ΧΡΗΣΤΕΣ ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

[Κύκνος]

εννοουσα πως θα εχεις μια κακή εμπειρια κ δν θα κανεις το ιδιο.
γιατί απλα θα ξερεις.
αλλα παρακατω διαβασα.....αλλα...
τι σου συμβαινει κ θελεις να κανεις το ιδιο?

Όταν λες "τί σου συμβαίνει και θέλεις να κάνεις το ίδιο" εννοείς ποιός είναι ο λόγος που προσπαθώ να πεθάνω και που το έχω δοκιμάσει πάνω από μία φορά;

[arktos]

Δεν είμαι άχρηστη; Εγώ έτσι νιώθω...νιώθω αποτυχημένη...ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ούτε ακόμα κι αυτό που θα με λυτρώσει για πάντα από τον πόνο και σαν να μην φτάνει αυτό μένω να πονάω και περισσότερο με τα κοψίματα...κι αύριο έχω ένα γάμο και θα φορέσω αμάνικο φόρεμα και πρέπει να βάλω μεηκ απ στα κοψίματα γιατί έτσι και τα δει ο αδελφός μου θα καταλάβει τι είναι και κάηκα! Αλλά επειδή και το μεηκ απ δεν καλύπτει απόλυτα θα πρέπει να προσέχω και τις κινήσεις μου ώστε να μη φανούν...ναι, όντως είναι φορές που μου έχω πει "ψόφα επιτέλους!" και που με βρίζω που δεν τα καταφέρνω...εμένα όμως η ιδέα του θανάτου δε μου φαίνεται σαν ευτυχία αλλά σαν λύτρωση από τον αβάσταχτο πόνο που νιώθω...και δεν νομίζω ότι θα βγω ποτέ απ' αυτή την κατάσταση γιατί οι αιτίες που την προκάλεσαν δεν παύουν να υφίστανται...δεν κατάλαβα τη φράση σου που έκανα με έντονα γράμματα, μου την εξηγείς σε παρακαλώ; Η τελευταία σου φράση "μην τα παρατάς" μου φαίνεται τόσο γλυκιά...σαν να σε νοιάζει, λολ...όμως έχω απογοητευθεί πολύ και κυρίως έχω κουραστεί να παλεύω με κάτι πιο δυνατό από μένα...
Επίσης, ήθελα να πω ότι την τελευταία φορά που το προσπάθησα (όχι τώρα, αυτό ήταν απλά μια αντίδραση στον ψυχικό πόνο κι όχι απόπειρα) έβαλα όλη μου τη δύναμη και το κουράγιο, μου έκανα περισσότερες πληγές απ' όσες μου είχα κάνει ποτέ αλλά σε κάποια φάση δεν άντεξα άλλο τον πόνο και σταμάτησα...αλλά ζαλιζόμουν τόσο που νόμιζα ότι όντως θα πεθάνω...αποχαιρέτησα και κάποιον που αγαπάω πολύ...και ξάπλωσα...όμως δυστυχώς ξύπνησα πάλι...

δν εχω διαβασει θέματα σου, αλλα ολα αυτα που λες εδώ σε ειδικο τα εχεις πει?
παλευεις με κατι πιο δυνατό απο σένα...?
για τι πραγμα μιλας?

[arktos]

Όταν λες "τί σου συμβαίνει και θέλεις να κάνεις το ίδιο" εννοείς ποιός είναι ο λόγος που προσπαθώ να πεθάνω και που το έχω δοκιμάσει πάνω από μία φορά;

ναι αυτό εννοώ.

[Vagabond]

Δεν είμαι άχρηστη; Εγώ έτσι νιώθω...νιώθω αποτυχημένη...ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ούτε ακόμα κι αυτό που θα με λυτρώσει για πάντα από τον πόνο και σαν να μην φτάνει αυτό μένω να πονάω και περισσότερο με τα κοψίματα...κι αύριο έχω ένα γάμο και θα φορέσω αμάνικο φόρεμα και πρέπει να βάλω μεηκ απ στα κοψίματα γιατί έτσι και τα δει ο αδελφός μου θα καταλάβει τι είναι και κάηκα! Αλλά επειδή και το μεηκ απ δεν καλύπτει απόλυτα θα πρέπει να προσέχω και τις κινήσεις μου ώστε να μη φανούν...ναι, όντως είναι φορές που μου έχω πει "ψόφα επιτέλους!" και που με βρίζω που δεν τα καταφέρνω...εμένα όμως η ιδέα του θανάτου δε μου φαίνεται σαν ευτυχία αλλά σαν λύτρωση από τον αβάσταχτο πόνο που νιώθω...και δεν νομίζω ότι θα βγω ποτέ απ' αυτή την κατάσταση γιατί οι αιτίες που την προκάλεσαν δεν παύουν να υφίστανται...δεν κατάλαβα τη φράση σου που έκανα με έντονα γράμματα, μου την εξηγείς σε παρακαλώ; Η τελευταία σου φράση "μην τα παρατάς" μου φαίνεται τόσο γλυκιά...σαν να σε νοιάζει, λολ...όμως έχω απογοητευθεί πολύ και κυρίως έχω κουραστεί να παλεύω με κάτι πιο δυνατό από μένα...
Επίσης, ήθελα να πω ότι την τελευταία φορά που το προσπάθησα (όχι τώρα, αυτό ήταν απλά μια αντίδραση στον ψυχικό πόνο κι όχι απόπειρα) έβαλα όλη μου τη δύναμη και το κουράγιο, μου έκανα περισσότερες πληγές απ' όσες μου είχα κάνει ποτέ αλλά σε κάποια φάση δεν άντεξα άλλο τον πόνο και σταμάτησα...αλλά ζαλιζόμουν τόσο που νόμιζα ότι όντως θα πεθάνω...αποχαιρέτησα και κάποιον που αγαπάω πολύ...και ξάπλωσα...όμως δυστυχώς ξύπνησα πάλι...

Με τα έντονα εννοούσα ότι εμένα μου ήρθε σαν αεράκι σε λιακάδα, εσένα μπορεί να σου έρθει σαν ζεστασιά, ό,τι κάνει τον καθένα μας χαρούμενο.

Ξέρεις πότε η ιδέα του θανάτου με έκανε να χαμογελάω και να νιώθω λαχτάρα γιαυτό? Όταν έπιασα ΤΟΝ πάτο. Όταν νόμισα ότι χάνω το μυαλό μου. Δεν το είχα ξαναζήσει αυτό το πράγμα, πάντα ο θάνατος για εμένα ήταν απόδραση από τον πόνο όπως λες κι εσύ... συνήθως ήθελα να το κάνω, αλλά μισούσα κι όλας τον εαυτό μου γιαυτό, επειδή το έβλεπα του στιλ "δεν τα καταφέρνω, να πεθάνω να ησυχάσω", ή του στιλ "ψόφα άχρηστη" και εγώ - με πλήγωνα και με έβαζα σε φαύλο κύκλο. Όταν όμως έπιασα πάτο, δεν με ένοιαζε ούτε αν είναι φυγή, ούτε αν θα πονέσει τους δικούς μου, ούτε αν είμαι άχρηστη, τίποτα. Δεν μπορούσε πια τίποτα να με πληγώσει, γιατί ήμουν ήδη μια κόκκινη, ματωμένη μάζα εσωτερικά που ούρλιαζε. Και τότε ο θάνατος δεν ήταν φυγή ή αποτυχία ή τίποτα τέτοιο, ήταν... δεν ξέρω πώς να το πω. Πόθος. Ευτυχισμένη φαντασίωση. Και με έπιασα να χαμογελάω στην σκέψη, λες και σκεφτόμουν τον έρωτα της ζωής μου, και όχι να με μαστιγώνω. Και τότε τρόμαξα. Έχω ορκιστεί ότι δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο όσο ζουν οι γονείς μου, γιατί δεν θέλω να τους φορτώσω και αυτό, αρκετό πόνο έχουν φάει από εμένα. Αλλά τρόμαξα, γιατί εκείνη την στιγμή... δεν με ένοιαζε.

Και ναι ρε συ, με νοιάζει. Τι, επειδή δεν σε ξέρω? Δεν έχει σημασία. Ο καθένας που δεν το νικάει και δίνει τέλος θα μπορούσε να ήμουν εγώ. Δεν είναι πιο δυνατό από εσένα. Η κατάθλιψη είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ... δεν είναι πιο δυνατή, αλλά είναι κούρσα αντοχής. Σφίγγεις δόντια και κάνεις υπομονή, παίρνεις όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι, και θα δεις στο τέλος ποια είναι πιο δυνατή.

[Κύκνος]

δν εχω διαβασει θέματα σου, αλλα ολα αυτα που λες εδώ σε ειδικο τα εχεις πει?
παλευεις με κατι πιο δυνατό απο σένα...?
για τι πραγμα μιλας?

Όχι όλα...δεν τα έχω πει όλα...όσο για το τι παλεύω, παλεύω με κάποιον που ήταν πιο δυνατός από μένα κι έχει κερδίσει τελικά...εγώ προσπάθησα να μην συμβεί αυτό αλλά τελικά αυτός κέρδισε κι εγώ παραιτούμαι...μου τα πήρε όλα...και πραγματικά είναι ανώφελο να παλεύω με κάποιον πιο δυνατό όπως ήταν ως ένα σημείο ανώφελο και τότε...κουράστηκα...τον μισώ όμως...

[Κύκνος]

Με τα έντονα εννοούσα ότι εμένα μου ήρθε σαν αεράκι σε λιακάδα, εσένα μπορεί να σου έρθει σαν ζεστασιά, ό,τι κάνει τον καθένα μας χαρούμενο.

Ξέρεις πότε η ιδέα του θανάτου με έκανε να χαμογελάω και να νιώθω λαχτάρα γιαυτό? Όταν έπιασα ΤΟΝ πάτο. Όταν νόμισα ότι χάνω το μυαλό μου. Δεν το είχα ξαναζήσει αυτό το πράγμα, πάντα ο θάνατος για εμένα ήταν απόδραση από τον πόνο όπως λες κι εσύ... συνήθως ήθελα να το κάνω, αλλά μισούσα κι όλας τον εαυτό μου γιαυτό, επειδή το έβλεπα του στιλ "δεν τα καταφέρνω, να πεθάνω να ησυχάσω", ή του στιλ "ψόφα άχρηστη" και εγώ - με πλήγωνα και με έβαζα σε φαύλο κύκλο. Όταν όμως έπιασα πάτο, δεν με ένοιαζε ούτε αν είναι φυγή, ούτε αν θα πονέσει τους δικούς μου, ούτε αν είμαι άχρηστη, τίποτα. Δεν μπορούσε πια τίποτα να με πληγώσει, γιατί ήμουν ήδη μια κόκκινη, ματωμένη μάζα εσωτερικά που ούρλιαζε. Και τότε ο θάνατος δεν ήταν φυγή ή αποτυχία ή τίποτα τέτοιο, ήταν... δεν ξέρω πώς να το πω. Πόθος. Ευτυχισμένη φαντασίωση. Και με έπιασα να χαμογελάω στην σκέψη, λες και σκεφτόμουν τον έρωτα της ζωής μου, και όχι να με μαστιγώνω. Και τότε τρόμαξα. Έχω ορκιστεί ότι δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο όσο ζουν οι γονείς μου, γιατί δεν θέλω να τους φορτώσω και αυτό, αρκετό πόνο έχουν φάει από εμένα. Αλλά τρόμαξα, γιατί εκείνη την στιγμή... δεν με ένοιαζε.

Και ναι ρε συ, με νοιάζει. Τι, επειδή δεν σε ξέρω? Δεν έχει σημασία. Ο καθένας που δεν το νικάει και δίνει τέλος θα μπορούσε να ήμουν εγώ. Δεν είναι πιο δυνατό από εσένα. Η κατάθλιψη είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ... δεν είναι πιο δυνατή, αλλά είναι κούρσα αντοχής. Σφίγγεις δόντια και κάνεις υπομονή, παίρνεις όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι, και θα δεις στο τέλος ποια είναι πιο δυνατή.

Εγώ μόνο τον αδελφό μου σκέφτομαι να μην πληγώσω...όταν κατάλαβε τι έκανα τις προάλλες δάκρυσε...που να ήξερε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά...δε το έχει προσέξει τώρα ευτυχώς, προσέχω τις κινήσεις μου όταν είμαστε στο ίδιο δωμάτιο γιατί θα καταλάβει τι είναι έτσι και τα δει...στους ξένους μπορώ να πω ότι με γρατζούνισε η γάτα μου, θα το πιστέψουν αλλά εκείνος θα υποψιαστεί...το θέμα μου δεν είναι μόνο η κατάθλιψη αλλά και ότι παλεύω χρόνια ολόκληρα με ένα γεγονός και δεν καταφέρνω να το αντιμετωπίσω, κουράστηκα πια, πραγματικά κουράστηκα...θέλω να φύγω και θέλω να φύγει κι αυτός...για πάντα! Διάβασε τι απάντησα και στην άρκτο...
Επίσης σήμερα στη δουλειά ήταν μια κόλαση...είχα ξεχάσει τα ηρεμιστικά στο σπίτι κι είχα δύσπνοια και μεγάλη ταραχή μέσα μου κι έτρεμα...σε κάποια φάση ανέβηκα στον 3ο για τουαλέτα και μου ήρθε πάλι η ιδέα να πηδήξω από το μπαλκόνι εκεί, οι πόρτες όμως είναι κλειδωμένες οπότε απλά πλησίασα και κοιτούσα...όμως τελικά εκείνη ήταν η μοναδική στιγμή που ανέπνευσα λίγο (βαθιές ανάσες και σαν να έφυγε το πολύ άγχος) γιατί θυμήθηκα ότι το περασμένο καλοκαίρι είχαμε κρατήσει για λίγες μέρες εκεί ένα σκυλάκι που είχαμε βρει κοντά στη δουλειά μέχρι να του βρούμε σπίτι κι η σκέψη του με έκανε χαρούμενη, ήταν ένα αξιαγάπητο πλάσμα, αν δεν είχα τις γάτες θα το είχα πάρει εγώ...όταν τον έδωσα έκλαιγα...

[arktos]

κυκνε, αναφέρεσαι σε καποιον που είχες δεσμό?

[Κύκνος]

κυκνε, αναφέρεσαι σε καποιον που είχες δεσμό?

Όχι...αναφέρομαι σε κάποιον που ήξερα ελάχιστα...αλλά μ' αυτά που έκανε χάλασε το δεσμό που έκανα αργότερα...κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον μισώ γιατί εξαιτίας του έχασα ότι αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου...

[arktos]

Όχι...αναφέρομαι σε κάποιον που ήξερα ελάχιστα...αλλά μ' αυτά που έκανε χάλασε το δεσμό που έκανα αργότερα...κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον μισώ γιατί εξαιτίας του έχασα ότι αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου...

με το ζόρι στα βγαζω βρε παιδί μου....
τί έκανε αυτος κ μπορεσε αυτο να σε κανει να χωρισεις απο το φιλο σου?
αν γίνομαι πιεστικη δν θελω να απαντησεις.

[Κύκνος]

με το ζόρι στα βγαζω βρε παιδί μου....
τί έκανε αυτος κ μπορεσε αυτο να σε κανει να χωρισεις απο το φιλο σου?
αν γίνομαι πιεστικη δν θελω να απαντησεις.

Δε γίνεσαι πιεστική αλλά ποτέ δεν μου βγαίνει εύκολα να μιλάω γι' αυτό...αν δεν σε πειράζει που τα βγάζω κομμάτι κομμάτι καλώς...θέλω να μιλήσω αλλά δεν μπορώ με τη μία...

[RockElCasbah]

"όμως τελικά εκείνη ήταν η μοναδική στιγμή που ανέπνευσα λίγο (βαθιές ανάσες και σαν να έφυγε το πολύ άγχος) γιατί θυμήθηκα ότι το περασμένο καλοκαίρι είχαμε κρατήσει για λίγες μέρες εκεί ένα σκυλάκι που είχαμε βρει κοντά στη δουλειά μέχρι να του βρούμε σπίτι κι η σκέψη του με έκανε χαρούμενη, ήταν ένα αξιαγάπητο πλάσμα, αν δεν είχα τις γάτες θα το είχα πάρει εγώ...όταν τον έδωσα έκλαιγα...".

... και μετά από αυτό το πολύ όμορφο σκηνικό που διάβασα... να πιστέψω πως αξίζει να θεωρείς πως είσαι "άχρηστη και αποτυχημένη";... :) ... ξέρω, δε μπορώ να απαλύνω τον πόνο σου όπως ποτέ κανείς δε μπόρεσε να κάνει το ίδιο για μένα, όσες φορές βρέθηκα στο χείλος του εσωτερικού μου γκρεμού. Και η κατάθλιψη είναι ένας πολύ μοναχικός και δύσβατος δρόμος... αλλά να... μη ξεχνάς πως αυτός ο κόσμος θέλει και ανθρώπους σαν εμάς που φροντίζουμε και περιθάλπτουμε ζωάκια... :) ... είμαστε λίγοι, οπότε έχε λίγο και στο νου σου την αποδοχή του χαρίσματος που έχεις. Οι χαρισματικοί είναι πολύ πιο ευαίσθητοι Κύκνε και το ξέρεις... γι' αυτό και πονάνε περισσότερο. Αλλά να θυμάσαι. Αυτοί είναι τελικά που τα καταφέρνουν με τους δαίμονες. Σου εύχομαι να πιστέψεις σύντομα σε αυτό και όταν τελειώσει ο γολγοθάς σου θα δεις κι εσύ πόσο δυνατή είσαι... πάω κι εγώ να... χουρχουρίσω με τα γατόνια μου και να... γαργαλιστώ με τα σκυλιά μου!... :) ...

"Και ναι ρε συ, με νοιάζει. Τι, επειδή δεν σε ξέρω? Δεν έχει σημασία. Ο καθένας που δεν το νικάει και δίνει τέλος θα μπορούσε να ήμουν εγώ. Δεν είναι πιο δυνατό από εσένα. Η κατάθλιψη είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ... δεν είναι πιο δυνατή, αλλά είναι κούρσα αντοχής. Σφίγγεις δόντια και κάνεις υπομονή, παίρνεις όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι, και θα δεις στο τέλος ποια είναι πιο δυνατή."

... "κούρσα αντοχής"... ωραίος παραλληλισμός... και πόσα πολλά μαθαίνουμε από δαύτη μόλις τερματίσουμε... :) ...

[Κύκνος]

"όμως τελικά εκείνη ήταν η μοναδική στιγμή που ανέπνευσα λίγο (βαθιές ανάσες και σαν να έφυγε το πολύ άγχος) γιατί θυμήθηκα ότι το περασμένο καλοκαίρι είχαμε κρατήσει για λίγες μέρες εκεί ένα σκυλάκι που είχαμε βρει κοντά στη δουλειά μέχρι να του βρούμε σπίτι κι η σκέψη του με έκανε χαρούμενη, ήταν ένα αξιαγάπητο πλάσμα, αν δεν είχα τις γάτες θα το είχα πάρει εγώ...όταν τον έδωσα έκλαιγα...".

... και μετά από αυτό το πολύ όμορφο σκηνικό που διάβασα... να πιστέψω πως αξίζει να θεωρείς πως είσαι "άχρηστη και αποτυχημένη";... :) ... ξέρω, δε μπορώ να απαλύνω τον πόνο σου όπως ποτέ κανείς δε μπόρεσε να κάνει το ίδιο για μένα, όσες φορές βρέθηκα στο χείλος του εσωτερικού μου γκρεμού. Και η κατάθλιψη είναι ένας πολύ μοναχικός και δύσβατος δρόμος... αλλά να... μη ξεχνάς πως αυτός ο κόσμος θέλει και ανθρώπους σαν εμάς που φροντίζουμε και περιθάλπτουμε ζωάκια... :) ... είμαστε λίγοι, οπότε έχε λίγο και στο νου σου την αποδοχή του χαρίσματος που έχεις. Οι χαρισματικοί είναι πολύ πιο ευαίσθητοι Κύκνε και το ξέρεις... γι' αυτό και πονάνε περισσότερο. Αλλά να θυμάσαι. Αυτοί είναι τελικά που τα καταφέρνουν με τους δαίμονες. Σου εύχομαι να πιστέψεις σύντομα σε αυτό και όταν τελειώσει ο γολγοθάς σου θα δεις κι εσύ πόσο δυνατή είσαι... πάω κι εγώ να... χουρχουρίσω με τα γατόνια μου και να... γαργαλιστώ με τα σκυλιά μου!... :) ...

"Και ναι ρε συ, με νοιάζει. Τι, επειδή δεν σε ξέρω? Δεν έχει σημασία. Ο καθένας που δεν το νικάει και δίνει τέλος θα μπορούσε να ήμουν εγώ. Δεν είναι πιο δυνατό από εσένα. Η κατάθλιψη είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ... δεν είναι πιο δυνατή, αλλά είναι κούρσα αντοχής. Σφίγγεις δόντια και κάνεις υπομονή, παίρνεις όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι, και θα δεις στο τέλος ποια είναι πιο δυνατή."

... "κούρσα αντοχής"... ωραίος παραλληλισμός... και πόσα πολλά μαθαίνουμε από δαύτη μόλις τερματίσουμε... :) ...

Αλήθεια σου άρεσε;;; Και αγαπάς κι εσύ τα ζωάκια; Κι είναι αυτό που είπα τόσο σημαντικό ώστε να αναιρεί το αποτυχημένη; Γιατί; "οπότε έχε λίγο και στο νου σου την αποδοχή του χαρίσματος που έχεις." Τί εννοείς μ' αυτό; Κι εγώ απόψε θα κοιμηθώ με τη γάτα μου αν θελήσει...μου κάνει καλό να κοιμάμαι μαζί της, με ζεσταίνει και με ηρεμεί το γουργουρητό της...δεν ξέρω τι θα κάνω όταν πεθάνει...είναι ήδη μεγάλη...
Τέλος, εγώ γιατί δε νιώθω δυνατή;

[RockElCasbah]

Εγώ ήμουν πάντα αλλά δε το "ήξερα"... θα το ξέρεις όταν το νιώσεις. Μου πήρε πολλά χρόνια και πολύ πόνο. Εύχομαι να με θυμηθείς μια μέρα για αυτά που σου λέω... :) ... ένα φιλάκι στο γατόνι σου από μένα και έχει και... χαιρετίσματα απ' τις... φιλεναδίτσες της!... καληνύχτα!

[Κύκνος]

Εγώ ήμουν πάντα αλλά δε το "ήξερα"... θα το ξέρεις όταν το νιώσεις. Μου πήρε πολλά χρόνια και πολύ πόνο. Εύχομαι να με θυμηθείς μια μέρα για αυτά που σου λέω... :) ... ένα φιλάκι στο γατόνι σου από μένα και έχει και... χαιρετίσματα απ' τις... φιλεναδίτσες της!... καληνύχτα!

:D Ανταποδίδουμε! Καληνύχτα!