με πολυ παθος...

Υ,Γ Ακομα εχω ενα τρεμουλο απο τα νευρα μου γαμοτο παροτι εχουν περασει δυο ωρες

[novia35]

Λοιπον αυτο που εχει μαζευτει μεσα μου που εχει γινει συμπαγες κατι σαν πετρα δεν ειναι τιποτε αλλο απο θυμος και μισος

Ενταξει φιλε tι einai touto pali εχεις πει πολυ μεγαλη κουβεντα. Εμενα βεβαια τα ουρλιαχτα δε με βοηθανε, εμενα σα γυναικα με βοηθαει το κλαμα. Οταν νιωσω μπουκωμενη προσπαθω να κλαψω οχι με το κλαμα που κανεις οταν νιωθεις λυπημενος ή στεναχωρημενος αλλα με το κλαμα του πονου οπως εκεινο ενος παιδιου που πεφτει και χτυπαει. Εκεινη τη στιγμη βοηθαει και να εκστομιζεις δαφορες καταρες προς τ' αντικειμενα του μισους σου και μετα απ' την εκτονωση να λες θεε μου συγχωρα με δε τα εννουσα. Ασχετως αν θα τα ξαναπεις παλι πολλες φορες. Εγω καποιες φορες καθομαι και γραφω βρισιες. Πάιρνω ενα χαρτι και τους τα χωνω αγρια δεν μπορεις να φανταστεις, σκονη τους κανω, χαχαχαχαχα... σα να τους εχω απεναντι μου. Ακουγεται τρελο ε;;; Και ισως να ειναι ομως εκεινη την ωρα ειναι λυτρωτικο. Σημερα ειχα μα πολυ ασχημα κριση, ειχα πολυ καιρο να νιωσω κατι τοσο εντονο. Εχει περασει ακριβως μια ωρα απο εκεινη τη στιγμη. Με πετυχε στον υπνο η κουφαλα, δεν την προλαβα. Οταν σε πετυχαινει στον υπνο ειναι πολυ υπουλη. Τωρα ειμαι καπως πιο ηρεμη λεω μηπως και προσπαθησω να κοιμηθω λιγακι.

[ti einai touto pali]

Ενταξει φιλε tι einai touto pali εχεις πει πολυ μεγαλη κουβεντα. Εμενα βεβαια τα ουρλιαχτα δε με βοηθανε, εμενα σα γυναικα με βοηθαει το κλαμα. Οταν νιωσω μπουκωμενη προσπαθω να κλαψω οχι με το κλαμα που κανεις οταν νιωθεις λυπημενος ή στεναχωρημενος αλλα με το κλαμα του πονου οπως εκεινο ενος παιδιου που πεφτει και χτυπαει. Εκεινη τη στιγμη βοηθαει και να εκστομιζεις δαφορες καταρες προς τ' αντικειμενα του μισους σου και μετα απ' την εκτονωση να λες θεε μου συγχωρα με δε τα εννουσα. Ασχετως αν θα τα ξαναπεις παλι πολλες φορες. Εγω καποιες φορες καθομαι και γραφω βρισιες. Περνω ενα χαρτι και τους τα χωνω αγρια δεν μπορεις να φανταστεις, σκονη τους κανω, χαχαχαχαχα... σα να τους εχω απεναντι μου. Ακουγεται τρελο ε;;; Και ισως να ειναι ομως εκεινη την ωρα ειναι λυτρωτικο. Σημερα ειχα μα πολυ ασχημα κριση, ειχα πολυ καιρο να νιωσω κατι τοσο εντονο. Εχει περασει ακριβως μια ωρα απο εκεινη τη στιγμη. Με πετυχε στον υπνο η κουφαλα, δεν την προλαβα. Οταν σε πετυχαινει στον υπνο ειναι πολυ υπουλη. Τωρα ειμαι καπως πιο ηρεμη λεω μηπως και προσπαθησω να κοιμηθω λιγακι.

novia τιποτε δεν ακουγεται τρελλο... Οι τροποι που αντιδρας για να εκτονωσεις αυτο που σε βασανιζει ειναι πολλοι και διαφοροι και ...ακρως λογικοι και επιθυμιτοι. Περα που μου το εχουν πει οι ψυχιατροι και η ψυχολογος μου το καταλαβαινω και μονος μου οτι οταν καταφερω να εκτονωσω ολο αυτο το μαυρο απο μεσα μου τοτε ηρεμω και αισθανομαι καλυτερα.
Ο καθε ανθρωπος εκτονωνεται διαφορετικα αναλογα με τι του ταιριαζει. Το κλαμα ειναι ενας απο τους καλυτερους τροπους εκτονωσης. Εμενα μου ταιριαξε και ...ουρλιαχτοκραυγιστικο συστημα για να βγει ολο αυτο το σιχαμα. Επισης αυτο που κανεις να τα γραφεις μου το εχει προτεινει η ψυχολογος μου ξερω οτι βοηθαει απλα ακομα δεν το πολυκανω.
Επισης ξερω οτι βοηθαει η μοναξια οταν ομως ειναι επιλογη σου, οι διακοπες , το σεξ, η καλη παρεα που γουσταρεις. Εμενα μου ταιριαξε και το περπατημα μιαμιση δυο ωρες στην φυση.
Θα υπαρχουν και αλλοι τροποι δεν μπορει ομως εγω , οπως και εσυ πιστευω , χρειαζομαστε ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. Δηλαδη αυτο που θα λειτουργει αυτοματα σαν βαλβιδα εκτονωσης μολις το "κακο" ξεπερασει τα ορια μεσα μας. Αυτο ψαχνω να βρω και δεν το εχω βρει ακομα γαμοτο.

[ti einai touto pali]

Πριν απο κανενα μηνα η ψυχολογος μου μου ειπε μια κουβεντα που με προβληματισε και με προβληματιζει ακομα ..."ΒΑΣΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΝΑ ΑΓΧΟΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ."
Πριν απο κανενα χρονο ενας ψυχιατρος μου ειχε πει " ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΡΑΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΖΩΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ".
Μια τετοια περιπτωση ειμαι τελικα εγω. Κανοντας μια αναδρομη στα τελευταια 7 χρονια τουλαχιστον ανακαλυπτω πλεον το πως την πατησα κι εγω.
Βρεθηκα καποια στιγμη να πρεπει να φροντιζω μια μανα με χρονια ψυχολογικα προβληματα συν ζαχαρο συν θυρεοειδη συν χαμηλο σιδηρο.
Αρχικα ξεκινησα αθωα και ανθρωπινα ειπα εχω μπροστα μου καποιον ανθρωπο που χρειαζεται βοηθεια θα φροντισω να την παω σε οποιους γιατρους χρειαζεται ωστε να μπει σε μια σειρα και μετα θα κοιταξω την ζωη μου. Θεωρησα οτι ηταν απλα θεμα χρονου , μερικων μηνων μεχρι να μπει σε σειρα. Ομως οπως λεει και ο λαος... που πας ρε καραμητρο...
Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ (η μανα μου δηλαδη) αντι να κοιταξει να διορθωθει στην πορεια γεννουσε καινουρια προβληματα. Απο την μια ειχε ζαχαρο και επαιρνε χαπια απο την αλλη ετρωγε γλυκα στα κρυφα, απο την μια επαιρνε διαφορα αντικαταθλιπτικα ηρεμιστικα υπνωτικα απο την αλλη "φροντιζε" να τα παιρνει αλλα αντι αλλων και σε υπερβολικες ποσοτητες.
Αρχικα εχεις υπομονη εξηγεις οτι αυτο που κανει δεν ειναι σωστο την πας στους γιατρους της τα ξαναλενε κι αυτοι και στο τελος ξανακανει του κεφαλιου της...
Το σημειο αυτο ειναι κομβικο για την περαιτερω πορεια.
Πρεπει να αντιληφθεις οτι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ αρνηται να λυθει και οτι αν ασχοληθεις φανατικα μαζι του θα αποκτησεις κι εσυ προβλημα. Αυτο στην περιπτωση μου εγω δεν το αντιληφθηκα συνεχισα να προσπαθω πιστευοντας οτι θα τα καταφερω.
Ομως σιγα σιγα εμφανιζεται και αλλος "παικτης" στο παιχνιδι Ο ΙΔΙΟΣ ΣΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ.
Η αρχικη του εμφανιση ειναι με αγχος νευρα εκρηξεις θυμου. Ειναι οι "προειδοποιητικες βολες" που λεμε. Ο εαυτος σου σου λεει με αυτον τον τροπο "ΜΑΛΑΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΣΕ".
Ομως εγω δεν το αντιληφθηκα συνεχισα να προσπαθω πιστευοντας οτι θα τα καταφερω.
Τα χρονια περνανε και αρχιζεις να χανεις την διαθεση σου , δεν εχεις ορεξη να βγεις , νιωθεις κομμενος και σχεδον δυστυχισμενος.
Ο εαυτος σου πλεον περναει στα "κανονικα πυρα". Σε χτυπαει στο σωμα εχεις πονους σε διαφορα σημεια και γενικα δεν εισαι καλα ολη μερα.
Αφου πονας αρχιζεις τρεχεις σε γιατρους, δεν σου βρισκουν κατι και καποιοι σου υπονοουν οτι ειναι ψυχολογικης φυσεως.
Επειδη τα "ψυχολογικα" ειναι παρεξηγημενα σε αυτη τη χωρα στην αρχη "κλωτσας" στο τελος ομως καταληγεις σε ψυχολογους/ψυχιατρους.
Οι ψυχιατροι μπορει να κρινουν οτι χρειαζεσαι χαπια αλλα στο λενε "ΦΙΛΕ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ Ή ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ"
Η δουλεια των ψυχολογων ειναι να σε βοηθησουν να εντοπισεις το ΠΡΟΒΛΗΜΑ και απο κει και περα θα πρεπει ΝΑ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ Ή ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ

ΞΕΡΩ πολλοι μπορουν να πουν οτι φιλε ωραια τα λες αλλα ειναι και η ******* η κριση και η ανεχια και δεν ξερω τι αλλο και δεν θα διαφωνισω καθολου.
Ομως τελικα αυτο που θελω να πω ειναι οτι εχει μεγαλη σημασια στα ψυχολογικα/ψυχοσωματικα να εντοπισουμε ακριβως τι ειναι αυτο που μας "σκοτωνει". Απο την στιγμη που θα το εντοπισουμε μπορουμε ισως να βρουμε και λυσεις στα πλαισια του εφικτου.

[novia35]

Ειναι σωστο αυτο που λεει η ψυχολογος σου. Βεβαια το ιδιο ισχυει και με τη υπερβολικη ενασχοληση με τον εαυτο μας. Καμια φορα το ν' ασχολουμαστε και με τους αλλους βοηθαει στο να μην ασχολουμαστε συνεχεια με τα δικα μας προβληματα. Λειτουργει ως μεσο αποπροσανατολισμου. Θελει τοσο οσο ομως. Οχι αυτο που κανουμε εμεις. Κοιτα φιλε μου to einai touto pali μονο οταν κανεις αυτο που ειπαμε ν' απομακρυνθεις απο τους δυναστες και ανευθυνους γονεις θα καταλαβεις αν αυτο ηταν πραγματικα το προβλημα ή αν ειναι κατι αλλο που ουτε μπορει να σου περναει απ' το μυαλο. Εγω ελεγα πως μεσα στα προβληματα που ειχα, εκτος απο τους γονεις, ηταν και η σχεση που ειχα οτι δεν περναγα καλα οτι δεν ηταν αυτο που ηθελε κτλ κτλ. Εδω και 1,5 μηνα που εχω κοψει καθε επαφη και που κανονικα θα επρεπε να νιωθω ανακουφισμενη και ελευθερη παρολα αυτα εγω νιωθω το ιδιο χαλια. Που σημαινει πως καπου αλλου ειναι το προβλημα αλλιως

[ti einai touto pali]

novia το προβλημα που προκυπτει μεσα απο το ΠΡΟΒΛΗΜΑ ειναι η ελλειψη ελευθεριας και ανεξαρτησιας. Μιλαω για μενα. Στην ουσια δηλαδη ενω καποια στιγμη μου δωθηκε η οικονομικη ευχερεια να μπορεσω να κανω λιγο την ζωη μου βρεθηκα χωρις να το πολυκαταλαβω να κυνηγαω καποιον αλλον να ζησει την ζωη του. Και αυτος ο αλλος (η μανα μου) δεν ειναι καποιος ανθρωπος με ειδικες αναγκες που λεμε ουτε κανενα μικρο παιδι οπου εκει θα χρειαζοταν να αφιερωσεις λιγη απο την ζωη σου.
Στην κουβεντα που ειχα προχθες με την ψυχολογο μου μου ειπε (και το δεχομαι) οτι καταφερα να εντοπισω και να ξεκαθαρισω το προβλημα μου και αυτο που μενει ειναι να κανω τις οποιες διορθωτικες κινησεις.
Δηλαδη για την ψυχολογο μου "κανει κρα" οτι ο εαυτος μου χρειαζεται/απαιτει την ελευθερια του και την ανεξαρτησια του. Και ηδη εχω αργησει πολυ.
Πριν μερικα χρονια ενα πολυ στενο συγγενικο μου προσωπο που δουλευει σε ψυχιατρικες κλινικες μου ειχε μιλησει πολυ σκληρα για αυτο που εκανα. Μου ειχε πει "κοιταξε παρατα τους γονεις σου οσο ζησανε ζησανε οτι μπορει να παθουν απο το ξερο τους το κεφαλι θα το παθουν. Εσυ πρεπει να κοιταξεις τον εαυτο σου, στο τελος θα σου γαμησουν και την δικια σου ζωη ". Ομολογω οτι τοτε σχεδον θυμωσα με αυτα τα λογια. Στην πορεια αποδειχθηκε ποσο δικιο ειχε.
Και στο ξαναλεω σε μενα το ΠΡΟΒΛΗΜΑ φαινεται οτι ειναι με τους γονεις σε αλλον το ΠΡΟΒΛΗΜΑ μπορει να ειναι αλλο το ΑΝΑΓΚΑΙΟ ειναι να καταφερεις να το εντοπισεις. Τα ψυχοσωματικα δεν ειναι κατι το αστειο τελικα. Ειναι καλο να σου συμβαινουν με την εννοια οτι ο εαυτος σου σε προειδοποιει οτι κατι δεν παει καλα , το κακο ειναι οτι εμφανιζονται "παμπονηρα" δηλαδη μπορει να σε ποναει το κεφαλι το στηθος το στομαχι κτλ και θελει αρκετη προσπαθεια να καταλαβεις οτι τελικα "δεν εχεις ογκο στο κεφαλι", "δεν παθαινεις εμφραγμα", "δεν εχεις καρκινο στο στομαχι" κτλ. . Το μονο που εχεις ειναι συσσωρευμενο αγχος και πρεπει να βρεις τι φταιει γι αυτο.
Το πως θα το αντιμετωπισεις ή ποιες ειναι οι δυνατοτητες να το αντιμετωπισεις αρχιζουν απο την στιγμη που θα το εχεις "κεντραρει" θα το εχεις στοχοποιεισει.
Εγω σαν ανθρωπος παντα δινω βαση σε γνωμες ΚΑΛΟΠΡΟΕΡΑΙΤΩΝ τριτων ανθρωπων (και εχω βρει μερικους εδω). Και αυτο γιατι ξερω οτι ενας τριτος ανθρωπος μπορει να βλεπει αυτο που σου συμβαινει "πιο ψυχρα" και μπορει να το δει πολυ πιο ευκολα να σου πει "ξερεις γνωμη μου ειναι οτι αυτο φταιει". Γιατι ξερω οτι εγω που ζω το προβλημα βρισκομαι σε συγχιση και δεν μπορω να το καταλαβω ευκολα.

[ti einai touto pali]

Πετυχα χθες ενα παλιο σηριαλ που επαιζε ο μακαριτης ο Θανασης ο Βεγγος.
Λεει σε μια στιγμη ο Μεγας Βεγγος σε καποιον "και οπως ειπε ο Εξυπερυ στον 'Μικρο πρίγκιπα' ... Είσαι υπεύθυνος για πάντα για αυτα που τα εκανες να σε αγαπησουν
Αφιερωμενο στον σκυλο μου και σε αυτους που εχουν κατι που το αγαπανε και τους αγαπαει

[Blue9791]

Εχω καταλληξει αγαπητε τουτε οτι τελικα ισως το προβλημα να μην ειναι και τοσο πολυ οι αλλοι.
Δλδ το οτι η οικογενεια μου εβαλε φρενο στη ζωη μου εμμεσα αλλα πολυ αποτελεσματικα ειναι το 20% του προβληματος.
Το υπολοιπο 80% ηταν ο φοβος μου να φυγω και να κανω κατι με τη ζωη μου.
Κρυβομουν πισω απο το "που να αφησω τη μαμα" αργοτερα "που να αφησω τι γιαγια ειναι και μεγαλη γυναικα".
Ο νορμαλ νους τα μοιραζει και τα βαζει στη θεση τους.
Ο φοβισμενος νους κρυβεται πισω απο τις ενοχές του, κλεινει και τα ματια και αφηνει τον εαυτο του πρωτιστως και τους αλλους να τον τρωνε ζωντανο.
Η κολαση ειναι εν μερει οι αλλοι.
Πρωτιστως εμεις ειμαστε αλλα και φτιαχνουμε τη δικη μας μοναδικη και βολικη κολαση.

[Blue9791]

Εχω καταλληξει αγαπητε τουτε οτι τελικα ισως το προβλημα να μην ειναι και τοσο πολυ οι αλλοι.
Δλδ το οτι η οικογενεια μου εβαλε φρενο στη ζωη μου εμμεσα αλλα πολυ αποτελεσματικα ειναι το 20% του προβληματος.
Το υπολοιπο 80% ηταν ο φοβος μου να φυγω και να κανω κατι με τη ζωη μου.
Κρυβομουν πισω απο το "που να αφησω τη μαμα" αργοτερα "που να αφησω τι γιαγια ειναι και μεγαλη γυναικα".
Ο νορμαλ νους τα μοιραζει και τα βαζει στη θεση τους.
Ο φοβισμενος νους κρυβεται πισω απο τις ενοχές του, κλεινει και τα ματια και αφηνει τον εαυτο του πρωτιστως και τους αλλους να τον τρωνε ζωντανο.
Η κολαση ειναι εν μερει οι αλλοι.
Πρωτιστως εμεις ειμαστε αλλα και φτιαχνουμε τη δικη μας μοναδικη και βολικη κολαση.