δεν ξέρω τι με πιάνει ώρες ώρες

[Gypsy Cello]

απλώς μη σκέφτεσαι τότε. :) Κι αν θέλεις να σκέφτεσαι κάτι, διάβασε ένα βιβλίο. Τουλάχιστον, δεν χαραμίζεται τόση φαιά ουσία.

[empar]

διαβάζω, και λογοτεχνία και για υποχρεώσεις, αλλά οι σκέψεις είναι μέσα στο μυαλό μου και δεν με αφήνουν να συγκεντρωθώ τόσο καλά. επίσης παρατήρησα ότι μπορώ να μελετήσω νύχτα ή μόνο όταν υπάρχει γύρω μου φασαρία. βάζω δυνατά την τηλεόραση και κάνω διάβασμα μούρλια. αλλά θέλω επιτέλους να επανέλθω στον τρόπο που μελετούσα.. γιατί το έχασα αυτό;; τι παθαίνω και δεν μπορώ να αφήσω πίσω μου τις ανησυχίες.. πάλι διάβαζα πριν και θυμήθηκα όλο αυτό το πικρό αίσθημα που μου προκάλεσαν τα λόγια αυτής της πρώην φίλης, και αποσυντονίστηκα. πως θα το παλέψω αυτό;;

[DissolvedGirl]

Για αρχή, με το που διάβασα το πρώτο σου μήνυμα, μου ήρθε αυτό το τραγούδι στο μυαλό... έχει να κάνει με την αγάπη και τον φόβο, τις ανησυχίες και την ανασφάλεια που μπορούν να πνίξουν την αγάπη... σου το αφιερώνω either way!

http://www.youtube.com/watch?v=BqCWZLToZoQ

Νομίζω ότι, όταν έχεις γύρω σου πολλά εξωτερικά ερεθίσματα, βάζεις τον εαυτό σου ασυνείδητα σε φάση συγκέντρωσης, λες "οκ πρέπει να προσηλωθώ σε αυτό που κάνω και να μη δίνω σημασία στις παρενοχλήσεις" και το μυαλό σου κάθεται προσοχή και σου επιτρέπει να αποδώσεις όσο μπορείς. Όταν δεν έχεις κάτι να σου αποσπά την προσοχή, το μυαλό σου δε νιώθει την ανάγκη να κλείσει σε αποσυντονήσεις ξένες ως προς αυτό που μελετάς. Δεν οχυρώνεται λοιπόν και ένα σωρό άσχετες σκέψεις βρίσκουν τρόπο να γλυστράνε μέσα και να σε αποσπούν. Δεν είναι κακό να μελετάς με μουσική, και εγώ το έκανα παλαιότερα, αλλά νομιζω ότι αν δεν συζητήσεις με τον εαυτό σου, να σε πείσεις ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ή άγχους, δε θα μπορέσεις να απολαύσεις πραγματικές στιγμές ηρεμίας...

[empar]

dissolved girl έχεις δίκιο.. πρέπει να συζητήσω με τον εαυτό μου. δυστυχώς στη συζήτηση παρεμβαίνει ένα φοβερό υπερεγώ, που έχει καταντήσει να με κρίνει συνεχώς, να παρενοχλεί την καθημερινότητά μου, να μην μου επιτρέπει να χαρώ τίποτα γιατί "ίσως θα μπορούσα να τα καταφέρω και καλύτερα". ξεκίνησε από τη δευτέρα λυκείου, όπου συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι είχα φτάσει σε σημείο να αισθάνομαι εντελώς απομακρυσμένη από τον εαυτό μου, σαν να ήμουν εξωτερικός παρατηρητής που έκρινε υπερβολικά αυστηρά, και αυτό συνεχίζεται, ώστε πια δεν αντέχω.. προσπαθώ να δικαιολογώ τον εαυτό μου αλλά δεν ήμουν ποτέ καλή σε αυτό το σπορ. για αυτό και με απασχολούν διαρκώς διάφορα, γιατί αναζητώ πάντα την ευθύνη σε μένα. δεν μπορώ να την αποδώσω ποτέ απόλυτα στους άλλους.

[empar]

ευχαριστώ πολύ για τη μουσική :)

[Gypsy Cello]

dissolved girl έχεις δίκιο.. πρέπει να συζητήσω με τον εαυτό μου. δυστυχώς στη συζήτηση παρεμβαίνει ένα φοβερό υπερεγώ, που έχει καταντήσει να με κρίνει συνεχώς, να παρενοχλεί την καθημερινότητά μου, να μην μου επιτρέπει να χαρώ τίποτα γιατί "ίσως θα μπορούσα να τα καταφέρω και καλύτερα". ξεκίνησε από τη δευτέρα λυκείου, όπου συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι είχα φτάσει σε σημείο να αισθάνομαι εντελώς απομακρυσμένη από τον εαυτό μου, σαν να ήμουν εξωτερικός παρατηρητής που έκρινε υπερβολικά αυστηρά, και αυτό συνεχίζεται, ώστε πια δεν αντέχω.. προσπαθώ να δικαιολογώ τον εαυτό μου αλλά δεν ήμουν ποτέ καλή σε αυτό το σπορ. για αυτό και με απασχολούν διαρκώς διάφορα, γιατί αναζητώ πάντα την ευθύνη σε μένα. δεν μπορώ να την αποδώσω ποτέ απόλυτα στους άλλους.

Δοκίμασες ποτέ ψυχανάλυση;

[ioannis2]

empar, μην αφήνεις την ΙΨΔ να σου καταστρέφει τη σχέση. Δες τα πράγματα πρώτα αντικειμενικά.
Πως βλέπεις το ενδεχόμενο στις σκέψεις σου να υπάρχει το στοιχείο της υπερβολής ή λανθασμένης ερμηνείας πραγμάτων που έχουν συμβεί ή να παίρνεις γεγονότα και συμβάντα και να πλάθεις με τη σκέψη σου πάνω σ αυτά φανταστικά σενάρια? και ως εκ τούτου η συμπεριφορά σου να κατευθύνεται από αυτή τη μορφή λανθασμένης σκέψης?
Μην εκδηλώνεις συμπεριφορές ή να λες σκέψεις που είναι αποτέλεσμα των πιο πάνω απέναντι στο φίλο σου.

[empar]

ioanni ιψδ δεν έχω σύμφωνα με τον ψυχίατρο. αν έχω κάτι σχετικό με αυτό, είναι ψυχαναγκαστικές τάσεις, που μου προκαλούν μερικές φορές δυσάρεστα συναισθήματα, κυρίως σε περιόδους που είμαι πληγωμένη, όπως αυτή από την οποία βγήκα πρόσφατα. όμως δεν μπορώ να το κατονομάσω γιατί ο γιατρός μου έχει πει ότι θα μπορούσαν όλα αυτά τα σενάρια που πλάθω να χαρακτηριστούν ως "μαγική σκέψη" που υπάρχει αρκετά στους εφήβους. από ό,τι κατάλαβα, δεν έχω βγει ακόμη απόλυτα από την εφηβεία και έτσι κάποια χαρακτηριστικά της σκέψης μου εντάσσονται εκεί.. γιατί πια η εφηβεία έχει.. παραταθεί.
τους "ψυχαναγκασμούς" (όπως τους ονομάζω εγώ δλδ) προσπαθώ να τους αντιμετωπίζω όσο το δυνατόν καλύτερα.
αυτό που με απασχολεί πολύ είναι ότι δυσκολεύομαι στο διάβασμα, επειδή μου έρχονται ορισμένες αυτόματες σκέψεις. όταν έκανα συνεδρίες είχαν υποχωρήσει αρκετά όλα αυτά. τώρα όμως είμαι μακριά και δεν ξέρω πως να το παλέψω. καμιά ιδέα;

[empar]

Δοκίμασες ποτέ ψυχανάλυση;

όχι, δεν έχω κάνει ψυχανάλυση. αυτό είναι που κάθεσαι, τα λες και ο γιατρός σε ρωτάει συνέχεια "πως νιώθεις για αυτό;" και κρατάει σημειώσεις;;;; :)

[ithaki]

όχι, δεν έχω κάνει ψυχανάλυση. αυτό είναι που κάθεσαι, τα λες και ο γιατρός σε ρωτάει συνέχεια "πως νιώθεις για αυτό;" και κρατάει σημειώσεις;;;; :)

ξεχασες το σφυρακι!

[empar]

χαχαχα έλα πες μου.. τι κάνει ακριβώς ο ψυχαναλυτής;; ποιος μιλάει περισσότερο, ο ψυχίατρος της συμπεριφορικής ή ο ψυχαναλυτής;; εγώ θέλω αυτόν που μιλάει πιο πολύ και μου λέει πότε έχω ξεφύγει!!

[Gypsy Cello]

όχι, δεν έχω κάνει ψυχανάλυση. αυτό είναι που κάθεσαι, τα λες και ο γιατρός σε ρωτάει συνέχεια "πως νιώθεις για αυτό;" και κρατάει σημειώσεις;;;; :)

Ψυχανάλυση είναι μια ψυχοθεραπευτική μέθοδος όπου επιχειρείται ν' ανακληθούν γεγονότα από το παρελθόν σου ώστε να αιτιολογηθούν τα τωρινά προβλήματα και γίνεται με ελεύθερους συνειρμούς. (αν κάνω κάπου λάθος, αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα ας με διορθώσουν)

[empar]

γιατί πιστεύεις ότι θα βοηθούσε περισσότερο από τη συμπεριφορική;

[Gypsy Cello]

γιατί πιστεύεις ότι θα βοηθούσε περισσότερο από τη συμπεριφορική;

Δεν το πιστεύω, εξαρτάται από το πρόβλημα. Εσύ και ο γιατρός σου αποφασίζετε.

[empar]

ααα.. νόμιζα ότι ήταν πρόταση! κοίτα, θα μπορούσα να τα αγνοήσω όλα αυτά και πιστεύω ότι με τα χρόνια και με την επερχόμενη ωριμότητα θα κατανοούσα ορισμένα πράγματα και θα ήμουν ικανότερη στην αντιμετώπιση "κρίσεων". αλλά η ανυπομονησία μου να καταλάβω τι τρέχει μέσα στο μυαλό μου, αυτή με οδήγησε στο γιατρό! όσο νωρίτερα γνωρίσω τον εαυτό μου και αποδεχτώ τις αλλαγές στη ζωή, τόσο καλύτερα πιστεύω. καμιά λύση για τις αυτόματες σκέψεις και για τις κατά καιρούς πτώσεις της διάθεσης; να πχ σήμερα κάτι ανέφερα στη μάνα μου για το ζήτημα αυτό με την πρώην φίλη και αρχίσαμε πάλι να το συζητάμε και κάποια στιγμή αυτό που είπε το πήρα στραβά εγώ, σαν να κατάλαβα ότι ήθελε να δικαιολογήσει τους άλλους, ενώ τόσο καιρό ήταν κάθετη στο ότι η συμπεριφορά τους δεν ήταν σωστή. και πράγματα εννοούσε ό,τι έλεγε τόσο καιρό δλδ, αλλά εγώ η ίδια ένιωσα να αμφισβητούμαι τόσο έντονα που μου ήρθε νταμπλάς. σκέφτηκα "μα καλά, τι μου λες τώρα μετά από μήνες που ξέρω ότι με υποστηρίζεις;".
συνεχώς αυτό γίνεται, νιώθω αμφισβήτηση και σε συνδυασμό με τις παθολογικές αμφιβολίες που μόνη μου προξενώ στον εαυτό μου, με πιάνει τέτοια μαυρίλα... μα τέτοια μαυρίλα..

σόρρυ για τα πολλά λόγια, αλλά τι να κάνω, πρέπει να τα πω..
το θέμα είναι πως αντιμετωπίζω αυτή την αγωνία που με κυνηγάει, μήπως κάνω λάθος; και αναζητώ συνέχεια την επιβεβαίωση, ειδικά από τους δικούς μου ανθρώπους, και αν δεν είναι εκφρασμένη ακριβώς όπως την περιμένω, με πιάνει αμοκ!
θενκς ρε παιδιά που ασχολείστε!