Μια ψυχοθεραπεία στα γρήγορα

[μαρκελα]

...Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές, αλλά και που τα γνωρίζουν δεν αλλάζει κάτι, επειδή ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΛΛΩΝ "ΑΝΘΡΩΠΩΝ" ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ.

... ε μα κι εσύ ψάξε να βρεις τους λίγους "ανθρώπους"/γιατρούς, ψυχολόγους... που δεν σε θέλουν μόνιμα ασθενή, γιατί υπάρχουν κι αυτοί!

Και δώσε ένα παράδειγμα ΚΥΡΙΟΥ κι ένα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΟΣ προβλήματός σου, γιατί δεν απάντησες στο μέλος που σε ρώτησε πάνω σ' αυτό.

[M87]

... ε μα κι εσύ ψάξε να βρεις τους λίγους "ανθρώπους"/γιατρούς, ψυχολόγους... που δεν σε θέλουν μόνιμα ασθενή, γιατί υπάρχουν κι αυτοί!

Και δώσε ένα παράδειγμα ΚΥΡΙΟΥ κι ένα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΟΣ προβλήματός σου, γιατί δεν απάντησες στο μέλος που σε ρώτησε πάνω σ' αυτό.

Ευχαριστώ, αλλά τα προσωπικά προβλήματα μου θα παραμείνουν ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ προβλήματα μου. Σε ότι αφορά το να βρω, εγώ ή οποιοσδήποτε θεραπευόμενος, εκείνους τους ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές / ψυχίατρους οι οποίοι είναι άνθρωποι και δεν θέλουν ΑΙΩΝΙΟΥΣ ασθενείς, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί επειδή το πρόβλημα είναι συστημικό.

Λόγω της σύνδεσης των αμοιβών και των οικονομικών υποχρεώσεων των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών / ψυχιάτρων με τους θεραπευόμενους, το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή. Απαιτείται η πλήρης απαλλαγή οικονομικών υποχρεώσεων των ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών / ψυχιάτρων για να απαλλαγείς από την πιθανότητα δόλου*, στην οποία περίπτωση σου μένει το πρόβλημα της απληστίας. Συνεπώς απαιτείται εξωτερικός έλεγχος ο οποίος ελέγχει ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ της προαναφερθείσας τριάδας, τόσο σε ατομικό επίπεδο (επαγγελματία και θεραπευόμενου, όσο και σε κλαδικό επίπεδο).

(*) Εάν το σύνολο των παρακάτω υποχρεώσεων πρακτικά απαιτεί ο "επαγγελματίας" να εκμεταλλεύεται τους θεραπευόμενους του, τότε μιλάμε για δόλο εκ' μέρους του συστήματος.
1. Ενοίκια
2. Ασφαλιστικές εισφορές
3. Φόροι
4. ΦΠΑ
5. Τέλη
6. Συνδρομές
7. Κόστος διαβίωσης (όλα από μετακινήσεις και φαγητό μέχρι ότι απαιτεί το παιδί του για να μεγαλώσει)

Εάν αυτά ικανοποιούνται, το πλεόνασμα θα πέφτει στην κατηγορία "απληστία". "Παρ' το αυγό και κούρευτο" εν' ολίγοις. Οπότε πως εξασφαλίζεις ότι ο ψυχολόγος / ψυχοθεραπευτής / ψυχίατρος δεν θα σε εκμεταλλευτεί; Η δημόσια υγεία - όχι έτσι όπως την έχουν καταντήσει - είναι μια άριστη λύση. Ο επαγγελματίας πληρώνεται βρέξει-χιονίσει αλλά παράλληλα ελέγχεις την παραγωγικότητα του για να μην έχουμε τα σημερινά φαινόμενα.

Η αποσύνδεση των αμοιβών από τους θεραπευόμενους (δηλαδή η καταβολή των αμοιβών να γίνεται από δημόσια ή ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία) δεν αποτελεί λύση επειδή ήδη στις ΗΠΑ εξαπατούν τα ταμεία με αποτέλεσμα οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές / ψυχιάτροι να εγκαταλείπουν τον θεραπευόμενο μόλις σταματήσει να πληρώνει ο ασφαλιστικός φορέας [όσο πληρώνει οι "γιατροί" έχουν ελπίδες για την ανάκαμψη του θεραπευόμενου... μόλις τελειώσουν τα χρήματα εκείνος χαρακτηρίζεται "ανίατη περίπτωση" από τους ίδιους γιατρούς που μέχρι πρότινος είχαν ελπίδες].

Τα παραπάνω αποδεικνύονται τόσο από την έλλειψη αποθεραπευμένων από το κοινωνικό σύνολο, όσο και από την πλήρη απουσία ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών οι οποίοι φημίζονται για την αποθεραπεία των πελατών τους. Το μόνο που ακούς είναι "με βοήθησε ο τάδε, ή ο δείνα". Μη μου λες τι σου έδωσε... ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ πες μου κατ' αρχάς. Μετά μπορείς να μου πεις και "τι σου έδωσε" και θα σε αφήσω να κλάψεις κιόλας μόλις διαπιστώσεις πόσο σε εκμεταλλεύτηκε.

Μα δεν νομίζω να καταγγέλλουν όλοι οι θεραπευόμενοι τον τάδε μ@λάκα.......δεν έχουν και τα κουράγια όλοι , φεύγουν και τελείωσε η υπόθεση......
Και όλα αυτά αναφέρονται σε μια μικρή μερίδα πληθυσμού.....δεν είναι ότι θα επαναστατήσει ένας ολόκληρος λαός ξέρω γω......άρα......

Για καταγγελία ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή ή - Θεός φυλάξει! - ψυχίατρου, δοκίμασε το, και αν καταφέρεις κάτι παραπάνω από μια τρύπα στο νερό πάρε με τηλέφωνο. Ούτε το υπουργείο υγείας, ούτε οι σχολές τους, ούτε οι νομοθέτες, ούτε και οι σύλλογοι τους, ελέγχουν τους επαγγελματίες αυτούς. Ο θεραπευόμενος, επι της ουσίας και με ουσιαστικές και σκληρές ερωτήσεις σχετικά με την προστασία του προς εκπροσώπους των παραπάνω φορέων/θεσμών αποδεικνύεται απροστάτευτος και οι θεσμοί/φορείς γυμνοί.

Ακόμα και να τον δυσφημίσουν τον κακό επαγγελματία με ονοματεπώνυμο ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΛΛΕΞΕΙ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ αυτό θεωρείται συκοφαντική δυσφήμιση και μπορεί ο θεραπευόμενος να βρεθεί κατηγορούμενος εκτός από θύμα εκμετάλλευσης. Αυτό που λένε λαικά "και κερατάς και δαρμένος".

[Mara.Z]

M87, το έχω κάψει που το έχω κάψει το λίγο μυαλό που έχω, με όσα γράφεις θα το κάψω τελείως...
χαχα αστειεύομαι...

Νομίζω σκέφτεσαι με έναν τρόπο απόλυτο, και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα όσα συζητάμε είναι ΣΧΕΤΙΚΆ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ!
ό,τι είναι λειτουργικό για μένα, μπορεί να μην είναι για σένα. Δεν είμαστε κουκιά να μπούμε στο ίδιο τσουβάλι ή απορρυπαντικά να ταξινομηθούμε στα ράφια...
Είναι κάπως καταναλωτική η λογική σου...

Οι ψυχολόγοι κλπ πληρώνονται γιατι αυτή είναι η δουλειά τους, βιοπορίζονται. Δεν κάνουν χάρη ούτε ψυχικα ούτε εθελοντισμο. Είναι μια δουλειά όπως είναι του γιατρού, του δάσκαλου, του νοσηλευτή κλπ. Δεν είναι χόμπυ... Αν δεν σου αρεσει να κανεις ψυχοθεραπεια, απλά δεν κάνεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς ούτε σε απειλεί κανείς με το μαχαίρι στο λαιμο, χωρίς τη θέλησή σου, να κάνεις ψυχοθεραπεία και με το ζόρι να βάλεις βαθια το χέρι στην τσέπη...

Εσύ είσαι ο καλύτερος ελεγκτής της δουλειάς που γίνεται σε σένα. Μπορεί εσύ ειδικά να μην χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να προωθήσεις την αυτεπιγνωση σου αλλά κάποια βηματα αυτοβελτιωσης...
Αλλο αυτεπιγνωση, αλλο αυτοβελτιωση!

[M87]

M87, το έχω κάψει που το έχω κάψει το λίγο μυαλό που έχω, με όσα γράφεις θα το κάψω τελείως...
χαχα αστειεύομαι...

Νομίζω σκέφτεσαι με έναν τρόπο απόλυτο, και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα όσα συζητάμε είναι ΣΧΕΤΙΚΆ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ!
ό,τι είναι λειτουργικό για μένα, μπορεί να μην είναι για σένα. Δεν είμαστε κουκιά να μπούμε στο ίδιο τσουβάλι ή απορρυπαντικά να ταξινομηθούμε στα ράφια...
Είναι κάπως καταναλωτική η λογική σου...

Οι ψυχολόγοι κλπ πληρώνονται γιατι αυτή είναι η δουλειά τους, βιοπορίζονται. Δεν κάνουν χάρη ούτε ψυχικα ούτε εθελοντισμο. Είναι μια δουλειά όπως είναι του γιατρού, του δάσκαλου, του νοσηλευτή κλπ. Δεν είναι χόμπυ... Αν δεν σου αρεσει να κανεις ψυχοθεραπεια, απλά δεν κάνεις. Δεν σε υποχρεώνει κανείς ούτε σε απειλεί κανείς με το μαχαίρι στο λαιμο, χωρίς τη θέλησή σου, να κάνεις ψυχοθεραπεία και με το ζόρι να βάλεις βαθια το χέρι στην τσέπη...

Εσύ είσαι ο καλύτερος ελεγκτής της δουλειάς που γίνεται σε σένα. Μπορεί εσύ ειδικά να μην χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να προωθήσεις την αυτεπιγνωση σου αλλά κάποια βηματα αυτοβελτιωσης...
Αλλο αυτεπιγνωση, αλλο αυτοβελτιωση!

Και γιατί δεν σου αρέσει η λύση της ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ; Αυτό εξασφαλίζει εκείνος να βιοπορίζεται και εγώ - και ο κάθε εγώ - να βλέπουμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Για τις υπόλοιπες ειδικότητες (π.χ. ορθοπεδική) δεν υπάρχει πρόβλημα προφανως. Γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση "τραβάει ένα τόσο δα ζόρι" με την περίπτωση του ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή του δημοσίου;

Θα μου πεις φαντάζομαι, ότι "και εκεί δεν θα τον ελέγχουν αν κάνει σωστά τη δουλειά του όπως και γίνεται και τώρα". Πράγματι. Αλλά αν γίνει αυτό φεύγει από τη μέση ο Άννας και ο Καιάφας και μένει μόνο ο Άννας.

Σχολές, υπουργεία, νοσοκομεία βρίσκονται ΟΛΑ - για λίγο ακόμα - υπό τον κρατικό έλεγχο [Άννας] και οι καταγγελίες για εκμετάλλευση από ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή του δημοσίου θα είχαν μεμονωμένο στόχο τα πολιτικά πρόσωπα σε θέσεις διαχείρισης.

Με τον σημερινό διαχωρισμό, όπου ΚΑΝΕΝΑ δημόσιο ασφαλιστικό ταμείο δεν εγκρίνει την συνεργασία με ψυχοθεραπευτή, όλα φορτώνονται σε 3.100 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πρόσωπα [ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές ή Καιάφας αν θες] τα οποία η κυβέρνηση ΑΡΝΕΙΤΑΙ να ελέγξει κιόλας!

[cdeleted29517]

Έδωσες μόνη σου ένα πολύ καλό παράδειγμα. Αν εσύ δεν μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη, λογικό είναι αυτό να έχει προεκτάσεις
1. στην επικοινωνία σου με τους ανθρώπους
2. στον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας
3. τις άμυνες σου προκειμένου να μην βιώσεις ξανά απόρριψη
4. την υπερβολική θωράκιση σου "καλού κακού" απέναντι σε μια ενδεχόμενη απόρριψη
5. την αποφυγή καταστάσεων τα οποία "σου μυρίζουν απόρριψη"
6. το θάρρος / δειλία σου απέναντι σε προκλήσεις οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη
7. ενοχές γύρω από δειλία την οποία επέδειξες λόγω του ότι δεν αντέχεις την απόρριψη
8. τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις - ή αποφεύγεις - τις σχέσεις σου
9. ... (δεν περιορίζεται σε εννιά δευτερεύοντα προβλήματα) κλπ.

Όλα όσα ανέφερα εδώ, είναι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα τα οποία πηγάζουν από το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ το οποίο είναι ότι Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΔΙΑΛΥΕΙ.

Εάν ο ψυχοθεραπευτής σου εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα σου (1. εώς και 9.), δεν θα γίνεις ΠΟΤΕ καλά. Πάντα θα έχεις το κουσούρι και πάντα θα εκδηλώνεις ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα. Εάν κάποια τα αντιμετωπίσεις, μην ανησυχείς, θα ξεφυτρώσουν άλλα καθότι τα ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ [για το παράδειγμα σου το ότι η απόρριψη σε διαλύει] γεννάνε ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ όπως η Λερναία Υδρα γεννά κεφάλια. Κόβεις ένα, βγαίνουν δύο.

Πέρα από το ότι το βρίσκω σιχαμένο να βγάζεις λεφτά από ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ζητάνε βοήθεια, αλλά και πληρώνουν για αυτή, ακόμα και αν βάλω στην άκρη τα ειδικά ηθικά ζητήματα τα οποία αφορούν την συζήτηση, υπάρχει πάντα το κομμάτι της συναλλαγής. Τι δίνω; Τι παίρνω;

Εγώ, ως θεραπευόμενος, έχω δικαίωμα να απαιτήσω - ακόμα και την αποκλειστική - ενασχόληση με τα ΚΥΡΙΩΣ προβλήματα μου. Ο ψυχολόγος έχει δικαίωμα να μου αρνηθεί τις υπηρεσίες του. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να με εξαπατήσει λέγοντας μου μ****ίες και παραμυθιάζοντας με ενώ παράλληλα εστιάζει ΜΟΝΟ στα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα μου προκειμένου να παρατείνει τις συνεδρίες επ' άπειρο για να τα κονομάει αυτός και όλοι οι κηφήνες που ζουν και επιβιώνουν από την ψυχασθένεια μου. Σε μένα θα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι "προοδεύω" επειδή επιλύω κάποια από τα δευτερεύοντα προβλήματα μου, ενώ ουσιαστικά χάνω το χρόνο και τα χρήματα μου επειδή δεν επιλύω το ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ.

Εγώ τώρα το κατάλαβα αυτό.........φυσικά, παράδειγμα !! ο καλύτερος τρόπος κατανόησης..............
Αλλά αν ο ψυχολόγος σε ρίξει στα βαθιά, το θέμα της απόρριψης πχ, νομίζεις θα δεις την ίδια πρόοδο στον ίδιο χρόνο? θα τα παρατήσεις.........ενώ με τα δευτερεύοντα, βλέπεις βελτίωση.........μπορεί λοιπόν λέω τώρα να μην είναι και απατεώνας, να το κάνει ως πρακτική, για να πάρεις τα πάνω σου........βέβαια αν προκύπτουν συνεχώς δευτερεύοντα δεν θα χεις ποτέ χρόνο για το κυρίως........αλλά ποιος χέστηκε ? ο ψυχολόγος πάντως όχι.......

[Mara.Z]

Η ''ανωριμότητα / έλλειψη αυτογνωσίας / αντίληψη πραγματικότητας πάτος'' όπως θες πες το περνάει με ψυχοθεραπεία? Η απλά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν όταν ρθουν τα δύσκολα?

Όχι δεν περνάει!! απλά αποκτάς αντίληψη, έστω μια κάποια στοιχειώδη, της ανωριμότητας που σε χαρακτηρίζει και του τι σημαινει ωριμότητα, πώς είναι, και στρέφεσαι προς τα εκεί.
πχ πες ότι είμαι οξύθυμη και όποτε ακούω κάτι που δεν μου αρεσει θυμώνω και βριζω στη δουλεια. Αρα έχω καταλήξει να έχω κακιστες σχέσεις με όλους τους συναδελφους. Λένε ότι είμαι αντικοινωνική. Εγώ λέω ότι είμαι αληθινή.
Στην ψυχοθεραπεία αντιλαμβάνεσαι σιγά-σιγά γιατί νιώθεις ό,τι νιώθεις και γιατί φέρεσαι έτσι άστοχα. Αποκτάς αυτό που λένε σύνδεση με τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβάνεσαι το πληγωμενο ανυπερασπιστο παιδί μεσα σου που φωναζει για δικαιωση. Οποτε μετά το κλικ αυτο, αρχιζεις να καλλιεργεις μια πιο θετικη διαθεση/σταση απέναντι σε ό,τι στραβο...


Κάπου διαβαζα ότι αυτη η αποψη οτι ωριμαζεις μεσα απο τα δυσκολα είναι μια κρυφονομιμοποιηση της βιας...Αν το βρω, θα το αντιγραψω. μέχρι πριν λίγα χρόνια πάντως και εγώ το έλεγα αυτο και συμφωνουσα απόλυτα.
Τώρα δεν ξέρω, επιφυλασσομαι...
Γιατι ας πούμε εγώ οκ ειχα μια δυσκολη ζωη στο σπιτι, με αποτελεσμα να κανω δυσκολες επιλογες, αλλά νιωθω οτι καπου το σχοινι το παρατραβηξα και κλαταρε...
Ενω αλλες φιλες μου με νορμαλ γονεις και ζωη, έχουν μια ζωη στρωμενη...
Νομιζω ότι οι ανθρωποι θέλουμε ηρεμια, θετικες συνθηκες για να ευδοκιμησουμε. Σιγουρα οχι δεν ευδοκιμεις στα δεινα, απλά επιβιωνεις. Οκ! πες οτι επιβιώνεις. Δεν σημαίνει μετά ότι είσαι ικανός να περάσεις καλά και στα εύκολα ή στα νορμαλ...
Δηλαδή και στην άνεση να ζεις καλά, θέλει μια συγκρότηση αυτό... και αν έχεις μάθει να ζεις με τσακωμους, με ταραχές, δεν μπορείς τοσο ευκολα να το ξεμαθεις...

[cdeleted29517]

Όχι δεν περνάει!! απλά αποκτάς αντίληψη, έστω μια κάποια στοιχειώδη, της ανωριμότητας που σε χαρακτηρίζει και του τι σημαινει ωριμότητα, πώς είναι, και στρέφεσαι προς τα εκεί.
πχ πες ότι είμαι οξύθυμη και όποτε ακούω κάτι που δεν μου αρεσει θυμώνω και βριζω στη δουλεια. Αρα έχω καταλήξει να έχω κακιστες σχέσεις με όλους τους συναδελφους. Λένε ότι είμαι αντικοινωνική. Εγώ λέω ότι είμαι αληθινή.
Στην ψυχοθεραπεία αντιλαμβάνεσαι σιγά-σιγά γιατί νιώθεις ό,τι νιώθεις και γιατί φέρεσαι έτσι άστοχα. Αποκτάς αυτό που λένε σύνδεση με τα συναισθηματα σου. Αντιλαμβάνεσαι το πληγωμενο ανυπερασπιστο παιδί μεσα σου που φωναζει για δικαιωση. Οποτε μετά το κλικ αυτο, αρχιζεις να καλλιεργεις μια πιο θετικη διαθεση/σταση απέναντι σε ό,τι στραβο...

Ναι συμφωνώ, αλλά κάθε άνθρωπος έχει την δική του αντίληψη, μπορεί να είσαι εκτός τόπου και χρόνου ή μπορείς και να έχεις μια καλή αντίληψη για το χ πρόβλημα, ολα σχετικά είναι.....

Κάπου διαβαζα ότι αυτη η αποψη οτι ωριμαζεις μεσα απο τα δυσκολα είναι μια κρυφονομιμοποιηση της βιας...Αν το βρω, θα το αντιγραψω. μέχρι πριν λίγα χρόνια πάντως και εγώ το έλεγα αυτο και συμφωνουσα απόλυτα.
Τώρα δεν ξέρω, επιφυλασσομαι...
Γιατι ας πούμε εγώ οκ ειχα μια δυσκολη ζωη στο σπιτι, με αποτελεσμα να κανω δυσκολες επιλογες, αλλά νιωθω οτι καπου το σχοινι το παρατραβηξα και κλαταρε...
Ενω αλλες φιλες μου με νορμαλ γονεις και ζωη, έχουν μια ζωη στρωμενη...
Νομιζω ότι οι ανθρωποι θέλουμε ηρεμια, θετικες συνθηκες για να ευδοκιμησουμε. Σιγουρα οχι δεν ευδοκιμεις στα δεινα, απλά επιβιωνεις. Οκ! πες οτι επιβιώνεις. Δεν σημαίνει μετά ότι είσαι ικανός να περάσεις καλά και στα εύκολα ή στα νορμαλ...
Δηλαδή και στην άνεση να ζεις καλά, θέλει μια συγκρότηση αυτό... και αν έχεις μάθει να ζεις με τσακωμους, με ταραχές, δεν μπορείς τοσο ευκολα να το ξεμαθεις...

Ναι συμφωνώ μαζί σου, πρέπει να χεις γερά θεμέλια βασικά.......αν είσαι μεγαλωμένος σε κακές συνθήκες ίσως δεν τις έχεις.......αλλά ούτε και αν είσαι κακομαθημένος τις έχεις...........μπορεί να είμαι 25, το μόνο μου πρόβλημα να είναι μια γκομενίτσα, να μεγάλωσα σε νορμάλ συνθήκες , αλλά να το βλέπω αυτό, ότι δεν έχω πρόβλημα......δεν σημαίνει ότι επειδή μου ήρθαν εύκολα είμαι και βλάκας απαραίτητα.......αυτός που έχει τις βάσεις ότι και να του σκάσει θα το αντιμετωπίσει καλύτερα και πιο εύκολα............αλλά δεν θα έχει και την εμπειρία να διαχειριστεί κάτι δύσκολο, οπότε δεν ξέρω τελικά!!!

Ίσως θες χ βάσεις / καλό περιβάλλον και ψ εμπειρίες/ δυσκολία στην ζωή σου αργότερα , με χ,ψ=0,5 που λέει ο λόγος.......
με χ, ψ να παίρνουν συγκεκριμένες τιμές........αν το ένα είναι 0,1 και το άλλο 0,9 ίσως να βγαίνεις από το μέσο όρο......αν είναι 0,3 και 0,7 να είσαι 'οκ'...... Τώρα αν δεν το έγραφα έτσι , θα έπρεπε να γράψω ένα κατεβατό...........

[Mara.Z]

δεν σημαίνει ότι επειδή μου ήρθαν εύκολα είμαι και βλάκας απαραίτητα.......αυτός που έχει τις βάσεις ότι και να του σκάσει θα το αντιμετωπίσει καλύτερα και πιο εύκολα............αλλά δεν θα έχει και την εμπειρία να διαχειριστεί κάτι δύσκολο, οπότε δεν ξέρω τελικά!!!

Ίσως θες χ βάσεις / καλό περιβάλλον και ψ εμπειρίες/ δυσκολία στην ζωή σου αργότερα , με χ,ψ=0,5 που λέει ο λόγος.......
με χ, ψ να παίρνουν συγκεκριμένες τιμές........αν το ένα είναι 0,1 και το άλλο 0,9 ίσως να βγαίνεις από το μέσο όρο......αν είναι 0,3 και 0,7 να είσαι 'οκ'...... Τώρα αν δεν το έγραφα έτσι , θα έπρεπε να γράψω ένα κατεβατό...........

όλα είναι σχετικά...
το Α και το Ω είναι να έχεις ένα καλό δυναμικό, λένε οι ψυχίατροι.
Από εκεί και πέρα, σαφώς να έχεις υγεία, και συγκροτηση. Ε μετά το ένα φέρνει το άλλο πιστεύω...
Και τα λάθη είναι απαραίτητα, αλλιώς δεν μαθαίνεις. Και προχωράς κόβοντας-ράβοντας.
Και απο μια ηλικια μετα διαλεγεις το περιβαλλον σου, όσο μπορείς επιλέγεις και τί θέλεις να ζήσεις.

Αλλά με αυτό που λένε ότι οι δυσκολίες χαλυβδώνουν το χαρακτήρα, θα το ξαναπώ, δεν ξέρω αν συμφωνώ τώρα πια... Ότι σου σπάνε τον τσαμπουκά και τον αέρα της νιότης ναι! αλλά είναι τόσο διαφορετικές οι δυσκολίες που δεν υπάρχει η συνταγη να πεις ότι οκ τα καταφερα πχ να αντιμετωπισω μια μανα ψυχωσικη, συγγενεις που με κατηγορουσαν οτι εγω φταιω, ενα κοινωνικο περιβάλλον που έκανε χαβαλε κλπ και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα τώρα με το διάβασμα μου γιατι κλάταρα...
Και επειδή ας πούμε σε απορρίπτουν 1-2-3-4 φορες και το αντέχεις, το βλεπεις cool και προχωράς, δεν σημαίνει ότι στη 10η απόρριψη θα είσαι το ίδιο cool...

[cdeleted29517]

όλα είναι σχετικά...
το Α και το Ω είναι να έχεις ένα καλό δυναμικό, λένε οι ψυχίατροι.
Από εκεί και πέρα, σαφώς να έχεις υγεία, και συγκροτηση. Ε μετά το ένα φέρνει το άλλο πιστεύω...
Και τα λάθη είναι απαραίτητα, αλλιώς δεν μαθαίνεις. Και προχωράς κόβοντας-ράβοντας.
Και απο μια ηλικια μετα διαλεγεις το περιβαλλον σου, όσο μπορείς επιλέγεις και τί θέλεις να ζήσεις.

Αλλά με αυτό που λένε ότι οι δυσκολίες χαλυβδώνουν το χαρακτήρα, θα το ξαναπώ, δεν ξέρω αν συμφωνώ τώρα πια... Ότι σου σπάνε τον τσαμπουκά και τον αέρα της νιότης ναι! αλλά είναι τόσο διαφορετικές οι δυσκολίες που δεν υπάρχει η συνταγη να πεις ότι οκ τα καταφερα πχ να αντιμετωπισω μια μανα ψυχωσικη, συγγενεις που με κατηγορουσαν οτι εγω φταιω, ενα κοινωνικο περιβάλλον που έκανε χαβαλε κλπ και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα τώρα με το διάβασμα μου γιατι κλάταρα...
Και επειδή ας πούμε σε απορρίπτουν 1-2-3-4 φορες και το αντέχεις, το βλεπεις cool και προχωράς, δεν σημαίνει ότι στη 10η απόρριψη θα είσαι το ίδιο cool...

Δεν είχα τέτοιες εμπειρίες στο μυαλό μου να σου πω την αλήθεια, εσύ λες για τοξικό περιβάλλον......αυτά σε βλάπτουν ...........
Δυσκολία πχ θάνατος κοντινού προσώπου ή να αναγκαστείς να δουλέψεις ας πούμε, ενώ άλλοι κωλοβαράνε........
Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό κλπ .....ή με αποτελειώνει..........ξέρω γω.........

[Mara.Z]

Δυσκολία πχ θάνατος κοντινού προσώπου ή να αναγκαστείς να δουλέψεις ας πούμε, ενώ άλλοι κωλοβαράνε........
Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό κλπ .....ή με αποτελειώνει..........ξέρω γω.........

To θανατο γονιου που έχω ζήσει, να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν τραυματικη εμπειρια η απώλεια για μενα. Ισως επειδη έγινε έτσι όπως έγινε με νοσηλειες, χειρουργεια, μπες-βγες στα νοσοκομεια, εεεε κάπου φτανει ο κομπος στο χτενι και λες ελευθερία ή θάνατος...
Το δυσκολο ειναι μετα, όταν κανεις τους απολογισμους σου, μενεις μονος με τον εαυτο σου και πρεπει να τα βαλεις σε μια σειρά. Εμενα μου προέκυψε και προβλημα υγειας! που τώρα ας πουμε ότι το έχω ρυθμίσει, μετά από πέντε! χρόνια...
Στην ενηλικη ζωη μου η πιο τραυματικη εμπειρία ήταν σίγουρα η προσπαθεια να κοινωνικοποιηθώ..Μόνη μου, στην Αθήνα, το μόνο που ήξερα άριστα ήταν να παπαγαλίζω... εκεί τα είδα όλα.... Πολλές φορές έχω πει ότι στα 20 μου θα έπρεπε να κάνω ψυχοθεραπεία... αλλά τότε πίστευα/φοβομουν ότι αν μιλήσω για την κατάσταση που είχα ζήσει σπίτι, θα με κατηγορουσαν ή δεν θα με πιστευαν.
Το ο.τι δεν με σκοτώνει με κανει πιο δυνατό, επίσης το πίστευα παλιοτερα!! χαχα τώρα μου φαίνεται κάπως πολωτικό, δηλαδή είσαι καταδικασμένος ή να δυναμώσεις ή να ξοφλήσεις?
κι αν αδιαφορήσεις? αν τα γραψεις ολα στα παλια σου τα παπουτσια?
δεν ξέρω!
Παντως υπάρχουν ανθρωποι με πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα υγειας! καθηλωμένοι σε αναπηρικά καροτσάκια, εξαρτημενοι για όλη τους τη ζωή να τους φροντίζουν, ανθρωποι που περιμενουν λεπτο το λεπτο να βρεθει οργανο για μεταμοσχευση, ανθρωποι με τεχνητες καρδιες που μετράνε λεπτά ζωής...Οποτε ό,τι καλό έχουμε πρεπει να το εκτιμάμε γιατί δεν ειναι δεδομενο.

[μαρκελα]

...μόλις σταματήσει να πληρώνει ο ασφαλιστικός φορέας [όσο πληρώνει οι "γιατροί" έχουν ελπίδες για την ανάκαμψη του θεραπευόμενου... μόλις τελειώσουν τα χρήματα εκείνος χαρακτηρίζεται "ανίατη περίπτωση" από τους ίδιους γιατρούς που μέχρι πρότινος είχαν ελπίδες]...

http://proionta-tis-fisis.com/wp-con...burzynski2.jpg

Έλα βρε! Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα! :p

Και απατεώνας και μισότρελος να είναι ο ψυχολόγος, αλλά κι ο κάθε επαγγελματίας, για σένα που πλέον είναι μονόδρομος η θεραπεία σου τι θα κάνεις;
Με σταυρωμένα χέρια δεν θα κάτσεις πάντως, αλλά θα ψάξεις να βρεις την άκρη, όσες φορές κι αν χρειαστεί να σπάσεις τα μούτρα σου...

[Remedy]

Nαι ......μόνο που δεν θα τρέξεις να το ''κάνεις '' αμέσως....θα μείνεις και σε φάση αδράνειας......τώρα πόσος καιρός ,αν θα είναι 2 μήνες ή 10 χρόνια και μετά πας για ψυχοθεραπεία, τι να πω........δεν ξέρω.......να βάλουμε ένα όριο? μάλλον όχι.........
ναι, θα βαλουμε καποιο οριο, αλλα οχι οι δυο μας. το οριο θα το βαλει αυτος που εχει το προβλημα και μπορει να ειναι οριο χρονικο οπως λες, η και οριο ενοχλησης. αν πχ η ζωη του εχει φτασει σε καποιου ειδους αδιεξοδο λογω του προβληματος και δεν ειναι πλεον αρκετα λειτουργικη, ειναι ενα καλο οριο.
αν ειναι δυστυχης, ειναι ενα αλλο καλο οριο..
οι 2 μηνες διαφερουν αρκετα απο τα 10 χρονια, οποτε σιγουρα και χρονικο οριο μπορει να βαλει καποιος που δεν εχει τα χρονια του για πεταμα. σε οποιον περισσευουν χρονια, μπορει παρολο που δεν εχει λυσεις και βελτιωση, να καθεται να τα κοιταει...


Ναι ας πούμε ότι σε στήνει στα πόδια σου, μια φορά όμως με ένα χ αριθμό συνεδριών.....ας πούμε ότι αλλάζεις τρόπο σκέψης, αυτογνωσία κλπ.....αλλά σε μια κατάθλιψη ας πούμε γιατί να πηγαίνω και ξανά και ξανά? Μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό συνεδριών, που έχω ''μάθει'' 5 πράγματα ας πούμε που δεν ήξερα, τι να πάω να κάνω? Μετά από ένα διάστημα δεν είναι απλώς ότι έχω κάποιον να μου λέει ωραία λογάκια ? Βέβαια και αυτό βοήθεια μπορεί να ναι, οκ..........

δεν ξερω αν γινεται οπως το περιγραφεις, ουτε ολες οι περιπτωσεις ειναι ιδιες. καποιοι δεν χρειαζονται μονο ψυχοθεραπεια, αλλα φαρμακα, η ΚΑΙ φαρμακα. αν εχεις τελειωσει την ψυχοθεραπεια σου και παθεις καποια υποτροπη, δεν ξερω αν πας ξανα για ψυχοθεραπεια, η απλα πας στον ψυχιατρο για αγωγη. αυτα θα στα πει ο θεραπευτης.
η υποτροπη ειναι το θεμα μας τωρα? δλδ δεν ξεκινας κατι, μηπως και στην πορεια ξαναπεσεις?


Και στη ζωή δεν θα είναι όλα ρόδινα, και μόνος θα μείνεις και άνεργος και θα χωρίσεις και θα πληγωθείς, άγχος, πένθος και όλα σκατά μπορεί να σου πηγαίνουν κλπ κλπ......αυτά μετά θα έπρεπε να τα διαχειρίζεσαι υποθέτω........η κάθε πρόβλημα έχει άλλη λύση? όχι , αφού υποτίθεται η ψυχοθεραπεία δεν σου λύνει προβλήματα, σε στήνει στα πόδια σου όπως λες........

στην ζωη δεν ειναι ολα ροδινα για τους περισσοτερους. δεν παει για ψυχοθεραπεια οποιος του τυχαινει κατι στραβο, μπορει να μην σου τυχει τπτ ιδιαιτερα στραβο κι ομως να μην εισαι καλα. η να σου τυχουν χιλια στραβα και να εισαι λειτουργικος και να την παλευεις. δεν νομιζω οτι καθε προβλημα εχει αλλη λυση, αλλα οτι καθε ανθρωπος θελει αλλες βοηθειες για να αντιμετωπισει το οποιο προβλημα. αλλος θα την βρει μεσα του, αλλος διπλα του, αλλος με εναν θεραπευτη ,κλπ, και μαλιστα αυτο να αλλαζει στην πορεια της ζωης του. δλδ σε καποια φαση να προχωραει μονος του ενω σε καποια αλλη, να χρειαστει βοηθεια. δεν ειναι δεδομενο οτι απαξ και πας σε καποιον, θα σε υιοθετησει η δεν θα ξαναπορευτεις μονος σου.

Για το εθιστικό , ας πούμε λέω να μην τρέξεις άμεσα σε ένα ψυχολόγο.......πχ είμαι 18 χρονών , με πλήγωσε ο τάδε ή και κάτι σοβαρότερο, ας πάω για ψυχοθεραπεία......μήπως γίνει και μόδα κατά κάποιο τρόπο ενώ δεν χρειάζεται......
ας το παρουμε αναποδα. αν πας για ψυλλου πηδημα (οπως το θετεις) σε εναν καλο ψυχοθεραπευτη, κακο δεν προκειται να σου κανει. η καλο η τιποτε θα σου κανει. μπορει και να σε διωξει μαλιστα αν δεν τον χρειαζεσαι.
αν δεν πας ομως και τον χρειαζεσαι, πολλα μπορει να παθεις η και απλα να ταλαιπωρεισαι για χρονια για κατι που μπορει να βελτιωθει με βοηθεια. αν πας σε καμια μουρλεγκω, δεν το συζητω, ειναι αλλη συζητηση, ειπαμε. καλυτερα να μην πας καθολου.

10 χαρακτηρες

[μαρκελα]

Βλέπω πολλά ποστ να προτρέπουν ψυχοθεραπεία και ψυχολόγους......
Και ρωτώ το γιατί?
Όποιος δεν έχει διάθεση μια περίοδο στη ζωή του πάει για ψυχοθεραπεία?
Όποιος είναι θλιμμένος πάει για ψυχοθεραπεία?
........

Για μια περίοδο που δεν έχεις διάθεση ή είσαι θλιμμένος/η δεν πας για ψυχοθεραπεία, γιατί φυσιολογικό είναι και κακοκεφιές να έχουμε και να στενοχωριόμαστε, αλλά όμως αν για αρκετό διάστημα παραμένουμε ακινητοποιημένοι τότε χρειάζεται κάτι να κάνουμε...Αν παρ' όλο που κουβεντιάζουμε για όσα μας απασχολούν με δικά μας έμπιστα άτομα εμείς συνεχίζουμε να είμαστε κολλημένοι... και να μη μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με την καθημερινότητά μας τότε χρειάζεται κάτι να κάνουμε... Μπορούμε ν' απευθυνθούμε ακόμα και στον οικογενειακό μας γιατρό και να του πούμε ότι δεν είμαστε το ίδιο λειτουργικοί όσο ήμασταν πριν...
Και κάτι πρέπει να κάνουμε αν η ζωή μας πλέον δεν έχει ποιότητα παρά μόνο μας απασχολούν σκέψεις που μας κρατάνε μπλοκαρισμένους. Και ναι αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα μας μετά π.χ. από μια απώλεια/θάνατο. Σε τέτοιες λοιπόν περιπτώσεις είναι και υγιές το ν' αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια.

[deep]

Εσύ πήγαινες στον ψυχολόγο για 6 μήνες? Και στον ψυχίατρο πότε πήγες? Μετά που ξεκίνησες συνεδρίες με ψυχολόγο?
Θεωρητικά πάντα, δεν ήταν λάθος που δεν εμπιστεύτηκες τον ψυχίατρο να του το πεις?
Τελικά το είπες στον ψυχίατρο ποτέ?
Μάλλον το δωρεάν , επειδή λες δεν χάνω και τίποτα που πάω, με την έννοια των χρημάτων, βλάπτει παραπάνω και χάνεις περισσότερα..........

Δεν το εξήγησα και πολύ γιατί αλλού εστίασα. Στο ότι η ψυχολόγος μου έλεγε μαλακίες και με έκανε χειρότερα. Όχι δεν το είπα στην ψυχίατρο γιατί όπως έγραψα δεν πήγαμε για μένα αλλά για άλλο λόγο και απλά η διαχείριση μιας διαταραχής που μας περιέγραφε άγγιζε και μένα. Εγώ λοιπόν έκανα ό,τι είχε πει εκείνη η ψυχίατρος χωρίς να γνωρίζω τί είναι λάθος και τί σωστό αλλά η ψυχολόγος μου επέμενε πως έχω λάθος και επέμενε πως έπρεπε να αποδεχτώ κάτι παράλογο που με έκανε χειρότερα. Ναι για 6 μήνες πήγαινα σ' αυτήν και αρχές Σεπτ πήγαμε σ' αυτή την ψυχίατρο για να συζητήσουμε για τον αδερφό μου κυρίως, θέλαμε κι' άλλες γνώμες γιατί εδώ που ζω είναι όλοι άστα να πάνε... Και οι ψυχολόγοι είναι ακόμα χειρότεροι, γι' αυτό έγραφα για τις εξαιρέσεις και πως είναι καλύτερα να πηγαίνεις κατευθείαν σε ψυχίατρο που έχει ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία εφόσον χρειάζεται όντως κάποιος φαρμακευτική αγωγή, και το λέω γιατί φαντάζομαι πως και να μην χρειάζεται κάποιος ΟΝΤΩΣ, ή ψυχίατροι γενικά το' χουν με το καλημέρα να θέλουν να σε χαπακώσουν. Με πολλύ προσοχή λοιπόν. Και πάντα να ακούτε το ένστικτό σας.

[cdeleted29517]

To θανατο γονιου που έχω ζήσει, να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν τραυματικη εμπειρια η απώλεια για μενα. Ισως επειδη έγινε έτσι όπως έγινε με νοσηλειες, χειρουργεια, μπες-βγες στα νοσοκομεια, εεεε κάπου φτανει ο κομπος στο χτενι και λες ελευθερία ή θάνατος...
Το δυσκολο ειναι μετα, όταν κανεις τους απολογισμους σου, μενεις μονος με τον εαυτο σου και πρεπει να τα βαλεις σε μια σειρά. Εμενα μου προέκυψε και προβλημα υγειας! που τώρα ας πουμε ότι το έχω ρυθμίσει, μετά από πέντε! χρόνια...
Στην ενηλικη ζωη μου η πιο τραυματικη εμπειρία ήταν σίγουρα η προσπαθεια να κοινωνικοποιηθώ..Μόνη μου, στην Αθήνα, το μόνο που ήξερα άριστα ήταν να παπαγαλίζω... εκεί τα είδα όλα.... Πολλές φορές έχω πει ότι στα 20 μου θα έπρεπε να κάνω ψυχοθεραπεία... αλλά τότε πίστευα/φοβομουν ότι αν μιλήσω για την κατάσταση που είχα ζήσει σπίτι, θα με κατηγορουσαν ή δεν θα με πιστευαν.
Το ο.τι δεν με σκοτώνει με κανει πιο δυνατό, επίσης το πίστευα παλιοτερα!! χαχα τώρα μου φαίνεται κάπως πολωτικό, δηλαδή είσαι καταδικασμένος ή να δυναμώσεις ή να ξοφλήσεις?
κι αν αδιαφορήσεις? αν τα γραψεις ολα στα παλια σου τα παπουτσια?
δεν ξέρω!
Παντως υπάρχουν ανθρωποι με πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα υγειας! καθηλωμένοι σε αναπηρικά καροτσάκια, εξαρτημενοι για όλη τους τη ζωή να τους φροντίζουν, ανθρωποι που περιμενουν λεπτο το λεπτο να βρεθει οργανο για μεταμοσχευση, ανθρωποι με τεχνητες καρδιες που μετράνε λεπτά ζωής...Οποτε ό,τι καλό έχουμε πρεπει να το εκτιμάμε γιατί δεν ειναι δεδομενο.

Nαι γιατί ξέρω εγώ!! Κουβέντα να γίνεται δηλαδή , στην πράξη είναι αλλιώς.....
Για το ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο συμφωνώ....