αποπροσωποποίηση

[anxious4ever]

εμενα παιδια το απογευμα μου φευγε σχεδον η αποπρ..
το πρωι ηταν πολυ πιο εντονη, επειδη ειχα πιο πολυ στρες το πρωι..πως θα ειναι η μερα κλπ.
το απογευμα που ημουν σπιτακι μου κ ενιωθα ασφαλεια σαν να εξαφανιζοταν ως δια μαγειας το ατιμο.
εμενα τα ladose με επιασαν στον 1 μηνα.
μιλα με τον γιατρο μηπως δε σου ταιριαζει το φαρμακο. συνηθως στον 1 μηνα βλεπεις μεγαλη βελτιωση.αν εχουν περασει 2μιση σημαινει οτι δεν σου παει κ καλα το φαρμακο.υπαρχουν κ αλλα φαρμακα.παιζει απο οργανισμο σε οργανισμο.
παντως δεν ειναι κατι σοβαρο, ειναι απλα βασανιστικο, θελει υπομονη, σεβασμο κ θεραπεια κ καποια στιγμη παιρναει..
την πρωτη φορα που το επαθα ηταν πολυ πιο εντονο κ το ειχα για κανα χρονο, (χωρις φαρμακα) κ ελεγα απο μεσα μου μετα απο κανα 6μηνο απελπισιας, " ε και?θα ειμαι ετσι..παντου, τι θα παθω?υπαρχει κατι παραπανω απο αυτο?δεν νομιζω,, αν ναι θα το ειχα παθει, θα εχω αποπρ. κ θα κανω ο.τι εκανα...δεν πειραζει..." κ ετσι λειτουργουσα καθε μερα στην ζωη μου..αυτο σταδιακα εξασθενησε καποια στιγμη μαζι με ψυχοθεραπεια.τωρα πια δεν εχω υπομονες, ξεκιναω ladose κ τελειωνουμε.

[tg1]

εχω ενα τεραστιο συναισθημα θλιψης.ειδικα οταν ξυπναω και συνειδητοποιω οτι ειμαι σε αυτην την κατασταση..
κι οταν δεν τρομαζω αναρωτιεμαι που ειναι οι φοβοι μου και ξαναρχονται.λες και εχω συνηθισει ετσι πλεον και δε ξερω πως να νιωσω ηρεμη..

[anxious4ever]

δεν σε ηρεμει το γεγονος οτι το εχω παθει 3 φορες κ το εχω ξεπερασει κ τις 3?
σου φαινεται απιστευτο κ νιωθεις αναπηρη αυτην την στιγμη-τουλαχιστον ετσι ενιωθα εγω-αλλα οντως αντιμετωπιζεται.
εκανες καποιες αναπνοες?δοκιμασες καθολου?
καντο..θα δεις αποτελεσμα σιγα σιγα..
επισης θα σε συμβουλευα να μη δινεις τοσο σημασια στο συμπτωμα "αποπραγματοποιηση"-διοτι συμπτωμα ειναι κ οχι ασθενεια, αλλα να κανεις καλη δουλεια με τον ψυχοθεραπευτη σου κ να κανεις ο.τι σου λεει.
εγω αναβα κερια, εκνα γιογκες, αναπνοες , μεχρι κ ειδικα αρωματα χαλαρωσης ειχα αγορασει..κ αφρολουτρο γιασεμι που χαλαρωνει.
δες το σαν ενα προτζεκτ που πρεπει να προσπαθησεις για να φτασεις στον στοχο σου.ο στοχος ειναι η ηρεμια.
οταν ηρεμησεις θα φυγει αυτο.δεν μενει για παντα..να σαι βεβαιη.

[tg1]

ξερεις τι εχω παθει?νομιζω πως παρολο που μου ειπες οτι εχεις τα ιδια συμπτωματα με εμενα εγω συνεχιζω να φρικαρω με τον ιδιο μου τον εαυτο (κινησεις κλπ) λες και ειμαι η μοναδικη στον κοσμο. επισης το γεγονος οτι μπορει να μου ξαναερθει οποιαδηποτε φορα που θα ξανααγχωθω στη ζωη μου επισης με φρικαρει αρκετα.. θελω να τελειωνω μ αυτο μια και καλη!

[anxious4ever]

οποιος βιαζεται σκονταφτει..
να το θυμασαι..βιαζεσαι πολυ.
πιεζεις τον εαυτο σου να γινει καλα εδω κ τωρα.αυτο δεν γινεται που να χτυπιεσαι εσυ οσο θελεις.θελει το χρονο του κ προσωπικη προσπαθεια.
καθε μερα καθε στιγμη.εκτος απο το να το παρατηρεις συνεχομενα, τι αλλο κανεις γι αυτο?

[tg1]

κανω καποιες ασκησεις, και μετα προσπαθω να ασχολουμαι και μ΄αλλα πραγματα μες το σπιτι, σημερα θα μιλησω με τον ψυχιατρο και θα τον ρωτησω για τα φαρμακα. ειναι τοσο χαλια η αισθηση που δε μπορω να μην σκεφτομαι το ποσο θελω να μου φυγει. ολοι μου λενε υπομονη και θελει τον χρονο του ξερω.. αλλα τι να κανω?ξαφνικα εκει που ολα πηγαιναν μια χαρα επαθα αυτη την κατραπακια και νιωθω σαν να κατεστρψα την ζωη μου

[dreamful_woman]

ξερεις τι εχω παθει?νομιζω πως παρολο που μου ειπες οτι εχεις τα ιδια συμπτωματα με εμενα εγω συνεχιζω να φρικαρω με τον ιδιο μου τον εαυτο (κινησεις κλπ) λες και ειμαι η μοναδικη στον κοσμο. επισης το γεγονος οτι μπορει να μου ξαναερθει οποιαδηποτε φορα που θα ξανααγχωθω στη ζωη μου επισης με φρικαρει αρκετα.. θελω να τελειωνω μ αυτο μια και καλη!

tg1 και γω οταν ειμαι χαλια, νιωθω οτι ειμαι η μοναδικη στον πλανητη που υποφερει.
σε καταλαβαινω απολυτα...αλλα αν διαβασεις εδω μεσα μαρτυριες κ αλλων ανθρωπων ισως αλλαξεις γνωμη.
φιλικα

[tg1]

tg1 και γω οταν ειμαι χαλια, νιωθω οτι ειμαι η μοναδικη στον πλανητη που υποφερει.
σε καταλαβαινω απολυτα...αλλα αν διαβασεις εδω μεσα μαρτυριες κ αλλων ανθρωπων ισως αλλαξεις γνωμη.
φιλικα

ξερω οτι χρειαζεται υπομονη και ολα θα φτιαξουν με τον καιρο, απλα μερικες φορες με χτυπαει αλυπητα ολο αυτο, σ ευχαριστω παντως

[anxious4ever]

κανω καποιες ασκησεις, και μετα προσπαθω να ασχολουμαι και μ΄αλλα πραγματα μες το σπιτι, σημερα θα μιλησω με τον ψυχιατρο και θα τον ρωτησω για τα φαρμακα. ειναι τοσο χαλια η αισθηση που δε μπορω να μην σκεφτομαι το ποσο θελω να μου φυγει. ολοι μου λενε υπομονη και θελει τον χρονο του ξερω.. αλλα τι να κανω?ξαφνικα εκει που ολα πηγαιναν μια χαρα επαθα αυτη την κατραπακια και νιωθω σαν να κατεστρψα την ζωη μου

μαλλον δεν πηγαιναν κ τοσο καλα τα πραγματα στην ζωη σου για να το παθεις αυτο...μαλλον κατι σε αγχωσε πααρα πολυ.αυτο δεν ερχεται μονο του κ δεν το προκαλεις εσυ.δυστυχως το στρες σου ειναι ανεξελγκτο κ αυτο πρεπει να προσπαθησεις να δαμασεις..ολα τα αλλα ειναι συνεπειες του στρες(οι αποπραγμ.. κλπ").
κ γω απο αυτο υπεφερα κ εχω μαθει να αντιμετωπιζω τις στρεσογονες καταστασεις καλυτερα.
εμαθα οτι με το να πιεζω τον εαυτο μου δεν καταφερνω κατι..το αντιληφθηκα, το ενιωσα κ το κανω πραξη.
δεν μπορουμε να αλλαξουμε καποια πραγματα οσο κ να σκαμε.
προς το παρον κανε focus στη θεραπεια σου κ ναι ειναι πολυ καλο που ασχολεισαι με δουλιτσες κ τετοια.μη πεφτεις κρεβατι κ νιωθεις αρρωστη.συνεχισε την ζωη σου μαζι με αυτο κ καποια στιγμη θα εξασθενησει.θα το δεις!

[tg1]

σ ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση! ισως να ειχα μαζεψει αρκετο αγχος η αληθεια ειναι.. γενικως ειμαι και αγχωδης τυπος και ηρθε η εκρηξη με μια πυροδοτηση..
αυτο μου ειπε και η ψυχολογος οτι θα μου μαθει πως να διαχειριζομαι το αγχος μου ετσι ωστε μολις καταλαβαινω οτι στρεσαρομαι να παρεμβαινω αμεσα για να μην γινεται θεριο παλι..εσυ οταν ησουν καλυτερα, αναρωτιοσουν πως θα λειτουργησεις εξω απο τον φοβο? εννος δηλαδη οτι η κατασταση του φοβου την ενιωσες σα να σου γινεται συνηθεια?

[anxious4ever]

σ ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση! ισως να ειχα μαζεψει αρκετο αγχος η αληθεια ειναι.. γενικως ειμαι και αγχωδης τυπος και ηρθε η εκρηξη με μια πυροδοτηση..
αυτο μου ειπε και η ψυχολογος οτι θα μου μαθει πως να διαχειριζομαι το αγχος μου ετσι ωστε μολις καταλαβαινω οτι στρεσαρομαι να παρεμβαινω αμεσα για να μην γινεται θεριο παλι..εσυ οταν ησουν καλυτερα, αναρωτιοσουν πως θα λειτουργησεις εξω απο τον φοβο? εννος δηλαδη οτι η κατασταση του φοβου την ενιωσες σα να σου γινεται συνηθεια?

αυτο που ρωτας δειχνει οτι εισαι ατομο με μεγαλη αντιληψη κ θα χεις πολυ καλα αποτελεσματα..
κοιτα...αυτο ειναι το μεγαλυτερο ζητημα..οταν εισαι στο ματι του κυκλωνα συνηθιζει ο εγκεφαλος σε σημειο που να απορει αν οταν θα γινει καλα..αν θα μπορεσει αν ανταπεξελθει...φυσικα κ το σκεφοτμουν κ φυσικα φοβομουν.
βασικα φοβομουν συνεχομενα.για ολα κ για ο.τι σκεψη κ αν εκανα.
ελεγα στον ψυχολογο μου, μα φοβαμαι να γινω καλα...κ χαμογελουσε κ μου ελεγε οτι ειναι τοσο λογικο αυτο, επειδη ναι οντως συνηθιζεις να εισαι χαλια..το αστειο ειναι οτι δεν καταλαβα πως εγινα καλα..ηταν τοσο αργο κ σταδιακο που δεν μπορεσα να το παρακολουθησω κ να πω "α ναι ειμαι καλα σημερα οκ περασε ολο"..οχι οχι..γινεται αργα σταδιακα κ κανεις βηματα κ δεν το καταλαβαινεις.
ειναι εντυπωσιακο το πως επανερχεσαι μετα απο αυτο.το πιο ομορφο ειναι οτι οταν επανερχεσαι νιωθεις σαν να εχεις εναν καινουριο εαυτο, αναθεωρεις, νιωθεις πιο χαρουμενος που το ξεπερασες κ νιωθεις οτι τελικα δεν καταλαβαινες τι φοβοσουν τοσο πολυ.
εγω ενιωσα να αλλαζω κοσμοθεωρια, εμαθα καλυτερα τον εαυτο μου, εμαθα να βαζω τα ορια μου, να σκεφτομαι πανω απο ολα με ορια κ να μην το "καιω" το μηχανημα, να κουλαρω κ να εχω πιο πολυ ψυχραιμια.πραγματικα ο.τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο ενα πραμα.
πιεστηκα πολυ κ δεν το καταλαβαινα.πιεσα πολυ την σκεψη μου, επεμεινα κ ξαναεπαθα αποπραγματοποιηση τον απριλη.απο τοτε αλλαξα αποψη για τα πραγματα. καταλαβα οτι δεν ειναι τα πραγματα ασχημα, αλλα ο τροπος που σκεφτομαι για τα πραγματα ειναι ασχημος κ το αλλαξα για να μην ξαναπαθω το ιδιο.η μητερα μου επαθε τα ιδια τον ιουλιο..μολις εγινε καλα, τωρα εχει αλλαξει, βαζει ορια, προστατευει τον εαυτο της κ νιωθει παλι οτι κανει ονειρα.ειναι πιο χαρουμενη απο πριν.

[tg1]

αυτο που ρωτας δειχνει οτι εισαι ατομο με μεγαλη αντιληψη κ θα χεις πολυ καλα αποτελεσματα..
κοιτα...αυτο ειναι το μεγαλυτερο ζητημα..οταν εισαι στο ματι του κυκλωνα συνηθιζει ο εγκεφαλος σε σημειο που να απορει αν οταν θα γινει καλα..αν θα μπορεσει αν ανταπεξελθει...φυσικα κ το σκεφοτμουν κ φυσικα φοβομουν.
βασικα φοβομουν συνεχομενα.για ολα κ για ο.τι σκεψη κ αν εκανα.
ελεγα στον ψυχολογο μου, μα φοβαμαι να γινω καλα...κ χαμογελουσε κ μου ελεγε οτι ειναι τοσο λογικο αυτο, επειδη ναι οντως συνηθιζεις να εισαι χαλια..το αστειο ειναι οτι δεν καταλαβα πως εγινα καλα..ηταν τοσο αργο κ σταδιακο που δεν μπορεσα να το παρακολουθησω κ να πω "α ναι ειμαι καλα σημερα οκ περασε ολο"..οχι οχι..γινεται αργα σταδιακα κ κανεις βηματα κ δεν το καταλαβαινεις.
ειναι εντυπωσιακο το πως επανερχεσαι μετα απο αυτο.το πιο ομορφο ειναι οτι οταν επανερχεσαι νιωθεις σαν να εχεις εναν καινουριο εαυτο, αναθεωρεις, νιωθεις πιο χαρουμενος που το ξεπερασες κ νιωθεις οτι τελικα δεν καταλαβαινες τι φοβοσουν τοσο πολυ.
εγω ενιωσα να αλλαζω κοσμοθεωρια, εμαθα καλυτερα τον εαυτο μου, εμαθα να βαζω τα ορια μου, να σκεφτομαι πανω απο ολα με ορια κ να μην το "καιω" το μηχανημα, να κουλαρω κ να εχω πιο πολυ ψυχραιμια.πραγματικα ο.τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο ενα πραμα.
πιεστηκα πολυ κ δεν το καταλαβαινα.πιεσα πολυ την σκεψη μου, επεμεινα κ ξαναεπαθα αποπραγματοποιηση τον απριλη.απο τοτε αλλαξα αποψη για τα πραγματα. καταλαβα οτι δεν ειναι τα πραγματα ασχημα, αλλα ο τροπος που σκεφτομαι για τα πραγματα ειναι ασχημος κ το αλλαξα για να μην ξαναπαθω το ιδιο.η μητερα μου επαθε τα ιδια τον ιουλιο..μολις εγινε καλα, τωρα εχει αλλαξει, βαζει ορια, προστατευει τον εαυτο της κ νιωθει παλι οτι κανει ονειρα.ειναι πιο χαρουμενη απο πριν.

σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια!
ευχομαι οταν βγω απο αυτο να ειμαι δυνατη οπως εσυ!
και η μητερα μου ειχε καποιους φοβους και παρομοια συμπτωματα με εμενα και δεν την πιστευα, νομιζα οτι τα λεει για να με στηριξει..κι ομως τελικα εχει πολυ κοσμο που το περναει.
σημερα εμαθα πως με πηραν στα 5μηνα και δε μπορω να πω οτι χαρηκα ιδιαιτερα.. ενας φοβος με κυριευσε για το πως θα τα καταφερω να ειμαι καλα εκει που θα ειμαι.. σου κανονιζει την ζωη βρε παιδι μου.. αλλα το εβαλα σκοπο απο σημερα οσο και να με τρομαζει ξερω οτι ειναι περαστικο και θελει το χρονο του για να φυγει,οπως και να ειμαι εγω θα τολμησω να παω στη δουλεια και στη σχολη μου.

[anxious4ever]

δεν σου κανονιζει αυτο την ζωη σου...αυτο εισαι εσυ η ιδια κ αυτο ειναι η ιδια σου η ζωη..θα το καταλαβεις καποια στιγμη.αργοτερα, η ψυχοθεραπεια θα σε φτασει εκει.
το βλεπεις σαν κατι ξενο τωρα , σαν ενα τερας που ηρθε να σε εμποδισει..ομως αυτο ειναι εσυ..εσυ η ιδια.εχεις δρομο ακομα.
οσο για τις δουλειες κανε ο.τι θελεις μεχρι κει που μπορεις.κ ολα θα παν καλα.υπομονη.

[tg1]

δεν σου κανονιζει αυτο την ζωη σου...αυτο εισαι εσυ η ιδια κ αυτο ειναι η ιδια σου η ζωη..θα το καταλαβεις καποια στιγμη.αργοτερα, η ψυχοθεραπεια θα σε φτασει εκει.
το βλεπεις σαν κατι ξενο τωρα , σαν ενα τερας που ηρθε να σε εμποδισει..ομως αυτο ειναι εσυ..εσυ η ιδια.εχεις δρομο ακομα.
οσο για τις δουλειες κανε ο.τι θελεις μεχρι κει που μπορεις.κ ολα θα παν καλα.υπομονη.

εχεις δικιο, θα ειναι ειναι σαν ενα τραυμα που επουλωθηκε και θα εχει αφησει το σημαδι του αλλα δε θα με ποναει πια.αυτα ειναι τα λογια του συντροφου μου. μαζι με την ψυχολογο πιστευω να καταφερουμε πολλα πραγματα, να ανακαλυψω καλυτερα τον εαυτο μου και τα θελω και δεν θελω μου, εχω δρομο ακομα αλλα πιστευω οτι ολα θα πανε καλα! σ ευχαριστω!

[anxious4ever]

ετσι..;):p