Χωρισμος μετα απο μακροχρονια σχεση.

[agnostix]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου και για το φίλο που άνοιξε το θέμα και για όλους. Όταν μας χωρίζει κάποιος, τις περισσότερες φορές δεν έχει και πολύ σημασία τι μας λέει. Γιατί σε έναν άνθρωπο με τον οποίο ζήσαμε χρόνια και τον αγαπήσαμε δεν μπορείς να πεις τα πάντα που έχεις στο μυαλό, γιατί δεν θέλεις να τον πληγώσεις. Η απόλυτη ειλικρίνεια δε χρειάζεται σε αυτά τα πράγματα. Βέβαια, είναι απολύτως ανθρώπινο να ρωτάει κανείς "γιατί θέλεις να χωρίσουμε" αλλά και απολύτως περιττό, νομίζω. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν τραβάει το πράγμα, τι ψάχνεις να βρεις, περισσότερο ταλαιπωρία γίνεται...

Κουβέντες την ώρα του χωρισμού όπως μου έφυγε τελείως το ερωτικό, δεν είμαι πια ερωτευμένος μαζί σου, βλέπω κάποια άλλη κ.λπ., δεν χρειάζονται καθόλου για κανέναν από τους δύο..

Eτσι απλα....και αγαπημενα ... :)

[turtle]

Φιλοι μου θελω να μοιραστω το προβλημα μου για αλλα μια φορα σε αυτο το φιλοξενο φορουμ.
Ειχα μια μεγαλη σχεση,6 χρονων περιπου,η οποια τερματιστηκε απο την κοπελα μου χωρις εγω να το θελω.
Η ηλικια μου ειναι 33 και της κοπελας 23.
Μεχρι πριν λιγο καιρο φαινοταν οτι τιποτα δεν θα αλλαξει και οτι θα συνεχιζαμε να ειμαστε μαζι για πολυ καιρο.Δεν υπηρχαν τσακωμοι ποτε,γενικα ηταν μια σχεση χαμηλων τονων με τα θετικα και τα αρνητικα που συνεπαγεται αυτη η διαπιστωση.
Η κοπελα μου λοιπον μου ειπε πρωτη φορα να χωρισουμε προς τα τελη Αυγουστου.Της ειπα οτι αν αυτο θελει καλως.Μετα απο δυο μερες το πολυ αρχισε να μου ξαναστελενει μηνυματα και συναντηθηκαμε και τα ξαναβρηκαμε αμεσως.
Τελη Σεπτεμβρη και μερα Σαββατο μου λεει να μιλησουμε και οτι την απασχολουν παλι τα ιδια θεματα,οτι δεν τραβαει η σχεση μας,οτι θελει να ζησει διαφορετικα.
Οτι κουραστηκε να ειμαι απομακρος και να με περιμενει να αλλαξω και οτι σκοτωσε τα συναισθηματα και τα θελω της.
Της λεω παλι ενταξει αλλα μεσα μου δεν το δεχθηκα.Αρχισα να στεναχωριεμαι πολυ.
Μετα απο 4 μερες πηγα να την συναντησω και συγκεκριμενα να την παρω απο την δουλεια της χωρις να της το εχω πει.
Με ειδε,μπηκε στο αμαξι και λυγισα.Αρχισα να κλαιω και να της λεω οτι την αγαπω και οτι την θελω πισω.Οτι θα κανω οτι μπορω για να ειμαστε καλα.
Αυτη μου ειπε οτι με αγαπα αλλα θελει χρονο να σκεφτει αν μπορει να προσπαθησει ξανα.
Μετα απο 2 μερες,την προηγουμενη Παρασκευη δηλαδη,πηγα σπιτι της και της ειπα οτι θα κανω οτι χρειαστει για να ειμαστε παλι μαζι και ειχε αμφιβολιες.
Την επομενη μερα βγηκαμε,γυρισαμε σπιτι μου,καναμε ερωτα και εβαλε τα κλαματα.
Οταν την ρωτησα γιατι μου ειπε οτι δεν ξερει απλα της ηρθε να ξεσπασει.
Τελικα μετα απο λιγο ηρεμησε και κοιμηθηκαμε μαζι.
Την Κυριακη ολα ηταν ενταξει,την γυρισα σπιτι της το απογευμα.
Την Δευτερα το πρωι βρεθηκαμε,πηγαμε βολτα στο κεντρο,περασαμε καλα.Το εβλεπα στα ματια και στις αντιδρασεις της.
Την Τεταρτη παλι βρεθηκαμε,καναμε ερωτα,ξαπλωσαμε και μετα απο λιγο μου ειπε πως δεν παει αλλο,φαινεται σαν να το τραβαμε απο τα μαλλια και θελει να χωρισουμε.
Επισης μου ειπε κατι που με πειραξε,οτι θελει να βρει καποια στιγμη καποιον να την ερωτευθει γιατι εγω δεν το εκανα ποτε.
Δεν εφερα παλι αντιρρηση,το θεωρησα ματαιο.
Την πηρα τηλ την Παρασκευη και την ρωτησα αν θελει να βρεθουμε το Σαββατο,μου ειπε ναι.
Το Σαββατο της εστειλα αν τελικα θελει,μου ειπε θελω αλλα δεν εχει αλλαξει κατι σε αυτα που σου εχω πει.
Της ειπα πως αν δεν εχει να μου πει κατι καλυτερα να το αφησουμε κι ετσι εγινε.
Εχω ταλαιπωρηθει πολυ αυτες τις 2 εβδομαδες,αρχισαν να γυρνανε οι κρισεις πανικου,εχω αυξησει το xanax γιατι αλλιως εχω ενα μονιμο βαρος στο στηθος και μια δυσπνοια.Επισης καθε μερα κλαιω.Ντρεπομαι που το λεω αλλα ετσι ειναι.
Πειτε σας παρακαλω τι μπορω να κανω,αν εχει χαθει οριστικα η σχεση μας?
Τι μπορω να κανω για να την ξανακερδισω?
Ο πονος δεν περναει,εχω μιλησει με φιλους και διαφορους γνωστους,ο καθενας λεει τα δικα του.
Θελω και καποιες γνωμες απο εσας φιλοι μου και ιδιαιτερα απο τις γυναικες του φορουμ.
Θα ηθελα να μου πειτε την γνωμη σας αντικειμενικα χωρις περιστροφες.
Ευχαριστω οσους μπηκαν στον κοπο να διαβασουν ολο αυτο.

μα τι καλόοοοος :|) Με συγκίνησες .... αχ βρε παιδί ...καταρχάς περαστικά σου κατα δεύτερον θα πρότεινα να αφήσεις τα συναισθήματα στην άκρη και να δεις την κατάσταση λογικά και ψύχραιμα , η κοπέλα είναι μόλις 23 χρονών και να σε θέλει .. είναι σίγουρο ότι είναι σε μια ηλικία που δεν έχει κατασταλάξει ακόμα ... σπουδές , καριέρα , την απόψη της για τον κόσμο , για τους άνδρες , δεν ξέρει καλά ακόμα τον εαυτό της ...τα πρωτερρήματα και τα ελαττώματα της ... άφησε χώρο και αέρα .. γιατί είναι απαραίτητος ... για τις "ανακαλύψεις" της φυσικά συναισθήματα υπάρχουν αλλά υπάρχουν και πολλά θέματα τα οποία μπορεί να την μπερδεύουν και να μην μπορεί να στα εκφράσει ... εσύ πάντων συνεχίζεις να είσαι γλύκας ! Και καταλαβαίνουμε όλοι ότι χρειάζεσαι και εσύ το στήριγμα σου πχ. όταν σε πιάνουν κρίσεις πανικού ... πάρτο χαλαρά ... το πολύ μαζί θέλει και λίγο χώρια για να αντέξει ... και πάλι περαστικά και κουράγιο :) Μας συγκίνησες !

[pngts]

Ευχαριστω και παλι παιδια αν και η Ρεα ηταν καπως επιθετικη αλλα σεβομαι την γνωμη της.Σαφως και ηταν τιυπικα ανηλικη η κοπελα αλλα ποτε δεν ηταν ετσι τα πραγαματα.Ουτε την κυρια Κοκκοβικου εκανε ουτε τιποτα.Το αντιθετο μαλιστα,εγω την παρεσυρα σε βλακειες και αυτη ηταν πιο συνεσταλμενη παντα.Εγω εκανα,και κανω,τις μικρες καθημερινες τρελες και αυτη παντα ηταν πιο μαζεμενη.Αν καποιος μας εβλεπε θα καταλαβαινε.Ρεα μην κρινεις μονο απο την ηλικια.Οι ανθρωποι δεν ειναι μονο η ηλικια τους.Στην τελικη δεν ειμαι και κανενας παππους.Νεος ανθρωπος ειμαι.

[Deleted-member-250416b]

Ευχαριστω και παλι παιδια αν και η Ρεα ηταν καπως επιθετικη αλλα σεβομαι την γνωμη της.Σαφως και ηταν τιυπικα ανηλικη η κοπελα αλλα ποτε δεν ηταν ετσι τα πραγαματα.Ουτε την κυρια Κοκκοβικου εκανε ουτε τιποτα.Το αντιθετο μαλιστα,εγω την παρεσυρα σε βλακειες και αυτη ηταν πιο συνεσταλμενη παντα.Εγω εκανα,και κανω,τις μικρες καθημερινες τρελες και αυτη παντα ηταν πιο μαζεμενη.Αν καποιος μας εβλεπε θα καταλαβαινε.Ρεα μην κρινεις μονο απο την ηλικια.Οι ανθρωποι δεν ειναι μονο η ηλικια τους.Στην τελικη δεν ειμαι και κανενας παππους.Νεος ανθρωπος ειμαι.

ο γραπτος λόγος είναι παρεξηγησιμος! δεν ήθελα να φανω επιθετικη και σιγουρα με αυτα που περνας ...η επιθετικοτητα απο αγνωστους ειναι το τελευταιο που χρειαζεσαι αυτη τη στιγμη!..σου ζητω συγνωμη αν σε εκανα να νιωσεις αβολα, εχω μια υπερευαισθησία με το ζητημα των ανηλίκων και παραφερθηκα αθελα μου ειλικρινα!...φυσικα και εισαι νεος ανθρωπος ...εγω ειμαι 35!... σου ευχομαι ολοψυχα να βρεις συντομα την δυναμη να σταθεις στα πόδια σου

[pngts]

Ενταξει Ρεα ηταν ελαχιστα πριν γινει ενηλικη.Τυπικο ηταν το θεμα,αλλωστε δεν ειχα σκοπο να εκμεταλλευτω την νεανικη ανεμελια της και να την παρατησω.Τοσα χρονια σχεσης βλεπεις.Δεν χρειαζεται να ζητας συγγνωμη παντως.

[Deleted-member-250416b]

Ενταξει Ρεα ηταν ελαχιστα πριν γινει ενηλικη.Τυπικο ηταν το θεμα,αλλωστε δεν ειχα σκοπο να εκμεταλλευτω την νεανικη ανεμελια της και να την παρατησω.Τοσα χρονια σχεσης βλεπεις.Δεν χρειαζεται να ζητας συγγνωμη παντως.

ζητησα συγνωμη για το ύφος μου.. αλλα πιστευω αυτα που είπα. Σαφώς και είναι ακομα παιδι στα 17 της, ολοι ειμαστε παιδια στα 17 μας.. απλα το "παιζουμε μεγαλοι".. και και εσυ ήσουν 27 ...σιγουρα και καλοπροαιρετα, αθελα σου ...οντως εκμεταλεύτικες λίγο την νεανική της ανεμελια...αποδειξη οτι τωρα πληρωνεις αυτες ακριβως τις συνέπειες. ο ερως χρόνιαδεν κοιτα και συμφωνω απόλυτα σε αυτο...αλλα υπάρχουν συνεπειες πάντα στις επιλογες μας... και μια 23 χρονη ..να θελει να ζησει παραπάνω πραγματα ... είναι απόλυτα φυσιολογικο!..αν δεν τα κανει τωρα πότε θα τα κάνει??
και εγω και ο καθε άνθρωπος μπορει καποια στιγμη να κάνουμε κατι με καποιον πολυ νεότερο ανθρωπο...αλλα σε κανεναν λογικο ανθρωπο δεν θα έρθει ουρανοκατέβατο να μας αφησει για κατι νεότερο... αυτη είναι η φυση των πραγματων. Σφως και υπάρχουν εξαιρέσεις ..αλλα ειναι αυτο ακριβως... εξαιρέσεις!..
σαφως και δεν εισαι μεγαλος και εσυ ειμαστε σχεδον συνομίλικοι, μια χαρα νεοι ανθρωποι ειμαστε ...αλλα προς την ωριμότητα που πρεπει να αποδεχτουμε . έκανες μια όμορφη σχεση με εναν όμορφο ανθρωπο, δεν σε προδωσε, δεν σε εγκατελειψε ...απλα ο ανθρωπος αυτος μεγαλωσε και θελει αλλα πράγματα απο την ζωή της, αστην να φυγει και ξερεις τι λένε...αν σε αγαπάει θα ξαναγυρίσει...αλιως έτσι ειναι η ζωη και προχωραμε ..θα πονεσεις τωρα, αλιμονο 6 χρόνια ήταν αυτα... όλοκληρη ζωη πρεπει να αλλαξεις ...αλλα θα περασει και αυτο...δεν υπάρχει τροπος να ξεφυγεις απο τον θρηνο φίλε μου. κουραγιο και καλη δυναμη

[ΣονγκΧουά]

Φιλοι μου θελω να μοιραστω το προβλημα μου για αλλα μια φορα σε αυτο το φιλοξενο φορουμ.
Ειχα μια μεγαλη σχεση,6 χρονων περιπου,η οποια τερματιστηκε απο την κοπελα μου χωρις εγω να το θελω.
Η ηλικια μου ειναι 33 και της κοπελας 23.
Μεχρι πριν λιγο καιρο φαινοταν οτι τιποτα δεν θα αλλαξει και οτι θα συνεχιζαμε να ειμαστε μαζι για πολυ καιρο.Δεν υπηρχαν τσακωμοι ποτε,γενικα ηταν μια σχεση χαμηλων τονων με τα θετικα και τα αρνητικα που συνεπαγεται αυτη η διαπιστωση.
Η κοπελα μου λοιπον μου ειπε πρωτη φορα να χωρισουμε προς τα τελη Αυγουστου.Της ειπα οτι αν αυτο θελει καλως.Μετα απο δυο μερες το πολυ αρχισε να μου ξαναστελενει μηνυματα και συναντηθηκαμε και τα ξαναβρηκαμε αμεσως.
Τελη Σεπτεμβρη και μερα Σαββατο μου λεει να μιλησουμε και οτι την απασχολουν παλι τα ιδια θεματα,οτι δεν τραβαει η σχεση μας,οτι θελει να ζησει διαφορετικα.
Οτι κουραστηκε να ειμαι απομακρος και να με περιμενει να αλλαξω και οτι σκοτωσε τα συναισθηματα και τα θελω της.
Της λεω παλι ενταξει αλλα μεσα μου δεν το δεχθηκα.Αρχισα να στεναχωριεμαι πολυ.
Μετα απο 4 μερες πηγα να την συναντησω και συγκεκριμενα να την παρω απο την δουλεια της χωρις να της το εχω πει.
Με ειδε,μπηκε στο αμαξι και λυγισα.Αρχισα να κλαιω και να της λεω οτι την αγαπω και οτι την θελω πισω.Οτι θα κανω οτι μπορω για να ειμαστε καλα.
Αυτη μου ειπε οτι με αγαπα αλλα θελει χρονο να σκεφτει αν μπορει να προσπαθησει ξανα.
Μετα απο 2 μερες,την προηγουμενη Παρασκευη δηλαδη,πηγα σπιτι της και της ειπα οτι θα κανω οτι χρειαστει για να ειμαστε παλι μαζι και ειχε αμφιβολιες.
Την επομενη μερα βγηκαμε,γυρισαμε σπιτι μου,καναμε ερωτα και εβαλε τα κλαματα.
Οταν την ρωτησα γιατι μου ειπε οτι δεν ξερει απλα της ηρθε να ξεσπασει.
Τελικα μετα απο λιγο ηρεμησε και κοιμηθηκαμε μαζι.
Την Κυριακη ολα ηταν ενταξει,την γυρισα σπιτι της το απογευμα.
Την Δευτερα το πρωι βρεθηκαμε,πηγαμε βολτα στο κεντρο,περασαμε καλα.Το εβλεπα στα ματια και στις αντιδρασεις της.
Την Τεταρτη παλι βρεθηκαμε,καναμε ερωτα,ξαπλωσαμε και μετα απο λιγο μου ειπε πως δεν παει αλλο,φαινεται σαν να το τραβαμε απο τα μαλλια και θελει να χωρισουμε.
Επισης μου ειπε κατι που με πειραξε,οτι θελει να βρει καποια στιγμη καποιον να την ερωτευθει γιατι εγω δεν το εκανα ποτε.
Δεν εφερα παλι αντιρρηση,το θεωρησα ματαιο.
Την πηρα τηλ την Παρασκευη και την ρωτησα αν θελει να βρεθουμε το Σαββατο,μου ειπε ναι.
Το Σαββατο της εστειλα αν τελικα θελει,μου ειπε θελω αλλα δεν εχει αλλαξει κατι σε αυτα που σου εχω πει.
Της ειπα πως αν δεν εχει να μου πει κατι καλυτερα να το αφησουμε κι ετσι εγινε.
Εχω ταλαιπωρηθει πολυ αυτες τις 2 εβδομαδες,αρχισαν να γυρνανε οι κρισεις πανικου,εχω αυξησει το xanax γιατι αλλιως εχω ενα μονιμο βαρος στο στηθος και μια δυσπνοια.Επισης καθε μερα κλαιω.Ντρεπομαι που το λεω αλλα ετσι ειναι.
Πειτε σας παρακαλω τι μπορω να κανω,αν εχει χαθει οριστικα η σχεση μας?
Τι μπορω να κανω για να την ξανακερδισω?
Ο πονος δεν περναει,εχω μιλησει με φιλους και διαφορους γνωστους,ο καθενας λεει τα δικα του.
Θελω και καποιες γνωμες απο εσας φιλοι μου και ιδιαιτερα απο τις γυναικες του φορουμ.
Θα ηθελα να μου πειτε την γνωμη σας αντικειμενικα χωρις περιστροφες.
Ευχαριστω οσους μπηκαν στον κοπο να διαβασουν ολο αυτο.

Καλησπέρα Παναγιώτη! Καταλαβαίνω ότι είσαι σε δύσκολη κατάσταση από άποψη ψυχολογίας - μην νιώθεις καμία ντροπή γι΄αυτό. Αλίμονο, ανθρώπινο είναι και να κλαις και να υποφέρεις και να έχεις πολλές διακυμάνσεις ή να νιώθεις μπερδεμένος. Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσει ντε καλά αμέσως χαρούμενος επειδή όλο το περιβάλλον σου σου λέει ότι πρέπει να συνέλθεις και να το ξεπεράσεις. Πάρε τον χρόνο σου και προσπάθησε να κάνεις παρέα με άτομα που σε ανεβάζουν. Αν θες να το συζητάς μαζί τους, κάνε το. Αν πάλι δεν θες, μην το κάνεις. Ο,τι πιστεύεις ότι θα σου προσφέρει ψυχική ανάταση και έστω και για λίγο θα σε κάνει να ξεχαστείς να το κάνεις.

Το ξέρω, επειδή και εγώ είμαι σε παρόμοια φάση με εσένα, είναι τρομακτική η σκέψη ότι η σχέση σου τελείωσε και ειδικά μετά από 6 χρόνια αλλά με τον καιρό θα συνηθίσεις στην ιδέα ότι τα πράγματα αλλάζουν... Τώρα το σκέφτεσαι συνέχεια αλλά θα δεις με τον καιρό θα το σκέφτεσαι όλο και λιγότερο. Δεν λέω ότι θα σου περάσει, γιατί οπως και να το κάνουμε είναι μία εμπειρία και αυτή στη ζωή σου και δεν μπορείς να τη σβήσεις έτσι απλά αλλά σίγουρα δεν θα έχεις αυτή την προσκόλληση. Ότι τα πάντα στη ζωή σου κινούνται γύρω από αυτήν.

Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργη η στάση της κοπέλας σου. Είναι πολύ μικρή, αυτή είναι η αλήθεια. Το επίπεδο ωριμότητας της δεν το γνωρίζω φυσικά, αλλά κακά τα ψέματα στα 23 μία γυναίκα δύσκολα ξέρει τι συμβάινει μέσα της κτλ. Γι αυτό και είχε λίγο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, τη μια ετσι την αλλη γιουβετσι. Εδώ γερνάμε και δεν ξέρουμε τελικά ποιοι είμαστε και αν ζήσαμε όπως θέλαμε. Προσπάθησε να το καταλαβεις και μην την κατηγορείς. Δεν πιστεύω ότι δεν σ αγαπάει απλά ίσως να θέλει να αλλάξει τρόπο ζωής και να δει άλλα πράγματα. Δεν νομίζω ότι ντε και καλά έχει να κάνει με εσενα δλδ. Γι αυτό μη νιώθεις ενοχές...ότι κάτι δεν έκανες καλά και ότι εσύ φταις. Και εγω σε νεαρή ηλικία ήμουν με κάποιον που αγαπούσα αλλά δεν μπορουσα να μείνω μαζί του γιατί πίστευα ότι θα μου έκανε καλό να μείνω μόνη μου.

και δεν ξέρεις ποτε το μέλλον τι θα σου φέρει. Μπορεί να το ξανασκεφτεί ή στο μεταξύ να κάνεις εσύ ένα άλλο ξεκίνημα. Μην το βάζεις κάτω.

[ΣονγκΧουά]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου και για το φίλο που άνοιξε το θέμα και για όλους. Όταν μας χωρίζει κάποιος, τις περισσότερες φορές δεν έχει και πολύ σημασία τι μας λέει. Γιατί σε έναν άνθρωπο με τον οποίο ζήσαμε χρόνια και τον αγαπήσαμε δεν μπορείς να πεις τα πάντα που έχεις στο μυαλό, γιατί δεν θέλεις να τον πληγώσεις. Η απόλυτη ειλικρίνεια δε χρειάζεται σε αυτά τα πράγματα. Βέβαια, είναι απολύτως ανθρώπινο να ρωτάει κανείς "γιατί θέλεις να χωρίσουμε" αλλά και απολύτως περιττό, νομίζω. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν τραβάει το πράγμα, τι ψάχνεις να βρεις, περισσότερο ταλαιπωρία γίνεται...

Κουβέντες την ώρα του χωρισμού όπως μου έφυγε τελείως το ερωτικό, δεν είμαι πια ερωτευμένος μαζί σου, βλέπω κάποια άλλη κ.λπ., δεν χρειάζονται καθόλου για κανέναν από τους δύο..

Μμμμμ ενδιαφέρουσα η άποψη σου. Τις περισσότερες φορές αυτός που τον χωρίζουν μένει με το ΓΙΑΤΙ. Είναι κάτι που τον βασανίζει και τον τρώει. Αν αυτό το γιατί στο απαντάει ο άλλος αλλά σου δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει μια χαραμάδα ανατροπής της κατάστασης και άρα επανασύνδεσης οπότε προσκολλάσαι και δεν εγκαταλείπεις τις φαντασιώσεις. Μερικές φορές είναι καλύτερο να είναι σκληρός ο άλλος και να σου λέει τα πράγματα όπως έχουν όπως πχ. ότι δεν σ αγαπώ κτλ για να το πάρεις απόφαση και να ξεκολλήσεις. Σκληρό μεν, απαραίτητο δε. Κάνει καλό σε αυτόν που πονάει γιατί φρικάρει στην αρχή αλλά μετά προχωράει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.

[Remedy]

Μμμμμ ενδιαφέρουσα η άποψη σου. Τις περισσότερες φορές αυτός που τον χωρίζουν μένει με το ΓΙΑΤΙ. Είναι κάτι που τον βασανίζει και τον τρώει. Αν αυτό το γιατί στο απαντάει ο άλλος αλλά σου δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει μια χαραμάδα ανατροπής της κατάστασης και άρα επανασύνδεσης οπότε προσκολλάσαι και δεν εγκαταλείπεις τις φαντασιώσεις. Μερικές φορές είναι καλύτερο να είναι σκληρός ο άλλος και να σου λέει τα πράγματα όπως έχουν όπως πχ. ότι δεν σ αγαπώ κτλ για να το πάρεις απόφαση και να ξεκολλήσεις. Σκληρό μεν, απαραίτητο δε. Κάνει καλό σε αυτόν που πονάει γιατί φρικάρει στην αρχή αλλά μετά προχωράει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.

εγω θα ελεγα, πως τις λιγοτερες φορες ,αυτος που τον χωριζουν δεν ξερει το γιατι.
τις περισσοτερες το ξερει.
συμφωνω απολυτα με τον τακ.
ειναι αλλο το να αφηνεις παραθυρακια και να βαζεις τον αλλο στην διαδικασια να ελπιζει οτι μπορει να υπαρξει επανασυνδεση (οπως λες εδω) και ΑΛΛΟ να του λες φατσα φορα 'δεν μου αρεσεις αρκετα" η "σε βαρεθηκα", η δεν με συγκινεις ερωτικα", η 'ειμαι ερωτευμενος/η με αλλη/ον"...

δεν ειναι απαραιτητο να γινεις σκληρος και απορριπτικος για να πεις οτι ειναι οριστικο.
εκτος αν εχεις να κανεις με περιεργο ατομο που δεν καταλαβαινει η κανει οτι δεν καταλαβαινει απο απλες και ξεκαθαρες εξηγησεις και χρειαζεται να το στεναχωρησεις η ακομα και να το προσβαλεις για να καταλαβει.

[ΣονγκΧουά]

εγω θα ελεγα, πως τις λιγοτερες φορες ,αυτος που τον χωριζουν δεν ξερει το γιατι.
τις περισσοτερες το ξερει.
συμφωνω απολυτα με τον τακ.
ειναι αλλο το να αφηνεις παραθυρακια και να βαζεις τον αλλο στην διαδικασια να ελπιζει οτι μπορει να υπαρξει επανασυνδεση (οπως λες εδω) και ΑΛΛΟ να του λες φατσα φορα 'δεν μου αρεσεις αρκετα" η "σε βαρεθηκα", η δεν με συγκινεις ερωτικα", η 'ειμαι ερωτευμενος/η με αλλη/ον"...

δεν ειναι απαραιτητο να γινεις σκληρος και απορριπτικος για να πεις οτι ειναι οριστικο.
εκτος αν εχεις να κανεις με περιεργο ατομο που δεν καταλαβαινει η κανει οτι δεν καταλαβαινει απο απλες και ξεκαθαρες εξηγησεις και χρειαζεται να το στεναχωρησεις η ακομα και να το προσβαλεις για να καταλαβει.

στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει φάει κόλλημα, πράγμα που συμβαίνει στους περισσότερους που δεν θέλουν να χωρίσουν και τους χωρίζουν - και προσπαθούν και ξαναπροσπαθούν μάταια τότε εκεί πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν πως ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη γιατί δεν είναι ένα καπρίτσιο αλλά κάτι πιο σοβαρό, δεν έχω συναισθήματα. Είναι απορριπτικό και σκληρό, συμφωνώ. Αλλά μήπως ο χωρισμός δεν είναι μια κατάσταση όπου και απόρριψη τρως και γίνεσαι κουρέλι? Ίσα ίσα που βοηθάς τον άλλον να καταλάβει ότι δεν υπάρχει τπτ πια.

[Remedy]

στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει φάει κόλλημα, πράγμα που συμβαίνει στους περισσότερους που δεν θέλουν να χωρίσουν και τους χωρίζουν - και προσπαθούν και ξαναπροσπαθούν μάταια τότε εκεί πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν πως ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη γιατί δεν είναι ένα καπρίτσιο αλλά κάτι πιο σοβαρό, δεν έχω συναισθήματα. Είναι απορριπτικό και σκληρό, συμφωνώ. Αλλά μήπως ο χωρισμός δεν είναι μια κατάσταση όπου και απόρριψη τρως και γίνεσαι κουρέλι? Ίσα ίσα που βοηθάς τον άλλον να καταλάβει ότι δεν υπάρχει τπτ πια.

μα δεν διαφωνω να ξεκαθαρισεις και να μην αφησεις περιθωρια.
διαφωνω στην πληρη αληθεια ντε και καλα, αν ειναι τραυματικη πχ..
το 'δεν εχω αισθηματα" ειναι αρκετα γενικο . μπορει ομως να μην αυτο η πληρης αληθεια αλλα να ειναι το "δεν μου αρεσεις", η το "ειμαι ερωτευμενος με αλλη/ον". γιατι να το πεις αν ο αλλος κατανοησει οτι τον εννοεις τον χωρισμο??
το θεμα ειναι να κατανοησει οτι ειναι οριστικο, οχι το ποσο δεν τον θελεις.

[Natalia_sups]

μα δεν διαφωνω να ξεκαθαρισεις και να μην αφησεις περιθωρια.
διαφωνω στην πληρη αληθεια ντε και καλα, αν ειναι τραυματικη πχ..
το 'δεν εχω αισθηματα" ειναι αρκετα γενικο . μπορει ομως να μην αυτο η πληρης αληθεια αλλα να ειναι το "δεν μου αρεσεις", η το "ειμαι ερωτευμενος με αλλη/ον". γιατι να το πεις αν ο αλλος κατανοησει οτι τον εννοεις τον χωρισμο??
το θεμα ειναι να κατανοησει οτι ειναι οριστικο, οχι το ποσο δεν τον θελεις.

Συμφωνώ...απο τη μια παντα αυτος που δεν θέλει να χωρίσει ζητάει να μάθει το γιατί και του αξίζει να το μάθει για να μπορεί να χρησιμοποιησει την εμπειρία από καποια λάθη του και να τα διορθώσει και να προχωρήσει στη ζωη του (γιατι όλοι κάνουν λάθη, μεγαλύτερα η μικρότερα). Αλλα και παλι το αν αξιζει να ειπωθουν τα "γιατι" και οι διαφοροι λογοι που εφεραν το ζευγαρι εκει εξαρτάται απο τους λόγους τους ιδιους και τη φύση τους καταρχην,απο το αν αυτος που θέλει να χωρισει μπορει να ειναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να εντοπίσει τους λογους σωστά αλλα και από το ποσο τον ενδιαφέρει η μετέπειτα πορεία του ανθρώπου που μοιράστηκε μαζι του καποια χρονια. Το θέμα ειναι πως ΑΝ παρότι χωρίζεις νοιάζεσαι λιγο σε ανθρώπινο επιπεδο, πρεπει να βρεις το τροπο να ισορροπήσεις αναμεσα στην ειλικρινια και στο να μην αφήσεις τον αλλον τέρμα για τέρμα κουρέλι. Γιατι μπορει κάποιοι απο τους λόγους να μην ειναι στο χέρι του και να παραλύσει ύστερα η ζωη του από τις κουβέντες που πέταξες για να βγεις απο το κουρασμένο κουβάρι που κατέληξε η σχέση για τον α η β λογο. Τοσο χαζός ώστε να μην καταλάβει καποια στιγμη πως τελειωσαν ολα δεν ειναι κανεις. Χωρια που λογικό είναι να υπάρχει μια περίοδος άρνησης ασχετα απο το ποσο ξεκάθαροι ειναι οι λόγοι η όχι.

[pngts]

Μετα απο αρκετη σκεψη και αναζητηση,μετα απο μεγαλη στεναχωρια και δυσκολες ωρες,ειδα καθαρα καποια πραγματα.
Την πρωην μου την αγαπω πολυ σαν ατομο,εχω παψει ομως να την βλεπω ερωτικα εδω και παρα πολυ καιρο.
Δεν λεω οτι με απωθει,αλλα δεν ειχα και ερωτικη διαθεση.Ισως αυτο δειχνει καποια πραγματα και για το πως αισθανομαι για αυτην.
Αληθεια,μετα απο 6 χρονια σχεσης γινεται να υπαρχει ακομα η ερωτικη επιθυμια η το σεξ γινεται πιο πολυ απο συνηθεια?
Τα τελευταια 2 χρονια σπανια θυμαμαι να την ποθω ερωτικα.Σαν ανθρωπο την θελω κοντα μου αλλα σαν γυναικα οχι τοσο.
Αυτο ειναι συνηθες σε μακροχρονιες σχεσεις?

[χτπ]

Μετα απο αρκετη σκεψη και αναζητηση,μετα απο μεγαλη στεναχωρια και δυσκολες ωρες,ειδα καθαρα καποια πραγματα.
Την πρωην μου την αγαπω πολυ σαν ατομο,εχω παψει ομως να την βλεπω ερωτικα εδω και παρα πολυ καιρο.
Δεν λεω οτι με απωθει,αλλα δεν ειχα και ερωτικη διαθεση.Ισως αυτο δειχνει καποια πραγματα και για το πως αισθανομαι για αυτην.
Αληθεια,μετα απο 6 χρονια σχεσης γινεται να υπαρχει ακομα η ερωτικη επιθυμια η το σεξ γινεται πιο πολυ απο συνηθεια?
Τα τελευταια 2 χρονια σπανια θυμαμαι να την ποθω ερωτικα.Σαν ανθρωπο την θελω κοντα μου αλλα σαν γυναικα οχι τοσο.
Αυτο ειναι συνηθες σε μακροχρονιες σχεσεις?

Οχι παντα... βεβαια για να κρατήθεί μια σχέση ζωντανή και να μη χαθεί μέσα στη καθημερινότητα, πρέπει το ζευγάρι να φροντίσει τη σχέση σαν να είναι ενας ζωντανός οργανισμός, θελει δηλαδη ταισμα. Αυτο ομως που λες ειναι συχνο φαινομενο, μεσα απο την ρουτινα,τις δυσκολιες της ζωης, την πιεση, εχουν διαλυθει και σχεσεις και γαμοι. Ολα ειναι στο χερι μας. Αλλα αμα εχεις χασει τον ποθο και το ενδιαφερον σου για τον αλλο τιποτα δεν τον φερνει πισω...

[pngts]

Να το πω κι αλλιως,δεν θα επεδιωκα να κανουμε ερωτα αλλα οταν καναμε μου αρεσε.Απλα δεν σκεφτομουν ποτε θα ερθει η ωρα να μεινουμε μονοι μας.
Αυτο ειναι σημαδι παρακμης και αιτια χωρισμου(για μενα μιλαμε παντα γιατι αυτη το επεδιωκε) η ειναι φυσιολογικο?