ζητειται ελπις!!!

[dreamful]

βασικα γινετε να ανανεωσεις το χρονο ομιλιας απο τη πιστωτικη καρτα αν το πληκτρολογισεις στο γκογκλη...

την ανανεωσα τελικα.
πηγα κουτσα-κουτσα και αγορασα.
παω να ξεκουρασω το ποδι μου γιατι το ταραξα αυτες τις μερες.
καληνυχτα ή για ορισμενους καλημερα (ο νοων νοειτω...)

[nikoleta87]

Dreamful_woman

Καλησπέρα. Με λένε Νικολέτα και είμαι νέο μέλος εδώ.. Και διπολική επίσης.
Όταν είχε γίνει η διάγνωση είχα ξεκινήσει φάρμακα (abilify κυρίως. Bloonis, minitran, wellburtrin κλπ) Κι εγώ δε ξέρω πόσα έχω πάρει. Τα είχα ξεκινήσει στην πρώτη μου κατάθλιψη και μετά ήρθε η διάγνωση. Πλέον δεν παίρνω φάρμακα.
Για να σου απαντήσω στην δεύτερη ερώτηση, θεωρώ τον εαυτό μου εντελώς δυσλειτουργικό. Πιθανώς να οφείλεται στην έλλειψη φαρμακευτικής αγωγής... Υποθέτω αυτό θα έλεγε ένας ψυχίατρος κι ένας ψυχολόγος. Τον τελευταίο καιρό έχω πατώσει. Ο διπολισμός μου οργιάζει. Έχω φτάσει σε σημείο την μέρα να' μαι καλά και το βράδυ να σκέφτομαι μονάχα το πως να βάλω τέρμα. Οι συνθήκες το ενισχύουν (είμαι στη φάση μηδεν, τελειωσα σχολή, μεταπτυχιακό -με χίλια ζόρια,τότε βλέπεις εμφανίστηκε όλο αυτό) και τώρα είμαι σε ένα τίποτα που με αδειάζει. .Σαν αποτέλεσμα, έχω αυτοκτονικές τάσεις (εμμονή έχουν γίνει πια) , θεωρώ πως όλοι θέλουν να πεθάνω (δεν το είχα παλιά, επίσης εμμονή) και πως δε μπορώ να κάνω τίποτα. Και την ίδια στιγμή νομίζω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα (πχ να φύγω εξωτερικό για διδακτορικό). Το μυαλό μου έχει καεί. Και καμιά φορά νομίζω ότι όντως έχω κάτι εκεί μέσα που με ενοχλεί. Ο Γιώργος στα σχόλια το έθεσε πολύ σωστά: ΠΑΤΟΣ.
Οπότε από την δική μου εμπειρία, δεν γνωρίζω να σου πω πως λειτουργούν τα φάρμακα (γιατί ποτέ δεν τα πήρα στα σοβαρά), αλλά μπορώ να σου πω πως με τα φάρμακα σίγουρα είσαι πιο ασφαλής και δεν παίζεις με τη φωτιά σε τέτοιο σημείο όπως εγώ. Από θαύμα ζω ακόμα. Ο δρόμος της κατάθλιψης πλέον είναι γνωστός. Και τώρα έρχεται ως μείζων. Και βαραίνει παραπάνω. Πιο γρήγορα, πιο εύκολα. Σου είπα.. βρήκε τον δρόμο. Τον έμαθε πια.
Συνεπώς, αν είχες μια ευκαιρία στη ζωή, πιθανώς θα ήταν με αυτή τη βοήθεια. Οι φίλοι βοηθάνε πολύ. Οι σωστοί φίλοι όμως, αυτοί που όταν τους μιλήσεις θα σε κοιτάξουν και θα δακρύσουν. Αν δεν είναι τέτοιοι και σου λένε αηδίες, χειρότερη ζημιά θα σου κάνουν.
Αν θες την γνώμη μου, κράτα τα φάρμακα και σήκω κάνε κάτι. Ένας φίλος σου χρειάζεται, μια δραστηριότητα και συστηματικότητα (τα φάρμακα στο προσφέρουν αυτό, ύπνος κλπ). Πως να τα βρεις δε μπορώ να στο πω. Ούτε μπορώ να σου δώσω ψεύτικα λόγια.
Εγώ πάντως σαν Νικολέτα, αν μου δινόταν ευκαιρία για διδακτορικό πιστεύω πως θα πήγαινα. Κι ας έχανα. Έτσι κι αλλιώς χαμένα όλα μοιάζουν.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;
Καλή δύναμη ...

[dreamful]

Νικολετα μου σε ευχαριστω πολυ για ολα οσα μου εγραψες.
αλλα βρε καλη μου αφου καταλαβαινεις οτι ο λογος που ο διπολισμος σου ειναι σε εξαρση ειναι η διακοπη φαρμακευτικης αγωγης, γιατι δεν πηγαινεις σε καποιον γιατρο ο οποιος θα κρινει τι φαρμακα χρειαζεσαι?

το λες και μονη σου οτι γι' αυτο εισαι δυσλειτουργικη.
οχι οτι εγω που παιρνω φαρμακα ειμαι σε καλυτερη μοιρα απο σενα, αλλα με τα φαρμακα, μειωθηκε αισθητα τελευταια, η τοσο ακραια εναλλαγη συναισθηματων που οπως γραφεις βιωνεις και συ.
τα φαρμακα αληθεια γιατρος σου συνεστησε να τα κοψεις ή εσυ πηρες την πρωτοβουλια???

[αλεξανδρος_77]

οχι οτι εγω που παιρνω φαρμακα ειμαι σε καλυτερη μοιρα απο σενα, αλλα με τα φαρμακα, μειωθηκε αισθητα τελευταια, η

aπο τη στιγμη ομως που τα φαρμακα εχουν παρενεργειες κ επιδιορθωνουν το ενα εχοντας παρενεργειες απο αυτο προκυπτει η θεωρια των δυο ακρων σαν τις 2 οψεις του ιδιου νομισματος φτιαχνε εδω χαλαγε εκει...

Ο Γιώργος στα σχόλια το έθεσε πολύ σωστά: ΠΑΤΟΣ.

ενα ρητο λεει

δε με νιαζει αν εφτασα απο τη κορυφη στο πατο
γιατι η π η ζωη φερνει τα πανω κατω

παντα ετσι γινετε σε ολα.
μεχρι κ τα φαρμακα εχουν τα καλα κ τα ασχημα.

Οι συνθήκες το ενισχύουν (είμαι στη φάση μηδεν, τελειωσα σχολή, μεταπτυχιακό -με χίλια ζόρια,τότε βλέπεις εμφανίστηκε όλο αυτό) και τώρα είμαι σε ένα τίποτα που με αδειάζε

ε απλα αυτο που θα διαλεξες δε θα σε εκφραζε.

[dreamful]

αρχισε η κατηφορα, επειδη συνειδητοποιησα οτι ειμαι σε κατηφορα εδω και σχεδον μια δεκαετια.
κλαιω καθε μερα.
θα ενημερωθει ο γιατρος μου, αν και πιστευω ακραδαντα οτι κανενα αντικαταθλιπτικο του κοσμου, δεν μπορει να μου δωσει πισω τα χαμενα μου χρονια.

[dreamful]

ισως τελικα να ειναι προτιμοτερη μια αληθινη δυστυχια, απο μια ψευτικη ευτυχια....

[αλεξανδρος_77]

ισως δε βρηκες ακομα αυτον που σου μιαζει 100% σαφως το 100% ειναι ενας δρομος δυσβατος κ οχι ευθυς τωρα μπορει καπιος να σου μιαζει κατα 85% σαν εμενα πχ αλλα αυτο σε περιπτωση που η κατασταση αγριευει πολυ μπορει κ να μην ειναι αρκετο
γιατι υπαρχουν φορες που οι κασταστασεις αναποφεκτα θα σε φτασουν στο τερμα του δραμου κ εκει συναντησεις ενα τοιχο (σε ολους μπορει να συμβει αυτο) εκει περα το μονο που θα μπορουσε να εσωνε την κατασταση ειναι η να επικαλεστει καπιος οτι εισαστε ιδιοι σα δυο σταγονες νερο η απλα να υποκρινετε οτι σε καταλαβαινει (αν κ αμφιβαλω ποσο αποτελεσματικο μπορει να γινει το δευτερο σε διαρκεια χρονου στην αρχη ναι) αν μια φραση δεν αρχισει με τη λεξη σε καταλαβαινω σε πολυ αγριες καταστασεις δεν εχει καμια απολυτως εφαρμογη.

[dreamful]

οσες φιλιες εχω και οσες σχεσεις ειχα κανει στο παρελθον Αλεξανδρε ηταν με ανθρωπους που ειχαν παρομοια προβληματα με μενα και εμοιαζαν οι προσωπικοτητες μας αρκετα.
ομως οταν μοιαζεις πολυ με τον αλλο, μπορει να υπαρχει αλληλοκατανοηση αλλα ειναι πιο ευκολο να αρχισουν απο ενα σημειο κ μετα οι καυγαδες....οποτε ερχεται ο χωρισμος.
αυτο πιστευω ισχυει πολυ περισσοτερο,οταν οι ομοιοτητες βρισκονται και στην ψυχοπαθολογια δυο ανθρωπων (ειτε φιλων ειτε σε σχεση)
ο λογος που εμενω σε αυτο το μοτιβο επιλογων, ειναι γιατι κανεις "φυσιολογικος" δεν θα μπορουσε να με αντεξει πανω απο τρεις ωρες.

[αλεξανδρος_77]

το παρομοιο εχει διαφορα απο το φτυστος εγω εστω κ αυτη η ελαχιστη διαφορα που μπορει να εχει αποκτα μεγαλη δυναμη οταν η κατασταση βγει εκτος ελεγχου.

μπορει να αρχισουν κ οι καυγαδες ετσι αλλα αν του πεις τη φραση κ εγω βρισκομαι στον ιδιο καυγα με τον εαυτο μου κ αυτο ειναι αληθεια ο καυγας μαλον θα τερματιστει αμεσως αν του το πεις με γλυκο τροπο χωρις να του επιτεθεις

μου χει τυχει κ αυτο να τσακωθω με τον εαυτο μου αναμεσα σε αυτα που θελω να κανω κ αυτα που πρεπει να κανω.

[dreamful]

ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ


Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα.

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ.
Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα `ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

[dreamful]

αρχισε η κατηφορα, επειδη συνειδητοποιησα οτι ειμαι σε κατηφορα εδω και σχεδον μια δεκαετια.
κλαιω καθε μερα.
θα ενημερωθει ο γιατρος μου, αν και πιστευω ακραδαντα οτι κανενα αντικαταθλιπτικο του κοσμου, δεν μπορει να μου δωσει πισω τα χαμενα μου χρονια.

https://www.youtube.com/watch?v=ZbX0AKHPDPA

[dreamful]

"ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΑΛΛΟΣ ΚΙ ΟΧΙ ΕΓΩ ΜΕΣ 'ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑ...."

ΑΥΤΟΣ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠ'ΟΛΑ.
ΜΕ ΔΙΑΛΥΕΙ...

[dreamful]

https://www.youtube.com/watch?v=I_3ZlJH7mUg

[αλεξανδρος_77]

xμμμ.. κ γω αλλος ειμουν αλλα γνωρισα καπιους που αυτοι με επανεφεραν πισω σε μενα
αλλα.. δε με πειραζε που ειμουν αλλος
αλλα με πειραζε που καπιες φορες δεν ηξερα πως να πλησιασω αυτους που ηταν σαν εμενα
αντιπαραθεση αναμεσα στον αλλο κ σε μενα.

[dreamful]

προς ολους τους συμφορουμητες πλην του Αλεξανδρου.

γιατι τοσο ελαχιστη συμετοχη απο μελη στο θρεντ μου αλλα και γενικοτερα σε αυτο το υποφορουμ?
φοβαστε μηπως ειμαστε "οι μανιοκαταθλιπτικοι που χτυπιομαστε στα πατωματα?"
ακομη και να συνεβενε αυτο, μεσω του φορουμ ξερετε δεν ειναι κολλητικο.
ο θυμος μου οφειλεται στο γεγονος, οτι οπως ειναι εμφανες περναω καταθλιπικο επεισοδιο καθως και κριση αυτογνωσιας και μοιαζει να μην αφορα κανενα πλην του Αλεξανδρου.