Αντικαταθλιπτικά

[menis_64]

Κοίτα, αυτά όμως δε νιώθεις και πριν πάρεις αντικαταθλιπτικά;

για καποιον ανεξηγητο λογο ολοι οι ανθρωποι αυτου του κοσμου, οταν ξεκινησουν τα αντικαταθλιπτικα για πρωτη φορα, αντι να αισθανθουν καλυτερα, αισθανονται πολυ μα πολυ χειροτερα... το γιατι δεν εξηγειται και ουτε θα εξηγηθει ποτε...! Μονο αβασιμες θεωριες υπαρχουν!! Εγω οταν τα ξεκινησα εγινα πολυ χειροτερα, ακριβως το ιδιο συμβαινει και οταν τα διακοψεις... Οποτε οχι, δεν γινεσαι χειροτερα επειδη ξαναγυρνας πισω σε αυτο που ησουν πριν το φαρμακο, αλλα επειδη εισαι εξαρτημενος και χωρις αυτο νιωθεις εντονα την ελειψη του και οποτε τα ''συμπτωματα αποσυρσης'' Ετσι τα ονομαζουν επισημα, επειδη δεν ηθελαν να τρομαξουν τον κοσμο οτι θα εθιστουν σε κατι...

[iamverysad]

Ναι, αλλά στην κατάθλιψη ποια είναι η λύση;

[Mara.Z]

Αν μου το επιτρεπει ο αγαπητος θεματοθετης, και για να μην ανοιξω νεο νημα, να κανω κι εγω μια παραπλησια ερωτηση:

Οταν ημουν χωρις αντικαταθλιπτικα, 2 χρονια και πριν, απο μυαλο ολα θολα, καμια συγκεντρωση, αλλα σωματικα ειχα νευρο, ενταση, πιεζομουν να κανω πραγματα και γενικα ημουν αποδοτικη και παραγωγικη. Φαινεται οξυμωρο, το καταλαβαινω, αλλα δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω...
2 χρονια μετα τωρα, νιωθω μια ολυμπια ηρεμια, μια γαληνη, μια ησυχια, πως ειναι μια λιμνη που τιποτα δεν κουνιεται? ε αυτο ακριβως....
να βγω με καμια παρεα? μα περναω καλα και στο σπιτι μου, ηρεμα.
να κυνηγησω μια δουλεια? αφου ειμαι καλα, δε νιωθω να μου λειπει κατι
να βρω συντροφο? μα νιωθω πληρης
να παω γυμναστηριο? δεν το εχω αναγκη, ειμαι ηδη ηρεμη...
Δηλαδη νιωθω ενα αισθημα πληροτητας που εμποδιζει οποια προσπαθεια, μην σας πω και σκεψη, να προσθεσω στη ζωη μου ειτε δραστηριοτητες ειτε ανθρωπους...

Πως στο καλο το διαχειριζομαστε αυτο? εχετε νιωσει κατι παρομοιο??
Ο ψυχιατρος το βλεπει θετικα....θελω να πιστευω προσωρινα.

[Yoco Choco]

2 χρονια μετα τωρα, νιωθω μια ολυμπια ηρεμια, μια γαληνη, μια ησυχια, πως ειναι μια λιμνη που τιποτα δεν κουνιεται? ε αυτο ακριβως....
να βγω με καμια παρεα? μα περναω καλα και στο σπιτι μου, ηρεμα.
να κυνηγησω μια δουλεια? αφου ειμαι καλα, δε νιωθω να μου λειπει κατι
να βρω συντροφο? μα νιωθω πληρης
να παω γυμναστηριο? δεν το εχω αναγκη, ειμαι ηδη ηρεμη...
Δηλαδη νιωθω ενα αισθημα πληροτητας που εμποδιζει οποια προσπαθεια, μην σας πω και σκεψη, να προσθεσω στη ζωη μου ειτε δραστηριοτητες ειτε ανθρωπους...

Δώς μου την συνταγή...Είσαι σε κάποια αγωγή αυτό το διάστημα?
Εγώ πνίγομαι μέσα στην ανησυχία,γιατί βλέπω την νεότητά μου να χύνεται στον νεροχύτη...Και φοβάμαι πως δεν θα ανπληρώσω ποτέ τα χαμένα.

[Mara.Z]

Δώς μου την συνταγή...Είσαι σε κάποια αγωγή αυτό το διάστημα?
Εγώ πνίγομαι μέσα στην ανησυχία,γιατί βλέπω την νεότητά μου να χύνεται στον νεροχύτη...Και φοβάμαι πως δεν θα ανπληρώσω ποτέ τα χαμένα.

δεν υπαρχει συνταγη, νομιζω ειναι εξατομικευμενα αυτα.
ναι ειμαι σε αγωγη, το λεω, εδω και 2 χρονια σχεδον.
Σε αλλα ποστ παλιοτερα ειχα αναφερει ποια φαρμακα επαιρνα. Αλλα δεν ειναι τα χαπια το θεμα...
Το θεμα ειναι οτι εμαθα να ζω σε ενταση, νευρα, αυτομαστιγωμα, αυτοκατηγοριες, πιεση, σφιξιμο και ολο το πακετο, και τωρα που ισως για 1η φορα βιωνω τετοιο αισθημα πληροτητας νιωθω οτι εχω φτασει στο απολυτο, δεν εχει κατι να προσπαθησω ή να παλαιψω...

[iamverysad]

Είσαι τυχερή. Θα θελα να με παραπέμψεις στο ποστ με τα φάρμακα, γιατί έχεις πάρα πολλά και δε μπορώ να το βρω. Η έστω να τα ξαναγράψεις. Ευχαριστώ, και μακάρι να αισθάνεσαι πάντα πληρότητα.

[Isabella]

Αν μου το επιτρεπει ο αγαπητος θεματοθετης, και για να μην ανοιξω νεο νημα, να κανω κι εγω μια παραπλησια ερωτηση:

Οταν ημουν χωρις αντικαταθλιπτικα, 2 χρονια και πριν, απο μυαλο ολα θολα, καμια συγκεντρωση, αλλα σωματικα ειχα νευρο, ενταση, πιεζομουν να κανω πραγματα και γενικα ημουν αποδοτικη και παραγωγικη. Φαινεται οξυμωρο, το καταλαβαινω, αλλα δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω...
2 χρονια μετα τωρα, νιωθω μια ολυμπια ηρεμια, μια γαληνη, μια ησυχια, πως ειναι μια λιμνη που τιποτα δεν κουνιεται? ε αυτο ακριβως....
να βγω με καμια παρεα? μα περναω καλα και στο σπιτι μου, ηρεμα.
να κυνηγησω μια δουλεια? αφου ειμαι καλα, δε νιωθω να μου λειπει κατι
να βρω συντροφο? μα νιωθω πληρης
να παω γυμναστηριο? δεν το εχω αναγκη, ειμαι ηδη ηρεμη...
Δηλαδη νιωθω ενα αισθημα πληροτητας που εμποδιζει οποια προσπαθεια, μην σας πω και σκεψη, να προσθεσω στη ζωη μου ειτε δραστηριοτητες ειτε ανθρωπους...

Πως στο καλο το διαχειριζομαστε αυτο? εχετε νιωσει κατι παρομοιο??
Ο ψυχιατρος το βλεπει θετικα....θελω να πιστευω προσωρινα.

Καλησπέρα Mara,
Παρακολοθθὠ το forum για κάποιο καιρο και έχω γράψει μόνο μια φορά μιας και έχω κόψει πριν κάποιο καιρό τα αντικαταθλιπτικά
και η αλήθεια είναι σε αύτο το forum δεν υπάρχει σηζήτηση για το λεγόμενο withdrawal sydrome και πόσο δύσκολο είναι κάποιος να απεξαρτηθεί.
Σου γράφω γιατί αθτο ποθ περιγράφεις ήταν ακριβώς αυτό που ζούσα για 5 χρόνια. Μια απίστεύτη ηρεμία που με έκανε να μη κυνηγάω τίποτα στη ζωη μου. Να μένω στάσιμη γιατί δεν υπήρχε καμία κινητήριος δυναμη μέσα μου. Ούτε πόνος που να με κάνει να φύγω από κάποια κατάσταση, ούτε φιλοδοξία ούτε τίποτε. Αυτή η λήθη κάποια στιγμή έσπασε, έκοψα τα χάπια γιατί ένιωθα πως η ψηχή μου δεν αντεχε να ζει έτσι και βρέθηκα να συνειδητοποιὠ πόσο μου λείπει ενας συντροφος, φίλοι, μια καλύτερη δουλεια. ΟΛΑ όσα δεν με ένοιαζαν τώρα με πληγώνουν κάθε μέρα.Και παλεύω να τα διαρθὠσω με τρομακτική δυσκολία.
Μακάρι να είχε βρεθεί κάποιος να μου τα πει νωρίτερα όλα αυτά. Ο ψυχιατρός μου άπλα εγληματικά ασυνείδητος.
Δεν στο λέω για να σε αγχώσω η να σου προτείνω να διακόψεις την αγώγη σου. Προς Θεού!
Απλά δεν θέλω κάποιος άλλος να περάσει αύτο που περνάω εγώ.

[Mara.Z]

Μια απίστεύτη ηρεμία που με έκανε να μη κυνηγάω τίποτα στη ζωη μου. Να μένω στάσιμη γιατί δεν υπήρχε καμία κινητήριος δυναμη μέσα μου. Ούτε πόνος που να με κάνει να φύγω από κάποια κατάσταση, ούτε φιλοδοξία ούτε τίποτε.

ε αυτο ακριβως εννοω...

εγω τα ξεκινησα γιατι δεν πηγαινε αλλο, δεν μπορουσα να δουλεψω, να σκεφτω, ημουν προσωποποιηση της υπερεντασης και του εντονου αγχους. Ηταν λες και ειχε καει ο εγκεφαλος μου.
Το μονο που ηθελα ηταν να ησυχασει το μυαλο μου!
αυτη η ηρεμια και η πληροτητα τωρα με ξεπερναει πραγματικα....
Δεν ξερω, μηπως η λυση ειναι να πιεζομαι και να σπρωχνομαι να κανω κατι,χωρις να το κανω κεφι, με την προοπτικη οτι το κεφι θα μου ερθει στην πορεια?
γιατι οκ το ξερω, θα μου ερθει η ορεξη σιγουρα αμα πιεστω να κανω κατι, δηλαδη αν παω γυμναστηριο πχ καλα θα περασω, δεν θα ειναι σα να κανω καταναγκαστικα εργα. Αλλα η φαση απο το σπιτι ως το γυμναστηριο ειναι πολυ δυσκολοτερη για μενα απο την ιδια την προπονηση...Αυτο το κομματι πρεπει να δουλεψω τωρα...

[menis_64]

Ναι, αλλά στην κατάθλιψη ποια είναι η λύση;

παρα πολλα ειναι μεχρι να ψαξεις τι πρεπει να κανεις εσυ... μπορει να χρειαζεσαι περισσοτερες ωρες στην φυση και στον ηλιο, μπορει να χρειαζεσαι μειωσει του καπνισματος, μπορει να χρειαζεσαι καλυτερους και πιο φιλικους ανθρωπους... μαζι με διαφορα φυτικα που υπαρχουν για την καταλιψη, μαζι με την αποφαση σου να αλλαξεις την ζωη σου, γινεσαι καλυτερος... δεν μπορω να σε πω οτι θα κενεις αυτο και αυτο για να βγεις απο την καταθλιψη, η αδρανεια, ελλειψη καλης παρεας, μοναξια, ενοχες και αλλα πολλα ειναι απραιτητα για να ζεις πιο ευχαριστα

[Macgyver]

Ναι, αλλά στην κατάθλιψη ποια είναι η λύση;

Ελα ντε , για καλυτερευση μπορω να μιλησω , και παρ οτι ειμαι πολυ θετικος ανθρωπος , δεν μπορω να μιλησω γιια θεραπεια της κτθλψης ................ ενας δυνατος ερωτας μπορει κατ εμε να θεραπευσει μια κτθλψη , διοτι οταν ημουν προ 2 ετων σε δεσμο ημουν πολυ καλυτερα , αλλα δεν ηταν αυτο που ηθελα η κοπελα , οποτε δεν ξερω τι θα γινοταν αν ερωτευομουν ........παντως ο ψυχιατρος μου εχει αναφερει περιπτωσεις που ερωτευθηκαν οι κτθλπτικοι ασθενεις του και δεν ξαναρθαν .................... το χειροτερο ειναι η αδρανεια , αλλα δεν μπορεις νασαι συνεχως δραστηριος .......
νομιζω οτι δεν εχει βρεθει το φαρμακο κατα της κτθλψης , διοτι δεν ειναι ολα στο μυαλο του κτθλπτικου ποως καποιοι νομιζουν , αλλα ειναι μια πρματικη ασθενεια , που παντα σηκωνει καλυτερευση ......
για να μιλαει ο Παγκ. Οργ. Υγειας για το 2020 οτι η κτθλψη θαναι η Νο1 ασθενεια παγκοσμιως , δεν ειναι καλα τα πραματα προς το παρον....... αυτο ειναι σιγουρο ......

[iamverysad]

Ελα ντε , για καλυτερευση μπορω να μιλησω , και παρ οτι ειμαι πολυ θετικος ανθρωπος , δεν μπορω να μιλησω γιια θεραπεια της κτθλψης ................ ενας δυνατος ερωτας μπορει κατ εμε να θεραπευσει μια κτθλψη , διοτι οταν ημουν προ 2 ετων σε δεσμο ημουν πολυ καλυτερα , αλλα δεν ηταν αυτο που ηθελα η κοπελα , οποτε δεν ξερω τι θα γινοταν αν ερωτευομουν ........παντως ο ψυχιατρος μου εχει αναφερει περιπτωσεις που ερωτευθηκαν οι κτθλπτικοι ασθενεις του και δεν ξαναρθαν .................... το χειροτερο ειναι η αδρανεια , αλλα δεν μπορεις νασαι συνεχως δραστηριος .......
νομιζω οτι δεν εχει βρεθει το φαρμακο κατα της κτθλψης , διοτι δεν ειναι ολα στο μυαλο του κτθλπτικου ποως καποιοι νομιζουν , αλλα ειναι μια πρματικη ασθενεια , που παντα σηκωνει καλυτερευση ......
για να μιλαει ο Παγκ. Οργ. Υγειας για το 2020 οτι η κτθλψη θαναι η Νο1 ασθενεια παγκοσμιως , δεν ειναι καλα τα πραματα προς το παρον....... αυτο ειναι σιγουρο ......

Δεν θεραπεύεται ούτε με έρωτα, απλά ΙΣΩΣ μειωθούν λίγο κάποια συμπτώματα. Το σίγουρο είναι ότι από μικρός είχα εμμονές. Είναι γονιδιακό το θέμα.

[iamverysad]

παρα πολλα ειναι μεχρι να ψαξεις τι πρεπει να κανεις εσυ... μπορει να χρειαζεσαι περισσοτερες ωρες στην φυση και στον ηλιο, μπορει να χρειαζεσαι μειωσει του καπνισματος, μπορει να χρειαζεσαι καλυτερους και πιο φιλικους ανθρωπους... μαζι με διαφορα φυτικα που υπαρχουν για την καταλιψη, μαζι με την αποφαση σου να αλλαξεις την ζωη σου, γινεσαι καλυτερος... δεν μπορω να σε πω οτι θα κενεις αυτο και αυτο για να βγεις απο την καταθλιψη, η αδρανεια, ελλειψη καλης παρεας, μοναξια, ενοχες και αλλα πολλα ειναι απραιτητα για να ζεις πιο ευχαριστα

Η έλλειψη παρέας, μοναξιά κλπ είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της κατάθλιψης. Όχι αίτιο. Η φύση και το κάπνισμα δε νομίζω να είναι κάτι που θα βελτιώσει το θέμα, και ιδίως το πρώτο δεν είναι καν εφικτό. Το χω σκρεφτεί να γίνω και ερημίτης για να γλυτώσω από τον κόσμο.

[iamverysad]

ε αυτο ακριβως εννοω...

εγω τα ξεκινησα γιατι δεν πηγαινε αλλο, δεν μπορουσα να δουλεψω, να σκεφτω, ημουν προσωποποιηση της υπερεντασης και του εντονου αγχους. Ηταν λες και ειχε καει ο εγκεφαλος μου.
Το μονο που ηθελα ηταν να ησυχασει το μυαλο μου!
αυτη η ηρεμια και η πληροτητα τωρα με ξεπερναει πραγματικα....
Δεν ξερω, μηπως η λυση ειναι να πιεζομαι και να σπρωχνομαι να κανω κατι,χωρις να το κανω κεφι, με την προοπτικη οτι το κεφι θα μου ερθει στην πορεια?
γιατι οκ το ξερω, θα μου ερθει η ορεξη σιγουρα αμα πιεστω να κανω κατι, δηλαδη αν παω γυμναστηριο πχ καλα θα περασω, δεν θα ειναι σα να κανω καταναγκαστικα εργα. Αλλα η φαση απο το σπιτι ως το γυμναστηριο ειναι πολυ δυσκολοτερη για μενα απο την ιδια την προπονηση...Αυτο το κομματι πρεπει να δουλεψω τωρα...

Κορίτσια βρήκατε τα μαγικά χάπια και θέλετε να τα ξεφορτωθείτε; Ποια είναι αυτά;

[Macgyver]

Δεν θεραπεύεται ούτε με έρωτα, απλά ΙΣΩΣ μειωθούν λίγο κάποια συμπτώματα. Το σίγουρο είναι ότι από μικρός είχα εμμονές. Είναι γονιδιακό το θέμα.

Μαλλον εχεις δικιο ........... οντως ειναι γονιδιακο το προβλημα , ειναι πλεον γνωστο ....... σεμενα παντως μειωθηκαν αρκετα τα συμπτωματα οταν ημουν σε δεσμο ..... αρχισα να βγαινω , που δεν ξεμυταγα , ξενυχταγα , κλπ.

[iamverysad]

Μαλλον εχεις δικιο ........... οντως ειναι γονιδιακο το προβλημα , ειναι πλεον γνωστο ....... σεμενα παντως μειωθηκαν αρκετα τα συμπτωματα οταν ημουν σε δεσμο ..... αρχισα να βγαινω , που δεν ξεμυταγα , ξενυχταγα , κλπ.

Εγώ θέλω να βγαίνω αλλά δεν έχω το ψυχικό κουράγιο να το κάνω. Αισθάνομαι αδύναμος μέσα, σαν βάζο που θα σπάσει. Μιλάω σε άλλους και αισθάνομαι άγχος. Δεν έχω κουράγιο.