θελω να κανω μια ερωτηση

[NeMeCiS]

παθολογικο* όχι παθολογια. Συγγνώμη γραφω από κινητο

[jim7]

Ευχαριστω οσοι απαντησαν ,
Στεναχωριεμαι κι θεωρω χειροτερο οτι τοσοι ανθρωποι υπαρχουν που νιωθουν κενοι η δεν τους γεμιζει τιποτα ,
λουλουδι , Macgyver και xristoforos28 εχουμε κοινα γιατι κι εγω νιωθω κενο , δε ξερω αν πρεπει να το παρω στα σοβαρα ομως με στεναχωρει που βλεπω οτι πολλοι νιωθουν ετσι τελικα , οτι πολλοι ειναι καταβαθος στεναχωρημενοι η κενοι

Σε διαβεβαίωνω οτι δεν είστε ίδιοι. Πρωτα εσύ έχεις θέμα να ανοχτεις στους αλλους. Παιρνείς μια αμυντική στάση. Να τολμησω να πω οτι εχεις ενα πολυ πλούσιο ψυχικό κοσμο αλλά δεν τον αφήνεις να βγει προς τα εξω. Οι προβληματισμοί σου είναι πολύ πανω του μεσου όρου. Καταλαβενεις οτι διαφερεις απο τον μέσο ορο και λογικά είσαι κουμπωμενη. Πιθανό να εχεις εξιδανικευσει τους γονεις σου. Τους εχεις βάλει σε βάθρο;
Αν είναι έτσι, θα πρεπει να σου πω οτι δεν φταις σε τίποτε. Η κοινωνία είναι φτιαγμένη για το μέσο ορο , όχι για εμας. Λέω εμας γιατί έχω και εγώ τέτοια θέματα με ενοχές και άγχη. Εμείς πρεπει να παλεψουμε μονο και μονο για να βρούμε την θεση μα στην κοινωνια.
Νομιζω αν ψαξεις τα αισθήματα και τις ασυνείδητες σκέψεις σου, θα μπορέσεις να κανεις μια νέα αρχή.

[jim7]

Είμαι σίγουρος οτι εχεις τις δυνατότητες για πολλά πραγματα. Φτανει να μην εγκαταλείψεις την προσπαθεια. Εγώ σταμάτησα την θεραπεία που εκανα και το εχω μετανιώσει. Θα συναντάς συνεχώς το βλέμμα των αλλων. Σιγά σιγα θα μάθεις να το αντιμετωπίζεις . Στο υπόσχομαι.
Οι άνθρωποι ζηλευουν έτσι είναι φτιαγμένοι και αυτό δεν αλλάζει. Εσύ μονο μπορείς να αλλαξεις ,αυτό μονο.

[jim7]

Όλοι οι άνθρωποι μεγαλωνουμε προσλαμβάνοντας και αφομοιώνοντας τις συγκρούσεις των γονέων.
Κάποιοι απο μας δεν τα καταφέρνουν να τις αφομοιώσουν καλά. Είμαστε στην εφηβεία, οπου οι απαιτησεις για απόδοση αυξάνουν και εμείς κουβαλαμε ακόμα τους γονεις μας μέσα μας
Αυτή είναι η πραγματικότητα και την αποδεχόμαστε ήρεμα χωρίς υστεριες, χωρίς άδικο θυμό εναντιον ολων αλλά και χωρίς να μας παιρνει απο κάτω.
Το μονο που μας ωφελεί είναι να Μάθουμε Να Καταλαβαίνουμε Τι Αισθανόμαστε.
Να μάθουμε τι μας εξιταρει. Η ζωή είναι (μπορεί να γίνει) πολύ ωραια όταν ανακαλύψουμε τον πλούτο των αισθημάτων μας. Όταν δουμε οτι δεν είμαστε ΜΑΚΡΥΑ απο τους αλλους.

[jim7]

Αντίθετα, είμαστε πολυ ΚΟΝΤΑ και αδιάκοπα σγωνιζομαστε να βρούμε τη σωστή απόσταση.

[jim7]

Αυτή η εγγύτητα (αμα θες της δίνεις όνομα, δεν έχει τόση σημασία) μπορεί να κανει κακό. Αν δεν είσαι προετοιμασμένη. Αυτό το ρολο παιζει η ψυχανάλυση.
Σε ' γυμνάζει' για να μπορείς να αντιμετωπισεις την πραγματικότητα.
Να συνηθησεις να αντεχεις τα συναισθήματα σου. Να μην τα κσταπιεζεις αλλά να τα μαθαίνεις. Τα Συναισθήματα Δεν Σκοτωνουν. Μην τα φοβάσαι. Καποτε, όταν ημασταν μωρά, οι γονεις μας είχαν απόλυτη εξουσία σε εμας, τώρα είμαστε εμείς οι ενηληκοι. Έχουμε εμείς την εξουσία αλλά δεν έχουμε μαθει να την ασκουμε. Θέλω να

[jim7]

Συγνώμη αν σε μπερρδεψα, είμαι της θεωρίας και δεν τα λέω πρακτικά

[jim7]

Για να επανελθω στο ερώτημα, κατάθλιψη είναι μονο ενα όνομα, χίλιοι διαφορετικοί χαρακτήρες μπορεί να πάθουν, κάποτε και για εκατό διαφορετικούς λόγους.
Αυτό που πρεπει να ψαξεις είναι Την Αιτια που σε καθένα είναι διαφορετική.
Εγώ ας πούμε έχω καταλάβει οτι κσταπιεζω τα συναισθήματα μου χωρίς αντικειμενικο λογο. Καποτε ήμουν όπως εσύ, νόμιζα οτι νοιωθω κενό, αλλά το κενό κρύβει πολυπλοκότητα δομών, και ενα ολοκληρο σύμπαν συναισθημάτων

[jim7]

Μην φοβάσαι οτι θα παθεις 'κατάθλιψη'.
Μην σκευτεσαι καν το ενδεχόμενο.
Ο άνθρωπος είναι μισο κιλό άλατα τέσσερα βασικά στοιχεια άζωτο άνθρακας νερό και έχει ημερομηνία λήξης . Μην χάνεις τον καιρό σου με φοβους. Μην καταπιεζεσαι. Όλα είναι ιδέες,σκιές,βγαλτα στο φως και θα χαθούν.

[NeMeCiS]

Το κενό δεν υφίσταται πάντα λόγω καταθλιψης. πολλές φορές είναι έλλειψη φιλοσοφιας της ζωής, μη συνειδητοποιηση του τι έχεις αλλά κοιτώντας τι έχουν κάποιοι άλλοι και όχι εσύ, η πχ έλλειψη ενδιαφεροντων. Επίσης μπορεί να το νιώσεις μετά από μια απώλεια, ας πούμε χωρισμό, όπου όντως δημιουργειται κενό στη ζωή κάποιου που είχε κάτι και το έχασε. Πολλές φορές η θλίψη μετονομαζεται σε κατάθλιψη.

[jim7]

Δηλαδη κενο από κενο διαφερει;

[jim7]

Τελικα μεγαλοποιούμε τα προβλήματα μας και υποβαθμίζουμε των αλλων.
Και όταν καποιος νοιωσει συμπονοια για έναν τριτο, θεωρούμε αυτό σαν ενδειξη ελλειψης φιλοσοφιας της ζωης.

[Macgyver]

Το κενό δεν υφίσταται πάντα λόγω καταθλιψης. πολλές φορές είναι έλλειψη φιλοσοφιας της ζωής, η.

Σωστο , εγω που εχω και μια ηλικια , και εχω φιλοσοφησει την ζωη , δεν αισθανομαι κενο , αλλα δεν συγκρινω ποτε τον εαυτο μου με τους αλλους .....μονο ανηδονια αισθανομαι ........και απαθεια λογω αντικαταθλιπτικων ......

jim και NMC , εχετε ωριμη σκεψη , μπραβο .......

[NeMeCiS]

Τελικα μεγαλοποιούμε τα προβλήματα μας και υποβαθμίζουμε των αλλων.
Και όταν καποιος νοιωσει συμπονοια για έναν τριτο, θεωρούμε αυτό σαν ενδειξη ελλειψης φιλοσοφιας της ζωης.

'Οτι του φανεί του λολοστεφανή...

[γαλαζιο14]

Ευχαριστω οσους απαντησαν .
Jim επεσες μεσα η αληθεια ειναι σε ο,τι ειπες μονο σε ενα οχι , δεν εχω σε βαθρο τους γονεις μου γενικα μου ειναι αδιαφοροι και το περισσοτερο της ωρας κλεινομαι στο δωματιο μου και δε μου βγαινει να τους μιλησω , νιωθω πολυ αβολα , με τον καθενα νιωθω αβολα αλλα με τους γονεις μου σε σημειο να νιωθω τοσο αβολα και να εχω νευρα κι ισως μη τα συγκρατω παντα.
Συναισθηματα κτλ μονο μονη μπορω να εκφρασω γιατι μπροστα σε αλλους απλα δε μπορω να σκεφτομαι η νιωθω ειναι σα να χανομαι στο πληθος.
Η αληθεια ειναι τα φοβαμαι τα συναισθηματα μου γιατι πιστευω οτι αν τα εκφρασω θα μεινω τελειως μονη , γιατι αν τα εκφραζω δεν υπαρχουν μονο θετικα συναισθηματα μεσα μου , υπαρχουν κι αρνητικα .
Τελευταια διαβαζω κι απο αλλα φορουμ κι ξενα οτι πολλοι νιωθουν μονοι τους η πολλοι εχουνε καταθλιψη , αγχος κτλ , κι αυτο με επηρεαζει.
Εχουμε καταληξει το φυσιολογικο να θεωρειται να ειναι καποιος δυστυχισμενος και μαλιστα τοσο πολυ που καποιοι ισως και να μη το καταλαβαινουν
Κι απορω (χωρις παρεξηγηση) αν τα φαρμακα βοηθανε οντως , η κανουν τους ανθρωπους κενους και αυτο να θεωρειται και θετικο κιολας.
Θα μου πει κανεις οτι πολυ πονανε οσοι εχουν καταθλιψη η αλλη ψυχικη ασθενεια , το πιστευω , αλλα τοσο βλαβερες ειναι οι ψυχικες ασθενειες που δε ξεπερνιουνται ποτε και απλά το ατομο πρεπει να ζει με αυτο οτι πρεπει μεχρι το τελος της ζωης του να παιρνει φαρμακα για να μη νιωθει τιποτα?
Η τοσο βλαβερες ειναι η κανενας δεν εχει βρει ποτε του , κανενας στην ψυχιατρικη η στη ψυχολογια εννοω τροπους αποτελεσματικους ωστε να θεραπευτει η καλυτερα λυθει η ουσια της καταστασης που βιωνει καποιος.