Έρωτας: Μύθος ή πραγματικότητα;

[elis]

Κι εγώ έχω πολλούς λόγους να φέρομαι άσχημα και μάλιστα έχω βαθειά τραύματα δεν μπορώ να μιλήσω τι σημαίνει ότι θα κάνω ότι μου καπνίσει;

[DL010117a]

Φίλε μου, οι σώφρονες νόες καταλαβαίνουν ποιοι είναι οι πραγματικά "κακοί" της υπόθεσης.
Μην έχεις παράπονο, δυστυχώς υπάρχει πολλή αδικία σε αυτή την κοινωνία.
Το άσπρο, αν θέλει η πλειοψηφία, μετονομάζεται σε μαύρο και το μαύρο αντίστοιχα σε άσπρο.
Οι επιφανειακοί ακούγοντας αυτές τις δηλώσεις βιάζονται να σε χαρακτηρίσουν "τέρας".
Αγνοώντας ταυτόχρονα για ποιο λόγο κάποιος μπορεί να φέρεται ή να μιλάει σκληρά, τη δεδομένη στιγμή!
Μα, όπως μου είπε κι ένα μέλος εδώ, "δε με νοιάζει η πάρτη σου", οπότε τι συζητάμε;
Προσπαθείς να βρεις το δίκιο σου; Μην περιμένεις....
Κι εγώ λέω όσα λέω, όχι γιατί έχω αυτή την ψευδαίσθηση, αλλά για να ξεσπάσω κάπου και με εντελώς "ακίνδυνο" τρόπο......

Έτσι ακριβώς, η πλειοψηφία αν είναι και σαν την ελληνική, μπορούν να βαφτίσουν το ψάρι, κρέας και το κρέας, φακές. Καμία γνώση και καμία αυτογνωσία. Δεν χρειάζεται να πει κάποιος κάτι, οι πράξεις το αποδεικνύουν και κάτι παρόμοιο βλέπω εδώ στο φόρουμ...

[elis]

Εγώ λέω να τους αποδείξετε όλους ότι κάνουν λάθος πετυχαίνοντας στη ζωή σας

[elisabet]

Σε όλους δίνω και έδεινα σημειώσεις, οπότε δεν ισχύει αυτό που αναφέρεις, ούτε ήθελα να "εξαγοράσω" την παρέα τους για να βγαίνω. Συμφέρον αυτοί είχαν από εμένα, όχι εγώ από αυτούς. Ναι ένας κακός, δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσει να τους δίνει σημειώσεις, ούτε να κάθετε 1 η ώρα να εξηγεί στον άλλον μέσω τηλεφώνου το μάθημα για να το περάσει, έτσι όπως έκανα εγώ σε αυτούς. Απλά δεν με εκτίμησαν από την αρχή ή με είχαν δεδομένο ή με ήθελαν μόνο για βοήθεια στα μαθήματα. Δεν βάζω μπροστά την άμυνα, έτσι ήταν και έτσι και έγινε ακόμα και τώρα που εξελίχθηκαν οι κλίκες από δύο "αρχηγούς". Και τα ζώα ακολουθούσαν από πίσω τους. Επίσης δεν σκύβω το κεφάλι έτσι είμαι. Εσύ αν θέλεις ή κάποιος άλλος να σκύβετε το κεφάλι, για να σας κάνουν παρέα δικαιωμά σας. Εγώ δεν το κάνω αυτό. Όσον αφορά για το άλλο θέμα. Μπήκε η Remedy και με έβριζε, όπως επίσης είπε ότι είμαι γραμματικά αμόρφωτος. Τα κείμενα υπάρχουν, το να λέτε ψέματα μεταξύ σας, είναι ανώφελο, αφού υπάρχουν τα κείμενα. Εδώ στο τέλος μου είπαν, ότι επειδή είναι παλαιό μέλος να κάνω "τουμπεκί" να της δείχνω σεβασμό, λες και είναι κάποια αλάνθαστης "γεραιάς" μορφής, μόνο να υποκλιθώ σε αυτήν δεν μου είπαν...

Εντάξει Εν οιδα, εσύ τα κάνεις όλα σωστά και είσαι καλός. Όλοι οι άλλοι είναι κακοί και σε κατηγορούν άδικα και εδώ και έξω στην ζωή σου.
Επίσης ΟΛΕΣ οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στο δούναι και λαβείν αλλά εσύ οχι....διαφέρεις και σε αυτό. Τους έδινες σημειώσεις γιατί είσαι απλά καλός άνθρωπος. Α επίσης όλοι σκύβουμε το κεφάλι για να έχουμε φίλους, αλλά εσύ ως ώριμος και νοήμων δεν το σκύβεις ποτέ.
Μείνε μόνος σου λοιπόν και άσε μας εμάς να σκύβουμε το κεφάλι, να ερωτευόμαστε και να κάνουμε επιπολαιότητες. Εσύ δεν τα έχεις ανάγκη αυτά. Σου αρκούν οι γραμματικές σου γνώσεις.
Καλη συνέχεια στην ζωή σου σου ευχομαι.

[DL010117a]

Εγώ λέω να τους αποδείξετε όλους ότι κάνουν λάθος πετυχαίνοντας στη ζωή σας

Σωστό αυτό!

[DL010117a]

Εντάξει Εν οιδα, εσύ τα κάνεις όλα σωστά και είσαι καλός. Όλοι οι άλλοι είναι κακοί και σε κατηγορούν άδικα και εδώ και έξω στην ζωή σου.
Επίσης ΟΛΕΣ οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στο δούναι και λαβείν αλλά εσύ οχι....διαφέρεις και σε αυτό. Τους έδινες σημειώσεις γιατί είσαι απλά καλός άνθρωπος. Α επίσης όλοι σκύβουμε το κεφάλι για να έχουμε φίλους, αλλά εσύ ως ώριμος και νοήμων δεν το σκύβεις ποτέ.
Μείνε μόνος σου λοιπόν και άσε μας εμάς να σκύβουμε το κεφάλι, να ερωτευόμαστε και να κάνουμε επιπολαιότητες. Εσύ δεν τα έχεις ανάγκη αυτά. Σου αρκούν οι γραμματικές σου γνώσεις.
Καλη συνέχεια στην ζωή σου σου ευχομαι.

Εντάξει από μια οθόνη τι να ξέρεις και συ. Τα βλέπεις τα πράγματα σύμφωνα με τα δικά σου μάτια και λογικό είναι να μην έχεις αντικειμενική κρίση. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στην ζωή σου, κανείς δεν σου είπε το αντίθετο. Εσύ εκλαμβάνεις την ζωή "δούναι" και "λαβείν", ποιός σου είπε ότι επειδή σε δίδαξαν έτσι, άρα είναι και η ζωή έτσι. Απλά εσύ κινήσε στην ζωή με αυτόν τον τρόπο, σαν να κάνεις συμβόλαια και συμβάσεις με τον άλλον/άλλην. Δεν θα σε κατηγορήσει κανείς γι'αυτό, απλά εσύ κινήσε στην ζωή έτσι. Το "σκύψιμο" του κεφαλιού, το ανέφερα με αφορμή αυτό που μου είχες πει, ότι ίσως αυτό να ήταν το πρόβλημα και λέω μετά αν θέλει κάποιος είτε εσύ, είτε οποιοσδήποτε άλλος, να "σκύβει" το κεφάλι, για να έχει φίλους ας το κάνει, αλλά δεν θα περνάει καλά. Αυτό το λέω γιατί βλέπω άτομα με σκυμμένο το κεφάλι και εκνευρίζομαι, για να λένε απλά ότι ανήκουν κάπου, ενώ στην πραγματικότητα τους έχουν του "κλώτσου" και του "μπάτσου". Τέλος η ειρωνία δεν ξέρω που θα σε βοηθήσει, δηλαδή εύχομαι να με ειρωνεύεσαι αλλά να κερδίζεις και κάτι, πχ ψυχική ή πνευματική ικανοποιήση κλπ. Αν το κάνεις έτσι τυχαία, δεν βλέπω πουθενά τον λόγο για ειρωνία, αλλά αυτό θα το γνωρίζεις εσύ καλύτερα.
Επίσης καλή συνέχεια και στην δική σου ζωή!

[Mara.Z]

Που τα αποδίδεις εσύ αυτα; εννοώ τους καθηγητές που σε αδικούσαν, την δασκάλα που είχε πρόβλημα με σένα ...πού τα αποδίδεις;
Συγγνώμη αλλά μου φαίνεται πολύ κουφό μια δασκάλα να έχει πρόβλημα με ένα συγκεκριμένο παιδί, έτσι στο άσχετο. Να είναι προβληματική η ίδια και να έχει πρόβλημα με όλα τα παιδιά το καταλαβαίνω, έτυχα και γω σε τέτοιους όπως και όλοι λίγο πολύ φαντάζομαι, αλλά εσύ περιγράφεις μια κατάσταση που ήταν γενικευμένη. Γιατί πιστεύεις πως γινόταν αυτό;

δυστυχως ειναι ενα φαινομενο που γινεται συχνα.... θεμα εξουσιας του δασκαλου ειναι πανω στα παιδια. στοχοποιει ενα παιδι για καποιους λογους και το κανει αποδιοπομπαιο τραγο, να απορροφα ολες τις εντασεις. Κι ετσι ολη η πιεση φευγει απο το δασκαλο λογω της εντασης που υποτιθεται δημιουργει το παιδι, και οι υπολοιποι συσπειρωνονται....
ειναι κι αυτο ενα κομματι της ψυχολογιας του οχλου...
το εχω ζησει επανειλημμενα και στο σχολειο και κοινωνικα και στη δουλεια...

[elisabet]

δυστυχως ειναι ενα φαινομενο που γινεται συχνα.... θεμα εξουσιας του δασκαλου ειναι πανω στα παιδια. στοχοποιει ενα παιδι για καποιους λογους και το κανει αποδιοπομπαιο τραγο, να απορροφα ολες τις εντασεις. Κι ετσι ολη η πιεση φευγει απο το δασκαλο λογω της εντασης που υποτιθεται δημιουργει το παιδι, και οι υπολοιποι συσπειρωνονται....
ειναι κι αυτο ενα κομματι της ψυχολογιας του οχλου...
το εχω ζησει επανειλημμενα και στο σχολειο και κοινωνικα και στη δουλεια...

Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει σαν φαινόμενο. Αυτό γίνεται συνήθως σε παιδιά που είναι κάπως πιο ζωηρά ή ατίθασα και ναι όντως χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Μου κάνει πολύ εντύπωση να συμβαίνει αυτό σε ένα ήσυχο, φρόνιμο παιδί και καλό μαθητή. Συνήθως οι μη καλοί μαθητές την πληρώνουν σε αυτό και οι κάπως ζωηροί. Δεν έχω συναντήσει ποτέ τέτοιο φαινόμενο να συμβαίνει στον τύπο "ήσυχου" μαθητή που περιέγραψα ούτε στα μαθητικά μου χρόνια, ούτε μετέπειτα μιας και τυχαίνει να ασχολούμαι με την εκπαίδευση. Εξαιρώ τις περιπτώσεις εκείνες που θα είναι τυχαίες και λογικές κατ εμε με την έννοια οτι ο δάσκαλος είναι άνθρωπος και κάποια στιγμή μπορεί να αδικήσει κάποιον από λάθος. Εγώ πχ που ήμουν πάντα καλή μαθήτρια, μου έτυχε να με χαστουκίσει δασκάλα στο δημοτικό για κάτι που δεν είχα κάνει. Απαράδεκτη η αντίδραση της αλλα δεν είχε κάτι προσωπικό μαζί μου. Έκανε απλά λάθος! Επίσης είχα και δάσκαλο ο οποίος είχε προφανώς πρόβλημα ο ίδιος και μας έδερνε όλα τα παιδιά κάθε μέρα!

Βρε συ Μαρα και να δεχτώ οτι μπορεί να σου τύχει κάποια στιγμή, το θεωρείς λογικό αυτό να σου συμβαίνει συνεχώς χωρίς να φταις πουθενά; δηλαδή όπου πας να σε στοχοποιούν οι άλλοι αλλά εσύ να μην έχεις καμιά ευθύνη για αυτό;

[Mara.Z]

Βρε συ Μαρα και να δεχτώ οτι μπορεί να σου τύχει κάποια στιγμή, το θεωρείς λογικό αυτό να σου συμβαίνει συνεχώς χωρίς να φταις πουθενά; δηλαδή όπου πας να σε στοχοποιούν οι άλλοι αλλά εσύ να μην έχεις καμιά ευθύνη για αυτό;

εμενα πολυυυυυυυυυ εντονα μου συνεβη με δασκαλο 3 φορες....
μια φορα στην 4η δημοτικου, με μια βλαμμενη δασκαλα που ηθελε ολα τα μαθηματα λεξη προς λεξη. ειχα ξεκινησει πολυ δυναμικα και μετα με πηρε μια κατηφορα, εκει τοτε με στοχοποιησε, εκανε τα σοου της η μανταμ και εμεινα στον πατο για ολη τη χρονια. μετα στη 2α γυμνασιου παρομοιο σκηνικο σε ποιο μαθημα νομιζεις?? οικιακη οικονομια, επειδη στο διαγωνισμα δεν ειχα γραψει λεξη προς λεξη....ολοκληρο κηρυγμα στην ταξη και εγω να ειμαι το παραδειγμα προς αποφυγη....
και μετα ενας αλλος αθλιος στη 2α λυκειου και σε σος μαθημα για πανελληνιες, με βαθμολογουσε με 12-13 ενω εγω θεωρουσα οτι αξιζα πολυ περισσοτερο γιατι διαβαζα...κι οταν εγραψα στις πανελληνιες 19.2 στο μαθημα αυτο, ουτε ενα μπραβο δεν μου ειπε...

δεν τους αμνηστευω τοσο ευκολα λεγοντας οτι εκαναν λαθος. Οχι! σε παιδια ο επαγγελματιας εκπαιδευτικος δεν φερεται ετσι... δεν ηξεραν να μιλανε ουτε να φερονται...ημουν υπερβολικα ησυχη, υπερβολικα φιλοτιμη, φιλομαθης, ανησυχο πνευμα... και φυσικα ειμαι ψυχαναγκαστικη προσωπικοτητα. Οποτε καταλαβαινεις...
Πως το εξηγω? νομιζω οτι οσμιζονται αυτη την αναγκη που εχουμε για αποδοχη μεσω του να φερομαστε συμφωνα με εναν κωδικα αξιων, το <<καθως πρεπει>>, τυχαινει να εχουν μια καποια εξουσια στα χερια τους και μας εκμεταλλευονται...
Πως εμεις ειναι σκοπιμο να φερομαστε? στον ιδιο ναι πρεπει να το πουμε... οτι νιωθω οτι με αδικει αυτη η συμπεριφορα... θιγομαι.... κλπ...
αλλα στους αλλους, στο περιβαλλον ειδικα το εργασιακο γιατι αυτο εχω υποψη, δεν λεμε τιποταααα, πουλαμε τρελα.
στο σχολειο οπως ειπα και πιο πανω, απλα παιρνεις τα κουβαδακια σου και πας σε αλλη παραλια - δεν σε αναγκαζει κανεις να συνεχισεις στο ιδιο σχολειο...

Σχετικα με αυτο το οπου πας να σε στοχοποιουν που λες....
κοιτα....
εχεις ενα θεμα εσυ σιγουρα γιατι οοοοολοι σε στοχοποιουν, αρα σημαινει οτι σε κατι διαφερεις απο το ομοιομορφο συνολο, αρα πρεπει να το εντοπισεις και να το δουλεψεις....
αλλα σιγουρα εχουν θεμα και οι αλλοι που στοχοποιουν...σημερα θα γελανε με τον α, αυριο με τον χ, μεθαυριο με τον ψ....

[GiannisNik3]

Μπα, άμα σου τυχαίνουν όλοι οι ανάποδοι και στα 26 να φτάσεις, πάλι τα ίδια!
Ήμουν ένα απόγευμα στη σχολή που έκανα το μεταπτυχιακό και τέλειωσε το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα. Οι περισσότεροι μπήκαν κι εγώ προτίμησα να κάτσω λίγο ακόμα έξω, παρέα με κάποιες κοπέλες. Πέντε λεπτά αργότερα, πήγα πάνω μόνος μου, οι κοπέλες μείνανε πίσω.. Με το που με βλέπει η καθηγήτρια λέει "που ήσουνα Γιάννη;" , "έξω με τις κοπέλες, έρχονται τώρα κι αυτές" , λέω εγώ.... Τότε εκείνη γουρλώνει τα μάτια, παίρνει ένα μισοκοροϊδευτικό χαμόγελο και αποκρίνεται: "εσύ Γιάννη έκανες παρέα με κοπέλες; Από πότε;" ! Και γελούσαν όλοι οι άλλοι από κάτω..... "Εμ τι με αγόρια θα κανα παρέα;" , βρήκα να απαντήσω κι εγώ, ελαφρώς σαστισμένος.......
Το κλίμα του μεταπτυχιακού κλίμα Γυμνασίου μου θύμισε.... Όλα αυτά τα "πειράγματα" κι οι χοντράδες ήταν επειδή δε χαχάνιζα, δεν έκανα φασαρία, δε μιλούσα για μπουζούκια και δεν "ξυνόμουν" στην παράδοση! Γι' αυτό δικαιούμουν επάξια τον τίτλο του "συνεσταλμένου" και του "λαπά - ξενέρωτου"!!
Μιλάμε τώρα, αυτά γίνονταν σε μια τάξη με 25άρηδες- 30άρηδες! Και η άλλη με τα "πανέξυπνα" αστεία ήταν 46 χρονών και με παιδί! Οπότε καταλαβαίνεις... Πόσες ταπεινώσεις να δεχτώ ακόμα;
Μερικοί την έχουνε δει ότι για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, ξεδιαλέγουν από το πλήθος και "αυτοχρίζουν" τον "κλόουν" της παρέας.. Εγώ πάντοτε αρνιόμουν κατηγορηματικά για τον εαυτό μου έναν τέτοιο ρόλο, αλλά δυστυχώς υπήρχαν πάντα κάποιοι "πρόθυμοι" που μου τον προσάπτανε και "επέβαλαν" και στους υπολοίπους την εικόνα αυτή για μένα... Αυτός είναι σεβασμός! Αυτά είναι τα καλά του να ανήκεις σε ομάδα! Αυτά είναι τα καλά της κοινωνικοποίησης! Βγαίνω εγώ ο μισάνθρωπος, με το αζημίωτο μετά, όταν λέω δυνατά αυτά που σκέφτομαι! Καλύτερα μόνος σου και "βασιλιάς", παρά μέσα σε παρέα και "κλόουν"..........
Το' χω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι από δω και μπρος, εάν μου τύχει μια παρέα, θα κάτσω μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα είμαι εγώ ο αρχηγός και το σεβαστό πρόσωπο εκεί μέσα! Είναι το λιγότερο που μπορώ να του προσφέρω, προκειμένου να αντισταθμίσω τις προσβολές που έχει φάει..............

[DL010117a]

Μπα, άμα σου τυχαίνουν όλοι οι ανάποδοι και στα 26 να φτάσεις, πάλι τα ίδια!
Ήμουν ένα απόγευμα στη σχολή που έκανα το μεταπτυχιακό και τέλειωσε το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα. Οι περισσότεροι μπήκαν κι εγώ προτίμησα να κάτσω λίγο ακόμα έξω, παρέα με κάποιες κοπέλες. Πέντε λεπτά αργότερα, πήγα πάνω μόνος μου, οι κοπέλες μείνανε πίσω.. Με το που με βλέπει η καθηγήτρια λέει "που ήσουνα Γιάννη;" , "έξω με τις κοπέλες, έρχονται τώρα κι αυτές" , λέω εγώ.... Τότε εκείνη γουρλώνει τα μάτια, παίρνει ένα μισοκοροϊδευτικό χαμόγελο και αποκρίνεται: "εσύ Γιάννη έκανες παρέα με κοπέλες; Από πότε;" ! Και γελούσαν όλοι οι άλλοι από κάτω..... "Εμ τι με αγόρια θα κανα παρέα;" , βρήκα να απαντήσω κι εγώ, ελαφρώς σαστισμένος.......
Το κλίμα του μεταπτυχιακού κλίμα Γυμνασίου μου θύμισε.... Όλα αυτά τα "πειράγματα" κι οι χοντράδες ήταν επειδή δε χαχάνιζα, δεν έκανα φασαρία, δε μιλούσα για μπουζούκια και δεν "ξυνόμουν" στην παράδοση! Γι' αυτό δικαιούμουν επάξια τον τίτλο του "συνεσταλμένου" και του "λαπά - ξενέρωτου"!!
Μιλάμε τώρα, αυτά γίνονταν σε μια τάξη με 25άρηδες- 30άρηδες! Και η άλλη με τα "πανέξυπνα" αστεία ήταν 46 χρονών και με παιδί! Οπότε καταλαβαίνεις... Πόσες ταπεινώσεις να δεχτώ ακόμα;
Μερικοί την έχουνε δει ότι για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, ξεδιαλέγουν από το πλήθος και "αυτοχρίζουν" τον "κλόουν" της παρέας.. Εγώ πάντοτε αρνιόμουν κατηγορηματικά για τον εαυτό μου έναν τέτοιο ρόλο, αλλά δυστυχώς υπήρχαν πάντα κάποιοι "πρόθυμοι" που μου τον προσάπτανε και "επέβαλαν" και στους υπολοίπους την εικόνα αυτή για μένα... Αυτός είναι σεβασμός! Αυτά είναι τα καλά του να ανήκεις σε ομάδα! Αυτά είναι τα καλά της κοινωνικοποίησης! Βγαίνω εγώ ο μισάνθρωπος, με το αζημίωτο μετά, όταν λέω δυνατά αυτά που σκέφτομαι! Καλύτερα μόνος σου και "βασιλιάς", παρά μέσα σε παρέα και "κλόουν"..........
Το' χω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι από δω και μπρος, εάν μου τύχει μια παρέα, θα κάτσω μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα είμαι εγώ ο αρχηγός και το σεβαστό πρόσωπο εκεί μέσα! Είναι το λιγότερο που μπορώ να του προσφέρω, προκειμένου να αντισταθμίσω τις προσβολές που έχει φάει..............

Προφανώς η καθηγήτρια στο μεταπτυχιακό, είναι ενταλώς ηλίθια. Δεν λες τέτοια πράγματα σε έναν άνθρωπο μεταπτυχιακού επιπέδου και γενικότερα δεν τα λες. Αν δεν ξέρεις τι να πεις, απλά κλείνεις το στόμα σου και τέλος. Έτσι δεν πληγώνεις κανέναν. Όσο για τους 25αρηδες και 30αρηδες, μπορεί να φαίνονται ότι επειδή έχουν εμπειρία ζωής, οι περισσότεροι δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και έχουν απίστευτο κόμπλεξ στους 19αρηδες και 20αρηδες, επειδή θα ήθελαν να έκαναν άλλες κινήσεις στην ζωή τους και θεωρούν πως έφυγε η ηλικία που έπρεπε να τα κάνουν. Αν δεν σε σέβονται σε μια παρέα ή ομάδα ή γίνεσαι αρχηγός τους ή αν δεν μπορέσεις φεύγεις. Αυτό είναι κάτι σαν νόμος. Βλέπεις άτομα και ηγούνται σε παρέες, για να αποκτήσουν σεβασμό, επειδή χάνουν σε άλλο τομέα της ζωής τους πχ μαθήματα στην σχολή. Έτσι γίνονται αρχηγοί σε μια παρέα, για να αποκτήσουν το σεβασμό και την χαμένη αυτοπεποίθησή τους, με τον χειρότερο τρόπο όμως.

[Mara.Z]

Μπα, άμα σου τυχαίνουν όλοι οι ανάποδοι και στα 26 να φτάσεις, πάλι τα ίδια!
Ήμουν ένα απόγευμα στη σχολή που έκανα το μεταπτυχιακό και τέλειωσε το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα. Οι περισσότεροι μπήκαν κι εγώ προτίμησα να κάτσω λίγο ακόμα έξω, παρέα με κάποιες κοπέλες. Πέντε λεπτά αργότερα, πήγα πάνω μόνος μου, οι κοπέλες μείνανε πίσω.. Με το που με βλέπει η καθηγήτρια λέει "που ήσουνα Γιάννη;" , "έξω με τις κοπέλες, έρχονται τώρα κι αυτές" , λέω εγώ.... Τότε εκείνη γουρλώνει τα μάτια, παίρνει ένα μισοκοροϊδευτικό χαμόγελο και αποκρίνεται: "εσύ Γιάννη έκανες παρέα με κοπέλες; Από πότε;" ! Και γελούσαν όλοι οι άλλοι από κάτω..... "Εμ τι με αγόρια θα κανα παρέα;" , βρήκα να απαντήσω κι εγώ, ελαφρώς σαστισμένος.......
Το κλίμα του μεταπτυχιακού κλίμα Γυμνασίου μου θύμισε.... Όλα αυτά τα "πειράγματα" κι οι χοντράδες ήταν επειδή δε χαχάνιζα, δεν έκανα φασαρία, δε μιλούσα για μπουζούκια και δεν "ξυνόμουν" στην παράδοση! Γι' αυτό δικαιούμουν επάξια τον τίτλο του "συνεσταλμένου" και του "λαπά - ξενέρωτου"!!
Μιλάμε τώρα, αυτά γίνονταν σε μια τάξη με 25άρηδες- 30άρηδες! Και η άλλη με τα "πανέξυπνα" αστεία ήταν 46 χρονών και με παιδί! Οπότε καταλαβαίνεις... Πόσες ταπεινώσεις να δεχτώ ακόμα;
Μερικοί την έχουνε δει ότι για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, ξεδιαλέγουν από το πλήθος και "αυτοχρίζουν" τον "κλόουν" της παρέας.. Εγώ πάντοτε αρνιόμουν κατηγορηματικά για τον εαυτό μου έναν τέτοιο ρόλο, αλλά δυστυχώς υπήρχαν πάντα κάποιοι "πρόθυμοι" που μου τον προσάπτανε και "επέβαλαν" και στους υπολοίπους την εικόνα αυτή για μένα... Αυτός είναι σεβασμός! Αυτά είναι τα καλά του να ανήκεις σε ομάδα! Αυτά είναι τα καλά της κοινωνικοποίησης! Βγαίνω εγώ ο μισάνθρωπος, με το αζημίωτο μετά, όταν λέω δυνατά αυτά που σκέφτομαι! Καλύτερα μόνος σου και "βασιλιάς", παρά μέσα σε παρέα και "κλόουν"..........
Το' χω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι από δω και μπρος, εάν μου τύχει μια παρέα, θα κάτσω μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα είμαι εγώ ο αρχηγός και το σεβαστό πρόσωπο εκεί μέσα! Είναι το λιγότερο που μπορώ να του προσφέρω, προκειμένου να αντισταθμίσω τις προσβολές που έχει φάει..............

νομιζω επρεπε να της πουλησεις τρελα της καθηγητριας.....βλεπε εδω ατακες Elis=ειναι θεουλης σε αυτα!!

1) μην τα παιρνεις προσωπικα
2) πουλας τρελα
3) μην σκεφτεσαι με ορους εξουσια-υποταγη γιατι παγιδευεσαι νοητικα. Μπορεις να περνας καλα και να γελας? εχει καλως. Αν οχι, βαζεις τα ορια σου, κανεις τη δουλεια σου και οταν πετυχεις το στοχο, τα κουβαδακια σου και σε αλλη παραλια.

[elisabet]

εμενα πολυυυυυυυυυ εντονα μου συνεβη με δασκαλο 3 φορες....
μια φορα στην 4η δημοτικου, με μια βλαμμενη δασκαλα που ηθελε ολα τα μαθηματα λεξη προς λεξη. ειχα ξεκινησει πολυ δυναμικα και μετα με πηρε μια κατηφορα, εκει τοτε με στοχοποιησε, εκανε τα σοου της η μανταμ και εμεινα στον πατο για ολη τη χρονια. μετα στη 2α γυμνασιου παρομοιο σκηνικο σε ποιο μαθημα νομιζεις?? οικιακη οικονομια, επειδη στο διαγωνισμα δεν ειχα γραψει λεξη προς λεξη....ολοκληρο κηρυγμα στην ταξη και εγω να ειμαι το παραδειγμα προς αποφυγη....
και μετα ενας αλλος αθλιος στη 2α λυκειου και σε σος μαθημα για πανελληνιες, με βαθμολογουσε με 12-13 ενω εγω θεωρουσα οτι αξιζα πολυ περισσοτερο γιατι διαβαζα...κι οταν εγραψα στις πανελληνιες 19.2 στο μαθημα αυτο, ουτε ενα μπραβο δεν μου ειπε...

δεν τους αμνηστευω τοσο ευκολα λεγοντας οτι εκαναν λαθος. Οχι! σε παιδια ο επαγγελματιας εκπαιδευτικος δεν φερεται ετσι... δεν ηξεραν να μιλανε ουτε να φερονται...ημουν υπερβολικα ησυχη, υπερβολικα φιλοτιμη, φιλομαθης, ανησυχο πνευμα... και φυσικα ειμαι ψυχαναγκαστικη προσωπικοτητα. Οποτε καταλαβαινεις...
Πως το εξηγω? νομιζω οτι οσμιζονται αυτη την αναγκη που εχουμε για αποδοχη μεσω του να φερομαστε συμφωνα με εναν κωδικα αξιων, το <<καθως πρεπει>>, τυχαινει να εχουν μια καποια εξουσια στα χερια τους και μας εκμεταλλευονται...
Πως εμεις ειναι σκοπιμο να φερομαστε? στον ιδιο ναι πρεπει να το πουμε... οτι νιωθω οτι με αδικει αυτη η συμπεριφορα... θιγομαι.... κλπ...
αλλα στους αλλους, στο περιβαλλον ειδικα το εργασιακο γιατι αυτο εχω υποψη, δεν λεμε τιποταααα, πουλαμε τρελα.
στο σχολειο οπως ειπα και πιο πανω, απλα παιρνεις τα κουβαδακια σου και πας σε αλλη παραλια - δεν σε αναγκαζει κανεις να συνεχισεις στο ιδιο σχολειο...

Σχετικα με αυτο το οπου πας να σε στοχοποιουν που λες....
κοιτα....
εχεις ενα θεμα εσυ σιγουρα γιατι οοοοολοι σε στοχοποιουν, αρα σημαινει οτι σε κατι διαφερεις απο το ομοιομορφο συνολο, αρα πρεπει να το εντοπισεις και να το δουλεψεις....
αλλα σιγουρα εχουν θεμα και οι αλλοι που στοχοποιουν...σημερα θα γελανε με τον α, αυριο με τον χ, μεθαυριο με τον ψ....

Κάτσε για να καταλάβω για τι ακριβώς μιλάμε.... θέλω πραγματικά να καταλάβω.
Αυτοί που λες, που εσύ θεωρείς πως σε στοχοποίησαν κάπως, αυτό το έκαναν μόνο με σένα ή ήταν γενικώς βλάκες;
Γιατί καθώς διαβάζω αυτά που γράφεις, μου ρχονται στο μυαλό πολλά παρόμοια περιστατικά από την δική μου σχολική ζωή που όμως εγώ δεν τα είχα κατατάξει μέσα μου ως "αυτός με στοχοποίησε" αλλά είτε εντελώς τα είχα αφήσει στην λήθη και μου φαίνονται ως και αστεία τώρα, είτε είχα πει "αυτός ήταν μεγάλο νούμερο".
Ας πούμε είχα μουσικό στο γυμνάσιο που μου έβαζε 12 (ενώ όλοι οι βαθμοί μου ήταν πάνω από 18). Ε δεν είχα σκάσει για αυτήν, ούτε και τότε, πιθανόν είχα εκνευριστεί, αλλά δεν είχα σκάσει κιόλας, μου φαινόταν απλά γελοίο και ήξερα και τον λόγο που το έκανε.(η συγκεκριμένη ήταν θεούσα και την ενοχλούσε ο τρόπος που ντυνόμουν, μου το είχε πει η ίδια).

Είχα στην τρίτη λυκείου καθηγητή ο οποίος μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο κάθε μέρα στην τάξη και μου έλεγε να μην δώσω πανελλαδικές γιατί δεν θα γράψω πάνω από 5 στο μάθημα του, αλλά εγώ πήγα και έγραψα 17-18. Και μπορώ να θυμηθώ κι άλλα τέτοια περιστατικά με καθηγητές/δασκάλους.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μήπως δίνετε περισσότερη αξία από ότι πρέπει κι από οτι χρειάζεται σε τέτοια περιστατικά; Ειλικρινά δεν μου φαίνονται καθόλου ασυνήθιστα... είμαι με παιδιά κάθε μέρα, δεν υπάρχει παιδί που να μην έχει νιώσει πως αδικήθηκε από καθηγητή κάποια στιγμή στα σχολικά του χρόνια. Και εγώ από την θέση που είμαι τώρα σίγουρα έχω αδικήσει παιδιά. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να το αποφύγεις. Και βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που γενικώς ο άνθρωπος είχε πρόβλημα, όλοι έχουμε κι από μια τέτοια περίπτωση να θυμόμαστε.
Όταν αυτό το αναγάγω όμως σε προσωπικό θέμα (ότι κάτι είχε μαζί ΜΟΥ) δεν κινδυνεύω να τα αντιμετωπίζω όλα μετά στην ζωή μου σε μια συνεχή άμυνα;
Και τελικά καταλήγω να σκεφτώ οτι μήπως εδώ είναι η διαφορά στην οικογένεια ή στον τρόπο που μεγάλωσε κάποιος για το αν θα κάνει αυτή την αναγωγή ή όχι και στο πόσο σοβαρά θα τα εκλάβει όλα αυτά; Εννοώ αν ένα παιδί έχει την αποδοχή που χρειάζεται από την οικογένεια του, θα αναζητήσει τόσο μανιωδώς την αποδοχή από τους δασκάλους του; ΌΛοι την θέλουμε αυτή την αποδοχή βεβαίως, αλλά στον βαθμό αναφέρομαι. ¨Οταν ας πούμε το μνμ που έχω από την οικογένεια είναι "είσαι σπουδαίος/α, μπορείς να τα καταφέρεις", γιατί να με νοιάξει τόσο πολύ η γνώμη ενός τυχαίου που μου είπε " δεν θα γράψεις πάνω από 5", γραμμένο τον έχω!

[GiannisNik3]

Κάτσε για να καταλάβω για τι ακριβώς μιλάμε.... θέλω πραγματικά να καταλάβω.
Αυτοί που λες, που εσύ θεωρείς πως σε στοχοποίησαν κάπως, αυτό το έκαναν μόνο με σένα ή ήταν γενικώς βλάκες;
Γιατί καθώς διαβάζω αυτά που γράφεις, μου ρχονται στο μυαλό πολλά παρόμοια περιστατικά από την δική μου σχολική ζωή που όμως εγώ δεν τα είχα κατατάξει μέσα μου ως "αυτός με στοχοποίησε" αλλά είτε εντελώς τα είχα αφήσει στην λήθη και μου φαίνονται ως και αστεία τώρα, είτε είχα πει "αυτός ήταν μεγάλο νούμερο".
Ας πούμε είχα μουσικό στο γυμνάσιο που μου έβαζε 12 (ενώ όλοι οι βαθμοί μου ήταν πάνω από 18). Ε δεν είχα σκάσει για αυτήν, ούτε και τότε, πιθανόν είχα εκνευριστεί, αλλά δεν είχα σκάσει κιόλας, μου φαινόταν απλά γελοίο και ήξερα και τον λόγο που το έκανε.(η συγκεκριμένη ήταν θεούσα και την ενοχλούσε ο τρόπος που ντυνόμουν, μου το είχε πει η ίδια).

Είχα στην τρίτη λυκείου καθηγητή ο οποίος μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο κάθε μέρα στην τάξη και μου έλεγε να μην δώσω πανελλαδικές γιατί δεν θα γράψω πάνω από 5 στο μάθημα του, αλλά εγώ πήγα και έγραψα 17-18. Και μπορώ να θυμηθώ κι άλλα τέτοια περιστατικά με καθηγητές/δασκάλους.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μήπως δίνετε περισσότερη αξία από ότι πρέπει κι από οτι χρειάζεται σε τέτοια περιστατικά; Ειλικρινά δεν μου φαίνονται καθόλου ασυνήθιστα... είμαι με παιδιά κάθε μέρα, δεν υπάρχει παιδί που να μην έχει νιώσει πως αδικήθηκε από καθηγητή κάποια στιγμή στα σχολικά του χρόνια. Και εγώ από την θέση που είμαι τώρα σίγουρα έχω αδικήσει παιδιά. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να το αποφύγεις. Και βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που γενικώς ο άνθρωπος είχε πρόβλημα, όλοι έχουμε κι από μια τέτοια περίπτωση να θυμόμαστε.
Όταν αυτό το αναγάγω όμως σε προσωπικό θέμα (ότι κάτι είχε μαζί ΜΟΥ) δεν κινδυνεύω να τα αντιμετωπίζω όλα μετά στην ζωή μου σε μια συνεχή άμυνα;
Και τελικά καταλήγω να σκεφτώ οτι μήπως εδώ είναι η διαφορά στην οικογένεια ή στον τρόπο που μεγάλωσε κάποιος για το αν θα κάνει αυτή την αναγωγή ή όχι και στο πόσο σοβαρά θα τα εκλάβει όλα αυτά; Εννοώ αν ένα παιδί έχει την αποδοχή που χρειάζεται από την οικογένεια του, θα αναζητήσει τόσο μανιωδώς την αποδοχή από τους δασκάλους του; ΌΛοι την θέλουμε αυτή την αποδοχή βεβαίως, αλλά στον βαθμό αναφέρομαι. ¨Οταν ας πούμε το μνμ που έχω από την οικογένεια είναι "είσαι σπουδαίος/α, μπορείς να τα καταφέρεις", γιατί να με νοιάξει τόσο πολύ η γνώμη ενός τυχαίου που μου είπε " δεν θα γράψεις πάνω από 5", γραμμένο τον έχω!

Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι η μάνα μου ήταν πιο αυστηρή σε μένα, παρά στον μικρότερο αδερφό μου.
Όταν ήμουν πρώτη δημοτικού - είχα κερδίσει και τάξη και πήγα πενταμισάρης - μου έσκιζε τις σελίδες των τετραδίων, όποτε της φαινόταν ότι έκανα άσχημα γράμματα και ήταν κι εκπαιδευτικός. Η δε δασκάλα το μόνο που έβρισκε να μου γράφει, σαν παρατήρηση, ακόμα κι αν όλα ήταν τέλεια ήταν: "να ξύνεις το μολύβι σου"..... Πραγματικά, νόμιζα πως η μάνα μου είχαν κάνει κοινό μέτωπο με τη δασκάλα σε αυτή την περίπτωση..... Λες κι αυτό το σύστημα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να σε κάνει να νιώθεις άχρηστος, εντελώς όμως!
Από τότε κατάλαβα κι ένιωσα στο πετσί μου πόσο με πλήγωνε η "εξουσία"...................
Με είχανε πάει και σε ψυχολόγο, λέει, διότι ήμουν αντιδραστικό παιδί, άκουσον άκουσον!

[elisabet]

Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι η μάνα μου ήταν πιο αυστηρή σε μένα, παρά στον μικρότερο αδερφό μου.
Όταν ήμουν πρώτη δημοτικού - είχα κερδίσει και τάξη και πήγα πενταμισάρης - μου έσκιζε τις σελίδες των τετραδίων, όποτε της φαινόταν ότι έκανα άσχημα γράμματα και ήταν κι εκπαιδευτικός. Η δε δασκάλα το μόνο που έβρισκε να μου γράφει, σαν παρατήρηση, ακόμα κι αν όλα ήταν τέλεια ήταν: "να ξύνεις το μολύβι σου"..... Πραγματικά, νόμιζα πως η μάνα μου είχαν κάνει κοινό μέτωπο με τη δασκάλα σε αυτή την περίπτωση..... Λες κι αυτό το σύστημα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να σε κάνει να νιώθεις άχρηστος, εντελώς όμως!
Από τότε κατάλαβα κι ένιωσα στο πετσί μου πόσο με πλήγωνε η "εξουσία"...................
Με είχανε πάει και σε ψυχολόγο, λέει, διότι ήμουν αντιδραστικό παιδί, άκουσον άκουσον!

Αυτο που λες επιβεβαιωνει καπως την υποθεση μου.
Αρα το λαθος ξεκινουσε απο το σπιτι...εκει δεν μπηκαν οι σωστες βασεις ωστε να μην χρειαζεσαι τοσο πολυ την αποδοχη των αλλων και να μην τα παιρνεις τοοοσο προσωπικα