εγω παλι τοσα χρονια με τα φαρμακα δε βαζω ουτε γραμμαριο οτι κι αν παρω.
μου ειπε η γιατρος καλυτερα λιγο κρασι παρα χορτο.
Printable View
εγω παλι τοσα χρονια με τα φαρμακα δε βαζω ουτε γραμμαριο οτι κι αν παρω.
μου ειπε η γιατρος καλυτερα λιγο κρασι παρα χορτο.
εχω πολυ αγχος να με πιασει το aloperidin. αν δε με πιασει μονο το invega και το leponex μου μενουν.ολα τα αλλα τα εχω δοκιμασει.
νιωθω καλυτερα.
αλλα οταν το σκεφτομαι και τσεκαρω τον εαυτο μου αν συμβαινουν ακομα τοτε μου ξανασυμβαινουν.
αγχος ειναι αυτο ή δεν εχουν περασει ακομα τα ψυχωτικα?
εσεις οταν τα σκεφτεστε σας ξαναερχονται στην επιφανεια παλι?
τυχερη εισαι που δε βαζεις κιλα.προσεχεις τι τρως?Quote:
Originally Posted by boo
στο προγραμμα μου χανε πει οτι για καποιες ωρες που εχεις καπνισει χορτο εισαι σε διαδικασια ενεργης ψυχωσης δηλαδη ειναι σα να εισαι σε επεισοδιο.να σου πω την αληθεια που ειπες οτι ειχες οπτικα απο αυτο φοβηθηκα τοσο που σχεδον σταματησα και να σκεφτομαι το χορτο
μπου μου, θα θελει κανα 10ημερο, δε θα θελει ? προσπαθω να μη θυμαμαι αρνητικα συμπτωματα αλλά οταν το κανω τα ξανα ζω, οχι με ιδια ενταση αλλά παει αναλογα με το πως ειναι και αλλοι τομεις στη ζωη μου, αν ειμαι νταουν τα νιωθω επι 20 οποτε προσπαθω να απασχολησω το μυαλο με κατι αλλο.
τρωω τα παντα.απλα δε μπορω να παρω κιλα.με το ζορι ειμαι στα 51-52 κιλα 1.72 υψος.ειναι ετσι η κραση μου.μονο με το remeron εβαλα καποια κιλα αλλα κι αυτα τα ξαναεχασα οταν το ειχα σταματησει..Quote:
Originally Posted by loca
ναι πολλες φορες το χορτο βγαζει ψυχωτικα.εμενα με βαρεσε ετσι τωρα με οπτικα.προσεξε το.εγω που εχω ψυχωση απο οταν εκανα το παλιοτσιγαρο μου εβγαλε οπτικα και μου εμειναν ακομα και τωρα που εχει περασει η επιρρια.
ναι 7-10 μερες μου ειπε.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
προς το παρον εχω υπερκινητικοτητα στα ποδια και λιγο τρεμουλο στα χερια.ειμαι στην 5η μερα.αμα μου κανει διπλωπιες οπως παλια θα το σταματησω.
σημερα αγορασα ακουστικα για το κινητο ετσι ωστε οταν ποερπαταω να αποσπαται η προσοχη απο τα ψυχωτικα.ελπιζω να βοηθησει.
Βοο ήθελα να σου πω κουράγιο!
Νομίζω έχεις την θετική ενέργεια όλων εδώ να πάνε όλα καλά και να σε πιάσει το φάρμακο :)
σε ευχαριστω elisabet και εσενα και ολους για τη βοηθεια και τη συμπαρασταση..!
κλεινω μια εβδομαδα με την προσθηκη του aloperidin στην αγωγη.ειμαι σχετικα καλυτερα.αρκετα καλυτερα.
απλα μου ερχονται στο μυαλο συνεχεια οι ερωτησεις προς τον εαυτο μου.."βλεπεις τα παιδακια?", "ακους τις φωνες?", "σε παρακολουθουν?" ε και εκει που μπορει να εχω ξεχαστει και να μη μου συμβαινουν αυτα, κανοντας αυτες τις ερωτησεις μου ξαναερχονται ολα..
ειναι φυσιολογικο αυτο?
μηπως ειναι ψυχαναγκαστικο?
δε μπορω να βγαλω ακρη.δε ξερω τι να σκεφτω
Μιλησα με τη γιατρο και μου ειπε οτι εχει δοση ψυχαναγκασμου αυτο που κανω με τις ερωτησεις προς εμενα και μου ξαναερχονται τα ψυχωτικα αλλα μου ειπε οτι ειναι εν μερη δικαιολογημενο λογω της εντασης και της διαρκειας των συμτωματων. Πρεπει να κανω πραγματα να ξεχνιεμαι
Κάνε βόλτες έξω στη φύση.. Πήγαινε για κανένα καφέ με φίλους. Βρες να κάνεις κάτι που σου αρέσει, βάλε κάποιους μικρούς στόχους.. όλα είναι θέμα χρόνου ;)
προσπαθω να κανω τον εαυτο μου να πιστεψει οτι ολα ειναι απο την παθηση οπως λεει η γιατρος.ετσι θα εβρισκα την ηρεμια μου σε μεγαλο βαθμο.δε μπορω ομως να το πιστεψω.πιστευω οτι εχω ιδιαιτερες ικανοτητες οπως και αλλοι με τις ιδιες εμπειριες.κι αυτο περιπλεκει τα πραγματα.δε ξερω αν ειναι αληθεια οτι ολα ειναι στο μυαλο μας αλλα αν το πιστευα νομιζω θα καθαριζε πολυ το μυαλο μου.αλλα δε μπορω να το πιστεψω..
προσπαθω να το αναλυσω και αναρωτιεμαι..
ή δεν υποχωρει οτι συμβαινει αρκετα ωστε να πιστεψω οτι ειναι παιχνιδι του μυαλου ή οτι χωρις να το καταλαβαινω φοβαμαι να αντιμετωπισω την πραγματικοτητα της παθησης και οσων αυτη επιφερει στη ζωη μου ή απλα ειναι νωρις ακομα για να καταλαβω και να πειστω για κατι τετοιο..
δε ξερω..
Μπου πιστευεις οτι υπαρχει μια και μονο απαντηση ? Νιωθεις καποιες θετικες αλλαγες με το αλοπ ? Εχω την αισθηση οτι ειναι συνδυασμος ολων δηλαδη ναι ο εγκεφαλος λειτουργει λιγο διαφορετικοτερα ή και πολυ ( αυτο φαινεται σε αξονικες ή μαγνητικες, δεν θυμαμαι ) και λενε οτι οταν μας λειπουν οι βασεις ( σωστοι μηχανισμοι διαχειρισης δυσκολων καταστασεων και συναισθηματων ) νοσει η ψυχικη υγεια μας.
δεν ξερω αν ειναι μια η απαντηση..
εδω και μια εβδομαδα εχουν μειωθει αυτα που βλεπω, ακουω και που πιστευω οτι με παρακολουθουν.συμβαινουν πλεον οταν τα θυμαμαι.αμα ξεχαστω με κατι ειμαι κομπλε.μπορει καποιος να πει οτι αφου το aloperidin σε κανει καλυτερα και μειωνει τα συμπτωματα αρα ειναι παθηση και σε αυτο βοηθαει το φαρμακο. αλλα εγω το εκλαμβανω οτι απλα μειωνει τις ικανοτητες μας που σε αλλους φαινονται τρελες.
Αρα σου λειπει η προηγουμενη κατασταση, μπορει να εχει καποια θετικα αλλά εχει και καποια που σε φοβιζουν αν δεν κανω λαθος. Λαμβανεις την αγωγη για να δωσεις εξετασεις, να μπορεσεις να συγκεντρωνεσαι στο διαβασμα, να ξεκινησεις νεες παρεες, να ξανα πιασεις δουλεια.
Εχεις ονειρα γλυκια μου μπου - το παλευεις ξανα και ξανα αγωνιζεσαι. Ειναι σοβαρο αυτο που λες, εαν σου λειπει αυτο δεν ξερω ποια απαντηση θεωρειται σωστη. Το να αφησεις πχ την αγωγη και να βιωσεις νοσηλεια ειναι προτιμοτερο σε σχεση με το να μη σε μπλοκαρουν οι φωνες και να εχεις την ευκαιρια να ζησεις "πιο ηρεμες στιγμες" ?
Εχεις μαθει χρονια να ειναι κομματι σου αρα το να μειωνονται ειναι μορφη απωλειας αλλά σκεφτομαι πόσα άλλα θα ερθουν στην ζωη σου, διαφορετικα, καινουργια.
τωρα αμα σου πω οτι δεν πολυκαταλαβα το μηνυμα σου...τι θα μου πεις...αμα μπορεις να τοο κανεις λιγο πιο λιανα αυτο που γραφεις αν δε σου ειναι κοπος..
μονο την τελευταια προταση επιασα
εννοω οτι ναι σου λειπει αλλά χωρις την ικανοτητα αυτη θα μπορεις να εισαι πιο συγκεντρωμενη σε αλλους σου στοχους
Μάλλον εννοεί ότι παίρνεις τα φάρμακα για να έχεις μία φυσιολογική ζωή κι εσύ λες ότι με την πάθηση βλέπεις την αλήθεια οπότε δεν ξέρει πιο είναι σωστό να σου πει
Πάντως μπου να ξέρεις μετά από χρόνια ξεχνάς κ τον εαυτό σου κ ζεις καλύτερα με φάρμακα εννοώ άμα δεν τα κόψεις
ναι ισχυει αυτο που λες..αλλα πως να πειστω?ολα μου φαινονται πραγματικα..εκτος κι αν φοβαμαι να διωξω αυτο το κομματι μου για καποιο λογο..δε ξερω τι και πως να πιστεψω.δεν ξερω ποια πραγματικοτητα ειναι η αληθινη..
νιωθω μπερδεμενη.σαν να ειμαι σε λαβυρινθο.ενω θελω να πιστεψω για να ειμαι καλυτερα και πιο λειτουργικη και ηρεμη.αλλα δε ξερω πως βγαινεις απο ολο αυτο.χαμενη.τα συμπτωματα υποχωρησαν σε καποιο βαθμο αλλα η σκεψη ειναι θολη.το περνατε κι εσεις αυτο?
elis σε ευχαριστω αυτο εννοουσα !
Ναι εγώ τουλάχιστον το περνάω ανάλογα τι φάρμακα παίρνω αλλά σκέφτομαι πλέον δεν πιστεύω κανένα κ τίποτα κ ηρέμησα ζω καλύτερα
Τίποτα γλυκιά μου σεσεQuote:
Originally Posted by Constantly curious
κι εσυ εισαι μπερδεμενος αναμεσα στην δικη σου πραγματικοτητα και αυτη των αλλων δηλαδη?Quote:
Originally Posted by elis
τι απο τα 2 πιστευεις?
ποια φαρμακα παιρνεις?
Από ότι θυμάμαι πήγα στο γιατρό πριν δέκα χρόνια κ τον είπα ότι με παρακολουθούν και διάφορα άλλα τώρα με τα φάρμακα η παρακολούθηση ποτέ δεν έφυγε και προστέθηκε ότι με βασανίζουν στην πορεία αποδέχτηκα διάφορα πράγματα όπως ότι θα πεθάνω νέος και διάφορα άλλα παίρνω τώρα ινβεγκα κ σαικρεστ και μπορώ κάπως κ δουλεύω αλλά δουλεύω από μικρός γι αυτό μπορώ
συζητουσα σημερα με τη ψυχολογο..
μου ειπε οτι ο κοσμος μου δε μου προσφερει κατι θετικο οποτε δεν πρεπει να θεωρω οσα συμβαινουν (τα ψυχωτικα κατα τους γιατρους), ως καποια ικανοτητα.
οτι πρεπει να πιστεψω οτι ειναι συμπτωματα μιας παθησης, οτι πραγματικα ωφελιμα πραγματα και στοχους και ευχαριστα συναισθηματα εχω οταν ειμαι στη συμβατικη πραγματικοτητα (την πραγματικοτητα των πολλων).
η αληθεια ειναι πως με το aloperidin και την υποχωρηση των συμπτωματων (κατα τους γιατρους) νιωθω πιο ζωντανη, πιο ορεξατη.
αλλα ακομα δε μπορω να χωνεψω οτι ειναι συμπτωματα μιας παθησης ολα αυτα.κι οσο το σκεφτομαι τοσο μπερδευομαι.
αραγε ειναι μια η πραγματικοτητα ή πολλες?
Μπου ότι βλέπεις κι ότι ακούσ είναι η πραγματικότητα
αρα και οι φωνες και αυτα που βλεπω και πιστευω, αυτα που οι γιατροι λενε ψυχωτικα, ειναι πραγματικοτητα?Quote:
Originally Posted by elis
Αυτά είναι η δική σου πραγματικότητα και μόνο.Quote:
Originally Posted by boo
Όσα δεν βλέπουν και δεν ακούν οι άλλοι άνθρωποι (εξαιρούνται όσοι έχουν προβλήματα όρασης και ακοής), τη στιγμή που είστε μαζί σε ένα χώρο, δεν αποτελούν πραγματικότητα.
ειναι τοσο αληθινα οταν συμβαινουν μωρε και δε μπορω να τα αγνοησω και να τους βαλω την ταμπελα των συμπτωματων..
δε ξερω..πολυ μπερδεμα..
Συμφωνώ με @μπου αφού τα ακούμε τα βλέπουμε μας μιλάνε άρα ----> υπάρχουν
Εσωτερική [emoji4] σε είχα χάσει. Πως είσαι;Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
δλδ οσοι λενε ότι εχουν δει αγγελους, αγιους, ακομα και τον χριστο τον ιδιο είναι σχιζοφρενεις? με αυτό το σκπετικο ολοι οι αγιοι του χριστιανισμου ακομα και ο χριστος ο ιδιος που τα λεγε με τον θεο είναι σχιζοφρενεις....Quote:
Originally Posted by SB_
και εγω εκει εχω καταληξει... ότι υπαρχουν πραγματα περα από το φασμα του υλικου κοσμου... ο εγκέφαλος μας δεν είναι προγραμματισμένος να τα βλεπει, και απλα καποιοι... εμεις... παιρνουμε μια γευσηQuote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
Μπου χαιρομαι πολύ που διαβάζω οτι είσαι καλύτερα :) Και μόνο που νιώθεις την άνεση να συζητάς πια με την γιατρό σου για όλα αυτά, είναι πολύ καλό βήμα! Συνέχισε έτσι!!
Για τα υπόλοιπα που λέτε, νομίζω οτι ψάχνετε απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν ή που δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να επιβεβαιωθούν με κάποιο τρόπο. Ο καθένας βλέπει τα πράγματα από την σκοπιά του. Ο ψυχ αν του πεις οτι βλέπεις/ακούς πράγματα που δεν βλέπουν/ ακουν άλλοι θα σου δώσει φάρμακα, η εκκλησία από την πλευρά της αν πεις πως βλέπεις τον τάδε άγιο θα σε θεωρήσει πιστό, αν πεις πως ακούς φωνές που σου λένε να κάνεις κακό σε κάποιον ή κάτι τέτοιο θα σε πουν δαιμονισμένο. Ποιος έχει σαφή και τεκμηριωμένη απάντηση για τις δυνατότητες του εγκεφάλου για το πόσες πραγματικότητες υπάρχουν κτλ; Κανείς! Υπάρχει η πραγματικότητα που ζούμε όλοι, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι άλλο μπορεί να υπάρχει που το αγνοούμε!
Επομένως το θέμα για μένα είναι αλλού : αυτή η πραγματικότητα που ζεις, ακόμα κι αν είναι διαφορετική από των άλλων, σε βοηθάει να είσαι ελάχιστα πιο ευτυχισμένος; Να είσαι ήρεμος, δημιουργικός, να χαίρεσαι την ζωή σου και την σχέση σου με τους άλλους ανθρώπους; Αν ναι, τότε κανένα πρόβλημα.
Αλλά δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι έτσι. Τα φάρμακα δεν είναι ή δεν θα έπρεπε να είναι, για να γίνουμε όλοι καρμπόν και να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Τα φάρμακα είναι γιατί κάποιος άνθρωπος έπαψε να είναι λειτουργικός στην ζωή του εξαιτίας της άλλης πραγματικότητας που ζούσε, έβαλε την ζωή του ή την ζωή άλλων άθελα του σε κίνδυνο, έπαψε να είναι ήρεμος, χαρούμενος, να μπορεί να δεχτεί ή να δώσει αγάπη και τόσα άλλα που αναφέρετε εδώ συνέχεια. Τι σημασία έχει αν μπορώ να δω με τις υπερδυνάμεις που έχω μια άλλη πραγματικότητα που οι άλλοι δεν βλέπουν; Με ποιον θα μοιραστώ αυτή την πραγματικότητα αν είμαι μόνος/η σε αυτήν; Και τελικά αξίζει αυτή η γνώση, τόση δυστυχία, τόσο πόνο, τόσο φόβο, τόση μοναξιά;
Καταλαβαίνω την ανάγκη όλων σας να βρείτε απαντήσεις, καταλαβαίνω και την άρνηση σας να δεχτείτε τα λόγια του γιατρού οτι αυτά είναι απλά συμπτώματα μιας ασθένειας, αλλά εγώ λέω το εξής : Μην το δεχτείτε αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, αλλά επικεντρωθείτε αλλού. Στο πώς θα είστε πιο ευτυχισμένοι. Αυτό προσπαθούμε όλοι, ανεξαιρέτως διάγνωσης.
πολυ ενδιαφερουσα και σωστη η αποψη σου!Quote:
Originally Posted by elisabet
ισως δεν εχει και τοσο νοημα να καταλαβαουμε ποια πραγματα ειναι αληθινα και ποια οχι.το νοημα ειναι να ειμαστε ευτυχισμενη και εγω ετσι οπως ημουν μονο ευτυχισμενη δε θα με ελεγες.θα επικεντρωθω σε αυτο λοιπον.στα υπολοιπα η απαντηση εξαρταται σε ποιον θετουμε την ερωτηση αυτη για αυτα τα πραγματα.θα το ξανασυζητησω και με την ψυχολογο..
απλα ωρες αναρωτιεμαι μηπως φυγω απο την πραγματικοτητα των ¨συμπτωματων¨ ενω δε θα επρεπε κι ας ειναι βαρυ το τιμημα.μηπως πρεπει να ζω ετσι παρα τα αρνητικα που μου επιφερουν μιας και μου ετυχαν στη ζωη μου.
Γιατί δεν θα πρεπε καλή μου μπου; Ποιος το καθορίζει το πρέπει; Εμείς ορίζουμε την ζωή μας κι αν με τα μέσα που διαθέτουμε κάθε φορά μπορούμε να την κάνουμε κατά το ελάχιστο καλύτερη, ποιος είναι αυτός που θα μας πει οτι πρέπει να αρκεστούμε σε αυτό που μας έτυχε;Όχι, τίποτα δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου, το μόνο που μετράει είναι πώς μπορούμε να νιώθουμε καλύτερα και πιο ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι. Αν νιώθεις καλύτερα στην πραγματικότητα την κοινή, αυτή που βλέπουμε όλοι, τότε αυτή να επιλέξεις και να προσπαθήσεις να την απολαύσεις όσο περισσότερο μπορείς!Quote:
Originally Posted by boo
ευχαριστω πολυ!πραγματικα με βοηθαει η αποψη σου..Quote:
Originally Posted by elisabet
και σκεφτομαι το εξης να κανω..
να μην αρνηθω τη δικη μου πραγματικοτητα (να βαλω στην ακρη αυτο το ερωτηματικο του τι ειναι αληθεια και τι οτι) αλλα να ζω στη συμβατικη των πολλων γιατι εκει ειμαι πιο χαρουμενη, πιο ζωηρη, κανω πραγματα για μενα, συναναστρεφομαι με ανθρωπους.κανω πραγματα εκει και μου αρεσουν.ενω αλλιως δε μπορω να κανω κατι.
απλα οταν χανομαι απο την αλλη στα δικα μου ζω πολυ εντονα.νιωθω αδρεναλινη, νιωθω τις αισθησεις μου να δουλευουν στο επακρο.εντονα συναισθηματα.ειναι κατι σαν μαστουρα.
αλλα θα προσπαθησω να το κανω στην ακρη γιατι με κανουν δυσλειτουργικη
ευχαριστω και παλι
Να σαι καλα μπου!!! :)Quote:
Originally Posted by boo
ακριβως απο οτι λενε στην ενεργη φαση της ψυχωσης υπερλειτουργουν οι διαδρομοι της ντοπαμινης στον εγκεφαλο.
ειχα ακουσει απο ενα παιδι που η μανα του ειχε παρει καταλαθος χασις και ειχε δει μεχρι και πισινα... και ηθελε να πεσει μεσα...
οποτε μη το ψαχνεις...
αλλοι βλεπουν νανους με καποια αλλη αρρωστεια κλπ.
Οι αρχαιοι Ελληνες λεγανε οτι οι αισθησεις απατουν και ετσι πραγματικα ειναι...
Quote:
Originally Posted by boo
Καλησπέρα boo,
Ψυχοθεραπεία κάνεις?
Έμενα δύο χρόνια σχεδόν μου πήρε να το ξεπεράσω και τώρα νιώθω καλύτερα από ποτέ.. Εννοείται ότι συνεχίζω την αγωγή, αλλά αυτή επηρεάζει ελάχιστα τη ζωή μου.
Συν τις άλλοις, η ψυχοθεραπεία σε μαθαίνει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά, να αντιλαμβάνεσαι προβληματικές συμπεριφορές και πάνω απ'όλα να προστατεύεις τον εαυτό σου από υποκείμενη υποτροπή.