Δεν ξερω τι εχω...

[Anna M.]

Αναφερθηκες σε εκρηξεις θυμου... Αυτα που περιγραφεις δεν ειναι εκρηξεις θυμου τις εκρηξεις θυμου δεν τις ελεγχεις για να σου συμβαινουν μονο μεσα στο σπιτι. Σου συμβαινει παντου ανα πασα στιγμη και ωρα. Για αυτο το λενε εκρηξεις. Αυτο που μου περιγραφεις ειναι ελεγχομενο και φτανει στα ορια του ξυλοδαρμου...

Παρολα αυτα, Παιχνιδι ισχυος το βαπτιζω εγω. Ο καθενας με τα οπλα του, εσυ με την ειρωνια σου, η αδελφη σου με τον τσαμπουκα, εκεινος με την βια και η μαμα σου με την αμυνα (ρολος πυροσβεστηκης, χαχαχα). Και ετσι θεωρουν οτι σας μεγαλωσανε με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Μονο που ξανασημειωνω οτι δεν ειμαι ειδικος, απλα εχω παρομοια παιδικα χρονια....
Τελος παντων Οπως και να εχει μπορεις να αντιμετωπίσεις τα παντα απο την στιγμη και μετα που θελεις. Αλλοι περνανε ειτε χειροτερα ειτε καλυτερα στο παρελθον τους. Σημασια εχει πως επιλεγουν να περασουν το μελλον τους!!

Σιγουρα μονη σου δεν μπορεις να ξεκληδωσεις τον εαυτο σου, αυτη η διαδικασια "ποναει" και σε "αδειαζει" και κανεις δεν θελει να ποναει, αλλα τουλαχιστον σε οδηγει στην λυτρωση. Εγω μπορει να σε κατευθηνω καπου λαθος μεσα απο αυτα τα λιγα που εχω ζησει...
Μονο ενας ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει περισσοτερο. Αν και εφοσον κρινεις οτι χρειαζεται πηγαινε, κακο δεν θα σου κανει, ισα ισα. Εγω την παλεψα μεσα απο αυτο το φορουμ.

[αλεξανδρος_77]

Αναφερθηκες σε εκρηξεις θυμου... Αυτα που περιγραφεις δεν ειναι εκρηξεις θυμου τις εκρηξεις θυμου δεν τις ελεγχεις για να σου συμβαινουν μονο μεσα στο σπιτι. Σου συμβαινει παντου ανα πασα στιγμη και ωρα. Για αυτο το λενε εκρηξεις. Αυτο που μου περιγραφεις ειναι ελεγχομενο και φτανει στα ορια του ξυλοδαρμου...

Παρολα αυτα, Παιχνιδι ισχυος το βαπτιζω εγω. Ο καθενας με τα οπλα του, εσυ με την ειρωνια σου, η αδελφη σου με τον τσαμπουκα, εκεινος με την βια και η μαμα σου με την αμυνα (ρολος πυροσβεστηκης, χαχαχα). Και ετσι θεωρουν οτι σας μεγαλωσανε με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Μονο που ξανασημειωνω οτι δεν ειμαι ειδικος, απλα εχω παρομοια παιδικα χρονια....
Τελος παντων Οπως και να εχει μπορεις να αντιμετωπίσεις τα παντα απο την στιγμη και μετα που θελεις. Αλλοι περνανε ειτε χειροτερα ειτε καλυτερα στο παρελθον τους. Σημασια εχει πως επιλεγουν να περασουν το μελλον τους!!

Σιγουρα μονη σου δεν μπορεις να ξεκληδωσεις τον εαυτο σου, αυτη η διαδικασια "ποναει" και σε "αδειαζει" και κανεις δεν θελει να ποναει, αλλα τουλαχιστον σε οδηγει στην λυτρωση. Εγω μπορει να σε κατευθηνω καπου λαθος μεσα απο αυτα τα λιγα που εχω ζησει...
Μονο ενας ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει περισσοτερο. Αν και εφοσον κρινεις οτι χρειαζεται πηγαινε, κακο δεν θα σου κανει, ισα ισα. Εγω την παλεψα μεσα απο αυτο το φορουμ.

εχω προσεξει οτι εχεις μια ταση να ριχνεις το φταιξιμο στον εαυτο σου κ να δικαιολογεις ακατονομαστες πραξεις για παραδειγμα της ελεγες πριν οτι επρεπε (εστω κ αν ειναι λαθος διαπαιδαγωγιση) να στις βρεξει.. δε καταλαβενω γιατι το κανεις αυτο

[Anna M.]

εχω προσεξει οτι εχεις μια ταση να ριχνεις το φταιξιμο στον εαυτο σου κ να δικαιολογεις ακατονομαστες πραξεις για παραδειγμα της ελεγες πριν οτι επρεπε (εστω κ αν ειναι λαθος διαπαιδαγωγιση) να στις βρεξει.. δε καταλαβενω γιατι το κανεις αυτο

και κατα την κριση του καπου καπου επρεπε(ασχετα αν ειναι λαθος διαπαιδαγωγηση) να στις βρεξει.

Δεν αναφερθηκα στιγμη για το ποιος φταιει. Δεν δικαιολογισα κανεναν για τις πραξεις του. Εκφραζω την αποψη μου σχετικα με την θεματοθετρια και μονο για το πως θεωρω οτι οι εμπιριες της, εχουν επιρρεασει την ζωη της σημερα.

[μυσπ]

Κοπελα μου κουραγιο! Ανακαλυπτω σε αρκετα απο οσα λες τον ιδιο μου τον εαυτο,Κ εγω απο παντα εχω προβλημα κοινωνικοποιησης,Επισης νιωθω πολυ περιεργη συγκριτικα με τους αλλους,Κ για μενα στην ζωη μου ειναι το αγορι μου κ λιγες φιλες κ καλες κ λιγοι συγγενεις κιολας,Επισης με τον πατερα μου ο οποιος εχει πεθανει ειχα μια απαισια σχεση επειδη αυτος ηθελε να ειμαι διαφορετικη απο αυτο που ειμαι,Επισης στο σχολειο ενιωθα πολυ ασκημα επειδη δεν μπορουσα να συνυπαρξω σε μια ομαδα ενα τμημα δηλαδη κ ειχα μεγαλο προβλημα να δημιουργησω φιλιες κ συνεχιζω ετσι,Μετα απο αρκετα χρονια που επεσα κ σε καταθλιψη κ λογω της κακοποιησης που βιωσα κ γιατι νιωθω διαφορετικη απο τους αλλους τεινω να πιστευω οτι μαλλον πασχω απο το συνδρομο ασπεργκερ που ειναι μια πολυ ηπια μορφη αυτισμου,Πραγματικα εψαξα πολυ κ εχω ολα τα συπτωματα γιαυτο νιωθω διαφορετικη,Θελω να δω εαν καταφερω να παρω κ μια σιγουρη διαγνωση,Επισης να σου πω οτι το συγκεριμενο συνδρομο δεν σημαινει οτι εισαι αναπηρος διανοητικα αλλα διαφορετικος,Πηγαινω κ σε ειδικο κ παροτι δεν βγαζει διαγνωση πιστευει κ αυτη οτι ανηκω εκει,Εαν εχεις μεγαλο προβλημα να κοινωνικοποιηθεις κ αλλα συμπτωματα ισως ανηκεις κ εσυ μιας κ ανηκουν ανθρωποι που δεν το γνωριζουνε κ το περιβαλλον τους παρεξηγει,Προσπαθησε να εκτιμησεις τον εαυτο σου κ να ανακαλυψεις τι πραγματικα σου συμβανει κ κουραγιο

[onomaxrhsth]

Αναφερθηκες σε εκρηξεις θυμου... Αυτα που περιγραφεις δεν ειναι εκρηξεις θυμου τις εκρηξεις θυμου δεν τις ελεγχεις για να σου συμβαινουν μονο μεσα στο σπιτι. Σου συμβαινει παντου ανα πασα στιγμη και ωρα. Για αυτο το λενε εκρηξεις. Αυτο που μου περιγραφεις ειναι ελεγχομενο και φτανει στα ορια του ξυλοδαρμου...

Παρολα αυτα, Παιχνιδι ισχυος το βαπτιζω εγω. Ο καθενας με τα οπλα του, εσυ με την ειρωνια σου, η αδελφη σου με τον τσαμπουκα, εκεινος με την βια και η μαμα σου με την αμυνα (ρολος πυροσβεστηκης, χαχαχα). Και ετσι θεωρουν οτι σας μεγαλωσανε με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Μονο που ξανασημειωνω οτι δεν ειμαι ειδικος, απλα εχω παρομοια παιδικα χρονια....
Τελος παντων Οπως και να εχει μπορεις να αντιμετωπίσεις τα παντα απο την στιγμη και μετα που θελεις. Αλλοι περνανε ειτε χειροτερα ειτε καλυτερα στο παρελθον τους. Σημασια εχει πως επιλεγουν να περασουν το μελλον τους!!

Σιγουρα μονη σου δεν μπορεις να ξεκληδωσεις τον εαυτο σου, αυτη η διαδικασια "ποναει" και σε "αδειαζει" και κανεις δεν θελει να ποναει, αλλα τουλαχιστον σε οδηγει στην λυτρωση. Εγω μπορει να σε κατευθηνω καπου λαθος μεσα απο αυτα τα λιγα που εχω ζησει...
Μονο ενας ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει περισσοτερο. Αν και εφοσον κρινεις οτι χρειαζεται πηγαινε, κακο δεν θα σου κανει, ισα ισα. Εγω την παλεψα μεσα απο αυτο το φορουμ.

σε ευχαριστω πολυ Αννα για την απαντηση. Μου δινεις τροφη για σκεψη:Ρ Δεν ξερω αν ηταν παιχνιδι εξουσιας κ ισχυς. Ισως εχεις δικιο κ ο πατερας μου να το εβλεπε ετσι. Απλως παντα ξεκινουσε ο χαμος με μια αφορμη, που μπορει να ηταν κ χαζη, αλλα εξελισσοταν σε χαος:Ρ Εννοω δηλαδη, οτι μετα οτι κ αν εκανε η ελεγε φαινοταν τρομερα νευριασμενος. Οποτε εγω παντα ειχα την εντυπωση οτι ηταν εκρηξεις θυμου. Βασικα παντα πιστευα οτι δεν ειναι ευτυχισμενος μαζι μας, ποτε δεν εδινε τοσο σημασια, μας πηγαινε που και που με την αδερφη μου σε διαφορες δραστηριοτητες, αλλα συνηθως μας ειχε γραμμενες. Οποτε θεωρουσα οτι το να συμπεριφερεται με αυτο τον τροπο ηταν μια μορφη αντιδρασης. Ισως για να νοιωσει αυτος καλυτερα.
Οσον αφορα αυτο που ειπες οτι σημασια εχει το μελλον, εχεις απολυτο δικιο, κ αυτο προσπαθω κ γω να κανω με μικρα βηματα. Ομως ειναι τοσες πολλες οι φορες που ξαναπεφτω σε αυτη την ασχημη κατασταση, χωρις να εχει γινει κατι. Απλως ξανααρχιζω να σκεφτομαι οτι δεν βλεπω να υπαρχει καποιο νοημα κ νοιωθω παλι τελειως χαμενη... Εχω αρχισει να σκεφτομαι οτι τελικα ισως να μην φταιει καν ο πατερας μου που κανω καταθλιπτικες σκεψεις κ εχω αυτοκτονικες τασεις....Ισως απλως να εχω καποιο μονιμο προβλημα....Να ειμαι γενικα καταθλιπτικη...Πραγματικα δεν ξερω τι μπορει να ειναι....

Κοπελα μου κουραγιο! Ανακαλυπτω σε αρκετα απο οσα λες τον ιδιο μου τον εαυτο,Κ εγω απο παντα εχω προβλημα κοινωνικοποιησης,Επισης νιωθω πολυ περιεργη συγκριτικα με τους αλλους,Κ για μενα στην ζωη μου ειναι το αγορι μου κ λιγες φιλες κ καλες κ λιγοι συγγενεις κιολας,Επισης με τον πατερα μου ο οποιος εχει πεθανει ειχα μια απαισια σχεση επειδη αυτος ηθελε να ειμαι διαφορετικη απο αυτο που ειμαι,Επισης στο σχολειο ενιωθα πολυ ασκημα επειδη δεν μπορουσα να συνυπαρξω σε μια ομαδα ενα τμημα δηλαδη κ ειχα μεγαλο προβλημα να δημιουργησω φιλιες κ συνεχιζω ετσι,Μετα απο αρκετα χρονια που επεσα κ σε καταθλιψη κ λογω της κακοποιησης που βιωσα κ γιατι νιωθω διαφορετικη απο τους αλλους τεινω να πιστευω οτι μαλλον πασχω απο το συνδρομο ασπεργκερ που ειναι μια πολυ ηπια μορφη αυτισμου,Πραγματικα εψαξα πολυ κ εχω ολα τα συπτωματα γιαυτο νιωθω διαφορετικη,Θελω να δω εαν καταφερω να παρω κ μια σιγουρη διαγνωση,Επισης να σου πω οτι το συγκεριμενο συνδρομο δεν σημαινει οτι εισαι αναπηρος διανοητικα αλλα διαφορετικος,Πηγαινω κ σε ειδικο κ παροτι δεν βγαζει διαγνωση πιστευει κ αυτη οτι ανηκω εκει,Εαν εχεις μεγαλο προβλημα να κοινωνικοποιηθεις κ αλλα συμπτωματα ισως ανηκεις κ εσυ μιας κ ανηκουν ανθρωποι που δεν το γνωριζουνε κ το περιβαλλον τους παρεξηγει,Προσπαθησε να εκτιμησεις τον εαυτο σου κ να ανακαλυψεις τι πραγματικα σου συμβανει κ κουραγιο

Λυπαμαι που κ εσυ κ η Αννα ειχατε παρομοια βιωματα...:/ Πραγματικα ελπιζω κ οι 2 να το εχετε ξεπερασει τωρα! Οσον αφορα αυτο που ειπες, εχω εναν φιλο που εχει το συνδρομο του ασπεργκερ. Δεν μου το χει πει ο ιδιος αλλα η αδερφη του που ειναι κ η καλυτερη μου φιλη. Παντως εχω διαβασει τα συμπτωματα, κ δεν νομιζω οτι εχω...Υπαρχουν αρκετα πραγματα με τα οποια ταυτιζομαι αλλα ειναι αλλα τοσα τα οποια δεν τα εχω καθολου....
Θελω ομως να σας πω οτι σκεφτομαι σοβαρα να ξεκινησω καποιες συνεδριες σε εναν ψυχολογο. Παρ'ολα αυτα θα ηθελα να συνεχισω να μιλαω κ με σας...Οποτε ακομα κ αν τελικα βρω καποιον ψυχολογο αμα καποια απο σας ειναι ακομα διαθεσιμη να με ακουσει κ να το συζητησουμε θα χαρω πολυ

[Anna M.]

Εχεις ξοδεψει ηδη πολυ χρονο να προσπαθεις να μπεις μεσα στο μυαλο του πατερα σου, ενω θα μπορουσες καλλιστα να τον ρωτησεις σχετικα με το τι τον οδηγουσε να χρησιμοποιει την βια...

Εγω μπορω να σου πω πολλα σεναρια: Να μεγαλωσε ετσι και εκεινος και να νομιζει οτι ετσι μεγαλωνουν τα παιδια. Να ηθελε αγορι και οχι κοριτσια. Μια απο εσας να του θυμιζε την μανα του που δεν μπορουσε μικρος να της πει οχι... Μπορει στην τελικη τιποτα απο τα παραπανω και να ειναι κατι ακυρο. Ποτε δεν ξερεις το παρελθον του καθενα. Ψησε τον να μπει στο forum να το συζητησουμε και να βγαλουμε καμια ακρη.

Μεχρι τοτε μην χανεις αλλο χρονο για τους αλλους.

Οσο για εμενα, ξεκινησα αναποδα. Δεν ειχα καταλαβει καν οτι ειχα παιδικα τραυματα. Πρωτα εφαγα τα μουτρα μου με τις λαθος επιλογες μου και μετα καταλαβα που ηταν ουσιαστικα το προβλημα, αν ποτε διαβασεις οσα θεματα εχω ξεκινησει θα καταλαβεις τι ενοοω, και πως σε "επιασα" αμεσως για το τι εχεις ζησει.
Εσυ τουλαχιστον ξεκινας αφου εχεις προσδιορισει το προβλημα, πριν κανεις λαθη. Και οταν αναφερομαι σε λαθη, δεν ενοοω αυτα που εχουν αντικτιπο στους αλλους, Αναφερομαι σε λαθη που εχουν αντικτιπο στον εαυτο σου και μονο. Οπως και να εχει,ολα, μια μερα, ξεπερνιουνται!!!

[μυσπ]

σε ευχαριστω πολυ Αννα για την απαντηση. Μου δινεις τροφη για σκεψη:Ρ Δεν ξερω αν ηταν παιχνιδι εξουσιας κ ισχυς. Ισως εχεις δικιο κ ο πατερας μου να το εβλεπε ετσι. Απλως παντα ξεκινουσε ο χαμος με μια αφορμη, που μπορει να ηταν κ χαζη, αλλα εξελισσοταν σε χαος:Ρ Εννοω δηλαδη, οτι μετα οτι κ αν εκανε η ελεγε φαινοταν τρομερα νευριασμενος. Οποτε εγω παντα ειχα την εντυπωση οτι ηταν εκρηξεις θυμου. Βασικα παντα πιστευα οτι δεν ειναι ευτυχισμενος μαζι μας, ποτε δεν εδινε τοσο σημασια, μας πηγαινε που και που με την αδερφη μου σε διαφορες δραστηριοτητες, αλλα συνηθως μας ειχε γραμμενες. Οποτε θεωρουσα οτι το να συμπεριφερεται με αυτο τον τροπο ηταν μια μορφη αντιδρασης. Ισως για να νοιωσει αυτος καλυτερα.
Οσον αφορα αυτο που ειπες οτι σημασια εχει το μελλον, εχεις απολυτο δικιο, κ αυτο προσπαθω κ γω να κανω με μικρα βηματα. Ομως ειναι τοσες πολλες οι φορες που ξαναπεφτω σε αυτη την ασχημη κατασταση, χωρις να εχει γινει κατι. Απλως ξανααρχιζω να σκεφτομαι οτι δεν βλεπω να υπαρχει καποιο νοημα κ νοιωθω παλι τελειως χαμενη... Εχω αρχισει να σκεφτομαι οτι τελικα ισως να μην φταιει καν ο πατερας μου που κανω καταθλιπτικες σκεψεις κ εχω αυτοκτονικες τασεις....Ισως απλως να εχω καποιο μονιμο προβλημα....Να ειμαι γενικα καταθλιπτικη...Πραγματικα δεν ξερω τι μπορει να ειναι....




Λυπαμαι που κ εσυ κ η Αννα ειχατε παρομοια βιωματα...:/ Πραγματικα ελπιζω κ οι 2 να το εχετε ξεπερασει τωρα! Οσον αφορα αυτο που ειπες, εχω εναν φιλο που εχει το συνδρομο του ασπεργκερ. Δεν μου το χει πει ο ιδιος αλλα η αδερφη του που ειναι κ η καλυτερη μου φιλη. Παντως εχω διαβασει τα συμπτωματα, κ δεν νομιζω οτι εχω...Υπαρχουν αρκετα πραγματα με τα οποια ταυτιζομαι αλλα ειναι αλλα τοσα τα οποια δεν τα εχω καθολου....
Θελω ομως να σας πω οτι σκεφτομαι σοβαρα να ξεκινησω καποιες συνεδριες σε εναν ψυχολογο. Παρ'ολα αυτα θα ηθελα να συνεχισω να μιλαω κ με σας...Οποτε ακομα κ αν τελικα βρω καποιον ψυχολογο αμα καποια απο σας ειναι ακομα διαθεσιμη να με ακουσει κ να το συζητησουμε θα χαρω πολυ

Κοπελα μου φυσικα κ θελω να σε ακουσω εαν θελεις μου στελνεις κ στα εισερχομενα,Ειναι πολυ σημαντικο να μαθεις τι σου συμβαινει κ να απευθυνθεις κ σε ειδικο κ εγω εδω κ χρονια αυτο προσπαθω κ τεινω να πιστευω οτι ανηκω στο συνδρομο ασπεργκερ,Επισης αντιμετωπιζω κ καταθλιψη,Πρεπει να σκεφτεις κ εσυ μηπως εχεις κατι παρομοιο σε καθε περιπτωση ομως πρεπει να εκτιμησεις περισσοτερο τον εαυτο σου για αυτο που ειναι,επειδη ο πατερας μου ηταν πολυ σκληρος κ απομακρος ανακαλυψα μια μερα μεγαλωνοντας οτι ειναι ετσι επειδη η μητερα του τον μεγαλωσε πολυ αυστηρα κ ακαρδα για μικρο παιδακι κ με την σειρα του ο πατερας μου προκαλεσε τραυματα κ σε μενα,Οπως βλεπεις προκεται για ενα φαυλο κυκλο που πρεπει να σπασει εγω κ το αγορι μου τωρα που θα κανουμε οικογενεια πρεπει να μην επαναλαβουμε το ιδιο

[onomaxrhsth]

Εχεις ξοδεψει ηδη πολυ χρονο να προσπαθεις να μπεις μεσα στο μυαλο του πατερα σου, ενω θα μπορουσες καλλιστα να τον ρωτησεις σχετικα με το τι τον οδηγουσε να χρησιμοποιει την βια...

Εγω μπορω να σου πω πολλα σεναρια: Να μεγαλωσε ετσι και εκεινος και να νομιζει οτι ετσι μεγαλωνουν τα παιδια. Να ηθελε αγορι και οχι κοριτσια. Μια απο εσας να του θυμιζε την μανα του που δεν μπορουσε μικρος να της πει οχι... Μπορει στην τελικη τιποτα απο τα παραπανω και να ειναι κατι ακυρο. Ποτε δεν ξερεις το παρελθον του καθενα. Ψησε τον να μπει στο forum να το συζητησουμε και να βγαλουμε καμια ακρη.

Μεχρι τοτε μην χανεις αλλο χρονο για τους αλλους.

Οσο για εμενα, ξεκινησα αναποδα. Δεν ειχα καταλαβει καν οτι ειχα παιδικα τραυματα. Πρωτα εφαγα τα μουτρα μου με τις λαθος επιλογες μου και μετα καταλαβα που ηταν ουσιαστικα το προβλημα, αν ποτε διαβασεις οσα θεματα εχω ξεκινησει θα καταλαβεις τι ενοοω, και πως σε "επιασα" αμεσως για το τι εχεις ζησει.
Εσυ τουλαχιστον ξεκινας αφου εχεις προσδιορισει το προβλημα, πριν κανεις λαθη. Και οταν αναφερομαι σε λαθη, δεν ενοοω αυτα που εχουν αντικτιπο στους αλλους, Αναφερομαι σε λαθη που εχουν αντικτιπο στον εαυτο σου και μονο. Οπως και να εχει,ολα, μια μερα, ξεπερνιουνται!!!

Δεν νομιζω οτι υπαρχει πιθανοτητα να πειστει να μπει στο φορουμ. Ξερω ποια θα ειναι ακομα κ η αντιδραση του. Το πιο πιθανον ειναι να με βρισει κ να μου φωναξει κ για καμια δεκαρια μερες να μου συμπεριφερεται παλι απαισια μεχρι να του περασει. Ειναι χρονια ετσι. Ο,τι κ να εχει πιστευω οτι απλως δεν θελει να το διορθωσει, δεν τον νοιαζει να κανει κατι για αυτο.
Οσον αφορα εμενα ομως, επειδη εγω δεν ειμαι ετσι, δεν θελω να μεινω με τραυματα και μια μερα να συνειδητοποιησω οτι συμπεριφερομαι στα παιδια μου οπως ο πατερας μου σε μενα. Εκλεισα την επομενη βδομαδα ραντεβου σε μια ψυχολογο, μιλησα με την μητερα μου κρυφα κ της ειπα καποιες απο τις σκεψεις μου, κ με καταλαβε. Οποτε ισως βοηθηθω ετσι να τα βγαλω απο μεσα μου...

Κοπελα μου φυσικα κ θελω να σε ακουσω εαν θελεις μου στελνεις κ στα εισερχομενα,Ειναι πολυ σημαντικο να μαθεις τι σου συμβαινει κ να απευθυνθεις κ σε ειδικο κ εγω εδω κ χρονια αυτο προσπαθω κ τεινω να πιστευω οτι ανηκω στο συνδρομο ασπεργκερ,Επισης αντιμετωπιζω κ καταθλιψη,Πρεπει να σκεφτεις κ εσυ μηπως εχεις κατι παρομοιο σε καθε περιπτωση ομως πρεπει να εκτιμησεις περισσοτερο τον εαυτο σου για αυτο που ειναι,επειδη ο πατερας μου ηταν πολυ σκληρος κ απομακρος ανακαλυψα μια μερα μεγαλωνοντας οτι ειναι ετσι επειδη η μητερα του τον μεγαλωσε πολυ αυστηρα κ ακαρδα για μικρο παιδακι κ με την σειρα του ο πατερας μου προκαλεσε τραυματα κ σε μενα,Οπως βλεπεις προκεται για ενα φαυλο κυκλο που πρεπει να σπασει εγω κ το αγορι μου τωρα που θα κανουμε οικογενεια πρεπει να μην επαναλαβουμε το ιδιο

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση! Οσον αφορα την καταθλιψη το εχω σκεφτει, γιατι πολλες φορες κανω ασχημες σκεψεις, κ ενω εχω φιλες μπορει να μην εχω ορεξη για τιποτα, δεν θελω να βγω μαζι τους. Τον τελευταιο καιρο ειναι που ημουν καλυτερα αλλα αυτες τις τελυταιες βδομαδες παλι κατι με ξαναεπιασε...Το Σαββατο που βγηκα ηταν λες κ ημουν αλλου. Μπορει να μου μιλαγαν, να με ρωταγαν πραγματα κ εγω ημουν πραγματικα αλλου, δεν προσεχα καθολου κ δεν ειχα κ ορεξη να ακουσω αυτα που μου ελεγαν. Οσες φορες μιλαγα ενοιωθα λες κ υποκρινομουν... Κ χτες παλι ξυπνησα το πρωι κ η πρωτη μου σκεψη ηταν οτι ολα παλι πανε σκατα! Το απογευμα αρχισα παλι να χαρακωνομαι, λες κ μου εδωσε καμια ευχαριστηση αυτο, κ μετα επεισα μια φιλη μου να παμε για σινεμα γιατι δεν αντεχα αλλο κλεισμενη στο σπιτι, πηγα με ενοιωσα λιγο καλυτερα κ με το που με αφησε στο σπιτι παλι τα ιδια....Μπορεις να βγαλεις εσυ ακρη απο αυτα;; Γιατι εγω δεν μπορω να καταλαβω πως την μια μπορει να ειμαι οκ κ την αλλη να νοιωθω λες κ ολα μου φταινε! Καμια φορα σκεφτομαι οτι μπορει να μην ευθυνεται για ολα ο πατερας μου, να ειμαι απλως εγω ετσι. Πραγματικα οποτε νοιωθω ετσι χαλια κ πεφτω σε αυτη την "καταθλιψη" δεν μπορω να σκεφτω καποιον λογο! Ετσι ξαφνικα συμβαινει!

[Anna M.]

Οσο και να αυτοτραυματιζεσαι, δεν θα φτασεις στην ψυχη σου. Οσο και να σκαψεις το κορμι σου, και κατω απο τρακτερ να κατσεις για να σε οργωσει αυτα που ειναι μεσα σου βαθια κρυμμενα δεν θα τα βρεις ετσι... Πολυ καλα εκανες και αποφασισες να πας σε ψυχολογο, μπραβο σου, ειναι μια πολυ καλη αρχη!!

Οπως σου ξαναειπα ειναι πολλα αυτα που θα βρεις και πρωτο και καλυτερο το χαμογελο σου!!!

Καλη αρχη για το νεο μελλον σου

[onomaxrhsth]

Οσο και να αυτοτραυματιζεσαι, δεν θα φτασεις στην ψυχη σου. Οσο και να σκαψεις το κορμι σου, και κατω απο τρακτερ να κατσεις για να σε οργωσει αυτα που ειναι μεσα σου βαθια κρυμμενα δεν θα τα βρεις ετσι... Πολυ καλα εκανες και αποφασισες να πας σε ψυχολογο, μπραβο σου, ειναι μια πολυ καλη αρχη!!

Οπως σου ξαναειπα ειναι πολλα αυτα που θα βρεις και πρωτο και καλυτερο το χαμογελο σου!!!

Καλη αρχη για το νεο μελλον σου

να σαι καλα!τα λες με τετοιο τροπο που πραγματικα με κανεις να τα βλεπω διαφορετικα τα πραγματα...
δυστυχως μου το ακυρωσε την βδομαδα που περασε η ψυχολογος αλλα θα παω την τριτη που μας ερχεται τελικα, οποτε δεν εγινε κ τιποτα. Αυτες τις μερες νοιωθω καπως καλυτερα να σου πω την αληθεια. Θα το ξεπερασω σιγουρα.
Κ παλι σε ευχαριστω για την βοηθεια, you are awesome

[Anna M.]

Σε ευχαριστώ για τα καλα σου λογια..!!!