ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΕΣ / ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ / ΣΧΟΛΗ

[iwannaaa]

Δεν εχω τετοια απλα ειμαι τελειομανης και παραιτουμαι οταν δε μου βγαινει

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[Mara.Z]

Δεν εχω τετοια απλα ειμαι τελειομανης και παραιτουμαι οταν δε μου βγαινει

αυτο που λες κι εγω το εχω/ειχα...
ενας τροπος, δυσκολος το ξερω, ειναι να κανεις μικρα μικρα βηματα. Να πεισεις τον εαυτο σου οτι με ενα βημα τη φορα τα καταφερνω. Δεν κανω το αλμα απο το 1 στο 10, αλλα πρεπει να ανεβαινω ενα σκαλοπατι τη φορα για να φτασω στο 10...

Το αλλο παλουκι της τελειομανιας ειναι οτι και να μην παραιτηθεις θα διαβαζεις τοσες φορες ή θα το πηγαινεις τοσο βαθια κι εγκυκλοπαιδικα που δεν θα το τελειωσεις ποτε το μαθημα... Ή αν δε νιωθεις τελεια καλα δεν θα στρωνεσαι να διαβασεις. Ή θα μπλεκεις με αλλες δουλειες επιτηδες για να αποφυγεις το διαβασμα αφου δεν το κανεις τελεια. Η απαντηση που εχω δωσει σε αυτο ειναι να βρισκεις ενα κινητρο που θα σε βγαλει εξω απο το φαυλο κυκλο.
Τι θα το κανεις το πτυχιο? που θα πας μετα? ονειρεψου το και δες ολο αυτο που κανεις τωρα σαν προσταδιο για να μπεις στο κυριως εργο...Πεισε τον εαυτο σου οτι τα καλα ξεκινανε με το πτυχιο. Οποτε θα εχεις μια ωθηση να ορμησεις, να διαβασεις εξυπνα για να περασεις τα μαθηματα και να ξεμπερδευεις....

Εγω με το πηρα πτυχιο μού βγηκαν ψυχαναγκασμοι στη δουλεια.... οση ορμη ειχα να παρω πτυχιο να δουλευω κανονικα, τοσο ορμητικα επεσαν πανω μου οι φοβοι οτι οσο και να δουλευω δεν θα με πληρωσουν, οτι θα βρεθει καποιος καλυτερος απο μενα που θα με υποσκελισει, οτι οι υπαλληλοι ειναι καλυτεροι απο μενα, οτι οι εργοδοτες θα με καταλαβουν και θα με διωξουν ή οτι με κοροιδευουν οτι δεν θα με πληρωσουν ενω με εκμεταλλευονται.....και το αποτελεσμα ηταν να παραιτηθω μονη μου, και να φυγω τρεχοντας κακην κακως...
Αλλη δουλεια βρηκα, οχι τοσο καλη οσο η 1η, αλλα πηγαινα για να συμπληρωσω καποια μορια και να σταματησω για διδακτορικο....Και μετα ηρθαν οι αρρωστειες των συγγενων, οι νοσηλειες, τα τρεξιματα/φαρμακα/γιατροι/ολονυχτιες στα επειγοντα, θανατοι, κηδειες, μνημοσυνα κλπ και μετα αντι να ηρεμησω ξαναπαραιτηθηκα για το περιφημο πια διδακτορικο....και μπλουμ βρεθηκα στον πατο της λιμνης...και προσπαθω ακομα να βγω....

[Mara.Z]

Πρεπει να εχουμε υποψιν μας οτι οσο εμεις κανουμε διαλογο με τους ψυχαναγκασμους μας και προσπαθουμε να βγαλουμε μια καποια ακρη, η ζωη προχωραει, εχει τις δυσκολιες και τις ανατροπες της. Και πανω εκει που εμεις οι τελειομανεις τα στρωνουμε ολα τελεια, ερχεται μια οικονομικη κριση απο το πουθενα, μια αρρωστεια, ενας θανατος και τα τιναζει ολα στον αερα....
Ή εκει που λες ελα μωρε ειμαι εξυπνη, εργατικη, το παλευω, σιγα θα τα καταφερω δεν ειμαι πρωταρα....ερχεται ενα προβλημα υγειας που σε αδρανοποιει...

[blackbird]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη σου. Η σιγουριά πού μου δείχνεις μέσα από το μήνυμα , δεν μπορείς να φανταστείς , πόσο ενθαρρυντική είναι για μένα. Σχετικά με την αναστολή σπουδών , πού έχεις κάνει , έχω να σου πω , πώς κι εγώ δεν μπορούσα για σχεδόν 3 χρόνια , να πηγαίνω σε εξετάσεις.(εννοείται και σε παρακολούθηση μαθημάτων) Μόλις το Σεπτέμβριο του 2016 και μέχρι κι αυτήν μπόρεσα να πηγαίνω σταθερά. Με την βοήθεια συνοδού όμως. Τώρα είσαι καλύτερα ?

Παρακαλω. Χαιρομαι που σε βοηθησε καπως το μηνυμα μου :)
Σε εχει ριξει ποτε η ΙΔΨ στην καταθλιψη ή δεν μπορουσες να πηγαινεις λογω των τελετουργιων και ιδεοληψιων; Παντως ειναι ασχημο, καταλαβαινω απολυτα τους λογους και αν τους εξηγησεις ή αν ακομα καλυτερα πας με χαρτι γιατρου δεν νομιζω να εχεις θεμα. Σε τετοια θεματα ειδικα καταλαβαινουν, χωρια που πιστευω πως θα το δικαιουσαι. Τοσο αλλα γινονται που τα λες και ανηθικα.

Νομιζα πως ημουν μεχρι πριν λιγες μερες αλλα ξανακυλησα δυστυχως. Ειναι χρονιο το προβλημα, χωρις θεραπεια και τελευταια αρχισα να βυθιζομαι και στην καταθλιψη. Γι' αυτο σε ρωτησα και σενα. Αλλα τεσπα μην σε μαυριζω με τα δικα μου, υπαρχει ελπιδα...πρεπει να παω στον ψυχιατρο :Ρ εσυ φανταζομαι ακολουθεις καποια αγωγη;

[iwannaaa]

αυτο που λες κι εγω το εχω/ειχα...
ενας τροπος, δυσκολος το ξερω, ειναι να κανεις μικρα μικρα βηματα. Να πεισεις τον εαυτο σου οτι με ενα βημα τη φορα τα καταφερνω. Δεν κανω το αλμα απο το 1 στο 10, αλλα πρεπει να ανεβαινω ενα σκαλοπατι τη φορα για να φτασω στο 10...

Το αλλο παλουκι της τελειομανιας ειναι οτι και να μην παραιτηθεις θα διαβαζεις τοσες φορες ή θα το πηγαινεις τοσο βαθια κι εγκυκλοπαιδικα που δεν θα το τελειωσεις ποτε το μαθημα... Ή αν δε νιωθεις τελεια καλα δεν θα στρωνεσαι να διαβασεις. Ή θα μπλεκεις με αλλες δουλειες επιτηδες για να αποφυγεις το διαβασμα αφου δεν το κανεις τελεια. Η απαντηση που εχω δωσει σε αυτο ειναι να βρισκεις ενα κινητρο που θα σε βγαλει εξω απο το φαυλο κυκλο.
Τι θα το κανεις το πτυχιο? που θα πας μετα? ονειρεψου το και δες ολο αυτο που κανεις τωρα σαν προσταδιο για να μπεις στο κυριως εργο...Πεισε τον εαυτο σου οτι τα καλα ξεκινανε με το πτυχιο. Οποτε θα εχεις μια ωθηση να ορμησεις, να διαβασεις εξυπνα για να περασεις τα μαθηματα και να ξεμπερδευεις....

Εγω με το πηρα πτυχιο μού βγηκαν ψυχαναγκασμοι στη δουλεια.... οση ορμη ειχα να παρω πτυχιο να δουλευω κανονικα, τοσο ορμητικα επεσαν πανω μου οι φοβοι οτι οσο και να δουλευω δεν θα με πληρωσουν, οτι θα βρεθει καποιος καλυτερος απο μενα που θα με υποσκελισει, οτι οι υπαλληλοι ειναι καλυτεροι απο μενα, οτι οι εργοδοτες θα με καταλαβουν και θα με διωξουν ή οτι με κοροιδευουν οτι δεν θα με πληρωσουν ενω με εκμεταλλευονται.....και το αποτελεσμα ηταν να παραιτηθω μονη μου, και να φυγω τρεχοντας κακην κακως...
Αλλη δουλεια βρηκα, οχι τοσο καλη οσο η 1η, αλλα πηγαινα για να συμπληρωσω καποια μορια και να σταματησω για διδακτορικο....Και μετα ηρθαν οι αρρωστειες των συγγενων, οι νοσηλειες, τα τρεξιματα/φαρμακα/γιατροι/ολονυχτιες στα επειγοντα, θανατοι, κηδειες, μνημοσυνα κλπ και μετα αντι να ηρεμησω ξαναπαραιτηθηκα για το περιφημο πια διδακτορικο....και μπλουμ βρεθηκα στον πατο της λιμνης...και προσπαθω ακομα να βγω....

Ειμαι ακριβως οπως το περιγραφεις και δυσκολευομαι αφανταστα.με πιανει πανικος, διασπαση προσοχης και τασεις φυγης.

[xristinaxrkd]

Πρεπει να εχουμε υποψιν μας οτι οσο εμεις κανουμε διαλογο με τους ψυχαναγκασμους μας και προσπαθουμε να βγαλουμε μια καποια ακρη, η ζωη προχωραει, εχει τις δυσκολιες και τις ανατροπες της. Και πανω εκει που εμεις οι τελειομανεις τα στρωνουμε ολα τελεια, ερχεται μια οικονομικη κριση απο το πουθενα, μια αρρωστεια, ενας θανατος και τα τιναζει ολα στον αερα....
Ή εκει που λες ελα μωρε ειμαι εξυπνη, εργατικη, το παλευω, σιγα θα τα καταφερω δεν ειμαι πρωταρα....ερχεται ενα προβλημα υγειας που σε αδρανοποιει...

Πόσο ωραία το προσέγγισες όλο αυτό , πού μας συμβαίνει !

[xristinaxrkd]

Πιστεύετε πώς , η διαταραχή , με θεραπείες κι αγωγές , "φεύγει" ολοκληρωτικά ?

[Mara.Z]

Πιστεύετε πώς , η διαταραχή , με θεραπείες κι αγωγές , "φεύγει" ολοκληρωτικά ?

Νομιζω οχι. Με την ψυχοθεραπεια και την αγωγη, ελαχιστοποιουνται τα δυσλειτουργικα συμπτωματα πχ το εντονοτατο αγχος, το θολο μυαλο, η σκεψη που τρεχει με τα χιλια, το να ενεργεις με εναν και μοναδικο τροπο, η τελειομανια κλπ.
Επισης, αυτο που βλεπω σε μενα είναι ότι επαψα να ειμαι εμμονικη με καποια πραγματα, εγινα πιο χαλαρη...δηλαδη θα κανω το προγραμμα μου στο διαβασμα, αλλα θα παω και μια βολτα, ισως δω μια ταινια κλπ, και ολα αυτα τα χαιρομαι... δεν τα κανω διεκπεραιωτικα, μονο για να πω οτι οκ διαβασα + εκανα τη βολτα μου.

[xristinaxrkd]

Παρακαλω. Χαιρομαι που σε βοηθησε καπως το μηνυμα μου :)
Σε εχει ριξει ποτε η ΙΔΨ στην καταθλιψη ή δεν μπορουσες να πηγαινεις λογω των τελετουργιων και ιδεοληψιων; Παντως ειναι ασχημο, καταλαβαινω απολυτα τους λογους και αν τους εξηγησεις ή αν ακομα καλυτερα πας με χαρτι γιατρου δεν νομιζω να εχεις θεμα. Σε τετοια θεματα ειδικα καταλαβαινουν, χωρια που πιστευω πως θα το δικαιουσαι. Τοσο αλλα γινονται που τα λες και ανηθικα.

Νομιζα πως ημουν μεχρι πριν λιγες μερες αλλα ξανακυλησα δυστυχως. Ειναι χρονιο το προβλημα, χωρις θεραπεια και τελευταια αρχισα να βυθιζομαι και στην καταθλιψη. Γι' αυτο σε ρωτησα και σενα. Αλλα τεσπα μην σε μαυριζω με τα δικα μου, υπαρχει ελπιδα...πρεπει να παω στον ψυχιατρο :Ρ εσυ φανταζομαι ακολουθεις καποια αγωγη;

Καλησπέρα ! Ευχαριστώ και πάλι ρε. Αλήθεια μου δίνεις δύναμη. Σε ότι αφορά την δική μου , κατάσταση. Εκτός από ιψδ έχω και ψυχαναγκαστική προσωπικότητα , πού όλο αυτό ,μου το κάνει πιο άκαμπτο κι άρα πιο δύσκολο προς θεραπεία. Ναι , πέφτω κι εγώ σε κατάθλιψη. Συνήθως όταν "κουράζομαι" από τον ψυχαναγκασμό ή όταν κάτι ενώ προσπάθησα πολύ , δεν μου βγαίνει. Έχω επίσης κρίσεις πανικού και παθαίνω μερικές φορές και αποπροσωποποίηση αποπραγματοποίηση σαν φάσεις τις βιώνω. Δεν έχω την διαταραχή. Ναι παρακολουθούμαι από ειδικούς και παίρνω κι αγωγή.

[xristinaxrkd]

Νομιζω οχι. Με την ψυχοθεραπεια και την αγωγη, ελαχιστοποιουνται τα δυσλειτουργικα συμπτωματα πχ το εντονοτατο αγχος, το θολο μυαλο, η σκεψη που τρεχει με τα χιλια, το να ενεργεις με εναν και μοναδικο τροπο, η τελειομανια κλπ.
Επισης, αυτο που βλεπω σε μενα είναι ότι επαψα να ειμαι εμμονικη με καποια πραγματα, εγινα πιο χαλαρη...δηλαδη θα κανω το προγραμμα μου στο διαβασμα, αλλα θα παω και μια βολτα, ισως δω μια ταινια κλπ, και ολα αυτα τα χαιρομαι... δεν τα κανω διεκπεραιωτικα, μονο για να πω οτι οκ διαβασα + εκανα τη βολτα μου.

Στο κομμάτι με τις εμμονές με βρίσκεις να ταιριάζουμε στα υπόλοιπα , διατηρώ μια κάποια αντίσταση. Μπράβο σου , όμως ! Νομίζω έχεις κατακτήσει κάμποσα.

[joanna22]

Καλημέρα ! Καλό χειμώνα , να έχουμε, με υγεία! Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικό με την διαταραχή και την σχολή μου. Επίσης αν έχετε βιώσει κάτι αντίστοιχο με αυτό πού θα περιγράψω , ή έχετε να μου προτείνετε κάτι θα με βοηθούσε , ειλικρινά , πάρα πολύ.
Διαγνώστηκα με ocd , κατάθλιψη , κρίσεις πανικού τον Μάιο 2013. Στην σχολή, ήμουν στο 3ο έτος , όταν ξεκίνησε η έντονη συμπτωματολογία, πού δεν μου επέτρεπε πια όχι μόνο να πάω στην σχολή αλλά και να μείνω στην πόλη όπου σπούδαζα. Επέστρεψα από το 2013 , στην πόλη μου , στο πατρικό μου. Την σχολή την άφησα με την έννοια των παρακολουθήσεων. Στις εξεταστικές πήγαινα κανονικά. Κάποια στιγμή , τα συμπτώματα μου ήταν τέτοια (Κρίσεις πανικού , υπερκινητικότητα , επιθετικότητα) πού για 3 χρόνια δεν πήγαινα καθόλου στις εξεταστικές ή αν πήγαινα έδινα βία 2 μαθήματα . Από τον Σεπτέμβριο του 2016 μέχρι κι αυτόν πήγαινα κανονικά σε κάθε εξεταστική. Μου είναι δύσκολο όμως , πολύ. Ο ψυχίατρος μου , η ψυχολόγος μου , μου πρότειναν να ζητήσω προφορική εξέταση αντί γραπτής. Δεν ξέρω ρε παιδιά, ντρέπομαι να το κάνω. Το θεωρώ ανήθικο. Επίσης φοβάμαι, μήπως βιώσω ρατσισμό. Είμαι μπερδεμένη. Πρακτικά με βολεύει περισσότερο το προφορικό διότι δεν θα έχει κόσμο. Από την άλλη συναισθηματικά μου κάθεται "βαρύ" για κάποιον λόγο.
Πώς σας φαίνεται όλο αυτό ? Ποιά η γνώμη σας?? :confused:

περναω τα ιδια.δν μπορω να παωσ τη σχολη να παρακολουθησω κ ημουν αριστη μαθητρια .δεν δινω εξεταστικες κ θελω να φυγω απο την πιλη που σπουδαζω.απλα εγω δν μπορω καν να διαβασω.ουτε τα προφορικα με βοηθανε εχω ιψδ απο πολυ μικρη στο τριτο ετος σταματησα κ εγω τη σχολη.