Η θεούσα της διπλανής πόρτας

[HarleyQuinn]

Λείπεις μεγάλε

Θυμάμαι που διάβασα την ιστορία του για το ελληνικό έθνος, ενώ είχα διαβάσει και του Παπαρηγόπουλου αλλά και την την ιστορία των σχολικων βιβλίων. Η ιστορία του ελληνικού έθνους του Ραφαίληδη ήταν ό,τι πιο ειδονιστικό διάβασα! Αν μου επιτρέπεις να παραθέσω το σουμ, και προτείνω σε όλους τους ψαγμένους να διαβάσουν το βιβλίο του. Εγώ να το περηφανευτώ το έχω κάνει πριν 10 χρόνια :Ρ


Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάση περιπτώσει, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα. Άλλωστε, σε μια διαλεκτική αντίληψη των πραγμάτων, αν δεν υπήρχε άρνηση δεν θα υπήρχε ούτε κατάφαση.
Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974, που γράφτηκε για να είναι κατ' αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορίας μας. Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δωσίλογους όλων των περιόδων και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σ' αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας.
Οι ρήτορες των δύο εθνικών επετείων, που είναι δύο ίσως γιατί μία δε φτάνει για να καταλάβουμε πως είμαστε Έλληνες, δε θα βρουν τίποτα χρήσιμο γι' αυτούς σε τούτο το βιβλίο. Οι δάσκαλοι όμως θα μπορούσαν κάλλιστα να το χρησιμοποιήσουν σαν βοήθημα αλλά και σαν συμπλήρωμα στις επισήμως λογοκριμένες σχολικές ιστορίες, που στοχεύουν μάλλον στην αποβλάκωση παρά στην εγρήγορση των Ελληνοπαίδων, που όντας βουτηγμένα από τρυφερός ηλικίας στο θεσμοθετημένο ιστορικό ψέμα θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς να γίνουν κάποτε υπεύθυνοι και έντιμοι πολίτες ενός κράτους γεμάτου απατεώνες.
Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα. Και γι' αυτό δεν την κολακεύει. Λέει τα σύκα σύκα και τους προδότες προδότες και όχι εθνικούς ήρωες. Θα μπορούσε να έχει τίτλο «Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας», αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση. Συνεπώς, αυτό το βιβλίο στοχεύει την κατάφαση μέσα από την άρνηση, κατά την προτροπή του Τέοντορ Αντόρνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[HarleyQuinn]

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν ένας σημαντικός δημοσιογράφος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός κινηματογράφου στην Ελλάδα12. Ήταν γνωστός για την αιχμηρή του γλώσσα και την ισχυρή θέση του απέναντι στα γεγονότα1. Παραμένοντας πιστός στον ρόλο του ως διανοούμενος της κομμουνιστικής αριστεράς, επηρέασε ανεξίτηλα τις συζητήσεις στην ελληνική κοινωνία2.

Εδώ είναι μερικά από τα αποφθέγματα του Βασίλη Ραφαηλίδη12:

“Το να γεννηθείς άνθρωπος είναι ήδη ένα πρόβλημα. Το να γεννηθείς Έλληνας είναι ένα δεύτερο πρόβλημα. Αν όμως είσαι άνθρωπος, Έλληνας και κομουνιστής μαζί, χέστα! Στο αρχικό υπαρξιακό σου πρόβλημα προσθέτεις ένα αιματολογικό, και στο αιματολογικό ένα ιδεολογικό, οπότε τα πράγματα μπερδεύονται πολύ.”
“Όσο πιο μπάσταρδος είναι κανείς, τόσο ξελαρυγγιάζεται ουρλιάζοντας για την «γνησιότητά» του.”
“Οι άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία δεν έχουν πολλές ανάγκες και κυρίως δεν έχουν ηλίθιες ανάγκες.”
“Θα αναγνώριζα σαν φίλο μου τον οποιοδήποτε ρατσιστή, αρκεί να δηλώσει καθαρά και ξάστερα πως είναι ζώον. Θα τον αγαπούσα με την ίδια έννοια που αγαπώ τα ζώα.”
“Οι πολιτικοί δε δημιουργούν Ιστορία. Απλώς την υπηρετούν.”

[HarleyQuinn]

Για τον φασισμό έγραφε στο “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους”: “Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και οι Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός- και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν.

Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους… Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ’ τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.

[HarleyQuinn]

Για την Αριστερά έγραφε: “Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει ένα κόμμα τυπικά “ελληνοχριστιανικό” και ως εκ τούτου εξόχως λαϊκίστικο. Συντηρεί την ελπίδα για μια “καλύτερη ζωή” εδώ στη γη, ερήμην κάθε ιστορικής και φιλοσοφικής συνιστώσας, ερήμην του μαρξισμού, ερήμην της θεωρίας, ερήμην των πάντων εν τέλει. Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο χριστιανισμός: Προσφέρει ελπίδα στους απελπισμένους. Και μαζί με το ΚΚΕ παίζει βασικό ρόλο στον περιορισμό των αυτοκτονιών”.

Στη “Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού”, ο συγγραφέας αναφέρεται στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης: “Ήταν μια καλή μητέρα για όλους εμάς του κομμουνιστές του κόσμου όλου, που την αγαπήσαμε, άλλοι από κομματικό καθήκον, άλλοι από ηθική υποχρέωση και άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα εξαιτίας της αγάπης μας για τον Μαρξ. Έπρεπε να σκοτώσουμε τη μάνα μας όσο ήταν ακόμη νέα και αναμάρτητη […] Δυστυχώς, τη σκοτώσαμε όταν έγινε 74 ετών και είχε πολύ αμαρτήσει”.

Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είχε πει: “Ο Καραμανλής ήταν ένας μάλλον αυστηρός και μάλλον αυταρχικός κυβερνήτης, δεν θα έλεγα ούτε καν πρωθυπουργός, κυβερνήτης, με αυταρχικές δικτατορικές τάσεις, με μια απέχθεια για την κουλτούρα, άκρως επιδεικτική: είχε αποπέμψει τους λογοτέχνες όταν είχαν ζητήσει σύνταξη, με το σκεπτικό πως πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά. Τι δουλειά είναι αυτή, δεν είναι δουλειά αυτή, δεν είναι επάγγελμα αυτό, για σοβαρούς ανθρώπους. Η κουλτούρα του τον καιρό εκείνο, είχε ένα επίπεδο κάτω του μηδενός. Ίσως στο Παρίσι κάτι είδε και κάτι κατάλαβε… γύρισε σίγουρα κάπως διαφορετικός. Λίγο περίεργα, γαλλοαραβικά, γαλλοβλάχικα, αλλά οπωσδήποτε κάτι έμαθε στο Παρίσι”.


Για την αρχαία Ελλάδα, έγραφε στο Έθνος της Κυριακής: “Οι αρχαίοι Έλληνες μεγαλούργησαν χάρη στην ανεκτικότητα τους, απέναντι σε όλους αυτούς που έρχονταν και εγκαθίστανται στις Ελληνικές πόλεις. Που ήταν Ελληνικές γιατί ανάπτυξαν ένα πολιτισμό, που ονομάστηκε Ελληνικός, από τον τόπο όπου εμφανίστηκε και όχι από την ποιότητα της ράτσας των αυτοχθόνων. Η Ελλάδα ήταν πάντα μια χοάνη συγκερασμού, εθνοτήτων και λαοτητων, ένα τέλειο χωνευτήρι λαών και τούτο χάρη στην θέση της, στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου εμφανιστήκαν όλοι οι σπουδαίοι πολιτισμοί που συγκεράστηκαν στον Ελληνικό. Πριν κάθε τι, η Ελλάδα είναι μια πολιτιστική παγκόσμια έννοια. Όχι όμως θεωρία “ανωτέρας φυλής και περιουσίου έθνους”.

Για την Εκκλησία έλεγε: “Η δικτατορία της εκκλησίας είναι απόλυτη, διαρκής και σιωπηλή. Δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτήν, παρά να αλλάξει μια νοοτροπία σιγά σιγά ύστερα από 5, 6,10 αιώνες. Η εκκλησία ως ίδρυμα, ποτέ μα ποτέ δεν έπαιξε σοβαρό ρόλο στο έθνος των Ελλήνων. Η εκκλησία, η πίστη του ανθρώπου στον εαυτό του έπαιξε έναν κολοσσιαίο ρόλο. Όταν μιλούμε λοιπόν για τον ρόλο της εκκλησίας στην Ελλάδα, εννοούμε πάντα αυτό τον δεύτερο. Η σχέση του πιστού με την πίστη του. Εθνικοποιήσατε τον Θεό, λέτε ο Θεός των Ελλήνων, αν είναι δυνατόν”.

[WildHoney]

Ευχαριστούμε για τις παραθέσεις Harley, ενδιαφέροντα όλα αυτά!

[tommorello]

Όταν προσπαθείς να κλείσεις το μάτι στους θεοσεβούμενους ψηφοφόρους...https://luben.tv/stream/241770

[HarleyQuinn]

Όταν προσπαθείς να κλείσεις το μάτι στους θεοσεβούμενους ψηφοφόρους...https://luben.tv/stream/241770

Όταν γίνεσαι ξεφτίλα θες να πεις για λίγες ψήφους του πεταματού.
Τέτοια ξεφτιλίκια δεν έχω ξανά ακούσει να τα λένε δημόσια.

[tommorello]

Όταν γίνεσαι ξεφτίλα θες να πεις για λίγες ψήφους του πεταματού.
Τέτοια ξεφτιλίκια δεν έχω ξανά ακούσει να τα λένε δημόσια.

Έχεις δίκιο φίλε.. Είπαμε τους χριστιανούς πολλοί εμίσησαν την ψήφο τους ουδείς.

[tommorello]

Άλλο ένα σκουπίδι

[tommorello]

Με τον μεσαίωνα κανείς δεν πήγε μπροστά

[tommorello]

Σάικο λεμε χαχα..

[tommorello]

Απόσταγμα Πατερικής Σοφίας..



Το ότι στο Ορος απαγορεύεται να πατήσουν οι μισοί Έλληνες πολίτες και έχουν το θράσος να μιλούν για άβατο στα Εξάρχεια.. Σιχαμένα μπ@σταρδ@.

[tommorello]

50 χρόνια στο Ορος.. Κατά τα άλλα αγαπάτε αλλήλους.

[tommorello]

Αυτό το παραμύθι του χριστιανισμού καλό θα ήταν να πάψει κάποια στιγμή, η έστω να πηγαίνει ο καθένας με την θέληση του, και εννοείται να μην έχει άμεση σχέση-παρέμβαση με το κοσμικό κράτος. Εως τότε δεν είναι απλώς δικαίωμά μας να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Είναι καθήκον μας.

[tommorello]

Εξαιρετικό