Αυχενικό και ψυχολογικά

[δελφίνι]

40 ετών αλλά είχα κάποιες ενοχλήσει από πιο νωρίς.

και εγώ τόσο είμαι από τα 35 έχω ....να κάνεις γυμναστική θα κάνω και εγώ

[faihkaps]

Αν οπως λες ειναι παρενεργεια του φαρμακου,τοτε θα περασει καποια στιγμη, δεν θα κρατησει για παντα...μην απελπιζεσαι,αρκει που δεν ειναι κατι παθολογικο.Μην ξεχνας, οτι οσο εστιαζεις στο προβλημα, τοσο μεγαλωνει,διογκωνεται!Καλη δυναμη σου ευχομαι!!!Γραφε τις εξελιξεις,να ενημερωνομαστε!Οι περισσοτεροι,οταν βρισκουν τη λυση στο προβλημα τους δεν ξαναγραφουν.

[blackcrow]

Αν οπως λες ειναι παρενεργεια του φαρμακου,τοτε θα περασει καποια στιγμη, δεν θα κρατησει για παντα...μην απελπιζεσαι,αρκει που δεν ειναι κατι παθολογικο.Μην ξεχνας, οτι οσο εστιαζεις στο προβλημα, τοσο μεγαλωνει,διογκωνεται!Καλη δυναμη σου ευχομαι!!!Γραφε τις εξελιξεις,να ενημερωνομαστε!Οι περισσοτεροι,οταν βρισκουν τη λυση στο προβλημα τους δεν ξαναγραφουν.

Αυτό που με διέλυσε ψυχολογικά ήταν η μη διάγνωση. Πέρασα από τόσους γιατρούς και κανείς δεν έβρισκε τι συμβαίνει. Υπήρχε μια αοριστία. Τον πρώτο ενάμισι μήνα ήμουν ψύχραιμος. Μετά άρχισα να λυγίζω. Ένιωθα ότι δεν άντεχα άλλο.Θα συνεχίσω να γράφω.

[blackcrow]

Συνεχίζω με το ζάναξ και το cymbalta. Είμαι στην τέταρτη μέρα. Ο τρόμος έρχεται και φεύγει. Όπως τώρα. Φοβάμαι ότι θα χάσω το μυαλό μου. Έχω ανάκατες σκέψεις. Πήρα και τις υπόλοιπες εξετάσεις από το νοσοκομείο και είναι καλές αλλά δεν μπορώ να ησυχάσω από το άγχος. Είμαι χάλια. Φοβάμαι πάρα πολύ...
Λέω στον εαυτό μου ότι το έχεις ζήσει ξανά και έχεις βγει από το τούνελ. Αυτό με κρατά κάπως. Η σύντροφος μου είναι δίπλα μου.

[blackcrow]

Το μεγαλύτερο άγχος έρχεται το πρωί. Εκεί είναι που δε μπορώ να ηρεμήσω. Παίρνω μισό ζάναξ αλλά δε με πιάνει. Το βράδυ, κατά τη διάρκεια του ύπνου ιδρώνω και βλέπω παράξενα όνειρα. Σήμερα πρέπει να πάω επίσκεψη σε φίλο. Το σκέφτομαι. Αλλά θέλω να πάω. Ίσως αν πάω να είμαι καλύτερα.

[blackcrow]

Κουράστηκα παιδιά. Πραγματικά κουράστηκα. Δεν ξέρω τι να πρωτοβάλω σε σειρά. Το ψυχολογικό με την κατάθλιψη, το άγχος και όλα τα συναφή ή τα σωματικά που κάποια από αυτά δεν ξέρω αν είναι πραγματικά ή αν είναι από το ψυχολογικό;
Ξυπνώ το πρωί και δε θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι. Στον ύπνο μου βλέπω γιατρούς και ασθένειες.
Τα χέρια μου καίγονται, τα δάχτυλα μου είναι κατακόκκινα και πονάνε. Τα κρατώ σε απόσταση από το σώμα και μεταξύ τους. Κουράστηκα. Το ένα μετά το άλλο.
Πρέπει να βρω δύναμη...

[blackcrow]

Φοβάμαι ότι θα αποσυρθώ. Το Σάββατο βγήκα με παρέα και με έπιασε φοβερή εξάντληση. Δεν μπορούσα ούτε να ανοίξω το στόμα μου. Με ρωτούσαν διάφορα και απέφευγα. Το ίδιο και χθες. Με πήραν δυο φίλοι να βρεθούμε και πάνω στο μισάωρο ένιωσα εξάντληση, αίσθημα γρίπης και κάψιμο στα χέρια. Έφυγα προφασιζόμενος ότι είχα κάποια δουλειά. Φοβάμαι ότι όλο αυτό με βάζει στο περιθώριο.

[Georgia78]

Η εξαντληση μπορει να ειναι απο το χαπι .Κανε υπομονη ειναι νωρις ακομη και εγω τις πρωτες ημερες ετσι ημουν εξαντλημενη και ξυπνουσα με τρομο .Οχι οτι κοιμομουν ιδιατερα ο υπνος μου ηταν αρκετα ανησυχος και ξυπνουσα συνεχεια .Παντως παλι καλα που βγαινεις εγω μονο ξαπλα στο κραβετι ημουν εκεινες τις ημερες λες και ημουν αρρωστη και ενιωθα εντονο καψιμο στο σωμα .Σε λιγες μερες θα δεις την διαφορα

[blackcrow]

Η εξαντληση μπορει να ειναι απο το χαπι .Κανε υπομονη ειναι νωρις ακομη και εγω τις πρωτες ημερες ετσι ημουν εξαντλημενη και ξυπνουσα με τρομο .Οχι οτι κοιμομουν ιδιατερα ο υπνος μου ηταν αρκετα ανησυχος και ξυπνουσα συνεχεια .Παντως παλι καλα που βγαινεις εγω μονο ξαπλα στο κραβετι ημουν εκεινες τις ημερες λες και ημουν αρρωστη και ενιωθα εντονο καψιμο στο σωμα .Σε λιγες μερες θα δεις την διαφορα

Μακάρι να είναι από το χάπι. Όμως την εξάντληση την έχω 25 μέρες τώρα. Στο νοσοκομείο δε μου βρίσκουν κάτι συγκεκριμένο. Άλλοι λένε ότι είναι λοίμωξη που επιμένει και προκαλεί όλο αυτό, άλλοι ότι την έχει προκαλέσει η μακρά χρήση αντιβίωσης και άλλοι διάφορα άλλα. Κάτι εργαστηριακό δε φαίνεται στις εξετάσεις.
Μου εμφανίστηκε συγχρόνως με μια θλίψη. Ή μάλλον η θλίψη προηγήθηκε της εξάντλησης. Επίσης έχω υπόταση όλο αυτό το διάστημα (είμαι υποτασικός αλλά το αντικαταθλιπτικό και το αγχολυτικό προκαλούν επίσης υπόταση). Για όρεξη δε το συζητάμε. Έχω χάσει 3 με 4 κιλά και τρώω με το ζόρι. Προσπαθώ να βγαίνω. Όποτε μπορώ και δεν πέφτω στο κρεβάτι.

[Georgia78]

Μπορεις να κανεις εξεταση αυτες τις δυο βιταμινες που σου ειπα πιο πριν .Εγω που κανω θεραπεια και για αυτες ειδα διαφορα ακομη και στο περπατημα τωρα θα κανω και ενεση της Β12 που μου ειπε ο νευρολογος για να παρω τα πανω μου Και εγω εχασα κιλα βεβαια τωρα με τα χαπια επειδη βελτιωθηκε η διαθεση μου εβαλα 5 κιλα ουτε σε ενα μηνα και ελπιζω να βαλω αλλα 5 ακομη .Και εγω ετσι ημουν η μπουκια δεν κατεβαινε και μαλιστα εβλεπα φαγητο και μου ερχοταν να κανω εμετο αλλα αναγκαστικα επρεπε στην αρχη να τρωω πρωινο γιατι αν επαιρνα το χαπι πεινασμενη με πονουσε το στομαχι ολη την ημερα .

[ΕΡΙΚΑ]

Μακάρι να είναι από το χάπι. Όμως την εξάντληση την έχω 25 μέρες τώρα. Στο νοσοκομείο δε μου βρίσκουν κάτι συγκεκριμένο. Άλλοι λένε ότι είναι λοίμωξη που επιμένει και προκαλεί όλο αυτό, άλλοι ότι την έχει προκαλέσει η μακρά χρήση αντιβίωσης και άλλοι διάφορα άλλα. Κάτι εργαστηριακό δε φαίνεται στις εξετάσεις.
Μου εμφανίστηκε συγχρόνως με μια θλίψη. Ή μάλλον η θλίψη προηγήθηκε της εξάντλησης. Επίσης έχω υπόταση όλο αυτό το διάστημα (είμαι υποτασικός αλλά το αντικαταθλιπτικό και το αγχολυτικό προκαλούν επίσης υπόταση). Για όρεξη δε το συζητάμε. Έχω χάσει 3 με 4 κιλά και τρώω με το ζόρι. Προσπαθώ να βγαίνω. Όποτε μπορώ και δεν πέφτω στο κρεβάτι.

Καλησπερα, εχω να γραψω στο site πανω απο δυο χρονια... Γνωριμα οσα αναφερεις. Δεν διαβασα ολα το post αλλα εχω να σου πω τα εξης τα οποια αν θελεις τα κρατας αν θελεις τα πετας. Ψυχη και σωμα ειναι ενα. Οταν κατι δεν παει καλα με εμας και εννοω με το μεσα μας, οταν εχουμε καταθλιψη που θεωρω οτι ειναι μια εξαιρετικα δυσκολα καταταση (περασα και περναω), μυοσκελετικα χτυπαει σε αυχενα και μεση και οργανικα σε στομαχι και εντερο. Εμενα με χτυπησε και στα τεσσαρα που ανεφερα, και κυριως αυχενα και στομαχι.
Βρες εναν ψυχοθεραπευτη που θα τον εμπιστευτεις, και κανε θεραπεια ψυχαναλυτικου τυπου. Ειναι δυσκολη πολυ αλλα λυτρωτικη. Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις ουτε μαγικα χαπια. Μονος σου θα βρεις την ακρη του νηματος με την σωστη καθοδηγηση. Κανεις δεν ειπε οτι εινια ευκολο αλλα αξιζει οσο δεν φανταζεσαι. Σου μιλαει ενας ανθρωπος που εχει περασει τα πανδυνα. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με εντικαταθλιπτικα εαν χρειαζονται, ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ. Ειναι απολυτα λογικο να απελπιζεσαι. Ο πονος της καταθλιψης ειναι σαν μια μονιμη κηδεια στο μυαλο. Μονο οποιος το εχει περασει μπορει να το καταλαβει. Αλλα πιστεψε με ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Μην το παλευεισ ομως τοσο πολυ υπο την εννοια μην του πας κοντρα. Ειναι σαν να εχεις μπει σε ενα ποταμι και να σε παρασυρει και εσυ παλευεις κοντρα στο ρευμα με εαποτελεσμα να εξανντησαι. Αστο και θα σε βγαλει μονο του στην ακτη. Δωσε χρονο για τωρα και αγκαλιασε το. Μονο ετσι. Ο θεραπευτης θα σε βοηθησει να καταλαβεις τον εαυτο σου. Να λυσεις κομπους που ουτε φανταζοσουν οτι κουβαλας. Μην σε τρομαζει. Δεν εισαι μονος. Αληθεια θα περασει. Θελει χρονο, υπομονη και πιστη. Και κατι τελευταιο, συμβουλη που μου ειχε δωσει ενας ψυχιατρος...Οταν δεν ειμαστε καλα δεν βγαινουμε για ποτο. Μην προσδοκας να βγεις βολτα για να νιωσεις καλυτερα, γιατι αν δεν το καταφερεις θα γινεις ακομα χειροτερα. Εξω βγαινουμε οταν ειμαστε καλα και εχουμε διαθεση.... Δεν θα συμφωνησουν πολλοι με αυτο αλλα εμενα με βοηθησε.... Αυτα....για τωρα!

[blackcrow]

Καλησπερα, εχω να γραψω στο site πανω απο δυο χρονια... Γνωριμα οσα αναφερεις. Δεν διαβασα ολα το post αλλα εχω να σου πω τα εξης τα οποια αν θελεις τα κρατας αν θελεις τα πετας. Ψυχη και σωμα ειναι ενα. Οταν κατι δεν παει καλα με εμας και εννοω με το μεσα μας, οταν εχουμε καταθλιψη που θεωρω οτι ειναι μια εξαιρετικα δυσκολα καταταση (περασα και περναω), μυοσκελετικα χτυπαει σε αυχενα και μεση και οργανικα σε στομαχι και εντερο. Εμενα με χτυπησε και στα τεσσαρα που ανεφερα, και κυριως αυχενα και στομαχι.
Βρες εναν ψυχοθεραπευτη που θα τον εμπιστευτεις, και κανε θεραπεια ψυχαναλυτικου τυπου. Ειναι δυσκολη πολυ αλλα λυτρωτικη. Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις ουτε μαγικα χαπια. Μονος σου θα βρεις την ακρη του νηματος με την σωστη καθοδηγηση. Κανεις δεν ειπε οτι εινια ευκολο αλλα αξιζει οσο δεν φανταζεσαι. Σου μιλαει ενας ανθρωπος που εχει περασει τα πανδυνα. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με εντικαταθλιπτικα εαν χρειαζονται, ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ. Ειναι απολυτα λογικο να απελπιζεσαι. Ο πονος της καταθλιψης ειναι σαν μια μονιμη κηδεια στο μυαλο. Μονο οποιος το εχει περασει μπορει να το καταλαβει. Αλλα πιστεψε με ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Μην το παλευεισ ομως τοσο πολυ υπο την εννοια μην του πας κοντρα. Ειναι σαν να εχεις μπει σε ενα ποταμι και να σε παρασυρει και εσυ παλευεις κοντρα στο ρευμα με εαποτελεσμα να εξανντησαι. Αστο και θα σε βγαλει μονο του στην ακτη. Δωσε χρονο για τωρα και αγκαλιασε το. Μονο ετσι. Ο θεραπευτης θα σε βοηθησει να καταλαβεις τον εαυτο σου. Να λυσεις κομπους που ουτε φανταζοσουν οτι κουβαλας. Μην σε τρομαζει. Δεν εισαι μονος. Αληθεια θα περασει. Θελει χρονο, υπομονη και πιστη. Και κατι τελευταιο, συμβουλη που μου ειχε δωσει ενας ψυχιατρος...Οταν δεν ειμαστε καλα δεν βγαινουμε για ποτο. Μην προσδοκας να βγεις βολτα για να νιωσεις καλυτερα, γιατι αν δεν το καταφερεις θα γινεις ακομα χειροτερα. Εξω βγαινουμε οταν ειμαστε καλα και εχουμε διαθεση.... Δεν θα συμφωνησουν πολλοι με αυτο αλλα εμενα με βοηθησε.... Αυτα....για τωρα!

EPIKA σε ευχαριστώ για τα όσα γράφεις. Κρατώ πολλά από αυτά και συμφωνώ με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσω.
Το πρόβλημα μου τη δεδομένη στιγμή είναι ότι η κατάθλιψη προήλθε από ένα πρόβλημα υγείας (αυχενικό) το οποίο με καθήλωσε για μεγάλο διάστημα σχεδόν σε ακινησία. Να φανταστείς τους δύο πρώτους μήνες ήμουν δυνατός. Ένιωθα καλά. Μετά την αβεβαιότητα ως προς το τι έχω, τις διαφορετικές διαγνώσεις, τις επισκέψεις σε γιατρούς έχασα τον έλεγχο. Και τώρα νιωθω ότι έχω δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Κάποια από τα προβλήματα υγείας που έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο και το θέμα της διάθεσης. Τα φάρμακα και η ψθ θα με βοηθήσουν να ηρεμήσουν ώστε να δουλέψω με το άλλο το οποίο αυτή τη στιγμή τροφοδοτεί την άσχημη ψυχολογία και αντίστροφα.

[ΕΡΙΚΑ]

EPIKA σε ευχαριστώ για τα όσα γράφεις. Κρατώ πολλά από αυτά και συμφωνώ με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσω.
Το πρόβλημα μου τη δεδομένη στιγμή είναι ότι η κατάθλιψη προήλθε από ένα πρόβλημα υγείας (αυχενικό) το οποίο με καθήλωσε για μεγάλο διάστημα σχεδόν σε ακινησία. Να φανταστείς τους δύο πρώτους μήνες ήμουν δυνατός. Ένιωθα καλά. Μετά την αβεβαιότητα ως προς το τι έχω, τις διαφορετικές διαγνώσεις, τις επισκέψεις σε γιατρούς έχασα τον έλεγχο. Και τώρα νιωθω ότι έχω δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Κάποια από τα προβλήματα υγείας που έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο και το θέμα της διάθεσης. Τα φάρμακα και η ψθ θα με βοηθήσουν να ηρεμήσουν ώστε να δουλέψω με το άλλο το οποίο αυτή τη στιγμή τροφοδοτεί την άσχημη ψυχολογία και αντίστροφα.

Αν η καταθλιψη ξεκινησε απο παθολογικο προβλημα υγειας τοτε δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Το ενδεχομενο η καταθλιψη να σου εχει δημιουργησει το αυχενικο το εχεις εξετάσει? Μπορει να σου φαινεται περιεργο αλλα ειναι πολυ πιο σοβαρη η καταθλιψη απο το αυχενικο και μπορει να εχει καποιος καταθλιψη να μην το γνωριζει και ξαφνικα να του παρουσιαστει κατι παθολογικο. Εγω εχω δυο πολυ μεγαλες κοιλες στον αυχενα και χαμηλα στη μεση. Στον αυχενα δε, οταν εκανα τη μαγνητική οι γιατροι δεν πιστευαν πως δεν εχω τρακαρει η κατι τετοιο και πως απλα απο την τοση πιεση (ψυχολογικη) το σωμα αντεδρασε και βγηκε η κοιλη. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου και μην φοβασαι τα φαρμακα. Δεν εχουν καμια περενεργεια (επαιρνα 3 χρονια) αρκει ο ψυχιατρος να σου δωσει το σωστο στην σωστη δοσολογια. Μην φοβασαι. Απλα να ξερεις οτι αργουν να δρασουν. Οι γιατροι λενε 2 εβδομαδες αλλα χρειαζεται 3 με 4. Επειδη εχω ταλαιπωρηθει παρα πολυ, και επειδη το εχω ψαξει παρα πολυ και επειδη ευχομαι κανενας να μην το περναει αυτο, εχε πιστη και εμπιστευσου τους γιατρους (ψυχοθεραπ. και ψυχιατρο αν χρειαστει να παρεις αντικαταθλιπτικα). Ειναι κριμα να υποφερουν ανθρωποι σημερα απο αυτην την ασθενεια. Υπαρχουν τοσοι τροποι αντιμετωπισης και ειναι ιασιμη. Το μονο δυσκολο ειναι να ξεπερασουμε τα ταμπουκαι το στιγμα και να αρχισουμε επιτελους να μιλαμε για αυτο!!!! Ολα θα πανε καλα!
Υ.Γ. Να μην το ξεχασω... το ποσο πολυ σωματοποιουνται ψυχοπαθογενεις καταστασεις ουτε που το φανταζεσαι.... Εγω πριν ενα χρονο εχασα την ακοη μου απο το αριστερο αυτι .... απο αγχος - πιεση - καταθλιψη. Ευτυχως επανηλθε αλλα οχι με φαρμακα, με ψυχοθερεπεια. Ηρεμια χρειαζεσαι. Ηρεμια και πιστη στον εαυτο σου!

[blackcrow]

Αν η καταθλιψη ξεκινησε απο παθολογικο προβλημα υγειας τοτε δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Το ενδεχομενο η καταθλιψη να σου εχει δημιουργησει το αυχενικο το εχεις εξετάσει? Μπορει να σου φαινεται περιεργο αλλα ειναι πολυ πιο σοβαρη η καταθλιψη απο το αυχενικο και μπορει να εχει καποιος καταθλιψη να μην το γνωριζει και ξαφνικα να του παρουσιαστει κατι παθολογικο. Εγω εχω δυο πολυ μεγαλες κοιλες στον αυχενα και χαμηλα στη μεση. Στον αυχενα δε, οταν εκανα τη μαγνητική οι γιατροι δεν πιστευαν πως δεν εχω τρακαρει η κατι τετοιο και πως απλα απο την τοση πιεση (ψυχολογικη) το σωμα αντεδρασε και βγηκε η κοιλη. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου και μην φοβασαι τα φαρμακα. Δεν εχουν καμια περενεργεια (επαιρνα 3 χρονια) αρκει ο ψυχιατρος να σου δωσει το σωστο στην σωστη δοσολογια. Μην φοβασαι. Απλα να ξερεις οτι αργουν να δρασουν. Οι γιατροι λενε 2 εβδομαδες αλλα χρειαζεται 3 με 4. Επειδη εχω ταλαιπωρηθει παρα πολυ, και επειδη το εχω ψαξει παρα πολυ και επειδη ευχομαι κανενας να μην το περναει αυτο, εχε πιστη και εμπιστευσου τους γιατρους (ψυχοθεραπ. και ψυχιατρο αν χρειαστει να παρεις αντικαταθλιπτικα). Ειναι κριμα να υποφερουν ανθρωποι σημερα απο αυτην την ασθενεια. Υπαρχουν τοσοι τροποι αντιμετωπισης και ειναι ιασιμη. Το μονο δυσκολο ειναι να ξεπερασουμε τα ταμπουκαι το στιγμα και να αρχισουμε επιτελους να μιλαμε για αυτο!!!! Ολα θα πανε καλα!
Υ.Γ. Να μην το ξεχασω... το ποσο πολυ σωματοποιουνται ψυχοπαθογενεις καταστασεις ουτε που το φανταζεσαι.... Εγω πριν ενα χρονο εχασα την ακοη μου απο το αριστερο αυτι .... απο αγχος - πιεση - καταθλιψη. Ευτυχως επανηλθε αλλα οχι με φαρμακα, με ψυχοθερεπεια. Ηρεμια χρειαζεσαι. Ηρεμια και πιστη στον εαυτο σου!

Είναι πολύ πιθανό η κατάθλιψη να δημιούργησε το αυχενικό.
Το πρόβλημα μου είναι τα συμπτώματα που εμφανίζονται τόσο μα τόσο γρήγορα. Στις 15 Ιουλίου, και ενώ το πρόβλημα με τον αυχένα πήγαινε καλά, μετά από δέκα μέρες αντιβίωσης (οι τέσσερις από αυτές ενδοφλέβια σε νοσοκομείο) ένιωσα μια τεράστια κόπωση. Επίσης ένιωθα σα να ιδρώνω στο μέτωπο. Σα να έχω κρύο ιδρώτα. Από τότε εισκέφτηκα έξι φορές τα επείγοντα. Οι εξετάσεις όλες καλές. Από τις 23 Ιούλη και ενώ είχα μπει ξανά σε αντιβίωση νιώθω υπερβολικό κάψιμο στις παλάμες. Τα χέρια μου γίνονταν κόκκινα και άρχισαν να φαίνονται οι φλέβες στα μήλα των δαχτύλων. Αφόρητο συναίσθημα. Όσο περνάνε οι μέρες γίνεται χειρότερο. Επισκέφτηκα ρευματολόγο, νευρολόγο και τώρα με στέλνουν και πάλι σε νευρολόγο (έχω καθαρή μαγνητική εγκεφάλου). Τα αντικαταθλιπτικά τα ξεκίνησα εδώ και δέκα μέρες. Και χθες (είχα διπλασιάσει τη δόση) νιώθω εφίδρωση στα πόδια και αίσθηση πρηξίματος στα μεγάλα δάχτυλα. Και τα χέρια ιδρώνουν υπερβολικά. Η κόπωση πάει και έρχεται. Όλη τη μέρα ασχολούμαι με αυτό. Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η παθολόγος, σήμερα μου είπε, ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο από τη στιγμή που οι εξετάσεις είναι καλές. Όμως τα χέρια είναι κόκκινα και τα νιώθω πρησμένα, το ίδιο και τα πόδια. Κάποιες φορές πονάνε. Δεν μπορώ να βρεθώ κοντά σε κάτι ζεστό. Με το κρύο ανακουφίζομαι. Η σύντροφος μου έχει απογοητευτεί. Χθες βγήκε μια βόλτα και γύρισε με τα μάτια υγρά. Έκλαιγε. Τη ρώτησα αλλά το αρνήθηκε. Πηγαίνω στους γιατρούς κρυφά. Όχι γιατί θα τα ακούσω αλλά γιατί θέλει να έρχεται μαζί μου και δε το θέλω. Δε θέλω να την επιβαρύνω.

[blackcrow]

Νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ξυπνώ το πρωί. Αν και έχω ανθρώπους γύρω μου, νιώθω ότι οι παρηγορητικές κουβέντες τους δεν με αγγίζουν καθόλου. Τα βλέπω όλα μάταια. Ξυπνώ και το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι στον υπολογιστή και να σκέφτομαι τα συμπτώματα. Οι φίλοι με κοιτούν σα να λένε δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το ίδιο και η σύντροφος μου. Είναι σαν αργός θάνατος. Νιώθω ότι δε θα σηκώσω ποτέ κεφάλι. Φοβάμαι μην περάσω στην άλλη πλευρά. Του να μη με ενδιαφέρει αν θα ζήσω. Δεν μπορώ να φάω. Δεν έχω όρεξη. Τρώω με το ζόρι για να μπορώ να παίρνω τα φάρμακα. Μου λείπουν οι δικοί μου, η οικογένεια μου. Είναι μακριά από εδώ. Μιλώ αλλά νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι και κουράζω.