Πιστεύετε πως ο καθένας μας παίρνει αυτό που του αξίζει;

[Deleted-member-18-05-2015]

φυσικα και ολα ειναι μεσα στη ζωη αλλα καποια πραγματα δεν ειναι καθαρα και μονο θεματα τυχης. Π.χ "επενδυεις" σε σπουδες χρονια διαβαζεις κτλ και στο τελος αναγκαζεσαι λογω συνθηκων να με μεταναστευεσεις χωρις να το θελεις. Δεν ειναι ολα τοσο ψυχραιμα αντιμετωπισιμα και ελα μωρε δεν τρεχει και τιποτα ετσι ειναι η ζωη!!!! Η αποψη αυτη του σακη μου βγαζει ενα υφος ωχαδερφισμου...αν και στις μερες αυτο μπορει να σε σωσει απο το να γινεις ενα ψυχολογικο ρακος, το παραδεχομαι.

Γι'αυτο και εκανα like!

[Λία_]

Και ποίος κρίνει κανείς τι αξίζει? Πώς μετριέται η αξία κάποιου ανθρώπου? Το θεωρώ λάθος αυτό, όλοι το ίδιο αξίζουμε.

[unlucky]

Και ποίος κρίνει κανείς τι αξίζει? Πώς μετριέται η αξία κάποιου ανθρώπου? Με την καλοσύνη του μήπως? Και η καλοσύνη πώς μετριέται?

Η αληθεια ειναι οτι ζουμε στην εποχη του σχετικου και της σχετικοποιησης των παντων! Ειναι το trend ισως και το αλλοθι για καποιους. Για μενα ομως σε καποια θεματα υπαρχει ξεκαθαρα το σωστο και το λαθος, το καλο και το κακο, το δικαιο και το αδικο, το ψεμα και η αληθεια. Ποσοτικα δεν μετριεται η αξια των ανθρωπων μονο ποιοτικα...για μενα παλι εννοειται

[kerasi]

Πάντως στα οικονομικά λένε οτι παίρνεις οχι αυτό που αξίζεις, αλλα αυτό που διαπραγματεύεσαι.

[Lena01]

Νομίζω ότι τελικά είμαστε άξιοι των επιλογών μας.
Μπορεί να προσπαθήσουμε πάρα πολύ και να πάρουμε λιγότερα αλλά σε κάθε περίπτωση όταν επιλέγουμε κάτι ή κάποιον, οι συνέπειες θα λειτουργήσουν.

[deleted-member141015]

Δεν ειναι απλα ενα στιγμιοτυπο αυτο που βλεπουμε Μαρίνα, αλλά αυτο που λεμε γενική εικόνα.
Μπορεί να λέμε για καποιον δεν του αξιζε να ειναι εκει ή να εχει αυτο ή το άλλο επειδη εχουμε στο νου μας, κι αυτο μπορει να ειναι όντως σωστο, ότι τα καταφερνει λόγω απατης, διπλωματίας, δολου, γνωριμιων και διασυνδεσεων κλπ, μεθοδων τις οποιες εμεις ενεκα του χαρακτηρα μας καταδικάζουμε, με τα οποια αυτος δρα σε οτιδήποτε θελει να αποκτησει. Όμως σαν ανθρωπος, ασχετως του ότι ειναι τετοιος χαρακτηρας, μπορει να διαθετει την ευστροφία και τις ικανότητες να ανταποκριθει στις απαιτησεις αυτου το οποιο κατεκτησε και να ειναι σε θεση να το χειριστει αποτελεσματικά. Αν ήταν όντως ανικανος, ήτοι δεν του αξιζε, συντομα θα τον εδιωχναν, θα αποτυγχανε παταγωδως ή θα ειχε στα χερια απλα προσωρινα αυτο που κατεκτησε. Μήπως ειναι η δικη μας αδυναμια να δρασουμε με αυτον τον τροπο και το ότι δεν κατορθωσαμε να φτασουμε εκει που εφτασε αυτος που μας κανουν να μιλουμε για ατομα που δεν τους αξιζε?
Καποιοι αλλοι έχουν μεινει πίσω παρά το ότι άξιζαν και ειχαν τις ικανοτητες επειδη ειχαν πεσμενη ψυχολογια και ουτε καποιους να τους στηριξουν όταν τους παρουσιαστηκαν οι καταλληλες συγκυρίες.

Μα αυτό ακριβώς είπα Γιάννη πριν, με άλλα λόγια... ότι κάποιες φορές εμείς νιώθουμε 'λίγοι' και γι' αυτό αντί να επιδιώξουμε κάτι που μας αξίζει, θεωρούμε 'λίγους' τους άλλους που το έχουν.

Φυσικά δεν είναι πάντα έτσι και μπορεί πράγματι κάποιες φορές οι άνθρωποι να πετύχουν κάτι που φαίνεται να μην τους 'αξίζει'.
Εδώ θα επιμείνω όμως στο ότι πρώτον δεν έχουμε τη γενική εικόνα (πχ δεν ξέρουμε ούτε τι γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες, στην ιδιωτική ζωή, ούτε τι προϋπήρξε, ούτε τι θα γίνει) και δεύτερον.... δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό που οι άλλοι έχουν πράγματι θα το θέλαμε κι εμείς.

Πάντως πιστεύω αυτό που λέει κι η Λένα, ότι οι επιλογές μας οπωσδήποτε έχουν συνέπειες (άσχετα αν μερικές φορές εθελοτυφλούμε).

[ioannis2]

Ο ρόλος της ψυχολογίας Μαρίνα πιστευω πως είναι, αν δεν μπορεί να βοηθησει τον ανθρωπο να πετυχει αυτα που θα θελε, να τον κάνει ευτυχισμένο με αυτό που είναι.

[nick cave]

Ο ρόλος της ψυχολογίας Μαρίνα πιστευω πως είναι, αν δεν μπορεί να βοηθησει τον ανθρωπο να πετυχει αυτα που θα θελε, να τον κάνει ευτυχισμένο με αυτό που είναι.

Συγγνώμη σας εύχομαι που μπαίνω σφήνα ως αυτόκλητος υπερασπιστής της Ψυχολογίας, αλλά, συμφορουμίστα και φίλε Ιωάννη, το δεύτερο είναι προϋπόθεση του πρώτου. Δηλαδή, αν δεν αποδεχτεί κάποιος τον εαυτό του και δεν τον αγαπήσει γι αυτό που είναι, δε μπορεί να αλλάξει, να προχωρήσει παρακάτω και να πετύχει αυτά που θέλει. Δεν έχει νόημα να επιδιώξουμε να γίνουμε κάτι που δεν είμσστε για να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε. Μόνον εαν αποδεχτούμε και αγαπήσουμε αυτό που είμαστε μπορούμε να χτίσουμε επάνω σε αυτό, αφαιρώντας καιι προσθέτοντας πράγματα, επιλέγοντας και απορρίπτοντας δρόμους. Η Ψυχολογία επομένως δεν επιλέγει το δεύτερο σαν αναγκαστικό υποκατάστατο του πρώτου, αλλά εδραιώνει το πρώτο για να χτισει επάνω του το δεύτερο.

Μαρίνα, σου επιστρέφω τη μπάλα...:)

[smigol]

Λοιπον, ολα μεσα ειναι στη ζωη, οτι χαρτια κι αν σου δωσει, η ιδια η ζωη ειναι ενα μυστηριο, που δεν περιμενει να το λυσεις, αλλα να το ζησεις, μεχρι τελους!..

Οκ φίλε μου....αυτό λέμε όμως! Ο καθένας μας επιλέγει πως να παίξει τα χαρτιά του....και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που τα χαρτιά παίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τελείως διαφορετικά αποτελέσματα στις 2 περιπτώσεις!
Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σου είναι πως απλά παίζεις τα χαρτιά σου κι όπου σε βγάλει!!!! Συγχώρεσε με αλλά διαφωνώ!

Και ποίος κρίνει κανείς τι αξίζει? Πώς μετριέται η αξία κάποιου ανθρώπου? Το θεωρώ λάθος αυτό, όλοι το ίδιο αξίζουμε.

Τι εννοείς; Αξίζει το ίδιο ένας καλός άνθρωπος με έναν κακό; Αξίζει το ίδιο ένας εγκληματίας με έναν καλοκάγαθο άνθρωπο; Αξίζει το ίδιο ένας παιδεραστής με έναν κλέφτη; Και επίσης τι εννοείς ποιος το κρίνει; Εμείς, όλοι μας το κρίνουμε, η κοινωνία που ζούμε και οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε. Δεν είναι έτσι;

[ftatl]

στο παλικαρι που πηγε να ζητησει τα δεδουλευμενα της κοπελιας σε κεινο το κωλομαγαζο επαθε οτι του αξιζε??? Δεν νομιζω και δεν συμφωνω στο οτι ο καθενας εχει/παιρνει οτι του αξιζει.

[ioannis2]

Συγγνώμη σας εύχομαι που μπαίνω σφήνα ως αυτόκλητος υπερασπιστής της Ψυχολογίας, αλλά, συμφορουμίστα και φίλε Ιωάννη, το δεύτερο είναι προϋπόθεση του πρώτου. Δηλαδή, αν δεν αποδεχτεί κάποιος τον εαυτό του και δεν τον αγαπήσει γι αυτό που είναι, δε μπορεί να αλλάξει, να προχωρήσει παρακάτω και να πετύχει αυτά που θέλει. Δεν έχει νόημα να επιδιώξουμε να γίνουμε κάτι που δεν είμσστε για να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε. Μόνον εαν αποδεχτούμε και αγαπήσουμε αυτό που είμαστε μπορούμε να χτίσουμε επάνω σε αυτό, αφαιρώντας καιι προσθέτοντας πράγματα, επιλέγοντας και απορρίπτοντας δρόμους. Η Ψυχολογία επομένως δεν επιλέγει το δεύτερο σαν αναγκαστικό υποκατάστατο του πρώτου, αλλά εδραιώνει το πρώτο για να χτισει επάνω του το δεύτερο.

Δεν διαφωνω μ αυτα που λες φίλε, απλα αντιμετωπισα το θεμα ο ρολος της ψυχολογιας από μια αλλη διασταση του (στα πλαισια του θεματος που εθεσε ο θεματοθετης που επιτρεπει την εξεταση του θεματος του κι απ αυτη την πλευρα), της αντιμετωπισης απο τη ψυχολογια των στόχων που ο καθενας έχει επιδιωξει να επιτυχει στη ζωη του που κυριως θα αφορουν επαγγελματικα, σπουδές, οικογενεια. Της υποβοηθισης του ατομου μεσω της παροχης σ αυτο των αναγκαιων εφοδίων ψυχολογιας με τα οποια θα βοηθηθει στο να επιτυχει τους στοχους που εχει θεσει στη ζωη του κι αν, για καποιους λόγους καποιοι απο τους στοχους ειναι πλεον ανεφικτοι, το να υποβοηθησει το ατομο να αποδεκτεί την κατασταση ως έχει.

[unlucky]

Οκ φίλε μου....αυτό λέμε όμως! Ο καθένας μας επιλέγει πως να παίξει τα χαρτιά του....και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που τα χαρτιά παίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τελείως διαφορετικά αποτελέσματα στις 2 περιπτώσεις!
Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σου είναι πως απλά παίζεις τα χαρτιά σου κι όπου σε βγάλει!!!! Συγχώρεσε με αλλά διαφωνώ!


Τι εννοείς; Αξίζει το ίδιο ένας καλός άνθρωπος με έναν κακό; Αξίζει το ίδιο ένας εγκληματίας με έναν καλοκάγαθο άνθρωπο; Αξίζει το ίδιο ένας παιδεραστής με έναν κλέφτη; Και επίσης τι εννοείς ποιος το κρίνει; Εμείς, όλοι μας το κρίνουμε, η κοινωνία που ζούμε και οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε. Δεν είναι έτσι;

Συμφωνώ αλλά δυστυχώς υπάρχει ισοπέδωση και όχι μόνο αυτό αλλά και προκλητικότητα- ανηθικότητα στη συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας. Όταν κάποιος σου κάνει κάτι κακό ο "κακός" θα σου πει "ενήλικος είσαι ας πρόσεχες" λέω για παράδειγμα...

[Remedy]

δεν ξερω αν ΟΛΟΙ παιρνουν αυτο που τους αξιζει (μαλλον οχι..), το πολυ ευχαριστο ομως ειναι οτι μερικοι παιρνουν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο που τους αξιζει και μαλιστα απο πολλες κατευθυνσεις ταυτοχρονα, αρα καθολου τυχαια... :)

[σακης]

Ok ας το δουμε λιγο σφαιρικα το θεμα. Ισως να ακουστει απλοικο το ολο ζητημα που θα θεσω, αλλα ετσι φενεται στα δικα μου ματια.

Για μενα, ειμαστε τυχεροι που ζουμε στη χορτατη πλευρα του πλανητη. Παρτε παραδειγμα τη γεννηση ενος παιδιου στην Αφρικη που δεν εχει καθολου προσβαση σε βασικες αναγκες επιβιωσης. Αυτο το παιδι σε τι εφταιξε? Παιρνει οτι του αξιζει?.

Σε μας τωρα. Τα εχω φερει ετσι στη ζωη, που εχω λυσει το οικονομικο για μενα και την οικογενεια μου και ζουμε γενικα μια ζωη πλουσιοπαροχη. Να ομως που μετα, μια αρρωστεια, ενας θανατος ερχεται και τα ανατρεπει ολα. Παιρνω οτι μου αξιζει?.

Θελω να καταληξω οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο στη ζωη, η ιδια η ζωη μας διαψευδει, σημερα ειμαστε, αυριο δεν ειμαστε.

Και ποια ειναι τελικα η ideal way of life?.

Aς βαλουμε τα παραπανω στην ακρη του μυαλου μας, και να ειμαστε ευγνωμων (λεω εγω τωρα) για οτι εχουμε, για τα αγαπημενα προσωπα που μας πλαισιωνουν τη δεδομενη στιγμη, και να ζησουμε χωρις το φοβο του θανατου (ξαναλεω εγω τωρα) να ειμαστε προετοιμασμενοι, οτι ανα πασα στιγμη θα φυγουμε απο τον ματαιο τουτο κοσμο!.

Καλα αυτο το τελευταιο μ αρεσε, πειτε μου το μυστικο να το υιοθετησω και γω. Another Bruce Lee Rising!.

[smigol]

Συμφωνώ αλλά δυστυχώς υπάρχει ισοπέδωση και όχι μόνο αυτό αλλά και προκλητικότητα- ανηθικότητα στη συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας. Όταν κάποιος σου κάνει κάτι κακό ο "κακός" θα σου πει "ενήλικος είσαι ας πρόσεχες" λέω για παράδειγμα...

Από προκλητικότητα και ανηθικότητα άλλο τίποτα....οk.... συμφωνώ....αλλά μήπως και οι προκλητικοί και οι ανήθικοι στο τέλος δεν θα πάρουν αυτό που τους αξίζει;