Πιστεύετε

[elis]

Μαρια πρεπει να δυναμωσεισ λιγακι μονο αυτο σ λειπει μυαλο εχεισ

[maria4]

Σ ευχαριστω, αν και πιστευω μονο η ομορφια μου ειναι λιγο θετικο χαχαχ
ολα τα αλλα τα εχω ριξει στο Καιαδα

[elis]

Αργησα να το πιασω για αντρασ καλα ειμαι

[maria4]

Καλιο αργα παρα ποτε, μου ευχομαι το ιδιο αλλιως δε θα ξυπνησω ποτε

[λουλούδι]

OΠως τα λες ειναι βρε λουλουδι. Εννοειται νιωθω εστω λιγο καλυτερα. Να σου πω κτ ομως ; απο την αλλη ξερω οτι η καταθλιψη δε κανει εξαιρεσεις ειτε εχεις μεγαλα θεματα ειτε δεν εχεις, αρκει που μεγαλώνει αυτη τα παντα απο μονη της. Ναι εχω σκεφτει να δοκιμάσω και καποιον αλλον γιατρο, αλλα εχω κουραστει, εχω περασει απο διαφορους, εχω ανοιχτει ξερεις πως ειναι αυτα μεχρι που ειπα βρηκα τον καταλληλο. Επισης, δεν εχω δυστυχως καθολου αρκετα οικονομικα οπως παλιοτερα. Οποτε μονο για περιορισμενο αριθμο επισκεψεων θα δωσω για να κανω και διασταυρωση πληροφοριων. Δυσκολα πλεον...τι να πεις...και να παω σε καποιο κεντρο δωρεαν ΑΝ μου τυχει κανενας καλος κι εκει. Εκτος αν γνωριζει καποιος εδω.

Να πας τοτε σε δημοσιο, αυτη ειναι η λυση, για να εχεις οσο χρονο θες και χωρις εξοδα να επιβαρυνεσαι.

Λουλουδακι καταλαβαινω τα παντα αλλα λεω τα μισα μπραβο σου που εξελιχθηκεσ

Να 'σαι καλα ελις.

[delmem-190819a]

maria4 νομίζω πως έχεις "σωματοποιήσει" το πρόβλημά σου, χρησιμοποιώντας τον όρο κατάθλιψη.

Και μόνο ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάς να μας αναφέρεις το πρόβλημά σου, δείχνει ξεκάθαρα το παραπάνω.

Κατ' αρχήν, θα σου έλεγα πως μόνο ο ψυχίατρος δεν φτάνει. Αν θες να δεις κάποια αποτελέσματα στη ζωή σου από την ψυχοθεραπεία, θα πρέπει να απευθυνθείς και σε έναν ψυχολόγο, ο οποίος δεν θα εστιάσει στην ανακούφιση από την κατάθλιψη, αλλά στο να βρεις το δρόμο σου στη ζωή.

Επίσης, ήθελα να σε ρωτήσω, με τους "σημαντικούς άλλους" (κηδεμόνες) τι γίνεται; Έχεις άτομα στη ζωή σου που να σε στηρίζουν; Ακόμη, έχεις φίλους κι αν ναι, ποιες είναι οι σχέσεις σου μαζί τους;

[maria4]

maria4 νομίζω πως έχεις "σωματοποιήσει" το πρόβλημά σου, χρησιμοποιώντας τον όρο κατάθλιψη.

Και μόνο ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάς να μας αναφέρεις το πρόβλημά σου, δείχνει ξεκάθαρα το παραπάνω.

Κατ' αρχήν, θα σου έλεγα πως μόνο ο ψυχίατρος δεν φτάνει. Αν θες να δεις κάποια αποτελέσματα στη ζωή σου από την ψυχοθεραπεία, θα πρέπει να απευθυνθείς και σε έναν ψυχολόγο, ο οποίος δεν θα εστιάσει στην ανακούφιση από την κατάθλιψη, αλλά στο να βρεις το δρόμο σου στη ζωή.

Επίσης, ήθελα να σε ρωτήσω, με τους "σημαντικούς άλλους" (κηδεμόνες) τι γίνεται; Έχεις άτομα στη ζωή σου που να σε στηρίζουν; Ακόμη, έχεις φίλους κι αν ναι, ποιες είναι οι σχέσεις σου μαζί τους;

Moυ ηρθε να γελασω. Λες απλα να γραφω καταθλιψη για να περασει η ωρα μου γιατι δεν εχω τι αλλο να κανω ολη μερα?
Γραφω νομιζω εκτενεστερα οτι εχω διαγνωστει απο υποτροπιαζουσα καταθλιψη 6 χρονια και εχω παει ΚΑΙ σε ψυχιατρο ΚΑΙ σε ψυχολογο. Εχω κανει αρκετη ψυχοθεραπεια. Τα ξερω πολυ καλα περι φαρμακοθεραπειας οτι δεν αρκει και δεν διαφωνω καθολου. Γι αυτο και τα ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ολα.
Βασικα γνωριζεις απο καταθλιψη; Γτ ισως για αυτο να μην καταλαβαινομαστε. Με τους γονεις μου εχω φυσιολογικη σχεση και δεν εχω ιδιαιτερα προβληματα . Ο,τι εχει καθε γονιος με παιδι. Πολλα ατομα να με στηριζουν δν εχω και δεν θεωρω κ απαραιτητο απο τη στιγμη που εχω 2 καλους φιλους και εκτος απο τους γονεις τους συγγενεις μου. Δηλαδη, με τους σημαντικους αλλους κυριως γονεις δεν εχω θεματα (καταπιεσης,επικρισης η κτ αλλο). Βεβαια δυσκολευομαι αρκετες φορες αν συμβαινει κτ στις φιλιες μου, ναι κ εκει δυσλειτουργω ορισμενες φορες.

[delmem-190819a]

Moυ ηρθε να γελασω. Λες απλα να γραφω καταθλιψη για να περασει η ωρα μου γιατι δεν εχω τι αλλο να κανω ολη μερα?
Γραφω νομιζω εκτενεστερα οτι εχω διαγνωστει απο υποτροπιαζουσα καταθλιψη 6 χρονια και εχω παει ΚΑΙ σε ψυχιατρο ΚΑΙ σε ψυχολογο. Εχω κανει αρκετη ψυχοθεραπεια. Τα ξερω πολυ καλα περι φαρμακοθεραπειας οτι δεν αρκει και δεν διαφωνω καθολου. Γι αυτο και τα ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ολα.
Βασικα γνωριζεις απο καταθλιψη; Γτ ισως για αυτο να μην καταλαβαινομαστε. Με τους γονεις μου εχω φυσιολογικη σχεση και δεν εχω ιδιαιτερα προβληματα . Ο,τι εχει καθε γονιος με παιδι. Πολλα ατομα να με στηριζουν δν εχω και δεν θεωρω κ απαραιτητο απο τη στιγμη που εχω 2 καλους φιλους και εκτος απο τους γονεις τους συγγενεις μου. Δηλαδη, με τους σημαντικους αλλους κυριως γονεις δεν εχω θεματα (καταπιεσης,επικρισης η κτ αλλο). Βεβαια δυσκολευομαι αρκετες φορες αν συμβαινει κτ στις φιλιες μου, ναι κ εκει δυσλειτουργω ορισμενες φορες.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν νομίζω να σε βοηθάει ιδιαίτερα το να σκέφταισε ότι έχεις κατάθλιψη. Αυτό θα πρέπει να το σκέφταιτε ο εκάστοτε ειδικός ψυχικής υγείας. Εσένα σε βοηθάει σε κάτι; Επίσης συνεχίζεις να παίρνεις φάρμακα χωρίς να επισκέπτεσε πλέον το γιατρό;

Στην ουσία, σου λέω να κάνεις πράγματα και να μη μένεις σπίτι, όπως σου είπαν και άλλα άτομα παραπάνω. Η γυμναστική επίσης θα σε βοηθήσει. Θα μπορούσες να πας χορό αν βαριέσε τη γυμναστική.

Τι σημασία έχει αν γνωρίζω από κατάθλιψη;

[maria4]

Δε βοηθαει οντως αλλα δε τονιζω τη "ταμπελα" εννοειται οσο τις υποτροπες που δεν ειναι λιγες....γι αυτο. Ολα υπο παρακολουθηση ψυχιατρου ειναι. Δε παιρνω πρωτοβουλια ποτε μονη μ οτν προκειται για το χαπι. Απλα βρισκεται μακρια και δε κανω επισκεψεις πια ουτε ψυχοθεραπεια. Το γεγονος οτι εχω κανει και εχω βρει τα κλειδια μου, δε σημαινει απαραιτητα οτι χρειαζομαι ξανα κ ξανα ψυχοθεραπεια. Επειδη το προτρεπετε κιολας καποιοι.
Σπιτι δε μενω ενταξει, με το χαπι ειμαι λειτουργικη. Απλα δε κανω πολλα πραγματα αυτη τη περιοδο κμενω και σπιτι αρκετα.
Σημασια εχει γτ θα καταλαβεις οτν λεω περι καταθλιψης κ υποτροπων για παραδειγμα...οτ δεν ειναι απλα μια ταμπελα..ή σωματοποιηση οπως ειπες ...

[favvel]

maria γεια σου (και λουλούδι επίσης)..
Γράφω απλά για να μπω κι εγώ στη λίστα με τα "καλά", συνεσταλμένα παιδιά κατά την εφηβεία, που ήταν καλοί μαθητές αλλά κλάταραν μόλις βρήκαν τα σκούρα δλδ β' και γ' λυκείου..
Τώρα είμαι 29, κοντεύω τα 30..
Πέρασα σε μια σχολή στο πανεπιστήμιο στα 18 μου, την οποία ποτέ δεν κατάφερα να φέρω εις πέρας..
Την πάλεψα αρκετά, πήγαινα στις παραδόσεις αλλά δεν πήγαινα στις εξετάσεις..
Τώρα έχουν περάσει τα χρόνια, έχω κουραστεί ψυχικά για πολλούς λόγους και δεν έχω ψυχικά αποθέματα για να την προσπαθήσω ξανά..
maria μιλάς για υποτροπές και έχεις την αίσθηση πως είσαι μόνη σε αυτό αλλά δεν είσαι..
Έχω κόψει απότομα 3 φορές τα φάρμακα.. Την τελευταία φορά νοσηλεύτηκα.. Κακό του κεφαλιού μου θα μου πεις..
Από 'κεί που θα τα έπαιρνα για 3 ή έξι μήνες, τώρα θα πρέπει να τα παίρνω μια ζωή..
Το σκέφτομαι και τραβάω τα μαλλιά μου..
Σημασία έχει το παρόν όμως.. Τι κάνουμε τώρα, αυτό είναι το θέμα..
Δεν ξέρω αν θα σε παρηγορήσει αλλά εδώ και 10 χρόνια πηγαινοέρχομαι άσκοπα είτε στη σχολή, την οποία παράτησα τελικά, είτε ένα ιεκ το οποίο το τελείωσα χωρίς λόγο όμως αφού δεν θα ασχοληθώ με αυτό, είτε σε ψυχοθεραπείες τις οποίες επίσης παράταγα..
Κι εγώ μικρή ήθελα να είμαι άριστη μαθήτρια και καλός άνθρωπος, αφού αισθανόμουν υπερβολικό τον έλεγχο της οικογένειας και του σχολικού περιβάλλοντος, ακόμα κι αν οι γονείς ή οι καθηγητές μου έδειχναν ή μου έλεγαν τα αντίθετα..
Αλλά τα μηνύματα που παίρνει το παιδί καμιά φορά είναι τα αντίθετα από αυτά που λένε με λόγια οι γονείς ή οι καθηγητές..
Μου έλεγαν και ακόμα μου λένε (οι γονείς) τα καλύτερα λόγια..
Προφανώς κάπου το πράγμα χωλαίνει.. Δεν μπορεί να είμαι τόσο καλή! Όταν είσαι παιδί τα πιστεύεις.. Εδώ και τώρα ακόμα παραμυθιάζομαι καμιά φορά..
Αφού φτάνω στο σημείο πολλές φορές να ζηλέψω κι εγώ ανθρώπους που δεν είχαν τόσο υποστηρικτικό περιβάλλον και βρήκαν διεξόδους να τα καταφέρουν στη ζωή μόνοι τους.. Γιατί αυτό μετράει για τον καθένα τελικά.. Το να κατακτούμε κάτι με την αξία μας..
Όταν η οικογένειά μου είναι τόσο υποστηρικτική και με δικαιολογεί για το καθετί ή βρίσκει ελαφρυντικά τέλος πάντων και όταν μου παρέχουν τα πάντα με βάζουν στην εξής θέση..
Αισθάνομαι πως δεν έχω κίνητρο να προσπαθήσω γιατί ξέρω πως έχω τους γονείς μου να μου τα λύσουν όλα..
Βέβαια αυτό είναι πλάνη εν μέρει, γιατί δεν θα τους έχω για πάντα..
Αλλά δεν με νοιάζει κι αν τους χάσω, γιατί δεν με ενδιαφέρει η ζωή μου πλέον ούτε τί θα απογίνω..
Μπορώ να κάνω υποθέσεις για το μέλλον μου, καθόλου ευχάριστες, αλλά απόλυτα λογικές..
Πώς να σ' το πω, δεν έχω όρεξη για ζωή.. Έχω κουραστεί.. Δεν έχω λόγο να προσπαθήσω..
Άσε που μου έχει βγει και σαν αντίδραση όλη αυτή η καταπίεση του σχολείου και της οικογένειας και δεν θέλω να κάνω τίποτα για κανέναν..
Να φανταστείς δεν θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου με το να είμαι καλά και να δουλεύω και να είμαι φυσιολογική..
Και δεν είναι τωρινό αυτό.. 10 χρόνια κουβαλάω τις ίδιες σκέψεις και συμπεριφορές..
Το πρόβλημα είναι πως την πληρώνω εγώ με αυτήν την αντίδραση.. Μου γυρνάει μπούμερνανγκ..
Έχω εγκλωβιστεί.. Αλλά δεν θα γράψω άλλα γιατί θα σε κούρασα..

[maria4]

Oχι , δε με κουραζεις καθολου!!! Σε νιωθω....βγαλε τα απο μεσα σου αν θελεις να πεις κι αλλα...ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε!!:P
Εχεις περασει δυσκολα κι εσυ. Φαινεται ξεκαθαρα. Θελω να σταθω ομως σε καποια σημεια. Νομίζω έχεις επιτρεψει την αρνητικότητα και την απαισιοδοξία σου να επιβληθει στον εσωτερικο σου κοσμο, με αποτελεσμα 10 χρονια οπως το λες να εχεις ξανα κ ξανα κ ξανα τα ιδια.
Αν εχεις μονο καταθλιψη(εγω μονο αυτη εχω) οπου μπορώ να κρίνω, θελει προσπάθεια συνεχη, αγώνα και πολλες φορες ΠΙΕΣΗ παραπανω για να αλλαξουμε καποια πραγματα στη ποιοτητα της ζωης μας. Ξερω καλα πολυ καλα, ποσο υποφερεις μεσα σου κάθε λεπτο, ωρα,μέρα που περναει αλήθεια. ΟΜΩΣ , αυτο δε σημαίνει οτι βάζουμε το ταμπελακι μας και πάμε. ΣΤΟ λέω εγω που κι εγω δεν ειμαι η εξαιρεση του κανονα βεβαιως, έτεινα να παραιτηθώ κ τωρα πάλι γιατι βγαίνω σε αυτο το αδιέξοδο, σε αυτο το μάταιο.
Αλλα με την απλη κ κοινη λογική λέω, αφου βλέπω οτι αυτο κι εμενα τόσα χρόνια δεν βγάζει καπου?με βγαζει σε μια παραλογη κατασταση αν το πουμε κι ετσι. ΜΗΠΩΣ να κανω κατι το οποιο δν εχω κανει εως τωρα?Μηπως να αναθεωρησω κάποια πράγματα?ΜΗΠΩΣ να ΑΠΟΔΕΧΤΩ καποια πραγματα και να βοηθησω τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ να νιωσει γαλληνη?.
Με αυτο κυριως θελω να σου πω , να μου πω και να μας πω. ΝΑ μην σταματαμε τις οποιες προσπαθειες έχουμε κανει ή δεν εχουμε κανει εως σημερα, γιατί η κατασταση που βιωνουμε ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ και δεν ειναι η πραγματικότητα. ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΕΙ, με αποτελεσμα
να πεφτουμε στη παγιδα της ξανα και ξανα. ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ουτε οτι θα γινεις καλα(Αφου δεν εγινα ουτε εγω), ουτε οτι θα ζεις οπως εισαι τωρα. Θα σου πω οτι εχεις τη δυνατότητα να γινεις καλυτερα. Πολύ καλυτερα. ΘΕΛΕΙ πιστη κ προσπαθεια.

[λουλούδι]

Βρε φαββελ συγγνωμη...εχουμε καποια θετικα και καποια αρνητικα στη ζωη μας. Εσυ εχεις παρα πολλα αρνητικα λογω οτι εχεις ψυχωση. Εχεις προσπαθησει να εισαι η τελεια, σκληρο αυτο, πας να εξαλειψεις και τα θετικα που ειναι το υποστηρικτικο περιβαλλον; Ε ποσο αλλο χαμηλα θα βαλεις τον εαυτο σου, πως να μην αντιδραει ο κακομοιρης με το να εχεις καταθλιψη;;; Θες να εισαι για λυπηση; Για να καταλαβω.

[favvel]

Η αλήθεια είναι πως έχεις δίκιο λουλούδι.. Ψυχολογείς πολύ καλά τους ανθρώπους απ' το λίγο που σε έχω διαβάσει.
Αλλά ψάχνω να βρω τι φταίει και είμαι έτσι, και όπως καταλαβαίνεις είναι πιο εύκολο να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους παρά σε μένα.
Όντως είχα ψύχωση. Τώρα υποτίθεται έχω θεραπευτεί. Δεν έχω κανένα σύμπτωμα ψυχωτικό.
Το μόνο που δεν έχω καταφέρει είναι να ελέγξω τις αρνητικές σκέψεις.
Κλαίω κάθε μέρα και πολλές φορές δεν καταλαβαίνω το λόγο. Σαν να έχω πολλή ένταση μέσα μου η οποία εκφορτίζεται μέσω του κλάματος.
Μπορεί να φταίνε και οι χημικές ουσίες. Μπορεί να χρειάζονται μια καλύτερη ρύθμιση.
Αα και ήθελα να διευκρινίσω πως είχα ένα οξύ ψυχωσικό επεισόδιο αλλά κυρίως είχα διπολική. Γι' αυτό και είχα ξεκινήσει αρχικά με το minitran το οποίο είναι και αντικαταθλιπτικό και αντιψυχωσικό.
Τώρα παίρνω μόνο αντιψυχωσικό. Εξακολουθώ όμως να έχω καταθλιπτικά συμπτώματα. Ίσως πρέπει να αλλάξω φαρμακευτική αγωγή.
Δεν ξέρω. Βέβαια το φάρμακό μου είναι και για διπολική.
Απ' την άλλη ακόμα κι αν φταίει η αγωγή, δεν σημαίνει πως εγώ θα επαναπαυθώ στα φάρμακα και δεν θα κάνω προσπάθεια. Το ξέρω.
Απλά είναι τόσο έντονη η κατάθλιψη ορισμένες φορές που κάνω μέρες να συνέλθω. Τις δύο μέρες είμαι καλά και τις 5 δεν είμαι. Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός και φεύγουν τα χρόνια. Και στο τέλος θα μουτζώνω τον εαυτό μου για τα χρόνια που έφυγαν ανεκμετάλλευτα. Ήδη το κάνω.
Θέλω να βγω από όλο αυτό το κακό που έχω συνηθίσει πια αλλά δεν ξέρω με ποιον τρόπο.
Μάλλον ξέρω πως πρέπει να προσπαθήσω και θα πρέπει να θέλω πολύ το καλό και το θετικό στη ζωή μου.
Ίσως όμως τελικά δεν το θέλω τόσο πολύ γιατί έχω συνηθίσει στο αρνητικό. Και έχω βολευτεί σε αυτό.
Δεν βλέπω πουθενά το θετικό και έτσι δεν υπάρχει κάποιο φωτάκι να με τραβάει απ' το λούκι μου.
Κι έτσι αφού δεν βλέπω κάτι θετικό αισθάνομαι δεν έχω λόγο να προσπαθήσω κιόλας για να το έχω στη ζωή μου.
Βρίσκομαι σε σημείο όπου είμαι θεραπευμένη πια, οπότε οποιαδήποτε στάση ζωής είναι καθαρά θέμα επιλογής. Το ξέρω.

[Delmem210118a]

μαρια η ψυχοθεραπευτρια μου αποφαυγει να μου βαλει ταμπελες, ακομη και για τα συμπτωματα απο τα χαπια μου λεει να μην ασχολουμε, γιατι ο ασθενης με καταθλιψη και αγχος τεινει να ανθυποβαλλεται.

[λουλούδι]

Φαββελ λυπαμαι πολυ. Δεν φταις εσυ ουτε οι αλλοι. Η ζωη φταιει. Δηλαδη φταινε οι αλλοι, γιατι υπαρχει ρατσισμος, αλλα και αυτοι ετσι μαθανε. Καταλαβαινω πως νιωθεις εχω βρεθει στη θεση σου. Κι εγω σημερα ηρεμησα καπως τις αλλες μερες ημουν χαλια. Σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Η αληθεια ειναι πως πρεπει να βρεις μια σχεση εναν ανθρωπο να στηριζεσαι να σε βγαλει απο το τελμα. Ψαξε απο εδω μεσα. Μιλα με ανθρωπους που εχουν προβλημα, ο ελις ειναι μια περιπτωση, κανε τα παντα να βγεις απο αυτο το αδιεξοδο. Η ζωη οπως λες περναει..δεν εχουμε πολλα περιθωρια..μη πεσεις με τα μουτρα αλλα μην το καθυστερεις κιολας αλλο..μια μεση λυση. Σου ευχομαι καλη επιτυχια, και οτι θελεις εδω ειμαι.