παλεύοντας την διπολική διαταραχή

[PETRAN]

Αρσι μου γλυκια,

οπως ανεφερα και σε προηγουμενο ποστ μου , η ψυχη μου ποναει τοσο πολυ στο "εδω και τωρα" , που δεν αντεχει την αναβιωση του πονου παρελθοντικων τραυματικων βιωματων.

με βοηθαει πολυ περισσοτερο η συζητηση γυρω απο θεματα του "εδω και τωρα".
αυτο θα της το κανω σαφες στη Βικυ στην επομενη συνεδρια.

αχ τι τραβαμε εμεις οι γκεσταλντικες!!!

οσο για το βιβλιο ετοιμαστειτε για αυτογραφα τρομαρα μου

Πολύ καλές μέθοδοι για το εδώ και τώρα είναι διάφορες γνωσιακές, π.χ. γνωσιακή-συμπεριφορική, γνωσιακή-αναλυτική (αν και στην Ελλάδα η τελευταία δεν έχει καλούς αντιπροσώπους...κάποιους τους ξέρω) κλπ. Βασικά μ'αρέσουν γιατί είναι πολύ συγκεκριμένες, δηλαδή εσύ και ο θεραπευτής αναγνωρίζετε ποιες σκέψεις-συναιθήματα είναι υπερβολικές/-ά, σε ποιες καταστάσεις "ξυπνάνε", τι τα τροφοδοτεί κλπ. και αποκτώντας επίγνωση αυτών σταδιακά προσπαθείς να τα ελέγχεις/αλλάξεις. Μ'αρέσει γιατί η θεραπεία συνεχίζεται και όλη την μέρα, σπίτι και έξω, αφού σημειώνεις συνέχεια τι σου περνάει από το μυαλό, αν είναι δυσλειτουργικό η όχι, αν έχεις στοιχεία να το αμφισβητήσεις σε περίπτωση που είναι δυλειτουργικό, πως συνδέεται με βαθύτερες πεποιθήσεις σου κλπ. στο τέλος αποκτάς πολύ καλό έλεγχο και επίγνωση του εαυτού νομίζω. Επίσης είναι η μόνη ψυχοθεραπευτική μέθοδος που έχει αποδειχτεί ότι κάνα θαύματα σε κατάθλιψη και άγχος/πανικό/φοβίες/ΙΨΔ. Give it a try.

[amelie74]

Αμελι υποτροπιασες με καταθλιψη μαλλον ε?? Σε καταλαβαινω, εχω περασει τα ιδια κ δεν θα αναμασησω τα ιδια κ τα ιδια, τα ξερεις αλλωστε καλυτερα απο μενα... Αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι εχω μια εντονη διαισθηση οτι θα σου περασει συντομα οπως ηρθε κ θα παει στα τσακιδια...

Ειρήνη μου ευτυχως αυτη τη φορα δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.
δεν προκειται ακριβως για υποτροπη.
μια μελαγχολικη διαθεση εχω και αυτη οχι σε ολη τη διαρκεια της ημερας.
ισως εχει να κανει με το "ξυσιμο των πληγων" που καναμε στην τελευταια συνεδρια.

[amelie74]

Αμελί, με λίγα λόγια στη δική σου περίπτωση η αγοραφοβία σου μειώνει τις ευκαιρίες για να αποκτήσεις εφόδια για απομάκρυνση από το τωρινό περιβάλλον?
Αν είναι έτσι, μήπως πρέπει να ρίξεις το ενδιαφέρον σου στην αγοραφοβία, στην εύρεση λύσεων, έστω το ίδιο που δείχνεις για τη διπολική?

εχεις απολυτο δικιο Ηρω.
πρεπει να ριξω το βαρος μου στην ευρεση λυσεων για την καταπολεμιση της αγοραφοβιας.
μπορει να ποσταρω στο τοπικ "διπολικη διαταραχη" , αλλα πιστευω ακραδαντα , οτι ενω ο βαθμος νοσηροτητας της διπολικης διαταραχης μου ειναι Α , ο βαθμος νοσηροτητας της αγχωδους διαταραχης / αγοραφοβιας μου ειναι Α στο τετραγωνο ή μαλλον Α στην νιοστη δυναμη!!!

[amelie74]

Πολύ καλές μέθοδοι για το εδώ και τώρα είναι διάφορες γνωσιακές, π.χ. γνωσιακή-συμπεριφορική, γνωσιακή-αναλυτική (αν και στην Ελλάδα η τελευταία δεν έχει καλούς αντιπροσώπους...κάποιους τους ξέρω) κλπ. Βασικά μ'αρέσουν γιατί είναι πολύ συγκεκριμένες, δηλαδή εσύ και ο θεραπευτής αναγνωρίζετε ποιες σκέψεις-συναιθήματα είναι υπερβολικές/-ά, σε ποιες καταστάσεις "ξυπνάνε", τι τα τροφοδοτεί κλπ. και αποκτώντας επίγνωση αυτών σταδιακά προσπαθείς να τα ελέγχεις/αλλάξεις. Μ'αρέσει γιατί η θεραπεία συνεχίζεται και όλη την μέρα, σπίτι και έξω, αφού σημειώνεις συνέχεια τι σου περνάει από το μυαλό, αν είναι δυσλειτουργικό η όχι, αν έχεις στοιχεία να το αμφισβητήσεις σε περίπτωση που είναι δυλειτουργικό, πως συνδέεται με βαθύτερες πεποιθήσεις σου κλπ. στο τέλος αποκτάς πολύ καλό έλεγχο και επίγνωση του εαυτού νομίζω. Επίσης είναι η μόνη ψυχοθεραπευτική μέθοδος που έχει αποδειχτεί ότι κάνα θαύματα σε κατάθλιψη και άγχος/πανικό/φοβίες/ΙΨΔ. Give it a try.

Πετραν σεβομαι απολυτα την αποψη σου και τις συμβουλες σου , γιατι αν μη τι αλλο εισαι ειδικος.
παρολα αυτα επειδη αφενος με την Βικυ υπαρχει θεραπευτικη χημεια και αφετερου -αν εξαιρεσουμε το τελευταιο ραντεβου- ολα τα προηγουμενα με βοηθησαν παρα πολυ , δεν θα ηθελα να την αλλαξω.
τουλαχιστον οχι ακομα.
θελω να δωσω χρονο στην ψυχοθεραπευτικη αυτη σχεση.

[Lacrymosa]

amelie σορρυ νομισα οτι ησουν σε καταθλιψη...
οσο για την αγχωδη διαταραχη που λες, εχω κι εγω κ φυσικα κ παιζει ρολο στην ψυχολογικη μας κατασταση κ την εξαρση των συναισθηματων η την μειωση τους, δλδ εμπλεκονται αυτα τα δυο μεταξυ τους (διπολικη-αγχος) κ τα αποτελεσματα δεν ειναι συνηθως τα καλυτερα.. σιγουρα το ενα επηρεαζει αρνητικα το αλλο, τωρα ποιο περισσοτερο κ ποιο λιγοτερο κ με τι ποσοστο θα σε γελασω, ειδικη δεν ειμαι, αν καποιος ξερει περισσοτερα ας μας πει..
αν κ ειμαι το πλεον αναρμοδιο ατομο να σε συμβουλευσω, γνωμη μου ειναι προς το παρον να επικεντρωθεις στη διευθετηση του θεματος του αγχους κ της αγοραφοβιας κ ασε για λιγο τη διπολικη στην ακρη... δωσε εκει τη μεγαλυτερη βαρυτητα κ δουλεψε το αυτο με τη ψυχολογο σου...
ελπιζω να μη βγηκα παλι εκτος θεματος χεχε ευχομαι ο,τι καλυτερο παντως!!!!!

[amelie74]

και γω ευχομαι ολοψυχα ο,τι καλυτερο σε σενα κοριτσι μου!!!

καλημερα να εχουμε!!!

[Arsi]

Αρσι μου γλυκια,

οπως ανεφερα και σε προηγουμενο ποστ μου , η ψυχη μου ποναει τοσο πολυ στο "εδω και τωρα" , που δεν αντεχει την αναβιωση του πονου παρελθοντικων τραυματικων βιωματων.

με βοηθαει πολυ περισσοτερο η συζητηση γυρω απο θεματα του "εδω και τωρα".
αυτο θα της το κανω σαφες στη Βικυ στην επομενη συνεδρια.

αχ τι τραβαμε εμεις οι γκεσταλντικες!!!

Αμελί μου κι εγώ για το εδώ και τώρα μιλάω... κ πιστεύω κρίνοντας απ'τον εαυτό μου αλλά κι από όσο σε ξέρω(κ μετά από άλλους καυγάδες με τους δικούς σου), ότι γίνεται αναβίωση με αφορμές παροντικές. Κ υποστηρίζω την αναγνώριση του 'κύκλου' για να αποφευχθούν όσο το δυνατό μελλοντικές υποτροπές τέτοιου είδους. Επειδή έχω κάνει και 2-3 μήνες γνωσιακή, και τώρα γκεστάλντ, η διαφορά στην γκεστάλντ είναι ότι ωθεί πολύ ώστε να απελευθερωθεί το συναίσθημα ενώ η γνωσιακή (δεν πέτυχα σε καλό ειδικό γμτ!) λογικοποιεί, αποκωδικοποιεί συμπεριφορές στο εδώ και τώρα αντικαθιστώντας με καινούριες- είναι πιο χειροπιαστή για μένα(όλα αυτά όπως τα κρίνω από δική μου εμπειρία). Στην ουσία και οι 2 με το εδώ κ τώρα έχουν να κάνουν αλλά προσεγγίζουν αλλιώς το πρόβλημα.

Ααα, ΑΡΣΙ, ΥΕΑΗ! Τη λέξη αυτή, τη λέξη ΕΥΚΑΙΡΙΑ που έγραψες, έτσι νομίζω πως πρέπει να βλέπουμε κάθε μας εμπειρία. Πώς θα ήθελα να μπορούσα σε όλα κάτι τέτοιο! Άρσι, να σε ρωτήσω κάτι, μου συμβαίνει και μένα το ίδιο, αυτό που ανέφερες με την αποφυγή του κύκλου, αλλά ήθελα να μάθω αν γι αρχή θεωρείται θετικό σημάδι και η μεγαλύτερη απόσταση χρονικά μεταξύ ενός και άλλου κύκλου.
Δηλαδή παρατήρησα πως μπορώ πια να ζω περισσότερο καιρό καλά και αισιόδοξη, και πως μειώνονται τα ενδιάμεσα σε τέτοιες γύρες.

Ε ναι ρέιν μου! Αυτό έχω πάθει κι εγώ , με τη διαφορά πως ο δικός μου κύκλος ή το πρόβλημα αν το πω έτσι είναι άσχημες κρίσεις-ακραίες (ακόμα κι αν αναγνωρίζω πλέον το που βρίσκομαι..) κι όχι απλά απαισιοδοξία. Επίσης στο συγκεκριμένο ποστ αναφερόμουν σε κύκλους που γίνονται εξαιτίας αναβίωσης ενός τραύματος (με προβολή).. πωωωω μπούχτισα στους κύκλους! Θα τους ταξινομώ σε λίγο λολ.

Όσο για τη γενικότερη αντίδρασή μου (- στην απαισιοδοξία για παράδειγμα) (ωχ διάβασα κύκλο και πήρα φωτιά για συζήτηση χαχα) ... εκτός της όλης φάσης της αυτογνωσίας (ανεκτίμητη η άτιμη!!!) με έχει επηρεάσει τελευταία κι ένα ποστ του petran (δε μπορούσα-ω να του δώσω και θ.α.) και θέλω να του πω επί ευκαιρίας και ένα ευχαριστώ http://www.e-psychology.gr/forum/sho...270#post248270
Πόσο μα πόσο σημαντική είναι η πράξη στην όλη διαδικασία πέρα απ'την οποιαδήποτε αντίληψη !
Όχι πχ δε μπορεί να ξεμάθει κάποιος το ποδηλάτο (τις αρνητικές σκέψεις πχ ή αντιδράσεις) αλλά αν μάθει μηχανάκι/ αυτοκίνητο θα δει πόσο πιο βολικά είναι και θα το αφήσεις στην άκρη.. Όσο όμως κι αν αναλύσει και συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ κουραστικό και εντελώς ακατόρθωτο το ταξίδι Λάρισα Αθήνα πχ, τπτ δε θα αλλάξει αν δεν σπρώξει τον εαυτό του να μάθει στην πράξη κάτι άλλο. Όπως και τη γιαγιά με το αιλτσχάιμερ αν της έβαζαν μια δραστηριότητα που στιγμιαία θα της έδινε πολύ μεγαλύτερη χαρά, και ξανά, και ξανά ίσως μάθανε κάτι καινούριο...
Οπότε όσο κι αν τραβάνε σαν μαγνήτης (ουφφφφ με έσκασαν!) κάποιες συμπεριφορές
ακόμα κι όταν ξέρουμε ότι είναι ίσως και αυτοκαταστροφικές (με την αιώνια δικαιολογία για μένα : αυτό θέλει η ψυχή μου!) επιβάλλεται η απ'την αρχή 'αυτοματοποίηση' νέων υγειών συμπεριφορών και σκέψεων (και μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω εντελώς μηχανοποιημένα, είναι και ο γραπτός λόγος που μπορεί να το κάνει να φανεί έτσι). Ναι παίζει πολύ η πρακτική του πράγματος σε όλα τα επίπεδα.
Γι'αυτό πχ η φυσική απόσταση από ένα τοξικό περιβάλλον μπορεί να είναι αμέτρητα φορές πιο ουσιαστική από 10 χρόνια ψυχοθεραπείας.

Βασικά τα παραπάνω τα πίστευα σε πολύ μεγάλο ποσοστό αλλά με έπεισε εντελώς η επιστημονική εξήγηση του πράγματος και μου έδωσε μεγαλύτερο ερέθισμα ώστε να επιμείνω περισσότερο στην πράξη / νέες συνήθειες πχ. ή δύναμη να αγνοήσω παλιές ψυχοφθόρες που επιφανειακά φαίνονται σαν και καλά ''αυτό θέλω''.

Βγήκα ολίγον τι εκτός ερώτησης/ θέματος ε??? (το ολίγον τι μου άρεσε...)

[amelie74]

καταλαβα απολυτα τι λες Αρσι μου.
btw αυριο εχω Βικυ.

[ΜΑΡΙΑ.Α]

και πανω που ειχα πει "τι ωραια εφυγε η καταθλιψαρα" τσουπ να την εκανε την εμφανιση της και παλι.
αφορμη ηταν ενας καυγας που εγινε με τους γονεις μου.

σημερα που πηγα στην ψυχολογο μου , αναλυσαμε τις βαθυτερες αιτιες της οργης που νιωθω προς τους γονεις μου (παιδικα τραυματα κλπ)
και αυτο με εριξε περισσοτερο.

λενε πως καλο ειναι να γνωρισεις τον εαυτο σου ,να ανατρεξεις στην παιδικη ηλικια σου , να πονεσεις , να κλαψεις και μεσω αυτης της διαδικασιας να συμφιλιωθεις με το παρελθον σου και με τα αρνητικα σου συναισθηματα.

αλλα οταν νιωθεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΨΥΧΙΚΟ ΠΟΝΟ δεν ειναι καλυτερη μια θεραπεια υποστηρικτικου τυπου παρα ψυχαναλυτικου?
την επομενη φορα θα το συζητησω μαζι της.
fuck!!!παλι επεσα....

Καλα ειναι ο υπαστηρικτικος τυπος αλλα πως θα νιωσουμε καλα,αν δεν δουμε καταματα τα παιδικα μας τραυματα!
Πρεπει να τα δουμε,να πονεσουμε,να κλαψουμε,να ξανακλαψουμε και μεσα απο αυτην την διαδηκασια να καταλαβουμε,να συνχωρεσουμε αν μπορουμε τους γονεις μας και μονο τοτε θα μπορεσουμε να προχωρησουμε μπροστα!
δυστυχως τα παιδικα μας χρονια και τραυματα ειναι αυτα που εχουν παιξει καθοριστηκη σημασια στην μετεπιτα ζωη μας!

[amelie74]

Καλα ειναι ο υπαστηρικτικος τυπος αλλα πως θα νιωσουμε καλα,αν δεν δουμε καταματα τα παιδικα μας τραυματα!
Πρεπει να τα δουμε,να πονεσουμε,να κλαψουμε,να ξανακλαψουμε και μεσα απο αυτην την διαδηκασια να καταλαβουμε,να συνχωρεσουμε αν μπορουμε τους γονεις μας και μονο τοτε θα μπορεσουμε να προχωρησουμε μπροστα!
δυστυχως τα παιδικα μας χρονια και τραυματα ειναι αυτα που εχουν παιξει καθοριστηκη σημασια στην μετεπιτα ζωη μας!

Mαρία εχεις δικιο αλλα οταν ποναει η ψυχη σου αυτη η διαδικασια πρεπει να γινει οσο πιο "απαλα" γινεται.
χθες το συζητησα με την Βικυ και μου ειπε "οταν εχουμε ενα μεγαλο πυώδες σπυράκι ( μπλιααααξ ) το οποιο μας πονάει , πρέπει να το σπάσουμε προκειμενου να απαλλαγουμε απο αυτο και απο τον πονο που μας προκαλει."
στην συνεχεια της ειπα πως "δεν αντεχω να υποστω τον πονο του σπασιματος" και μου απαντησε πως αυτο θα το σεβαστει απολυτα και δεν προκειται να το σπασουμε με βιαιο τροπο αλλα μοιραια θα το αγγιζουμε καποιες φορες οσο πιο απαλα γινεται , γιατι ειτε το αγγιξουμε ειτε οχι αυτο θα ειναι ουτως η αλλως εκει προξενωντας μας πονο.

αυτα οσων αφορα τα παρελθοντικα τραυματα.
οσων αφορα το "εδω και τωρα" , συζητησαμε το θεμα της αγοραφοβιας και μου ειπε οτι το καταλαβαινει απολυτα αλλα αν θελω να κερδισω την ζωη μου πρεπει να αρχισω να παιρνω περισσοτερα ρισκα , πηγαινοντας κοντρα στην φοβια μου.
να πηγαινω στην θαλασσα (που περιτο να σας πω οτι παρολο που ειμαι δυο βηματα απο τη θαλασσα δεν εχω κανει ουτε ενα μπανιο ) , να βγαινω με φιλους .... εν ολιγοις να μην καθομαι ολη μερα κλειδαμπαρωμενη στο σπιτι.
θα προσπαθησω να εφαρμοσω την συμβουλη της...

by the way...sorry παιδια απο το "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ" που δεν ηρθα χθες στην συναντηση.
ηθελα παρα μα παρα πολυ να σας δω και να συζητησουμε διαφορα , αλλα τελικα με νικησε ο φοβος μου.
μηπως τελικα πρεπει να γραφτω και σε καποιον συλλογο του στυλ "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑΣ"?

[Lou!]

εκανα λαθος κ διπλοποσταρα! το αποκατω ειναι το σωστο!

[Lou!]

amelie, χαιρομαι αληθινα για τα βηματα προοδου που σημειωνεις! αν κ εχω καιρο να γραψω, συνηθως διαβαζω τις εξελιξεις στο θρεντ σου. θυμαμαι πως ειχες πει πως μειωσες τα φαρμακα κ αρχισες να βγαινεις κ με φιλους σου κλπ. μπραβο!

συμφωνω με την ψυχοθεραπευτρια σου οτι αν θελεις να νικησεις την αγοραφοβια πρεπει να αρχισεις με μικρα βηματακια κ να παιρνεις ρισκα. μπορεις να συζητησεις βεβαια κ τους λογους που σε μπλοκαρουν να κυκλοφορεις εξω, η να βγεις με παρεες κλπ. γιατι λογικα καποιοι λογοι θα σε μπλοκαρουν.

πχ για το θεμα της θαλασσας τι σε εμποδιζει τοσο να πας στη θαλασσα? τι φοβασαι οτι θα συμβει? οι φοβοι σου επαληθευονται αντικειμενικα απο την πραγματικοτητα? σκεψου λιγο πανω σε αυτο κ καποια απο τις επομενες μερες το ξανασυζηταμε. μπορεις αν θες να σημειωνεις τις σκεψεις σου σε ενα τετραδιο.

[Lacrymosa]

by the way...sorry παιδια απο το "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ" που δεν ηρθα χθες στην συναντηση.
ηθελα παρα μα παρα πολυ να σας δω και να συζητησουμε διαφορα , αλλα τελικα με νικησε ο φοβος μου.
μηπως τελικα πρεπει να γραφτω και σε καποιον συλλογο του στυλ "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑΣ"?

ρε συ στα ελεγα κ στο chat τι να κανεις γι αυτο αλλα εσυ τα δικα σου!!! (χαχαχα θυμασαι??) καλα να παθεις τωρα χεχεχεχε!!! ειπαμε τη λακρυμοζα θα ακους κ θα πας πολυ μπροστα στη ζωη σου!!

σοβαρα τωρα, για το θεμα του φοβου εξακολουθουν αυτα που σου ειπα.. για να τον νικησεις θελει επιθετικη πολιτικη.. δεν θελει οπισθοδρομησεις... η καλυτερη αμυνα ειναι η επιθεση... με οποιον τροπο σου βγαινει... αλλα μην αφηνεσαι γιατι βουλιαζεις.....

ρε συ εχεις διπλα σου θαλασσα κ δεν πας?? προσπαθησε να πας μια μερα με λιγοτερο κοσμο, παρε κ ενα βιβλιο κατι, η ενα τετραδιο να σημειωνεις τις σκεψεις σου, η επαφη με τη φυση βοηθαει..

κατα τ αλλα πως εισαι?? με την ψυχοθεραπεια κ τα χαπια τι εκανες?? στα αλλαξε τελικα η παιρνεις λιγοτερη δοση??

[amelie74]

καλημερα παιδια ( αν και για μενα μονο καλη δεν ειναι η μερα ...)
σας ευχαριστω θερμα για το ενδιαφερον σας αλλα δυστυχως , ολα πανε παλι σκατα.

ας τα παρουμε ενα-ενα απο την αρχη.
το αγχος , η αγοραφοβια μου κ' οι κρισεις πανικου , εχουν χτυπησει κοκκινο.
αυτη η κατασταση οφειλεται - περα απο την ψυχοπαθολογια μου - αφενος στα γνωστα ενδοοικογενειακα προβληματα και αφετερου στο οτι εχω πανικοβληθει με την κατασταση που επικρατει στο πολιτικο σκηνικο, η οποια εχει ηδη τραγικες επιπτωσεις και στην οικονομικη κατασταση της οικογενειας μου και προκειται να εχει ακομη χειροτερες (θα μου πειτε και ποιος δεν εχει πανικοβληθει-ΕΔΩ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΑΔΑ).

οσων αφορα την προοδο που ειχα σημειωσει στον κοινωνικο τομεα ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ.
με τον Μαριο βγαινω μονο και αυτες τις εξοδους τις αντεχω μονο πινοντας μπυρες.
ακομη και στην ψυχολογο μου πιωμενη παω για να αντεξω την αγοραφοβια μου.
εχω επανασυνδεθει με εναν παλιο μου συμφοιτητη που ειναι ψυχουλα αλλα και με εκεινον το κοβω να μενουμε στην τηλεφωνικη κ' διαδικτυακη επικοινωνια αν δεν καταφερω να ξεπερασω το αγχος μου.
για τους ιδιους ακριβως λογους δεν παω θαλασσα και δεν ηρθα στο meeting.

σχετικα με τα φαρμακα ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ και σε αυτο τον τομεα.
θα πω στον γιατρο μου να μου τα αυξησει γιατι δεν την παλευω.
τουλαχιστον τα αγχολυτικα.

εν ολιγοις ΠΑΩ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΙΣΩ.
ελπιζω να εχετε ολοι μια ομορφη μερα κ' να ειστε σε καλυτερη κατασταση απο μενα.

[claire]

αμελί, δεν ξέρω πόσο καιρό έχεις που ελάττωσες τα φάρμακα, αλλά μήπως να κάνεις λίγο υπομονή. συνήθως τα αγχολυτικά όταν τα ελαττώνεις-κόβεις σου δημιουργούν πρόσθετο άγχος και διάφορα στερητικά που μοιάζουν με άγχος. μήπως είναι από αυτό και ακόμα δεν έχεις προσαρμοστεί? ρώτα και τον γιατρό σου βεβαίως, αυτός θα ξέρει.