Τρόποι με τους οποίους θα μπορούσα να γνωρίσω μια καινούρια γυναίκα!

[mila]

Καλησπέρα και καλή χρονιά.
Διαβάζοντας τα σχόλια σου διακρίνω μεγάλη ωριμότητα και ήθος,συν ότι θα ήθελα να θέσω κάποιες απορίες για αυτό το σχόλιο σου.

Καλή χρονιά! :) Ευχαριστώ για το θετικό σου σχόλιο. Φυσικά και μπορείς να θέσεις όποια απορία θέλεις, και μακάρι να μπορώ να στη λύσω.

μπα, μην το λες, δεν ισχυει! το περισσοτερο πεσιμο που μου εχει τυχει στο δρομο ειναι στη Γαλλια! τελειως χυμα!! στην Ελλαδα ποτε δεν εχω ζησει ουτε καν ακουσει για τετοιο πεσιμο. τωρα να καταλαβαιναν οτι ειμαι τουριστρια και για αυτο? δεν ξερω, τα χρωματα μου ειναι ανοιχτα, δεν ειμαι ο κλασικος μεσογειακος τυπος.
Ακομη και στη Γερμανια, που ειχα μεινει για καποιους μηνες, μου ειχε κανει εντυπωση με ποση ευκολια επιανα κουβεντα με γερμανους. Πιο σοβαροι απο τους Γαλλους, πιο μετρημενοι αλλα κοινωνικοι, ομιλητικοι, πολιτισμενοι. Αφου ελεγα οτι αν ειχα παει Γερμανια για πρωτο πτυχιο, με τα θεματα που εχω και τα μπλοκαρισματα που κουβαλαω, ισως να μην ειχα βασανισθει τοσο οσο στην Αθηνα.

Ολλανδια δεν εχω παει, αρα δεν εχω αποψη.

ΥΓ. Νομιζω παιζει ρολο και το οτι σε χωρες οπως η Δανια που λες, η Γερμανια, υπαρχει η προτεσταντικη κουλτουρα οσον αφορα το κοινωνικο φερεσθαι, την εργασια, τις οικογενειακες αξιες κλπ. Θελω να πω οτι εχουν γαλουχηθει με τον τροπο αυτο, ασχετα αν πιστευουν ή οχι.

Τη Γαλλία τη θεωρώ μεσογειακή χώρα σε σύγκριση με αυτές που ανέφερα. Κι όντως έχει υψηλά ποσοστά σεξουαλικής παρενόχλησης, ιδίως σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Την Ολλανδία την έζησα 4 χρόνια, για αυτό την αναφέρω ως παράδειγμα. Εκεί ισχύει αυτό που λες για τη θρησκεία, με τον προτεσταντισμό, ιδίως στους Ολλανδούς. Όσον αφορά την κοινωνικοποίηση, είναι μια χαρά κοινωνικοί οι βόρειοι λαοί. Είναι ελαφρώς μύθος ότι είναι κλειστοί. Πχ. στην Ολλανδία όλοι οι γείτονες (σε συγκρότημα 10 πολυκατοικιών με 40-50 διαμερίσματα η καθεμιά) λέγαμε καλημέρα, καλησπέρα, κτλ. Εδώ στην Κύπρο που μένω τώρα, σε πολυκατοικία με 8 διαμερίσματα με το ζόρι θα πουν μια καλημέρα, κι ας μιλάμε την ίδια γλώσσα.

[WhyAlwaysMe?]

Καλή χρονιά! :) Ευχαριστώ για το θετικό σου σχόλιο. Φυσικά και μπορείς να θέσεις όποια απορία θέλεις, και μακάρι να μπορώ να στη λύσω.



Τη Γαλλία τη θεωρώ μεσογειακή χώρα σε σύγκριση με αυτές που ανέφερα. Κι όντως έχει υψηλά ποσοστά σεξουαλικής παρενόχλησης, ιδίως σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Την Ολλανδία την έζησα 4 χρόνια, για αυτό την αναφέρω ως παράδειγμα. Εκεί ισχύει αυτό που λες για τη θρησκεία, με τον προτεσταντισμό, ιδίως στους Ολλανδούς. Όσον αφορά την κοινωνικοποίηση, είναι μια χαρά κοινωνικοί οι βόρειοι λαοί. Είναι ελαφρώς μύθος ότι είναι κλειστοί. Πχ. στην Ολλανδία όλοι οι γείτονες (σε συγκρότημα 10 πολυκατοικιών με 40-50 διαμερίσματα η καθεμιά) λέγαμε καλημέρα, καλησπέρα, κτλ. Εδώ στην Κύπρο που μένω τώρα, σε πολυκατοικία με 8 διαμερίσματα με το ζόρι θα πουν μια καλημέρα, κι ας μιλάμε την ίδια γλώσσα.

Aς τις θέσω:
Πως εννοείς τον ματσό άνδρα?
Από ότι κατάλαβα έχεις ζήσει εξωτερικό.Ποιό στυλ φλέρτ θεωρείς καλύτερο,το ''βόρειο'' ή το ''μεσογειακό''?
''Ούγκ''=Καφρίλα?

[Macgyver]

http://www.gossip-tv.gr/showbiz/holl...otan-flertarei


Nα ετσι γνωριζεις γυναικα , αρκει νασαι αυτος ο ιδιος ! αν εισαι οποιοσδηποτε αλλος , εμμμμ , δεν ξερω .......

[mila]

Aς τις θέσω:
Πως εννοείς τον ματσό άνδρα?
Από ότι κατάλαβα έχεις ζήσει εξωτερικό.Ποιό στυλ φλέρτ θεωρείς καλύτερο,το ''βόρειο'' ή το ''μεσογειακό''?
''Ούγκ''=Καφρίλα?

Μάτσο (macho) άνδρα εννοώ εννοώ αυτόν το "πολλά βαρύ", που ξεχειλίζει από ανδρισμό (με την αρνητική έννοια) και τη δήθεν μαγκιά. Συνήθως συνοδεύεται από ισχυρά στερεότυπα για τους ρόλους του κάθε φύλου ("γυναίκα, τράβα στην κουζίνα σου" και τέτοια), ασέβεια προς το άλλο φύλο, επιθετικότητα, ομοφοβία, κτλ. Αν διαβάσεις στο wiki για machismo, θα καταλάβεις τι εννοώ. Και ναι, το θεωρώ "ουγκ". :) Λίγο πρωτόγονο/καφρίλα δηλαδή.

Για το φλερτ, αν και έζησα εξωτερικό, δεν μπορώ να σου πω ποιο προτιμώ, γιατί έχει 10 χρόνια που είμαι σε σχέση και δεν έχω φλερτάρει στην Ολλανδία. Πάντως σίγουρα προτιμώ αυτό που συνέβαινε στην Ολλανδία, διότι δεν μου σφύριζαν, ή δεν έκαναν σχόλια στο δρόμο. Χρησιμοποιούσα αποκλειστικά μέσα μαζικής μεταφοράς και ποτέ δεν με ακούμπησε κάποιος. Αισθανόμουν ασφάλεια, δεν φοβόμουν να κυκλοφορήσω μόνη. Οι ντόπιοι όλα αυτά, γιατί οι μετανάστες, ιδίως από Μαρόκο, Αφρική, κτλ. συμπεριφέρονται ακριβώς όπως οι μεσογειακοί λαοί. Δεν μας τιμάει και πολύ αυτό, όμως είναι η αλήθεια.

[PositiveWave]

Αρκεί βέβαια η εσωστρέφεια αυτή να μην πηγάζει από ανασφάλεια, φόβο απόρριψης κι ένα μόνιμο άγχος για την άποψη των άλλων γύρω σας.

Mila η δική μου εσωστρέφεια από εκεί πηγάζει πιστεύω. Το χειρότερο είναι πως ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Και γι' αυτό θέλω να τα κάνω όλα τέλεια, να τα λέω όλα τέλεια, για να μη βρεθεί ούτε ένας εκεί στο βάθος να πει κακό για μένα. Και έτσι τα κάνω ακόμη χειρότερα.

Αλλά ακόμη και μόνος, κλεισμένος στο σπίτι, βρίσκω καθημερινά πράγματα που με βελτιώνουν, με κάνουν ένα κλικ καλύτερο, εξυπνότερο και σοφότερο και με κάνουν "πλουσιότερο" μέσα μου. Είναι σαν να έχω αποδεχθεί ότι είμαι ένα ξένο σώμα εκεί έξω και ότι δεν ανήκω σε αυτήν την κοινωνία.

Επίσης κάτι που σκέφτομαι συνεχώς είναι: "Γιατί να προσπαθήσω να κάνω φίλους; Αυτοί ήδη έχουν φίλους, έχουν συνηθίσει σε αυτούς, έχουν χτίσει σχέσεις ετών... Ποιος είμαι εγώ και για ποιον λόγο κάποιος να παραγκωνίσει τους φίλους του για μένα;"

Ή όταν βλέπω μια κοπέλα, συνήθως αποθαρρύνομαι από μόνος μου. Λέω: "Και αν έχει αγόρι; Γιατί να χάνω το χρόνο μου φλερτάρωντάς τη και γιατί στο τέλος της μέρας να νιώσω απογοήτευση αν είναι με άλλον ή αν δε με θέλει, κι ας είναι ελεύθερη;"

Αυτολογοκρίνομαι πολύ, περιορίζομαι πολύ και νιώθω πως όταν διεκδικώ κάτι ζημιώνω τους άλλους και αυτοί οι άλλοι με μισούν.

Για πολλούς όλα αυτά υπερβαίνουν κάθε λογική, αλλά αυτή είναι η καθημερινότητά μου.

[WhyAlwaysMe?]

Μάτσο (macho) άνδρα εννοώ εννοώ αυτόν το "πολλά βαρύ", που ξεχειλίζει από ανδρισμό (με την αρνητική έννοια) και τη δήθεν μαγκιά. Συνήθως συνοδεύεται από ισχυρά στερεότυπα για τους ρόλους του κάθε φύλου ("γυναίκα, τράβα στην κουζίνα σου" και τέτοια), ασέβεια προς το άλλο φύλο, επιθετικότητα, ομοφοβία, κτλ. Αν διαβάσεις στο wiki για machismo, θα καταλάβεις τι εννοώ. Και ναι, το θεωρώ "ουγκ". :) Λίγο πρωτόγονο/καφρίλα δηλαδή.

Για το φλερτ, αν και έζησα εξωτερικό, δεν μπορώ να σου πω ποιο προτιμώ, γιατί έχει 10 χρόνια που είμαι σε σχέση και δεν έχω φλερτάρει στην Ολλανδία. Πάντως σίγουρα προτιμώ αυτό που συνέβαινε στην Ολλανδία, διότι δεν μου σφύριζαν, ή δεν έκαναν σχόλια στο δρόμο. Χρησιμοποιούσα αποκλειστικά μέσα μαζικής μεταφοράς και ποτέ δεν με ακούμπησε κάποιος. Αισθανόμουν ασφάλεια, δεν φοβόμουν να κυκλοφορήσω μόνη. Οι ντόπιοι όλα αυτά, γιατί οι μετανάστες, ιδίως από Μαρόκο, Αφρική, κτλ. συμπεριφέρονται ακριβώς όπως οι μεσογειακοί λαοί. Δεν μας τιμάει και πολύ αυτό, όμως είναι η αλήθεια.

Κατάλαβα,δεν είσαι fan των macho ανδρών.
Αν έχω κάποια άλλη απορία,στην θέτω,αν δεν σε φέρνω σε δύσκολη θέση βέβαια.

[mila]

Mila η δική μου εσωστρέφεια από εκεί πηγάζει πιστεύω. Το χειρότερο είναι πως ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Και γι' αυτό θέλω να τα κάνω όλα τέλεια, να τα λέω όλα τέλεια, για να μη βρεθεί ούτε ένας εκεί στο βάθος να πει κακό για μένα. Και έτσι τα κάνω ακόμη χειρότερα.

Αλλά ακόμη και μόνος, κλεισμένος στο σπίτι, βρίσκω καθημερινά πράγματα που με βελτιώνουν, με κάνουν ένα κλικ καλύτερο, εξυπνότερο και σοφότερο και με κάνουν "πλουσιότερο" μέσα μου. Είναι σαν να έχω αποδεχθεί ότι είμαι ένα ξένο σώμα εκεί έξω και ότι δεν ανήκω σε αυτήν την κοινωνία.

Επίσης κάτι που σκέφτομαι συνεχώς είναι: "Γιατί να προσπαθήσω να κάνω φίλους; Αυτοί ήδη έχουν φίλους, έχουν συνηθίσει σε αυτούς, έχουν χτίσει σχέσεις ετών... Ποιος είμαι εγώ και για ποιον λόγο κάποιος να παραγκωνίσει τους φίλους του για μένα;"

Ή όταν βλέπω μια κοπέλα, συνήθως αποθαρρύνομαι από μόνος μου. Λέω: "Και αν έχει αγόρι; Γιατί να χάνω το χρόνο μου φλερτάρωντάς τη και γιατί στο τέλος της μέρας να νιώσω απογοήτευση αν είναι με άλλον ή αν δε με θέλει, κι ας είναι ελεύθερη;"

Αυτολογοκρίνομαι πολύ, περιορίζομαι πολύ και νιώθω πως όταν διεκδικώ κάτι ζημιώνω τους άλλους και αυτοί οι άλλοι με μισούν.

Για πολλούς όλα αυτά υπερβαίνουν κάθε λογική, αλλά αυτή είναι η καθημερινότητά μου.

Το να κάνεις επικοδομητικά πράγματα όταν μένεις μόνος σου είναι ο ορισμός της θετικής εσωστρέφειας, όπως την έχω στο μυαλό μου. Πολλές φορές κιόλας είναι απαραίτητο, γιατί πχ. ένα συγγραφέας ή ένας προγραμματιστής δεν μπορεί να συγκεντρωθεί να γράψει αν συνέχεια περιτριγυρίζεται από κόσμο.

Όλα τα υπόλοιπα που λες όμως δεν είναι στοιχεία θετικά. Γιατί να σε ενδιαφέρει η άποψη των άλλων; Στην τελική εσύ είσαι αυτός που είσαι, δεν είσαι η άποψη των άλλων. Καταλαβαίνω ότι σε κάποια πλαίσια, όπως ο επαγγελματικός χώρος, πρέπει να συμμορφωνόμαστε με αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εμάς (δεν ξέρεις πόσο θα ήθελα να βρίσω τον μάνατζερ μου, αυτό όμως θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσω τη δουλειά μου), αλλά στην προσωπική μας ζωή οφείλουμε να είμαστε ο εαυτός μας.

Αυτό για τις απόψεις των άλλων να θυμάσαι πάντα ότι περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη ή απορρίπτουν τη θεωρία του Δαρβίνου, κι άλλα τέτοια κουλά. Δεν σημαίνει πως όλα όσα πιστεύουν οι γύρω μας είναι σωστά. Ο καθένας έχει μια δική του υποκειμενική αλήθεια στο μυαλό του, και όσο ασχολείσαι με αυτήν χάνεις τον χρόνο σου. Προσπάθησε να βρεις τους 2-3 ανθρώπους που ταιριάζεις πραγματικά και μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, και μην σε νοιάζει για όλους τους υπόλοιπους.

Ως προς τις φιλικές και ερωτικές σχέσεις, δεν μπορώ να καταλάβω δυο πράγματα σε αυτό που λες...
α) Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να παραγκωνίσει κάποιος τους φίλους του για να είναι φίλος μαζί σου; Δεν γίνεται να συνεχίσει να είναι φίλος μαζί τους και ταυτόχρονα να είναι και μαζί σου; Ή επιζητάς αποκλειστικότητα, και να βρίσκεστε κάθε μέρα;
β) Που είναι το κακό να έχει μια κοπέλα αγόρι ή να μη σε θέλει; Είναι απολύτως λογικό ότι εκεί έξω υπάρχουν και κοπέλες που έχουν αγόρια, και κοπέλες που ενδιαφέρονται για άλλου είδους αγόρια. Μάλιστα αυτή είναι η πλειοψηφία, κι αν αφήνεις τον χρόνο να περνάει, τόσο θα μειώνονται οι ελεύθερες. :) Δυστυχώς για εσένα δεν μένουμε στην Ινδία, όπου οι δεσμευμένες έχουν "σταμπαριστεί" με sindoor για να τις ξεχωρίζεις, και το μόνο που σου μένει είναι να ανακαλύψεις μόνος σου αν έχουν σχέση ή αν ταιριάζετε.

Κατάλαβα,δεν είσαι fan των macho ανδρών.
Αν έχω κάποια άλλη απορία,στην θέτω,αν δεν σε φέρνω σε δύσκολη θέση βέβαια.

Ναι, φυσικά και δεν είμαι φαν. :) Προτιμώ τους ντροπαλούς και ευαίσθητους, παρά αυτούς που ξεχειλίζουν "ανδρίλα". Και δεν με φέρνεις σε δύσκολη θέση, μην ανησυχείς.

[WhyAlwaysMe?]

Το να κάνεις επικοδομητικά πράγματα όταν μένεις μόνος σου είναι ο ορισμός της θετικής εσωστρέφειας, όπως την έχω στο μυαλό μου. Πολλές φορές κιόλας είναι απαραίτητο, γιατί πχ. ένα συγγραφέας ή ένας προγραμματιστής δεν μπορεί να συγκεντρωθεί να γράψει αν συνέχεια περιτριγυρίζεται από κόσμο.

Όλα τα υπόλοιπα που λες όμως δεν είναι στοιχεία θετικά. Γιατί να σε ενδιαφέρει η άποψη των άλλων; Στην τελική εσύ είσαι αυτός που είσαι, δεν είσαι η άποψη των άλλων. Καταλαβαίνω ότι σε κάποια πλαίσια, όπως ο επαγγελματικός χώρος, πρέπει να συμμορφωνόμαστε με αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εμάς (δεν ξέρεις πόσο θα ήθελα να βρίσω τον μάνατζερ μου, αυτό όμως θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσω τη δουλειά μου), αλλά στην προσωπική μας ζωή οφείλουμε να είμαστε ο εαυτός μας.

Αυτό για τις απόψεις των άλλων να θυμάσαι πάντα ότι περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη ή απορρίπτουν τη θεωρία του Δαρβίνου, κι άλλα τέτοια κουλά. Δεν σημαίνει πως όλα όσα πιστεύουν οι γύρω μας είναι σωστά. Ο καθένας έχει μια δική του υποκειμενική αλήθεια στο μυαλό του, και όσο ασχολείσαι με αυτήν χάνεις τον χρόνο σου. Προσπάθησε να βρεις τους 2-3 ανθρώπους που ταιριάζεις πραγματικά και μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, και μην σε νοιάζει για όλους τους υπόλοιπους.

Ως προς τις φιλικές και ερωτικές σχέσεις, δεν μπορώ να καταλάβω δυο πράγματα σε αυτό που λες...
α) Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να παραγκωνίσει κάποιος τους φίλους του για να είναι φίλος μαζί σου; Δεν γίνεται να συνεχίσει να είναι φίλος μαζί τους και ταυτόχρονα να είναι και μαζί σου; Ή επιζητάς αποκλειστικότητα, και να βρίσκεστε κάθε μέρα;
β) Που είναι το κακό να έχει μια κοπέλα αγόρι ή να μη σε θέλει; Είναι απολύτως λογικό ότι εκεί έξω υπάρχουν και κοπέλες που έχουν αγόρια, και κοπέλες που ενδιαφέρονται για άλλου είδους αγόρια. Μάλιστα αυτή είναι η πλειοψηφία, κι αν αφήνεις τον χρόνο να περνάει, τόσο θα μειώνονται οι ελεύθερες. :) Δυστυχώς για εσένα δεν μένουμε στην Ινδία, όπου οι δεσμευμένες έχουν "σταμπαριστεί" με sindoor για να τις ξεχωρίζεις, και το μόνο που σου μένει είναι να ανακαλύψεις μόνος σου αν έχουν σχέση ή αν ταιριάζετε.




Ναι, φυσικά και δεν είμαι φαν. :) Προτιμώ τους ντροπαλούς και ευαίσθητους, παρά αυτούς που ξεχειλίζουν "ανδρίλα". Και δεν με φέρνεις σε δύσκολη θέση, μην ανησυχείς.

Αυτό το πρότυπο των macho,καλώς ή κακώς καλλιεργήθηκε από κάτι Cosmopolitan,Men's Health κλπ.

[PositiveWave]

Δυστυχώς για εσένα δεν μένουμε στην Ινδία, όπου οι δεσμευμένες έχουν "σταμπαριστεί" με sindoor για να τις ξεχωρίζεις...

+1 καινούργιο πράγμα που έμαθα σήμερα. Κάτι τέτοια περίεργα facts μου αρέσει να διαβάζω κάθε μέρα.

Γενικά ξέρω πως είμαι σε μια φάση "ή αλλάζω ή βουλιάζω". Σε λίγο καιρό τελειώνω και τη σχολή, πρέπει να κάνω και δεύτερη ξένη γλώσσα και να πάρω πτυχίο δεύτερης ξένης γλώσσας για να συμπληρώσω φάκελο για το μάστερ μου, συν ότι πρέπει να βελτιώσω αισθητά τον Μ.Ο. μου για να ξεχωρίσω από τον ανταγωνισμό. Επιπλέον, πρέπει να επιδοθώ σε βολιδοσκόπηση πιθανών τμημάτων μάστερ σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Επίσης, πέρα των ακαδημαϊκών-επαγγελματικών μου που τόσο καιρό είχαν ψιλομπεί στον αυτόματο, έχω και άλλα θέματα. Θέματα γνωριμιών-φιλιών-δικτύωσης. Αν έφτιαχνα σήμερα λογαριασμό στο LinkedIn, θα είχα ούτε πέντε connections. Θέματα καθημερινότητας, που δεν έχω ένα φίλο να πιω καφέ και να πω δυο σωστές και σοφές κουβέντες. Και τέλος τα συναισθηματικά μου. Πρέπει να βρω κάποια. Δεν ξέρω αν είναι από γενετήσια ανάγκη ή σαν οικογενειακό και κοινωνικό "πρέπει", αλλά αυτό το "πρέπει" με πιέζει και με κάνει να αισθάνομαι άσχημα.

Με κάνει να αισθάνομαι πως η γυναίκα που θα ήθελα να έχω, δεν την έχω ποτέ. Γι' αυτό θα συμβιβαστώ με κάτι, όχι κατ' ανάγκη χειρότερο από άποψη εμφάνισης, όσο χαρακτήρα. Φοβάμαι πως θα αρραβωνιαστώ, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά και η μέλλουσα γυναίκα μου θα με προδώσει, θα χωρίσει, θα με σέρνει στα δικαστήρια, θα μου απαγορεύει να βλέπω τα παιδιά μου και θα μου στέλνει με κλητήρες περιοριστικά μέτρα.

Δε ξέρω πως σκέφτομαι πάντα το χειρότερο σενάριο, αλλά επειδή το καλύτερο σενάριο δε μου βγαίνει τα τελευταία χρόνια, επενδύω στο χειρότερο για να έχω τις λιγότερες ζημιές στο μέλλον.

Αν την καταστροφολογία μου την έκανα επάγγελμα, θα ήμουν σίγουρα σε επιτελείο μυστικών υπηρεσιών. Αυτό καταλαβαίνω.

[mila]

Αυτό το πρότυπο των macho,καλώς ή κακώς καλλιεργήθηκε από κάτι Cosmopolitan,Men's Health κλπ.

Και πως εξηγείται ότι αυτός ο τύπος των αντρών προϋπήρχε των περιοδικών που αναφέρεις ή εμφανίζεται σε χώρες που δεν κυκλοφορούν καν αυτά τα περιοδικά; Μήπως φταίει ότι εδώ και αιώνες οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με φράσεις όπως "οι άντρες δεν κλαίνε" και "είσαι κορίτσι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτο", προκαθορίζοντας έτσι τους ρόλους μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας;

[WhyAlwaysMe?]

Και πως εξηγείται ότι αυτός ο τύπος των αντρών προϋπήρχε των περιοδικών που αναφέρεις ή εμφανίζεται σε χώρες που δεν κυκλοφορούν καν αυτά τα περιοδικά; Μήπως φταίει ότι εδώ και αιώνες οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με φράσεις όπως "οι άντρες δεν κλαίνε" και "είσαι κορίτσι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτο", προκαθορίζοντας έτσι τους ρόλους μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας;

Υπόθεση έκανα,και μάλλον το διατύπωσα λάθος ελέω βιασύνης,με συγχωρείς.
Αυτό που ήθελα να πω είναι πως τέτοια έντυπα βοηθούν σε έναν βαθμό,στην διατήρηση και διαιώνιση αυτών των προτύπων,ανεξαρτήτως χώρας κυκλοφορίας.
Αλλά για αυτό το είδος ''παιδείας'',ναι συμφωνώ με όσα λες.

[mila]

+1 καινούργιο πράγμα που έμαθα σήμερα. Κάτι τέτοια περίεργα facts μου αρέσει να διαβάζω κάθε μέρα.

Γενικά ξέρω πως είμαι σε μια φάση "ή αλλάζω ή βουλιάζω". Σε λίγο καιρό τελειώνω και τη σχολή, πρέπει να κάνω και δεύτερη ξένη γλώσσα και να πάρω πτυχίο δεύτερης ξένης γλώσσας για να συμπληρώσω φάκελο για το μάστερ μου, συν ότι πρέπει να βελτιώσω αισθητά τον Μ.Ο. μου για να ξεχωρίσω από τον ανταγωνισμό. Επιπλέον, πρέπει να επιδοθώ σε βολιδοσκόπηση πιθανών τμημάτων μάστερ σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Επίσης, πέρα των ακαδημαϊκών-επαγγελματικών μου που τόσο καιρό είχαν ψιλομπεί στον αυτόματο, έχω και άλλα θέματα. Θέματα γνωριμιών-φιλιών-δικτύωσης. Αν έφτιαχνα σήμερα λογαριασμό στο LinkedIn, θα είχα ούτε πέντε connections. Θέματα καθημερινότητας, που δεν έχω ένα φίλο να πιω καφέ και να πω δυο σωστές και σοφές κουβέντες. Και τέλος τα συναισθηματικά μου. Πρέπει να βρω κάποια. Δεν ξέρω αν είναι από γενετήσια ανάγκη ή σαν οικογενειακό και κοινωνικό "πρέπει", αλλά αυτό το "πρέπει" με πιέζει και με κάνει να αισθάνομαι άσχημα.

Με κάνει να αισθάνομαι πως η γυναίκα που θα ήθελα να έχω, δεν την έχω ποτέ. Γι' αυτό θα συμβιβαστώ με κάτι, όχι κατ' ανάγκη χειρότερο από άποψη εμφάνισης, όσο χαρακτήρα. Φοβάμαι πως θα αρραβωνιαστώ, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά και η μέλλουσα γυναίκα μου θα με προδώσει, θα χωρίσει, θα με σέρνει στα δικαστήρια, θα μου απαγορεύει να βλέπω τα παιδιά μου και θα μου στέλνει με κλητήρες περιοριστικά μέτρα.

Δε ξέρω πως σκέφτομαι πάντα το χειρότερο σενάριο, αλλά επειδή το καλύτερο σενάριο δε μου βγαίνει τα τελευταία χρόνια, επενδύω στο χειρότερο για να έχω τις λιγότερες ζημιές στο μέλλον.

Αν την καταστροφολογία μου την έκανα επάγγελμα, θα ήμουν σίγουρα σε επιτελείο μυστικών υπηρεσιών. Αυτό καταλαβαίνω.

Αυτό το σενάριο με την γυναίκα είναι όντως καταστροφολογία... Αν δεν ασκείς βία πάνω της (ή πάνω στα παιδιά σας), τίποτα απ'όλα αυτά δεν μπορεί να σου κάνει. Να σε χωρίσει μπορεί, αλλά κι εκεί δεν τελείωσε ο κόσμος.

Το να βρεις κάποια κοπέλα πιστεύω ότι είναι κυρίως συναισθηματική ανάγκη. Όλοι θέλουμε να αισθανόμαστε ότι έχουμε βρει τον άνθρωπο μας, που μας αγαπάει, μας φροντίζει, νοιάζεται για εμάς, κτλ. Δεν υπάρχουν "πρέπει", μόνο η ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. <3

Το να βρεις φίλους και αυτό είναι σημαντικό, απορρέι από την ανάγκη για κοινωνικοποίηση. 1-2 καλοί φίλοι είναι καλό να υπάρχουν, αλλά μη νομίζεις ότι και αυτοί πάντα θα σε καταλαβαίνουν. Όλοι μας έχουμε διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες, και δεν μπορούμε πάντα να μπούμε στη θέση του άλλου. Μετά από πολλά χρόνια έχω καταλήξει ότι οι φίλοι έρχονται και φεύγουν. Πχ. είχα πολύ καλές φίλες στο σχολείο, αλλά μεγαλώνοντας τα ενδιαφέροντα μας άλλαξαν, οι δρόμοι μας χώρισαν. Και αυτό συμβαίνει συνέχεια, διότι εξελισσόμαστε ως άνθρωποι και ο καθένας παίρνει την πορεία του, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι κακό.

Μην το βλέπεις πάντως ότι χρειάζεται να αλλάξεις. Δες το σαν προσωπική βελτίωση κι εξέλιξη. Όπως το να πάρεις ένα πτυχίο δεν σε αλλάζει σαν άνθρωπο, αλλά σε εξελίσσει, έτσι και το να πάψεις να νοιάζεσαι για την άποψη των γύρω σου δεν σε αλλάζει, αλλά σε εξελίσσει.

Γενικά είμαι της άποψης ότι πρωτίστως πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να είμαστε καλά με αυτόν, διότι είναι ο μόνος που θα είναι μαζί μας από την αρχή ως το τέλος της ζωής μας.

ΥΓ: Για το LinkedIn μη σε αγχώνει, διότι από μόνο του είναι ένα μέσο networking. Κι εγώ ξεκίνησα με ελάχιστους φίλους, κι αυτή τη στιγμή είμαι connected με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, που ενώ δεν τους ξέρω σε προσωπικό επίπεδο, μαθαίνω πολλά νέα πράγματα από τον χώρο στον οποίο ανήκω. Αν αποφασίσεις να κάνεις, στείλε μου μήνυμα και θα σου πω πως μπορεί να σε βοηθήσει στους επαγγελματικούς σου στόχους. Είναι εργαλείο-θησαυρός.

ΥΓ2: Ψάξε να βρεις internship να κάνεις στο εξωτερικό, όσο είσαι ακόμη φοιτητής. Θα σε βοηθήσει πολύ στην αυτοπεποίθησή σου και στο βιογραφικό σου (προκειμένου να σε δεχτούν στο μάστερ αλλά και στην επαγγελματική αποκατάσταση).

Υπόθεση έκανα,και μάλλον το διατύπωσα λάθος ελέω βιασύνης,με συγχωρείς.
Αυτό που ήθελα να πω είναι πως τέτοια έντυπα βοηθούν στην διατήρηση και διαιώνιση αυτών των προτύπων,ανεξαρτήτως χώρας κυκλοφορίας.
Αλλά για αυτό το είδος ''παιδείας'',ναι συμφωνώ με όσα λες.

Συμφωνώ ότι βοηθούν στη διατήρηση και τη διαιώνιση, αυτό σίγουρα το κάνουν. Και γενικά όλα τα μίντια το κάνουν από το πρωί ως το βράδυ, που προβάλουν τον ιδανικό άντρα με 6-pack, σκληρό και "πολλά βαρύ", κτλ. ενώ τη γυναίκα barbie, δούλα στο κρεβάτι και κυρά στο σπίτι.

[nikos2]

κανεις δεν προωθει τετοια πρωτυπα.

ξερει κανεις εστω εναν Μάτσο (macho στην ελληνικη τηλεοραση σημερα;
καποιον παρουσιαστη ηθοποιο οτιδηποτε;;
αντιθετα, οτι εχει σχεση με τον ανδρισμο διωκεται παθολογικα ενω οτι εχει σχεση με την θηλυκοτητα προβαλετε οσο περισσοτερο γινεται.

μονο το οτι δεν υπαρχει καποιος ορισμος για το αντιθετο προς την θηλυκη κατευθυνση, αρκει για να καταλαβουμε την παρανοια που επικρατει

[mila]

κανεις δεν προωθει τετοια πρωτυπα.

ξερει κανεις εστω εναν Μάτσο (macho στην ελληνικη τηλεοραση σημερα;
καποιον παρουσιαστη ηθοποιο οτιδηποτε;;
αντιθετα, οτι εχει σχεση με τον ανδρισμο διωκεται παθολογικα ενω οτι εχει σχεση με την θηλυκοτητα προβαλετε οσο περισσοτερο γινεται.

μονο το οτι δεν υπαρχει καποιος ορισμος για το αντιθετο προς την θηλυκη κατευθυνση, αρκει για να καταλαβουμε την παρανοια που επικρατει

Έχω πάψει να βλέπω τηλεόραση εδώ κι αιώνες γιατί είναι σκέτη trashίλα... Μπορώ να πω όμως ότι ο Κωστόπουλος κι όλη η κουλτούρα που δημιούργησε τα '90s ταιριάζει πολύ σε αυτό που έχω στο μυαλό μου. Επίσης πρόσφατα είχα δει βιντεάκια να γίνονται viral στο φβ με ένα καμμένο παιδάκι που έλεγε συνέχεια "αγάπη μόνο" και φιλούσε τα μπράτσα του (δεν ξέρω καν πως τον λένε), κι αυτό ταιριάζει πολύ σε αυτό που λέω. Επίσης, ασχέτως που δεν έχει 6-pack ο ίδιος, ο Θέμος Αναστασιάδης προωθεί πολύ το όλο macho πρότυπο.

[PositiveWave]

Mila σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες και για τις πολύτιμες συμβουλές σου.

Μερικοί φόβοι που πολύ δύσκολα θα ξεπεράσω είναι οι εξής: ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος της απόρριψης, ο φόβος του αποχωρισμού και ο φόβος της απόδοσης (τα τέσσερα Α που φοβούνται τα μικρά παιδιά, όπως διάβασα πρόσφατα σε μια συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά στην Athens Voice). Προσθέτω επίσης: το φόβο της εξαπάτησης και της προδοσίας. Πιο έντονα τα τελευταία.

Νιώθω πως ακόμη και αν βρω κάποια κοπέλα, εκείνη θα με εξαπατήσει και θα με προδώσει. Αυτό ισχύει και για τους φίλους. Γι' αυτό και έκανα με το μυαλό μου εκείνο το απαισιόδοξο σενάριο πιο πάνω με τη γυναίκα που θα με χωρίσει και θα με εξευτελίσει στα δικαστήρια.

Αυτό το νιώθω και όταν συναλλάσομαι, κάνοντας ψώνια. Θα επιλέξω πάντα απρόσωπα, μεγάλα πολυκαταστήματα, που έχουν δυνατό brand-name, γιατί ακόμη και αν κάτι το έχει ένας μικρός έμπορος, εγώ τον βλέπω με τη μέγιστη δυνατή καχυποψία, γιατί φοβάμαι πως κάτι κακό θα μου συμβεί. Ή ότι θα μου δώσουν σκάρτο εμπόρευμα ή ότι θα με παραπλανήσουν, κλπ.

Αυτή η παράνοια έως ένα σημείο είναι θετική, γιατί μπορείς να προλάβεις τα άσχημα και από την άλλη, αισθάνομαι ότι αδικώ πολύ κόσμο και κάνω κακό σε εμένα.

Έχω γίνει πολύ ψυχρός και είμαι ψυχρός, γιατί έχω βιώσει προδοσία και εξαπάτηση στο παρελθόν και από ένα σημείο και μετά, ο κόσμος μου έχει φανεί τόσο ψεύτικος, όσο τον αντίκρισα στα μάτια κάποιων...