Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (Μέρος 'Α)

[M87]

Για όσους μόλις βρέθηκαν σε αυτή τη σελίδα, η συζήτηση ξεκινάει στην 10η περίπου σελίδα, παίρνει φωτιά στις σελίδες 12 και 13 και μετά από μια διακοπή στη μέση της 13 συνεχίζει από τη σελίδα 15 πάνω-πάνω μέχρι εδώ με τις σελίδες 17~20 σε πιο χαλαρούς ρυθμούς συζήτησης. Στην σελίδα 21 ξαναπιάσαμε το όλο θέμα και συνεχίζουμε! Άποψη μου είναι ότι η συζήτηση που διεξήχθηκε είναι εξίσου καλή - αν όχι καλύτερη - με την ανάρτηση την ίδια.

Καυτές σελίδες:
12 εώς 13 (μέσο),
16 τέλος εώς 17,
21 εώς 23

[cdeleted29517]

Αυτό που λέω είναι ότι το 100% μπορεί να μην είναι η απόδοση που φαντάζεσαι αλλά κάτι κατώτερο.....Και αν δεν υπάρχει σήμερα δεν ξέρεις αν μπορεί να υπάρξει....Δεν έχεις αποδείξεις για το τι είναι το 100 % γιατί δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα όπως λες..........

[M87]

Αυτό που λέω είναι ότι το 100% μπορεί να μην είναι η απόδοση που φαντάζεσαι αλλά κάτι κατώτερο.....Και αν δεν υπάρχει σήμερα δεν ξέρεις αν μπορεί να υπάρξει....Δεν έχεις αποδείξεις για το τι είναι το 100 % γιατί δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα όπως λες..........

Σε διορθώνω στο τελευταίο "υπάρξει". Υποθέτω ότι εννοείς ότι "Δεν ΞΕΡΟΥΜΕ τι υπάρχει" αντί για "Δεν έχεις αποδείξεις για το τι είναι το 100 % γιατί δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα όπως λες.". Εγώ θεωρώ ότι υπάρχουν ιατρικές υπηρεσίες που είναι για όλους μας, και άλλες οι οποίες είναι για λίγους. Όπως και με την εκπαίδευση. Κάποια σχολεία είναι για όλους και κάποια άλλα για λίγους.

[cdeleted29517]

Για λίγους τι εννοείς? Για λεφτάδες κλπ? Και εννοείς για την ψυχοθεραπεία? Όχι φανταζομαι......

[M87]

Για λίγους τι εννοείς? Για λεφτάδες κλπ? Και εννοείς για την ψυχοθεραπεία? Όχι φανταζομαι......

Είτε πλούσιους είτε πολύ σημαντικούς ανθρώπους.

[cdeleted29517]

Δεν ξέρουμε τι μπορεί να υπάρξει, γιατί δεν έχει υπάρξει ποτέ.....Γίνεται να συγκρίνουμε αυτό που υπάρχει και να το χαρακτηρίσουμε ως κακό με αυτό που δεν έχει υπάρξει?

[M87]

Ή αντί για "αυτό που δεν έχει υπάρξει", "αυτό το οποίο ενδεχομένως υπάρχει".

[cdeleted29517]

Το ''αυτό το οποίο ενδεχομένως υπάρχει'' ποιο είναι? Αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει αλλά δεν υπάρχει λόγω συμφερόντων κλπ?

[M87]

Σωστά. Εκτός και αν δεχθούμε ότι όλοι είμαστε ίσοι κλπ κλπ. Τα οποία όπως βλέπεις στην πράξη δεν ισχύουν.

[cdeleted29517]

........................................

[M87]

Για όσους μόλις βρέθηκαν σε αυτή τη σελίδα, η συζήτηση ξεκινάει στην 10η περίπου σελίδα, παίρνει φωτιά στις σελίδες 12 και 13 και μετά από μια διακοπή στη μέση της 13 συνεχίζει από τη σελίδα 15 πάνω-πάνω μέχρι εδώ με τις σελίδες 17~20 σε πιο χαλαρούς ρυθμούς συζήτησης. Στην σελίδα 21 ξαναπιάσαμε το όλο θέμα και συνεχίζουμε! Άποψη μου είναι ότι η συζήτηση που διεξήχθηκε είναι εξίσου καλή - αν όχι καλύτερη - με την ανάρτηση την ίδια.

Καυτές σελίδες:
12 εώς 13,
16 εώς 17,
21 εώς 23



Την καλημέρα μου σε όλους! Cube είσαι μέσα;

[cdeleted29517]

Να ρωτήσω κάτι ως προς το δεν είναι όλοι το ίδιο κλπ?
Ας πούμε ότι η ψυχοθεραπεία δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε, δέχεσαι όμως ότι άλλος παράγει 10 και άλλος παράγει 15? Και το τέλειο ας είναι το 100, δεν πειράζει..........
Το σύστημα τους διαφθείρει όλους το ίδιο? Όχι λέω εγώ........
Σήμερα πχ δεν υπάρχουν και καλοί και ηθικοί γιατροί , υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί κλπ? Ε υπάρχουν, πως να το κάνουμε δηλαδή? Αλλά δεν φτάνουν το 100 % γιατί δεν τους το επιτρέπει το σύστημα......

[M87]

Θα απαντήσω ατ' αρχάς για τους θεραπευτές: Εφόσον το κέρδος όλων τους βρίσκεται στην μη-αποθεραπεία του θεραπευόμενου, εάν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ παρήγαγε αποθεραπευμένους, όλοι οι θεραπευόμενοι θα βρισκόμασταν έξω από την πόρτα του να παρακαλάμε για σειρά και κανένας - ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ - δεν θα χάλαγε φράγκο τσακιστό για να δεις τους υπόλοιπους γιατί συγκριτικά θα ξέρανε ότι "είναι μάπα το καρπούζι". Εκείνος ο ένας μάλιστα θα μπορούσε να ανεβάσει τις αμοιβές του "στο Θεό" αν ήθελε πολύ απλά επειδή ξέρει ότι τα αξίζει τα λεφτά του (η πελατεία που περιμένει το αποδεικνύει αυτό ή αλλιώς "νόμος προσφοράς και ζήτησης"). Εσύ βλέπεις να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν μιλάω με απόλυτα ποσοστά επειδή, προφανώς, όλα τα δάχτυλα δεν είναι το ίδιο και τον α. θεραπευόμενο θα τον επαιρνε π.χ. ένα χρόνο να αποθεραπευτεί ενώ τον άλλο τρία. Όμως το γεγονός ότι ΚΑΠΟΙΟΙ θεραπευόμενοι αποχωρώντας από το γραφείο του και έχοντας τελειώσει δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα φαίνεται κοινωνικά. Θα έβλεπες τέτοιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (βλ. ανθρωπιά), σοφούς, υπομονετικούς, δίκαιους και με κοινή λογική και τα χαρακτηριστικά αυτά στο συνδυασμό τους έχουν εκλείψει. Ακόμα και αν ο θεραπευτής πρωτοξεκινώντας ήταν "παρθένος" και γεμάτος ιδανικά και ηθικές αξίες, το εξαναγκασμένο κυνήγι του χρήματος (φόροι, τέλη, νοίκια, λογαριασμοί, εισφορές) τον κάνει γρήγορα να αλλάξει "τροπαρι" και ρωτώντας τους "παλιούς", αφού ο ίδιος με τη λιγοστή πελατεία του με το ζόρι τα φέρνει βόλτα, μαθαίνει το "μυστικό". Οι ήδη πονηρεμένοι, ίσως από το γραφείο του πατέρα ή της μάνας εφαρμόζουν αυτά τα "κόλπα" με το καλημέρα.

[nick190813]

Θα απαντήσω ατ' αρχάς για τους θεραπευτές: Εφόσον το κέρδος όλων τους βρίσκεται στην μη-αποθεραπεία του θεραπευόμενου, εάν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ παρήγαγε αποθεραπευμένους, όλοι οι θεραπευόμενοι θα βρισκόμασταν έξω από την πόρτα του να παρακαλάμε για σειρά και κανένας - ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ - δεν θα χάλαγε φράγκο τσακιστό για να δεις τους υπόλοιπους γιατί συγκριτικά θα ξέρανε ότι "είναι μάπα το καρπούζι". Εκείνος ο ένας μάλιστα θα μπορούσε να ανεβάσει τις αμοιβές του "στο Θεό" αν ήθελε πολύ απλά επειδή ξέρει ότι τα αξίζει τα λεφτά του (η πελατεία που περιμένει το αποδεικνύει αυτό ή αλλιώς "νόμος προσφοράς και ζήτησης"). Εσύ βλέπεις να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν μιλάω με απόλυτα ποσοστά επειδή, προφανώς, όλα τα δάχτυλα δεν είναι το ίδιο και τον α. θεραπευόμενο θα τον επαιρνε π.χ. ένα χρόνο να αποθεραπευτεί ενώ τον άλλο τρία. Όμως το γεγονός ότι ΚΑΠΟΙΟΙ θεραπευόμενοι αποχωρώντας από το γραφείο του και έχοντας τελειώσει δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα φαίνεται κοινωνικά. Θα έβλεπες τέτοιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (βλ. ανθρωπιά), σοφούς, υπομονετικούς, δίκαιους και με κοινή λογική και τα χαρακτηριστικά αυτά στο συνδυασμό τους έχουν εκλείψει. Ακόμα και αν ο θεραπευτής πρωτοξεκινώντας ήταν "παρθένος" και γεμάτος ιδανικά και ηθικές αξίες, το εξαναγκασμένο κυνήγι του χρήματος (φόροι, τέλη, νοίκια, λογαριασμοί, εισφορές) τον κάνει γρήγορα να αλλάξει "τροπαρι" και ρωτώντας τους "παλιούς", αφού ο ίδιος με τη λιγοστή πελατεία του με το ζόρι τα φέρνει βόλτα, μαθαίνει το "μυστικό". Οι ήδη πονηρεμένοι, ίσως από το γραφείο του πατέρα ή της μάνας εφαρμόζουν αυτά τα "κόλπα" με το καλημέρα.

Και που θα ηξερες εσυ αν ενας αναμεσα στους τοσους χιλιαδες παρήγαγε αποθεραπευομενους? εγώ πιστευω οτι υπάρχουνε πολλοί που παραγουν αποθεραπευομενους ,αλλα δεν τους βρίσκεις τοσο ευκολα ωστε να κανεις ουρα εξω απο το γραφειο του.Οποτε δεν στεκει αυτό π λες

[M87]

Η σύντομη απάντηση στην ερώτηση σου είναι επειδή ψάχνω για αποθεραπευμένους.

Στη σελίδα 12 των σχολίων έκανα μια υπόθεση για 10 θεραπευομένους ανά θεραπευτή, για τους 3.100 ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές (1.400 και 1.700 μέλη αντίστοιχα ΣΕΨ και ΠΨΣ) που έχουμε στην Ελλάδα. Οι 10 θεραπευόμενοι, επί 30 ευρώ τη συνεδρία, επί 52 εβδομάδες το έτος (10*30*52 = 15.600 ευρώ) αφήνουν 15.600 ευρώ ανά θεραπευτή τα οποία προσφέρουν μια άνετη ζωή εάν δεν πληρώνει φόρους, νοίκι, λογαριασμούς και δεν κάνει οικογένεια. Οπότε είναι ασφαλές να πω ότι ο κάθε θεραπευτής, προκειμένου να επιβιώσει, έχει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ 10 θεραπευομένους στο γραφείο του.

Θα υποθέσω - πάλι συντηρητικά - ότι ο κάθε άνθρωπος έχει έναν μέσο κοινωνικό κύκλο 30 ατόμων (και σε αυτό συμπεριλαμβάνω οικογένεια, στενούς φίλους, επαγγελματικό κύκλο και γνωστούς). Και λέω συντηρητικά, γιατί η οικογένεια στην Ελλάδα (γονείς, αδέρφια, παιδιά, θείοι, θείες, ξαδέρφια) συνήθως είναι καμιά 30αρία άτομα από μόνοι τους.

Αν ο μέσος χρόνος αποθεραπείας (εάν έβγαιναν, όπως λες, αποθεραπευμένοι αλλά είναι δύσκολο να τους βρούμε) κρατούσε 5 χρόνια τότε κάθε πέντε χρόνια, Ο ΚΑΘΕ θεραπευτής θα βγάζει 10 αποθεραπευμένους. Δηλαδή, κάθε πενταετία θα είχαμε 3.100*10 = 31.000 αποθεραπευμένοι οι οποίοι έχουν κοινωνικό κύκλο 31.000*30 = 930.000 κόσμου οι οποίοι γνωρίζουν ΑΜΕΣΑ έναν τουλάχιστο αποθεραπευμένο. Αυτό ισχύει για μια πενταετία. Μέσα σε 25 χρόνια έχουμε 4.650.000 κόσμου οι οποίοι γνωρίζουν ΑΜΕΣΑ έναν τουλάχιστο αποθεραπευμένο. Δηλαδή, από το 1996 εώς το 2016 ΜΟΝΟ, οι μισοί σχεδόν Έλληνες θα ξέρανε κάποιον ο οποίος είναι αποθεραπευμένος!

Να το δώσω λίγο πιο παραστατικά αυτό:

Μια Αθήνα ολόκληρη, κάθε 25 χρόνια, αποτελείται από σχεδόν το 100% του, ως πληθυσμός, από άτομα τα οποία γνωρίζουν έναν τουλάχιστο αποθεραπευμένο!

Βλέπεις εσύ αυτό να είναι η σημερινή κατάσταση;

Τώρα λάβε υπόψιν σου τα εξής:
1ον Ότι ο ΣΕΨ ιδρύθηκε το 1963 παρακαλώ (53 χρόνια ύπαρξης) και ο ΠΨΣ το 1998 (18 χρόνια ύπαρξης).
2ον Ότι μόνο η οικογένεια στην Ελλάδα συνήθως αριθμεί 30 άτομα και εμείς χρησιμοποιήσαμε αυτό σαν παραδοχή ως το σύνολο του κοινωνικού κύκλου συμπεριλαμβανομένου οικογένειας, φίλων, επαγγελματικού κύκλου.
3ον Ότι οι θεραπευτές χρειάζονται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ 10 θεραπευομένους έκαστος ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ εξαιρούνται φόρων, λογαριασμών, ενοικίου και οικογένειας.
4ον Ότι δεν έχω λάβει υπόψιν μου τα ιδιωτικά γραφεία ψυχιάτρων / ψυχοθεραπευτών όπως και τις ψυχιατρικές κλινικές είτε εξειδικευμένες, είτε σε τμήματα γενικών/περιφερειακών νοσοκομείων.

Αν δεν πέιθεσαι με αυτό τον τρόπο σκέψου το εξής:

Η διαφήμιση του ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή είναι οι ευχαριστημένοι πελάτες του. Δεν χρειάζεται να ανακοινώσει ονόματα αποθεραπευμένων πελατών ο εκάστοτε θεραπευτής, αλλά δεν σου φαίνεται περίεργο που δεν ανακοινώνουν ΚΑΝ νούμερα; Δεν υφίσταται οποιοσδήποτε ανταγωνισμός μεταξύ τους και όλοι είναι ευχαριστημένοι και χορτάτοι. Φυσιολογικά θα τσακώνονταν για την πελατεία - εάν φυσικά δεχθώ το επιχείρημα ότι "πάνω από όλα είναι επαγγελματίες και τους ενδιαφέρουν οι εισπράξεις τους". Ούτε και οι σύλλογοι τους ενδιαφέρονται να συλλέξουν ή να ανακοινώσουν τέτοια στοιχεία (αποθεραπευμένοι κατ΄έτος) προφανώς γιατί δεν είναι ο σκοπός είτε του ένός είτε του άλλου συλλόγου.