Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα?

[_Vassilis]

Ας ξεκινήσω με το δικό μου.

Εμένα είναι το τυρκουάζ. Αυτό το αναποφάσιστο μεταξύ πράσινου και μπλε σε ανοιχτό φόντο.

[Κύκνος]

Το ροζ, για την περίπτωση που δεν είναι προφανές

[_Vassilis]

Το ροζ, για την περίπτωση που δεν είναι προφανές

Ε, καλά, κάτι μας είπες τώρα.. Άμα έλεγες άλλο θα έλεγα πάει, δεν είναι καλά, είναι άρρωστη, έχει πυρετό..

Ε, πάρε τότε ένα ροζάκι έτσι για την καλημέρα

[Κύκνος]

Ε, καλά, κάτι μας είπες τώρα.. Άμα έλεγες άλλο θα έλεγα πάει, δεν είναι καλά, είναι άρρωστη, έχει πυρετό..

Ε, πάρε τότε ένα ροζάκι έτσι για την καλημέρα

Αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου, ευχαριστώ!

[_Vassilis]

Αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου, ευχαριστώ!

Είναι λίγο λυπητερό ρε συ αλλά πολύ ωραίο, πολύ ωραία μελωδία και στίχος.

[Κύκνος]

Είναι λίγο λυπητερό ρε συ αλλά πολύ ωραίο, πολύ ωραία μελωδία και στίχος.

Καλά κι εγώ δεν είμαι κι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου με την κατάθλιψη...

[_Vassilis]

Καλά κι εγώ δεν είμαι κι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου με την κατάθλιψη...

Ο,τι είμαστε είμαστε.. Μια χαρά είμαστε κύκνε, μη μασας. Θα την κατασυνθλίψουμε και την κατάθλιψη.

Και μιας και λέμε για χρώματα, να, πάρε κι αλλο ένα πιο ανάλαφρο.

[user]

τα τελευταία χρόνια είναι το πετρόλ αλλά γενικά το νέιβι μπλου.

[_Vassilis]

τα τελευταία χρόνια είναι το πετρόλ αλλά γενικά το νέιβι μπλου.

Όπα κάτσε, άγνωστες λέξεις, μια στιγμή να γκουγκλάρω..

Ναι, τα είδα, πολύ ωραία και τα δυο, ειδικά το πετρόλ. Θα μου άρεσε πολύ και σε ρούχο, ένα πουκάμισο για παράδειγμα.

[_Vassilis]

...

Είναι πριν χρόνια ο κουμπάρος μου με το γαμπρό του και την αδερφή του και στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Λέει ο γαμπρός στον κουμπάρο μου: «Δώσε μου αυτή τη μπάλα τη γκρενά» , πιάνει ο άλλος του δίνει μια βεραμάν, την παίρνει ο άλλος λέει ευχαριστώ και συνεχίζει αμέριμνος το στόλισμα. Η άλλη εν τω μεταξύ έχει πέσει κάτω, έχει λυθεί στα γέλια.. Οι άλλοι σταματάνε και κοιτάζουν απορημένοι..

[Joanna8]

Το κίτρινο.

[_Vassilis]

Το κίτρινο.https://www.youtube.com/watch?v=dF9M...&start_radio=1

Το κίτρινο το αγαπάμε για ποδοσφαιρικούς λόγους. Αεκάρα Εντάξει, τα κατάφερε χτες και προκρίθηκε αλλά λίγο με τσάντισαν γιατί δεν έβαζαν εκεί ένα ρημαδογκόλ να το τελειώσουν από νωρίς. Οι άλλοι ήταν ανύπαρκτοι αμυντικά και τους είχαμε εκεί και τους λιβανίζαμε.. Τεσπα, η δουλειά έγινε, άντε να δούμε παρακάτω που δε θα ναι τόσο εύκολα τα πράγματα.

Μιας και λέμε για χρώματα ας βάλω κι ένα πολύ πολύ αγαπημένο κομμάτι. Ψαρονίκος=ανατριχίλα, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, αυτή η φωνή, αυτό το γρέζι... Και η γυναίκα του η κυρία Ουρανία εξαιρετικός άνθρωπος και πολύ δοτικός. Είχαμε πάει πριν πολλά χρόνια με τον κουμπάρο μου (το παιδί που λέω πιο πάνω) στο δισκοπωλείο της σε μια στοά στο κεντρο της Αθήνας, τον χαιρέτησε εκεί αγκαλιές, φιλιά γιατί γνωρίζονται οικογενειακώς και εμένα που με είδε πρώτη φορά στη ζωή της τι γυρνάει και μου λέει.. «Καλώς όρισες αγόρι μου, χαίρω πολύ, διάλεξε και πάρε ό,τι θες, ό,τι σου αρέσει και μου φέρνεις τα χρήματα άλλη φορά κι άμα δεν έχεις κιόλας δεν πειράζει..» Αυτή είναι η χήρα του αθάνατου του Νίκου του Ξυλούρη που έφυγε όμως πολύ νωρίς..

[Vox]

Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα?

Το χρώμα του φθινοπώρου.

[Vox]

Ναι, τα είδα, πολύ ωραία και τα δυο, ειδικά το πετρόλ. Θα μου άρεσε πολύ και σε ρούχο, ένα πουκάμισο για παράδειγμα.

Υπάρχει αντρικό εσώρουχο σ' αυτό το χρώμα. Είναι όμως μια παραλλαγή, όχι ακριβώς πετρόλ, αν και έχει αυτό το όνομα. Επίσης δεν είναι μονόχρωμο αλλά έχει κάποιο μοτίβο και με άλλα χρώματα, όπως και γαλόνια . Bonus: ελαστικό ύφασμα σε μορφή πλέγματος για γρήγορο στέγνωμα σε περίπτωση έντονης εφίδρωσης. Καθαρά αθλητικό μοντέλο.

[_Vassilis]

Το χρώμα του φθινοπώρου.

!!!

….

!!!!!!!!!

Εσύ γενικά να ξέρεις είσαι πολύ μπροστά και τα λες πάααρα πολύ ωραία και ποιητικά. Είσαι καλλιτεχνική φύση

Το χρώμα του φθινοπώρου λοιπόν! Πόσο πολύ συμφωνώ.. Και μάλιστα για άκρως υποκειμενικούς λόγους. Λόγω βιωμάτων. Πάντα θα θυμίζει πράγματα. Χμμ.. Άμα ήταν πίνακας τι χρώματα θα είχε? Εγώ το φαντάζομαι να είναι σε μια βεράντα στην εξοχή με τα πολύχρωμα φύλλα από τα γύρω δέντρα να έχουν μαζευτεί σωρό στην αυλή, μια κουνιστή πολυθρόνα για να διαβάζω το βιβλίο μου αγναντεύοντας παράλληλα το φθινοπωρινό τοπίο και ακούγοντας τη φθινοπωρινή μουσική από το θρόισμα των φύλλων, τα γυαλιά μου ακουμπισμένα δίπλα στο τραπεζάκι να κρατούν συντροφιά στην κούπα μου με το αχνιστό αρωματικό τσάι. Κάπως έτσι..

Λόγω βιωμάτων θα θυμίζει πάντα τις βόλτες πριν 25+ χρόνια στο κέντρο της πόλης κρατώντας αγκαλιά όλο τον κόσμο και όταν ξέσπαγε μια ξαφνική μπόρα να στριμωχνόμαστε κάτω από μια κοινή ομπρέλα, γιατί τάχα δεν είχαμε άλλη (την είχε κρύψει τη δικιά της η παμπόνηρη γιατί ήθελε αγκαλίτσα!!!) , να καθόμαστε στα καφέ και η ώρα να κατρακυλάει χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι , να κλείνει το καφέ και εμείς να συνεχίζουμε τη βόλτα ενώ ένας καλλιτέχνης του δρόμου έντυνε με τη μουσική του το σεργιάνι μας παίζοντας το Libertango του Astor Piazzolla. Νιάτα.. Α ρε κορίτσι.. Ουφφφφφ… Αυτά.