ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ - ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΟΥ

[Vasilis125]

Χαιρετώ ξανά την παρέα εδώ στο φόρουμ,αυτή τη φορά δε θα σας κουράσω με το thread,διοτί αυτό που θέλω να σας πω αυτή τη φορά έχει να κάνει ξεκάθαρα μόνο για τον επαγγελματικό τομέα διότι είμαι τρίτη λυκείου,απογοητεύομαι συνεχώς και χρειάζομαι στα αλήθεια υποστήριξη διότι δεν την βρίσκω πουθενά αλλού,ούτε ακόμα και από τα κοντινά μου πρόσωπα,όλοι κοιτάνε τα δικά τους θέματα και έτσι νιώθω μόνος και δεν αντέχω άλλο.

Σαν να μη φτάνει αυτό,μόλις σήμερα διαπίστωσα ότι έκανα ένα τραγικό λάθος που μάλλον είναι και αδιόρθωτο,μόνο που το σκέφτομαι ότι είναι αλήθεια,με σκοτώνει.

Ξεκινώντας λοιπόν,από μικρός πάντα μου άρεσε να γίνω ηθοποιός αλλά μέχρι και πέρυσι δε το σκέφτομουν αυτό πολύ σοβαρά διότι ασχολούμουν με αρνητικές σκέψεις, ίνσταγκραμ, σκρόλινγκ, εθιστικά παιχνίδια και άλλες τέτοιες μαλακίες και λόγω αυτών πίστευω έκανα πολυ ζήμια στον εαυτό μου για το μέλλον μου,διότι πέρυσι έπρεπε να κάτσω να σκεφτώ σοβαρά και δε το έκανα,όμως φέτος στρώθηκα και ψάχνομαι πολύ,αλλά φαίνεται πως είναι αργά.

Το θέμα είναι ότι έχω πάει τεχνολογική κατεύθυνση (4ο πεδίο) ενώ τρελαινόμουν να γίνω ηθοποιός. Τώρα θα με πείτε σίγουρα βλάκα όμως η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα ότι μόνο από το 1ο πεδίο γίνεσαι ηθοποίος,κάτι που σήμερα το πρωί ανακάλυψα,νόμιζα πως θα πάθω καρδιά από την απογοήτευση γιατί ήταν το όνειρό μου και το σκεφτόμουν από μικρός,το έλεγαν και οι δικοί μου παλιά όταν ενδιαφερόντουσαν ότι είμαι για κωμικός και γενικά ηθοποιός.

Όμως το λάθος μου είναι ότι πάντα διάλεγα τον εύκολο δρόμο και απέφευγα το δύσκολο,δήλωσα προς 4ο πεδίο μόνο και μόνο επειδή θεωρούσα τα μαθήματα πιο εύκολα και συμπαθητικά διότι στα μαθηματικά ήμουν από τους άριστους,αλλά και η πληροφορική και η ΑΟΘ μου άρεσε έτσι όπως τα πρωτοείδα. Όμως τα επαγγέλματα που σου προσφέρει αυτός ο τομέας είναι εξ ολοκλήρου βαρετά,δε θέλω με τίποτα να κάθομαι σε ενα δωμάτιο και να είμαι σε χαρτούρα ή να κάνω προγραμματισμό για το υπόλοιπο της ζωής μου,δε θα μου κάνει καλό και ψυχολογικά γιατί και τότε θα είμαι βυθισμένος στη μοναξιά λόγω του άσπεργκερ. Αυτό που θέλω να κάνω είναι κάτι ζωντανό και διασκεδαστικό όπως η ηθοποιία.

Πιστεύω ότι ξεγελάστηκα διότι είχα πάει πριν πολύ καιρό σε μία παρουσίαση που αφορά σπουδές και αυτός ο κύριος έλεγε οτι μπορώ και να πάω σε πανεπιστήμιο που αφορά 4ο πεδίο και να πηγαίνω αμέσως μετά σε μία δραματική σχολή ώστε να έχω δυο επιλογές και να είμαι πιο ασφαλής.

Όμως σήμερα διαπίστωσα ότι δεν είναι καθόλου ετσι διότι έκανα έρευνα,μπήκα στην ιστοσελίδα που έχει τις σχολές με τα μόρια και λέει μόνο από 1ο πεδίο μπορώ να ασχοληθώ με αυτό,να το διασκεδάσω και να βγάλω καλά λεφτά.

Για αυτό,πείτε μου παιδιά,υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω στη παρούσα φάση,μία ενναλακτική λύση; Το έχω μετανιώσει πικρά,δε φαντάζεστε πόσο. Επέλεξα το εύκολο και ξεγελάστηκα.Θέλω να πετύχω το όνειρο μου,τόσο καιρό όμως χάζευα,δε το σκεφτόμουν σοβαρά,είμαι όλο λάθη στη ζωή μου. Δεν υπάρχει τίποτα να μου αρέσει από αυτό το πεδίο που διάλεξα,πέρα από τα μαθηματικά λίγο.
Άμα γυρνούσα τώρα 1 χρόνο πίσω,θα πήγαινα σίγουρα θεωρητική και ας έφτυνα αίμα με την ιστορία και τα αρχαία,όμως τουλάχιστον μετά θα πετύχαινα το όνειρο μου.

Υπάρχει καμία ελπίδα ρε παιδιά τώρα πια; Άμα κάποιος είναι ειδικός ή είναι ενημερωμένος σε αυτά τα θέματα να μου πει παρακαλώ,μην αδιαφορήσει.

Κάτι τελευταίο,πιστεύω άμα γινόμουν ηθοποιός θα με βοηθούσε και στο άσπεργκερ γιατί θα είχα επαφή με αρκετό κόσμο και θα πάλευα με τους φόβους μου. Θα είχα μία φοβερή ζώη πραγματοποιώντας όλες τις επιθυμίες μου.Αντίθετα τώρα θα ασχοληθώ με κάτι που δε θα μ αρέσει και θα έχω και στην σχόλη προβλήματα,δε θα αντέξω παιδιά,είμαι τώρα σε κατάθλιψη θα είμαι και τότε; Πρέπει να το αποφύγω αυτό δε θέλω να καταστραφεί όλη μου η ζωή,τα έκανα όλα σκατά. Αλήθεια σας λέω αρχίζω και φοβάμαι,τι θα κάνω;Σώζεται η κατάσταση;

[HarleyQuinn]

Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μπορέσεις να αλλάξεις πεδίο; Για ψάξε το.
Αλλιώς τελειώσε αυτό που επέλεξες και μετά γράψου σε ιδιωτική δραματική σχολή - από τέτοιες σχολές αποφοιτούν οι περισσότεροι ηθοποιοί- και θα τα πας καλά στη ζωή σου.

[Eagle guy]

Είχες πολύ καιρό να μπεις και λέω, πού χάθηκε αυτός! Λοιπόν, όπως έγραψε κι η Χάρλευ, υπάρχουν ιδιωτικές σχολές για τα πάντα πλέον, αλλά εγώ σκέφτηκα και κάτι άλλο (δεν ξέρω αν γίνεται όμως, πρώτον αν θα το δεχτούν οι γονείς σου και δεύτερον αν επιτρέπεται, έχω 20 χρόνια από τότε που έδωσα πανελλήνιες). Μπορείς να αλλάξεις φέτος κατεύθυνση, προφανώς θα είναι πολύ δύσκολα αλλά θα ξαναδώσεις και του χρόνου χωρίς σχολείο πλέον και θα έχεις χρόνο να μάθεις τα θεωρητικά μαθήματα καλύτερα. Όταν έδινα εγώ, υπήρχε και το άλλο. Μπορούσες να δηλώσεις στο μηχανογραφικό άλλο πεδίο από αυτό που ήσουν, και είχες μικρότερους συντελεστές μαθημάτων (ποινή μορίων). Για κοίτα μήπως γίνεται και τώρα. Και το πολύ πολύ ξαναδίνεις. Ούτε σχολείο θα έχεις πλέον, να νιώθεις άβολα που οι άλλοι δεν σε κάνουν παρέα, και με καλύτερη ψυχολογία μπορείς να γράψεις πολύ καλύτερα.

[ΑΧΒΑΧ]

Γίνεται να αλλάξεις κατεύθυνση, μόλις ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά. Όμως πως θα καλύψεις τα κενά σε αρχαία και λατινικά?
Η καλύτερη λύση είναι να πας σε ιδιωτική σχολή,να γλιτώσεις φροντιστήρια, διάβασμα και το άγχος!
Αν γίνεις ηθοποιός πρέπει να μαθαίνεις τα λόγια σου και να εμφανίζεσαι μπροστά σε κόσμο... Ίσως να σε αποδοκιμάζουν ή να σου αποσπούν την προσοχή. Θα πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς την επιτυχία ή την αποτυχία. Αν γίνεις αναγνωρίσιμος ή απλά γνωστός στην γειτονιά σου θα σε σχολιάζουν.

[Joanna8]

Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Όχι, δε θα σε βοηθούσε το άσπεργκερ να γίνεις ηθοποιός. Ο ηθοποιός θέλει καλές δημόσιες σχέσεις, φίλους, κοινωνικές γνωριμίες, εκτός από ταλέντο, ώστε να μην καταλήξει να δουλεύει σε καφετέρια. Πρέπει να βγαίνει έξω συχνά, να πηγαίνει στα θέατρα, να δίνει συνεντεύξεις για να προωθήσει τη δουλειά του. Ο ηθοποιός του θεάτρου έχει από κάτω κοινό που μιλάει, γελάει, χειροκροτεί και είναι συνεχώς μέσα στη βαβούρα.
Γνώσεις μουσικής έχεις; Τραγουδάς καλά; Χορεύεις; Οι ηθοποιοί εξετάζονται και στο τραγούδι. Υπάρχει μια σχολή θεατρικών σπουδών, αλλά υπάρχει και το Εθνικό Θέατρο και πολλές ιδιωτικές σχολές. Δεν ξέρω όμως τι αξία έχουν αυτά τα πτυχία, είχαν ένα θέμα οι ηθοποιοί πρόσφατα με την Κυβέρνηση που υποβάθμιζε τα πτυχία τους και δεν ξέρω πώς λύθηκε.
Μπορείς να σπουδάζεις αυτό που θες και παράλληλα να εγγραφείς και σε μια θεατρική σχολή. Πολλοί φοιτητές και επίδοξοι ηθοποιοί το έκαναν, οι περισσότεροι απέτυχαν στην ηθοποιία.
Γιατί όμως ένα νέο παιδί όπως εσύ λες ότι έχεις κατάθλιψη και μοναξιά, που συνήθως προσβάλλουν μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους; Ακούγεσαι ένα παιδί με πολλές ευαισθησίες, κάτι που δεν είναι κακό. Οι καλλιτέχνες φημίζονται για το ότι έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες και ανησυχίες. Όμως παν μέτρον άριστον. Ένας υπερευαίσθητος άνθρωπος θα δυσκολευτεί πολύ στη ζωή του. Εγώ, που δε θα με χαρακτήριζα ευαίσθητη, ευχαρίστως θα αντάλλαζα τις ανησυχίες, τα άγχη και τις υποχρεώσεις που έχω τώρα για να επιστρέψω στο λύκειο κι ας έδινα Πανελλήνιες 100 φορές.
Το σχολείο, ό,τι κι αν είναι, όσο στραβό κι ανάποδο, βαρετό και αγγαρεία κι αν είναι, είναι γενικά ένα προστατευτικό περιβάλλον. Δε μιλάω για ακραίες μορφές bullying βέβαια. Αλλά δε συγκρίνεται με τίποτα με τη σκληρότητα και τον ανταγωνισμό που επικρατεί εκτός σχολείου στην αγορά εργασίας και τον αγώνα του καθενός για μια καλή διαβίωση. Για μερικούς ούτε καν διαβίωση. Επιβίωση θα το έλεγα. Καλό είναι να σκληραγωγούμε και λίγο τον χαρακτήρα μας και οι δυσκολίες υπάρχουν για να τις αντιμετωπίζουμε και να φτιάχνουμε δυνατό χαρακτήρα. Ούτε υπερευαίσθητοι να είμαστε, ούτε κοινωνιοπαθείς και αναίσθητοι.
Το άσπεργκερ έχει και κάποιες θετικές πτυχές, δεν είναι μόνο για να δυσκολεύει τη ζωή αυτού που το έχει: 1. επιμονή και συγκέντρωση σε έναν στόχο, 2. εξειδικευμένες γνώσεις σε διάφορα ζητήματα, 3. ικανότητα να εντοπίζουν ακόμα και λεπτομέρειες, 4. φωτογραφική μνήμη 5. τήρηση τάξης και κανόνων. Πολύ σημαντικά εργασιακά προσόντα.
Συζήτησέ τα όλα αυτά με έναν καθηγητή που ασχολείται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό στο σχολείο σου. Αν γνωρίζεις κάποιον ηθοποιό ή μπορείς να τον βρεις στα παρασκήνια μετά από μια παράσταση, συζήτησε μαζί του για τις δυσκολίες του κλάδου του. Στείλε ένα μέιλ στο σωματείο ηθοποιών και ρώτησέ τους ό,τι σε απασχολεί για το επάγγελμα του ηθοποιού. Βρες και ένα φόρουμ με άτομα στην ηλικία σου με άσπεργκερ και μοιράσου τις ανησυχίες σου. Δες πώς αντιμετωπίζουν και αυτοί τις δικές τους. Με σκηνοθεσία ή σενάριο, ή ηχοληψία ή γενικά με το τεχνικό κομμάτι μιας σειράς ή παράστασης θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς;
Οι γονείς σου είναι ενημερωμένοι για το άσπεργκερ; Το έχουν καταλάβει ως έννοια; Σε στηρίζουν, σεβόμενοι την ιδιαιτερότητά σου;
Θέατρο μπορείς να παίξεις και ερασιτεχνικά. Να έχεις τη δουλειά σου, να γραφτείς παράλληλα σε μια θεατρική ομάδα και να δίνετε παραστάσεις. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις επάγγελμά σου αυτό που σου αρέσει για χόμπι. Κάποιοι έχουν αυτή την πολυτέλεια. Αλλά οι περισσότεροι δουλεύουμε από υποχρέωση και γιατί θέλουμε λεφτά, όχι γιατί μας διασκεδάζει η δουλειά μας.

[HarleyQuinn]

Γιατί να προδικάζουμε την αποτυχία ενός νέου παιδιού με άσπεργκερ ως εν δυνάμει ηθοποιού; Ας κάνει την προσπάθεια του πρώτα, και ύστερα θα δει τι γίνεται σε αυτό το χώρο ο ίδιος, ο ίδιος θα κρίνει τις καταστάσεις, το περιβάλλον, τις ανάγκες, τις απαιτήσεις και ο ίδιος θα απόφασίσει εάν θα συνεχίσει ή όχι. Γιατί να του πούμε όχι μην πας, ή πρόσεξε καλά πού θα πας... Νέο παλικάρι είναι, ναι ζει στο συννεφάκι του αλλά εμείς γιατί να του το τρυπήσουμε τόσο νωρίς και χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον; Μπορεί και να τα καταφέρει. Δεν υπάρχει δηλαδή κι αυτό το ενδεχόμενο;

Βλέπουμε στην διαφήμιση Dove κοπέλα με σύνδρομο Down. Ποιος θα περίμενε ότι μια τέτοια εταιρεία θα επέλεγε ένα τέτοιο άτομο; Κι όμως. Στην διαφήμιση Ακτίβια νομίζω υπάρχει μια παχύσαρκη με σορτσάκι και κοντό μπλουζάκι και λέει είναι όμορφο να ζεις με μια όμορφη κοιλιά.

Γιατί λοιπόν ένα παιδί με άσπεργκερ δεν μπορεί να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα; Μπορεί και όχι , μπορεί ΄και ναι.
Ας το αφήσουμε να πάρει τον δρόμο του και ό,τι του φέρει η ζωή.

[Eagle guy]

Τζοάννα, αυτά που γράφεις δεν τα είχα σκεφτεί, και είναι λογικοί προβληματισμοί, όντως! Χωρίς να αποκλείουμε τις πιθανότητες επιτυχίας, η ηθοποιία συνήθως δεν είναι το κατάλληλο επάγγελμα για κάποιον πολύ εσωστρεφή με άσπεργκερ. Εγώ του έγραψα να το προσπαθήσει γιατί είχα ως δεδομένο ότι τα έχει σκεφτεί και δεν τον φοβίζουν, αλλά τελικά ίσως και όχι, ας μας πει ο ίδιος. Όσον αφορά το αν είναι καλύτερη η ενήλικη ζωή ή το σχολείο που έγραψες, εγώ αν με ξαναπήγαιναν σχολείο θα ήμουν στις μαύρες μου. Για τους εσωστρεφείς, το σχολείο κάθε άλλο παρά "προστατευμένο περιβάλλον" είναι. Είσαι στην ίδια τάξη και όλη μέρα πρέπει να επικοινωνείς με 25 άλλους νέους που είναι ανώριμοι, το παίζουν μάγκες, κοροιδεύουν κτλ. Η δουλειά δεν τα έχει αυτά

[Joanna8]

Δεν προδικάζει κανείς τίποτα, ούτε λέει να μην ασχοληθεί ή να μην κυνηγήσει το όνειρό του. Λέω να συζητήσει με ανθρώπους που είναι ήδη στον χώρο και να έχει επίγνωση όλων των πτυχών. Η απόφαση είναι καθαρά δική του. Και το ίδιο κάνει ο καθένας ό,τι επάγγελμα θέλει να ακολουθήσει, είτε γιατρός, είτε δικηγόρος. Αν κάποιος άριστος μαθητής με μια σταγόνα αίμα ή άνοιγμα μύτης πέφτει κάτω ξερός, πρέπει να δουλέψει πάνω σε αυτό για να πάει στην ιατρική και να αντέξει να δει τον καθηγητή στο εργαστήριο που θα κόβει και θα ράβει πτώματα.

[HarleyQuinn]

Ε καλά. Και κομμωτική να έλεγε ότι ήθελε να πάει, πάλι θα του λέγατε ότι με το άσπέργκερ μπορεί να μην καταλάβαινε τι ζητάει η πελάτισσα ακριβώς για κούρεμα ή χτένισμα, να μην αντιλαμβάνεται σωστά τα χρώματα και να κάνει άλλες βαφές ή να τις αφήνει περισσότερο χρόνο ώστε να καίει τα μαλλιά τους, να μην μπορεί να χτυπήσει στην ταμειακή σωστά τις υπηρεσίες που προσέφερε κλπ κλπ.

[Vasilis125]

Κοίτα Τζοάνα για το άσπεργκερ ισχύουν αυτά που λες,γιατί και εγώ απ τη στιγμή που έμαθα ότι έχω δεν σταματάω να κάνω έρευνες για αυτό και φυσικά και γνωρίζω τα θετικά χαρακτηριστικά. Λέει επίσης πως είσαι διάνοια στα μαθηματικά και ισχυεί,εγώ να φανταστείς είμαι άριστος,συνέχεια 19 και 20 έπαιρνα εκεί δίχως να υπερβάλλω,για αυτό και διάλεξα 4ο πεδίο.

Είχα μία συζητήση με τον μαθηματικό μου και του είπα τις σκέψεις μου για το πεδίο,δηλ που το θεωρώ το πιο εύκολο για μένα αλλά και πιο βαρετό και οτι θέλω κάτι ζωντανό.Αυτός μου είπε όμως το αντίθετο,ότι διάλεξα το πιο ζωντανό και άμα θέλω μπορώ να γίνω μαθηματικός(αν και το σκέφτομαι) επειδή μάλλον είμαι καλός στο μάθημα.

Όσο για την ηθοποιία ο ειδικός σε αυτά τα θέματα έλεγε πως μπορώ να πάω για ηθοποιός σε δραματική σχολή παρ όλο που πάω για πληροφορική και ΑΟΘ,δηλ να ασχολούμαι παράλληλα με αυτό.Τα έλεγε στην παρουσίαση του.

Και για να απαντήσω στις ερωτήσεις σου,όσο αφορά τους γονείς μου πραγματικά νιώθω ότι τουλάχιστον δε τους πολυνοιάζει,κρατούν μία χαλαρή έως και ουδέτερη στάση,όταν έδινε η αδελφή μου πανελλήνιες ήταν συνέχεια δίπλα της αλλά εγώ αισθάνομαι τελείως μόνος,για αυτό και έγραψα εδώ.

Για καλή μου τύχη όμως,υπάρχει ένας μακρινός ξάδελφος της οικογενείας μου που είναι ηθοποιός,απ ότι φαίνεται πρέπει να του μιλήσω για να βγάλω μία άκρη.Ή μπορεί να μιλήσω σε αυτόν τον ειδικό δε ξέρω.
Για να καταλήξω κάπου,θέλω να κάνω κάτι ζωντανό να μ αρέσει,δε θέλω να είμαι σαν τον μέσο άνθρωπο που βαριέται τη δουλειά του,έχω ακούσει και πολλούς που έχουν πολλές δυσκολίες στη σχολή τους,καλύτερα να βασανιστώ για ένα χρόνο παρά αργότερα.

[Vasilis125]

Συμφωνώ πολύ Χάρλευ με αυτά που λες,όμως καλό είναι να ξέρω και πάνω κάτω τι θα με περιμένει,όλες οι επιλογές έχουν την δυσκολία τους.Η Τζοάνα νομιζω απλά προσπαθεί να με προετοιμάσει,αλλά έχεις δίκιο γιατί να μη προσπαθήσω;
Μου έχουν πει γνωστοί μου πως υπάρχουν μαθηματικοί που έγιναν ηθοποιοί(πιο πολύ στο εξωτερικό),οπότε δε νομίζω να είναι σοβαρό θεμα που πήγα στο λάθος πεδιο,μαθηματικός ναι θα μ άρεσε να γίνω,όμως σαν 1ο στόχο έχω βάλει την ηθοποιία. Όμως άλλα μου λένε και άλλα διαβάζω,προσπαθω να βγάλω μία άκρη αλλιώς θα τρελαθώ.

[Vasilis125]

Τζοάννα, αυτά που γράφεις δεν τα είχα σκεφτεί, και είναι λογικοί προβληματισμοί, όντως! Χωρίς να αποκλείουμε τις πιθανότητες επιτυχίας, η ηθοποιία συνήθως δεν είναι το κατάλληλο επάγγελμα για κάποιον πολύ εσωστρεφή με άσπεργκερ. Εγώ του έγραψα να το προσπαθήσει γιατί είχα ως δεδομένο ότι τα έχει σκεφτεί και δεν τον φοβίζουν, αλλά τελικά ίσως και όχι, ας μας πει ο ίδιος. Όσον αφορά το αν είναι καλύτερη η ενήλικη ζωή ή το σχολείο που έγραψες, εγώ αν με ξαναπήγαιναν σχολείο θα ήμουν στις μαύρες μου. Για τους εσωστρεφείς, το σχολείο κάθε άλλο παρά "προστατευμένο περιβάλλον" είναι. Είσαι στην ίδια τάξη και όλη μέρα πρέπει να επικοινωνείς με 25 άλλους νέους που είναι ανώριμοι, το παίζουν μάγκες, κοροιδεύουν κτλ. Η δουλειά δεν τα έχει αυτά

Κοίτα eagle φίλε μου,συμφωνώ μαζί σου έως ένα σημείο.Για αυτό που λες για το σχολειο ισχύει γιατί όντως πέρασα μία κόλαση φέτος και το ξέρεις και εσύ από το thread που χα γράψει τότε.Δε θέλω όμως η διάγνωση μου να είναι ένα εμπόδιο στη ζωή και τους στόχους μου. Με λίγα λόγια άμα δουλέψω και με το άσπεργκερ,βρω τους σωστούς ψυχολόγους να με βοηθήσουν κτλ,μπορεί να μην είναι και τοσο δύσκολο. Πιστεύω ισχύει αυτό που λέω,γιατι αυτό βρίσκω το πιο λογικό,αμα κάνω λάθος φυσικά και να μου το πείτε.

[ΑΧΒΑΧ]

Αν σπουδάσεις μαθηματικός είναι σίγουρο πως κάτι άλλο θα κάνεις!!!
Δεν πρόκειται να δουλέψεις ποτέ στο δημόσιο και για φροντιστήριο χωρίς προϋπηρεσία... (άθλιες συνθήκες). Με ιδιαίτερα δεν ζεις και γενικά δεν συμπληρώνεις ένσημα για σύνταξη.. Σε καθηγητικές σχολές έμειναν δεκάδες κενές θέσεις! Ακόμα και για αναπληρωτής να πας πρέπει να έχεις μεταπτυχιακό, διδακτορικό, ξένες γλώσσες, παιδιά. Στην Ελλάδα το πτυχίο καθηγητή δεν έχει καμία αξία πουθενά.
Αν σου αρέσει το επάγγελμα του ηθοποιού πρέπει να το κυνηγήσεις.
Σε γενικές γραμμές οι περισσότεροι σπουδάζουν κάτι αλλά καταλήγουν να κάνουν οποιοδήποτε επάγγελμα. Τουλάχιστον τα χρόνια που θα χάσεις για σπουδές να τα περάσεις κάνοντας κάτι που θα σου αρέσει.

[Joanna8]

Οι γονείς συχνά κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι το παιδί που δεν ανοίγεται, δε μιλά και δεν απαιτεί, δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Το καλό όμως είναι ότι οι νέοι γονείς πλέον ψάχνονται, ενημερώνονται και είναι πιο δεκτικοί σε αυτά που τους λένε οι ειδικοί. Το άσπεργκερ μπορεί να σε βοηθήσει στην ηθοποιία με την έννοια ότι μπορείς να αποστηθίσεις κείμενα ή να θυμάσαι κάτι που θα σου δείξει ο σκηνοθέτης σαν φωτογραφική μηχανή. Δεν ξέρω όμως πώς τα πας με τη διαχείριση υποθετικών σεναρίων, την ανάλυση ανθρώπινων χαρακτήρων και εκφράσεων ή την κατανόηση του αλληγορικού λόγου, γιατί συνήθως υπάρχει μια δυσκολία.
Μίλησε με τον ηθοποιό που έχεις στην οικογένειά σου. Όπως θα έχεις ακούσει, ο χώρος της υποκριτικής δεν είναι μόνο ό,τι βλέπουμε εμείς μπροστά στις κάμερες. Δε θα σου μιλήσω για ακραίες περιπτώσεις όπως του Λιγνάδη ή Φιλιππίδη. Όμως οι θιασάρχες δεν είναι και οι πιο εύκολοι χαρακτήρες. Εσένα θα σε βοηθήσει στις συνεργασίες σου το ότι θες να τηρείται η τάξη και οι κανόνες. Δεν ξέρω όμως αν αρκεί το ταλέντο και το χάρισμα μόνο ή χρειάζεται να είναι κανείς "δικτυωμένος" και σε "κυκλώματα". Η ηθοποιία δεν εμποδίζει τις σπουδές που είναι άσχετες με το αντικείμενο. Ο Ρώμας έβγαλε Ιατρική. Ο Καπουτζίδης ήταν φοιτητής της νομικής. Ό,τι μαθαίνει κανείς καλό είναι.
Ένα πολύ σημαντικό προσόν που έχουν οι άνθρωποι με άσπεργκερ είναι ότι εξετάζουν με κάθε λεπτομέρεια όλες τις πτυχές ενός αντικειμένου που τους αρέσει. Σίγουρα θα το ψάξεις ενδελεχώς το θέμα αφού σε ενδιαφέρει και με όσα θα μάθεις, θα πάρεις την απόφασή σου. Όποια κι αν είναι αυτή, σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία.

[Eagle guy]

Ε καλά. Και κομμωτική να έλεγε ότι ήθελε να πάει, πάλι θα του λέγατε ότι με το άσπέργκερ μπορεί να μην καταλάβαινε τι ζητάει η πελάτισσα ακριβώς για κούρεμα ή χτένισμα, να μην αντιλαμβάνεται σωστά τα χρώματα και να κάνει άλλες βαφές ή να τις αφήνει περισσότερο χρόνο ώστε να καίει τα μαλλιά τους, να μην μπορεί να χτυπήσει στην ταμειακή σωστά τις υπηρεσίες που προσέφερε κλπ κλπ.

Ναι, αλλά εγώ σαν εσωστρεφής μπορώ να καταλάβω πιο εύκολα πόσο δύσκολο είναι να κάθεσαι μπροστά σε πολύ κόσμο και να πρέπει να δείξεις τι νιώθεις, να πεις, να κάνεις κινήσεις, χορευτικά. Επίσης, είναι και το θέμα των δημοσίων σχέσεων, μην νιώθει πάλι μόνος επειδή ενδέχεται να είναι όλη την ώρα με ένα σωρό νοματαίους στις πρόβες και μπορεί όλοι οι άλλοι να κάνουν πηγαδάκια και αυτός να είναι στην απέξω, θα το αντέξει? Στο σχολείο δεν το αντέχει, όπως δεν το άντεχα κι εγώ. Σε ένα γραφείο είναι πολύ λιγότερος ο κόσμος και η υποχρέωση για μπλα μπλα με τους άλλους. Μην ξεκινήσει αλλάζοντας τις επιλογές του για καλύτερα και καταλήξει να νιώθει χειρότερα όταν έρθει η ώρα να μπει στο επάγγελμα, για αυτό του τα λέμε.