παλεύοντας την διπολική διαταραχή

[Arsi]

Ωχ τώρα διάβασα το παραπάνω..!

Καταθλιψάρα...σου έξησε πληγές!
Κι εγώ γκεστάλντ κάνω και είναι βιωματική μέθοδος εκτός των άλλων πιστεύω. Δλδ σε φέρνει σε επαφή με τα συναισθήματά σου και τα βιώνεις..έστω και σταδιακά.

Πωωω μια φορά εμένα μου είπε ΄είδες?δεν παίθανες? εκφράσου' όσον αφορά τον ψυχικό πόνο που λες. Σε μένα μένει ένα κενό ακόμα στην αναγνώριση του υγιή πόνου απ'τον 'άρρωστο'. Ο πόνος που αφορά εμένα καθαρά κι ο πόνος που αφορά τους άλλους.
Στην τελευταία συνεδρία με έβαλε να ζωγραφίσω τον δικό μου πόνο κι αυτό των άλλων.
Ο δικός σου πόνος όταν εκφράζεται είναι ανακουφιστικό! Αφού είσαι εσύ και σε ελευθερώνεις ενώ ο άλλος σε χειραγωγεί και σε αυτοκαταστρέφει αφού είναι ο πόνος κάποιου 'βασανιστή'. Κ εκεί λέμε όχι, καλό είναι να πούμε δλδ

[Arsi]

αλλα οταν νιωθεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΨΥΧΙΚΟ ΠΟΝΟ δεν ειναι καλυτερη μια θεραπεια υποστηρικτικου τυπου παρα ψυχαναλυτικου?
την επομενη φορα θα το συζητησω μαζι της.
fuck!!!παλι επεσα....

Απλά πιστεύω πως ο τεράστιος ψυχικός πόνος θέλει λεπτούς χειρισμούς..με τρόπο να βγει στην επιφάνεια γιατί αν βγει βίαια ίσως μιλάμε για μια ακόμα κακοποίηση του εαυτού μας.

Θα περάσει κι αυτό αμελί
εύχομαι να ηρεμήσεις σύντομα

[amelie74]

Απλά πιστεύω πως ο τεράστιος ψυχικός πόνος θέλει λεπτούς χειρισμούς..με τρόπο να βγει στην επιφάνεια γιατί αν βγει βίαια ίσως μιλάμε για μια ακόμα κακοποίηση του εαυτού μας.

τους οποιους η Βικυ δεν τους εκανε και ναι βιωσα εξ αιτιας της μια ακομα κακοποιηση του εαυτου μου.
και δεν υπαρχει καμια δικαιολογια ως προς τροπο που χειριστηκε σημερα την ψυχη μου.
τι σκατα σπουδαζε τοσα χρονια???

[amelie74]

Θα περάσει κι αυτό αμελί
εύχομαι να ηρεμήσεις σύντομα

σε ευχαριστω Αρσι για τις ευχες σου αλλα κουραστηκα ειλικρινα.
ακομα και να συνελθω ξερω πως σιγουρα θα ξαναπεσω.

δεν το αντεχω αυτο το μαρτυριο.

δεν αντεχω αλλο αυτα τα συνεχη πανω-κατω.

δεν αντεχω αλλο τις συνθηκες ζωης μου.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!!

[Deep purple]

Γλυκιά μου Αμελί, η κούρασή σου είναι ένα φορτίο που μόνο εσύ το κουβαλάς. Αυτό που θέλω εγώ να σου πω είναι ότι ίσως όλο αυτό να πρέπει να το δεις σαν μια μικρή υποτροπή. Το ένιωσα και εγώ πριν λίγο καιρό και σκέφτηκα "Θεέ μου, δεν πρόκειται ποτε να γίνω καλά". Ομως δεν ήταν ετσι. Μιλησα με το γιατρό μου, συνεχίζω τη φαρμακευτική αγωγή και τώρα πια αισθανομαι καλά. Ο χαρακτήρας μας βέβαια και τα συναισθήματά μας δεν αλλάζουν με ένα φάρμακο, αλλά μπορούν να ξεκουράσουν τους ώμους μας από το φορτίο που κουβαλάμε. Και εσυ που κάνεις και ψυχοθεραπεία είμαι βέβαιη ότι θα την βρεις την άκρη. Δωσε χρονο στον εαυτο σου, στην ψυχολόγο σου, στην ίδια τη ζωή. Ακόμη και τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι κομμάτι του εαυτού μας, θα ησυχάσουν μόλις καταφέρουμε να τα αποδεχτούμε. σου στέλνω μια ζεστη αγκαλιά και μια μικρή προσευχη.

[amelie74]

deep purple,
τι ζεστο , ανθρωπινο και αληθινο που ηταν το μηνυμα σου!
σου στελνω και γω με τη σειρα μου μια ζεστη αγκαλιτσα και ενα μεγαλο ευχαριστω!

[Arsi]

σε ευχαριστω Αρσι για τις ευχες σου αλλα κουραστηκα ειλικρινα.
ακομα και να συνελθω ξερω πως σιγουρα θα ξαναπεσω.

δεν το αντεχω αυτο το μαρτυριο.

δεν αντεχω αλλο αυτα τα συνεχη πανω-κατω.

δεν αντεχω αλλο τις συνθηκες ζωης μου.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!!

Εύχομαι να ξεκουράστηκες
Ήταν και μέρα έντασης που έγραψες.

Το'χω πει κι εγώ πολλές φορές όταν βλέπω ότι έρχεται καταθλιπτική κρίση.. άντε πάλι! καλώστηνα κι ας άργησε! ή μπορεί να της τη βαρέσει κ να'ρθει κ απανωτά αλλά τι να κάνουμε είναι δεδομένο. Ή θα παραιτηθούμε ή θα το παλέψουμε. Κ εσύ ξέρω πως το παλεύεις και θα το παλέψεις και πως τα όσα έγραψες αφορούν την υπογραφή σου

Α και επίσης σίγουρα ξέρεις υποθέτω, πως δε μπορείς να προεξοφλήσεις το μέλλον αλλά εξαρτάται αρκετά απ'τις επιλογές του παρόντος.

Αλήθεια πως είσαι?

[amelie74]

δυστυχως Αρσι μου δεν εφυγε ουτε η καταθλιψη , ουτε η υπερμετρη οργη μου προς πολλους κ διαφορους ( οικογενεια , γνωστους ,ψυχολογο ακομα κ προς τον ιδιο μου τον εαυτο -ισως απο αυτο το τελευταιο ξεκιναν ολα .... )

το μονο καλο της υποθεσης ειναι οτι ξεκινησα να γραφω το βιβλιο που σου ελεγα.
το μονο ομως.
ολα τα αλλα παραμενουν σκατα.
to sum up...same shit different day.

[arktos]

αμελι, καλημερα.
σου ειπα διώξε τη μαμα απο την κουζινα.
κ μπες για λιγο εσύ.

σε φιλώ.
θα τα πουμε εκτενώς αλλη ωρα.

[RainAndWind]

Αμελί, αν δεν αντέχεις πια τις συνθήκες της ζωής σου, άλλαξέ τις. Ξέρω τι θα μου απαντήσεις, δεν μπορώ, δεν έχω τη δυνατότητα, γιατί αυτό κι εκείνο. Κι ούτε θα σου υποστηρίξω εξάλλου ότι είναι εύκολο για σένα, και γω με μητέρα με διπολική μεγάλωσα, το έφαγα το πακέτο μου και σήκωσα και γω πολλές συνέπειες από την περιπέτεια άλλων. Αλλά έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει ν'αποφασίσεις, κι αυτό συνήθως γίνεται όταν ο πόνος έχει φτάσει σε όριο που υπερβαίνει την αντοχή σου και τότε σπας τον κύκλο, βγαίνεις απ' αυτόν.
Εγώ νομίζω πως βγήκα, δε θέλω να λέω και μεγάλες κουβέντες. Θέλεις να σου δώσω κάνα δυο γραμμές, ίσως να σου κάνουν. Αποφάσισα πως πρώτα χρειάζεται αποκοπή φυσική, μέχρι να δουλέψω την ψυχολογική αποκοπή. Φυσική αποκοπή έκανα εδώ και πέντε χρόνια περίπου, δηλαδή περιόρισα τις επαφές με τα μέλη της οικογένειάς μου που οι συμπεριφορές τους ήταν επιζήμιες για την ψυχική μου υγεία, στο ελαχιστότατο δυνατό. Το σημαντικό επίσης που πρέπει να σου πω είναι ότι δεν είχα τύψεις γι αυτό, γιατί όλα μου τα χρόνια προσέφερα και στήριξη και έκανα προσπάθειες να ισορροπήσει η μητέρα μου, να φτιάξει τη σχέση της μαζί μου, να τσουλήσουν οι ζωές όλων. Δεν αρκούσε φυσικά η προσπάθειά μου, καθόλου εντυπωσιακό. Δεν μπορείς να ελέγξεις τις επιθυμίες, τις θελήσεις, τις συμπεριφορές άλλων, ούτε να γιατρέψεις ό,τι οι ίδιοι δεν έχουν φτάσει να επιθυμούν να γιατρέψουν. Έτσι βαυκαλίζεσαι αμβλύνοντας δικές σου συγκρούσεις, γιατί η έννοια καθήκον και οικογένεια είναι μέσα μας δυνατή. Όμως ο αντίλογος στο σκεπτικό με προτεραιότητα στο καθήκον/οικογένεια, είναι ΕΓΩ, ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΟΥ, Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΓΕΙΑ, Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ.

Όταν ζεις σε ένα τέτοιο σύστημα, τα θέματα του ενός ατόμου δικτυώνονται στην πορεία με του άλλου, το κάθε μέλος μίας δυσλειτουργικής οικογένειας παίζει συγκεκριμένο ρόλο όχι μόνο στην αλληλεπίδραση και στη δημιουργία συμπεριφορών αλλά και στη ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ τους. Άμα σε ενδιαφέρει μελέτησε λιγάκι το λεγόμενο Karpman's Drama Triangle, που αν το σκεφτείς, το μελετήσεις, το κατανοήσεις, θα μάθεις πολλά και χρήσιμα, που θα σου δώσουν την ικανότητα να ξέρεις κάθε στιγμή τη δική σου θέση στο τρίγωνο αυτό των εκδραματικοποιήσεων, τη θέση των άλλων μελών, τους ρόλους τους, τους τρόπους που συντηρούν το δράμα.

Οι ρόλοι αυτοί εναλλάσσονται και δεν είναι στατικοί. Ο ένας που έχει το ρόλο του σωτήρα, πολλές φορές γίνεται διώκτης. Ο διώκτης άλλες φορές γίνεται σωτήρας, το θύμα άλλοτε λειτουργεί αυτοθυματοποιητικά και άλλοτε θυματοποιεί το ίδιο άλλα μέλη της οικογένειας. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΩΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΟΥΤΕ ΑΘΩΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ σε τέτοια τρίγωνα. Πρέπει και συ, που τώρα μάλιστα έχεις το ρόλο του ΘΥΜΑΤΟΣ, να καταλάβεις τη συμμετοχή σου, τη δικτύωση, τα πλέγματα αυτά. Και να αποδεχτείς το δικό σου μερτικό στη διατήρηση του δράματος, γιατί αν δεν το κάνεις, δεν ξεφεύγεις κιόλας.

Βρες το σχήμα, μάθε το σχήμα, μελέτησέ το καλά. Μάθε να ξεχωρίζεις, δίδαξε τον εαυτό σου να βλέπει λίγο βαθύτερα. Όταν αποφασίσεις να φύγεις, άκου τώρα, το σχήμα ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ. Δε θα αλλάξει παρά τις επιθυμίες σου. Όμως εσύ θα έχεις σωθεί από την καθημερινή τριβή και τα ψυχοφθόρα συγκρουσιακά κάθε στιγμής παραμονής στο σύστημα.
Τη θέση που θα μείνει κενή, τα άλλα μέλη του συστήματος θα την καλύψουν, δίνοντας το δικό σου πρότερο ρόλο σε κάποιον άλλον απ'τους υπόλοιπους. Και η ζωή συνεχίζεται. Παίζουν κι άλλα. Επειδή ακριβώς η συμμετοχή όλων των μελών είναι τόσο σημαντική για τη διατήρηση του συστήματος, γίνονται άπειρες προσπάθειες να μη φύγει κανένα μέλος από το σύστημα αυτό. Με χίλιους χειρισμούς και ελέγχους θα θελήσουν όλοι να σε κρατήσουν μέσα. Άλλοτε με το καλό, άλλοτε με το κακό, όλα θα τα δεις. Κι όμως, αξίζει τόσο τον κόπο. Κάντο, ελευθερώσου!

[amelie74]

Αποφάσισα πως πρώτα χρειάζεται αποκοπή φυσική, μέχρι να δουλέψω την ψυχολογική αποκοπή. Φυσική αποκοπή έκανα εδώ και πέντε χρόνια περίπου, δηλαδή περιόρισα τις επαφές με τα μέλη της οικογένειάς μου που οι συμπεριφορές τους ήταν επιζήμιες για την ψυχική μου υγεία, στο ελαχιστότατο δυνατό.

Ηρω εχω βαλει και γω μπρος το συστημα της φυσικης αποκοπης.
μιας και δεν υπαρχει η δυνατοτητα να φυγω απο το σπιτι , αυτο που κανω και με βοηθαει ειναι οτι απομονωνομαι για αρκετες ωρες στο δωματιο μου , ειτε γραφοντας , ειτε ασχολουμενη με τον η/υ μου , ειτε ακουγοντας μουσικουλα.
τα πραγματα θα ηταν βεβαια πολυ πιο ευκολα ως προς την επιτευξη αυτου του στοχου αν δεν ειχα και αυτη τη γαμημενη την αγοραφοβια ετσι ωστε να λειπω απο το σπιτι περισσοτερες ωρες.

αμελι, καλημερα.
σου ειπα διώξε τη μαμα απο την κουζινα.
κ μπες για λιγο εσύ.
σε φιλώ.
θα τα πουμε εκτενώς αλλη ωρα.

θα μπω καποια στιγμη facebook αρκτε μου να τα πουμε εκτενεστερα.
φιλακια και απο μενα!

[Arsi]

και πανω που ειχα πει "τι ωραια εφυγε η καταθλιψαρα" τσουπ να την εκανε την εμφανιση της και παλι.
αφορμη ηταν ενας καυγας που εγινε με τους γονεις μου.

σημερα που πηγα στην ψυχολογο μου , αναλυσαμε τις βαθυτερες αιτιες της οργης που νιωθω προς τους γονεις μου (παιδικα τραυματα κλπ)

Αχ αυτές οι αφορμές! Που ξίνουν πληγές και γίνονται αιτία για πισωγυρίσματα!
Κ κυρίως χρονικά! Εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι.
Δλδ φεύγεις απ'την φάση που είσαι και ζεις παλιές γνώριμες καταστάσεις ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνεσαι.

Σκέψου πως είσαι εδώ, ενήλικη πλέον, με διαφορετικές εμπειρίες και δυνατότητες. Έγινε ένας καυγάς ικανός να σε ρίξει σε κατάθλιψη κι αυτό έχει να σου δώσει πράγματα,πίστεψέ με.
Σημαίνει ότι εκεί κάνεις κάτι λάθος στον εαυτό σου, ότι τον αδικείς πχ ή τον βάζεις σε 2η μοίρα σε σχέση με τους άλλους ή θυμώνεις μαζί του ενώ δε θα'πρεπε, ότι μπαίνεις σε έναν ρόλο που δε σου αρέσει, δεν ξέρω τι, εσύ ξέρεις.
Αν μιλάμε για τραύματα(μιας κ έχω την εμπειρία), αναβιώνεις το τραύμα
προβάλλοντας το τότε σε σημερινές καταστάσεις ακόμα ίσως και με απλές αφορμές.
Αλλά είναι και μια ευκαιρία να δεις το τραύμα. Άλλωστε νομίζω πως γι'αυτό επαναβιώνεται. Να το θεραπεύσεις.
Ευκαιρία λοιπόν ότι κι αν γίνεται να το επεξεργαστείς και με την ψυχολόγο σου αλλά και μόνη σου για να δεις τι συνέβη-συμβαίνει ώστε να το αποτρέψεις μελλοντικά.
Δες το έτσι, σαν μια ευκαιρία.

Ένας τρόπος είναι η προσπάθεια επαναφοράς στο τώρα. Το διαχωρισμό του απ'το τότε.
Μετά να αντιληφθείς τι συμβαίνει κάθε φορά, ποια στάδια ακολουθεί ο γνωστός κύκλος, ποιες σκέψεις-συναισθήματα, ποιες αντιδράσεις σε πυροδοτούν. Πως αντιδράς ως τώρα, τι ενναλακτικές άλλων αντιδράσεων υπάρχουν..Τι συμβαίνει?
Ξέρεις είναι ένας κύκλος αλλά αρκούν ίσως κάποιες διαφορετικές αντιδράσεις ώστε να αρχίσει να σπάει. Αλλά όταν μπεις χορεύεις κανονικά, το ξέρω, το θέμα είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι χορεύεις, πως χορεύεις και να μάθεις πως απλά μπορείς να πάρεις στροφή και να αποχωρήσεις ή και την επόμενη να μην πλησιάσεις καν. Έχει αρκετή δυσκολία να αποχωρήσεις (οι ερυνείες των
οργανοπαιχτών και της όλης κατάστασης) αλλά σ'αυτό ευτυχώς παίζει ρόλο η πολύ καλή αναγνώριση της κατάστασης.

Κι εγώ στην προσπάθεια είμαι ...
Έχω αποφύγει αρκετές φορές τον κύκλο και κάθε που μου ξανασυμβαίνει ξέρω πως πέφτω στη λούμπα λόγω κάποιων κενών, θεμάτων που δεν έχω δει ή δεν έχω λύσει ακόμα.


Βέβαια, μιλάω απ'τη δική μου σκοπιά, δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει σε σχέση και με τη συμπτωματολογία της διπολικής.
Όπως και να' χει πιστεύω πως σίγουρα στην επόμενη συνεδρία θα νιώσεις καλύτερα (νομίζω πως θα σε βοηθήσει η Βίκυ σε όλα αυτά που περιγράφεις), αν δε νιώσεις νωρίτερα (σου το εύχομαι!)

αααααααα και καλή αρχή με το βιβλίο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[amelie74]

Αρσι μου γλυκια,

οπως ανεφερα και σε προηγουμενο ποστ μου , η ψυχη μου ποναει τοσο πολυ στο "εδω και τωρα" , που δεν αντεχει την αναβιωση του πονου παρελθοντικων τραυματικων βιωματων.

με βοηθαει πολυ περισσοτερο η συζητηση γυρω απο θεματα του "εδω και τωρα".
αυτο θα της το κανω σαφες στη Βικυ στην επομενη συνεδρια.

αχ τι τραβαμε εμεις οι γκεσταλντικες!!!

οσο για το βιβλιο ετοιμαστειτε για αυτογραφα τρομαρα μου

[Lacrymosa]

Αμελι υποτροπιασες με καταθλιψη μαλλον ε?? Σε καταλαβαινω, εχω περασει τα ιδια κ δεν θα αναμασησω τα ιδια κ τα ιδια, τα ξερεις αλλωστε καλυτερα απο μενα... Αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι εχω μια εντονη διαισθηση οτι θα σου περασει συντομα οπως ηρθε κ θα παει στα τσακιδια... ολοι αξιζουμε κατι καλυτερο κ θα το εχουμε κ δεν θα μας κανει συνεχως μια ασθενεια τη ζωη πατινι.. ΟΧΙ !!!

Θυμασαι το θρεντ που ειχα ανοιξει πριν λιγο καιρο που ημουν σε καταθλιπτικο επεισοδιο κ εγραφα οτι δεν αντεχω αλλο κ θελω να αυτοκτονησω κτλ?? Η το αλλο που ειχα τρελα νευρα κ τα ειχα βαλει με ολον τον κοσμο κ τσακωνομουν με ολους?? Εκεινες τις στιγμες ετσι ενιωθα κ διακαιολογημενα για εκεινες τις στιγμες, πλεον ομως αυτα εχουν παρελθει.. τι θελω να σου πω με αυτα, οτι μπορει τωρα να νιωθεις down κ απογοητευμενη απο καποιες καταστασεις η βιωματα κ εχεις καθε δικιο, αλλα αυτο δεν θα κρατησει για παντα, σε λιγο καιρο θα εισαι παλι μια χαρα κ θα συνεχιζεις ομαλα τη ζωη σου!! Πιστεψε το αυτο please!! Ξερω οτι δεν ειναι ευκολο στη φαση που βρισκεσαι, αλλα προσπαθησε οσο μπορεις!!!

Χαιρομαι με το βιβλιο, καλο ξεκινημα, κ ειμαι σιγουρη οτι θα παει μια χαρα!! Και ναι, σε μενα θα δωσεις και αυτογραφο!!

Με την ψυχοθεραπεια πως τα πας?? Απο φαρμακα τι παιρνεις?? Ισως χρειαστει να σου αυξησει το αντικατ ωστε να ανεβεις....

Καλη συνεχεια anyway!!

[RainAndWind]

Ααα, ΑΡΣΙ, ΥΕΑΗ! Τη λέξη αυτή, τη λέξη ΕΥΚΑΙΡΙΑ που έγραψες, έτσι νομίζω πως πρέπει να βλέπουμε κάθε μας εμπειρία. Πώς θα ήθελα να μπορούσα σε όλα κάτι τέτοιο! Άρσι, να σε ρωτήσω κάτι, μου συμβαίνει και μένα το ίδιο, αυτό που ανέφερες με την αποφυγή του κύκλου, αλλά ήθελα να μάθω αν γι αρχή θεωρείται θετικό σημάδι και η μεγαλύτερη απόσταση χρονικά μεταξύ ενός και άλλου κύκλου.
Δηλαδή παρατήρησα πως μπορώ πια να ζω περισσότερο καιρό καλά και αισιόδοξη, και πως μειώνονται τα ενδιάμεσα σε τέτοιες γύρες.

Αμελί, με λίγα λόγια στη δική σου περίπτωση η αγοραφοβία σου μειώνει τις ευκαιρίες για να αποκτήσεις εφόδια για απομάκρυνση από το τωρινό περιβάλλον?
Αν είναι έτσι, μήπως πρέπει να ρίξεις το ενδιαφέρον σου στην αγοραφοβία, στην εύρεση λύσεων, έστω το ίδιο που δείχνεις για τη διπολική?