δεν μπορώ να κάνω φίλους

[John11]

Ότι τα μειονεκτικά συναισθήματα που φέρω τώρα οφείλονται κατ' εξοχήν σε εκείνους που με κατακρίνουν και με καθιστούν αποκλειστικό υπεύθυνο της θέσης μου, παρά σε όσους με έχουν απορρίψει με την αδιαφορία τους;

Nαι. Λίγο είναι; Το καταλαβαίνεις βαθύτατα μέσα σου αυτό; Όχι επιφανειακά, να δεις το μηχανισμό του, να δεις τις συνέπειες, να δεις τα κέρδη. Να δεις το γιατί και το πως στην ουσία.


> Ωραία, όλοι μας είμαστε ανταγωνιστικοί, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
> Ποιο είναι το point σου δεν καταλαβαίνω.

Επίσης συνδέται με το προηγούμενο. Βλέπεις τον ανταγωνισμό σε όλη του την έκταση; Π.χ. βλέπεις ότι μπορεί κάποιος να είναι δύο φορές χειρότερα από εσένα και να εμφανίζεται ότι είναι καλύτερα; Το έχεις δει κάπου; Έστω μια φορά; Αν δεν το έχεις δει ούτε μια φορά, σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις αντιληφθεί τον ανταγωνισμό.

[sheldon]

Επίσης συνδέται με το προηγούμενο. Βλέπεις τον ανταγωνισμό σε όλη του την έκταση; Π.χ. βλέπεις ότι μπορεί κάποιος να είναι δύο φορές χειρότερα από εσένα και να εμφανίζεται ότι είναι καλύτερα; Το έχεις δει κάπου; Έστω μια φορά; Αν δεν το έχεις δει ούτε μια φορά, σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις αντιληφθεί τον ανταγωνισμό.

Τον ανταγωνισμό δεν τον βλέπω να εκδηλώνεται σε καθημερινό επίπεδο, αλλά τον διαισθάνομαι φερ' ειπείν από την αγορά εργασίας όπου αντιστοιχεί υπερπροσφορά υποψηφίων σε λιγοστές θέσεις. Τι κρύβει ο καθένας μέσα του δεν μπορώ να το ξέρω. Μόνο από αυτό που προβάλλει και αφήνει να φανεί προς τα έξω μπορώ να κρίνω. Και πάλι όμως δεν αντιλαμβάνομαι πως όλο αυτό ταιριάζει στο πρόβλημά μου. Γίνε λίγο πιο συγκεκριμένος. Εννοείς ότι είμαι μόνος μου επειδή με ανταγωνίζονται ή ότι εγώ τους ανταγωνίζομαι;

[Paolo_1]

Υποθετικά μιλώντας, εάν είχα σύντροφο, φαντάζομαι πως τότε δε θα ένιωθα τόσο έντονη την ανάγκη για φίλους. Όμως, και ο/η σύντροφος μέσα από φιλικό κύκλο δε βρίσκεται;

Νομίζω ότι και φίλους να είχες,πάλι η έλλειψη συντρόφου θα σε έριχνε ψυχολογικά,ιδίως αν έβλεπες γύρω σου ζευγάρια και οικογένειες.Κι αυτό γιατί με τους φίλους ή τους γνωστούς άντε να περάσεις 1-2 ώρες την ημέρα(που συνήθως δεν είναι και κάθε μέρα) και όλες τις υπόλοιπες θα είσαι πάλι μόνος.Δε λεω,καλές κι αυτές οι 1-2 ωρίτσες να λες καμιά κουβέντα αλλά δεν κλείνουν την 'πληγή' της μοναξιάς.Άσε που αν είναι και δεσμευμένοι οι φίλοι σου θα είναι μονίμως χαρούμενοι και θα σου μιλάνε συνέχεια για την σχέση τους κι εσύ θα κάθεσαι να ακους σαν μαλα-κας χωρίς να έχεις να πεις τίποτα.

Για το που βρίσκεις σύντροφο σίγουρα στην Ελλάδα δεν έχεις και άλλη επιλογή πέραν του φιλικού κύκλου ή του προξενιού.Άρα άμα δεν υπάρχει τίποτα στον φιλικό κύκλο δύσκολα τα πράγματα,εφόσον έχει εξαφανιστεί και το φλερτ.

[Paolo_1]

οι φιλίες που δεν ευδοκιμούν μετά το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, είναι απλά οι φιλίες που δεν υπήρξαν ποτέ.
Φίλοι δεν είναι αυτοί που βολεύονται στις καταστάσεις, αλλά αυτοί που μας επιλέγουν και τους επιλέγουμε, ακόμη και αν είναι στην άλλη άκρη της γης.
Πιο σημαντική και δύσκολη σχέση είναι η φίλια, απο τη σχέση συντρόφου. Απαιτεί πολλά περισσότερα προσόντα ;)

Όμως υπάρχουν παρα πολλοί που λένε το ίδιο,ότι μετά το σχολείο και το πανεπιστήμιο έπαψαν να έχουν φίλους.Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι όλοι αυτοί έκαναν λάθος επιλογές φίλων;Δε νομίζω.Απλώς όσο παιρνούν τα χρόνια αλλάζει ο τρόπος ζωής μας και δεν έχουμε και πολύ χρόνο να τους προλαβαίνουμε όλους.Οπότε δυο πράγματα συμβαίνουν μετά ή κάνουμε μια σχέση,κλεινόμαστε σ'αυτή και περνάμε όλον τον ελεύθερο χρόνο μας μόνο μ'αυτήν ή μένουμε χωρίς σχέση και ολομόναχοι γιατί οι δεσμευμένοι φίλοι και γνωστοί μας δεν ξεκολλάνε από την σχέση τους.

[John11]

Για το πρώτο που είπαμε: "Ότι τα μειονεκτικά συναισθήματα που φέρω τώρα οφείλονται κατ' εξοχήν σε εκείνους που με κατακρίνουν και με καθιστούν αποκλειστικό υπεύθυνο της θέσης μου, παρά σε όσους με έχουν απορρίψει με την αδιαφορία τους;" δεν υπάρχει αμφιβολία, σωστά; Το βλέπω ότι δεν του κουβεντιάζεις και διαβάζω την απάντησή σου εδώ που λες: "Δε θα καθόμουν να προσκυνάω αυτούς που με είχαν απορρίψει και δεν επρόκειτο να με αποδεχτούνε ποτέ". Αυτό είμαι σίγουρος ότι το καταλαβαίνεις. Αλλά δεν βρίσκω παράδειγμα που να δεις ότι αυτό και άλλα πολλά οφείλονται στον ανταγωνισμό.

Γίνε λίγο πιο συγκεκριμένος. Εννοείς ότι είμαι μόνος μου επειδή με ανταγωνίζονται ή ότι εγώ τους ανταγωνίζομαι;

Αναφέρομαι στον ανταγωνισμό των άλλων ως προς εσένα. Το ότι οι άλλοι σε ανταγωνίζονται. Βέβαια υπάρχει προς όλους όχι μόνο προς εσένα.

> Τον ανταγωνισμό δεν τον βλέπω να εκδηλώνεται σε καθημερινό επίπεδο, αλλά τον διαισθάνομαι
> φερ' ειπείν από την αγορά εργασίας όπου αντιστοιχεί υπερπροσφορά υποψηφίων σε λιγοστές
> θέσεις. Τι κρύβει ο καθένας μέσα του δεν μπορώ να το ξέρω. Μόνο από αυτό που προβάλλει και
> αφήνει να φανεί προς τα έξω μπορώ να κρίνω. Και πάλι όμως δεν αντιλαμβάνομαι πως όλο αυτό
> ταιριάζει στο πρόβλημά μου.

Ο αταγωνισμός υπάρχει σε κάθε δευτερόλεπτο σε κάθε ανθρώπινη επαφή.
Ας το δούμε σε κάποιο άλλο παράδειγμα. Είπες: "Δε θα καθόμουν να προσκυνάω αυτούς που με είχαν απορρίψει και δεν επρόκειτο να με αποδεχτούνε ποτέ". Ας δούμε αυτό το παράδειγμα. Αφού δεν σε αποδέχονται γιατί μένουν μαζί σου; Αν δεν σε αποδέχονταν δεν θα υπήρχαν δίπλα σου, θα είχαν φύγει. Και δεν θα γινόταν να τους "προσκυνάς" (αφού θα είχαν φύγει). Εφόσον τους προσκυνάς ή τους προσκυνούσες σημαίνει ότι ήταν δίπλα σου. Γιατί;
Επίσης θα υπήρχε ψέμα αν δεν υπήρχε ανταγωνισμός; Σκέψου οποιοδήποτε ψέμα και ανέλυσέ το. Ψέμα είναι και το εγώ είμαι καλά, ενώ δεν είμαι.

Ίσως να μην μπορώ να το εξηγήσω καλά. Γι' αυτό θα σου δώσω ένα απόσπασμα που είναι ενδεικτικό (συζήτηση Κρισναμούρτι με μια ψυχαναλύτρια). Κάποια από αυτά που μου άρεσαν τα κράτησα.


Στο διπλανό, μικρό δωμάτιο, είπε: "Εμείς οι ψυχαναλυτές βοηθούμε τους αρρώστους να προσαρμοστούν σε μια ακόμη πιο άρρωστη κοινωνία και μερικές φορές, ίσως πολύ σπάνια, το επιτυγχάνουμε. Αλλά στην πραγματικότητα η τυχαία επιτυχία είναι επίτευγμα της ίδιας της φύσης. Έχω ψυχαναλύσει πολλούς ανθρώπους. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, αλλά θα πρέπει να κερδίσω τα προς το ζην και υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι άνθρωποι. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε πάρα πολύ, παρ' όλο που, φυσικά διαρκώς δοκιμάζουμε νέα φάρμακα, χημικά κατασκευάσματα και θεωρίες. Αλλά πέρα από τους αρρώστους, και εγώ η ίδια αγωνίζομαι να είμαι διαφορετική, διαφορετική από τον συνηθισμένο άνθρωπο".

Κρισναμούρτι: Σ' αυτόν τούτο τον αγώνα για να είστε διαφορετική, δεν είστε ίδια σαν τους άλλους; Και γιατί όλος αυτός ο αγώνας;

"Αλλά αν δεν αγωνιστώ, αν δεν παλέψω, θα είμαι όπως η συνηθισμένη αστή νοικοκυρά. Θέλω να είμαι διαφορετική και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να παντρευτώ. Αλλά βρίσκομαι πραγματικά σε μοναξιά και είναι η μοναξιά μου που με ώθησε σ' αυτή την εργασία".

Κρισναμούρτι: Επομένως αυτή η μοναξιά σιγά-σιγά σας σπρώχνει προς την αυτοκτονία, έτσι δεν είναι;

Κατένευσε καταφατικά. σχεδόν έκλαιγε!

Κρισναμούρτι: Ολόκληρη η κίνηση της συνειδήσεως δεν οδηγεί στην απομόνωση, στο φόβο και σ' αυτόν τον αδιάκοπο αγώνα να είναι κανείς διαφορετικός; Όλο αυτό αποτελεί μέρος της παρόρμησης για εκπλήρωση, της συνταύτισης του εαυτού με κάτι, ή της συνταύτισης με αυτό που κανείς είναι. Οι περισσότεροι από τους ψυχαναλυτές έχουν τους δασκάλους τους, σύμφωνα με των οποίων τις θεωρίες και τις καθιερωμένες σχολές εργάζονται, απλώς τροποποιώντας και προσθέτοντας ένα καινούριο νήμα σ' αυτές.

"Ανήκω στη νέα σχολή. προσεγγίζουμε χωρίς το σύμβολο και αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι. Έχουμε απορρίψει τους προγενέστερους δασκάλους με τα σύμβολά τους και βλέπουμε το ανθρώπινο ον έτσι όπως είναι. Αλλά όλο αυτό είναι κάτι που γίνεται μια ακόμα σχολή, και δεν ήρθα εδώ να συζητήσω τις διάφορες σχολές, θεωρίες και διδασκάλους, αλλά μάλλον για να μιλήσω για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι να κάνω".

Κρισναμούρτι: Δεν είστε και εσείς τόσο άρρωστη όσο και οι ασθενείς τους οποίους προσπαθείτε να θεραπεύσετε; Δεν αποτελείτε μέρος της κοινωνίας -που ίσως βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση και είναι πιο άρρωστη από εσάς; Επομένως το ζήτημα είναι πιο βασικό, δεν είναι;
Είστε το αποτέλεσμα αυτού του τεράστιου βάρους της κοινωνίας, με τον πολιτισμό της και τις θρησκείες της, και σας κατευθύνει τόσο οικονομικά, όσο και εσωτερικά. Θα πρέπει ή να έρθετε σε συμβιβασμό με την κοινωνία, που σημαίνει να δεχτείτε τις αρρώστιες της και να ζήσετε με αυτές, ή να την αρνηθείτε ολοκληρωτικά και να βρείτε ένα καινούριο τρόπο ζωής. Άλλά δεν μπορείτε να βρείτε τον καινούριο τρόπο, αν δεν εγκαταλείψετε τον παλιό.
Εκείνο που πραγματικά θέλετε είναι η εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αυτό επιδιώκει όλη η έρευνα της σκέψης. να είστε διαφορετική, να είστε πιο έξυπνη, πιο οξυδερκής, πιο ευφυής. Σε αυτή την κίνηση προσπαθείτε να βρείτε μια βαθύτερη εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο; Η εξασφάλιση αρνείται την τάξη. Δεν υπάρχει εξασφάλιση στις σχέσεις, στην πίστη, στη δράση και επειδή κανείς αναζητεί δημιουργεί αταξία. Η εξασφάλιση γεννά την αταξία και όταν αντιμετωπίζετε την διαρκώς αυξανόμενη αταξία μέσα στον εαυτό σας θέλετε να δώσετε ένα τέλος σε όλο αυτό.
...


Σημείωση, κάποια πράγματα τα γνωρίζω. Άλλα δυστυχώς όχι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχω όλες τις λύσεις. Ούτε κατά διάνοια! Πάντως έχω παρατηρήσει ότι όταν ξέρουμε κάτι τότε το αποτέλεσμα γίνεται αυτόματα καλύτερο.

[sheldon]

Νομίζω ότι και φίλους να είχες,πάλι η έλλειψη συντρόφου θα σε έριχνε ψυχολογικά,ιδίως αν έβλεπες γύρω σου ζευγάρια και οικογένειες....
Για το που βρίσκεις σύντροφο σίγουρα στην Ελλάδα δεν έχεις και άλλη επιλογή πέραν του φιλικού κύκλου ή του προξενιού.Άρα άμα δεν υπάρχει τίποτα στον φιλικό κύκλο δύσκολα τα πράγματα,εφόσον έχει εξαφανιστεί και το φλερτ.

Όπως όμως προκύπτει από τα λεγόμενά σου, αν είχα φίλους, θα είχα και σύντροφο. Οπότε δε θα υπήρχε κάτι να με ρίξει ψυχολογικά.

[sheldon]

Αναφέρομαι στον ανταγωνισμό των άλλων ως προς εσένα. Το ότι οι άλλοι σε ανταγωνίζονται. Βέβαια υπάρχει προς όλους όχι μόνο προς εσένα.
Ο αταγωνισμός υπάρχει σε κάθε δευτερόλεπτο σε κάθε ανθρώπινη επαφή.

Ότι ο ανταγωνισμός αποδίδεται στην περιθωριοποίησή μου είναι μόνο μια θεωρία. Άλλως από που ακριβώς τεκμαίρεται; Και ακόμα, γιατί βιώνω μόνο εγώ τόσο έντονα την απόρριψη, άμα όλοι γίνονται δέκτες του ανταγωνισμού;

Ας το δούμε σε κάποιο άλλο παράδειγμα. Είπες: "Δε θα καθόμουν να προσκυνάω αυτούς που με είχαν απορρίψει και δεν επρόκειτο να με αποδεχτούνε ποτέ". Ας δούμε αυτό το παράδειγμα. Αφού δεν σε αποδέχονται γιατί μένουν μαζί σου; Αν δεν σε αποδέχονταν δεν θα υπήρχαν δίπλα σου, θα είχαν φύγει. Και δεν θα γινόταν να τους "προσκυνάς" (αφού θα είχαν φύγει). Εφόσον τους προσκυνάς ή τους προσκυνούσες σημαίνει ότι ήταν δίπλα σου. Γιατί;

Όχι, μη γίνεσαι απόλυτος. Το γεγονός ότι τους "προσκυνούσα", δηλαδή ότι αποζητούσα την αναγνώρισή τους και τους κηνυγούσα για να μου δώσουν λίγη σημασία, δε σημαίνει κατ' ανάγκη ότι ήταν κοντά μου. Μπορεί και να τους έπαιρνα τηλέφωνο και να μη μου το σήκωναν ή να με έβλεπαν αναγκαστικά στο σχολείο, αλλά να με αγνοούσαν. Σε καμία περίπτωση δε μένουν μαζί μου.

Σημείωση, κάποια πράγματα τα γνωρίζω. Άλλα δυστυχώς όχι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχω όλες τις λύσεις. Ούτε κατά διάνοια! Πάντως έχω παρατηρήσει ότι όταν ξέρουμε κάτι τότε το αποτέλεσμα γίνεται αυτόματα καλύτερο.

Τι παραπάνω θέλεις να μάθεις;

[ioannis2]

Νομίζω ότι και φίλους να είχες,πάλι η έλλειψη συντρόφου θα σε έριχνε ψυχολογικά,ιδίως αν έβλεπες γύρω σου ζευγάρια και οικογένειες.Κι αυτό γιατί με τους φίλους ή τους γνωστούς άντε να περάσεις 1-2 ώρες την ημέρα(που συνήθως δεν είναι και κάθε μέρα) και όλες τις υπόλοιπες θα είσαι πάλι μόνος.Δε λεω,καλές κι αυτές οι 1-2 ωρίτσες να λες καμιά κουβέντα αλλά δεν κλείνουν την 'πληγή' της μοναξιάς.Άσε που αν είναι και δεσμευμένοι οι φίλοι σου θα είναι μονίμως χαρούμενοι και θα σου μιλάνε συνέχεια για την σχέση τους κι εσύ θα κάθεσαι να ακους σαν μαλα-κας χωρίς να έχεις να πεις τίποτα.

Για το που βρίσκεις σύντροφο σίγουρα στην Ελλάδα δεν έχεις και άλλη επιλογή πέραν του φιλικού κύκλου ή του προξενιού.Άρα άμα δεν υπάρχει τίποτα στον φιλικό κύκλο δύσκολα τα πράγματα,εφόσον έχει εξαφανιστεί και το φλερτ.

Η έλλειψη φίλων πάντα ρίχνει ψυχολογικά. Για να σε ρίχνει όμως ψυχολογικά η έλλειψη συντρόφου εξαρτάται σε τι φάση είσαι, άμα είσαι σε φάση που ψάχνεις για σχέση και εσυ δεν έχεις τότε σε ρίχνει όσο καλά κι αν τα πας από πλευρας φιλίας. Το αίσθημα έλλειψης φιλίας μειώνεται ή χάνεται όσο καιρό είσαι σε σχέση.

Για το πως βρισκεις σύντροφο φίλε είναι με τόλμη και κίνηση όποτε βλέπεις κατι που σ αρεσει, δικαιολογίες τύπου "δεν έχεις επιλογή να βρεις συντροφο πέραν του φιλικού κύκλου ή του προξενιού" είναι για να καλύψουμε τις φοβίες και την αδυναμια μας.

[Paolo_1]

Για το πως βρισκεις σύντροφο φίλε είναι με τόλμη και κίνηση όποτε βλέπεις κατι που σ αρεσει, δικαιολογίες τύπου "δεν έχεις επιλογή να βρεις συντροφο πέραν του φιλικού κύκλου ή του προξενιού" είναι για να καλύψουμε τις φοβίες και την αδυναμια μας.

Όλες οι σχέσεις όμως μόνο έτσι βλέπω πως γίνονται.Κι όποιος δεν βρίσκει έτσι μένει μόνος,πολύ απλό.Όσο τολμηρός και να είναι.

[sheldon]

Όλες οι σχέσεις όμως μόνο έτσι βλέπω πως γίνονται.Κι όποιος δεν βρίσκει έτσι μένει μόνος,πολύ απλό.Όσο τολμηρός και να είναι.

Τότε από πού προέρχεται το "στερεότυπο" ότι βρίσκεις σε μπαρ και κλαμπ; Άλλος ένας αστικός μύθος; Κάθε πέρυσι και καλύτερα μου φαίνεται...

[Paolo_1]

Τότε από πού προέρχεται το "στερεότυπο" ότι βρίσκεις σε μπαρ και κλαμπ; Άλλος ένας αστικός μύθος; Κάθε πέρυσι και καλύτερα μου φαίνεται...

Μα στην Ελλάδα δεν γίνονται γνωριμίες σε μπαρ και κλαμπ,πού ακούστηκε αυτό;Μόνο αν αποφασίσει η γυναίκα να γνωρίσει κάποιον,διαφορετικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

[sheldon]

Μα στην Ελλάδα δεν γίνονται γνωριμίες σε μπαρ και κλαμπ,πού ακούστηκε αυτό;Μόνο αν αποφασίσει η γυναίκα να γνωρίσει κάποιον,διαφορετικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Δηλαδή ξέρεις τι γίνεται στο εξωτερικό;
Όσοι στερούνται κοινωνικού κύκλου επομένως, μένουν μαγκούφηδες για μια ζωή.

[ioannis2]

Μα στην Ελλάδα δεν γίνονται γνωριμίες σε μπαρ και κλαμπ,πού ακούστηκε αυτό;Μόνο αν αποφασίσει η γυναίκα να γνωρίσει κάποιον,διαφορετικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Σωστό! στο αν αποφασίσει η γυναικα σημαντικό ρόλο θα παίξει η προσέγγιση του άντρα, το να της κινήσει το ενδιαφέρον με έναν ωραίο καθαρά δικό του μη προσποιητό τρόπο εκεί που θα γυρνα την πλάτη σε χιλιους άλλους που θα της την πέφτουν. Είναι για αυτους τους χιλιους άλλους που δεν γινονται γνωριμιες σε κλαμπ και μπαρ, όχι όμως για όλους. Επιστρεφουμε επίσης σε αυτο που σου ξαναπα, είναι πρωτα θεμα κίνησης και τόλμης.

[RainAndWind]

Μα στην Ελλάδα δεν γίνονται γνωριμίες σε μπαρ και κλαμπ,πού ακούστηκε αυτό;Μόνο αν αποφασίσει η γυναίκα να γνωρίσει κάποιον,διαφορετικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Ακούστηκε και παρακούστηκε. Και όχι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα.:P

[Paolo_1]

Sheldon,δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια,τουλάχιστον για εμας τους άντρες.Αν κάποιος δεν έχει κοινωνικό κύκλο κατα κάποιο τρόπο θεωρείται 'παράξενος' και οι γυναίκες δεν καταδέχονται καν να τον γνωρίσουν.Και αν δεν πέσει προξενιό από κάποιον γνωστό ή συγγενή του το πιθανότερο είναι να μαγκουφέψει ή να περνάει μεγάλες περιόδους μοναξιάς.Για τις γυναίκες δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες γιατί μια γυναίκα μπορεί πολύ εύκολα να ελκύει άντρες,να κάνει σχέσεις ή οτιδήποτε ακόμα και αν δεν έχει κοινωνικό κύκλο.

Ioanni,εγώ πιστεύω ότι γνωριμίες μεταξύ αγνώστων ατόμων σε τέτοιους χώρους δεν γίνονται στην Ελλάδα.Κι αυτό γιατί φοβούνται οι γυναίκες να γνωρίσουν κάποιον άγνωστο και συνήθως προτιμούν μόνο αυτούς που είναι στον κοινωνικό τους κύκλο για μεγαλύτερη ασφάλεια.Βεβαίως κάποια που δεν έχει κύκλο ίσως και να είναι πιο ανοιχτή σε αγνώστους κι εκεί κάποιοι 'τολμηροί' μπορεί να επωφεληθούν.Φυσικά και πάλι από αυτήν όμως εξαρτάται αν θα γίνει γνωριμία και πώς θα εξελιχθεί.Αλλά τώρα μεταξύ μας,υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν έχουν ελεύθερους άντρες στον κοινωνικό τους κύκλο και ψάχνουν έξω;

Rain,ακούστηκε και παρακούστηκε αλλά σε ποια χώρα εννοείς;Στην Ελλάδα πάντως αποκλείεται.