Πότε θα ηρεμήσω

[Natalia_sups]

Εγω δεν θα σου πω να κανεις αλλη σχεση γιατι αν δεν εισαι ετοιμη , αν δεν σου κανει κατι αλλος να περασεις στο επομενο σταδιο δεν θα το κανεις ποτε... Οταν ειναι η καταλληλη στιγμη και νιωσεις εσυ καλα πρωτα απ ολα με τον εαυτο σου...
Ουτε θα σου πω οτι ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος .... Γιατι πολυ απλα οσο χρονος και αν περασει καποια πραγματα μενουν ισως θαμπα, αλλα μενουν ποσο μαλλον οταν σε εχουν πονεσει τοσο... Ασε που το χρονικο οριο οριο για τον καθενα ειναι διαφορτικο...
Τι θα σου πω αληθεια? Οτι σιγουρα δεν υπαρχουν μαγικες συνταγες ... Αυτο το γνωριζω καλα...
Σιγουρα δεν ειναι ωραιο να συγκρινεις ειτε καλο ειτε κακο καθε επομενη σχεση...η τουλαχιστον που παει να γινει σχεση...
Εχεις θυμο μεσα σου πολυ ..... Και εγω μαζι σου...
Εχεις ομως και ενα φοβο μεγαλο νομιζω ... Δεν ξερω αν ειναι για τη σχεση ( οποτε ερθει) , για τους ανθρωπους , για σενα... Για την εμπιστοσυνη την αφοσιιωση ... Αξιες που εχασες μεσα σε μια μακροχρονια σχεση
Ισως δεν εμπιστευεσαι και τον εαυτο σου η λες γιατι σε μενα κλπ ? Φοβασαι και εσενα την ιδια ....
Ποια ειναι αραγε η λυση ? Ελα ντε ...
Σε τρωει και η περιεργια και ολο πας και βλεπεις και αυτο το φεις ... Πιο κακο σου κανει αυτο αλλα δεν μπορεις ρε παιδι μου θελεις να δωσεις αλλη μια μουντζα στον εαυτο σου να τον βασανισεις κι αλλο...
Καποια στιγμη δεν ξερω ποτε, το ξαναειπα θα σκεφτεσαι πιο ηρεμα ποσο ηλιθιος ηταν και τωρα το λες με πιο πολλα νευρα ομως , και γιατι ασχοληθηκες τοσο πολυ μαζι του...

Ποτε λοιπον θα περασει? Ισως οταν θα το αφησεις εσυ να περασει... Ισως οταν πια ετοιμη απο καθε αποψη αρχιζειςε να δινεις ευκαιριες στον εαυτο σου κυριως και σε οσους σε πλησιαζουν ... Ισως οταν ολοι οι φοβοι δεν ειναι πια τοσο εντονοι ... Ισως οταν θα ειναι η καταλληλη στιγμη , ο καταλληλος ανθρωπος χωρις απαραιτητα να σημαινει πωςσου λεω να κανεις τωρα σχεση η οτι καποιος αλλος θα σε λυτρωσει απο αυτο...
οχι η μοναδικη απαντηση που μπορω να δωσω ειναι Οταν το επιτρεψει η Ναταλια!!!!!!!!!

Σε ευχαριστω που αφιερωσες το χρονο και τη προσοχη σου στο θεμα μου, νιωθω οτι καταλαβαινεις αρκετα πραγματα για τη κατασταση στην οποια εχω βρεθει και το εκτιμω πολυ. Εχεις δικιο σε αρκετα πραγματα, κι εγω το πιστευω οτι ουτε αλλη σχεση ειναι η απαντηση και κανεις αλλος δεν μπορει να με λυτρωσει απο αυτο οπως ευστοχα ειπες, πρεπει να το καταφερω μονη μου και ουτε ο χρονος μονος του αρκει. Και ναι καποια πραγματα μενουν και το ξερω οτι θα μεινουν οσο κι αν θαμπωνουν και οσο κι αν μαλακωνει καθετι ασχημο με τον καιρο. Δεν γινεται να μην αφησει ιχνη. Η συγκριση κι ειναι αναποφευκτη σε μικροτερο η μεγαλυτερο βαθμο πολυ απλα γιατι ηταν η μοναδικη σχεση που ειχα, η πρωτη και κρατησε και πολλα χρονια. Ετσι γνωρισα τον ερωτα και η εννοια αυτη ειναι ταυτοσημη μεσα μου με αυτη την εμπειρια, ειναι το μονο σημειο αναφορας μου για το τι ειναι ερωτας οτι βλακεια και αν ηταν τελικα. Οποτε δεν γινεται να μην το σκεφτομαι καθε φορα που κατι ψευτογινεται. Ηταν λαθος μου που αφησα τη πρωτη μου σχεση να κρατησει τοσο και να παει τοσο μακρια, πολυ μεγαλο λαθος. Αυτο δεν ξερω πως λυνεται και για την ωρα δεν με αφορα, η συγκριση ειναι το τελευταιο μου προβλημα.
Οσο για τον θυμο που λες, δεν εχω τοσο θυμο οσο πικρια και λυπη οταν τα ψευτοθυμαμαι...Ο θυμος κανει σπανιες εμφανισεις.
Για τον φοβο εχεις δικιο. Εχω φοβο για ολα αυτα που λες και σχεσεις και ανθρωπους και εμενα. Και δεν εχει να κανει μονο με το τι μου συνεβη...αρχισα να παρατηρω γενικα γυρω μου μετα τα ζευγαρια τους ανθρωπους γενικα, ολα αυτα...αυτη τη στιγμη λογου χαρη βρισκομαι σε συμμαζωξη με πεντε ζευγαρια παιδια σκυλια...ξενερωμα :/ Βλεπω ραγισματα παντου. Φυσικα και ειναι μια εφημερη ψευδαισθηση και η αφοσιωση και η εμπιστοσυνη και ολα αυτα. Τυχαινει να ξερω κατι για καθε-εναν απο αυτους...δεν ξερω αν αυτο ειναι ενδεικτικο η αν πεφτω εγω συνεχεια πια στις περιπτωσεις στον περιγυρο μου η αν δεν διακρινω σωστα τι να πω πια. Που ειναι το σημειο που κανουμε εκπτωση γιατι αναγνωριζουμε λογικα την ανθρωπινη αδυναμια και την αποδεχομαστε και ποιο ειναι το σημειο που δεν κανουμε χιλιοστο πισω; Κρινω αυστηρα; Δεν ξερω, δεν νομιζω. Οσο για εμενα επισης εχεις δικιο, δεν το κρυβω. Ξερω ποια ειναι τα δικα μου λαθη αλλα περα απο καποια μαθηματα που εχω παρει και λαμβανω υποψη το να κανω καποια συγκεκριμενα πραγματα διαφορετικα θα σημαινε απλα να μην ειμαι ο εαυτος μου, με κουραζει. Οποτε δεν εχω προβλημα να παραδεχτω πως αισθανομαι οτι εχει να κανει και με εμενα προσωπικα το αδιεξοδο μου. Αλλα δεν αισθανομαι την αναγκη να με κατηγορω η να κατσω να τρελαθω ουτε καν. Νιωθω την αναγκη να αποδεχτω μερικα πραγματα και να βρω τι λειτουργει και τι ειναι καλο για εμενα και τι οχι. Για την ωρα νιωθω πως το καλο ειναι να ειμαι μονη μου και να προσπαθησω να ξεχασω το παρελθον και να ηρεμησω. Ειλικρινα μονο να ηρεμησω θελω, τπτ αλλο, ασχετα που το μυαλο μου κανει χιλιαδες στροφες το δευτερολεπτο χωρις λογο πανω σε αχρηστα πραγματα. Και πανω σε αυτο που ειπες τελευταιο: η αληθεια ειναι πως δεν θελει ουτε μπορει να το επιτρεψει η Ναταλια. Δεν ξερω γιατι και πως, ισως ειναι θεμα χρονου ισως οχι, ισως ποτε δεν θα θελησω, ισως με τον καιρο τα καταφερω, δεν εχω ιδεα...τεσπα σε ευχαριστω για την οπτικη που προσεφερες.

[mara035]

δεν ξερω αν πραγματικα σε βοηθησα .... Διεκρινα καποια πραγματα γι αυτο και σκεφτηκα να σου γραψω στο ποστ σου...
Μπορει να φταιει το οτι ηταν η μοναδικη σου σχεση, ποως λες, αν και μακροχρονια ... Δεθηκες , εμπιστευτηκες , αφοσιωθηκες , πιστεψες!! Αντε τωρα να βρεις το κουραγιο να το ξανακανεις ολο αυτο... Πρεπει να ιδρωσει πολυ ο αλλος για να σε πεισει...
Ασε που εκτος των αλλων εισαι και σε μια φφαση γενικης αρνησης ... Ναι ενταξει καποια στιγμη θα σου τη δωσει βεβαια και μπορει να αλλαξεις .... Ο καθενας περναει απο καποια σταδια και ποσο αυτα κρατουν εξαρταται και απο εμας τους ιδιους και απο το ποσο τα αφηνουμε...
Αυτο που περιγραφεις με τις ψευικες σχεσεις των γνωστων σου η σχεσεις οχι και τοσο αληθινες ουσιαστικες δυστυχως ειναι το προβλημα του σημερα.. Της κοινωνιας μας !!!!!!! και οχι μονο ερωτικα και φιλικα θα ελεγα ...
Η αφοσιωση και η εμπιστοσυνη θελουν και αληθινες σχεσεις ... Θελουν κοπο , θελουν να εισαι εκει για τον αλλον, θελουν και τι δεν θελουν !!!!!!!
Εμενα αυτο που μου κινει την περιεργεια ειναι γιατι δεν θελεις να φυγεις απο ολο αυτο ... Μπορει να σε ¨βολευει ¨κι ολας στη φαση που εισαι , να θες να ζησεις και ολο το δραμα και παραπανω κι ολας... Αυτο δεν το αναφερω για να απαντησεις σε μενα αλλα στον ιδιο σου τον εαυτο...
Κατανοω οτι σου ειναι παρα πλυ δυσκολο να ξανααφεθεις ... Κατανοω και συμφωνω οτι εχεις αναγκη απο αξιες που προεαναφερθηκαν ... Ομως εχε στο πισω μερος του μυαλου σου πως ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι ιδιοι ... Υπαρχουν και καλυτεροι υπαρχουν και χειροτεροι... Εγω δεν στεκομαι ομως σε μια μελλοντικη σχεση γιατι αυτο δεν θα μπορει να συμβει αν δεν τα βρεις πρωτα με τον εαυτο σου!!!!! Αυτο θελει και χρονο και δουλεια απο σενα!!!!!!
Τουλαχιστον μη μισεις τον εαυτο σου !!!!!!!!!Αξιζεις κατι πολυ καλυτερο απο εναν ηλιθιο που δεν σου φερθηκε καλα και καθεσαι και το σκεφτεσαι ακομα.. λογικο απο τη μια αλλα απο την αλλη νομιζω οτι οταν αρχισεις και επιτρεπεις πολλα στον εαυτο σου και αυτο θα αλλαξει... Θα υπαρχει αλλα οπως ειπα και στο προηγουμενο ποστ καπου πιο ξεθωριασμενο...
Δωσε ευκαιρια-ες στον εαυτο σου πρωτα απ ολα !!!!!!!!!!!

[anxious4ever]

Ειναι τετοιες εποχες που με βαραει οτι ακυρο υπαρχει στο συμπαν. Δεν μου εφταναν λοιπον ολα τα άλλα,εχει εννια μηνες που χωρισα. Απο σχεση πεντεμιση-εξι χρονων που πηγαινε για γαμο, τι πηγαινε, μιλαμε για χαραγμενες βερες τυπωμενα προσκλητηρια. Ηταν και το πρωτο μου θεμα εδω στο φορουμ. Με τον καιρο εχει απαλυνει ο πονος εχω ξεχαστει καπως, συνεχιζω τη ζωη μου, εκανα ξανα καποιες λιγες και καλες παρεες, αρχισα να φροντιζω την υγεια μου, δουλευω, κανω αλλα επαγγελματικα σχεδια για το μελλον, ειμαι πολυ δυνατοτερη...ο δρομος απο τα πατωματα προς τον θυμο ηταν μακρυς, μισος χρονος περιπου. Μετα απο το θυμο περασα στην απαθεια, πιο κοντα στην αποδοχη, εκανα διαφορα πισω μπρος...μια μου ελειπε μια με επιανε λυπη, μια θυμωνα μια αδιαφορουσα πληρως, ψύχρα. Ολο αυτο το διαστημα ειμαι σκληροπυρηνικα αποφασισμενη μεσα μου πως δεν εχει πισω, δεν μου επετρεψα να τρεφω αυταπατες ουτε για λιγο, στο κατω κατω ασχετα που στην πραξη τον χωρισα εγω, στην ουσια με παρατησε αυτος. Και ασχετα που ενας θεος ξερει τι περναω μεσα μου σταθηκα κυρια μετα το τελικο χι, εξαφανιστηκα. Μπορω να πω πιστεψα για μια στιγμη πως ισως προχωρω... Αλλα παντα ερχεται εκεινη η ******* η στιγμη...εκεινη η στιγμη που ολα θα καταρρευσουν παλι πανω σου σαν ενα σωρο τουβλα. Τι το ηθελα και κοιταξα το fb...βεβαιωθηκα για την υποψια μου οτι ειναι ακομα με την αλλη. Οχι σιγουρα αλλα υπηρξε ενδειξη. Μετα βεβαιωθηκα απο φιλη οτι υπαρχουν φωτο της αλλης που δεν φαινονται σε εμενα, καθεται και βαζει φιλτρο να μη τις βλεπω εγω. Εντωμεταξυ δεν το περιμενα ουτε αυτο...ποτε δεν της μιλησα ποτε δεν ξεκατινιαστηκα ποτε δεν εδωσα δικαιωμα, ασχετα που ειχε το θρασος να μου μιλα προσωπο με προσωπο πριν βγουν ολα στη φορα, λουζεται και ξερω οτι θα λουστει άλλα δικα της προβληματα. Και καλα να ειναι στη τελικη, χεστηκα, με γεια της με χαρα της. Η φιλη μου λεει πως το θεωρει λογικο που καθεται και φιλτραρει φωτο, εξι χρονια σχεση ηταν αυτη και φοβοταν μη τα ξαναβρισκαμε. Ελεος, χαρισμα σου μωρη το μουνοπανο μεχρι να το βαρεθεις (ειναι ναρκισσιστικη προσωπικοτητα αυτη, 100% δεν υπαρχει αλλη εκβαση κι αν γινει τι να πω ηταν μοιρα, εγω κουμπαρα). Κι εγω δεν καθομαι να κοιταω τα προφιλ συνεχεια και να πεφτω τοσο χαμηλα, μια φορα την εκανα αυτη τη μαλακια να προσφατα και αντε ζητημα αλλες δυο τρεις φορες μεσα σε εννια μηνες. Μεχρι προτινος ημουν οκ ξεχαστηκα...αλλα τι το ηθελα γαμωτο. Εξοργιστηκα παλι. Δεν ηξερα τωρα να κλαψω να θυμωσω να βαλω καμια φωτια λολ...δεν ηξερα τι νιωθω ουτε τωρα ξερω. Μουδιασα δακρυσα και ενιωθα θυμο με δεν ξερω τι...σοκ; Και τωρα θυμωνω που με νοιαζει ακομα....
Και ερχομαι στο ερωτημα μου...ποτε στο διαολο θα παψει να με νοιαζει πληρως; Δεν αντεχω. Πως διαγραφεις κατι τετοιο; Πολλοι μου λεγανε οταν προχωρησεις (στη προσωπικη μου ζωη) αλλα δεν παει ετσι. Καταρχην δεν μπορω. Δεν εχω καμια διαθεση, νιωθω σαν να μου τελειωσε, εληξα σα γυναικα δε μπορω. Οσες φορες πηγε να γινει κατι (τεσσερις) δεν μου εβγαινε. Ισως καταλαβαινα καποια πραγματα που φαινοντουσαν απο την αρχη λαθος... Αλλα την τελευταια φορα πχ ηταν ενα πολυ αξιολογο απο οτι φαινεται παιδι. Το ειχα γνωρισει το καλοκαιρι ακομα και ημασταν φιλοι και τον αγαπω σαν ανθρωπο και σαν φιλο αλλα μολις πηγε να γινει κατι παραπανω, ενω νομιζα οτι το ηθελα και επετρεψα να προχωρησει λιγο το πραγμα, μπλοκαρα. Του εκανα μια ειλικρινη κουβεντα και τελικα παραμενουμε φιλοι. Τι στο διαολο με οποιον αντρα παω να κανω κατι τον πιανω φιλο -_-
Αυτη η δουλεια θα γινεται; Και οκ παει στα κομματια δεν με απασχολει αυτο. Μια χαρα ειμαι μονη μου μπορω να ζησω ευχαριστημενη κι ετσι, βασικα χιλιες φορες καλυτερα, δεν εχω ενεργεια ουτε ορεξη ουτε δυναμη, ουτε ερωτα μεσα μου ουτε τιποτα για να μπλεξω με αντρα. Οσες φορες πηγα να κανω κατι ενα τεραστιο κομματι μου προσποιουνταν. Δεν παλευεται. Καλυτερα μονη και μη κατσει κανεις να μου πει μα μου με το χρονο θα δεις και ειναι να βρεθει ο σωστος και τετοια. Αντε γεια, καλοι χρυσοι αντρες υπαρχουν μπραβο κλαπ κλαπ αλλα οχι για εμενα. Δε θελω τιποτα.

Το προβλημα ειναι το εξης: Πως παυει να με νοιαζει το μουνοπανο ο πρωην μου χωρις να προχωρησω σε επομενο. Και δεν ειναι οτι τον θελω, ουτε οτι ειμαι οκ να τον βλεπω με αλλη..απο αυτα τα δυο προτιμω να τον καψω ζωντανο λολ. Ωραια πραγματα πασχαλιατικα...βασικα δεν με νοιαζει καν αυτος ουτε θα του ευχομουν κατι κακο. Το προβλημα μου δεν ειναι αυτος ειλικρινα. Το προβλημα μου και αυτο που δεν μπορω να ξεπερασω το ΓΕΓΟΝΟΣ. Την εμπειρια, το βιωμα μου, τη πουστια, πως το λενε. Δεν μπορω απλα. Πως το ξεχναω...; Εννεα μηνες δεν φτανουν. Υποθετω ουτε χρονος...μετα; Ποσο καιρο πια; Τι αλλο να κανω; Καθε φορα θα τα θυμαμαι και παντα θα καταστρεφεται η διαθεση μου και θα συγχιζομαι και θα στενοχωριεμαι; Δεν αρκει να τα ξεχασω...παντα θα γινεται κατι που θα μου τα θυμιζει. Πρεπει να αδιαφορησω. Πως θα αδιαφορησω; Βοηθεια.

επειδη δεν εισαι η πρωτη που χωρισε κ μετα απο πουστια..κ δυστυχως ουτε η τελευταια..θα σου πω εγω τι εκανα με τον πρωην μου οταν χωρισα...
δυστυχως δεν υπαρχουν συνταγες για να ξεπερασεςι τον χωρισμο αυτον...
θα σου πω μονο οτι πρεπει να αφησεις τον εαυτο σου να νιωσει ο.τι νιωσει..μην τον καταπιεζεις κ μεινουν υπολειμματα..παρατηρω μαι συνεχομενη αρνηση στο να νιωσεις ο.τι νιωθεις..γιατι βιαζεσαι τοσο?
να σου πω εγω..ασυνειδητα προφανως..επειδη αυτος προχωρησε...θες κ εσυ..μπορει να μη το καταλαβαινεις τωρα...ομως ετσι γινεται συνηθως..
ομως γιατι?γιατι να βιαστεις? 9 μηνες δεν ειναι πολλοι για να ξεπερασουμε ενα τραυματικο γεγονος..
εγω 1μιση χρονο εκανα να ξεπερασω πρωην..αφησα τον εαυτο μου ελευθερο..ηθελα να γινω καλα αμεσα..ειχα αρνηση στην αρχη..μετα ειδα οτι οσο το πολεμαγα..τοσο καταπιεζομουν.
δεν ξεκατινιαστικα, δεν ειχα καμια επαφη μαζι του..τιποτα..απλα εμεινα μονη..με αυτους που αγαπουσα,την οικογενεια μου, ενα βημα την φορα, καθε μερα γολγοθας..μεχρι που καποια στιγμη..δεν ειχα αλλα δακρυα..απλα προχωρουσα κ δεν το καταλαβαινα..οποτε ηθελα εκλαιγα..οποτε ηθελα θυμωνα κ οποτε ηθελα αδιαφορουσα..ο.τι ηθελα να βγαλω το εβγαλα..
στο τελος μετα απο 1 μιση χρονο, μετατραπηκα σε εναν δυναμικοτερο ανθρωπο..πιο δυνατο..απολαμβανα την ελευθερια μου κ την ανεξαρτησια μου..πιστεψα οτι ποτε ξανα δεν θα ερωτευθω..ομως το αφησα κ αυτο να κυλησει..ειπα "ο.τι γινει θα γινει"..
τελικα μετα απο 4 χρονια ερωτευθηκα σφοδρα τον αντρουλη μου κ ειμαι καλα! τον αγαπω πολυ κ ξερεις τι σκεφτομαι?οτι αν δεν ειχα χωρισει τοτε ..δεν θα ειχα ολα αυτα που εχω σημερα! εναν αντρουλη..που αγαπω..μια οικογενεια ομορφη..+ οτι απολαυσα κ την ελευθερια μου πριν..οποτε ΓΙΑΤΙ ΒΑΙΖΕΣΑΙ ΤΟΣΟ??σε πηραν τα χρονια?

[Natalia_sups]

επειδη δεν εισαι η πρωτη που χωρισε κ μετα απο πουστια..κ δυστυχως ουτε η τελευταια..θα σου πω εγω τι εκανα με τον πρωην μου οταν χωρισα...
δυστυχως δεν υπαρχουν συνταγες για να ξεπερασεςι τον χωρισμο αυτον...
θα σου πω μονο οτι πρεπει να αφησεις τον εαυτο σου να νιωσει ο.τι νιωσει..μην τον καταπιεζεις κ μεινουν υπολειμματα..παρατηρω μαι συνεχομενη αρνηση στο να νιωσεις ο.τι νιωθεις..γιατι βιαζεσαι τοσο?
να σου πω εγω..ασυνειδητα προφανως..επειδη αυτος προχωρησε...θες κ εσυ..μπορει να μη το καταλαβαινεις τωρα...ομως ετσι γινεται συνηθως..
ομως γιατι?γιατι να βιαστεις? 9 μηνες δεν ειναι πολλοι για να ξεπερασουμε ενα τραυματικο γεγονος..
εγω 1μιση χρονο εκανα να ξεπερασω πρωην..αφησα τον εαυτο μου ελευθερο..ηθελα να γινω καλα αμεσα..ειχα αρνηση στην αρχη..μετα ειδα οτι οσο το πολεμαγα..τοσο καταπιεζομουν.
δεν ξεκατινιαστικα, δεν ειχα καμια επαφη μαζι του..τιποτα..απλα εμεινα μονη..με αυτους που αγαπουσα,την οικογενεια μου, ενα βημα την φορα, καθε μερα γολγοθας..μεχρι που καποια στιγμη..δεν ειχα αλλα δακρυα..απλα προχωρουσα κ δεν το καταλαβαινα..οποτε ηθελα εκλαιγα..οποτε ηθελα θυμωνα κ οποτε ηθελα αδιαφορουσα..ο.τι ηθελα να βγαλω το εβγαλα..
στο τελος μετα απο 1 μιση χρονο, μετατραπηκα σε εναν δυναμικοτερο ανθρωπο..πιο δυνατο..απολαμβανα την ελευθερια μου κ την ανεξαρτησια μου..πιστεψα οτι ποτε ξανα δεν θα ερωτευθω..ομως το αφησα κ αυτο να κυλησει..ειπα "ο.τι γινει θα γινει"..
τελικα μετα απο 4 χρονια ερωτευθηκα σφοδρα τον αντρουλη μου κ ειμαι καλα! τον αγαπω πολυ κ ξερεις τι σκεφτομαι?οτι αν δεν ειχα χωρισει τοτε ..δεν θα ειχα ολα αυτα που εχω σημερα! εναν αντρουλη..που αγαπω..μια οικογενεια ομορφη..+ οτι απολαυσα κ την ελευθερια μου πριν..οποτε ΓΙΑΤΙ ΒΑΙΖΕΣΑΙ ΤΟΣΟ??σε πηραν τα χρονια?

Μα καθε αλλο εγω αν διαβασεις λιγο μετα τι λεω συμφωνω πως πρεπει να νιωθεις οτι νιωθεις και να μην το καταπιεζεις και αυτο κανω, αφηνομαι σε οτι νιωθω την εκαστοτε στιγμη οτι κι αν ειναι. Κατι παρεξηγησες, εγω δεν βιαζομαι καθολου, ισα ισα, αλλοι μου λενε ο ερωτας με ερωτα περναει κλπ...εγω ομως δεν ειμαι αυτης της αποψης. Απλα απηυδησα και απορησα με το ποτε επιτελους και πως θα βρω μονη μου τη ηρεμια μου και το τονισα εξαρχης οτι αυτο θελω. Ασχετο που με πιανει το αδικο και το γαμωτο οτι εγω γιατι δεν μπορω να προχωρησω ενω εκεινος ειναι περα βρεχει και τσιλ. Την ιδια σχεση ειχαμε, με την ιδια διαρκεια με τα ιδια ονειρα. Θα μου πεις την ειχε ξεπερασει τη σχεση κ οτι ψευτοενιωσε για μενα προφανεστατα οσο ημασταν ακομα μαζι και απλα προσποιουνταν ενα διαστημα οκ λογικο. Και ουτε αυτο με πειραζει γενικα, εχω τον δικο μου ρυθμο και δεν θα κατσω να τρελλαθω για αυτο. Απλα που να ξερω αν εννια μηνες η οχι ειναι αρκετοι για να ξεπερασει καποιος κατι τετοιο, μου συνεβη σαμπως κι αλλη φορα; Ο εγωισμος και ο θυμος μου μου λενε πως κι αυτοι πολλοι ειναι και δε γαμιεται, αλλα η ψυχη μου το ξερει πως δεν φτανουν. Και εχω ολες τις αλλες αποριες και ολα τα αλλα θεματα και τους φοβους που συζητησαμε και με τη mara035, δεν ειναι μονο θεμα χρονου. Τα χρονια οχι δεν με πηρανε, αλλα ουτε ειναι οκ να σκεφτομαι οπως σκεφτομαι σε αυτη την ηλικια και να εχω ζησει οσα εχω ζησει (λιγα). Ξοδεψα εξι χρονια που θα μπορουσαν να ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα και δραστηρια της ζωης μου ως φοιτητρια αλλα τελικα ολο αυτο με κρατησε πισω. Και 25 χρονων γαιδουρα με τα κοληματα μου οχι δεν ειναι οκ, ειναι προβλημα, δεν μπορω να σκεφτω ουτε να μιλησω ουτε να αντιδρασω σωστα. Θα μου πεις τι θα πει σωστα; Εσυ να σαι και να νιωθεις καλα και να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου κλπ...αλλα μη λεμε οτι θελουμε, μετραει το να 'σαι "ψημενος", οχι μονο με το αλλο φυλο, γενικα με τους ανθρωπους. Επισης δεν ειναι καν θεμα οτι βιαζομαι η αν με πηραν τα χρονια επειδη πολυ απλα δεν ξερω τελικα ποιο ειναι το επιθυμητο αποτελεσμα, οτι κινουμαι προς τα που και με πηραν τα χρονια; Να ανησυχησω για αυτο γιατι; Μη μου τελειωσουν τα ωαρια; λολ. Δεν ξερω πως να το βλεπω πια. Ξερω απλουστατα χυμα στο κυμα μου κανει ακρως ξενερωτο και αγνωστο και χαλια, ουτε καν μπορω να περασω καλα. Απο την αλλη κουραστηκα και φοβαμαι να τα παιρνω ολα σοβαρα και ειναι και λαθος πρακτικα. Οποτε το λεω εγω και το πιστευω οτι δεν θελω τιποτα ασχετα που δεν με πιστευει κανεις.

[nick190813]

Μα καθε αλλο εγω αν διαβασεις λιγο μετα τι λεω συμφωνω πως πρεπει να νιωθεις οτι νιωθεις και να μην το καταπιεζεις και αυτο κανω, αφηνομαι σε οτι νιωθω την εκαστοτε στιγμη οτι κι αν ειναι. Κατι παρεξηγησες, εγω δεν βιαζομαι καθολου, ισα ισα, αλλοι μου λενε ο ερωτας με ερωτα περναει κλπ...εγω ομως δεν ειμαι αυτης της αποψης. Απλα απηυδησα και απορησα με το ποτε επιτελους και πως θα βρω μονη μου τη ηρεμια μου και το τονισα εξαρχης οτι αυτο θελω. Ασχετο που με πιανει το αδικο και το γαμωτο οτι εγω γιατι δεν μπορω να προχωρησω ενω εκεινος ειναι περα βρεχει και τσιλ. Την ιδια σχεση ειχαμε, με την ιδια διαρκεια με τα ιδια ονειρα. Θα μου πεις την ειχε ξεπερασει τη σχεση κ οτι ψευτοενιωσε για μενα προφανεστατα οσο ημασταν ακομα μαζι και απλα προσποιουνταν ενα διαστημα οκ λογικο. Και ουτε αυτο με πειραζει γενικα, εχω τον δικο μου ρυθμο και δεν θα κατσω να τρελλαθω για αυτο. Απλα που να ξερω αν εννια μηνες η οχι ειναι αρκετοι για να ξεπερασει καποιος κατι τετοιο, μου συνεβη σαμπως κι αλλη φορα; Ο εγωισμος και ο θυμος μου μου λενε πως κι αυτοι πολλοι ειναι και δε γαμιεται, αλλα η ψυχη μου το ξερει πως δεν φτανουν. Και εχω ολες τις αλλες αποριες και ολα τα αλλα θεματα και τους φοβους που συζητησαμε και με τη mara035, δεν ειναι μονο θεμα χρονου. Τα χρονια οχι δεν με πηρανε, αλλα ουτε ειναι οκ να σκεφτομαι οπως σκεφτομαι σε αυτη την ηλικια και να εχω ζησει οσα εχω ζησει (λιγα). Ξοδεψα εξι χρονια που θα μπορουσαν να ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα και δραστηρια της ζωης μου ως φοιτητρια αλλα τελικα ολο αυτο με κρατησε πισω. Και 25 χρονων γαιδουρα με τα κοληματα μου οχι δεν ειναι οκ, ειναι προβλημα, δεν μπορω να σκεφτω ουτε να μιλησω ουτε να αντιδρασω σωστα. Θα μου πεις τι θα πει σωστα; Εσυ να σαι και να νιωθεις καλα και να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου κλπ...αλλα μη λεμε οτι θελουμε, μετραει το να 'σαι "ψημενος", οχι μονο με το αλλο φυλο, γενικα με τους ανθρωπους. Επισης δεν ειναι καν θεμα οτι βιαζομαι η αν με πηραν τα χρονια επειδη πολυ απλα δεν ξερω τελικα ποιο ειναι το επιθυμητο αποτελεσμα, οτι κινουμαι προς τα που και με πηραν τα χρονια; Να ανησυχησω για αυτο γιατι; Μη μου τελειωσουν τα ωαρια; λολ. Δεν ξερω πως να το βλεπω πια. Ξερω απλουστατα χυμα στο κυμα μου κανει ακρως ξενερωτο και αγνωστο και χαλια, ουτε καν μπορω να περασω καλα. Απο την αλλη κουραστηκα και φοβαμαι να τα παιρνω ολα σοβαρα και ειναι και λαθος πρακτικα. Οποτε το λεω εγω και το πιστευω οτι δεν θελω τιποτα ασχετα που δεν με πιστευει κανεις.

Θα την βρεις την ηρεμια σ ,μην βιάζεσαι
Αλλα ισχυει οτι ο ερωτας με ερωτα περναει

[Natalia_sups]

δεν ξερω αν πραγματικα σε βοηθησα .... Διεκρινα καποια πραγματα γι αυτο και σκεφτηκα να σου γραψω στο ποστ σου...
Μπορει να φταιει το οτι ηταν η μοναδικη σου σχεση, ποως λες, αν και μακροχρονια ... Δεθηκες , εμπιστευτηκες , αφοσιωθηκες , πιστεψες!! Αντε τωρα να βρεις το κουραγιο να το ξανακανεις ολο αυτο... Πρεπει να ιδρωσει πολυ ο αλλος για να σε πεισει...
Ασε που εκτος των αλλων εισαι και σε μια φφαση γενικης αρνησης ... Ναι ενταξει καποια στιγμη θα σου τη δωσει βεβαια και μπορει να αλλαξεις .... Ο καθενας περναει απο καποια σταδια και ποσο αυτα κρατουν εξαρταται και απο εμας τους ιδιους και απο το ποσο τα αφηνουμε...
Αυτο που περιγραφεις με τις ψευικες σχεσεις των γνωστων σου η σχεσεις οχι και τοσο αληθινες ουσιαστικες δυστυχως ειναι το προβλημα του σημερα.. Της κοινωνιας μας !!!!!!! και οχι μονο ερωτικα και φιλικα θα ελεγα ...
Η αφοσιωση και η εμπιστοσυνη θελουν και αληθινες σχεσεις ... Θελουν κοπο , θελουν να εισαι εκει για τον αλλον, θελουν και τι δεν θελουν !!!!!!!
Εμενα αυτο που μου κινει την περιεργεια ειναι γιατι δεν θελεις να φυγεις απο ολο αυτο ... Μπορει να σε ¨βολευει ¨κι ολας στη φαση που εισαι , να θες να ζησεις και ολο το δραμα και παραπανω κι ολας... Αυτο δεν το αναφερω για να απαντησεις σε μενα αλλα στον ιδιο σου τον εαυτο...
Κατανοω οτι σου ειναι παρα πλυ δυσκολο να ξανααφεθεις ... Κατανοω και συμφωνω οτι εχεις αναγκη απο αξιες που προεαναφερθηκαν ... Ομως εχε στο πισω μερος του μυαλου σου πως ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι ιδιοι ... Υπαρχουν και καλυτεροι υπαρχουν και χειροτεροι... Εγω δεν στεκομαι ομως σε μια μελλοντικη σχεση γιατι αυτο δεν θα μπορει να συμβει αν δεν τα βρεις πρωτα με τον εαυτο σου!!!!! Αυτο θελει και χρονο και δουλεια απο σενα!!!!!!
Τουλαχιστον μη μισεις τον εαυτο σου !!!!!!!!!Αξιζεις κατι πολυ καλυτερο απο εναν ηλιθιο που δεν σου φερθηκε καλα και καθεσαι και το σκεφτεσαι ακομα.. λογικο απο τη μια αλλα απο την αλλη νομιζω οτι οταν αρχισεις και επιτρεπεις πολλα στον εαυτο σου και αυτο θα αλλαξει... Θα υπαρχει αλλα οπως ειπα και στο προηγουμενο ποστ καπου πιο ξεθωριασμενο...
Δωσε ευκαιρια-ες στον εαυτο σου πρωτα απ ολα !!!!!!!!!!!

Δεν θεωρω πως ειμαι σε φαση αρνησης...εσυ ως προς τι λες πως ειμαι σε αρνηση;
Το ελεγα και με μια φιλη σημερα παντως ποσο δυσκολο πραγμα ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις και ισχυει και συμφωνοτμε, ασχετα που το βλεπουμε απο δυο διαφορετικα ακρα (εγω με μια σχεση κι εκεινη χρονος και νεα σχεση). Ειναι μπαχαλο και θελει χιλια δυο οπως λες και στο κατω κατω γιατι να σκοτιστει καποιος να καταβαλλει την προσπαθεια; Εδω τους δικους μας δαιμονες ζοριζομαστε να παλεψουμε φαντασου να μπλεκονται και μεταξυ τους...χερια ποδια κωλοι ενα γιναμε ολοι λολ. Εδω ειπα σε προσωπο που εμπιστευομαι τι γινοταν λιγο πριν χωρισω και του ζητησα τη γνωμη του επειδη ειχε κανει κι αυτος τις μαλακιτσες του πριν παντρευτει και μου λεει "τι να σου πω μπορει η προθεση αν γινει βλακεια μετα να ειναι η καλυτερη των καλυτερων αλλα και παλι δεν σημαινει κατι, εδω δεν μπορω να σου εγγυηθω για τον ευατο μου"....και ετσι ειναι. Δεν ειναι οτι δεν εχω πιστη πως υπαρχουν εκει εξω ανθρωποι με τις καλυτερες των προθεσεων, ειναι πως η προθεση δεν σημαινει οτι δεν θα πληγωθει η θα αδικηθει καπως καποιος απο τους δυο, αυτο ειναι δεδομενο για μενα. Και δεν ειναι οτι μισω τον εαυτο μου οπως αναφερεις, ειναι οτι αναγνωριζω τα ορια μου και ισα ισα θελω να τον γνωρισω καλυτερα μονη μου για να μπορω να κρινω καλυτερα αλλες καταστασεις...και τι εννοεις οταν λες να επιτρεπω πολλα στον εαυτο μου; Οσο για το γιατι δεν θελω να το αφησω ολο αυτο που ειπες οτι σου κινει τη περιεργεια δεν εχεις αδικο...εν μερει η μιζερια μας μας γλυκαινει καμια φορα, μας ειναι γνωριμη και οικεια, μπορει σε ενα βαθμο να μου συμβαινει και αυτο.Αλλα δεν νομιζω πως παιζει τον μεγαλυτερο ρολο. Θελω απλα να θυμαμαι.

[Natalia_sups]

Θα την βρεις την ηρεμια σ ,μην βιάζεσαι
Αλλα ισχυει οτι ο ερωτας με ερωτα περναει

Αν ημασταν φιλοι και τα λεγαμε αυτα λαιβ θα σε βαρουσα τωρα -_-
Μπατσες χαχαχαχαχα...εχουμε ιδρωσει να λεμε πως δεν μας ταιριαζει αυτη η λογικη κι εσυ εκει.

[nick190813]

Αν ημασταν φιλοι και τα λεγαμε αυτα λαιβ θα σε βαρουσα τωρα -_-
Μπατσες χαχαχαχαχα...εχουμε ιδρωσει να λεμε πως δεν μας ταιριαζει αυτη η λογικη κι εσυ εκει.

χααχαχ βαρας κιόλας?:P
Τα πιστευω μου ειναι αυτα τι να κανουμε.πρεπει να τα υποστηριξω και στους αλλουσ

[WhyAlwaysMe?]

χααχαχ βαρας κιόλας?:P
Τα πιστευω μου ειναι αυτα τι να κανουμε.πρεπει να τα υποστηριξω και στους αλλουσ

Μην την θυμώνεις και εσύ.:Ρ

[Natalia_sups]

χααχαχ βαρας κιόλας?:P
Τα πιστευω μου ειναι αυτα τι να κανουμε.πρεπει να τα υποστηριξω και στους αλλουσ

Αμε εχω και βαρυ χερι :P
Καλα κανεις και εχεις τα πιστευω σου και το σεβομαι, (αφου ριξω τη μπατσα λολ) αλλα δεν μου ταιριαζουν τι να κανουμε :) thanks για τη γνωμη σου παντως.

[nick190813]

Αμε εχω και βαρυ χερι :P
Καλα κανεις και εχεις τα πιστευω σου και το σεβομαι, (αφου ριξω τη μπατσα λολ) αλλα δεν μου ταιριαζουν τι να κανουμε :) thanks για τη γνωμη σου παντως.

χαχαχ
εντάξει αμα δεν σ ταιριάζουν πάω πάσο αν και νομίζω οτι ειναι τα σωστά :p

[Natalia_sups]

χαχαχ
εντάξει αμα δεν σ ταιριάζουν πάω πάσο αν και νομίζω οτι ειναι τα σωστά :p

Να σε ρωτησω λοιπον...εσενα θα ηθελες να σε ερωτευτει καποια για να ξεπερασει καποιον αλλο και για να εισαι ο επιδεσμος στις πληγες της, η να σε ερωτευτει οντας ενας αυτονομος δυνατος ευτυχισμενος ανθρωπος που στεκεται στα δυο του ποδια και δεν σε εχει αναγκη σαν "επιδεσμο" και απλα σε θελει;

[nick190813]

Να σε ρωτησω λοιπον...εσενα θα ηθελες να σε ερωτευτει καποια για να ξεπερασει καποιον αλλο και για να εισαι ο επιδεσμος στις πληγες της, η να σε ερωτευτει οντας ενας αυτονομος δυνατος ευτυχισμενος ανθρωπος που στεκεται στα δυο του ποδια και δεν σε εχει αναγκη σαν "επιδεσμο" και απλα σε θελει;

Ετσι οπως το εθεσες στην αρχη, εχεις ενα δικιο δεν θα ηθελα να ειμαι επιδεσμος στις πληγες ,αλλά θα προτιμουσα οντως μια ευτυχισμενη κοπέλα,Αλλά οταν αρχιζεις κατί καινουργιο και υπάρχει έρωτας δεν νομίζω οτι εισαι επιδεσμος στις πληγες ,δεν σου ειπα να βρεις εναν, μονο και μόνο για να ξεπεράσεις τοτε θα "λεγεται " επιδεσμος ,είπα εαν μπορείς να γνωρισεις και να ερωτευτεις .Επιδεσμος ειναι οταν προχωρησεις χωρις να υπάρχουν αισθηματα, απλα και μόνο για ξεπεράσεις/ξεχασεις, οταν ομως υπάρχει και ο ερωτας για το καινουργιο δεν το θεωρω ετσι.

[Natalia_sups]

Ετσι οπως το εθεσες στην αρχη, εχεις ενα δικιο δεν θα ηθελα να ειμαι επιδεσμος στις πληγες ,αλλά θα προτιμουσα οντως μια ευτυχισμενη κοπέλα,Αλλά οταν αρχιζεις κατί καινουργιο και υπάρχει έρωτας δεν νομίζω οτι εισαι επιδεσμος στις πληγες ,δεν σου ειπα να βρεις εναν, μονο και μόνο για να ξεπεράσεις τοτε θα "λεγεται " επιδεσμος ,είπα εαν μπορείς να γνωρισεις και να ερωτευτεις .Επιδεσμος ειναι οταν προχωρησεις χωρις να υπάρχουν αισθηματα, απλα και μόνο για ξεπεράσεις/ξεχασεις, οταν ομως υπάρχει και ο ερωτας για το καινουργιο δεν το θεωρω ετσι.

Ε δε μπορω ακομα και δε ξερω τι θα μπορω η δε θα μπορω αυριο μεθαυριο τι λεμε λολ...εγω ρωτουσα για το τι μπορω να κανω με τα τωρινα μου συναισθηματικα δεδομενα. Κατα τ'αλλα οκ ξερω'γω, μπορει και να ισχυει οπως το λες, απλα δεν με αφορα για τους λογους που σου περιεγραψα. Αυτο :)

[nick190813]

Ε δε μπορω ακομα και δε ξερω τι θα μπορω η δε θα μπορω αυριο μεθαυριο τι λεμε λολ...εγω ρωτουσα για το τι μπορω να κανω με τα τωρινα μου συναισθηματικα δεδομενα. Κατα τ'αλλα οκ ξερω'γω, μπορει και να ισχυει οπως το λες, απλα δεν με αφορα για τους λογους που σου περιεγραψα. Αυτο :)

με τα τωρινα ε?υπομονή και να μην ξαναασχοληθεις αυτο ειναι το καλυτερο
Μπορεις να πας να ασχοληθεις και με την πυγμαχια(να σ φυγουν λιγα νευρακια) γτ σ βλεπω λιγο αγρια :p