Θα μπορούσε να είναι κοινωνική φοβία?

[Eva1995]

Οταν περνάω από μέρη με πολύ κόσμο έχω την εντύπωση πως με παρατηρούν και με σχολιάζουν αρνητικά ή με κοροιδεύουν.
Έχω την εντύπωση πως όλοι με κοιτάνε (όχι με την καλή την έννοια,αλλά με το άλλο μάτι το υποτιμιτικό και νιώθω άσχημα) Ειδικά στο σχολείο το πάθαινα περισσότερο! Θυμάμαι πως κλεινόμουν στα διαλείμματα στις τουαλέτες ή μέσα στην τάξη για να μη με κοιτάνε μόνη μου,καθώς δεν είχα και ΤΙΣ παρέες.
Αυτό με κάνει πολλές φορές να αλλάζω δρόμο και να αποφεύγω να περνάω από μέρη με πολλά άτομα,ή αν περάσω κατεβάζω το κεφάλι. Όταν είμαι σε κλειστό χώρο,να γυρίζω από την άλλη μεριά.
Με λίγα λόγια,φοβάμαι ότι γίνομαι στόχος από όλους ή έστω σχεδόν όλους.
Στις σχολικές εκδηλώσεις όποτε ήταν να πω ποίημα ή να διαβάσω κάποιο χρονικό, αγχωνόμουν τόσο πολύ (ότι με κοιτάνε όλοι καλά καλά και πως θα διαβάσω κάτι λάθος και θα γελάσουν) που έτρεμαν κυριολεκτικά τα πόδια μου και νόμιζα πως θα πέσω κάτω ή στη χειρότερη πως θα λιποθυμήσω. Αφήστε που με το παραμικρό φοβάμαι πώς κάτι έκανα/είπα λάθος και θα με σχολιάσουν κρυφά.
Δεν είναι συμπτώματα που με έπιασαν 5 και 6 φορές,αλλά με απασχολούν εδώ και 3-4 χρόνια.
Με πιάνει όταν τριγυρίζομαι από άτομα που με ξέρουν και είναι στη δική μου ηλικία,ενώ δεν το παθαίνω όταν π.χ βρίσκομαι μέσα σε ένα πλοίο με άγνωστα άτομα ή όταν πηγαίνω που και που στην εκκλησία της δικής μου ενορίας όπου δεν βρίσκονται πολλά άτομα κοντά στην ηλικία μου(19) αλλά αρκετά μεγαλύτερα.
Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει ένδειξη κοινωνικής φοβίας ?? Η συχνότητα είναι καθημερινή, αλλά εξαρτάται και απο τον αριθμό των ατόμων που θα βρίσκονται έξω. Αν είναι σε μια καφετέρεια 2-3 π.χ,δεν είναι τόσο έντονα τα συμπτώματα. Θεωρώ επίσης πως ΑΝ περάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να με πιάσει.

[ioannis2]

Έχεις μιλήσει με ψυχολογο? Θα σου ηταν πολύ υποβοηθητικο. Δεν αποκλειεται να ισχυει αυτο που λες, ήτοι, κοινωνικη φοβία. Ο ψυχολογος θα συζητησει μαζι σου, μεσα απο τις συζητησεις θα σε κατευθυνει, ως ειδικος, στο να βρεις τις αιτίες, τι ειναι αυτο που σε ταλαιπωρει και πως αυτο ξεπερνιεται, τροπους λυσης, με τη δικη σου πάντα προσπαθεια.

Ενας απο τους τροπους αντιμετωπισης της κοινωνικης φοβιας ειναι το να επιδιωκει κανεις να εκτιθεται σ' αυτα που υποτιθεται τον φοβιζουν, πχ το να παει σε ενα χωρο οπου πιστευει πως όλοι τον κοιτανε ή το να μιλησει σε μια παρεα, σε κοσμο κλπ. Μεσα απο την εκει διαπιστωση ότι τελικα κανεις δεν τον κοιτουσε ή ότι τα καταφερε να μιλησει ανετα, και να πει κατι που αρεσε, ενω πριν αυτο το θεωρουσε αδιανόητο. Μεσα απ τη διαδικασία αυτη παιρνει κουραγιο, θαρρος, χαρα που τα καταφερε κι ετσι καθε επομενη φορα αυτο γινεται ολο και πιο ευκολα. Καπως ετσι ειναι η πορεια προς τη λύση του προβλήματος.

[Diana1982]

Συμφωνώ με τον Ιωάννη,μήπως σου συμβαίνει και κάτι άλλο και σου επιδεινώνει την κατάσταση;
Αν έχεις την οικονομική ευχέρεια,πήγαινε σε μία ψυχολόγο....και μόνο που θα της μιλάς θα νιώθεις παρηγοριά και ανακούφιση.!

[Eva1995]

Ιωάννη έχεις πολύ δίκιο σε αυτό με την έκθεση! καμιά φορά το κάνω,και όντως που και που διαπιστώνω πως δεν είναι τα πράγματα όπως νόμιζα,άλλες όμως φορές φεύγω με την αμφιβολία και γενικά συνεχώς με απασχολεί. Τώρα έχω τις πανελλήνιες και δεν έχω χρόνο να πηγαίνω σε ψυχολόγο. Ίσως το καλοκαίρι να το κάνω.
Diana όταν λες κάτι άλλο ? γενικώς έχω κάποιες φοβίες,οι οποίες κρατάνε λίγο και μπορεί να επανέρχονται,δεν επηρεάζουν ΤΟΣΟ την καθημερινότητα μου. Αυτή με επηρεάζει περισσότερο και σε καθημερινή βάση όταν πρόκειται να πάω κάπου.Πρέπει να σημειώσω πως από πιο μικρή ηλικία είχα αρκετές άσχημες εμπειρίες με πάρα πολλά άτομα που με σχολίαζαν και με κορόιδευαν ΧΩΡΙΣ καν να τους μιλήσω(τους λόγους δεν τους έμαθα ποτέ) και ένιωθα πάρα πολύ άσχημα... Έχω αναφερθεί σε παλαιότερες δημοσιέυσεις σε αυτό το θέμα.Τα λεγόμενα ψυχικά τραύματα ίσως? Είμαι σχεδόν σίγουρη πως αυτό με έχει οδηγήσει στο να έχω και στην ενηλικίωση τέτοιες φοβίες.

[Diana1982]

Ναι σίγουρα ο τρόπος,που έχουμε μεγαλώσει είναι ο προγραμματισμός μας....μήπως μες την οικογένειά σου,υπήρχε κάποιος/κάποιοι που σε μείωναν;
Που σε έκαναν να αισθάνεσαι άσχημα;

Να ξέρεις ότι και οι πανελλήνιες σου δημιουργούν πρόσθετο άγχος και μπορεί να ξεσπάει αυτό το άγχος σε κοινωνική φοβία.
Γι αυτό θα σου έλεγα να μην ζορίζεσαι,πρώτα είναι η υγεία μας και μετά οτιδήποτε άλλο.μην το ξεχνάς ποτέ αυτό.!

[Eva1995]

οχι ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους δικους μου! αυτο το ειχα και πριν απο τις πανελληνιες,χρονια πριν..απο την 1η λυκειουπεριπου

[Eagle guy]

Δε νομίζω πως έχεις κοινωνική φοβία, αλλά έχεις υπερευαισθησία και χαμηλή αυτοπεποίθηση, πιθανότατα και μετατραυματικό στρες από αυτά που σου κάνανε

[αλεξανδρος_77]

aυτο εμενα μου εχει συμβει ενα εκατομυριο φορες στο σχολειο ειδικοτερα οχι μονο με κοροιδευαν αλλα ειχα σπασει 2 δοντια απο μποστιδι στο δημοτικο μια θλαση νεφρου απο σπροξια 2 φορες εσπασα ενα χερι απο σπροξια κ παλι κ ως συνηθως καπιοι με κοροιδευαν συνεχεια επιδη ειμουν υπερβολικα ησυχος κ φοβομουν κ εμιαζε σα να παιρνουν δυναμη απο αυτο οπως μου λεγε κ η ........ οσο πιο πολυ φοβασαι τοσο πιο επιθετικοι γινονται οσο μεγαλωνα με επιανε αγχος κ δεν ηθελα να πλησιαζω ανθρωπο κ τελικα εφτασα σε πολυ ασχημο σημειο απο ολο αυτο αλλα οσο μεγαλωνα εμαθα κατι πολυ σημαντικο ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΙΟΥΣ ΝΑ ΑΚΟΥΩ Κ ΠΙΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΩ αυτο με βοηθησε πολυ εμαθα να ξεχωριζω κ να πιθανολογω πιοι μπορει να με καταλαβουν εκανα παρεα με μια κοπελα που ηταν αρκετα ομιλιτικη κ αυτο με βοηθισε αρκετα στο να λυθει η γλωσσα μου αλλα πανω απο ολα ΕΜΑΘΑ να προσανατολιζομαι ΣΩΣΤΑ

ΕΓΩ ΥΠΗΡΞΑ Ο ΠΙΟ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ομως βρισκοντας τους σωστους ανθρωπους ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ξεπερασα τα παντα κ οσους δεν ανηκαν στην δικη μου κατηγορια η δε μπορουσα να συνενοηθω μαζι τους απλα αδιαφωρουσα οτι κ να ελεγαν...

λογο εμπιρειας στο λεω οτι αυτο που χρειαζεσε πανω απο οτιδηποτε ειναι ανθρωποι που να ειναι καταληλοι για να τους μιλας αν αυτο το πετυχεις θα δεις οτι κ ολα τα υπολυπα θα τα ξεπερασεις με τον ιδιο τροπο που το εκανα κ γω.... ομως πρεπει να ξερεις οτι τιποτα δεν γινετε με την επιφυτηση το αγιου πνευματος θα πρεπει να κανεις κ συ κατι για να ξεπερασεις ενα φοβο θα πρεπει να πας κοντρα σε αυτον.

[Diana1982]

Δε νομίζω πως έχεις κοινωνική φοβία, αλλά έχεις υπερευαισθησία και χαμηλή αυτοπεποίθηση, πιθανότατα και μετατραυματικό στρες από αυτά που σου κάνανε

Είναι όμως σίγουρο ότι κάποιοι κάποτε σε κορόϊδευαν; και αν ναι τί σου έλεγαν και γιατί;

[αλεξανδρος_77]

Είναι όμως σίγουρο ότι κάποιοι κάποτε σε κορόϊδευαν; και αν ναι τί σου έλεγαν και γιατί;

δε νομιζω οτι εχει καπιο νοημα να ασχολιθει κανεις με το γιατι τον κοροιδευουν θα ειχε ομως νοημα να τους διξει αυτο
https://www.google.gr/search?q=wall&...iw=800&bih=509

[Eva1995]

ναι ειναι ΣΙΓΟΥΡΟΤΑΤΟ. Ειδικα αγόρια...Μου το ελεγε και μια παλια κολλητη μου για να ξερω τι γινεται πισω απο την πλατη μου και πηγαινε και σε ορισμενους /ες και εκανε παρατηση.Αλλα οπως ειπα και πριν,τον λόγο δεν τον έμαθα ποτέ... δεν έμπαιναν καν στον κοπο να με γνωρισουν και δεν τους ειπα ποτε τιποτα που θα τους κανει να αντιδρασουν. Δεν θυμαμαι τι ελεγαν,απλα θυμαμαι οτι με πειραζαν και με δουλευαν.Ισως να γινομουν ευκολος στοχος,ισως να μην τους αρεσε κατι στο χαρακτηρα μου παρολο που δεν με ειχαν προσεγγισει ποτε,ισως να 'χα απλως δυσφημιστει..δεν ξερω..παντως ενιωθα ασχημα. Και τωρα φοβαμαι να περναω απο μεγαλες παρεες όπου και αν βρισκονται και εχω την εντυπωση πως ολοι με κοιτανε περιεργα και με σχολιαζουν αρνητικα η γελανε.Όσες φορες περασα απο παρεες που γελουσαν θεωρησα οτι γελουσανε με 'μενα και οποτε τους εβλεπα να λενε κατι μεταξυ τους παλι θεωρουσα οτι ειχε να κανει με 'μενα. Ειναι αυτο που λεμε "βλέπω παντού εχθρούς".

[kerasi]

Κοιταξε ευα κοινωνικη φοβια δεν ειναι. Θα ταν υπερβολη να το πουμε αυτο. Απλα δε θελεις να σε κριτικαρουνε οι διαφοροι που καθονται στα καφε και περνας εσυ περατζαδα. Αποφυγε καλυτερα τα μερη αυτα θα σου λεγα εγω.

[Eva1995]

δεν νομιζω να κερδιζω κατι με το να τα αποφευγω παντως...αυτο το αισθημα ομως οτι ολοι σε κοιτανε και σε κρινουν αρνητικα σε κανει οντως να αποφευγεις μερη που βρισκονται πολλα ατομα

[κοπέλα93]

είναι κάποιου είδους φοβία ναι.το αναγνωρίζεις και μόνη σου. θα μπορούσα να πω αγοραφοβία,η οποία αφορά τον κόσμο,τον πολύ κόσμο και το εξωτερικό περιβάλλον.συνήθως συνοδεύεται από άγχος και τρέμουλο κλπ.Στην περίπτωση σου όμως δεν ξέρω τι είναι γιατί λες πως με τους συνομηλίκους σου εμφανίζονται τα ''συμπτώματα''. παίζουν δύο τινά..είτε αυτό συμβαίνει και με μεγαλύτερους αλλά δε δίνεις σημασία επομένως δεν το έχεις παρατηρήσει είτε είναι πράγματι μόνο με συνομηλίκους σου.Όπως και να έχει,μέσα σου νιώθεις λίγη,ότι σε υποτιμούν,ότι ότι ότι...δεν έχει σημασία,εσύ ξέρεις τι νιώθεις.
μπορείς να απευθυνθείς σε έναν ειδικό διότι δε θα ήθελες να σε επηρεάσει αυτό και στο πανεπιστήμιο όπου θα πρέπει να έχεις κάποια κονέ για σημειώσεις κλπ αλλά κυρίως για παρέες.οκ μέχρι τώρα πέρασες λίγο μοναχικά,αλλά εφόσον περάσεις κάπου θα ανοίξουν οι ορίζοντες σου,θα ψάχνεσαι παραπάνω με τη ζωή σου και το κυριότερο θα γίνεις ένα υπεύθυνο και ανεξάρτητο άτομο,οπότε θα πρέπει να κάνεις διάφορα πράγματα τα οποία εμπεριέχουν και άλλους,όπως π.χ. συνεργασίες,δημόσιες υπηρεσίες,ο,τιδήποτε έχει να κάνει με κόσμο,είτε αυτό είναι στην ηλικία σου είτε όχι.
μήπως έχει συμβεί κάτι στη ζωή σου,στα παιδικά σου χρόνια,που σε στιγμάτισε; σου κατέστρεψε τη ζωή/διάθεση/αθωότητα; δεν ξέρω.πολλά παίζουν και εφόσον το έχεις από τα 15 περίπου πάει να πει πως περνούσες δύσκολα.λογικά θα είσαι και ντροπαλή με όλα αυτά.Αλλά μάθε να σέβεσαι παραπάνω τον εαυτό σου και να τον αγαπάς,είναι το πιο σημαντικό,τι να σου πω....ίσως το πιο σημαντικό πράγμα για να προχωρήσουμε στη ζωή μας,υγιείς!
να βρεις μέσα σου τη δύναμη,αγνόησε τους άλλους τι λένε,μην τους κοιτάς και όταν πας να σκεφτείς ότι σε υποτιμάνε σκέψου πως κι αυτοί έχουν τα μαύρα τους τα χάλια Προφανώς κανείς δεν είναι τέλειος και το να κρίνεις είναι το μόνο εύκολο.Δεν μπορεί να σε κρίνει κανείς,όλοι έχουμε ελαττώματα,δες το λίγο πιο χαλαρά,έτσι....
Και από την άλλη,ξέρω ένα πρόσωπο που νιώθει το ίδιο.Νομίζει ότι μιλάνε γιαυτό,ότι το κακολογούν..κλπ.....αλλά ποτέ δεν της είπα ''γιατί το νομίζεις αυτό;; ο κόσμος δεν έχει την όρεξη να κοιτά το τι κάνεις το τι φοράς το πως κινείσαι...ο κόσμος έχει τα προβλήματά του''
ξέρω πως είναι λόγια σκληρά και πως δύσκολα τα αφομοιώνει κάποιος που νιώθει έτσι.αλλά δες το λίγο πιο λογικά,και τι νοιάζει τον κόσμο τι κάνεις εσύ στην τελική;
ελπίζω να καταλαβαίνεις,το λέω εντελώς καλοπροαίρετα.

θα συμπληρώσω σε περίπτωση που σκεφτώ κάτι άλλο και θέλω να προσθέσω.......

[stefamw]

Πασχω ακριβως απο τα ιδια συμπτωματα και χειροτερα, μαζι με σωματικα συμπτωματα οπως τρεμουλο, ταχυπαλμια, κρισεις πανικου, εντονη εφιδρωση, κοκκινισμα στο προσωπο και σε περιοδους αυξημενης κοινωνικοποιησης, αρρυθμιες, ακομα και 200 τη μερα. Εχω διαγνωστει με κοινωνικη φοβια απο ψυχιατρο και μου εχει γραψει Xanax για να τα παιρνω οποτε χρειαζεται, αφηνοντας ενα διαστημα τουλαχιστο 4 ημερων για να μην εξαρτηθω και προς το παρον ολα πανε μια χαρα. Ενω ξερω οτι η φοβια μου ειναι παραλογη και το οτι με κριτικαρουν ειναι μεσ'το μυαλο μου, αδυνατω να μην αγχωνομαι. Πολυ πιθανον να πασχω και απο αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας.
Ο ψυχιατρος παντως μου προτεινε συμπεριφορικη-γνωστικη θεραπεια σε συνδιασμο με SSRI.