Τον τρόμαξα τόσο πολύ;;

[elpida_]

Ναι αλλά ξέρεις,παρασύρεσαι.Κ εγώ στην ουσία αυτό έκανα.Μια γνωριμία κ μια τέτοια συμπεριφορά με επηρέασε σε μεγάλο βαθμο,αν σκεφτείς τη βαρύτητα ,που είχε.Όμως εγώ μέσα μου το είχα απο την αρχή τόσο χαλαρό ,που με ξάφνιασε πολύ ό,τι συνέβη στη συνέχεια.κ το έκανα κ εγώ πολύπλοκο μετά.Γίνεται κύκλος δηλαδή

[Γάτος]

Το θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος να αποδεσμευτούμε από την ενοχή της ενοχής. Διότι φοβάμαι πως τέτοιες πολύπλοκες συμπεριφορές, τις μετατρέπουμε σε δικό μας φταίξιμο.

[elpida_]

Το θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος να αποδεσμευτούμε από την ενοχή της ενοχής. Διότι φοβάμαι πως τέτοιες πολύπλοκες συμπεριφορές, τις μετατρέπουμε σε δικό μας φταίξιμο.

Εννοείς τη συμπεριφορά του άλλου ή τη δική μας πολύπλοκη συμπεριφορά;

[Γάτος]

Εννοώ του άλλου η πολύπλοκη συμπεριφορά, μας προβληματίζει και θεωρούμε πως εμείς φταίξαμε σε κάτι- φταίξαμε π.χ. επειδή έχουμε ενοχές. Οπότε, φοράμε την πολύπλοκη συμπεριφορά του άλλου και κλεινόμαστε σε μια επόμενη ευκαιρία. :)

[elpida_]

Εννοώ του άλλου η πολύπλοκη συμπεριφορά, μας προβληματίζει και θεωρούμε πως εμείς φταίξαμε σε κάτι- φταίξαμε π.χ. επειδή έχουμε ενοχές. Οπότε, φοράμε την πολύπλοκη συμπεριφορά του άλλου και κλεινόμαστε σε μια επόμενη ευκαιρία. :)

Έτσι είναι.Θα σου πω μόνο πως όταν άκουσα την ηλικία του(δεν ξέρω αν το έχεις δει απο την αρχή,είναι πολλά χρόνια μικρότερός μου),κ πάγωσα κ κάπως ξενέρωσα κ κόμπιασα κ πολλά άλλα.Και όμως επειδή η συμπεριφορά του ήταν έτσι,μόλις τώρα,που σου το γράφω θυμήθηκα κ πάλι πως μιλάω για έναν άνθρωπο 8 χρόνια μικρότερό μου!Γιατί μπήκα στο τρυπάκι να σκέφτομαι μήπως δεν έπρεπε να πω τίποτα μήπως να μην έστελνα μήνυμα,μήπως το σοβάρεψα κτλ.Παιχνίδια του μυαλού

[John11]

Λοιπόν χαίρομαι,που δε σου φαίνεται η συμπεριφορά μου λάθος.Εγώ τώρα βλέπω τη βλακεία μου,αλλά πράγματι,όπως είπες επηρεάστηκε απο τα λόγια κ τα πειράγματα των άλλων κ αντέδρασα σπασμωδικά.

Edit: Αυτά που έγραψα παρακάτω, διαπίστωσα αργότερα ότι είναι λάθος.

Καθόλου βλακεία, δεν είμαστε ρομπότ. Θα μας πέσει και ένα βιβλίο αν πάμε να μεταφέρουμε μια στοίβα. Και που είναι το "λάθος"?

> Έχουμε βρεθεί όμως,μόνο απο κοντά τον έχω δει,απλά δεν έχουμε βγει ποτέ,δεν ξέρω
> αν αυτό εννοείς.Τώρα για να το ζήσω που λες..Δεν έχω κάτι να ζήσω,ούτε αν θα τον
> ξανασυναντήσω δεν ξέρω.Τώρα για άλλη περίπτωση,που ίσως κάποια στιγμή τύχει,θα
> δείξει.

Τώρα το κουβεντιάζεις με τους άλλους, το κουβεντιάζεις και με τον εαυτό σου. Λες αυτό ίσως έπρεπε να κάνω, κι αν ήταν έτσι γιατί όχι αλλιώς, κλπ, κλπ. Αυτό είναι η λογική. Υπάρχει και το άλλο κομμάτι που είναι το συναίσθημα, βλέπουμε την ομορφιά της κάθε στιγμής, βλέπουμε την ασχήμια επίσης. Χωρίς η λογική να παρεμβαίνει και να λέει είναι "σωστό", είναι "λάθος", κλπ, κλπ.

Γιατί η λογική δεν σταματάει, και μετά πάλι από την αρχή, ας το ξαναδώ από την αρχή, πάλι είναι σωστό είναι λάθος?, ξανά η λογική φλυαρεί. Η λογική δεν θα σταματήσει ποτέ μ' αυτό τον τρόπο. Και η "φλυαρία" της λογικής απλά κουράζει.
Αν το βλέπουμε χωρίς τη λογική, τότε είναι με το συναίσθημα (αν μπορώ να το πω έτσι). Τότε παύει η κριτική. Είναι σχεδόν μακάβρια η κριτική. Τότε δεν σε πειράζει αν έστειλες μήνυμα, τι είπες, κλπ. Και τότε νομίζω τελειώνει πιό όμορφα. Έχεις αυτή την ομορφιά, μην την χάνεις στο δρόμο. Στην περιγραφή σου για αυτό το θέμα, χρονολογικά όπως το έζησες, στην αρχή υπήρχε πολύ περισσότερη ομορφιά.

τζον, απ οτι καταλαβα, εχει γινει συναντηση, απο κοντα.

Δεν μου το λες αναλυτικά και ίσως να μην έχω καταλάβει σωστά. Αλλά μάλλον υποθέτω ότι έχω καταλάβει. Σ' αυτή την περίπτωση που ανέφερα, όχι δεν έχει γίνει συνάντηση από κοντά.
Όπως είπα και πριν η λογική φλυαρεί. Τώρα που τα γράφω αυτά, τσατίζομαι που κι εγώ έχω ζήσει έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Περπατάω νευρικά και σκέφτομαι τη λέξη: and chattering, and chattering, and chattering. Πόσο ηλίθιος είμαι? And chattering, and chattering, and chattering. Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Και έρχεται και η κριτική από τους άλλους και ενισχύει αυτή τη διαδικασία.
Είδα την ομορφιά της Ελπίδας. Και τώρα χάνει αυτή την ομορφιά κουβεντιάζοντάς το μόνο.
Ίσως κάποια στιγμή να θελήσω να γράψω αναλυτικά πώς το βλέπω αυτό το θέμα. Ίσως και με ένα παράδειγμα. Αλλά το μυαλό μου είναι θολό ακριβώς γιατί μου λείπει αυτό το σταμάτημα της λογικής. And chattering, and chattering.

[elpida_]

Καθόλου βλακεία, δεν είμαστε ρομπότ. Θα μας πέσει και ένα βιβλίο αν πάμε να μεταφέρουμε μια στοίβα. Και που είναι το "λάθος"?

> Έχουμε βρεθεί όμως,μόνο απο κοντά τον έχω δει,απλά δεν έχουμε βγει ποτέ,δεν ξέρω
> αν αυτό εννοείς.Τώρα για να το ζήσω που λες..Δεν έχω κάτι να ζήσω,ούτε αν θα τον
> ξανασυναντήσω δεν ξέρω.Τώρα για άλλη περίπτωση,που ίσως κάποια στιγμή τύχει,θα
> δείξει.

Τώρα το κουβεντιάζεις με τους άλλους, το κουβεντιάζεις και με τον εαυτό σου. Λες αυτό ίσως έπρεπε να κάνω, κι αν ήταν έτσι γιατί όχι αλλιώς, κλπ, κλπ. Αυτό είναι η λογική. Υπάρχει και το άλλο κομμάτι που είναι το συναίσθημα, βλέπουμε την ομορφιά της κάθε στιγμής, βλέπουμε την ασχήμια επίσης. Χωρίς η λογική να παρεμβαίνει και να λέει είναι "σωστό", είναι "λάθος", κλπ, κλπ.

Γιατί η λογική δεν σταματάει, και μετά πάλι από την αρχή, ας το ξαναδώ από την αρχή, πάλι είναι σωστό είναι λάθος?, ξανά η λογική φλυαρεί. Η λογική δεν θα σταματήσει ποτέ μ' αυτό τον τρόπο. Και η "φλυαρία" της λογικής απλά κουράζει.
Αν το βλέπουμε χωρίς τη λογική, τότε είναι με το συναίσθημα (αν μπορώ να το πω έτσι). Τότε παύει η κριτική. Είναι σχεδόν μακάβρια η κριτική. Τότε δεν σε πειράζει αν έστειλες μήνυμα, τι είπες, κλπ. Και τότε νομίζω τελειώνει πιό όμορφα. Έχεις αυτή την ομορφιά, μην την χάνεις στο δρόμο. Στην περιγραφή σου για αυτό το θέμα, χρονολογικά όπως το έζησες, στην αρχή υπήρχε πολύ περισσότερη ομορφιά.


Δεν μου το λες αναλυτικά και ίσως να μην έχω καταλάβει σωστά. Αλλά μάλλον υποθέτω ότι έχω καταλάβει. Σ' αυτή την περίπτωση που ανέφερα, όχι δεν έχει γίνει συνάντηση από κοντά.
Όπως είπα και πριν η λογική φλυαρεί. Τώρα που τα γράφω αυτά, τσατίζομαι που κι εγώ έχω ζήσει έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Περπατάω νευρικά και σκέφτομαι τη λέξη: and chattering, and chattering, and chattering. Πόσο ηλίθιος είμαι? And chattering, and chattering, and chattering. Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Και έρχεται και η κριτική από τους άλλους και ενισχύει αυτή τη διαδικασία.
Είδα την ομορφιά της Ελπίδας. Και τώρα χάνει αυτή την ομορφιά κουβεντιάζοντάς το μόνο.
Ίσως κάποια στιγμή να θελήσω να γράψω αναλυτικά πώς το βλέπω αυτό το θέμα. Ίσως και με ένα παράδειγμα. Αλλά το μυαλό μου είναι θολό ακριβώς γιατί μου λείπει αυτό το σταμάτημα της λογικής. And chattering, and chattering.

Αυτή η κουβέντα,που είπες είναι η πολύ σωστή.Όπως το έζησα στην αρχή υπήρχε η ομορφιά της ανεμελιάς,που αισθάνεσαι απλά όμορφα,χωρίς να χρειάζεται να προσδιορίσεις οτι ζεις κάτι μέσα σε στενά πλαίσια.Αυτό είναι που μου άρεσε κ γι αυτό με χάλασε η τόσο απότομη στροφή στη σοβαρότητα,που εν μερη θεωρώ πως ευθύνομαι κ εγώ.Έχεις δίκιο οτι το κουβεντιάζεις κ παίρνει θέση η λογική,αλλά απο την άλλη όλες αυτές οι κουβέντες,που μου λένε εδώ όλα τα παιδιά με βοηθήσανε κ να απενοχοποιηθώ κάπως κ να μην κάνω κ ακόμη μεγαλύτερη βλακεία.Είναι κ στον άνθρωπο ξέρεις.Εμένα δε μου είναι εύκολο να λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα κ επίσης με ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων,η αντικειμενικότητα εννοώ του ανθρώπου,που δεν το ζει απλά το ακούει.Επίσης όποτε θες να γράψεις αναλυτικά κ με παράδειγμα,με χαρά θα το διαβάσω :)

[kerasi]

Ελπιδα ακου ενα προσωπικο παραδειγμα, ηθελα να ρωτησω κατι νομικης φυσεως κ μου λεει ενας φιλος μου πηγαινε στην ταδε που ηταν γνωστη του. Μπαινω μεσα, αυτη λιγο σαστισε μολις με ειδε. της λεω τι θελω, πιανουμε εκει τη συζητηση κ αρχισε σχετικα γρηγορα να μου λεει οτι αρραβωνιστηκε προσφατα και να μου επαναλαμβανει πολλες φορες μεσα στην κουβεντα για τον αρραβωνιαστικο της, ενω δεν κολλουσε κ πολυ με το θεμα που τη ρωτησα. Το πεταξε πολλες φορες δηλ για τον αρραβωνα μεσα στην κουβεντα και αυτο με ενοχλησε γτ δεν της εδειξα καποιο ερωτικο ενδιαφερον ουτε ειχε σχεση με το θεμα της συζητησης. Η κοπελα μου αρεσε βεβαια κ αφου τελειωσαμε με το θεμα μου, η κουβεντα εγινε πιο φιλικη στα ορια του φλερτ, χωρις ομως κατι ξεκαθαρο, επειδη ηταν κ πρωτη φορα. Σου ξαναλεω ομως οτι με ενοχλησε αυτη η πρωιμη αναφορα γτ ναι μεν κ γω εκανα παιχνιδι αλλα οχι ξεκαθαρα. Γι αυτο πιστευω ειναι καλυτερα να λες οτι εχεις παιδι μονο σε οποιον σου φανερωσει καθαρα το ενδιαφερον του, οταν ειναι σε στυλ φιλικο ή οριακα φλερτιστικο μη το λες, γτ θα σου πει ο αλλος εγω δε σου ειπα τιποτε, γτ πας να με φρεναρεις? Ετσι το βλεπω εγω. Απλως εσυ επειδη ενδομυχα σου αρεσε ο φιλος, ειπες να τον προλαβεις. Καλυτερα την επομενη να μη πεις τιποτε παρα μονο σε οποιον ξεκαθαρα σου πει μ αρεσεις, να βγουμε κλπ.

[elpida_]

Ελπιδα ακου ενα προσωπικο παραδειγμα, ηθελα να ρωτησω κατι νομικης φυσεως κ μου λεει ενας φιλος μου πηγαινε στην ταδε που ηταν γνωστη του. Μπαινω μεσα, αυτη λιγο σαστισε μολις με ειδε. της λεω τι θελω, πιανουμε εκει τη συζητηση κ αρχισε σχετικα γρηγορα να μου λεει οτι αρραβωνιστηκε προσφατα και να μου επαναλαμβανει πολλες φορες μεσα στην κουβεντα για τον αρραβωνιαστικο της, ενω δεν κολλουσε κ πολυ με το θεμα που τη ρωτησα. Το πεταξε πολλες φορες δηλ για τον αρραβωνα μεσα στην κουβεντα και αυτο με ενοχλησε γτ δεν της εδειξα καποιο ερωτικο ενδιαφερον ουτε ειχε σχεση με το θεμα της συζητησης. Η κοπελα μου αρεσε βεβαια κ αφου τελειωσαμε με το θεμα μου, η κουβεντα εγινε πιο φιλικη στα ορια του φλερτ, χωρις ομως κατι ξεκαθαρο, επειδη ηταν κ πρωτη φορα. Σου ξαναλεω ομως οτι με ενοχλησε αυτη η πρωιμη αναφορα γτ ναι μεν κ γω εκανα παιχνιδι αλλα οχι ξεκαθαρα. Γι αυτο πιστευω ειναι καλυτερα να λες οτι εχεις παιδι μονο σε οποιον σου φανερωσει καθαρα το ενδιαφερον του, οταν ειναι σε στυλ φιλικο ή οριακα φλερτιστικο μη το λες, γτ θα σου πει ο αλλος εγω δε σου ειπα τιποτε, γτ πας να με φρεναρεις? Ετσι το βλεπω εγω. Απλως εσυ επειδη ενδομυχα σου αρεσε ο φιλος, ειπες να τον προλαβεις. Καλυτερα την επομενη να μη πεις τιποτε παρα μονο σε οποιον ξεκαθαρα σου πει μ αρεσεις, να βγουμε κλπ.

Ναι σωστά,απλά κόλλησα,που μας πειράζανε όλοι κ σκέφτηκα..ξέρω κ εγώ..Αλλά κ πάλι πόσο δύσκολο θα ήταν κάτι να πει,κάτι να δείξει,να καταλάβω;Σήμερα έμαθα πως πήγε αλλά όχι τις ώρες,που είμαι εγώ αλλά νωρίτερα.Αισθάνομαι πως με αποφεύγει σε σημείο παρεξηγησιμο,σαν να του έχω κάνει κάτι κ να μη με συμπαθεί.

Υ.Γ Τώρα πόσο χαζή θα φανώ,που νόμιζα πως ήσουν κοπέλα;

[μαρκελα]

Καλησπέρα Ελπίδα
Τα σούσουρα που γράφεις αρχικά... και που σας ανάγκασαν να έρθετε πιο κοντά τι αφορούσαν;
Τα πειράγματα των συναδέλφων σου δηλαδή σε τι αναφέρονται;

Τώρα, αναρωτιέμαι, γιατί να μην ήταν εκείνος, που από ευγένεια και λεπτότητα,
πρώτος θάπαιρνε να σ' ευχαριστήσει μ' ένα τηλέφωνο ή θάστελνε μνμ... για το γεγονός ότι του άνοιξες
την καρδιά σου και τον εμπιστεύτηκες, αν και τον γνώριζες τόσο λίγο;
Και γιατί δηλαδή το ότι του μίλησες για σένα και για ό,τι σ' αφορά...
δεν θα έπρεπε να το θεωρήσει και τιμή; Μπορεί να ήταν λίγο βιαστικό να
του ανοιχτείς μέχρι να δεις αν αξίζει, τον κόπο..., αλλά τώρα
ό,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει. Δεν πρόκειται δηλαδή και για κάτι τραγικό!
Μη μετανιώνεις λοιπόν και χρεώνεσαι την ανώριμη συμπεριφορά του.
Και δεν έχει να κάνει με τη διαφορά ηλικίας, που έχετε. Και σιγά τη διαφορά!...

Τρομάζει ο ανασφαλής. Δεν σημαίνει ότι εσύ είχες πρόθεση να τον φοβίσεις.
Έχεις την τάση να φορτώνεσαι τα θέματα των άλλων μ' αποτέλεσμα
να καταλήγεις να αυτοκατηγορείσαι, να βασανίζεσαι τελικά άδικα και
να δίνεις την εντύπωση ότι βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα...
Ίσως όμως σου βγαίνει αυτό λόγω μαμαδίστικης τακτικής... :)

Επίσης, κανείς δεν μπορεί να σε υποτιμήσει χωρίς την συγκατάθεσή σου.

[kerasi]

Ναι σωστά,απλά κόλλησα,που μας πειράζανε όλοι κ σκέφτηκα..ξέρω κ εγώ..Αλλά κ πάλι πόσο δύσκολο θα ήταν κάτι να πει,κάτι να δείξει,να καταλάβω;Σήμερα έμαθα πως πήγε αλλά όχι τις ώρες,που είμαι εγώ αλλά νωρίτερα.Αισθάνομαι πως με αποφεύγει σε σημείο παρεξηγησιμο,σαν να του έχω κάνει κάτι κ να μη με συμπαθεί.

Υ.Γ Τώρα πόσο χαζή θα φανώ,που νόμιζα πως ήσουν κοπέλα;

Μα και μενα το ιδιο μου βγαινει με τη δικηγορο, ενω την συνανταω κ εξω στην παρεα καποιες φορες την αποφευγω.
Να σε ρωτησω κατι αλλο συνοπτικα αν θελεις να πεις, με το φαδερ του παιδιου τι παιζεται? γτ δεν τα χετε καλα?

[John11]

Όπως το έζησα στην αρχή υπήρχε η ομορφιά της ανεμελιάς,που αισθάνεσαι απλά όμορφα,χωρίς να χρειάζεται να προσδιορίσεις οτι ζεις κάτι μέσα σε στενά πλαίσια.Αυτό είναι που μου άρεσε κ γι αυτό με χάλασε η τόσο απότομη στροφή στη σοβαρότητα,που εν μερη θεωρώ πως ευθύνομαι κ εγώ.

Edit: Αυτά που έγραψα παρακάτω διαπίστωσα ότι είναι λάθος. Όχι λάθος στη γενικότητά τους, αλλά δεν ταιριάζουν με την περίπτωση.

Θα βρεθούνε πολλοί που θα βοηθήσουν να χάσεις την ανεμελιά. Η λέξη ανεμελιά έχει ρίζα το "με μέλει" (με νοιάζει)? Δηλαδή το να σκέφτεσαι τις αντιδράσεις των άλλων, του τύπου που είναι το αντικείμενο της κουβέντας, και τέλος και τις δικές σου. Όσο η λογική το σκέφτεται σε μέλει, σε νοιάζει. Για να ξαναέρθει η ανεμελιά χρειάζεται να σταματήσει η σκέψη. Και δεν υπάρχει κανείς να μπορεί να σταματήσει τη σκέψη. Μην πετάξεις λοιπόν το συναίσθημα.

> Έχεις δίκιο οτι το κουβεντιάζεις κ παίρνει θέση η λογική,αλλά απο την άλλη όλες αυτές
> οι κουβέντες,που μου λένε εδώ όλα τα παιδιά με βοηθήσανε κ να απενοχοποιηθώ
> κάπως κ να μην κάνω κ ακόμη μεγαλύτερη βλακεία.Είναι κ στον άνθρωπο ξέρεις.

Δεν έκανες καμμιά βλακεία.

> Εμένα δε μου είναι εύκολο να λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα κ επίσης με
> ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων,η αντικειμενικότητα εννοώ του ανθρώπου,που δεν
> το ζει απλά το ακούει.

"Μόνο με το συναίσθημα". Ποιός θα έλεγε να ζεις μόνο με το συναίσθημα? Αλλά δώσε και σε αυτό χώρο. Για την ώρα φοβάσαι το συναίσθημα, αλλά κι αυτός ο φόβος συναίσθημα είναι.

Αν το καλοσκεφτείς, στην ουσία, περιμένεις μια "βλακεία" από εκείνον. Όποια και να είναι, άσχετα αν είναι ναι ή όχι, περιμένεις έστω μια βλακεία του. Αφού περιμένεις μια "βλακεία" του, τότε και η δική σου ήταν καλή. Μπορεί να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για το ότι για αυτή τη βλακεία υπήρχε λίγη σκέψη. Λίγη όμως.

[elpida_]

Μα και μενα το ιδιο μου βγαινει με τη δικηγορο, ενω την συνανταω κ εξω στην παρεα καποιες φορες την αποφευγω.
Να σε ρωτησω κατι αλλο συνοπτικα αν θελεις να πεις, με το φαδερ του παιδιου τι παιζεται? γτ δεν τα χετε καλα?

Την αποφεύγεις γιατί σου είπε οτι είναι αρραβωνιασμένη στην πρώτη σας συνάντηση;Εγώ υπερβολικό σε βρίσκω.Παρόλαυτα εγώ το είπα μετα απο αρκετές φορές,που τον είδα.Άνευ σημασίας πια.
Με τον μπαμπά ,τι να σου πω τώρα,είμαστε μαζί απο πολύ μικροί,συνέβησαν κ πολλά με την οικογένειάτου στα οποία,δεν ένιωσα να έχω στήριξη κ εν τέλη οδήγησαν κ στην απώλεια του παιδιού μου.Γενικά χάλασε,πώς να σου το πω,δεν είναι πως είχαμε καβγάδες,φασαρίες κτλ,εγώ δεν μαλώνω σχεδόν ποτέ,απλά τελείωσε.

[elpida_]

Καλησπέρα Ελπίδα
Τα σούσουρα που γράφεις αρχικά... και που σας ανάγκασαν να έρθετε πιο κοντά τι αφορούσαν;
Τα πειράγματα των συναδέλφων σου δηλαδή σε τι αναφέρονται;

Τώρα, αναρωτιέμαι, γιατί να μην ήταν εκείνος, που από ευγένεια και λεπτότητα,
πρώτος θάπαιρνε να σ' ευχαριστήσει μ' ένα τηλέφωνο ή θάστελνε μνμ... για το γεγονός ότι του άνοιξες
την καρδιά σου και τον εμπιστεύτηκες, αν και τον γνώριζες τόσο λίγο;
Και γιατί δηλαδή το ότι του μίλησες για σένα και για ό,τι σ' αφορά...
δεν θα έπρεπε να το θεωρήσει και τιμή; Μπορεί να ήταν λίγο βιαστικό να
του ανοιχτείς μέχρι να δεις αν αξίζει, τον κόπο..., αλλά τώρα
ό,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει. Δεν πρόκειται δηλαδή και για κάτι τραγικό!
Μη μετανιώνεις λοιπόν και χρεώνεσαι την ανώριμη συμπεριφορά του.
Και δεν έχει να κάνει με τη διαφορά ηλικίας, που έχετε. Και σιγά τη διαφορά!...

Τρομάζει ο ανασφαλής. Δεν σημαίνει ότι εσύ είχες πρόθεση να τον φοβίσεις.
Έχεις την τάση να φορτώνεσαι τα θέματα των άλλων μ' αποτέλεσμα
να καταλήγεις να αυτοκατηγορείσαι, να βασανίζεσαι τελικά άδικα και
να δίνεις την εντύπωση ότι βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα...
Ίσως όμως σου βγαίνει αυτό λόγω μαμαδίστικης τακτικής... :)

Επίσης, κανείς δεν μπορεί να σε υποτιμήσει χωρίς την συγκατάθεσή σου.

Πολλά σωστά αυτά ,που λες,τα έχω σκεφτεί κ εγώ.Έχω την τάση να βάζω σε δεύτερη μοιρα τον εαυτό μου,μέχρι,που σκάω κ κάνω ξέρεις,αυτό το κλασσικό μπαμ.Ωστόσο,ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου,γιατί κάπως βιάστηκα,αλλά όπως λες κ εσύ,σίγουρα θεωρώ τη συμπεριφορά του ανώριμη.

[elpida_]

Edit: Αυτά που έγραψα παρακάτω διαπίστωσα ότι είναι λάθος. Όχι λάθος στη γενικότητά τους, αλλά δεν ταιριάζουν με την περίπτωση.

Θα βρεθούνε πολλοί που θα βοηθήσουν να χάσεις την ανεμελιά. Η λέξη ανεμελιά έχει ρίζα το "με μέλει" (με νοιάζει)? Δηλαδή το να σκέφτεσαι τις αντιδράσεις των άλλων, του τύπου που είναι το αντικείμενο της κουβέντας, και τέλος και τις δικές σου. Όσο η λογική το σκέφτεται σε μέλει, σε νοιάζει. Για να ξαναέρθει η ανεμελιά χρειάζεται να σταματήσει η σκέψη. Και δεν υπάρχει κανείς να μπορεί να σταματήσει τη σκέψη. Μην πετάξεις λοιπόν το συναίσθημα.

> Έχεις δίκιο οτι το κουβεντιάζεις κ παίρνει θέση η λογική,αλλά απο την άλλη όλες αυτές
> οι κουβέντες,που μου λένε εδώ όλα τα παιδιά με βοηθήσανε κ να απενοχοποιηθώ
> κάπως κ να μην κάνω κ ακόμη μεγαλύτερη βλακεία.Είναι κ στον άνθρωπο ξέρεις.

Δεν έκανες καμμιά βλακεία.

> Εμένα δε μου είναι εύκολο να λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα κ επίσης με
> ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων,η αντικειμενικότητα εννοώ του ανθρώπου,που δεν
> το ζει απλά το ακούει.

"Μόνο με το συναίσθημα". Ποιός θα έλεγε να ζεις μόνο με το συναίσθημα? Αλλά δώσε και σε αυτό χώρο. Για την ώρα φοβάσαι το συναίσθημα, αλλά κι αυτός ο φόβος συναίσθημα είναι.

Αν το καλοσκεφτείς, στην ουσία, περιμένεις μια "βλακεία" από εκείνον. Όποια και να είναι, άσχετα αν είναι ναι ή όχι, περιμένεις έστω μια βλακεία του. Αφού περιμένεις μια "βλακεία" του, τότε και η δική σου ήταν καλή. Μπορεί να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για το ότι για αυτή τη βλακεία υπήρχε λίγη σκέψη. Λίγη όμως.

Δεν έχω να σου πω τίποτα,τα είπες όλα άψογα..