Διακοπή χαπιών?

[nick190813]

Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να είσαι μόνος/η όλη μέρα και για ολόκληρες μέρες, ειδικά αν δεν υπάρχει εργασία, πόσο μάλλον αν έχεις χάσει και γονείς.... Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για κάποια άτομα δυστηχώς και υφίσταται... Είσαι πολύ τυχερός.. πέρασες ξυστά αλλά δεν άγγιξες! Να λες πάλι καλά..! Προσωπικά μπορώ να εργαστώ και να υπάρχω κοινωνικά όμως έχω πολλές φοβίες μέσα μου άσχετα τι φαίνεται, και βέβαια όπως σου έχω ξαναπεί αποφεύγω τα ομαδικά γεύματα :) .... ανευ σημασίας όμως αυτά εδώ για να τα συζητάμε

ωραια και γιατι δεν προσπαθεις τις αντιμετωπισεις?πας σε καποιον ψυχολογο/ψυχιατρο? δεν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα?για ψυαχαναλυση εννοω?
το θυμαμαι για τα ομαδικα γευματα :p
γιατι ανευ?δεν καταλαβα? δεν σου κανουμε δηλαδη να μας πεις την ιστορια σου? εγω παντως να ξερεις θα σε πολιορκησω και ας μην θες να μιλησεις..:P

[akrogialies_deilina]

(Γράφω από κινητό σήμερα κ ζορίζομαι) - θέτεις πολλα ζητήματα! Αλλά αφού επιμένεις... πρώτον.. στην πόλη που ζω δεν έχει ψυχολόγους της προκοπής το έχω ψάξει. Ο ψυχίατρος που με παρακολουθεί είναι ο ίδιος απο το 2005, κορυφή στο είδος του, τον επισκέπτομαι στην πρωτεύουσα, αλλά είναι ψυχίατρος.... δεν κάνει ψυχανάλυση. Για να τρέχω κάθε εβδομάδα αθήνα μια ή δύο φορές τη βδομάδα για ψυχανάλυση δεν έχω ούτε χρόνο ούτε την απαιτούμενη ενέργεια..δεν είναι οικονομικό το θέμα. Δεν έχβ προβλημα να μιλήσω για την πάθησή μου αλλά πιστεύω δεν τον ενδιαφέρει τον κόσμο εδώ μέσα Nick να ενημερωθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω. :) καλοσύνη σου που ρωτάς κι επιμένεις πάντως... έστω και διαδυκτιακά!

[nick190813]

(Γράφω από κινητό σήμερα κ ζορίζομαι) - θέτεις πολλα ζητήματα! Αλλά αφού επιμένεις... πρώτον.. στην πόλη που ζω δεν έχει ψυχολόγους της προκοπής το έχω ψάξει. Ο ψυχίατρος που με παρακολουθεί είναι ο ίδιος απο το 2005, κορυφή στο είδος του, τον επισκέπτομαι στην πρωτεύουσα, αλλά είναι ψυχίατρος.... δεν κάνει ψυχανάλυση. Για να τρέχω κάθε εβδομάδα αθήνα μια ή δύο φορές τη βδομάδα για ψυχανάλυση δεν έχω ούτε χρόνο ούτε την απαιτούμενη ενέργεια..δεν είναι οικονομικό το θέμα. Δεν έχβ προβλημα να μιλήσω για την πάθησή μου αλλά πιστεύω δεν τον ενδιαφέρει τον κόσμο εδώ μέσα Nick να ενημερωθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω. :) καλοσύνη σου που ρωτάς κι επιμένεις πάντως... έστω και διαδυκτιακά!

και εγω σε ψυχιατρο πηγαινα και μου εκανε και ψυχαναλυση κανα 40λεπτο....νομιζω οτι ο δικος μου ηταν κορυφη στο ειδος του :p.....απλα ο δικος σου ειναι χαπιογιατρος...
ναι ενταξει φανταζομαι οτι θα ειναι και μεγαλο ταξιδι ,κουραστικο....αλλα αμα βρεις χρονο και εχεις το χρημα αξιζει να ψαξεις και να προσπαθησεις...
ναι επιμενω γτ μ εισαι συμπαθητικο μελος ..και γενικα εχω περασει και εγω φοβιες και αλλα και ξερω....οποτε μου αρεσει να βοηθαω καποιον αμα ξερω κατι...
Παντως το σαιτ υπαρχει για να παιρνουμε και να παρεχουμε βοηθεια...οποτε θα σε παροτρυνα εαν θες να ανοιξεις οταν δεν βαριεσαι και ενα τοπικ με φοβιες....θα σε βοηθησει πολυ να παρεις γνωμες μελων και πρωην η νυν φοβικων..
:)

[akrogialies_deilina]

Οντως αυτό που λες για ένα θέμα για φοβίες είναι πολύ σωστό.. στέκει και δεν το είχα σκεφτεί η αλήθεια είναι... για γιατρό δεν έψαξα να βρώ κάποιον άλλο μιας και μου έδωσε από την αρχή το αμπιλιφαι που είναι ελαφρύ και το οποίο λειτούργησε μέσα σε δύο 24ωρα.. ενδεχωμένως βέβαια να χρειαζόταν ακινετόν νωρίτερα.... πάντως δεν έχω μπει στην φιλοσοφία της ψυχανάλυσης γενικότερα αν και εντάξει το ταξίδι δεν θα ήταν τόσο μεγάλο... προσπαθώ μόνη μου να νικάω άγχη και φοβίες... εγχείρημα δύσκολο... σε ευχαριστώ πάντως Nick

[nick190813]

Οντως αυτό που λες για ένα θέμα για φοβίες είναι πολύ σωστό.. στέκει και δεν το είχα σκεφτεί η αλήθεια είναι... για γιατρό δεν έψαξα να βρώ κάποιον άλλο μιας και μου έδωσε από την αρχή το αμπιλιφαι που είναι ελαφρύ και το οποίο λειτούργησε μέσα σε δύο 24ωρα.. ενδεχωμένως βέβαια να χρειαζόταν ακινετόν νωρίτερα.... πάντως δεν έχω μπει στην φιλοσοφία της ψυχανάλυσης γενικότερα αν και εντάξει το ταξίδι δεν θα ήταν τόσο μεγάλο... προσπαθώ μόνη μου να νικάω άγχη και φοβίες... εγχείρημα δύσκολο... σε ευχαριστώ πάντως Nick

και βεβαια ηθελε ακινετον απο την αρχη..μεγα λαθος αυτο....ταλαιπωρια τσαμπα...
και μονη σου μπορεις αλλα με βοηθεια μπορει να αλλαξει και ολη σου η ζωη....γενικα να ξερεις παντως στην ζωη ειναι δυσκολο να σηκωνουμε τα βαρη μονοι μας ,παντα χρειαζομαστε στηριξη.....
μην με ευχαριστεις :p

[Constantly curious]

Έκανα ψυχοθεραπεια οταν εφτασα στο "αμην" μην εχοντας αλλες διεξοδους και εχοντας μια σχετικη ανεση επιτελους οικονομικη. Φυσικα και ειχα στο νου μου οτι προκειται για δουλεια και αυτο, με επαγγγελματια πληρωμη και κυριως το τι θα εκανα ηταν δικη μου ευθυνη. Ηρθε στον καταλληλο χρονο εφοσον αποφασισα η ιδια να πιστεψω πως θα κοιταξω σοβαρα τι λα λαβω απο την εμπειρια. Δεν ειμαι ομως σιγουρη οτι ταιριαζει και βοηθαει ολους τους ανθρωπους, δεν ειναι απλο να εχεις εναν αγνωστο αγνωστη και να ανοιγεις ψυχη, να απογυμωνεσαι και στα καπακια να πορευεσαι με τα συμπερασματα μεχρι το επομενο ραντεβου απο την αλλη ομως εαν δεν εχεις υποστηρικτικο περιβαλλον και νιωθεις αβολα κοινωνικα τοτε ειναι ενα "κρατημα". Αυτο ηταν για εμενα.

Καποια στιγμη μου ειπε ξεκαθαρα πως ειμαι τοσο προκατειλημμενη αποφασισμενη πανω σε ενα θεμα που ειναι σαν να εχω οχυρο και δε μπαινει κανείς ... τουτεστιν - τσαμπα συνεδρια- ακομα και αυτο το εκτιμησα ως προς την ηθικη του ανθρωπου επαγγελματικα απεναντι μου.

Εισαι αρκετα συγκροτημενη και με αυτογνωσια αν καταλαβα καλα μεχρι στιγμης, η δυσφορια και το εντονο συναισθημα αιωνιου υποθετικου βασανισμου σε οδηγει στο " τα κοβω" δε παει αλλο. Αν κανω λαθος φυσικα διορθωσε με.

Στη ζυγαριια οταν βαζω αγωγη και αντιμετωπιση ζωης με ζωη χωρις αγωγη απαντω αγωγη. Ισως επειδη ειδα την αλλη οψη ; Ισως δεν εχω μαθει ακομα να φτιαχνω προστατευτικους μηχανισμους ; παντως επειδη εχω χρονια που η μια διαταραχη ακολουθει την αλλη και καποια στιγμη ειπα "αποδεξου οτι για να επιβιωσεις αυτο γαλουχηθηκες με καποια στεγανα τα οποια δεν μπορεις να τα πεταξεις απο πανω σου εν μια νυκτι" συν το γονιδιακο υποβαθρο που ναι υπαρχει και ετσι δεν πειραματιζομαι οσο μπορω. Γιατι ναι και εγω παλινδρομω, υποτροπιαζω, με πιανουν οι μαυρες μου αλλά μετα κοιταω γυρω μου και λεω... και τι θα κανεις ;;; απο που αλλου θα κρατηθεις ; απο λογακια ;;; χα.

Μερος της αναρρωσης ειναι και αυτο, αρνηση, φοβος,διακοπη αλλά ο καθενας μας ξερει τι ουλες μαζεψε.
Καλημερες πολλες.

[akrogialies_deilina]

constantly_curious καλημερα! ...και συγγνώμη για το καθυστερημένο της απάντησής μου...

Βλέπεις κι εγώ γυρεύω και αναζητώ αέναα αυτήν την διέξοδο της ζωής μου.. που δεν θα μου υπενθυμίζει συνέχεια οτι είμαι κατά κάποιο τρόπο ιδιαίτερη - η προβληματική όπως συνηθίζω εγώ να με αποκαλώ.
Στα πλαίσια αυτά πραγματοποίησα ένα ταξίδι σε μια πολύ οικεία κατά τα άλλα σε εμένα πόλη, που πολλά συναισθήματα μου ξυπνά, με την διαφορά οτι αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τεχνολογία στην προσπάθεια μου αυτή... οπότε με βρίσκεις σε ένα απρόσωπο internet cafe μετά από μέρες πολλές...

Θεωρώ τελικά την ψυχολογική προσέγγιση του ζητήματος χάσιμο χρόνου. Ζούμε σε μια χώρα όπου καθένας αρνείται να κοιτάξει την καμπούρα του και την δική του προδιάθεση να "φεύγει".
Σε καταλαβαίνω απόλυτα που ήσουν αρνητική . Νομίζω η φαρμακευτική αγωγή καλύπτει με το παραπάνω τις αντιδράσεις που πρέπει να αποφεύγονται...
Γιατί δηλαδή εγώ να καταναλώνομαι και να αδειάζω εαυτό συστηματικά προκειμένου να διορθώσω ψεγάδια ψυχολογικής φύσεως που όλοι κουβαλάνε και να ταυτίζομαι περισσότερο με την ιδιότητα που ήδη με χαρακτηρίζει αρκετά.

Όλα είναι στο μυαλό τελικά. Φυσικά το χαπάκι μου προσφέρει την πολυτέλεια να το βλέπω αυτό. Να ταξιδεύω. Να συνυπάρχω αρμονικά. Σου εύχομαι δύναμη στην προσπάθεια σου! :)

[Jaded Future]

Το τελευταίο διάστημα σκέφτομαι συχνά τη διακοπή των χαπιών.. Με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση 1μιση χρόνο τώρα. Αλλά ο γιατρός θέλει να μείνουμε σταθερά για ένα χρόνο ακόμα.. Μάλιστα μου πέταξε ατάκα, ποιός είπε ότι θα τα κόψουμε? Fuck that..
Πότε είσαι έτοιμος για να διακόψεις? Είναι τόσο τρομακτική η κατάσταση χωρίς χάπια που χρειαζόμαστε αυτή την καταστολή-ηρεμία για να την παλέψουμε? Αυτά σκέφτομαι και προσπαθώ να κάνω κουράγιο, μετρώντας τις μέρες μία μία..

[serios]

Το τελευταίο διάστημα σκέφτομαι συχνά τη διακοπή των χαπιών.. Με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση 1μιση χρόνο τώρα. Αλλά ο γιατρός θέλει να μείνουμε σταθερά για ένα χρόνο ακόμα.. Μάλιστα μου πέταξε ατάκα, ποιός είπε ότι θα τα κόψουμε? Fuck that..
Πότε είσαι έτοιμος για να διακόψεις? Είναι τόσο τρομακτική η κατάσταση χωρίς χάπια που χρειαζόμαστε αυτή την καταστολή-ηρεμία για να την παλέψουμε? Αυτά σκέφτομαι και προσπαθώ να κάνω κουράγιο, μετρώντας τις μέρες μία μία..

Jaded να ξέρεις πως όσο πιο ανυπόμονος είσαι σε αυτές τις καταστάσεις για διακοπή χαπιών τόσο το χειρότερο. Και εγώ έτσι ήμουν,δεν τα έπαιρνα σωστά,ήμουν ανώριμος ως προς την αντιμετώπιση της τόσο δύσκολης κατάστασης και έφαγα το αγγούρι στον κώλο. Τώρα μου είπε ο γιατρός οτι επειδή έχω κάνει υποτροπές θα τα παιρνω για μια ζωή σε δόση συντήρησης. Το βούλωσα. θα προσπαθήσω να μη ξαναπεράσω όλο αυτό το μαρτύριο.

[akrogialies_deilina]

Jaded, .... φοβάμαι οτι ο φίλος serios έχει δίκιο..

Δύσκολο να ξεφύγεις από το τρυπάκι των χαπιών εφόσον έχεις μπεί. Κι εγώ από προσωπική εμπειρία έκανα σφάλμα που τα έκοψα και ειδικά με δική μου πρωτοβουλία. Αποτελεί όντως μαρτύριο η φάση μιας υποτροπής... Ο γιατρός σου βέβαια θα κρίνει για την δική σου περίπτωση αν όντως θα είναι "για πάντα" ή για ένα διάστημα μόνο η φαρμακευτική σου θεραπεία.

Προσπάθησε να σκέφτεσαι την ψυχική σου γαλήνη και ηρεμία πάνω από όλα... Κανένας κοινωνικός αποκλεισμός και καμία προσωπική φιλοσοφία δεν μετράνε περισσότερο από αυτό το κομμάτι σου που οφείλεις να προστατεύεις και να φροντίζεις καθημερινά...
Μην απογοητεύσαι - υπομονή - και καλη προσωπική προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό!

[Jaded Future]

Έχουμε βρει το μπελά μας.. :(
Την ψυχική γαλήνη και ηρεμία νομίζω στην επιβάλλουν ούτως ή άλλως τα φάρμακα που παίρνεις.
Όταν μένω μόνος μου σκέφτομαι την όλη φάση και ξενερώνω. Στα καλά καθούμενα ξαφνικά όλα κατέρρευσαν! Νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα, μόνο που όλα τώρα θέλουν προσπάθεια, ενώ πριν ένιωθα ότι έπαιζα στον αυτόματο.
Σίγουρα έχω βελτιώσει κάποιες πτυχές του χαρακτήρα μου και τις σχέσεις με τους γύρω μου (οικογένεια, φίλους), αλλά μου λείπει πολύ η άτιμη η κανονικότητα..

[akrogialies_deilina]

Σε καταλαβαίνω Jaded...

Δυστηχώς για μένα είμαι πάρα πολλά χρόνια στον αγώνα αυτό - από τα 23 μου χρόνια - και ειλικρινά είναι επώδυνο το ξέρω.
Η θετική σκέψη όμως βοηθάει. Εμένα ας πούμε μου πήρε πολύ καιρό να το αποδεχτώ, να το συζητήσω ακόμα και σε ένα forum όπως εδώ να παραδεχτώ την καινούρια μου αλήθεια...
Φτιάχνεις όντως από την αρχη κάτι καινούριο σε οτι αφορά την λειτουργικότητά σου, με την διαφορά οτι μπορεί ουσιαστικά να είσαι πιο ανθρώπινος! Κατανοείς τα πράγματα με μια εντελώς πιο όμορφη και "ταπεινή" οπτική και αυτο έχει τον σκοπό του. Κάθε μέρα αποτελεί έναν μικρό προσωπικό άθλο, ειδικά στην αρχή, οπότε με τα χρόνια μαθαίνεις στην καινούρια πραγματικότητα.

Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός που μάλλον δεν είναι οτι καλύτερο η διακοπή. Αυτό ακριβώς οτι σε πάει πίσω.....
Θα ήθελα να μπορούσα να υπάρχω ξανά χωρίς χάπια, είναι θλιβερό, όμως χωρίς αυτά απλά θα χαθώ σε ένα βασανιστικό ταξίδι σκέψεων και προσωπικών αισθήσεων που ναι μεν είναι πολύ δυνατές... αποτελούν δε ένα κομμάτι μου που ίσως είναι καλύτερα να "κοιμάται" προκειμένου να μπορέσω να συνυπάρχω αρμονικά με τους υπόλοιπους και να μην φαίνομαι πάντα απρόσιτη και διαφορετική.

Τώρα γιατί η κοινωνία έχει τόση σημασία για την ζωή μας .... μην με ρωτήσεις. Ειλικρινά δεν ξέρω να σου απαντήσω

[Constantly curious]

Ειμαι υπερ της ψυχοθεραπευτικης προσεγγισης. Εχω βιωσει το αγωγη και λαθος περιβαλλον, αγωγη και σωστος τροπος ζωης (δε κρατουσε παρα πολυ, επεφτα ψυχολογικα και ξανα κυλουσα ). Εαν μπορουσα οικονομικα θα συνεχιζα, μπορει να ζοριστηκα να αποδεχθω, να πονεσα συνειδητοποιωντας αλλά καταλαβα και 5 πραγματακια που νωριτερα ναι μεν νοητικα τα ηξερα αλλά συναισθηματικα καθοτι ειχαν πονο δεν αφηνα να νιωσω. Ως ανθρωπος ιδιαιτερος εμαθα να περναω και να λυνω μονη θεματα. Μια απο τις αιτιες ψυχικης εξαντλησης ηταν και αυτο. Μολις ενιωσα οτι με την ψυχοθεραπευτικη σχεση βγαζω συμπερφορες μοτιβα απωθημενα πληγες που πριν ηταν λες και τα ειχα θαμμενα τοσο που δεν εβλεπα ειπα "χαλαλι". Θελει το χρονο του αυτο το ταξιδι και την μεγαλυτερη προσπαθεια απο την πλευρα του θεραπευομενου. Αν παει καποιος με το ζορι ή δεν νιωσει ανετα τοτε δε βγαινει κατι "εξελικτικο". Ειμαι ευγνωμων που το εζησα και μακαρι να μπορουσα να δουλεψω και αλλα βαρια ζητηματα αλλά δεν γινονται ολα στο χρονο που τα επιθυμουμε - οποτε οκ ... θετικη σταση και σιγα σιγα. :)

[akrogialies_deilina]

constanly_curious... καλησπέρα...

Δεν ξέρω αν με βρίσκεις σύμφωνη ως προς το θέμα της ψυχοθεραπευτικής- ψυχαναλυτικής αντιμετώπισης του προβλήματος....
Αισθάνομαι μάλλον αρνητική ως προς το θέμα αυτό και μάλλον, όπως εσύ, λύνω τα ερωτήματα και τα υπαρξιακά μου μόνη.
Εφόσον η φαρμακευτική αγωγή με καλύπτει ως προς την ομαλή λειτουργικότητα μου σε οτι αφορά το κοινωνικό σύνολο, δεν το βρίσκω απαραίτητο να ακολουθήσω την γραμμή κάποιου ειδικού την στιγμή που μπορώ να υπάρχω και χωρίς. Νομίζω η δουλειά που γίνεται από προσωπικό αγώνα είναι πιο ουσιαστική και αποτελεσματική. Πιθανόν να είμαι λάθος στην θέση μου αυτή.

Πάνω από όλα θετική σκέψη! :)

[Jaded Future]

Σε καταλαβαίνω Jaded...

Δυστηχώς για μένα είμαι πάρα πολλά χρόνια στον αγώνα αυτό - από τα 23 μου χρόνια - και ειλικρινά είναι επώδυνο το ξέρω.
Η θετική σκέψη όμως βοηθάει. Εμένα ας πούμε μου πήρε πολύ καιρό να το αποδεχτώ, να το συζητήσω ακόμα και σε ένα forum όπως εδώ να παραδεχτώ την καινούρια μου αλήθεια...
Φτιάχνεις όντως από την αρχη κάτι καινούριο σε οτι αφορά την λειτουργικότητά σου, με την διαφορά οτι μπορεί ουσιαστικά να είσαι πιο ανθρώπινος! Κατανοείς τα πράγματα με μια εντελώς πιο όμορφη και "ταπεινή" οπτική και αυτο έχει τον σκοπό του. Κάθε μέρα αποτελεί έναν μικρό προσωπικό άθλο, ειδικά στην αρχή, οπότε με τα χρόνια μαθαίνεις στην καινούρια πραγματικότητα.

Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός που μάλλον δεν είναι οτι καλύτερο η διακοπή. Αυτό ακριβώς οτι σε πάει πίσω.....
Θα ήθελα να μπορούσα να υπάρχω ξανά χωρίς χάπια, είναι θλιβερό, όμως χωρίς αυτά απλά θα χαθώ σε ένα βασανιστικό ταξίδι σκέψεων και προσωπικών αισθήσεων που ναι μεν είναι πολύ δυνατές... αποτελούν δε ένα κομμάτι μου που ίσως είναι καλύτερα να "κοιμάται" προκειμένου να μπορέσω να συνυπάρχω αρμονικά με τους υπόλοιπους και να μην φαίνομαι πάντα απρόσιτη και διαφορετική.

Τώρα γιατί η κοινωνία έχει τόση σημασία για την ζωή μας .... μην με ρωτήσεις. Ειλικρινά δεν ξέρω να σου απαντήσω

Μου άρεσε πολύ η απάντηση σου, σε ευχαριστώ για τα θετικά vibes. :o