H εξυπνάδα συνεπάγεται την επιτυχία?

[λιλιουμ]

http://stylegerms.com/wp-content/upl...-the-World.jpg

εγω το πσιτευω πολυ αυτο.. οχι οτι δεν υπαρχουν εξυπνοι που ξερουν την αξια τους, ή χαζοι που αναγνωριζουν οτι δεν ειναι και τα πρωτα ξεφτερια, αλλα γενικα το παραπανω ειναι πραγματικο προβλημα αυτου του πλανητη.

[marian_m]

Απ´ ότι έχω διαπιστώσει, ευτυχισμένοι είναι άνθρωποι γενικώς μέσης και χαμηλότερης εξυπνάδας, που όμως είναι πρακτικοί.
Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν είναι κατά κανόνα ευτυχισμένοι, είτε επειδή φιλοσοφούν πολύ τη ζωή και διαπιστώνουν τη δυσκολία και τη ματαιότητά της, είτε επειδή θέλουν περισσότερη ουσία στις σχέσεις τους και δεν αρκούνται σε επιφανειακές και συμβιβαστικές καταστάσεις. Οι απλοί άνθρωποι στη σκέψη είναι και πιο ευτυχισμένοι. Δεν είναι τυχαίο το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" που είπε ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία. Όμως, αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το επιλέξεις.

Βεβαίως με αυτή τη λογική και τα ζωάκια είναι πιθανόν πιο ευτυχισμένα από εμάς, ζώντας απλά και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Όμως, πόσα πράγματα δεν μπορούν να απολαύσουν, αυτά που σε κάποιους από εμάς δίνουν ποιότητα και κάνουν ενδιαφέρουσα τη ζωή μας. Και δε μιλάω για υλικά αγαθά.
Τα υλικά αγαθά (πρέπει να) είναι το μέσο και όχι ο σκοπός.
Πόσο πιο δύσκολή και άνοστη θα ήταν η ζωή, χωρίς τις επιστήμες, τις τέχνες, τη φιλοσοφία και τη διανόηση;
Και από πότε θεωρείται χειρότερο να επιζητάς ουσία στις σχέσεις σου και να μην αρκείσαι σε επιφανειακές καταστάσεις, από το να συμβιβάζεσαι; Και ποιος λέει ότι αυτό είναι ακατόρθωτο να επιτευχθεί; Μήπως αυτός που έτσι κι αλλιώς δεν έχει τα προσόντα για να το διεκδικήσει;
Όσο για το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ναι, πολύ βολικό για κάποιους που δεν είναι καθόλου φτωχοί στο πνεύμα αλλά μπορούν να εκμεταλλεύονται μια χαρά όλους αυτούς τους κακομοίρηδες που θα περιμένουν τον παράδεισο για να ανταμειφθούν.
Παρηγοριά στον άρρωστο είναι όλες αυτές οι θεωρίες.

[Remedy]

πες τα βρε μαριον..

[Deleted-member-15102015]

Ναι, αλλά όταν λέμε εξυπνάδα, τί εννοούμε? Την εγκεφαλική ή τη συναισθηματική- κοινωνική νοημοσύνη..........?
Κατά την ταπεινή μου άποψη, για την εκπλήρωση των προσωπικών στόχων κ τη σημείωση επιτυχιών στους τομείς που ο καθένας θέτει ως προτεραιότητα, κ εν ολίγοις για την επίτευξη της προσωπικής ολοκλήρωσης (όπως την εκλαμβάνει κ καθένας) απαιτείται ένας συνδυασμός κ των 2. Δηλ. πιστεύω ότι η εξυπνάδα αποτελεί ένα κράμα/ τη συνισταμένη ευφυϊας, ωριμότητας, ανοικτών οριζόντων, φιλομάθειας, επιμονής, προσήλωσης, ρεαλισμού, προσαρμοστικότητας, καλλιέργειας δυνατοτήτων κ δεξιοτήτων, κ απόκτησης εφοδίων κ εμπειριών (κ πολλά άλλα, αλλά αυτά μου έρχονται πρόχειρα).
Γιατί έχω γνωρίσει ανθρώπους που το μυαλό τους σπιντάρει με 1000, είναι τέρατα γνώσεων κ απίστευτα ταλέντα, κ στην πράξη δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το δέντρο από το δάσος ή να δουν κάτι, το οποίο είναι ηλίου φαεινότερον. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι με πολύ "μέτρια" προσόντα, όπως τουλάχιστον τα θεωρεί ο κόσμος, που αξιοποιώντας προσεκτικά το ένστικτο, την κοινή λογική, την πρακτικότητα κ τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν, έχουν κάνει θαύματα. Γενικά η περιπτωσιολογία είναι τεράστια..... Αν νομίζω πάντως υπάρχει μια λέξη πιο κοντά στην εξυπνάδα, αυτή είναι η ωριμότητα. Σημαίνει πολλά κ εξασφαλίζει ακόμα περισσότερα.

[Deleted-member-19102015]

Συμφωνώ με mariposa7.Εχει μεγάλη διαφορά η εξυπνάδα στο να μπορεί κάποιος πχ να μαθαίνει γρήγορα στο επαγγελματικό κομμάτι και άλλο να μπορεί να δημιουργεί προσωπικές επαφές και σχέσεις που θα τον κάνουν ευτυχισμένο.Θεωρώ πως το δεύτερο είναι πιο δύσκολο από το πρώτο.Και προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος που έχει δυσκολίες στο συναισθηματικό κομμάτι είναι πιο εύκολο να πέσει σε κατάθλιψη κτλ παρά το γεγονός ότι μπορεί να έχει καταφέρει να χτίσει μια σεβαστή επαγγελματική καριέρα.Αντίθετα κάποιος που το έχει στο συναισθηματικό-ερωτικό κομμάτι μπορεί να είναι πχ απλός υπάλληλος να παίρνει 300€ το μήνα και παρόλα αυτά να νιώθει περισσότερο ευτυχισμένος γιατί θα έχει καταφέρει να έχει δίπλα του ανθρώπους που αγαπάει και τον αγαπάνε.

[Anakin]

Οχι το οτι ειναι καποιος εξυπνος δεν παει να πει οτι θα πετυχει και η ευτυχια δεν συνδεεται με την εξυπναδα.

[Anakin]

http://stylegerms.com/wp-content/upl...-the-World.jpg

εγω το πσιτευω πολυ αυτο.. οχι οτι δεν υπαρχουν εξυπνοι που ξερουν την αξια τους, ή χαζοι που αναγνωριζουν οτι δεν ειναι και τα πρωτα ξεφτερια, αλλα γενικα το παραπανω ειναι πραγματικο προβλημα αυτου του πλανητη.

Υπαρχουν χαζοι που το αναγνωριζουν κιολας?

[αλεξανδρος_77]

Απ´ ότι έχω διαπιστώσει, ευτυχισμένοι είναι άνθρωποι γενικώς μέσης και χαμηλότερης εξυπνάδας, που όμως είναι πρακτικοί.

κ αυτο ακριβως μου εμαθε το δικο μου μεσο μυαλο
για να εισαι ευτυχισμενος πρεπει να εισαι αναισθητος οταν χρειαζετε.
σε οσους δεν αρεσεις χτισε ενα τοιχο κ αστους να ριχνουν κουτουλιες σε αυτον
εγγυημενη ευτυχια. :-D :-D :-D :-D :-D
https://www.youtube.com/watch?v=vq1vCYm0unc

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Βεβαίως με αυτή τη λογική και τα ζωάκια είναι πιθανόν πιο ευτυχισμένα από εμάς, ζώντας απλά και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Όμως, πόσα πράγματα δεν μπορούν να απολαύσουν, αυτά που σε κάποιους από εμάς δίνουν ποιότητα και κάνουν ενδιαφέρουσα τη ζωή μας. Και δε μιλάω για υλικά αγαθά.
Τα υλικά αγαθά (πρέπει να) είναι το μέσο και όχι ο σκοπός.
Πόσο πιο δύσκολή και άνοστη θα ήταν η ζωή, χωρίς τις επιστήμες, τις τέχνες, τη φιλοσοφία και τη διανόηση;

Και από πότε θεωρείται χειρότερο να επιζητάς ουσία στις σχέσεις σου και να μην αρκείσαι σε επιφανειακές καταστάσεις, από το να συμβιβάζεσαι; Και ποιος λέει ότι αυτό είναι ακατόρθωτο να επιτευχθεί; Μήπως αυτός που έτσι κι αλλιώς δεν έχει τα προσόντα για να το διεκδικήσει;
Όσο για το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ναι, πολύ βολικό για κάποιους που δεν είναι καθόλου φτωχοί στο πνεύμα αλλά μπορούν να εκμεταλλεύονται μια χαρά όλους αυτούς τους κακομοίρηδες που θα περιμένουν τον παράδεισο για να ανταμειφθούν.
Παρηγοριά στον άρρωστο είναι όλες αυτές οι θεωρίες.

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω πως η αντίληψη, η σκέψη, η διανόηση είναι κάτι κακό από μόνα τους. Απλά ο άνθρωπος που διαθέτει εξυπνάδα και μεγάλη ικανότητα αντίληψης πρέπει να διαθέτει και το ανάλογο ψυχικό σθένος να μπορεί να αντέξει αυτό που αντιλαμβάνεται, αλλιώς μπορεί και να γίνει δυστυχισμένος. Γνωρίζεις πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους, πχ. Φιλοσόφους, διανοητές, συγγραφείς, ανθρώπους του πνεύματος γενικά που να είναι μέσα στην τρελή χαρά και την ευτυχία; Όσο καταλαβαίνεις αυτό τον κόσμο καλλίτερα τόσο απογοητεύεσαι. Το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ως παράδειγμα το έφερα, δεν είπα πως είναι καλό ή κακό, είναι όμως μια αλήθεια, τί να κάνουμε; Ο λαός το λέει αλλιώς: "χαζό παιδί χαρά γεμάτο". Είναι κι αυτό ένα είδος δικαιοσύνης.

[Macgyver]

[QUOTE=ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ;505030] Το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ως παράδειγμα το έφερα, δεν είπα πως είναι καλό ή κακό, είναι όμως μια αλήθεια, τί να κάνουμε;



Επειδη εχω μελετησει πατερικα βιβλια , υπαρχει μεγαλη παρανοηση στο τι σημαινει ' μακαριοι οι πτωχοι τω πνευματι ' , δεν εννοει τους ' χαζους ' η οπως θελετε πεστε το , αλλα τους ' αγαθους ' τους ' οχι πονηρους ' , ετερον εκατερον .
Το τι λεει ο λαος μου θυμιζει ' οσα δεν φτανει η αλεπου , τα κανει κρεμασταρια ' .
Θα διαφωνησω οτι οι ανοητοι εχουν μεγαλυτερες πιθανοτητες ευτυχιας απο τους ' εξυπνους ' . Ο ' εξυπνος ' , που ειναι μια αρκετα αοριστη λεξη , οπως λεει η mariposa7 , εκτιμα , ζυγιζει , καλυτερα καταστασεις και ανθρωπους , ειναι πιο ρεαλιστης , ειναι , ειναι , ειναι . Βραχυπροθεσμα , μπορει ο ' οχι εξυπνος ' να περασει καλυτερα , αλλα σε βαθος χρονου , ο ' εξυπνος ' ειναι ο κερδισμενος . Ετσι λεω .

[marian_m]

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω πως η αντίληψη, η σκέψη, η διανόηση είναι κάτι κακό από μόνα τους. Απλά ο άνθρωπος που διαθέτει εξυπνάδα και μεγάλη ικανότητα αντίληψης πρέπει να διαθέτει και το ανάλογο ψυχικό σθένος να μπορεί να αντέξει αυτό που αντιλαμβάνεται, αλλιώς μπορεί και να γίνει δυστυχισμένος. Γνωρίζεις πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους, πχ. Φιλοσόφους, διανοητές, συγγραφείς, ανθρώπους του πνεύματος γενικά που να είναι μέσα στην τρελή χαρά και την ευτυχία; Όσο καταλαβαίνεις αυτό τον κόσμο καλλίτερα τόσο απογοητεύεσαι. Το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ως παράδειγμα το έφερα, δεν είπα πως είναι καλό ή κακό, είναι όμως μια αλήθεια, τί να κάνουμε; Ο λαός το λέει αλλιώς: "χαζό παιδί χαρά γεμάτο". Είναι κι αυτό ένα είδος δικαιοσύνης.

Έχω εντελώς αντίθετη άποψη. Ένας άνθρωπος που διαθέτει εξυπνάδα, μπορεί να ανταπεξέρθει πολύ καλύτερα στις διάφορες καταστάσεις από κάποιον που δεν έχει. Και, ναι, γνωρίζω διανοητές, συγγραφείς και ανθρώπους του πνεύματος που είναι μια χαρά ευτυχισμένοι και χαίρονται τη ζωή τους, χωρίς να σημαίνει ότι δεν αντιμετώπισαν ποτέ προβλήματα ή δεν τους απασχολούν διάφορα ζητήματα. Όπως πιστεύω, ότι όσο καταλαβαίνεις τους ανθρώπους και τον κόσμο καλύτερα, τόσο λιγότερο απογοητεύεσαι. Επίσης πιστεύω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο, είτε μας αρέσει είτε όχι, όσο γρηγορότερα το αντιληφθεί αυτό κάποιος και το αποδεχτεί, τόσο το καλύτερο.
Δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση να μην προσπαθεί κανείς να βελτιώσει τον εαυτό του και τις συνθήκες της ζωής του.
Γενικά, δεν θεωρώ ότι είναι πιο ευτυχισμένος όποιος έχει λιγότερη αντίληψη ή εθελοτυφλεί. Αντιθέτως, στερείται πολλά και συχνά, δυστυχώς, το αντιλαμβάνεται.
Ευτυχισμένος για μένα είναι εκείνος που έχει τη σοφία να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και τις καλές και τις άσχημες καταστάσεις στη ζωή του και καταφέρνει να προσαρμόζεται (και όχι να συμβιβάζεται) στις συνθήκες που δεν μπορεί να αλλάξει. Επίσης, αυτός που είναι απαλλαγμένος από ενοχές και προσδοκίες.
Βεβαίως, κάποιο "χαζό παιδί, χαρά γεμάτο" μπορεί να νιώθει μια χαρά, εφόσον δεν ξέρει τι στερείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όποιος έχει μυαλό, είναι κατ' αντιστοιχία δυστυχής. Δεν πάει έτσι.
Απλά, το στερεότυπο του δυστυχισμένου διανοητή και του καταθλιπτικού καλλιτέχνη, μάλλον πουλάει, βολεύει και παρηγορεί. Όχι πως δεν υπήρξαν ή δεν υπάρχουν και τέτοιοι. Όμως, όχι, δεν είναι η πλειοψηφία.
Προσωπικά, γνωρίζω ανθρώπους του καλλιτεχνικού κύκλου, που ίσως κι επίτηδες αφήνουν να πλανώνται διάφορες φήμες για τη ζωή τους (κατεστραμμένοι, τρελοί, άρρωστοι κλπ), που όμως καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Όπως επίσης, κάποιοιους παλιοχαρακτήρες στην πραγματική ζωή που θεωρούνται ευαίσθητοι και ρομαντικοί από αυτούς που διαβάζουν τους στίχους ή την ποίησή τους.