Διαταραχή πανικού και εργασία

[DOMINO]

Όχι καλέ τι να με κουρασεις, έχω δύο χρόνια που το παλεύω μόνη μου, ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να μιλάω με κάποιον που καταλαβαίνει
Ο άντρας μου δυστυχώς για μένα ευτυχώς για αυτόν είναι από τους ατρομητους, δεν φοβάται τίποτα και ποτέ, πολλές φορές νομίζω ότι δεν έχει καν συνείδηση
Οπότε δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά που του λέω και ας με έχει πάει σηκωτη δύο φορές στο κέντρο υγείας
Ναι αυτό με την αναπνοή το παλεύω και εγώ
Και βιβλίο διαβάζω πολύ αν και τον τελευταίο χρόνο βλέπω σειρές, έχω φάει κόλλημα τρελό λέμε
Και με βοηθάνε πολύ και αυτές, ξεχνιεμαι απίστευτα
Με όλα τα δικά μου δεν σε ρώτησα
Εσύ πώς είσαι σήμερα;

[ge0rge]

Όχι καλέ τι να με κουρασεις, έχω δύο χρόνια που το παλεύω μόνη μου, ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να μιλάω με κάποιον που καταλαβαίνει
Ο άντρας μου δυστυχώς για μένα ευτυχώς για αυτόν είναι από τους ατρομητους, δεν φοβάται τίποτα και ποτέ, πολλές φορές νομίζω ότι δεν έχει καν συνείδηση
Οπότε δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά που του λέω και ας με έχει πάει σηκωτη δύο φορές στο κέντρο υγείας
Ναι αυτό με την αναπνοή το παλεύω και εγώ
Και βιβλίο διαβάζω πολύ αν και τον τελευταίο χρόνο βλέπω σειρές, έχω φάει κόλλημα τρελό λέμε
Και με βοηθάνε πολύ και αυτές, ξεχνιεμαι απίστευτα
Με όλα τα δικά μου δεν σε ρώτησα
Εσύ πώς είσαι σήμερα;

Ότι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα! Καλά είμαι. Είχα ραντεβού με παθολόγο. Με εξέτασε με βρήκε μια χαρά και μου μίλησε μια ώρα περίπου για το πόσο κακό είναι το άγχος για την υγεία και πόσα πράγματα χάνω από την ζωή μου εξαιτίας του κολλήματος μου. Μου έγραψε και κάτι λίγες εξετάσεις ακόμα και με έστειλε στην ευχή του Θεού και της Παναγίας

[DOMINO]

Να χαίρεσαι πάντως που είσαι καλά στην υγεία σου, πολύ σημαντικό, μάλλον το πιο σημαντικό. Όταν μπαίνεις στο νοσοκομείο που για μένα είναι η εικοστη φορά καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι. Από την δουλειά πήρες άδεια; Σε. Supermarket δεν δουλεύεις;

[ge0rge]

Να χαίρεσαι πάντως που είσαι καλά στην υγεία σου, πολύ σημαντικό, μάλλον το πιο σημαντικό. Όταν μπαίνεις στο νοσοκομείο που για μένα είναι η εικοστη φορά καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι. Από την δουλειά πήρες άδεια; Σε. Supermarket δεν δουλεύεις;

Ναι σε σούπερ μάρκετ. Άδεια δεν προβλέπεται ακόμα. Πριν λίγο καιρό είχα πάρει. Αν εννοείς να πάρω λόγο της κατάστασης μου όχι, δεν θα με σώσει η άδεια, η κατάσταση μου είναι μόνιμη[emoji12]

[DOMINO]

Δουλεύεις χρόνια στο supermarket?
Είχες πει σε τι πόστο είσαι χτες αλλά το ξέχασα.
Πριν δύο χρόνια είχε δουλέψει η κόρη μου σε supermarket για την θερινή σεζόν
Τις περισσότερες μέρες ερχόταν στο σπίτι κλαμμενη από την συμπεριφορά των πελατών -την βάζανε στο ταμείο. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα τότε. Και για 580 ευρώ το μήνα, αν είναι δυνατόν.....

[ge0rge]

Δουλεύεις χρόνια στο supermarket?
Είχες πει σε τι πόστο είσαι χτες αλλά το ξέχασα.
Πριν δύο χρόνια είχε δουλέψει η κόρη μου σε supermarket για την θερινή σεζόν
Τις περισσότερες μέρες ερχόταν στο σπίτι κλαμμενη από την συμπεριφορά των πελατών -την βάζανε στο ταμείο. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα τότε. Και για 580 ευρώ το μήνα, αν είναι δυνατόν.....

Είμαι εκεί κάνα εφτάρι χρόνια τώρα. Καλά είναι δεν έχω παράπονο. Πριν δούλευα σε μια αποθήκη από 12 μέχρι 14 ώρες την ημέρα, για τα ίδια λεφτά που περνω και τώρα που δουλεύω 7. Τι τα θες; αν δεν έχεις αντικείμενο μια ζωή χαμαλις είσαι. Θα μου πεις, είδαμε και τα παιδιά που έχουν αντικείμενο... αλλά άλλο θέμα αυτό

[DOMINO]

Αν βγαίνει το μεροκάματο κάτι γίνεται, δυστυχώς όπως βλέπω τα πράγματα τώρα είμαστε οι φτωχοί και οι πλούσιοι, και εγώ κάνω δύο δουλειές, το καλοκαίρι είμαι καμαριερα σε δωμάτια, κούραση αλλά τι να κάνεις, οι υποχρεώσεις πολλές με τρία παιδιά πλέον με φροντιστήρια και σπουδές
Οπότε δουλειά να έχουμε. Μόνο εσύ δουλεύεις;

[ge0rge]

Αν βγαίνει το μεροκάματο κάτι γίνεται, δυστυχώς όπως βλέπω τα πράγματα τώρα είμαστε οι φτωχοί και οι πλούσιοι, και εγώ κάνω δύο δουλειές, το καλοκαίρι είμαι καμαριερα σε δωμάτια, κούραση αλλά τι να κάνεις, οι υποχρεώσεις πολλές με τρία παιδιά πλέον με φροντιστήρια και σπουδές
Οπότε δουλειά να έχουμε. Μόνο εσύ δουλεύεις;

Ναι, μόνο εγώ. Έτσι όπως το λες. Να βγαίνει το μεροκάματο και όλα καλά. Να είμαστε καλά να δουλεύουμε. Όχι πώς βγαίνει κάτι. Είναι ανισος ο αγώνας αλλά οκ.

[απελπισμένη 22]

ge0rge, kounelaki1 και DOMINO σας καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεστε. Κι εγώ έχω πολλά πολλά χρόνια στο ίδιο έργο θεατής. Ειδικά φέτος τον χειμώνα πέρασα δραματικά. Δεν ήθελα να πάω για δουλειά ούτε και να βγω έξω από το σπίτι. Ένιωθα μεγάλη αναστάτωση κάθε φορά που έπρεπε να βγω. Η δουλειά μου που κατά τα άλλα με ικανοποιεί έγινε ένας μεγάλος εφιάλτης. Όταν έμπαινε κάποιος στο γραφείο ειδικά γνωστός που ένιωθα ότι μπορεί και να εκτεθώ στα μάτια του, μου ερχόταν να φύγω και να βάλω τα κλάματα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω και δε μπορώ να ξαναπάω για δουλειά. Αυτό με τρομοκράτησε. Μετά από συνεχείς προτροπές των φίλων μου κατέληξα στην καρέκλα του ψυχολόγου. Δεν είμαι ακόμη καλά. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και το ξέρω. Όμως είμαι ευγνώμων γιατί αρχίζω και ξαναβρίσκω λίγο τον εαυτό μου μετά από τουλάχιστον 5-6 μήνες πολύ μεγάλης ταλαιπωρίας που μόνο όποιος το έχει περάσει μπορεί να καταλάβει.
Είμαι σίγουρη ότι η δουλειά δεν είναι το πρόβλημα ούτε το δικό σας ούτε το δικό μου. Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι έχουμε πιέσει πάρα πολύ τον εαυτό μας με αποτέλεσμα να αντιδρά προκειμένου να μας αφυπνίσει. Για μένα (και το γνωρίζω ότι στους περισσότερους αν όχι σε όλους μας τα χρήματα δεν περισσεύουν) η ψυχοθεραπεία είναι ίσως η μοναδική και πιο μόνιμη λύση στο πρόβλημα. Το μόνο κακό είναι ότι είναι μια μακροχρόνια διαδικασία ανακάλυψης του εαυτού μας, δεν είναι ένα χάπι που θα το πάρουμε και σε 1-2 βδομάδες θα καταλάβουμε τη διαφορά.
Α, και επειδή διάβασα όλα τα post, ge0rgeμην απορρίπτεις την ψυχοθεραπεία. Ίσα ίσα που αυτή η ταινία τρόμου που έζησες ως παιδί όπως είπες πρέπει να γιατρευτεί. Και kounelaki1 μην είσαι απολύτως σίγουρη ότι μπορείς να το ελέγξεις. Σου το λέω από προσωπική εμπειρία. Εγώ έκανα υπομονή και ουσιαστικά κουκούλωνα το πρόβλημά μου για πάνω από 25 χρόνια (είμαι 41 προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Ο άντρας μου με τον οποίο είμαστε μαζί 18 χρόνια δεν είχε ιδέα για το τι περνάω. Γιατί νόμιζα ότι μπορώ να το ελέγξω. Και ήρθε η ώρα που δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Μόνο τότε κατάλαβα το κακό που έκανα στον εαυτό μου που δε ζήτησα βοήθεια νωρίτερα. Πολύ νωρίτερα. Και αν δε σκεφτόμουν ότι έχω μικρά παιδιά που με χρειάζονται να είμαι κοντά τους, δεν ξέρω και αν θα το έπαιρνα απόφαση. Και DOMINO δε λέω ότι δε βοηθά καθόλου η ομοιοπαθητική αλλά νομίζω ότι ούτε κι αυτή λύνει το πρόβλημα. Έκανα κι εγώ για 2,5 χρόνια. Τελικά όμως δεν με απέτρεψε από το να περάσω όλο αυτό το λούκι τον χειμώνα που μας πέρασε.. Γι' αυτό σκέψου το.
Δεν ξέρω αν βοήθησα. Το εύχομαι. Όλοι στην προσπάθεια βρισκόμαστε. Μακάρι να μπορέσουμε να το παλέψουμε. Σας το εύχομαι όπως το εύχομαι και στον εαυτό μου και σε όλον τον κόσμο.

[ge0rge]

ge0rge, kounelaki1 και DOMINO σας καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεστε. Κι εγώ έχω πολλά πολλά χρόνια στο ίδιο έργο θεατής. Ειδικά φέτος τον χειμώνα πέρασα δραματικά. Δεν ήθελα να πάω για δουλειά ούτε και να βγω έξω από το σπίτι. Ένιωθα μεγάλη αναστάτωση κάθε φορά που έπρεπε να βγω. Η δουλειά μου που κατά τα άλλα με ικανοποιεί έγινε ένας μεγάλος εφιάλτης. Όταν έμπαινε κάποιος στο γραφείο ειδικά γνωστός που ένιωθα ότι μπορεί και να εκτεθώ στα μάτια του, μου ερχόταν να φύγω και να βάλω τα κλάματα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω και δε μπορώ να ξαναπάω για δουλειά. Αυτό με τρομοκράτησε. Μετά από συνεχείς προτροπές των φίλων μου κατέληξα στην καρέκλα του ψυχολόγου. Δεν είμαι ακόμη καλά. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και το ξέρω. Όμως είμαι ευγνώμων γιατί αρχίζω και ξαναβρίσκω λίγο τον εαυτό μου μετά από τουλάχιστον 5-6 μήνες πολύ μεγάλης ταλαιπωρίας που μόνο όποιος το έχει περάσει μπορεί να καταλάβει.
Είμαι σίγουρη ότι η δουλειά δεν είναι το πρόβλημα ούτε το δικό σας ούτε το δικό μου. Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι έχουμε πιέσει πάρα πολύ τον εαυτό μας με αποτέλεσμα να αντιδρά προκειμένου να μας αφυπνίσει. Για μένα (και το γνωρίζω ότι στους περισσότερους αν όχι σε όλους μας τα χρήματα δεν περισσεύουν) η ψυχοθεραπεία είναι ίσως η μοναδική και πιο μόνιμη λύση στο πρόβλημα. Το μόνο κακό είναι ότι είναι μια μακροχρόνια διαδικασία ανακάλυψης του εαυτού μας, δεν είναι ένα χάπι που θα το πάρουμε και σε 1-2 βδομάδες θα καταλάβουμε τη διαφορά.
Α, και επειδή διάβασα όλα τα post, ge0rgeμην απορρίπτεις την ψυχοθεραπεία. Ίσα ίσα που αυτή η ταινία τρόμου που έζησες ως παιδί όπως είπες πρέπει να γιατρευτεί. Και kounelaki1 μην είσαι απολύτως σίγουρη ότι μπορείς να το ελέγξεις. Σου το λέω από προσωπική εμπειρία. Εγώ έκανα υπομονή και ουσιαστικά κουκούλωνα το πρόβλημά μου για πάνω από 25 χρόνια (είμαι 41 προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Ο άντρας μου με τον οποίο είμαστε μαζί 18 χρόνια δεν είχε ιδέα για το τι περνάω. Γιατί νόμιζα ότι μπορώ να το ελέγξω. Και ήρθε η ώρα που δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Μόνο τότε κατάλαβα το κακό που έκανα στον εαυτό μου που δε ζήτησα βοήθεια νωρίτερα. Πολύ νωρίτερα. Και αν δε σκεφτόμουν ότι έχω μικρά παιδιά που με χρειάζονται να είμαι κοντά τους, δεν ξέρω και αν θα το έπαιρνα απόφαση. Και DOMINO δε λέω ότι δε βοηθά καθόλου η ομοιοπαθητική αλλά νομίζω ότι ούτε κι αυτή λύνει το πρόβλημα. Έκανα κι εγώ για 2,5 χρόνια. Τελικά όμως δεν με απέτρεψε από το να περάσω όλο αυτό το λούκι τον χειμώνα που μας πέρασε.. Γι' αυτό σκέψου το.
Δεν ξέρω αν βοήθησα. Το εύχομαι. Όλοι στην προσπάθεια βρισκόμαστε. Μακάρι να μπορέσουμε να το παλέψουμε. Σας το εύχομαι όπως το εύχομαι και στον εαυτό μου και σε όλον τον κόσμο.

Την ψυχοθεραπεία την σταμάτησα εξαιτίας του ότι δεν μπορούσα να την σηκώσω. Ακόμα και η ίδια η ψυχολόγος μου είπε ότι μάλλον χρειάζομαι για λίγο καιρό και φαρμακευτική βοήθεια, ώστε να μπορέσω να είμαι πιο χαλαρός στην ψυχοθεραπεία. Ουσιαστικά τα προβλήματα μου ξέρω ακριβώς πια είναι, απλά είναι ένα κουβάρι μέσα στο μυαλό μου και δεν ξέρω από που να τα πιάσω. Τα ψυχοσωματικα μου την μισή εβδομάδα είναι δυνατά και την άλλη μισή με ξεχνάνε. Αυτό που δεν μπορώ να αντέξω με τίποτα είναι ότι κάθε μέρα το σούρουπο πάντα με πιάνει μια ανησυχία τόσο δυνατή που με παγώνει. Σχεδόν δεν λειτουργό. Αν είμαι τυχερός θα μείνει δεν θα μετατραπεί σε κάτι ψυχοσωματικο και θα με αφήσει στην μια με δύο ώρες. Τις πιο ατυχές μέρες μου γυρνάει σε ταχυκαρδία, δυσπνοια, τρέμουλο και τέτοια θολούρα που όλα μοιάζουν με όνειρο. Εννοείται ότι κρατάει πολύ παραπάνω. Έχω δοκιμάσει ότι τεχνική μου έχουν πει αλλά τίποτα. Τέλος πάντων. Θενκς για τημ απάντηση που είναι και παρηγοριτικη και αισιόδοξη. Να είσαι πάντα καλά!

[απελπισμένη 22]

Την ψυχοθεραπεία την σταμάτησα εξαιτίας του ότι δεν μπορούσα να την σηκώσω. Ακόμα και η ίδια η ψυχολόγος μου είπε ότι μάλλον χρειάζομαι για λίγο καιρό και φαρμακευτική βοήθεια, ώστε να μπορέσω να είμαι πιο χαλαρός στην ψυχοθεραπεία. Ουσιαστικά τα προβλήματα μου ξέρω ακριβώς πια είναι, απλά είναι ένα κουβάρι μέσα στο μυαλό μου και δεν ξέρω από που να τα πιάσω. Τα ψυχοσωματικα μου την μισή εβδομάδα είναι δυνατά και την άλλη μισή με ξεχνάνε. Αυτό που δεν μπορώ να αντέξω με τίποτα είναι ότι κάθε μέρα το σούρουπο πάντα με πιάνει μια ανησυχία τόσο δυνατή που με παγώνει. Σχεδόν δεν λειτουργό. Αν είμαι τυχερός θα μείνει δεν θα μετατραπεί σε κάτι ψυχοσωματικο και θα με αφήσει στην μια με δύο ώρες. Τις πιο ατυχές μέρες μου γυρνάει σε ταχυκαρδία, δυσπνοια, τρέμουλο και τέτοια θολούρα που όλα μοιάζουν με όνειρο. Εννοείται ότι κρατάει πολύ παραπάνω. Έχω δοκιμάσει ότι τεχνική μου έχουν πει αλλά τίποτα. Τέλος πάντων. Θενκς για τημ απάντηση που είναι και παρηγοριτικη και αισιόδοξη. Να είσαι πάντα καλά!

Να είσαι καλά ge0rge. Προσπαθώ κι εγώ να βοηθήσω. Πάντως και μόνο η συζήτηση μέσω του forum αποτελεί από μόνη της μια παρηγοριά. Μακάρι να τα καταφέρουμε. Σου εύχομαι τα καλύτερα μέσα απ' την καρδιά μου.

[ge0rge]

Να είσαι καλά ge0rge. Προσπαθώ κι εγώ να βοηθήσω. Πάντως και μόνο η συζήτηση μέσω του forum αποτελεί από μόνη της μια παρηγοριά. Μακάρι να τα καταφέρουμε. Σου εύχομαι τα καλύτερα μέσα απ' την καρδιά μου.

Εννοείται ότι το forum βοηθά και σου δίνει παρηγοριά. Δύσκολα θα μας καταλάβει κάποιος που δεν το έχει περάσει και όχι άδικα. Θα τα καταφέρουμε, τίποτα δεν έχουμε απλά έχουμε μπλοκάρει λίγο. Να είσαι και εσύ πάντα καλά!

[ftatl]

Ναι σε σούπερ μάρκετ. Άδεια δεν προβλέπεται ακόμα. Πριν λίγο καιρό είχα πάρει. Αν εννοείς να πάρω λόγο της κατάστασης μου όχι, δεν θα με σώσει η άδεια, η κατάσταση μου είναι μόνιμη[emoji12]

Κι εγώ σε σουπερμαρκετ δουλευω και όταν είδα και το ωράριο κατάλαβα μάλλον και σε ποια αλυσίδα είσαι κι εγώ 7 ωρο είμαι οπότε παίζει να μαστε και συναδελφοι. εγώ 6 μήνες είμαι με βάλανε τυριά αλλαντικά στην αρχή κι έτρεμαν τα χέρια μου αλλά ευτυχώς με βάλανε ράφι ταμείο και μπαίνω οταν παίρνουν άδεια οι τυρουδες. Μην την αφήσεις τη δουλειά ριξτο στη τρελλη εγώ φτάνω στο σημειο να τρολλαρω και λίγο τους πελάτες. Κοίταξε να φτιάξεις την ψυχολογία σου μέσα εκεί σίγουρα θα υπάρχουν και πελάτες με κατανόηση και εστίασε σε αυτούς την προσοχή σου εγώ αυτό κανω, άμα μου πέσει κανένας μαλακας κάνω πως δεν υπάρχει. Παίρνεις καμία φαρμακευτική αγωγη;

[ge0rge]

Κι εγώ σε σουπερμαρκετ δουλευω και όταν είδα και το ωράριο κατάλαβα μάλλον και σε ποια αλυσίδα είσαι κι εγώ 7 ωρο είμαι οπότε παίζει να μαστε και συναδελφοι. εγώ 6 μήνες είμαι με βάλανε τυριά αλλαντικά στην αρχή κι έτρεμαν τα χέρια μου αλλά ευτυχώς με βάλανε ράφι ταμείο και μπαίνω οταν παίρνουν άδεια οι τυρουδες. Μην την αφήσεις τη δουλειά ριξτο στη τρελλη εγώ φτάνω στο σημειο να τρολλαρω και λίγο τους πελάτες. Κοίταξε να φτιάξεις την ψυχολογία σου μέσα εκεί σίγουρα θα υπάρχουν και πελάτες με κατανόηση και εστίασε σε αυτούς την προσοχή σου εγώ αυτό κανω, άμα μου πέσει κανένας μαλακας κάνω πως δεν υπάρχει. Παίρνεις καμία φαρμακευτική αγωγη;

Γειά σου ρε συνάδελφε. Δεν μου φταίει η δουλειά. Και στο σπίτι δεν είμαι καλά. Απλά πρέπει να μου έχει γυρίσει σε αγοροφοβια γιατί μόλις μαζεύετε κόσμος αρκετός μου έρχεται να πέσω κάτω. Κουνιέμαι από την θέση μου για για να συνέλθω (αυτό βέβαια μπορεί να είναι και ορθοστατικη υποταση και να μην μου το έχουν βρει). Όλο το προσωπικό γνωρίζει για μένα και με βοηθάνε πολύ. Απλά με κούρασε έναν χρόνο τώρα και με έχει πάρει πολύ από κάτω. Τέλος εβδομάδας πάω σε ψυχίατρο να με βάλει σε σειρά

[ftatl]

Εγώ είχα νεύρα πολλά στη δουλειά δεν είχαν περάσει ούτε δύο μήνες που είχα πιασει και φαινόταν πολύ στη συμπεριφορά μου. Νεύρα και λογω ότι δεν μπορούσα να χαλαρώσω να μην αγχωνομαι και γενικά τα νευρα τα είχα και στο σπίτι. Πριν πιάσω δουλειά είχα πέσει σε κατάθλιψη αλλά με το που έπιασα με γύρισε σε νεύρα. Πήγα σε ψυχίατρο μου δώσε ηρεμιστικό με αντικαταθλιπτικά η μάλλον θυμοληπτικα και έχω ηρεμισει λίγο. Καλύτερα να πας σε ψυχίατρο να σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι .