Τι σκέφτεστε;

[deleted-member30-03]

τα παντα παιζουν ρολο και ισχυουν, μικροι οι γονεις μας καλυπτουν τις οποιες αναγκες εχουμε (κι ετσι ισως φανταζουν σαν Θεοι στα ματια μας, οτι δε μπορουμε να ζησουμε χωρις αυτους τουλαχιστον). μεγαλωνοντας κατα βαθος ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη και θελουμε ακομα προστασια, φροντιδα, να νιωθουμε ασφαλεια. σε εναν κοσμο ο οποιος ειναι δικτατορικα χαοτικος (γιατι η απολυτη ελευθερια ειναι χαος, και ετσι λειτουργει η φυση), ειναι φυσιολογικο να ανατρεχουμε σ'αυτη την αναγκη, και πλαθωντας ενα παραμυθακι το οποιο γινεται θρησκεια κι ακολουθειται επηρεαζωντας τοσες ζωες, νομιζουμε οτι την καλυπτουμε και εχουμε με το μερος μας το αγνωστο (το οποιο μας φοβιζει). λες και το εξηγησαμε και μαθαμε οτι οντως ο Θεος ειναι καλος και μας τυρανναει με τη καλοσυνη του or whatever about him.

[iberis]

Δεν νομίζω πως ο τρόπος σκέψης μας αλλάζει με 5 10 πράγματα που θα διαβάσουμε σ' ένα βιβλίο. Και δεν μπορεί να βοηθήσει όλους γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα που πηγάζουν από διαφορετικά αίτια, μεταβάλλονται με διαφορετικό τρόπο στο χρόνο και επηρεάζονται από 1002 παράγοντες. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Ένα βιβλίο δεν είναι η λύση.


Αυτό είναι ένα επίπονο και δύσκολο έργο που είναι ευθύνη καθαρά του ειδικού. Γι' αυτό και η σχέση ψυχιάτρου και ασθενή θα πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και την ειλικρίνια. Και εννοείται στην υψηλή αξιολογική ικανότητα του ψυχιάτρου, πράγμα πραγματικά δυσεύρετο αν κρίνω από αυτά που έχω ακούσει κατά καιρούς και ήταν πραγματικά αποτρόπαια...

Το βιβλίο παρουσιάζει την γνωσιακή-συμπεριφορική μέθοδο και πώς μπορείς να την εφαρμόσεις. Οι ασκήσεις που περιλαμβάνει δεν αφορούν σε μια μεμονωμένη περίπτωση. Δεν είπα κάπου ότι αντικαθιστά τον ψυχοθεραπευτή. Ο τρόπος σκέψης δεν αλλάζει από αυτά που θα διαβάσεις αλλά από αυτά που θα προσπαθήσεις να κάνεις πράξη. Το ιδανικό θα ήταν κάποιος να εφαρμόζει αυτά που λέει το βιβλίο υπό την επίβλεψη του ψυχολόγου του. Είναι όμως ένα καλό βιβλίο αυτοβοήθειας -για μένα το καλύτερο από αυτά που έχω διαβάσει, ειδικά στην περίπτωση του φευγάτου ενδείκνυται- που μάλιστα κυκλοφορεί από ιατρικές εκδόσεις.


Σταματάω εδώ γιατί στο τέλος θα νομίζουν ότι παίρνω και ποσοστά από τις πωλήσεις:Ρ

[ioannis2]

τα παντα παιζουν ρολο και ισχυουν, μικροι οι γονεις μας καλυπτουν τις οποιες αναγκες εχουμε (κι ετσι ισως φανταζουν σαν Θεοι στα ματια μας, οτι δε μπορουμε να ζησουμε χωρις αυτους τουλαχιστον). μεγαλωνοντας κατα βαθος ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη και θελουμε ακομα προστασια, φροντιδα, να νιωθουμε ασφαλεια. σε εναν κοσμο ο οποιος ειναι δικτατορικα χαοτικος (γιατι η απολυτη ελευθερια ειναι χαος, και ετσι λειτουργει η φυση), ειναι φυσιολογικο να ανατρεχουμε σ'αυτη την αναγκη, και πλαθωντας ενα παραμυθακι το οποιο γινεται θρησκεια κι ακολουθειται επηρεαζωντας τοσες ζωες, νομιζουμε οτι την καλυπτουμε και εχουμε με το μερος μας το αγνωστο (το οποιο μας φοβιζει). λες και το εξηγησαμε και μαθαμε οτι οντως ο Θεος ειναι καλος και μας τυρανναει με τη καλοσυνη του or whatever about him.

Συμπεράσματα μου,
Όσο πιο γρήγορα απεξαρτητοποιηθεί κανείς από το σπίτι τόσο το καλύτερο.
Τον Θεό δεν κάνει να τον έχουμε για ψυχοφάρμακο.

[Gypsy Cello]

τα παντα παιζουν ρολο και ισχυουν, μικροι οι γονεις μας καλυπτουν τις οποιες αναγκες εχουμε (κι ετσι ισως φανταζουν σαν Θεοι στα ματια μας, οτι δε μπορουμε να ζησουμε χωρις αυτους τουλαχιστον). μεγαλωνοντας κατα βαθος ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη και θελουμε ακομα προστασια, φροντιδα, να νιωθουμε ασφαλεια. σε εναν κοσμο ο οποιος ειναι δικτατορικα χαοτικος (γιατι η απολυτη ελευθερια ειναι χαος, και ετσι λειτουργει η φυση), ειναι φυσιολογικο να ανατρεχουμε σ'αυτη την αναγκη, και πλαθωντας ενα παραμυθακι το οποιο γινεται θρησκεια κι ακολουθειται επηρεαζωντας τοσες ζωες, νομιζουμε οτι την καλυπτουμε και εχουμε με το μερος μας το αγνωστο (το οποιο μας φοβιζει). λες και το εξηγησαμε και μαθαμε οτι οντως ο Θεος ειναι καλος και μας τυρανναει με τη καλοσυνη του or whatever about him.

Καλοσύνη που τυραννάει...Αυτά άκουγα από μικρή και σιγά σιγά σιχάθηκα. Και να φανταστείς ότι μέχρι τα 17-18 πίστευα ή είχα την ανάγκη να πιστεύω.

[Lou!]

Τον Θεό δεν κάνει να τον έχουμε για ψυχοφάρμακο.

γιατι?

..................

[Gypsy Cello]

Συμπεράσματα μου,
Όσο πιο γρήγορα απεξαρτητοποιηθεί κανείς από το σπίτι τόσο το καλύτερο.
Τον Θεό δεν κάνει να τον έχουμε για ψυχοφάρμακο.

Κι όμως ρε συ οι άνθρωποι που πιστεύουν νιώθουν να γλυκαίνει την ψυχή τους αυτή τους η πίστη.

[Lou!]

, το σιγουρο ειναι οτι δεν τον ακολουθω οπως προσταζουν οι θρησκειες ακριβως, γιατι τις βλεπω σαν να συγκεκριμενοποιουν μια δικια τους απαντηση, να φτιαχνουν ενα καλουπι προς συμφερον τους και να φανατιζονται τοσο ζωντας το κι ολας, ενω απαντηση κατεθειαν απ'τον Θεο δεν εχει υπαρξει ακομα.

συμφωνω για αυτο που λες για τις θρησκειες. κ εγω νομιζω οτι ολες οι θρησκειες ειναι ψευτικες.

οσο κουφο κ αν ακουστει, επειδη τα ψαχνω εδω κ κανα χρονο κ εχω γνωρισει κοσμο που εχει αρκετη πιστη, κ εχω ακουσει διαφορα, υπαρχει απαντηση κατ ευθειαν απο το Θεο!
βιωματικη απαντηση προσωπικη σε καθε ανθρωπο! απλα πρεπει να το θελει κανεις πολυ να φανερωθει ο Θεος σε αυτον κ να το ζηταει πολυ. προυποθετει δλδ καποια πιστη.

αν διαβασεις βιους αγιων, ή αν διαβασεις καποιους καλους παπαδες, ή κ αλλες παραδοσεις, βουδισμο κλπ, θα δεις οτι υπαρχουν βιωματικες υπερβατικες εμπειριες. απλα δε θα λενε τπτ για σενα γιατι οι βιωματικες εμπειριες ειναι προσωπικες κ δεν μεταφερονται. οπότε θα πρεπει να ζησεις εσυ ο ιδιος τις δικες σου για να πειστεις.

[Gypsy Cello]

Λου καλημέρα! Αν θέλεις να μου εξηγήσεις για τις βιωματικές υπερβατικές εμπειρίες γιατί δεν καταλαβαίνω ακριβώς.

[ioannis2]

Κι όμως ρε συ οι άνθρωποι που πιστεύουν νιώθουν να γλυκαίνει την ψυχή τους αυτή τους η πίστη.

συμφωνώ απόλυτα μ αυτό που λες!!! εγώ μιλούσα για νοσηρές καταστάσεις, όπως αδράνειας και να τα περιμένεις να σου τα στείλει όλα ο Θεός ή να σου χουν φορτώσει προβλήματα και να σου δίνουν απ την άλλη την πίστη στο Θεό σαν το φάρμακο σ αυτά.

[deleted-member30-03]

συμφωνω για αυτο που λες για τις θρησκειες. κ εγω νομιζω οτι ολες οι θρησκειες ειναι ψευτικες.

Lou βριζε με οσο θες για τα ψυχολογικα μου, τη Σουηδια ή οτι αλλο, σε ξανασυμπαθησα μετα απ'αυτο το ποστ!

Λου καλημέρα! Αν θέλεις να μου εξηγήσεις για τις βιωματικές υπερβατικές εμπειρίες γιατί δεν καταλαβαίνω ακριβώς.

νομιζω πως κατα βαθος ολοι ξερουμε τι εννοει. ειχα γραψει και σε προηγουμενη σελιδα οτι απ'τη πολυ πιστη, ειδικα στο μοναχισμο κλπ, μπορει να πεσεις σε trance (οχι τη μουσικη), να νιωθεις πως αγγιξες τη θεωση, να εχεις απιστευτη γαληνη αλλα και εσωτερικη δυναμη (inner power που λενε), και να μη σε επηρεαζει τπτ αρνητικα! αυτο φυσικα μπορει να παιξει ρολο και εξωτερικα, και συνηθως οταν υπαρχει επικληση θετικης ενεργειας (γιατι οταν προσευχεται ενας ανθρωπος αυτο κανει ουσιαστικα) και συσσωρευεται, τοτε μπορει να επηρεασει και το περιβαλλον (αυτο που λενε θαυμα). γιαυτο στις εκκλησιες οι πιστοι χριστιανοι νιωθουν οτι αγαλιαζει η ψυχουλα τους, και γιαυτο εχουν υπαρξει ανθρωποι που δε πεθαναν παρολο που ειχαν να φανε για μερες. στην Ινδια νομιζω ειχανε γραψει κι ολας οτι ηταν ενας τετοιος που δεν ετρωγε καθολου επι χρονια κι ομως ζουσε κανονικα!

[Christina82]

συμφωνώ απόλυτα μ αυτό που λες!!! εγώ μιλούσα για νοσηρές καταστάσεις, όπως αδράνειας και να τα περιμένεις να σου τα στείλει όλα ο Θεός ή να σου χουν φορτώσει προβλήματα και να σου δίνουν απ την άλλη την πίστη στο Θεό σαν το φάρμακο σ αυτά.

Αυτο ειναι το κακο Γιαννη.. οτι το εχουν παρει λαθος αυτο με την πιστη. Καθονται με σταυρωμενα χερια περιμενοντας ΤΙ??? Να τους βοηθησει ο "Θεος" ? Ή πηγαινοντας στην εκκλησια οτι θα τον παρουν με το μερος τους οπου μετα βγαινοντας απο εκει "θαβουν" τους συγγενεις και γειτονες τους? Αυτοι ζουν σε αλλο κοσμο με παραισθησεις. Α! και να μην ξεχασω οτι θυμουνται τον Θεο και τον επικαλουνται ΜΟΝΟ στα δυσκολα... Ε.Λ.Ε.Ο.Σ!

[marian_m]

Δεν νομίζω πως ο τρόπος σκέψης μας αλλάζει με 5 10 πράγματα που θα διαβάσουμε σ' ένα βιβλίο. Και δεν μπορεί να βοηθήσει όλους γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα που πηγάζουν από διαφορετικά αίτια, μεταβάλλονται με διαφορετικό τρόπο στο χρόνο και επηρεάζονται από 1002 παράγοντες. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Ένα βιβλίο δεν είναι η λύση.


Αυτό είναι ένα επίπονο και δύσκολο έργο που είναι ευθύνη καθαρά του ειδικού. Γι' αυτό και η σχέση ψυχιάτρου και ασθενή θα πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και την ειλικρίνια. Και εννοείται στην υψηλή αξιολογική ικανότητα του ψυχιάτρου, πράγμα πραγματικά δυσεύρετο αν κρίνω από αυτά που έχω ακούσει κατά καιρούς και ήταν πραγματικά αποτρόπαια...

Ο τρόπος σκέψης μας αλλάζει όταν το αποφασίσουμε πραγματικά ότι θέλουμε να αλλάξει. Δυστυχώς, αυτό γίνεται πολλές φορές όταν έχουμε φτάσει στα όριά μας.
Με ποιον τρόπο θα το κάνει ο καθένας είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας αλλά και συγκυριών. Συχνά φτάνει ένα βιβλίο, ακόμη και μια κουβέντα.
Πάντως σίγουρα δεν γίνεται μόνο με ψυχοθεραπεία. Και μιλάω εγώ που είμαι θερμή υποστηρίκτρια αυτής της μεθόδου.

[Remedy]

Δεν νομίζω πως ο τρόπος σκέψης μας αλλάζει με 5 10 πράγματα που θα διαβάσουμε σ' ένα βιβλίο. Και δεν μπορεί να βοηθήσει όλους γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα που πηγάζουν από διαφορετικά αίτια, μεταβάλλονται με διαφορετικό τρόπο στο χρόνο και επηρεάζονται από 1002 παράγοντες. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Ένα βιβλίο δεν είναι η λύση.

Αυτό είναι ένα επίπονο και δύσκολο έργο που είναι ευθύνη καθαρά του ειδικού. Γι' αυτό και η σχέση ψυχιάτρου και ασθενή θα πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και την ειλικρίνια. Και εννοείται στην υψηλή αξιολογική ικανότητα του ψυχιάτρου, πράγμα πραγματικά δυσεύρετο αν κρίνω από αυτά που έχω ακούσει κατά καιρούς και ήταν πραγματικά αποτρόπαια...

τιποτε δεν ειναι απο μονο του "η λυση"

ΕΙΔΙΚΑ ενα βιβλιο που καποιος μπορει να το περασει σαν σκουπιδι, ενω καποιος αλλος να το εχει σαν θησαυρο...
τα θεματα που αφορουν στην αυτοβελτιωση μας, μπορει να τα κατεχουν οι ειδικοι, δεν ειναι ομως παντα θεμα των ειδικων στην ζωη μας.
μπορει καποιος να ενδιαφερεται για μια διαδικασια αυτογνωσιας και βελτιωσης, χωρις ομως να ειναι δυσλειτουργικος η να υποφερει.
μπορει να το κανει λοιπον με δικα του ψαξιματα...
το αν θα του φερει λυσεις ενα βιβλιο λοιπον, δεν ειναι θεμα ΜΟΝΟ του βιβλιου, αλλα πρωτιστως του σε τι βαθμο συνειδητοτητας βρισκεται, ποσο καλη αντιληπτικη ικανοτητα εχει, ποσο τον απασχολουν τα θεματα που θιιγονται, ποσο θελει να εμπλακει ....

ΑΝ ομως φτανει σε αδιεξοδα, υποφερει, γινεται δυσλειτουργικος, τοτε χρειαζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ επισκεψη σε ειδικο γιοα να βοηθηθει, γιατι πιθανοτατα τα μπλοκαρισματα του τον οδηγουν στις ιδιες λαθος λειτουργιες. αυτο δεν ειναι ευκολο να το δεις απο μεσα..

[void]

Σκέφτομαι ότι τελικά η διάθεσή μου χαλάει άρδην όταν βλέπω τον πατέρα μου.
Επίσης σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα ήμουν αν έμενα μόνη μου.
Και πόσο αποτυχημένος είναι ο πατέρας μου παρόλο που δεν το ξέρει.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.

[λιλιουμ]

Καλοσύνη που τυραννάει...Αυτά άκουγα από μικρή και σιγά σιγά σιχάθηκα. Και να φανταστείς ότι μέχρι τα 17-18 πίστευα ή είχα την ανάγκη να πιστεύω.

καλοσυνη που τυρανναει; Εγω απλα θα το ελεγα ελευθερη βουληση, ο ανθρωπος απο μονος του τα κανει αυτα, γιατι εχει την ελευθερη βουληση, και μπορει να κανει ΚΑΙ το κακο. Αν θα μπορουσες να κτηγορησεις τον Θεο για κατι ειναι γιατι μας εδωσε ελευθερη βουληση, και γιατι δεν ειναι πιο... παρεμβατικος! Αλλα ακομα και τα παιδια οταν παιζουν μεταξυ τους δε θελουν να ανακατεβονται οι μεγαλοι, γιατι καποιος πριν ανεφερε οτι βλεπουμε τον Θεο σαν τολυς γονεις μας.

Αυτο ειναι το κακο Γιαννη.. οτι το εχουν παρει λαθος αυτο με την πιστη. Καθονται με σταυρωμενα χερια περιμενοντας ΤΙ??? Να τους βοηθησει ο "Θεος" ? Ή πηγαινοντας στην εκκλησια οτι θα τον παρουν με το μερος τους οπου μετα βγαινοντας απο εκει "θαβουν" τους συγγενεις και γειτονες τους? Αυτοι ζουν σε αλλο κοσμο με παραισθησεις. Α! και να μην ξεχασω οτι θυμουνται τον Θεο και τον επικαλουνται ΜΟΝΟ στα δυσκολα... Ε.Λ.Ε.Ο.Σ!

Και συνηθως ναι, παμε στους γονεις μας οταν τα βρισκουμε δυσκολα, στο γιατρο οταν αρρωσταινουμε κτλ κτλ κτλ. Να προσπαθεις καθημερινα για το καλυτερο, μακαρι να το καναμε ολοι, να προστρεχεις σε αυτον συνεχεια, ακομα και η Αγια Γραφη γραφει καπου να μην χρησιμοποιειται συχνα το ονομα του..

Συμπερασματικα, εγω πιστευω οτι ο Θεος ειναι σαν τα καγκουρο. Το οτι δεν τα εχουμε δει δε σημαινει οτι δεν υπαρχουν. ΕΠισης, αν μας πει καποιος οτι ειδε ενα δε σημαινει οτι ειχε ψευδαισθησεις, επειδη εμεις δεν εχουμε δει. Πααρομοιως, αν δουμε μια φορα καγκουρο στη ζωη μας, και μετα δεν ξαναδουμε, δε σημαινει οτι επαψαν να υπαρχουν, ή οτι τελικα δεν ειδαμε εμεις καλα τοτε και δεν υπαρχουν, αφου δεν ξαναειδαμε και ξεθωριαζει η αναμνηση. Και μπορει να ειναι μεγαλο το ταξιδι, αλλα αν πραγματικα θες να δεις καγκουρο ειναι πιθανο οτι μπορεις να τα καταφερεις.. Και παντα θα υπαρχει η περιπτωση να περασε ενα απο διπλα σου την ωρα που δεν κοιταζες.