Η ΑΛΛΗ

[lavie]

πάντως έκανα θρύψαλα το κολλιέ κ ενώ μιλούσε για διαζύγιο τώρα με τη κρίση το βούλωσε κ περιμένει αν πάρω σπίτι μικρότερο να έρθει μαζί, πως έμπλεξα Θεέ μου;

[void]

Τα παιδιά σου είναι ανήλικα?

[lavie]

όχι 18μισο αλλά έχουν μάθει σε δεμένη οικογένεια κ δεν καταλαβαίνουν γιατί είμαστε έτσι

[Remedy]

Παιδιά, όλα είναι για τους ανθρώπους.
Έχω αποδεχθεί ότι στο χρόνο ζωής που μου απομένει, είναι πολύ πιθανό να φάω μεγάλη πίκρα στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Έχω αποδεχθεί ότι μπορεί να τύχει να φάω κέρατο γιατί δεν αποκλείω το γεγονός να το κάνω κι εγώ.
Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του ότι ποτέ των ποτών δε θα πληγώσει τον άλλον είναι ή πολύ καταπιεσμένος ή εθελοτυφλεί.
Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος ούτε καν για τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον για τον άλλον.
Και αν τελειώσει ο έρωτας, τι κάνεις? μένεις με τον άλλον όλη σου τη ζωή γνωρίζοντας ότι υπάρχει κάπου-κάποιος που θα σε κάνει ευτυχισμένο? Θα μου πεις, χωρίζεις πρώτα και μετά κάνεις ό,τι θες...ε δεν τα παραγγέλνεις αυτά ρε παιδιά..αν κάτσει, έκατσε. Δυστυχώς.
Εννοείται ότι θα πληγωθώ, θα θυμώσω, θα πάθω δέκα εγκεφαλικά εάν μάθω ότι υπάρχει κάποια άλλη.
Αλλά να ρίξω το βάρος σε εκείνην...σε καμμία περίπτωση. Μπορεί να τη βρίζω μέσα μου, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι αυτή είδε φως και μπήκε.
Και το φως το άναψε ο σύντροφος που δεν προστάτεψε ως όφειλε τη σχέση του.
Και δε νομίζω ότι είναι αντρικό το σύνδρομο του ξενοκοιτάγματος.
Η ατάκα όμως, ότι "αυτός είναι άντρας, η άλλη δεν έπρεπε να μπει στη μέση" είναι απόλυτα μικροαστική και χρησιμοποιείται σταθερά για να δικαιολογεί το κακό ελάττωμα της γυναίκας να είναι υπερβολικά επιεικής με τους άντρες αλλά με τις υπόλοιπες γυναίκες Bitch.
Τέλος, εάν εμένα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, αφού είχε είχε παρέλθει ο πρώτος χρόνος της οργής και της πίκρας, στη συνέχεια και σε πιο δεύτερο χρόνο θα αναζητούσα το δικό μου μερίδιο ευθύνης στην όλη κατάσταση. Προς γνώση και συμμόρφωση :-)

+1
ετσι ακριβως.
εγω δεν πιστευω οτι ο χωρισμος ειναι το διαζυγιο. το χαρτι δηλαδη...
ουτε οτι 'ζευγαρι' ειναι μονο το παντρεμενο ζευγαρι.
χωρισμος ειναι η αποφαση να φυγεις κι ακομα λιγοτερο. το να το τελειωσεις μεσα σου.
εχει πολλα δικια η εμυ να ειναι πληγωμενη, αλλα ο αλλος δεν ειναι γιατρος.
αξιολογει αυτο που ζει κι αυτο που κατανοει. εφοσον δεν δεχτηκε οτι η ασθενεια ηταν αρκετη αιτια για την απιστια και κρυωσε, δεν μπορει να τον κατηγορησει κανεις.

σκεφτειτε κι οτι ο τριτος ανθρωπος μπορει να μην εχει κανεναν σεβασμο για τον θεσμο του γαμου. απαγορευεται να εχει αλλες αποψεις? πρεπει ολοι να ειναι κομμενοι στα μετρα μας?
δικαιωμα της να μην σημαινει τπτ γι αυτην ενα χαρτι και να λειτουργει με αυτον που εχει απεναντι της.
εναν ανδρα διαθεσιμο δηλαδη...

[BloodyKate]

ο ερωτας παντα μα παντα φευγει ειτε ειναι σχεση αυτο ειτε ειναι γαμος και μενει η συντροφικοτητα
το να σεβεσαι τον ανθρωπο σου και να επιλεγεις να μην τον απατησεις ειναι καταπιεση? δεν νομιζω
σχεδον ποτε δεν εχουν καλο τελος αυτα ειτε ειναι με το τριτο προσωπο ειτε ειναι με την-τον συζηγο

[marian_m]

Όλοι οι άντρες δεν ξενοκοιτάνε -ή έστω, δεν ξενοπηδάνε.
Ο έρωτας δεν φεύγει πάντα και απομένει η συντροφικότητα.
Όποια μπλέκει με παντρεμένο δεν είναι *******.
Ούτε όποιος, όντας παντρεμένος, όταν ερωτευτεί άλλη γυναίκα είναι κάθαρμα.
Και δεν έχουν όλες αυτές οι ιστορίες κακό τέλος.
Σε μια τελειωμένη σχέση, μην ψάχνουμε φταίχτες εκτός του ζευγαριού.
Ας τα βάλουμε με τον σύζυγο και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Στο κάτω κάτω, μπορεί να μην ταιριάζαμε τόσο όσο νομίζαμε.

Όμως, όποια αντιδρά με το να ξεμαλλιάσει την "αντίζηλο", είναι κατίνα. Όπως αντίστοιχα, όποιος άντρας πλακώνει στο ξύλο τον ανταγωνιστή.

[BloodyKate]

α ναι? χαχαχαχααα
αφου μπαινεις στο τρυπακι του κερατου γιατι να επιλεξεις να παντρευτεις να φερεις στον κοσμο παιδια που αργοτερα δεν θα τα σεβαστεις? ειναι ματαιο
γιατι να μην μινεις μονη μονος να πηδας οτι σου κατσει καινα εχεις και το κεφαλι σου ησηχο?
μαλακιες...
η κανεις μια σχεση χτιζεις ενα σπιτικο εχεις καθαρο το σπιτι σου τα παιδια σου και τον αντρα σου η καθεσαι και το παιζεις μοιραια γκομενα μεχρι να γινεις γιαγια...
και να σας πω κατι ρε παιδια
εμενα οι παπουδες μου δεν εχουν καμια μορφοση και εχουν καταφερει να ειναι μαζι 50 χρονια εκαναν μαζι ενα χωριο (και καλα εκαναν πολλα παιδια) και ειναι ευτυχισμενοι μεχρι σημερα ετσι τουλαχιστον μου λενε καθε φορα που τους βλεπω
καλυτερα να ειμαι λοιπον κατινα και να μην τολμαει καμια να διαλυει την οικογενεια μου παρα δηθεν αξιοπρεπης και να αφηνω την καθε βρωμιαρα να πηδαει τον αντρα μου
το να αφησει ο συζηγος την γυναικα του και να ζησει με την βρωμιαρα ειναι η εξαιρεση στον κανονα και ναι συμβαινει αλλα οχι παντα συνηθως γυριζουν πισω στο σπιτι τους και κοροιδευουν τον εαυτο τους και την οικοεγνεια τους

[ioannis2]

Όμως, όποια αντιδρά με το να ξεμαλλιάσει την "αντίζηλο", είναι κατίνα. Όπως αντίστοιχα, όποιος άντρας πλακώνει στο ξύλο τον ανταγωνιστή.

Εν μέρει συμφωνώ. Για να φτασουν τα πράγματα εκει σημαινει πως εχει τη δικη του ευθυνη γι αυτο και στον πρωτο που πρεπει να αναζητησει λαθος ειναι στον εαυτο του. Όμως η "αντίζηλος ή ο ανταγωνιστης" γιατι δεν σεβεται την οικογενειακη ζωη του αλλου και γινεται αιτια να διαλυθει μια οικογενεια? Αμα βλεπεις να σου γινονται γλυκα ματια ειτε απ τη μια πλευρα ειτε απ την άλλη ή σε αναβει έλξη πρώτα κουμανταρεις τον εαυτο σου και υστερα αλλάζεις δρομο και πας αλλου που δεν υπαρχει τετοιο ενδεχομενο.

[marian_m]

Εν μέρει συμφωνώ. Για να φτασουν τα πράγματα εκει σημαινει πως εχει τη δικη του ευθυνη γι αυτο και στον πρωτο που πρεπει να αναζητησει λαθος ειναι στον εαυτο του. Όμως η "αντίζηλος ή ο ανταγωνιστης" γιατι δεν σεβεται την οικογενειακη ζωη του αλλου και γινεται αιτια να διαλυθει μια οικογενεια? Αμα βλεπεις να σου γινονται γλυκα ματια ειτε απ τη μια πλευρα ειτε απ την άλλη ή σε αναβει έλξη πρώτα κουμανταρεις τον εαυτο σου και υστερα αλλάζεις δρομο και πας αλλου που δεν υπαρχει τετοιο ενδεχομενο.

Το τι κάνει αυτός που μπαίνει ανάμεσα στο ζευγάρι, ας μας το εξηγήσει ο ίδιος. Τις περισσότερες φορές υπάρχει χώρος και μπαίνει.
Στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουν πέσει στην αντίληψή μου, αυτός που ήταν παντρεμένος-η έδινε το πράσινο φως για να τον πλησιάσουν οι άλλοι. Και, έχω επίσης παρατηρήσει, ότι πολύ συχνά, οι παντρεμένοι δείχνουν πολύ πιο ξελιγωμένοι από τους ελεύθερους.
Είμαι της άποψης ότι δύο άνθρωποι επιλέγουν να είναι μαζί, για όσο καιρό αντέχουν. Δεν είναι ιδιοκτησία μας ο άλλος, ούτε κάποιος που τον κρατάμε φυλακισμένο, μην τυχόν και υποκύψει στους πειρασμούς που υπάρχουν γύρω του. Αν θέλει να απατήσει, θα το κάνει, ακόμη και δεμένο να τον έχουμε. Απλά, όταν κάποιος είναι έντιμος και ειλικρινής και σέβεται πρώτα απ' όλα τον εαυτό του και έπειτα τον σύντροφό του, δεν απατάει αλλά αποχωρεί από τη σχέση.
Έτσι τα βλέπω εγώ τα πράγματα. Και, μακριά από μένα αυτός που μένει μαζί μου λόγω μίας σύμβασης και όχι γιατί εξακολουθεί να με θέλει.

[imagine]

"Η αντίζηλος" βλέπει έναν άντρα με συζυγική ζωή τελειωμένη, ο οποίος θέλει να αρχίσει ξανά μαζί της και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, βλέπει έναν πατέρα με ΕΝΗΛΙΚΑ παιδιά που λογικά έχουν τις ζωές τους και δεν έχουν ανάγκη τη διαρκή του φροντίδα- άσε που, λόγω ηλικίας, μπορούν να αναπτύξουν πολύ στενη σχέση μαζί του εκτός οικογενειακού σπιτιού, δε χρειάζεται να ζούν μαζί.
Εμένα μου έκανε κακή εντύπωση ο σύζυγος. Ναι, κατανοητό να του τελειώσει ο έρωτας (συχνό φαινόμενο), ναι, κατανοητότατο να κάνει εξωσυζυγική σχέση επειδή ερωτεύτηκε (ακόμα συχνότερο :p ), ανθρώπινα είναι όλα αυτά, και όπως σωστά λέει και η marian_m από πάνω, κανένας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Αλλά ρε παιδιά, δεν θα 'πρεπε να προσπαθήσει να κατανοήσει την ασθένεια της γυναίκας του? Να της σταθεί? Να τη βοηθήσει να το ξεπεράσει? Να συζητήσει με τον ψυχίατρο που την παρακολουθεί? Δε λέω να μείνει μαζί της από υποχρέωση αλλά όχι να τη φορτώνει και ενοχές που συμπεριφέρθηκε ακραία λόγω της αρρώστιας της. Το βρίσκω απαίσιο να μη δέχεται τη δδ ως αιτία της ακραίας συμπεριφοράς της. Τι έγινε δηλαδή, χάλασε τη μαγιονέζα του γάμου η σύζυγος επειδή αρρώστησε? Αν αυτός πάθαινε κανα έμφραγμα ωραία θα 'ταν να τον παρατήσει πριν καλά-καλά συνέλθει?

[Remedy]

α ναι? χαχαχαχααα
αφου μπαινεις στο τρυπακι του κερατου γιατι να επιλεξεις να παντρευτεις να φερεις στον κοσμο παιδια που αργοτερα δεν θα τα σεβαστεις? ειναι ματαιο
γιατι να μην μινεις μονη μονος να πηδας οτι σου κατσει καινα εχεις και το κεφαλι σου ησηχο?
μαλακιες...
η κανεις μια σχεση χτιζεις ενα σπιτικο εχεις καθαρο το σπιτι σου τα παιδια σου και τον αντρα σου η καθεσαι και το παιζεις μοιραια γκομενα μεχρι να γινεις γιαγια...
και να σας πω κατι ρε παιδια
εμενα οι παπουδες μου δεν εχουν καμια μορφοση και εχουν καταφερει να ειναι μαζι 50 χρονια εκαναν μαζι ενα χωριο (και καλα εκαναν πολλα παιδια) και ειναι ευτυχισμενοι μεχρι σημερα ετσι τουλαχιστον μου λενε καθε φορα που τους βλεπω
καλυτερα να ειμαι λοιπον κατινα και να μην τολμαει καμια να διαλυει την οικογενεια μου παρα δηθεν αξιοπρεπης και να αφηνω την καθε βρωμιαρα να πηδαει τον αντρα μου
το να αφησει ο συζηγος την γυναικα του και να ζησει με την βρωμιαρα ειναι η εξαιρεση στον κανονα και ναι συμβαινει αλλα οχι παντα συνηθως γυριζουν πισω στο σπιτι τους και κοροιδευουν τον εαυτο τους και την οικοεγνεια τους

μα δεν παντρευεται κανεις με προγραμμα αργοτερα να κερατωσει και να χωρισει... ουτε ξερει πως θα νοιωθει σε 20 χρονια!!!!!
παντρευεται ευχομενος να του κρατησει μια ζωη!
αν στην πορεια του τελειωσουν τα συναισθηματα για τον αλλο ανθρωπο, τι πρεπει να κανει? να κλεινει τα ματια και να σκεφτεται την σημαια?
επισης, οποιος κερατωνει , δεν σεβεται τον συντροφο του και οχι τα παιδια του.

γιατι πρεπει Η "να κανεις σπιτι" ( υποθετω εννοεις οικογενεια), Η να παιζεις την μοιραια? πειραζει να κανεις οικογενεια αλλα να μην κανεις ποτε την εκπτωση να εισαι με εναν ανθρωπο που δεν γουσταρεις πια?
πολλες χιλιαδες συνανθρωπων μας, μπορουν να σε διαβεβαιωσουν πως γινεται , μια χαρα!

πολυ καλα εκαναν οι παππουδες σου, και δεχομαστε οτι και αληθεια σου λενε και πολυ ευτυχισμενοι ειναι. ολοι θελουν να ειναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ με τον συντροφο τους. δεν συμβαινει ομως στους περισσοτερους.
ολοι αυτοι πρεπει να μεινουν, ΜΑΖΙ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ?

μπορεις να εισαι οσο κατινα θελεις, αν αυτη ειναι η επιλογη σου.
κανενα κερατο δεν σταματησε επειδη η πρωην ηταν κατινα... που το στηριζεις, οτι ως κατινα θα σωσεις τον γαμο σου?

[marian_m]

μπορεις να εισαι οσο κατινα θελεις, αν αυτη ειναι η επιλογη σου.
κανενα κερατο δεν σταματησε επειδη η πρωην ηταν κατινα... που το στηριζεις, οτι ως κατινα θα σωσεις τον γαμο σου?

Μήπως γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για κάποιους-ες?

[Remedy]

ιματζιν
και βεβαια θα επρεπε να κανει ολα αυτα που λες, ο συζυγος.
δεν τα εκανε ομως... οποτε, μπορουμε να το λεμε μεταξυ μας, αλλα ειναι ευχολογιο.
δεν ειναι ευκολο ο καθε ασχετος με τα ψυχιατρικα να δεχτει οτι η απιστια αποτελει παρενεργεια μιας ασθενειας... σε αυτο μπορουμε να τον κατηγορησουμε?
το τριτο προσωπο ομως, οπως πολυ σωστα λες, ειναι παντελως ασχετο απο ευθυνες στην ολη κατασταση.

[melina_]

αν και ακαταλληλότατη αυτο το διαστημα να τοποθετούμαι....
θα πω το εξης: η λεξη κατινιά ειναι μεγαλη κουβεντα, οταν βλεπεις ονειρα ετων, οικογενεια, παιδιά, υλικες και συναισθηματικές επενδυσεις να τιναζονται στον αερα! τα ανθρωπινα παθη τα δικαιώνουμε οταν προκειται να αφεθουμε σε ερωτες αλλά τα καταδικάζουμε όταν πρόκειται για το ελεεινό πλην ομως αυθόρμητο συναίσθημα της εκδικησης? σε καμια περιπτωση δεν τασσομαι υπερ της βιας είτε λεκτικής είτε σωματικής ούτε καν στο σύζυγο πόσο μάλλον στο τριτο προσωπο. αλλα δεν καταδικαζω το συναισθημα.
όσο για την ευθύνη του τρίτου προσωπου.....μεγα θέμα. μια γυναικα που επιλεγει να ειναι με αντρα δεσμευμένο, διαπράττει ηθικό έγκλημα κατα του εαυτού της. παγιδεύεται στην ψευδαίσθηση "α εχω τον αντρα καποιας αλλης αρα ειμαι καλυτερη" στην ακομα χειροτερη ψευδαισθηση: "α τι δοτικος που ειναι μαζι μου παρα το οτι ειναι παντρεμενος" ξεχνώντας οτι ο παντρεμενος θα δωσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στη οποια γκομενίτσα, όχι γιατι είναι αυτή που ειναι (ειδάλλως θα ταν μαζι της ΝΟΜΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ) αλλα γιατι ΕΚΕΙΝΟΣ την εχει αναγκη.
Απο κει και περα το συστημα αξιων που εχει καθενας ειναι διαφορετικο αλλα δεν παυει να υπαρχει και μια αντικειμενικοτητα στα πραγματα εφοσον εχουμε συναινεσει να ζουμε σε οργανωμενες κοινωνιες.
εγω για παραδειγμα εχω κανει πολλες σχεσεις, καμία με δεσμευμένο. ναι, το θεωρω ανηθικότητα να μπω αναμεσα σε δυο ανθρωπους, ακόμα και αν βρω χαραμάδα ακόμα και αν βρω παράθυρο και πόρτα ανοιχτά. Ας το κανει καποια αλλη. Ουτε αναλωσιμο ειδος για τη διαφυγη του όποιου δεσμευμένου θα γινω, ούτε όμως αποδέχομαι οτι θα αποτελέσω έστω την αφορμή για να πληγωθεί μια γυναίκα που έχει χαρίσει τη ζωή της σε εναν ανθρωπο και σε μια οικογενεια που εφτιαξε μαζι του. Δεν θελω να ειμαι μερος αυτου του αρρωστημενου και ανηθικου παιχνιδιου. Και ναι αυτο καθιστά ανήθικη μια γυναικα που μπαινει ως τριτη στη σχεση, ασχετα με την ευθυνη του άντρα (την οποια φυσικα και δεν αρνουμαι ισα ισα τη θεωρω μεγαλυτερη).

[lavie]

[IMG][QUOTE]Αλλά ρε παιδιά, δεν θα 'πρεπε να προσπαθήσει να κατανοήσει την ασθένεια της γυναίκας του? Να της σταθεί? Να τη βοηθήσει να το ξεπεράσει? Να συζητήσει με τον ψυχίατρο που την παρακολουθεί? Δε λέω να μείνει μαζί της από υποχρέωση αλλά όχι να τη φορτώνει και ενοχές που συμπεριφέρθηκε ακραία λόγω της αρρώστιας της. Το βρίσκω απαίσιο να μη δέχεται τη δδ ως αιτία της ακραίας συμπεριφοράς της. Τι έγινε δηλαδή, χάλασε τη μαγιονέζα του γάμου η σύζυγος επειδή αρρώστησε? Αν αυτός πάθαινε κανα έμφραγμα ωραία θα 'ταν να τον παρατήσει πριν καλά-καλά συνέλθει?[/QUOούτε όμως αποδέχομαι οτι θα αποτελέσω έστω την αφορμή για να πληγωθεί μια γυναίκα που έχει χαρίσει τη ζωή της σε εναν ανθρωπο και σε μια οικογενεια που εφτιαξε μαζι του. Δεν ξέρω αν τα έφτιαξα σωστά αλλά αυτέ οι γραμμές με κάλυψαν πολύTE][/IMG]