Τι σκέφτεστε;

[Sofia]

σκεφτομαι οτι πολλες φορες ντυνομαστε ενα "προσωπο" κατα οπως μας συμφερει....να πουλησουμε καλυτερα τη μουρη μας, τα λογια μας, να τα χουμε καλα με ολους. σκεφτομαι οτι ντυνομαστε κι ενα προσωπο αναλογα το θεμα. και οταν ερθει η στιγμη η αναλογη, η ευαισθησια μας...ω του θαυματος παει περιπατο....

[Remedy]

Σκέφτομαι πόσο πολύ δύσκολο είναι να καταφέρω να βοηθήσω μια ψυχή να βρει τον δρόμο της , και από την στιγμή που ξέρω πως και οι ιδικοί δεν το έχουν καταφέρει ........ σιγά μην το καταφέρω εγώ , όχι πως είμαι απαισιόδοξος άλλα όπως και να το κάνουμε είμαι σαν να λέμε του δημοτικού μπροστά στο πανεπιστήμιο , και σε ότι και να σκεφτώ είμαι πολύ πίσω
Καμιά ιδέα ?
(και ιδέες δλδ δεν θα με χάλαγαν)

μιλας παρα πολυ γενικα βρε φευ....
τι ιδεα να σου δωσουμε?εγω δεν εχω καταλαβει τπτ παντως....

[soft]

...........

[RainAndWind]

Τους ρουφιάνους σκέφτομαι. Που νομίζουν πως κάποιοι τρέμουν στην ιδέα και την εικόνα του μπάτσου. Πως όταν πέσει η απειλή για το μέσο και το δοντάκι που έχουν σε "υπηρεσίες" κάποιοι θα συνετιστούν, θα μαζέψουν την ύπαρξή τους σ' ένα αθέατο μικρό κουβάρι και θα εξαφανιστούν από προσώπου γης ή φόρουμ. Χουντικοφρονάκια κρυμμένα πίσω από ηθικές για κλωτσές. Κάποιοι σαν αυτούς έχτισαν τις κοινωνίες των δικαστών και των ασφαλειών. Κάποιοι σαν αυτούς δικαιολογούν τη χρήση της ρουφιανιάς πίσω από την επίφαση ενός επαγγέλματος. Και εμένα οι ρουφιάνοι ούτε μου γούσταραν ούτε θα μου γουστάρουν ποτέ. Ο ρόλος που παίζουμε καμιά φορά γίνεται εμείς.

[iberis]

σκέφτομαι...
ουφ!
Σιγά μη σκέφτομαι 6.00 η ώρα το πρωί...
καλημέρα!

[Θεοφανία]

σκέφτομαι...
ουφ!
Σιγά μη σκέφτομαι 6.00 η ώρα το πρωί...
καλημέρα!

που ήσουν αλητάκι τέτοια ώρα? Άμα σε βρει η ρεμ και σου κάνει αλκοτεστ θα τις κόψεις αυτές τις εξυπνάδες...:ρ

[Ofelia]

Σκέφτομαι, υπάρχει κανείς που να είναι πραγματικά ανεξάρτητος; Που να μη χρωστάει σε κανέναν τίποτα; Που να μπορεί να δηλώσει ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν; ΑΝ υπάρχει, θέλω να τον γνωρίσω!

[ανεμος]

Σκέφτομαι, υπάρχει κανείς που να είναι πραγματικά ανεξάρτητος; Που να μη χρωστάει σε κανέναν τίποτα; Που να μπορεί να δηλώσει ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν; ΑΝ υπάρχει, θέλω να τον γνωρίσω!

και εγω θελω!!!!!!τοσο πολυ....αλλα ξερεις θα περιμενουμε πολυ ισως και για παντα......δεν ειναι τιποτε, η παντοδυναμια ειναι και ο ελεγχος απο πισω....σ αυτους που <<νομιζουν>>οτι δεν εχουν αναγκη τιποτε και κανεναν.................εξου και τα αποτελεσματα αυτω!!!!!!

[gus1973]

Σκέφτομαι… ότι όσο περνούν τα χρόνια καταλήγω όλο και περισσότερο στη σημαντικότητα της ύπαρξης μιας «σπονδυλικής στήλης», ενός κεντρικού «άξονα» για την εξέλιξη της προσωπικότητας. Ενός υποβάθρου το οποίο περιλαμβάνει τις βασικότερες των αξιών. Αξίες που θα έχουν διαμορφωθεί από την αλληλεπίδραση του ατόμου με το περιβάλλον, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Αυτή η «σπονδυλική στήλη» είναι το στήριγμα, το σημείο αναφοράς με βάση το οποίο στη μετέπειτα ζωή, θα οδηγηθεί κάποια βήματα πιο πέρα… με βάση αυτή θα επιλέξει τι θα «καταναλώσει», τι και πως θα επεξεργαστεί, θα λάβει τις αποφάσεις του κ.ο.κ. Και μέσα από όλη αυτή την διαδικασία είναι δυνατόν να εξελιχθεί να γίνει περισσότερο αληθινός, περισσότερο συναισθηματικός, περισσότερο άνθρωπος…

Σκέφτομαι… ότι η απουσία της είναι πιθανόν να οδηγήσει σε κάποιου είδους «μετάλλαξη»… σε προσωπικότητες που με την πρώτη ματιά εμφανίζονται «ευαίσθητες», «συναισθηματικές» ... Ουσιαστικά σε προσωπικότητες χωρίς αναφορές, που έχουν την ικανότητα να τοποθετούν όμορφες λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη, λέξεις που άλλες φορές εντυπωσιάζουν, «συγκινούν», «αγγίζουν», υποδηλώνουν «συμπαράσταση» και «νοιάξιμο» … Όμως, μπροστά στην πρώτη (ας πούμε) πρόκληση αρχίζει το ξεγύμνωμα και τότε είναι που οι λέξεις και τα συναισθήματα αποδεικνύονται «δανεικά»…

[deleted-member30-03]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

[Remedy]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

[Remedy]

που ήσουν αλητάκι τέτοια ώρα? Άμα σε βρει η ρεμ και σου κάνει αλκοτεστ θα τις κόψεις αυτές τις εξυπνάδες...:ρ

στην ιζ εχω απολυτη εμπιστοσυνη και γι αυτο μπορει να βγαινει οτι ωρες θελει και να γυριζει οτι ωρα θελει! και να πινει εφοσον νομιζει οτι το θελει!!
και ΑΥΤΟ ειναι ενα μηνυμα προς πολλους αποδεκτες (που λες κι εσυ :Ρ)
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ???

[alexandros3]

Σκέφτομαι το "ειρήνη υμίν".
Και μία γενικότερη αποσύνδεση...

[fevgatos67]

μιλας παρα πολυ γενικα βρε φευ....
τι ιδεα να σου δωσουμε?εγω δεν εχω καταλαβει τπτ παντως....

Ναι σωστά μιλάω γενικά , ίσως γιατί δεν ξέρω πως να προσεγγίσω και να βοηθήσω αποτελεσματικά έναν άνθρωπο , γυναίκα η άντρας δεν έχει σημασία , κατα την άποψη μου πρώτα είμαστε άνθρωποι και μετά το φύλο που αντιπροσωπεύουμε , φυσικά υπάρχουν και οι λύκοι που ντύνονται την προβιά και τους θεωρείς αρνάκια αλλά αυτό είναι ενα άλλο θέμα και για να γυρίσω πάλι πίσω στην αρχική μου σκέψη , όταν για πρώτη φορά είχα γράψει στο φόρουμ και ήμουν σαν να είχα χάσει τον δρόμο μου σαν να ήμουν μέσα σε μια σπηλιά και δεν μπορούσα να βρω την έξοδο , και που σήμερα μπορώ να καταλάβω το πως και το γιατί οδηγήθηκα (ουσιαστικά απο μόνος μου εκει) για προστασία ίσως , απο το αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον αρχικά , και κατόπιν (όσο μεγάλωνα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ) λόγο του φόβου τις απόρριψης από τους φίλους η τις σχέσεις μου , όλο αυτό να συνθέτει μια κυκλική κατάσταση συναισθηματικά με τα πάνω της και τα κάτω της , ατέρμονη , μέχρι που τα κάτω ήταν περισσότερα από τα πάνω και έμεινα εκεί κολλημένος , για πολυυυυυυ καιρό
Πίσω στην σπηλιά μου τώρα που μου πρόσφερε ενα σταθερό ελεγχόμενο περιβάλλων που σε σχέση με αυτό που ζούσα ήταν σαφώς καλύτερο άλλα έχανα τις εποχές του χρόνου και τις μικρές καθημερινές χαρές που σαν σταγόνες νερού πότε δεν έγιναν ποτάμι , δεν συναντήσαν την θάλασσα δεν έγιναν σύννεφο δεν έγινε βροχή για να με ξεδιψάσουν
Και όλα αυτά πίσω απο μια μάσκα
Μέχρι που κάποια κουμπιά κάνανε την διαφορά και σαν την άνοιξη γέννησε ξανά μέσα μου την ελπίδα και οι σκέψεις απο κάποια άτομα απο εδώ μέσα σαν σπόροι έπιασαν και τώρα απο τους καρπούς τρέφομαι και δυναμώνω μέρα με την ημέρα , και είμαι ευγνώμων για αυτό

Και κλείνοντας με την αρχική μου σκέψη το ερώτημα μου είναι πως θα καταφέρω να δώσω και εγώ σε μια ψυχή αυτή την χαρά να ξεφύγει από εκεί που είναι κλεισμένη , πως να προσεγγίσω και να κερδίσω την εμπιστοσύνη κάποιου που λόγο τις δικής μου εμπειρίας καταλαβαίνω πόσο πολύ δύσκολο είναι , σκέφτηκα φυσικά την δίκη μου περίπτωση που κατά μεγάλο ποσοστό είναι θέμα απόφασης ,αλλά κάπου δεν πείθω ίσως θέλει πολύ υπομονή απο μέρος μου και .....................
Εδω θα θελα κάποιες ιδέες , απόψεις

[marian_m]

Ναι σωστά μιλάω γενικά , ίσως γιατί δεν ξέρω πως να προσεγγίσω και να βοηθήσω αποτελεσματικά έναν άνθρωπο , γυναίκα η άντρας δεν έχει σημασία , κατα την άποψη μου πρώτα είμαστε άνθρωποι και μετά το φύλο που αντιπροσωπεύουμε , φυσικά υπάρχουν και οι λύκοι που ντύνονται την προβιά και τους θεωρείς αρνάκια αλλά αυτό είναι ενα άλλο θέμα και για να γυρίσω πάλι πίσω στην αρχική μου σκέψη , όταν για πρώτη φορά είχα γράψει στο φόρουμ και ήμουν σαν να είχα χάσει τον δρόμο μου σαν να ήμουν μέσα σε μια σπηλιά και δεν μπορούσα να βρω την έξοδο , και που σήμερα μπορώ να καταλάβω το πως και το γιατί οδηγήθηκα (ουσιαστικά απο μόνος μου εκει) για προστασία ίσως , απο το αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον αρχικά , και κατόπιν (όσο μεγάλωνα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ) λόγο του φόβου τις απόρριψης από τους φίλους η τις σχέσεις μου , όλο αυτό να συνθέτει μια κυκλική κατάσταση συναισθηματικά με τα πάνω της και τα κάτω της , ατέρμονη , μέχρι που τα κάτω ήταν περισσότερα από τα πάνω και έμεινα εκεί κολλημένος , για πολυυυυυυ καιρό
Πίσω στην σπηλιά μου τώρα που μου πρόσφερε ενα σταθερό ελεγχόμενο περιβάλλων που σε σχέση με αυτό που ζούσα ήταν σαφώς καλύτερο άλλα έχανα τις εποχές του χρόνου και τις μικρές καθημερινές χαρές που σαν σταγόνες νερού πότε δεν έγιναν ποτάμι , δεν συναντήσαν την θάλασσα δεν έγιναν σύννεφο δεν έγινε βροχή για να με ξεδιψάσουν
Και όλα αυτά πίσω απο μια μάσκα
Μέχρι που κάποια κουμπιά κάνανε την διαφορά και σαν την άνοιξη γέννησε ξανά μέσα μου την ελπίδα και οι σκέψεις απο κάποια άτομα απο εδώ μέσα σαν σπόροι έπιασαν και τώρα απο τους καρπούς τρέφομαι και δυναμώνω μέρα με την ημέρα , και είμαι ευγνώμων για αυτό

Και κλείνοντας με την αρχική μου σκέψη το ερώτημα μου είναι πως θα καταφέρω να δώσω και εγώ σε μια ψυχή αυτή την χαρά να ξεφύγει από εκεί που είναι κλεισμένη , πως να προσεγγίσω και να κερδίσω την εμπιστοσύνη κάποιου που λόγο τις δικής μου εμπειρίας καταλαβαίνω πόσο πολύ δύσκολο είναι , σκέφτηκα φυσικά την δίκη μου περίπτωση που κατά μεγάλο ποσοστό είναι θέμα απόφασης ,αλλά κάπου δεν πείθω ίσως θέλει πολύ υπομονή απο μέρος μου και .....................
Εδω θα θελα κάποιες ιδέες , απόψεις

Μάλλον μιλώντας για την δική σου περιπέτεια και όχι προσπαθώντας να πείσεις τον άλλον να κάνει κάτι. Για παράδειγμα, όταν εγώ μίλησα σε κάποιους ανθρώπους που βρισκόταν σε ψυχολογικά αδιέξοδα για το πώς ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, κάποιοι αποφάσισαν να το κάνουν άμεσα. Κάποιοι άλλοι ήταν τελείως αρνητικοί. Δυστυχώς, ήταν αυτοί που το είχαν περισσότερο ανάγκη.
Θέλω να πω ότι αν ο άλλος δεν είναι έτοιμος να το κάνει, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά.