Δύσκολη κατάσταση με πρώην

[GeorgeGr1]

Αυτά συμβαίνουν διότι με έναν άνθρωπο που έχεις ερωτική σχέση ή θα είσαστε μαζί ή θα χωρίσετε και τελείωσε, ούτε γενέθλια ούτε τίποτα. Από τη στιγμή που επιδιώκει επαφή και επιδιώκεις κι εσύ, έτσι θα ταλαιπώρηστε και οι δύο σας, θα μένετε στάσιμοι, θα χάνετε χρόνια από τη ζωή σας κτλ κτλ. Αναλύεις τώρα ιστορίες, το θέμα είναι από ότι ζήσατε μπορείτε να είσαστε μαζί, ναι η όχι?

[Evaa]

= (...)
το προβλημα ειναι οτι αν και λες οτι χωριζες, δεν επαιρνες μια οριστικη αποφαση να απομακρυνθεις και τσαλαβουτουσες στην ζωη αυτου του ανθρωπου (κι εκεινος στην δικη σου) παραμυθιαζομενη οτι τον "λατρευεις" και το ενδιαφερον σου ειναι καθαρα ανθρωπινο.
(...)
μπορει να μην βρισκεις να του ειπες κατι ενθαρυντικο ωστε να φταις που εχει θυμωσει, αλλα και μονο η σταση σου να κρατας αυτην την επαφη μαζι του, ειναι απο μονη της ενθαρυντικη, και στο πλαισιο αυτης της επαφης, ειχε παραπονα οτι δεν τον στηριξες αρκετα.
τι να στηριξεις;;; χωρισμενοι ειστε!!!
η μαλλον, ειπες οτι ειστε, αλλα συνεχιζες τις επαφες.
αν ειχες απομακρυνθει , δεν θα μπορουσε να παραπονιεται για κατι, γιατι θα ηταν ξεκαθαρο. τωρα του εδινες ελπιδες μςε την σταση σου, κι απο οτι φαινεται το ηθελες κιολας να ασχολειται μαζι σου.
(...)

Καταρχάς ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου.
Δεν ξέρω τι εντύπωση έδωσα με το αρχικό μου κείμενο, όμως αν εξαιρέσουμε τις τυπικές ευχές και τον πρώτο μήνα μετά τον χωρισμό, που προσπαθούσα μάταια να κρατήσω ισορροπίες λόγω του θανάτου του συγγενή του, δεν προσπάθησα να επικοινωνήσω με άλλον τρόπο μαζί του από μόνη μου το διάστημα που είμαστε χωρισμένοι. Εκτός κι αν εννοείς ότι το να του απαντάω εξίσου τυπικά κάθε φορά που ρωτούσε αν είμαι καλά, ή το να αρνούμαι κατηγορηματικά την πιθανότητα επανασύνδεσης αντί να τον αγνοώ, ήταν αρκετά για να πάρει κι ο ίδιος ελπίδες. Δέχομαι τις ευθύνες μου όσον αφορά τις ευχές, ίσως δεν χρειαζόταν. Υποσυνείδητα μπορεί όντως να ήθελα να ασχολείται μαζί μου, κάτι το οποίο για κάποιον ηλίθιο λόγο δεν μου είναι εύκολο να το παραδεχτώ 100%. Όμως ισχύει.
Μήπως τελικά το σωστό ήταν να τον έχω μπλοκάρει εξαρχής; Αλλά όντως δεν ήμουν αρκετά δυνατή γι'αυτό.
Ακόμα δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ λογικά και να δω την κατάσταση ως έχει. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πολύ ευάλωτη και φοβάμαι ότι έχω χάσει την ουσία προσπαθώντας να εξηγήσω τα ανεξήγητα.

[Evaa]

Αυτά συμβαίνουν διότι με έναν άνθρωπο που έχεις ερωτική σχέση ή θα είσαστε μαζί ή θα χωρίσετε και τελείωσε, ούτε γενέθλια ούτε τίποτα. Από τη στιγμή που επιδιώκει επαφή και επιδιώκεις κι εσύ, έτσι θα ταλαιπώρηστε και οι δύο σας, θα μένετε στάσιμοι, θα χάνετε χρόνια από τη ζωή σας κτλ κτλ. Αναλύεις τώρα ιστορίες, το θέμα είναι από ότι ζήσατε μπορείτε να είσαστε μαζί, ναι η όχι?

Ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Αναγνωρίζω τα λάθη μου, και καταλαβαίνω ότι οποιαδήποτε ανάλυση τώρα δεν αποσκοπεί πουθενά εκτός κι αν πρόκειται να με βοηθήσει να μην τα επαναλάβω.
Έτσι κι αλλιώς δεν είναι διατεθειμένος πλέον να συζητήσει τίποτα μαζί μου, πόσο μάλλον το θέμα που αφορά την πρώην σχέση μας. Κι αυτό είναι ίσως ό,τι καλύτερο πια. Εάν με τη στάση μου κατάφερα να του γκρεμίσω το όραμα και τις όποιες ελπίδες είχε στο μυαλό του για μας, τώρα είναι η σειρά του να κάνει το ίδιο προκειμένου να καταφέρω να προχωρήσω κι εγώ.

[Evaa]

Ως πλήρως «ρομαντικός» (ίσως και ονειροπαρμένος και αιθεροβάμων), δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να λέει κάποιος «αγαπώ έναν άνθρωπο με όλη μου τη δύναμη» και παράλληλα «δεν είναι καλό να είμαστε μαζί για κανέναν». Η αγάπη είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί...

Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί θα πρέπει από μια σχέση «να παίρνεις κάτι» για να μένεις, καθώς και πως γίνεται η αγάπη να μετατραπεί σε «φιλία» κλπ.

Αν αγαπώ κάποια με όλη μου τη δύναμη, «ζω» εκεί, ακόμα και αν δεν ζω εκεί. Οτιδήποτε άλλο επιχειρήσω, θα έχει πάντα ένα μικρό κενό. Θα το συνηθίσω, θα «είμαι καλά», αλλά η ψυχή μου θα κοιμάται. Και αν ξυπνήσει.... αλίμονο!

Για τα θέματα που γυρίζουν σε εμάς, είτε ως ενοχές, είτε ως δεύτερες σκέψεις, τα θεωρώ πηγάζοντα από ένστικτα, άρα κατά τεκμήριο μειωμένης αξίας (όχι σημασίας) από τα αισθήματα, που είναι κομμάτια ψυχής.

Κλείνοντας το κουραστικό κατεβατό, πιστεύω ότι η μία και μοναδική αγάπη είναι ανυπέρβλητη. Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να την ξεπεράσω, γιατί θα πρέπει να φτιάξω μια ζωή στα ημίμετρα. Επειδή δεν μπορώ (για 1002 λόγους) να την έχω; Επειδή δεν το βλέπει ο άλλος άνθρωπος; Ε, και;

Αν ήταν έτσι, κανένα ποίημα ή τραγούδι ή λογοτέχνημα δεν θα είχε γραφτεί...

Χαχα, ευχαριστώ γι'αυτήν τη "ρομαντική" προσέγγιση, ως απόφοιτη φιλολογικής σχολής την εκτιμώ βαθύτατα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τη συμμερίζομαι. Τουλάχιστον πιστεύω ότι δεν ταιριάζει στη δική μου περίπτωση.
Και παρόλο που από τη δική σου οπτική δεν έχεις άδικο, εγώ, ως πιο ρεαλίστρια, είμαι της άποψης ότι απλώς κάποιοι κύκλοι πρέπει να κλείνουν, ακόμα κι αν τα συναισθήματα δεν υποχωρούν τόσο εύκολα και αναίμακτα.

Να συνεχίσεις να πιστεύεις στην αγάπη γενικά, αν όχι στη μία και μοναδική αγάπη...
Ίσως τελικά αυτό είναι το πρόβλημα που καθιστά τόσο δυσεύρετη τη λύση στο 90% των προβλημάτων αυτής της ενότητας...

[fanh]

Κλείνοντας το κουραστικό κατεβατό, πιστεύω ότι η μία και μοναδική αγάπη είναι ανυπέρβλητη. Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να την ξεπεράσω, γιατί θα πρέπει να φτιάξω μια ζωή στα ημίμετρα. Επειδή δεν μπορώ (για 1002 λόγους) να την έχω; Επειδή δεν το βλέπει ο άλλος άνθρωπος; Ε, και;

Επειδή κάποιες φορές ο άλλος δεν έχει τα ίδια συναισθήματα με σένα, δεν μπορείς να τον κάνεις να τα νιώσει και κάποια στιγμή κουράζεσαι να προσπαθείς και να προσπαθείς και να δίνεις όλο σου τον εαυτό. Πρέπει κάτι να πάρεις για να μπορέσεις να προχωρήσεις..Ειδικά για ένα ρομαντικό άνθρωπο όπου η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμή του...

[kostas_poul]

Επειδή κάποιες φορές ο άλλος δεν έχει τα ίδια συναισθήματα με σένα, δεν μπορείς να τον κάνεις να τα νιώσει και κάποια στιγμή κουράζεσαι να προσπαθείς και να προσπαθείς και να δίνεις όλο σου τον εαυτό. Πρέπει κάτι να πάρεις για να μπορέσεις να προχωρήσεις..Ειδικά για ένα ρομαντικό άνθρωπο όπου η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμή του...

Αν και νομίζω ότι ξεφεύγουμε από το θέμα που έθεσε η eva23, η κινητήριος δύναμη είναι η αγάπη που νιώθεις ο ίδιος για έναν άλλο άνθρωπο.
Η αίσθηση της επιμονής, όχι για να ενδώσει, αλλα για σένα, που επιτέλους βρήκες αυτό για το οποίο μιλάνε όλα τα ποιήματα που έχεις διαβάσει ή σιγοτραγουδήσει.
Ξέρω ότι η ρεαλιστική προσέγγιση διαφέρει, μα η εκλογίκευση των συναισθημάτων είναι μάλλον μάταιη διαδικασία, αφού αυτά απευθύνονται πολυ μακριά από το κέντρο της λογικής.
Αυτό ψάχνουμε και ζηλεύουμε όλοι, παραδεχτείτε το! (αστειο το προστακτικό ύφος βέβαια)

[kerasi]

Ο θυμός που εκδήλωσε μαλλον οφείλεται στο οτι δεν ήθελες να τα ξαναβρείτε και οχι στο οτι δεν τον στήριζες κλπ. Καλά έκανες και δεν τον μπλοκάρησες απο σοσιαλ. Ισως θα μπορούσατε να εχετε μια στοιχειώδη επικοινωνία φιλική.

[Matrix]

Φαύλος κύκλος...Αφού πέρασα ένα εικοσαλεπτο διαβάζοντας τα γεγονότα και τις απαντήσεις κατάλαβα αφενός ότι εδώ παίζεται ένα ψυχολογικό παιχνίδι,ένα σκάκι όπου ο καθένας σας κάνει μια κίνηση και μετά περιμένει την αντίδραση του άλλου και αφετέρου ομολογώ ότι η απάντηση του χρήστη Remedy με κάλυψε πλήρως.Απο τη στιγμή που δεν εισασταν παντρεμένοι με τίποτα παιδιά πίσω σας δε καταλαβαίνω για ποιο λόγο επιστρέφετε ξανά και ξανά πίσω σε αυτή την κατάσταση πετώντας μεθοδικά την ανάληψη οριστικής απόφασης ο ένας στον άλλο.
Έγραφες σε ένα σημείο πως τόσο καιρό δεν ήθελες εσύ επανασύνδεση και αυτός προσπαθούσε,με τα τελευταία γεγονότα που μας είπες συμπερανες πως πλέον αυτός δε θέλει,το έγραψες αυτό με μια λύπη...
Τι περιμένεις πια για να προχωρήσεις?Τι σε κρατάει τόσο πολύ?
Τα προβλήματα αυτού του ανθρώπου που προσπάθησες να λύσεις ήταν προβλήματα που έπρεπε να λύσει μόνος του,απλά βολεύτηκε αυτός στο νταντεμα σου και εσύ πήρες τον ρόλο του Θεραπευτή για όσο καιρό αυτό δεν δημιουργούσε προστριβές.
Τώρα όμως τελείωσε...Πάρτο απόφαση,όσο μένεις τόσο θα βασανιζεσαι και εσύ και αυτός,μη συντηρείς καμία επαφή,είναι το μόνο καλό που μπορείς να κάνεις και στους δύο σας,δώσε το δικαίωμα στον εαυτό σου να προχωρήσει και σε αυτόν να
αποκοληθει