Ψύχωση και επιθετική συμπεριφορά...

[Deleted-member-18-05-2015]

5 χρονια να "σερνεται" αυτο το παιδι,να φτανει να χτυπαει τον πατερα του,να δεχεται αγωγες/να απορριπτει αγωγες,να αφηνει προσπαθειες μισες γενικοτερα επειδη ειναι βολεψακιας και τεμπελης μου φαινεται λιγο χαζο,να το πιστευει κανεις αυτο.
Κανεις δεν αποδεχεται την ψυχωση,αν δεν τον προσγειωσει ενας ειδικος..Το παιδι υποφερει επισης εχει διαγνωστει με ψυχωση αν διαβασα σωστα.

Αν κρινω και απο αυτα που λεει η rad για τους γιατρους του,πως να βρει σωτηρια αυτο το παιδι?

[rad]

Η δική μου γνώμη, σαν ψυχολόγου κι εμένα, είναι να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια εσείς για το πώς να διαχειριστείτε το θέμα αυτό. Δεν είναι καθόλου απλό για να μπει ένα πλάνο έτσι πρόχειρα σε ένα φόρουμ και από την άλλη είναι φυσιολογικό να έχετε πελαγώσει με την κατάσταση αυτή. Η γενική ιδέα που διακρίνω ότι πρέπει να εφαρμοστεί είναι ότι πρέπει να δουλέψετε το πώς θα θέσετε το άτομο αυτό προ των ευθυνών του. Ναι, έχει πρόβλημα, ναι, είναι σοβαρό, ναι, κάποιες φορές χάνει τον έλεγχο του εαυτού του. Θα έχει φυσικά στήριξη από εσάς αλλά αυτό δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνεται χωρίς όρους και όρια. Δηλαδή: σε φροντίζουμε αλλά ως ένα βαθμό, ό,τι ΜΠΟΡΕΙΣ, απαιτούμε να το κάνεις. Δε μπορείς να γίνεις κάτι πολύ απαιτητικό, οκ. Θα γίνεις αυτό που μπορείς, κι αν δε μπορείς να γίνεις, μπορείς να προσπαθήσεις. Αν δεν προσπαθείς, η βοήθεια που θα σου προσφέρουμε σαν οικογένεια θα είναι περιορισμένη, γιατί δεν παίρνεις την ευθύνη σου.(σκληρό αλλά απαραίτητο.) Το "είμαι άρρωστος και δεν έχω καμια ευθύνη", πολύ απλά να μην περνάει γιατί δεν ισχύει. Επιπλέον, απαραβίαστος κανόνας:θα σέβεσαι. Δε γίνεσαι επιθετικός, δε σηκώνεις χέρι σε καμια περίπτωση. Αν συμβεί σε θέτουμε απέναντι στις ευθύνες σου και υπάρχει κάποιου είδους (σοβαρή) συνέπεια από αυτό. (πχ δεν είμαστε διατεθειμένοι να σε φιλοξενούμε με τέτοιες συνθήκες. Αλλά να τηρηθεί.) Δε μπορείς να κουμαντάρεις με τίποτα την επιθετικότητά σου, ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΟΥ. Αυτό τουλάχιστον είναι στο χέρι σου.
Έτσι το σκέφτομαι σε γενικές γραμμές. Θέλει όμως οπωσδήποτε κατά τη γνώμη μου αναλυτικό πλάνο με ειδικό. (αν μπορούσατε να το εφαρμόσετε έτσι απλά από αύριο, θα το είχατε κάνει φαντάζομαι.) Και κάτι άλλο, το να τον λυπάστε για όλο αυτό και να του φέρεστε σα να είναι παιδί μόνο κακό θα του/σας κάνει.
Καλή υπομονή και όλα να πάνε καλά!

Φυσικα και πρωτα εξαντλήσαμε όλες τις παραμετρους για να φτασουμε εδω. Θελω να πω εγω ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ. Στο παρελθον οι γονεις μου ηταν αυτοι που δεν τα τήρησαν. Αλλα οντως καπου ας πουμε τους δικαιολογω με την εννοια οτι στην πραξη ειναι δυσκολα καποια απο αυτα. Αυτο το οτι θα παιρνεις τα φαρμακα σου τελος, το χουμε κανει. Απλα εχει πει οχι και τα εχει πεταξει κι εχει σηκωσει και χερι.; Τι κανεις τοτε νομιζεις; ε;

Δεν τον φιλοξενεις. Οκ. τον πετας εξω απο το σπιτι (υπόψην οτι κι εδώ ειναι χωριο ετσι... με οτι σημαινει αυτο.) Ωραια. Τι θα γινει δηλαδη; Θα ερθει μετα να κανει φασαρια; Εδω μια αλλη φορα ετρεχε στην εισαγγελια να κανει αυτος λεει μηνυση στους δικους μου και φωναξε την αστυνομια σπιτι (τον καταλαβανε αυτοι βεβαια) και καθοτανε κι εκανε παραπονα στα μωρό παιδι σε ποιους;;;;;; στους αστυνομικους!

Ωραια. Σε συνεοηση με ειδικό ειμαστε. Τι αλλο να κανουμε; Εχουμε αλλαξει εκατο τακτικες.... Ποιος φταιει τελικα; εμεις; ο ψυχιατρος; Και ισα ισα επειδη αυτη τη φορα ουτε του ζητησαμε τα ρεστα επειδη παρατησε τη σχολη ουτε τιποτα μαλλον τον πειραξε. Δηλαδη μια μερα ειπε, νιωθω σαν να ειμαι σε βουβη ταινια. Καμια φορα μιλαει συμβολικα, ετσι εχουμε καταλαβει. Τον φεραμε προ τον ευθυνων του σημερα. Αυτο εγινε. Και να το αποτελεσμα. Χτυπησε τον πατερα μου.

[Mary-Torr]

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα αυτά που μου λες και κατανοώ την οπτική γωνία που τα βλέπετε.. Υπάρχει όμως και ο παράγοντας συναίσθημα που σας δένει κατα κάποιο τρόπο τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις. Θες η απόγνωση; Θες το αδιέξοδο όπως προανέφερες; Θες η έλλειψη υπομονής που είναι λογικό να υπάρχει;

Η διαφορά του ψυχιατρου με τον ψυχολόγο είναι πως η δουλειά του ψυχιατρου δεν είναι να ακούει και να δίνει λύσεις, ακούει και παρέχει φάρμακα. Γιαυτό συνιστάται πρώτα να γίνονται κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο κι έπειτα σε συνεννόηση των δύο να παρέχεται φαρμακευτική αγωγή αν χρειάζεται. Απο την άλλη πλευρά, ο τρόπος που θα το χειριστεί ο ψυχολόγος είναι το κλειδί της υπόθεσης. Ισως χρειαστούν παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, την κοινονικότητα κλπ. Ανάλογα με το ποιο σταδιο είναι και το ποιά είναι η συγκεκριμένη μορφή ψύχωσης που υπάρχει, λαμβάνεται και η κατάλληλη θεραπεία. Συνήθως όμως, γίνεται συνδιασμός φαρμακευτικής αγωγής και cognitive behavioural therapy ή άλλων ειδών ψυχοθεραπείας όπως το family therapies για να σταθεροποιηθούν τα θέματα συμπεριφοράς. Αυτό θέλει ψάξιμο και κυρίως ποιότητα επιλογής.

Το γεγονός ότι δεν προσαρμόστηκε σε καμια σχολή ή δουλειά μπορεί να θεωρειθεί αναμενόμενο μιας και πέφτει απευθείας στα βαθιά χωρίς σωσσίβιο.. Μην περιμένετε λοιπόν απο τον ίδιο να κάτσει να αναλύσει τις σκέψεις του γιατί και ο ίδιος δεν μπορεί να τις προσδιορίσει και με την σειρά του χάνει την υπομονή του. Πόσο μάλλον να καθίσει να κάνει ολόκληρη συζήτηση για αυτά που νιώθει και αυτά που σκέφτεται. Θέλει πολύ ειδική μεταχείριση, είναι εξαιρετικά λεπτό το θέμα. Γιαυτό και πρότινα κάτι δημιουργικό, και όπως μου τα περιέγραψες, περνάμε σε άλλο στάδιο. Σε κάτι δηλαδή που να μην χρειάζεται ιδιαίτερο κόπο απο την πλευρά του για να έχει αποτέλεσμα.. Ναι μεν το μπουζούκι ήταν τρομερό ερέθισμα για τον ίδιο, αλλα΄του ήταν αδύνατο να κατανοήσει ότι για να πετύχει κάτι όμορφο χρειάζεται τρομερό κόπο. Είναι και η ηλικία δύσκολη, γίνεται πιο επιλεκτικός στα ερεθίσματα και δυσκολεύεται να δοκιμάσει κάτι καινούργιο με τον φόβο μιας ενδεχόμενης αποτυχίας.

Ισως το ότι πέρασε κάποιο διάστημα νοσηλευόμενος με εισαγγελική εντολή να άλλαξε και την στάση του, να μην παίρνει πρωτοβουλίες για να μην βρεθεί πάλι αντιμέτωπος με παρόμοια κατάσταση, κι έτσι απλά παραιτείται βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες.

Δεν ξέρω κατα πόσο παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες στην Ελλάδα, είμαι Κύπρια και ζω Αγγλία, αλλά το ενδεχόμενο να τον δει κάποιος γιατρός στο εξωτερικό το σκεφτήκατε; Αν υπάρξει ο σωστός χειρισμός υπάρχει περίπτωση θεραπείας και στο εξωτερικό δεν αστιεύονται..

[Θεοφανία]

Ωραια τα λες... Που να βρω γιατρο; Στην επαρχια ζουμε και δυο ιδιωτες υπαρχουν; Το θεμα ειναι οτι δεν τον εμπιστευομαστε. Και σε εναν διπλανο νομο πηγαμε και ημασταν πιο καλα ευχαριστημένοι σταματησε.

Υπαρχουν κι αλλα συμπτωματα που μας κανουμε τη ψυχωση να ειναι οντως επιλογη. Δηλαδη οταν πρωτοεμφανίστηκε ελεγε οτι καποιος με κυνηγάει και μας παρακολουθουνε κι αυτα φυγανε με την αγωγή. Τωρα πριν κατι μερες ελεγε οτι μεσα στο κεφαλι του νιωθει καπως και πως καποιος τον κυνηγάει, πως νιωθει ενα βαρος ενα αγχος κι εγω περιφραστικα τα λεω.

Επισης οταν χτυπησε τον πατερα μου, εκεινος ητανε διπλα στο χωλ ορθιος να κανει βολτα πανω κατω χαμενος στις σκεψεις. Δεν ειναι φυσιολογικό αυτο; Κι ο πιο τεμπελης αν διπλα σου καποιος ανθρωπος φωναζει βοηθεια θα τρεξει. Μόνο οταν εμεις παθαμε πανικό ηταν σαν να ταρακουνηθηκε. Ωρες ωρες γινεται υπερβολικα ευαισθητος και στοργικος κι απο την αλλη γινεται απαθης.

Θεωρουμε οτι ισως συνυπαρχουν τα δυο. Αυτο τονιζα και στον πατερα μου που ο καημενος πια δικαιολογημενα με τοσα που εχει περασει επεμενε στα φαρμακα, ναι οκ τελικα τα χρειαζεται αλλα ειναι και θεμα χαρακτηρα. Αλλα αυτος ο συνδυασμός δεν παλευεται. Θελω να πω, δεν μιλας σε λογικό ανθρωπο. Αρνειται και την κοινή λογική και δε βγαζουμε ακρη.

Να καλεσουμε παλι την αστυνομια; Ωραια. Και τι θα γινει; Τι θα του κανει η αστυνομια; Θα τον παει αυτοφορο; Και; Θα βγει την αλλη μερα πιο αγριεμενος να μας σκοτωσει ολους; Εξαλλου για να νοσηλευτει χρειαζεται εισαγγελική εντολή αφου μόνος του δε δεχεται αλλα παντα ο στοχος μας ηταν να τον κανουμε να λειτουργησει.

Συγνώμη, αλλά έτσι αλλάζει το θέμα.
(Όχι πολύ αλλά αλλάζει).
Η γενικότερη εικόνα που έδινες μέσα από τα ποστ, έδειχνε ένα κακομαθημένο παιδί που γίνεται βίαιο όταν τον απογοητευουν ή τον νευριάζουν και ότι στα πέντε χρόνια δεν έχετε καταφέρει να του δώσετε αγωγή, πέρα απ ότι του ριχνετε κρυφά για να είναι ήρεμος.
Ενιγουει, το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Ναι, έπρεπε να καλέσεις την αστυνομία και να νοσηλευτεί σε κάποια κλινική.
Ετσι θα είχατε δύο κέρδη: το ένα θα ήταν πως επιτέλους θα είχατε μια σαφή διάγνωση και το επόμενο πως στην άκρη του μυαλού του θα έμπαινε έστω και ένα όριο.
Σου ξανά είπα, δεν είμαι ειδικός για να βγάλω διάγνωση, αλλά και να ήμουν τι διάγνωση να βγάλει κανείς από ένα φόρουμ?
Το θέμα είναι να βρεθεί λύση και όταν βλέπετε πως με την ίδια συμπεριφορά δεν αλλάζει τίποτε, τότε πρέπει κάτι να αλλάξει για να υπάρχει αποτέλεσμα.
Πέρα από σας, αφορά και το καλό το δικό του.
Έχεις σκεφτεί πως αν μπει στην κατάλληλη θεραπεία θα μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή, όπως τόσοι και τόσοι άνθρωποι με προβλήματα?
Αυτή τη σωστή αγωγή πρέπει να τη δώσει ένας σωστός ειδικός, είτε είναι στην ίδια πόλη είτε 500χλμ μακριά.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

Με λίγα λόγια, ο αδερφός μου πασχει απο ψυχωση. Εχουμε ακουσει διαφορους ορισμους, ψυχωση, διαταραχή προσωπικότητας, παρανοια, ξερω γω... τα χω μπερδεψει με τους "τιτλους".

Εχουμε παει σε ιδιωτες γιατρους. Εχουμε κανει και κανα δυο εισαγωγές με εισαγγελική εντολή.
Το προβλημα ειναι οτι ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ με τιποτα το προβλημα του. Φταίνει όλοι εκτός από εκείνον. Δεν κανει τιποτα για να βοηθησει τον εαυτό του και για βαζει με όλους.

Εχει επιθετική και βίαιη συμπεριφορά. Γι αυτο το λογο του βαλαμε τον τελευταιο καιρό κρυφά φάρμακο. Σταματησε λίγο η βίαιη συμπεριφορα αλλά η στάση του για τα πραγματα εμεινε ίδια.

Σήμερα, επειδη μιλησε με κατι γνωστους εξω και του ειπανε κατι που δεν του αρεσε, μας το μετεφερε στο σπιτι κι εμεις του απαντησαμε ότι τα πράγματα έχουν έτσι. Εχεις απομονωθεί και εσυ πρεπει να κανεις κατι γι αυτο. Να μην βάζεις το εγω σου μπροστα και να νομιζεις οτι φταινει οι αλλοι αλλα να προσπαθησεις. Οποτε το απογευμα αρχισε να κατηγορει τον πατερα μου οτι αυτος φταιει που εγκατέλειψε τη πρωτη σχολή που ειχε παει (εγκατελειψε και τις επομενες 4 που πηγε βεβαια...) και οτι όλοι εμεις φταιμε και τον χτυπησε. Ο πατερας μου ητανε κατω και πονουσε κι αυτος ορθιος χαμενος χωρις να αντιλαμβάνεται.

Τον στειλαμε στο γιατρο να παρει φαρμακευτική αγωγή θελει δε θελει. Αλλα παντα είναι μία έτσι μία αλλιως. Δεν ξερω τι να κανω για να προστατεψω την οικογένεια μου στο μέλλον.

υγ. αν εχεις τη δυνατοτητα ελληνικών χαρακτήρων θα το εκτιμουσα. δεν μπορω να διαβαζω greeklish

τςρα προσεξα οτι ζητουσες οχι γκρεεκλισ αυτο που σου εγραψα στο μηνυμα ενολιγεις ειναι να παιρνει οποσδηποτε φαρμακα 2ης γενιας και αν τωρα παιρνει 1ης γενιας απασια τετοια φαρμακα και παρει 2ης θα δειτε διαφορα απο εδω ως τον ουρανο...

[rad]

Συγνώμη, αλλά έτσι αλλάζει το θέμα.
(Όχι πολύ αλλά αλλάζει).
Η γενικότερη εικόνα που έδινες μέσα από τα ποστ, έδειχνε ένα κακομαθημένο παιδί που γίνεται βίαιο όταν τον απογοητευουν ή τον νευριάζουν και ότι στα πέντε χρόνια δεν έχετε καταφέρει να του δώσετε αγωγή, πέρα απ ότι του ριχνετε κρυφά για να είναι ήρεμος.
Ενιγουει, το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Ναι, έπρεπε να καλέσεις την αστυνομία και να νοσηλευτεί σε κάποια κλινική.
Ετσι θα είχατε δύο κέρδη: το ένα θα ήταν πως επιτέλους θα είχατε μια σαφή διάγνωση και το επόμενο πως στην άκρη του μυαλού του θα έμπαινε έστω και ένα όριο.
Σου ξανά είπα, δεν είμαι ειδικός για να βγάλω διάγνωση, αλλά και να ήμουν τι διάγνωση να βγάλει κανείς από ένα φόρουμ?
Το θέμα είναι να βρεθεί λύση και όταν βλέπετε πως με την ίδια συμπεριφορά δεν αλλάζει τίποτε, τότε πρέπει κάτι να αλλάξει για να υπάρχει αποτέλεσμα.
Πέρα από σας, αφορά και το καλό το δικό του.
Έχεις σκεφτεί πως αν μπει στην κατάλληλη θεραπεία θα μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή, όπως τόσοι και τόσοι άνθρωποι με προβλήματα?
Αυτή τη σωστή αγωγή πρέπει να τη δώσει ένας σωστός ειδικός, είτε είναι στην ίδια πόλη είτε 500χλμ μακριά.

Τις προηγουμενες δυο που νοσηλευτηκε με εισαγγελική δηλαδη γιατι δε βγηκε τιποτα; Επισης την τελευταια φορα εφυγε μονος του και τον ψαχναμε. Επισης απο την κλινική μας ειχανε γραμμενους κανονικα. Μας λεγανε ανοιχτη κλινική ειμαστε δεν μπορουνε να κανουμε κατι. Αμα φυγει εφυγε. Ενα τιποτα αυτα. Επισης δεν το διακομιζουν λεει στην αθηνα γιατι εδω ειμαστε αλλον νομος. ασχετα που δεν εχουμε τιποτα αλλο εδω....

Δε ζητω απο κανεναν διαγνωση. Ουτως η αλλως ξεκινησα τη συζητηση με δεδομενη την ψυχωση. Και ναι το εχω σκεφτει οτι με την καταλληλη θεραπεια ισως ζουσε φυσιολογικα κι αυτο προσπαθουμε και δεν εχουμε δει κανενα φως κι εχουμε παει και σε αρκετους γιατρους και 500 χλμ μακρια.

Οτι προσπαθεια εχει γινει εκεινος την αρνειται. Οποια διαγνωση απο γιατρους την αρνειται. Αυτο λεω δεν αποδεχεται. Και δεν προσπαθει επισης.

Ακόμα και τώρα, μιλησε με το γιατρο και του ειπε πως ολα αυτα που λεει και βγαζει ειναι οι δικες του σκεψεις και φοβοι που τους φορτωνει στους αλλους. Ε, γυρισε σπιτι μας το ειπε και το αρνειται. Οτι δεν ειναι ετσι και το οτι εμεις φταιμε. Κι εμεις ειμαστε διατεθειμένοι αυριο το πρωι να παμε και 500 χλμ μακρια για γιατρο. Αν δε θελει πως θα ερθει; Και ποιός θα μας τα πληρώνει ολα αυτα τα εξοδα; Οπως περιέγραψα εχουμε κανει τα παντα. Εχουμε αλλαξει πολεις, νοικιάσει σπιτια που εγκατελειπε κι εμεις πληρωναμε τα σπασμένα.... Φτανει πια. Κι οι δικοι μου μεγαλωσανε. Οτι μπορουμε κανουμε.

Το θεμα μου ειναι πως θα τον κανουμε κι εμεις να δει οτι χρειαζεται βοηθεια; Επισης ειχαμε αλλαξει γιατρο σε διπλανο νομο που μας τον ειχανε συστησει με καλα λογια εκεινος το παρατησε και γυρισε στον τωρινό - αναθεμα την ωρα.

Σιγουρα την επομενη θα την κανουμε την εισαγγελική, κι εγω εχω και καποιες διαφορετικές αποψεις απο τους δικους μου, αυτες τις λιγο πιο σκληρες αλλα δεν ακολοθουν παντα, απο φοβο πλεον. Πια κανενας δεν τον λυπαται. Οποια αρρώστια κι αν υπαρχει τις ευθυνες του τις εχει. Αφου εκει που χρειαζεται αποφασιζει. Αλλα εμεις πληρωνουμε τις δικες του αποφασεις.

[streidi]

Φυσικα και πρωτα εξαντλήσαμε όλες τις παραμετρους για να φτασουμε εδω. Θελω να πω εγω ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ. Στο παρελθον οι γονεις μου ηταν αυτοι που δεν τα τήρησαν. Αλλα οντως καπου ας πουμε τους δικαιολογω με την εννοια οτι στην πραξη ειναι δυσκολα καποια απο αυτα. Αυτο το οτι θα παιρνεις τα φαρμακα σου τελος, το χουμε κανει. Απλα εχει πει οχι και τα εχει πεταξει κι εχει σηκωσει και χερι.; Τι κανεις τοτε νομιζεις; ε;

Δεν τον φιλοξενεις. Οκ. τον πετας εξω απο το σπιτι (υπόψην οτι κι εδώ ειναι χωριο ετσι... με οτι σημαινει αυτο.) Ωραια. Τι θα γινει δηλαδη; Θα ερθει μετα να κανει φασαρια; Εδω μια αλλη φορα ετρεχε στην εισαγγελια να κανει αυτος λεει μηνυση στους δικους μου και φωναξε την αστυνομια σπιτι (τον καταλαβανε αυτοι βεβαια) και καθοτανε κι εκανε παραπονα στα μωρό παιδι σε ποιους;;;;;; στους αστυνομικους!

Ωραια. Σε συνεοηση με ειδικό ειμαστε. Τι αλλο να κανουμε; Εχουμε αλλαξει εκατο τακτικες.... Ποιος φταιει τελικα; εμεις; ο ψυχιατρος; Και ισα ισα επειδη αυτη τη φορα ουτε του ζητησαμε τα ρεστα επειδη παρατησε τη σχολη ουτε τιποτα μαλλον τον πειραξε. Δηλαδη μια μερα ειπε, νιωθω σαν να ειμαι σε βουβη ταινια. Καμια φορα μιλαει συμβολικα, ετσι εχουμε καταλαβει. Τον φεραμε προ τον ευθυνων του σημερα. Αυτο εγινε. Και να το αποτελεσμα. Χτυπησε τον πατερα μου.

Η θέση σας είναι δύσκολη, αυτό είναι σίγουρο. Κανένας δε φταίει, αλλά η ευθύνη να βρείτε ένα ειδικό που να εκτιμάτε τουλάχιστον την άποψή και τη δουλειά του,είναι δική σας. Και σου το ξαναλέω, άλλο είστε σε συνεννόηση με ειδικό για τον ίδιο, και άλλο πηγαίνετε σε ειδικό για να μάθετε να διαχειρίζεστε το θέμα εσείς. Είναι πολύ δύσκολο να βρείτε πού ακριβώς θα είναι χρήσιμο να μπουν τα όρια στην περίπτωση του αδερφού σου εξατομικευμένα, αλλά αν υπάρχει μια πιθανότητα να συμβεί αυτό θα συμβεί μαζί με ειδικό και θα χρειαστεί υπομονή και χρόνο. Και γερό στομάχι γιατί φυσικά δεν είναι εύκολο να βάλεις σκληρά όρια στο παιδί σου που είναι άρρωστο και υποφέρει. Αλλά οι γονείς σου πρέπει να καταλάβουν ότι είναι οι μόνοι που είναι διατεθειμένοι να ανέχονται τέτοια συμπεριφορά από το συγκεκριμένο άτομο και αν ξεφύγει η κατάσταση από εσάς για τον οποιονδήποτε λόγο, δυστυχώς (και μάλλον αναγκαστικά) τα όρια θα μπουν από ξένους, με άλλου τύπου περιορισμούς (καταστολές και ψυχοφάρμακα μέχρι αναισθησίας). Είναι σκληρά τα πράγματα σε τέτοιες περιπτώσεις και πρέπει να δυναμώσετε/να είστε αρκετά δυνατοί για να τα αντιμετωπίσετε.Καλή δύναμη!

[rad]

Η διαφορά του ψυχιατρου με τον ψυχολόγο είναι πως η δουλειά του ψυχιατρου δεν είναι να ακούει και να δίνει λύσεις, ακούει και παρέχει φάρμακα. Γιαυτό συνιστάται πρώτα να γίνονται κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο κι έπειτα σε συνεννόηση των δύο να παρέχεται φαρμακευτική αγωγή αν χρειάζεται. Απο την άλλη πλευρά, ο τρόπος που θα το χειριστεί ο ψυχολόγος είναι το κλειδί της υπόθεσης. Ισως χρειαστούν παρεμβάσεις στην εκπαίδευση, την κοινονικότητα κλπ. Ανάλογα με το ποιο σταδιο είναι και το ποιά είναι η συγκεκριμένη μορφή ψύχωσης που υπάρχει, λαμβάνεται και η κατάλληλη θεραπεία. Συνήθως όμως, γίνεται συνδιασμός φαρμακευτικής αγωγής και cognitive behavioural therapy ή άλλων ειδών ψυχοθεραπείας όπως το family therapies για να σταθεροποιηθούν τα θέματα συμπεριφοράς. Αυτό θέλει ψάξιμο και κυρίως ποιότητα επιλογής.

Ισως το ότι πέρασε κάποιο διάστημα νοσηλευόμενος με εισαγγελική εντολή να άλλαξε και την στάση του, να μην παίρνει πρωτοβουλίες για να μην βρεθεί πάλι αντιμέτωπος με παρόμοια κατάσταση, κι έτσι απλά παραιτείται βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες.

Δεν ξέρω κατα πόσο παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες στην Ελλάδα, είμαι Κύπρια και ζω Αγγλία, αλλά το ενδεχόμενο να τον δει κάποιος γιατρός στο εξωτερικό το σκεφτήκατε; Αν υπάρξει ο σωστός χειρισμός υπάρχει περίπτωση θεραπείας και στο εξωτερικό δεν αστιεύονται..

Συμφωνω κι εγω. Κι έχω μιλήσει στο παρελθόν για συμπεριφορική θεραπεια - αν λεγεται ετσι στα ελληνικα. Ξέρετε πως νιωθω; Σαν εγω που δεν ειμαι γιατρος ή ψυχολόγος ψάχνω και βλέπω το θεμα πιο ανοιχτά από όσους είναι. Δεν εχω βρει καμια ανταποκριση. Δεν εχω βρει κανεναν ο οποιος να πω ναι αυτο ειναι, μπραβο εχετε δικιο. Οποτε κι εγω εχω καταλήξει ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι ειναι απαίδευτοι στο "επάγγελμα" αυτο το οποιο κανονικα ειναι ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ. Και στο νοσοκομειο στο πρωτο επεισοδιο κανεις δεν ασχοληθηκε. Ενα παιδι 20 χρονων γιατι;;; Δεν τους ενοιαζει. Τα φαρμακα αυτα και βγες.

Ενας ψυχιατρος που να ειναι ταυτοχρονα και ψυχοθεραπευτης ειναι μια καλυτερη λυση; Θα προσπαθησουμε να τον κατευθυνουμε σε εναν ειδικό σε διπλανο νομό. Δεν μπορω να καταλαβω τι να κανω για να βρω ενα σωστο ειδικο; Να παρω σβαρνα τους ιδιωτες να κανουμε πειραματα;

Ξέρετε, ιδανικά ακουγονται όλα. Αλλά δεν είμαστε και πλουσια οικογένεια για το εξωτερικό. Συνταξιούχοι ειναι οι γονεις μου και ξερετε τι σημαινει αυτο. Κι εγώ άνεργη κι απο δω κι απο κει.

Προ ολιγου που ειδε τον πατερα μου να κουτσαινει, ενιωσε τυψεις και ειπε οτι θα παρει τηλεφωνο να παει λεει στο νοσοκομειο. Αλλα ουτως η αλλως καμια εμπιστοσύνη δεν του εχουμε. Αλλαζει γνωμη τόσο γρήγορα κι αξαφνα. Αλλα και να τον παμε σας ειπα οτι το νοσοκομείο μας φερθηκε αδιαφορα. Μας φερθηκε με τροπο σαν να θελανε να φυγουμε και μας ειπανε ευθαρσως αν θελετε πατε σε ιδιωτική......

[rad]

Αν υπάρξει ο σωστός χειρισμός υπάρχει περίπτωση θεραπείας και στο εξωτερικό δεν αστιεύονται..

Πάντως αν εχεις την καλοσύνη θα ηθελα να με ενημερωσεις παραπανω για το εξωτερικό. Θα ήθελα να ειμαι ενημερωμένη και προετοιμασμένη για την εσχατη λύση. Δεν ξερω που να απευθυνθω. Φοβάμαι, αν δεν βελτιωθει τι περιμένει εμενα και τον αδερφό μου στο μελλον. Φοβαμαι οτι θα μας καταστρεψει τη ζωή.

Όλα μπορώ να τα δεχτώ αλλά αυτό το πράγμα της βίας δεν το αντέχω. Όταν είδα τη σκηνή αυτή αφηνίασα κυριολεκτικά. Του φώναζα "Τι εκανες; τι κανεις; " και αλλα πολλά, τον χτυπουσα, τον εδιωξα απο το σπιτι, φωναζα τόσο που αρχισα να ζαλίζομαι, νόμιζα ότι θα παθω εγκεφαλικό επεισόδιο 28 χρονών ανθρωπος.... Κι η μανα μου μια φορα καρδια πηγε να παθει. Όσο ψυχραιμια και να χω καποιες φορες, σε κατι τετοια τα χάνω, απελπίζομαι κι εύχομαι να εξαφανιστει γιατί δεν αντεχω αλλο να βασανίζει τους δικους μου. Εμενα δε με ενδιαφερει. Θελω οι γονεις μου τωρα που μεγαλωσαν να ειναι ηρεμοι. Δεν τους αξίζει αυτό. Οτι λαθη και να κανανε δεν τους αξίζει αυτο που περνανε. Μας προσφερανε τόσα, μας εφτιαξαν ενα σπιτι και τωρα δεν ειμαστε στο δρομο... Ειναι αδικο.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ παρ όλα αυτα. Αν γράφω μονότερμα είναι από το σοκ και το αδιέξοδο του σημερινού συμβάντος...

[rad]

Δεν ξέρω αν είναι εφικτό να μου συστήσετε γιατρούς από τους οποίους έχετε καλή εμπειρία, καλά αποτελέσματα σε εσάς τους ίδιους ή σε δικούς σας. Ίσως αξίζει να εχω υπόψην μου κάποιους και να μην πηγαίνουμε στην τύχη.

[Mary-Torr]

Ναι φυσικά το ρωτάς; Ρίξε μια ματιά και στα υπόλοιπα που σου έστειλα στο προσωπικό μήνυμα και θα σε ενημερώσω για ό,τι χρειαστείς εντός ημερών..

[betelgeuse]

Rad μην εμπιστευεσαι ευκολα ατομα που δηλωνουν ειδικοι μεσω νετ και υποσχονται θεραπεια ( δεν εννοω το στρειδι).

[rad]

Rad μην εμπιστευεσαι ευκολα ατομα που δηλωνουν ειδικοι μεσω νετ και υποσχονται θεραπεια ( δεν εννοω το στρειδι).

Ακούω προσεχτικά όλες τις γνώμες. Επειδή είμαι απελπισμένη δε σημαίνει ότι είμαι αφελής. Ειδικότερα μετά από τόσα χρόνια αυτό που ψάχνω ειναι εναν σωστό επαγγελματία γιατί μπουχτισα από τους αμόρφωτους και απαιδευτους ψυχιατρους... Αλλά δεν μου υποσχέθηκε κανεις θεραπεια. Δεν ξέρω απο που βγήκε αυτό το συμπερασμα. Και τι σημαίνει θεραπεια τελικα; Η ψυχωση σίγουρα δε θεραπευεται λες και ειναι γρίπη. Ισως καταλαγιαζει και χειρίζεται με την καταλληλη αγωγή και συμβουλευτική αλλά και αποδοχή του ασθενούς. Δεν ξερω τι σε εκανε να μου το γραψεις αυτό.

Πάντως, αν θελεις να μου πεις κατι συγκεκριμένο στείλε μου pm. Ειναι προτιμότερο από το να υπονοείς αόριστα κάτι.

Ευχαριστώ.

[betelgeuse]

Δεν υπονοησα κατι αοριστα , το ειπα πολυ συγκεκριμενα .

Δεν ξέρω κατα πόσο παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες στην Ελλάδα, είμαι Κύπρια και ζω Αγγλία, αλλά το ενδεχόμενο να τον δει κάποιος γιατρός στο εξωτερικό το σκεφτήκατε; Αν υπάρξει ο σωστός χειρισμός υπάρχει περίπτωση θεραπείας και στο εξωτερικό δεν αστιεύονται..

Ναι φυσικά το ρωτάς; Ρίξε μια ματιά και στα υπόλοιπα που σου έστειλα στο προσωπικό μήνυμα και θα σε ενημερώσω για ό,τι χρειαστείς εντός ημερών..

[rad]

Δεν υπονοησα κατι αοριστα , το ειπα πολυ συγκεκριμενα .

Εγω παλι ομως δεν εχω καταλαβει. Ουτως η αλλως κανενα δε γνωριζω προσωπικά και δεν μπορω να βγαλω συμπερασμα οτι εσυ εισαι καλος, ο ταδε κακός και ο δείνα ψεύτης.

Το μόνο που βλέπω είναι ότι σε ξένισε η λεξη θεραπεία αλλά δεν γνωρίζουμε τον τρόπο που χρησιμοποιησε ο συγκεκριμένος χρήστης τη λέξη. Με την έννοια της ίασης ή με την έννοια το πως θα αντιμετωπίσουμε την κατασταση;

Γιατί και η φίλτατη Θεοφανία (διορθώνω) μου εγραψε "Αν εμπαινε στην καταλληλη θεραπεια εχεις σκεφτει οτι μπορουσε να ζησει μια φυσιολογική ζωή;"

Εγω εκλαμβάνω και τα δύο με την έννοια που εγραψα εγώ στο προηγουμενο post.

Αν ισχύει κατι διαφορετικό ας μας το πουνε οι ιδιοι. Απλά δεν μπορώ να βγάλω αυθαίρετα συμπεράσματα για κανέναν ηλεκτρονικά -ούτε καλά ούτε κακά- και απορώ που το κάνεις τόσο εύκολα από μια λέξη.