Η δικια μου ''συνθετη'' μεγαλη ιστορια.

[giang]

Θα ηταν αποτελεσματικο αλλα πιο πολλες συνεπειες ειχε το ολο σκηνικο παρα το οτιδηποτε αλλο. Παρασκευη βραδυ με το γυμναστηριο φουλ και αυτοι να κανουν σαν τα κοκορια για την θηγμενη (ελαχιστα) τεστοστερονη τους... Δηλαδη δεν μπορω να καταλαβω...Εκαναν χαμο και γιναν βουκινο σε ολο το γυμναστηριο, τι καταλαβαν εν τελει; Μετα οταν εφευγαν μιλουσαν ψυθιριστα και οι δυο (καλα ο ενας βασικα κοροιδευε τους παντες αλλα τεσ πα)...

εεεε να μη δείξουν ότι κάνουν γυμναστική.....αχαχαχαχ
ας τσακωθούμε λίγο να δούμε αν μας έπεισαν τα βάρη η τζάμπα κοπανιόμαστε....

[treasure_octopus]

Ημουν συγκρητικα πιο ηρεμος απο τις αλλες μερες, βγηκα εξω με ειδε ο ηλιος αρκετη ωρα και πηγα γυμναστηριο που ηθελα. Απο το αγχος ανεβασα 100 παλμους/λεπτο 1 ωρα πριν την ωρα που ειχα προγραμματισει να παω.

Μεχρι να κατσω ειχα πανικο τρομερο αλλα μετα αρχισα να ηρεμω και ελεγα στον εαυτο μου οτι μου λετε εσεις, οτι ειμαι δυνατος, οτι δικαιουμαι να χαλαρωσω λιγο, οτι δεν θα συμβει τιποτα, οτι ξεπερασα τοσα και τοσα γιατι να κολλησω εκει; και ηρεμησα αρκετα με αυτες τις σκεψεις + αργες και βαθιες αναπνοες. Μετα αρχισαν να πλακωνονται στο ξυλο και κατι τυποι και ψηλο τσιτωσα παλι αλλα αρχισα να σκεφτομαι οτι δεν ειναι δικη μου δουλεια, δεν εχω καποιον ρολο περαν του θεατη στην υποθεση οποτε δεν υπαρχει λογος να επηρρεαζομαι. Οποτε κυλησε καλα η ολη εμπειρια μεχρι το τελος που βιαζομουν να φυγω και ψιλο εσπασαν τα νευρα μου παλι οποτε σηκωθηκα και εφυγα, χαλαλι καθησα μια ωρα δεν θα κατσω να σκασω για το 10λεπτο, απο το να μην πηγαινα καθολου και να ενιωθα ασχημα, γιατι με ευχαριστει σαν ασχολια στο κατω κατω μια χαρα ηταν.

Δε ξέρεις πόση χαρά μου δίνει να διαβάζω όσα έγραψες! άσε τους τύπους να πλακώνονται και απόλαυσε την ηρεμία σου που πραγματικά με κάνει να χαίρομαι πολύ που τη βρήκες. Να θυμάσαι ''μείνε σε σένα'' στο λέω επειδή είναι δύσκολο πολλές φορές να συγκεντρωθούμε πραγματικά σε εμάς και όχι στους γύρω, ειδικά όταν έχουμε μάθει να μας νοιάζουν πιο πολύ απ'ότι εμείς. Γι αυτό Μπράβο και πάλι που τα κατάφερες, σιγά σιγά χτίζεται η γωνίτσα σου και θα δεις ότι έτσι θα γεμίσει ένα ολόκληρο σπίτι

[NickosDark]

Δε ξέρεις πόση χαρά μου δίνει να διαβάζω όσα έγραψες! άσε τους τύπους να πλακώνονται και απόλαυσε την ηρεμία σου που πραγματικά με κάνει να χαίρομαι πολύ που τη βρήκες. Να θυμάσαι ''μείνε σε σένα'' στο λέω επειδή είναι δύσκολο πολλές φορές να συγκεντρωθούμε πραγματικά σε εμάς και όχι στους γύρω, ειδικά όταν έχουμε μάθει να μας νοιάζουν πιο πολύ απ'ότι εμείς. Γι αυτό Μπράβο και πάλι που τα κατάφερες, σιγά σιγά χτίζεται η γωνίτσα σου και θα δεις ότι έτσι θα γεμίσει ένα ολόκληρο σπίτι

Και γω ανακουφιστηκα αρκετα μπορω να πω. Εστω και για εκεινες τις ωρες. Ηταν ενα μικρο αλλα καλο βημα!

Σημερα ξυπνησα αναστατωμενος ετρεχα μεσα στο μυαλο μου χωρις να υπαρχει ουσιαστικος λογος.
Πηγα πηγα εναν ελαφρυ καφε και το αγαπημενο μου κρυο σαντουιτς τωρα και νιωθω οτι θελω να βαλω τα κλαμματα ξαφνικα, αλλα φυσικα δεν βγαινει τιποτα... Νιωθω μουδιασμενο το σαγονι μου και το κεφαλι μου παραγεμισμενο με συναισθηματα που δε μπορω να αδειασω...

[NickosDark]

Ετοιμαζομαι παλι να παω γυμναστηριο και ο Θεος μαζι μου... πφφ τι σφυξιμο ειναι αυτο Θεε μου.....

[treasure_octopus]

Ετοιμαζομαι παλι να παω γυμναστηριο και ο Θεος μαζι μου... πφφ τι σφυξιμο ειναι αυτο Θεε μου.....

Καλησπέρες, λογικό είναι να αισθάνεσαι έτσι. Έχεις τόση πολλή πίεση μέσα σου που δε γίνεται να φύγει με τη μια. Θέλει πολύυ υπομονή και χρόνο για σένα όπως λέμε. Να πας γυμναστήριο αλλά να προσπαθήσεις να μην ασχοληθείς με τίποτα πέρα από τη γυμναστική σου. Συγκεντρώσου εκεί, στα όργανα, στο σώμα σου και όχι σε άλλους. Σιγά σιγά θ'αρχίσεις να το συνηθίζεις και δε θα καταλάβεις πότε ξαφνικά έπαψαν οι σκέψεις να ξεφέυγουν. Μπορείς αν θες να βάζεις και μουσική δικιά σου σε ακουστικά ώστε να μην ακούς άλλους και κυρίως όμως.. δώσε χρόνο.. σε σένα!

[NickosDark]

Καλησπέρες, λογικό είναι να αισθάνεσαι έτσι. Έχεις τόση πολλή πίεση μέσα σου που δε γίνεται να φύγει με τη μια. Θέλει πολύυ υπομονή και χρόνο για σένα όπως λέμε. Να πας γυμναστήριο αλλά να προσπαθήσεις να μην ασχοληθείς με τίποτα πέρα από τη γυμναστική σου. Συγκεντρώσου εκεί, στα όργανα, στο σώμα σου και όχι σε άλλους. Σιγά σιγά θ'αρχίσεις να το συνηθίζεις και δε θα καταλάβεις πότε ξαφνικά έπαψαν οι σκέψεις να ξεφέυγουν. Μπορείς αν θες να βάζεις και μουσική δικιά σου σε ακουστικά ώστε να μην ακούς άλλους και κυρίως όμως.. δώσε χρόνο.. σε σένα!

Καλησπερα θησαυρε

ετσι ακριβως εγινε, οταν ενιωσα οτι ειμαι ηρεμος εβαλα και ακουστικα και ακουγα μουσικη δυνατα οπως ειπες. Ενιωθα καλα μεχρι το τελος που κανω κοιλιακους και κει συνηθως με πιανει εντονοτερα γιατι ειμαι ξαπλωμενος και φοβαμαι πως εαν μου συμβει κατι θα ειμαι εντελως ''αβοηθητος''. Μετα γυρισα σπιτι και κανενα μισαωρο μετα δυσκολευομουν να κουνησω τα χερια μου (οχι τα δαχτυλα, αλλα τα χερια απο τον αγκωνα και πανω). Αλλα εκανα εντονη εκγυμναση τρικεφαλων- ωμων οποτε προσπαθησα να κανω εκλογικευση του φοβου μου και να μην σκεφτομαι οτι ''α επαθα εγκεφαλικο'' αλλα οτι ειναι απλα απο το γυμναστηριο. Ο φοβος βεβαια δεν εφυγε εντελως γιατι εχω αμφιβολιες αλλα θελω να πιστευω πως ειναι απο το γυμναστηριο και οχι κατι αλλο σοβαρο!

[treasure_octopus]

Καλησπερα θησαυρε

ετσι ακριβως εγινε, οταν ενιωσα οτι ειμαι ηρεμος εβαλα και ακουστικα και ακουγα μουσικη δυνατα οπως ειπες. Ενιωθα καλα μεχρι το τελος που κανω κοιλιακους και κει συνηθως με πιανει εντονοτερα γιατι ειμαι ξαπλωμενος και φοβαμαι πως εαν μου συμβει κατι θα ειμαι εντελως ''αβοηθητος''. Μετα γυρισα σπιτι και κανενα μισαωρο μετα δυσκολευομουν να κουνησω τα χερια μου (οχι τα δαχτυλα, αλλα τα χερια απο τον αγκωνα και πανω). Αλλα εκανα εντονη εκγυμναση τρικεφαλων- ωμων οποτε προσπαθησα να κανω εκλογικευση του φοβου μου και να μην σκεφτομαι οτι ''α επαθα εγκεφαλικο'' αλλα οτι ειναι απλα απο το γυμναστηριο. Ο φοβος βεβαια δεν εφυγε εντελως γιατι εχω αμφιβολιες αλλα θελω να πιστευω πως ειναι απο το γυμναστηριο και οχι κατι αλλο σοβαρο!

Αυτά είναι και το ξέρεις το άγχος που υπάρχει μέσα σου και προφανώς με έντονη γυμναστική βγαίνει προς τα έξω γιατί τσιτώνεσαι. Ο φόβος δε θα φύγει με τίποτα μια δυο φορές, θέλει χρόνο,πολύ χρόνο, κι εγώ ακόμα φοβάμαι, ακόμα αγχώνομαι κι ας είναι μετά από χρόνια, αλλά καμία σχέση όπως στο παρελθόν. Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος που περνάει στρεσογόνες καταστάσεις,έχει πολλές ευθύνες και πολλές φορές εκτός της ηλικίας του εμφανίζει τόσο άγχος. Πρέπει απλά να προσπαθούμε να μας βοηθάμε. Δεν θα τα καταφέρνουμε πάντα δυστυχώς.. αυτό είναι μια αλήθεια, θα μας νικάει το άγχος πολλές φορές..το θέμα είναι να είμαστε εμείς οι νικητές τις περισσότερες.

[NickosDark]

Αυτά είναι και το ξέρεις το άγχος που υπάρχει μέσα σου και προφανώς με έντονη γυμναστική βγαίνει προς τα έξω γιατί τσιτώνεσαι. Ο φόβος δε θα φύγει με τίποτα μια δυο φορές, θέλει χρόνο,πολύ χρόνο, κι εγώ ακόμα φοβάμαι, ακόμα αγχώνομαι κι ας είναι μετά από χρόνια, αλλά καμία σχέση όπως στο παρελθόν. Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος που περνάει στρεσογόνες καταστάσεις,έχει πολλές ευθύνες και πολλές φορές εκτός της ηλικίας του εμφανίζει τόσο άγχος. Πρέπει απλά να προσπαθούμε να μας βοηθάμε. Δεν θα τα καταφέρνουμε πάντα δυστυχώς.. αυτό είναι μια αλήθεια, θα μας νικάει το άγχος πολλές φορές..το θέμα είναι να είμαστε εμείς οι νικητές τις περισσότερες.

Μολις ειχα αναρρωσει απο το κρυολογημα ολη την βδομαδα πηγαινα χωρις φοβο, μετα ξανα μπουκωσα απο αγχος και τωρα παλι ειμαι καπως πιο ηρεμος, αλλες φορες ηθελα να φυγω απο το παραθυρο απο τον πανικο... Δεν ξερω ειναι με τις φασεις του, αλλες φορες με γ...ει την ψυχη αλλες το ελεγχω και αλλες εξαφανιζεται, αλλες με πιανει μεσα στο σπιτι αλλες μονο σε συγκεκριμενους χωρους, αλλες φορες συνδεεται μαζι με νοσοφοβια αλλες ειναι απλα σκεψεις που με τινγκαρουν τον εγκεφαλο... Θελω να πιστευω πως ειμαι δυνατος και θα το ξεπερασω... Ολοι μας γιατι σε κανεναν δεν αξιζει να ειναι δεσμιος χωρις λογο και να σταματαει την ζωη του...
Με επιασε τοσο ξαφνικα βεβαια και τωρα το νιωθω σαν ιωση που δεν λεει να φυγει πραγματικα....

[giang]

Μολις ειχα αναρρωσει απο το κρυολογημα ολη την βδομαδα πηγαινα χωρις φοβο, μετα ξανα μπουκωσα απο αγχος και τωρα παλι ειμαι καπως πιο ηρεμος, αλλες φορες ηθελα να φυγω απο το παραθυρο απο τον πανικο... Δεν ξερω ειναι με τις φασεις του, αλλες φορες με γ...ει την ψυχη αλλες το ελεγχω και αλλες εξαφανιζεται, αλλες με πιανει μεσα στο σπιτι αλλες μονο σε συγκεκριμενους χωρους, αλλες φορες συνδεεται μαζι με νοσοφοβια αλλες ειναι απλα σκεψεις που με τινγκαρουν τον εγκεφαλο... Θελω να πιστευω πως ειμαι δυνατος και θα το ξεπερασω... Ολοι μας γιατι σε κανεναν δεν αξιζει να ειναι δεσμιος χωρις λογο και να σταματαει την ζωη του...
Με επιασε τοσο ξαφνικα βεβαια και τωρα το νιωθω σαν ιωση που δεν λεει να φυγει πραγματικα....

σίγουρα θα το ξεπεράσεις δεν είσαι άτομο που τα βάζει εύκολα κάτω....
μια φάση είναι θα περάσει και σύντομα θα πάρεις τα πάνω σου

[NickosDark]

σίγουρα θα το ξεπεράσεις δεν είσαι άτομο που τα βάζει εύκολα κάτω....
μια φάση είναι θα περάσει και σύντομα θα πάρεις τα πάνω σου

Αυτο λεω και γω, μεχρι τοτε υπομονη!

[giang]

Αυτο λεω και γω, μεχρι τοτε υπομονη!

έχεις βρει και παιδιά εδώ που μπορείς να πεις τους προβληματισμού σου και μπορούν να σε βοηθήσουν....
είναι πολύ καλό για να τα ξεπεράσεις πιο ανώδυνα και γρήγορα.....

[NickosDark]

έχεις βρει και παιδιά εδώ που μπορείς να πεις τους προβληματισμού σου και μπορούν να σε βοηθήσουν....
είναι πολύ καλό για να τα ξεπεράσεις πιο ανώδυνα και γρήγορα.....

ακριβως και πραγματικα σας λατρευω για αυτο! Μονο που μπορω και τα γραφω εδω και ανταποκρινονται ανθρωποι που μπορουν να με καταλαβουν ειναι λες και παιρνω ζαναξ!

[NickosDark]

Εχθες πραγματικα ηταν μια παρα πολυ ηρεμη μερα, δεν ειχα ιδιαιτερες κρισεις η σκεψεις, σε γενικες γραμμες ημουν χαλαρος και απλα σκεφτομουν το αγχος σαν κατασταση αλλα μεχρι εκει.

Σημερα θα ελεγα πως παθαινω περισσοτερο κρισεις αγχους παρα πανικου. Απλα φοβαμαι και σκεφτομαι ξανα και ξανα το ισχαιμικο που επαθα και εχω την αναγκη για απαντησεις απο τους αρμοδιους (την αιτια που το ειχα παθει)...

Προσπαθω να μην το σκεφτομαι και να ξεκολλησω. Ειναι μια παραξενη κατασταση γιατι μπορει ενα 5 λεπτο να χαζευω εξω και να λεω τι ομορφη μερα που ειναι να μυριζω τα λουλουδια και την ανοιξη και να ειμαι ηρεμος και τα επομενα 5 λεπτα να σκεφτομαι αυτες τις σκοτεινες μου σκεψεις-αναμνησεις...

[giang]

Εχθες πραγματικα ηταν μια παρα πολυ ηρεμη μερα, δεν ειχα ιδιαιτερες κρισεις η σκεψεις, σε γενικες γραμμες ημουν χαλαρος και απλα σκεφτομουν το αγχος σαν κατασταση αλλα μεχρι εκει.

Σημερα θα ελεγα πως παθαινω περισσοτερο κρισεις αγχους παρα πανικου. Απλα φοβαμαι και σκεφτομαι ξανα και ξανα το ισχαιμικο που επαθα και εχω την αναγκη για απαντησεις απο τους αρμοδιους (την αιτια που το ειχα παθει)...

Προσπαθω να μην το σκεφτομαι και να ξεκολλησω. Ειναι μια παραξενη κατασταση γιατι μπορει ενα 5 λεπτο να χαζευω εξω και να λεω τι ομορφη μερα που ειναι να μυριζω τα λουλουδια και την ανοιξη και να ειμαι ηρεμος και τα επομενα 5 λεπτα να σκεφτομαι αυτες τις σκοτεινες μου σκεψεις-αναμνησεις...

ήταν Κυριακή εχτές και είχαν ρεπό οι κρίσεις....
όταν νιώθεις να έρχονται οι κρίσεις δεν θα σε βοηθούσε αν να σκεφτόσουν ότι έχεις κάνει τόσες εξετάσεις και δεν έχουν δείξει το παραμικρό
κατά κάποιον τρόπο να της ελέγχεις
για εκείνη την επεμβασουλα τη έκανες αποφάσισες να πας....

[NickosDark]

Ψαχνω γιατρο, για αρχη κοιταω να βρω επιτελους εναν καρδιολογο.

Το θεμα ειναι πως αυτο σκεφτομαι, πιεση που μετραω κανονικη εχω οι παλμοι μου οταν ειμαι ηρεμος παλι μια χαρα ειναι (σημερα το πρωι οταν ξυπνησα ειχα 60 παλμους πραγμα υπερβολικα θετικο στα ματια μου)... Οποτε ολα ειναι απολυτα φυσιολογικα...

Απλα και τοτε ηρθε τοσο υπουλα και χωρις καμια προειδοποιηση που δεν μπορω να το διαγραψω απο την μνημη μου.... Και σημερα στην κλινικη ασκηση ειχα μια συζητηση με εναν προισταμενο του οποιου πανω στην κουβεντα του ειπα την ιστορια μου και δεν μπορουσε να μου δωσει μια σαφη αιτιολογηση, για την ακριβεια μεχρι να αρχισω να του εξηγω λεπτομερως την κατασταση νομιζε πως ελεγα ψεματα! Ε απο εκεινη την ωρα ειμαι λιγο σφυγμενος, καθε φορα που περναει απο το μυαλο μου ειναι λες και συννεφιαζει ο ουρανος και ερχομαι σε επαφη με τοξικο αερα!


Το θεμα ειναι οτι τοσα χρονια εχει που το επαθα και ποτε δεν το εδωσα σημασια... Τωρα το θυμηθηκα; Γιατι; Και αυτο ειναι κατι που δεν μπορει να μου απαντησει ουτε η ψυχοθεραπευτρια μου! Τα νευρα μου!