φταινε οι γονεις που τα παιδια τους βγαινουν ναρκωμανεις κ αλητες

[giorgos panou]

θα αναφερθώ σχετικα με το θεμα! ηταν πολύ ευστοχο θεμα κι αδικιθηκε από τα μηνυματα για παρεξηγήσεις! ειδικα από ένα καταποντιστηκο για τον ελληνικο λαο ξευδονυμο,αλλα θα μπω στο θεμα!
Αποψημου είναι ότι οι γονεις φερουν τερστισ ευθυνη για το χαρακτήρα των παιδιων τους! αυτό όμως δε σημαινει ότι σαν θα είναι ενηλικες τα οποια αδικηματα τους εχουν να κανουν με το αν ηταν καλη η μαμα!
Αυτό το θεμα το πως δλδη επιρεαζωντε τα μικρα παιδια είναι τεραστιο θεμα οπου η ιατρικη κοινοτητα ακομα δεν εχει καταληξει! ουτε οι φιλοσοφοι και οι κοινωνιολογοι! Αυτό το θεμα επιρεασαι κι την ιδεολογια των ναζοι! η πιο παλλια τα γνωστα παιδομαζοματα που σκοτωναν τους γονεις τους χωρις κανεναν ενδιασμο! αρα?? δειχνει ότι οι ανθρωποι δεν εχουμε τοσο μεγαλο "δεσιμο"με το αιμαμας! πιο πολύ σημασια εχει αυτος που μας μεγαλωνει! αυτος που μας φερνει τα πρωτα ερεθυσματα!που μας μαθαινει τι είναι το καλο κι τι είναι το κακο!!
σχετικα με την αλητεια!διοτις δεν είναι παντα μαζι,δλδη οποιος πινει ναρκωτικα δεν παει να πει ότι είναι κι αλητης!για παραδηγμα εγω!!τοσα χρονια επινα ναρκωτικα δεν νιωθω αλητης! ουτε βιασα καμια κοπελα!!ουτε σκοτωσα κανενα ανθρωπο!ουτε μπηκα σε τραπεζα με καλασνικοφ! Βεβαια πολλοι αλητες κανουν χρηση! αλλα υπαρχουν κι μεγα αλητες που είναι με γραβάτες κι το κακο που κανουν είναι τεραστιο! κι επιρεαζει πολλους ανθρώπους ταυτόχρονα!
Παντος το να πεσει καποιος στα σκληρα ναρκωτικα,δλδη να παθει πολυτοξικομανια ακομα δεν είναι ιατρικα εξηγισημο! πολλοι πιστευουν ,ιδικα οι γιατροι ότι υπαρχει προδιαθεση,ότι σχεδόν γεννιεσαι με αυτό,κι ότι το περιβαλονσου απλα ειτε το καθηστερει, ειτε το κανει να είναι σε μικρο η σε πολύ μεγαλο σταδιο! σπανια την γλητωνεις όμως! -ετσι λενε αυτοι-
Από την αλλοι πιστευετε ότι κανεις δεν εχει γεννηθεί να γινει χρηστης! ότι ολοι μας εχουμε κοινο θεμα με τις εξαρτησεις ουσιων! ότι μονο το περιβαλον που μεγαλωνουμε,μονο οι συνθηκες μπορουν να μας επιρεασουν !
Προσωπικα πιστευω το πρωτο! κι από την δικημου φαση δλδη,οπου το περιβαλον που μεγαλοσα δεν ειχε καθολου σχεση με ναρκωτικα!ουτε με εσπρωχνε προς τα εκει! απεναντίας ειχα μια πολύ υγειες οικογενεια,που μου εμαθαν ότι τα ναρκωτικα κανουν κακο!αρα? το ότι εμπλεξα με ουσιες κι όπως μου ειπαν καποιοι γιατροι υπηρχε μεσα μου, ότι αργα η γρηγορα θα επεφτα σε καποια εξαρτηση! εν ολιγις είμαι ψυχιατρικα με προδιαθεση,εχς δλδη πρόβλημα οπου θα το γλητωνα μονο αν μικρο με πηγαιναν σε καποιον ψυχιατρο κι αυτος το δουλευε σωστα ώστε να μην πεσω στις εξαρτησεις!όμως παρα το ότι με πηγαν οι δικοιμου σε ηλικα των 12 -13 σε γιατρο αυτος δεν επεμενε να κανω συνεδριες, παρα το ότι αυτος ο γιατρος μετα εγινε μεγαλος κι τρανος -εβγαλε κι βιβλια- σχετικα με τις εξαρτησεις ναρκωτικών! απλα, ισως εμενα σε άλλες εξαρτησεις! διοτι το πρόβλημα, η ασθενεια είναι στην εξαρτηση γενικα! κι όχι κάθε αυτου στις εξαρτησεις ναρκωτικών! επρεπε να θεραπευσω την αναγκημου να εξαρτιέμαι!οπως κι ότι εξαρτησεις παθαινω σε ερωτικες μου σχεσεις! ηη σε αλλα πολύ πιο μικρα θεματα!

[deleted_member27-11-2015]

οι γονεις ειναι ενας παραγοντας(μικρος κατα την αποψη μου)...το ολο θεμα ειναι το παιδι αμα δει κατι ακραιο τι θα σκεφτει εκεινη την στιγμη...μεγαλητερος παραγωντας ειναι η παρεα,αυτο δεν σημαινει ομως οτι καποιος θα παρασυρει το παιδι σου,στην τελικη μπορει το παιδι σου να παρασυρει την παρεα του.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Εγώ πάλι, πιστεύω ότι οι γονείς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και της σχέσης του ανθρώπου με τις διάφορες εξαρτήσεις. Η αίσθηση αυτοεκτίμησης και η ικανότητα να ανταπεξέρχεσαι σε δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις είναι κάτι που διαμορφώνεται από την βρεφική και την πρώιμη παιδική ηλικία.

[ΣονγκΧουά]

όχι δεν φταίνε απαραίτητα οι γονείς... Ναι, πολλοί κάνουν λάθη, δεν δείχνουν την απαραίτητη προσοχή, δεν είναι κοντά στα παιδιά τους κτλ αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει σχολή γονέων που την τελειώνεις και γίνεσαι ειδικός στα παιδαγωγικά. Και θα το τεκμηριώσω ως εξής. Πώς βλέπουμε στην ίδια οικογένεια το ενα παιδί πχ. να είναι επιμελές, διαβαστερό και ήσυχο ενώ το αλλο να είναι αντιδραστικό και πιο ανήχυχο πνεύμα? Με την ίδια διαπαιδαγώγηση δεν ανατρέφονται, στο ίδιο περιβάλλον δεν μεγαλώνουν? Αλλά παίζει ρόλο και η προσωπικότητα του κάθε παιδιού αλλά και όσα φέρνει η ζωή που κακά τα ψέματα δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε πχ. κακές παρέες, κρυφές συναντήσεις των παιδιών με άτομα που δεν εγκρίνουν κτλ. Κατά τη γνώμη μου όλα παίζουν ρόλο, είναι ένας συνδυασμός παραγόντων...

Οι γονείς δεν είναι θεοί να είναι τέλειοι -ας κάνουν. λοιπόν, ό,τι καλύτερο μπορούν με πολύ αγάπη και ας έχουν από μπουν στον κόπο να γνωρίσουν ουσιαστικά τα παιδιά τους γιατί μόνο έτσι θα πάρουν χαμπάρι νωρίς αν κάτι στραβό πάει να συμβεί..

[ΣονγκΧουά]

by the way, ωραίο θέμα για συζήτηση. Με εχει απασχολήσει κι εμένα σαν σκέψη

[ΣονγκΧουά]

Εγώ πάλι, πιστεύω ότι οι γονείς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και της σχέσης του ανθρώπου με τις διάφορες εξαρτήσεις. Η αίσθηση αυτοεκτίμησης και η ικανότητα να ανταπεξέρχεσαι σε δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις είναι κάτι που διαμορφώνεται από την βρεφική και την πρώιμη παιδική ηλικία.

πολύ σωστό

[Macgyver]

[QUOTE=giorgos panou;518333]θα αναφερθώ σχετικα με το θεμα! ηταν πολύ ευστοχο θεμα κι αδικιθηκε από τα μηνυματα για παρεξηγήσεις!
σχετικα με την αλητεια!διοτις δεν είναι παντα μαζι,δλδη οποιος πινει ναρκωτικα δεν παει να πει ότι είναι κι αλητης!για παραδηγμα εγω!!τοσα χρονια επινα ναρκωτικα δεν νιωθω αλητης! ουτε βιασα καμια κοπελα!!ουτε σκοτωσα κανενα ανθρωπο!ουτε μπηκα σε τραπεζα με καλασνικοφ! Βεβαια πολλοι αλητες κανουν χρηση! αλλα υπαρχουν κι μεγα αλητες που είναι με γραβάτες κι το κακο που κανουν είναι τεραστιο! κι επιρεαζει πολλους ανθρώπους ταυτόχρονα!


Γιωργο , επειδη ανοιξα εγω το θρεντ , εχεις δικιο , ηταν λαθος μου να μπλεξω την κατηγορια ' αλητες ' με την κατηγορια΄' ναρκομανεις ' . Ετερον εκατερον .

[66psy]

φυσει και ανατροφη.. υπαρχουν παιδια με χειριστους γονεις που ομως τα καταφεραν μια χαρα και επισης παιδια με αριστους γονεις που πηραν λαθος δρομο.. παντως το οικογενειακο περιβαλλον επηρεαζει το παιδι αναμφιβολα!! ειναι ομως και η ιδιοσυγκρασια και το DNA που δυσκολα αλλαζουν.. παντως αν θες περεταιρω συμβουλες μπορεις να διαβασεις βιβλια αναπτυξιακης ψυχολογιας

[Αλαφροίσκιωτος]

Η ανατροφη παιζει μεγαλο ρολο,αλλα ακομα πιο σημαντικο ειναι το γενικοτερο κοινωνικο περιβαλλον,γιατι αυτο με τη σειρα του καθοριζει την οικογενειακη καταστροφη.Πχ ενας που ζει σε μια μουσουλμανικη χωρα,οσο ανοιχτομυαλος και αν ειναι,θα μεγαλωσει τα παιδια του πολυ πιο συντηρητικα και απο τον πιο συντηρητικο χριστιανο.

Πιστευω οι σημαντικοτεροι παραγοντες ειναι:
α)Η ελλειψη ενδιαφεροντων-απομακρυνση απο πολιτισμο και αθλητισμο
β)Ελλειψη προτυπων και αξιων
γ)Αποξενωση-αδυναμια δημιουργιας ουσιαστικων σχεσεων
δ)Οικονομικα προβληματα

Τα παραπανω σε αλλον θα βγουν ως καταθλιψη,σε εναν αλλον ως αλκοολισμος,σε ενα τριτο ως εξαρτηση απο τα ναρκωτικα,ο τεταρτος θα παει στα γηπεδα να τα σπαει κλπ.Πιστευω ζουμε σε ενα αρρωστο περιβαλλον,και μια μεγαλη μεριδα των συνανθρωπων μας,θα μπει σε σκοτεινους δρομους (τα ναρκωτικα ειναι μονο ο πιο σκοτεινος απο αυτους).

ΥΓ Δε δινω συγχωροχαρτι στους γονεις των εξαρτημενων,και ο καθε γονιος εχει ευθυνη για το παιδι του,αλλα δε μπορει ποτε να ελεγξει 100% την πορεια του.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

όχι δεν φταίνε απαραίτητα οι γονείς... Ναι, πολλοί κάνουν λάθη, δεν δείχνουν την απαραίτητη προσοχή, δεν είναι κοντά στα παιδιά τους κτλ αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει σχολή γονέων που την τελειώνεις και γίνεσαι ειδικός στα παιδαγωγικά. Και θα το τεκμηριώσω ως εξής. Πώς βλέπουμε στην ίδια οικογένεια το ενα παιδί πχ. να είναι επιμελές, διαβαστερό και ήσυχο ενώ το αλλο να είναι αντιδραστικό και πιο ανήχυχο πνεύμα? Με την ίδια διαπαιδαγώγηση δεν ανατρέφονται, στο ίδιο περιβάλλον δεν μεγαλώνουν? Αλλά παίζει ρόλο και η προσωπικότητα του κάθε παιδιού αλλά και όσα φέρνει η ζωή που κακά τα ψέματα δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε πχ. κακές παρέες, κρυφές συναντήσεις των παιδιών με άτομα που δεν εγκρίνουν κτλ. Κατά τη γνώμη μου όλα παίζουν ρόλο, είναι ένας συνδυασμός παραγόντων...

Οι γονείς δεν είναι θεοί να είναι τέλειοι -ας κάνουν. λοιπόν, ό,τι καλύτερο μπορούν με πολύ αγάπη και ας έχουν από μπουν στον κόπο να γνωρίσουν ουσιαστικά τα παιδιά τους γιατί μόνο έτσι θα πάρουν χαμπάρι νωρίς αν κάτι στραβό πάει να συμβεί..

Το "φταίξιμο" δεν ανήκει αποκλειστικά στους γονείς γιατί ένα μέρος της ψυχολογίας των γονιών οφείλεται στους γονείς των γονιών. Μεταφέρονται τα λάθη από τη μία γενιά στην άλλη.
Επίσης, να σου πω ότι οι γονείς ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν φέρονται το ίδιο σε κάθε παιδί μέσα στην οικογένεια. Γι αυτό και υπάρχουν στερεότυπα συμπεριφοράς πρώτου, δευτέρου, τρίτου παιδιού,ή παιδιού που έχει έρθει τελευταίο μετά από πολλά χρόνια. Συνήθως, το πρώτο παιδί είναι πιο υπεύθυνο," ο μεγάλος αδελφός", είναι πιο συνεπής ως μαθητής, ως εργαζόμενος κλπ, παρατήρησέ το. Κι αυτό γιατί όπως λένε οι ψυχολόγοι το πρώτο παιδί έχει το άγχος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των γονιών του. Οι γονείς στο πρώτο παιδί έχουν το άγχος ποτέ θα περπατήσει, πότε θα μιλήσει, για την υγεία του, για το αν θα μπορεί να ανταποκριθεί στο σχολείο. Αυτό το παιδί το εισπράττει συναισθηματικά και το κάνει βίωμά του με αποτέλεσμα να γίνεται πιο υπεύθυνο και πιο ευάλωτο στο άγχος. Πολλές φορές οι γονείς του επιμερίζουν και την επιμέλεια, την προσοχή και την φροντίδα των άλλων μικρότερων αδελφών που και αυτό προσθέτει χαρακτηριστικά ηγέτη. Το δεύτερο παιδί είναι συνήθως το πιο φυσιολογικό γιατί το άγχος των γονιών είναι μικρότερο για την φροντίδα του και δεν αγχώνεται τόσο με το να αισθάνεται το κέντρο της προσοχής όλων. Επίσης, τα τελευταία παιδιά μεγαλώνουν με χαλαρότητα στην διαπαιδαγώγηση και με λιγότερη αυστηρότητα. Χώρια ότι κάποιοι γονείς έχουν συμπάθειες, αδυναμίες σε κάποια από τα παιδιά τους έναντι των υπολοίπων.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Επίσης, πιστεύω ότι οι διάφοροι εθισμοί (μαζί και τα ναρκωτικά) δεν έχουν να κάνουν και πολύ με την διαπαιδαγώγηση γιατί δεν είναι θέμα μεταβίβασης αξιών από τους γονείς προς τα παιδιά αλλά θέμα εντελώς ψυχολογικό. Όταν ένα παιδί αισθάνεται καλυμμένο συναισθηματικά δεν θα αναζητήσεις "φυγές" από την πραγματικότητα, συμπληρώματα ευτυχίας ή αίολα στηρίγματα.

[καθρεπτης]

Για να πω την αλήθεια διάβασα μέχρι την σελίδα 3... και τα υπόλοιπα αύριο...

Άποψη μου είναι πως για την συμπεριφορά και τις επιλογές των παιδιών ευθύνονται σαφώς οι γονείς... Δεν ξυπνάει μια μέρα ένας έφηβος και πλακώνει τους συμμαθητές του στο ξύλο ή ότι άλλο... συνήθως είναι ένας έφηβος που ξύπναγε κάθε μέρα ως επιθετικό παιδάκι και ίσως υπερκινητικό πιο πριν... και οι γονείς του αυτό το χαρακτηριστικό δεν το έστρεψαν προς σωστή κατεύθυνση... αυτό στην περίπτωση που γεννήθηκε με την προδιάθεση, γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που οι συμπεριφορά αναπτύσσεται χωρίς να υπάρχει προδιάθεση.

Για τα ναρκωτικά τώρα, που δεν είναι συνώνυμα της αλητείας, παρόλο που οι περισσότεροι χρήστες καταφεύγουν συχνά σε παράνομες πράξεις κι εκεί οι γονείς ευθύνονται και σε μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα...
"Ο κάθε χρήστης είναι διαφορετικός. Υπάρχουν χρήστες απ' ολες τις κοινωνικές τάξεις, απ' ολα τα μορφωτικά επίπεδα, σε όλες τις ηλικίες και από τα δύο φύλλα. Ο κάθε χρήστης είναι μοναδικός και διαφορετικός απ' όλους τους υπόλοιπους... Δύο μόνο κοινά έχουν όλοι οι χρήστες: είναι περισσότερο ευαίσθητοι απ' τα άλλα μέλη της κοινωνίας και έχουν μεγαλώσει χωρίς όρια. Αν δεν συνυπάρχουν αυτές οι δύο προυπόθεσεις δεν υπάρχει χρήστης."

[Antreas MpR]

Προφανώς και φταίνε οι γονείς(+κοινωνία).
Το άτομο το ίδιο,δεν ευθύνεται για τίποτα.
Ποτε.
Είναι σαν σκύλος,ότι των εκπαιδεύεις κάνει.

[δελφίνι]

Νομίζω ότι δεν φταίνε οι γονείς.

[καθρεπτης]

Προφανώς και φταίνε οι γονείς(+κοινωνία).
Το άτομο το ίδιο,δεν ευθύνεται για τίποτα.
Ποτε.
Είναι σαν σκύλος,ότι των εκπαιδεύεις κάνει.

Εκλαμβανω το μήνυμα σου ως ειρωνικό και λέω πως αν μιλάμε για ενήλικο άτομο προφανώς και ευθύνεται το άτομο και εξ ολοκλήρου μάλιστα για την συμπεριφόρα του, άσχετα από που την έχει πάρει... Επειδή όμως μιλαμε για παιδιά, δεν μπορώ να δεχτώ πως σε ένα 6χρονο που πλακώνει τους συμμαθητές του, σε ένα 10χρονο που καπνίζει, σε ένα 14χρονο που παίρνει ναρκωτικά, σε ένα 13χρονο που έχει ερωτική σχέση με 20χρονο οι γονείς δεν φέρουν ευθύνη, και σχεδόν όλη την ευθύνη. Και να θυμίσω πως το θέμα αναφέρεται σε παιδιά, δηλαδή μέχρι 16 χρονών τραβηγμένα απ' τα μαλλιά...
Το πως φέρεσαι βέβαια μέχρι τα 16 σου, είναι καθοριστικό και για την ενήλικη συμπεριφορά σου.