Άνθρωποι. Έρμαια του θυμικού τους?

[Jimmy]

Ολοι περνανε φασεις, μια χαρα σε βρισκω καλο βραδυ φιλε!

[Instant]

Καλό βράδυ και σε σένα!

[RainAndWind]

Μελέτησα ορισμένα πραγματάκια και έχω διάφορες απορίες. Είναι άραγε σωστή η "μνημειακή" αντιμετώπιση ενός τραύματος? Είτε προσωπικού είτε κοινωνικού? Με το σωστή εννοώ ψυχολογικά, σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο. Αν είναι φυσική η επούλωση σε ένα τραύμα στο σώμα, τότε μήπως η επανάληψη εικόνων τραυματικών εικόνων που προκαλούν στρες, όμοιο σε κάποια του "αναμνησιακή" σωματική διάσταση, μήπως αυτή η επανάληψη, το μίλημα το διαρκές, η αναμάσηση της αδικίας, του χασίματος, του πόνου, αίματος, βίας, οτιδήποτε, μήπως είναι ενάντια και όχι υποβοηθητική τελικά?

Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να ξανασυζητάμε τον αρχικό πόνο, να ξαναδείχνουμε την πληγή, και με τον τρόπο αυτό αέναα να την αναπλάθουμε ως εν δυνάμει πονετική? Εν δυνάμει όχι φύσει. Γιατί όταν μια κοινωνία μετά από ένα έντονο τραυματικό γεγονός, η έφεσή της είναι να ξεχάσει, όχι να θυμάται, και γυρνάει συλλογικά σε καθησυχαστική ρουτίνα, μπαίνουν τα γρανάζια της πραγματικότητας πολύ πιο δυνατά από πριν, και τα μικρά και καθημερινά άξαφνα αποκτούν τεράστια σημασία για τη συνέχιση και την επιβίωση?
Όλες έχουμε δει σκηνές κοσμογονικής καταστροφής και όμως κοινωνίες να αναπλάθονται μέσα από αρχικές διαδικασίες τήρησης ρουτινοποιημένων κινήσεων, απλών και βασικών, όχι ατέλειωτες αναπολήσεις, ούτε μηρυκασμό του πόνου, ούτε ψηλάφιση πληγών, αλλά αγνή καθαρή επιθυμία για ΞΕΧΑΣΜΑ, για επούλωση, για άστο να γιάνει, άστο να ησυχάσει, αυτό το βίαιο,το τρομακτικό, άσε το σώμα να μη διατηρήσει τον τρόμο για πάντα, αλλά να του δοθεί περιθώριο χρονικό να το διαπραματευτεί.

Και μπήκα σε σκέψεις και για τα μνημεία του ανθρώπινου πόνου, της ανθρώπινης βίας, της τρομερής μας πλευράς, της σκοτεινής αυτής που αρνούμαστε κι όμως υπάρχει. Τόσο τη φοβόμαστε που της πλάθουμε μνημεία για να μη την ξεχνάμε? Είναι άραγε το ανθρώπινο χαρακτηριστικό να επικεντρώνεται στον κίνδυνο ώστε στο μέλλον να τον αποκλείσει, να είναι προετοιμασμένος, ή μια ασυνείδητη, πλασμένη πολιτιστικά πολλές φορές, αλγολαγνεία? Μια άρνηση να αφήσεις τον πόνο, μια άρνηση που αντιτίθεται στη φυσική διαδικασία της επούλωσης? Και σκέφτηκα και το εξής. Μάθαμε ότι το άνοιγμα, η συζήτηση του τραύματος κάνει καλό. Ναι, αλλά... Θέλουμε πραγματικά να το συζητάμε? Ή θέλουμε να ξεχάσουμε ότι έχει πονέσει τόσο? Μήπως και πολιτισμικά διδασκόμαστε την ΠΑΡΑΤΑΣΗ του τραύματος? Μήπως έρχεται σε κόντρα η διαρκής επισήμανση με την τάση ίσως την σωματική, την εγκεφαλική, να διαγράφει οτιδήποτε δεν αντέχει και όχι να παρατείνει? Και ισχύει κάτι τέτοιο ή το αντίθετό του?

Δηλαδή do we really want to forget the loss or are we afraid of losing the loss? Φοβόμαστε πως αν δε θυμόμαστε έντονα, αν δεν αναμασάμε το τραυματικό τότε και ατομικά ή και κοινωνικά βρισκόμαστε σε αδύναμη θέση, πως ίσως το ξαναζήσουμε?
wtf, ένα σωρό ερωτήματα, αν κάποια έχει όρεξη να διαβάσει και να απαντήσει ή να μοιραστεί σκέψεις γενικά, θα μου άρεσε.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική. Βοηθάει το να μην ξαναχτιστεί ο χώρος και να μείνει κενός σαν μνημειακή αποτίμηση, κληρονομιά του πόνου? Βοηθάει άραγε μια κοινωνία και ένα άτομο της κοινωνίας το κράτημα του πόνου, η διαρκής επετειακή του διάσταση, η κάθε 11η της νέας χρονιάς τι νόημα έχει ακριβώς? Αυτό με τραυμάτισε αλλά θέλω να μην το ξεχάσω και να προχωρήσω πέρα του? Ποιος κερδίζει από τα δάκρυα που μένουν σε ετοιμότητα? Τα δάκρυα που ίσως επίτηδες ανακυλούν, οι αδένες αυτοί που ψιλοτσιμπιούνται έμμεσα διαρκώς για να βρίσκονται στην τσίτα να δείξουν τη μνήμη του τραύματος? Τα media πώς και πόσο κερδίζουν και με ποιους τρόπους από τον πόνο και τον τρόμο? Πώς και με πόσο κερδίζουν οι πολιτικοί? Οι γιατροί? Οι οποιοιδήποτε? Κερδίζει μια κοινωνία, είναι φυσική της ροπή, χαρακτηριστικό ανθρώπινο ή επίκτητο να υπερβάλλει στον τρόμο και τον φόβο, το τραύμα? Manipulation of discourse and images όπως διάβασα κάπου υπάρχει? Και αυτή η ψεύτικη, εκβιαστική συναισθηματική πίεση, θυμήσου, μην ξεχνάς, θυμήσου, μην αφήνεις να ξεχνάς, πέρα από ηθικά διλήμματα, ας πούμε θέλω να ξεχάσω το άουσβιτς, πρέπει να το ξεχάσω ποτέ, πρέπει να ξεχάσω, πρέπει να θυμάμαι? Είναι μπερδεμένα όλα,δεν ξέρω τις απαντήσεις, ίσως βρω και μια άκρη με το διάλογο...

[Boltseed]

Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να ξανασυζητάμε τον αρχικό πόνο, να ξαναδείχνουμε την πληγή, και με τον τρόπο αυτό αέναα να την αναπλάθουμε ως εν δυνάμει πονετική? Εν δυνάμει όχι φύσει. Γιατί όταν μια κοινωνία μετά από ένα έντονο τραυματικό γεγονός, η έφεσή της είναι να ξεχάσει, όχι να θυμάται, και γυρνάει συλλογικά σε καθησυχαστική ρουτίνα, μπαίνουν τα γρανάζια της πραγματικότητας πολύ πιο δυνατά από πριν, και τα μικρά και καθημερινά άξαφνα αποκτούν τεράστια σημασία για τη συνέχιση και την επιβίωση?
Όλες έχουμε δει σκηνές κοσμογονικής καταστροφής και όμως κοινωνίες να αναπλάθονται μέσα από αρχικές διαδικασίες τήρησης ρουτινοποιημένων κινήσεων, απλών και βασικών, όχι ατέλειωτες αναπολήσεις, ούτε μηρυκασμό του πόνου, ούτε ψηλάφιση πληγών, αλλά αγνή καθαρή επιθυμία για ΞΕΧΑΣΜΑ, για επούλωση, για άστο να γιάνει, άστο να ησυχάσει, αυτό το βίαιο,το τρομακτικό, άσε το σώμα να μη διατηρήσει τον τρόμο για πάντα, αλλά να του δοθεί περιθώριο χρονικό να το διαπραματευτεί.

Oταν τελειωσε ο δευτερος παγκοσμιος πολεμος ο κοσμος βρισκοταν σε ενα απιστευτο ΣΟΚ με ολα αυτα που ειχαν συμβει - ιδιαιτερα με την ατομικη βομβα- , που το μονο που εκαναν ηταν να συνεχισουν να ζουν τις ζωες τους οσο πιο γρηγορα και δυναμικα μπορουσαν για να ξεχασουν το παρελθον. Σκεψου τωρα εναν κοσμο (ιδιαιτερα την Ευρωπη) γεματη ερειπια απο βομβαρδισμους ,αφανισμενες πολεις, πτωματα, ξεκληρισμενες ολοκληρες οικογενειες και αλλα παρομοια. Οι επομενες γενιες πως θα μπορουσαν να ζησουν? Πως θα μπορουσαν να συνεχισουν την ζωη τους αμα σκεφτονταν ολες τις φρικες που ειχαν συμβει λιγα χρονια μολις πριν?

Παρολα αυτα ενα επισης μεγαλο σοκ ειχαν περασει -ισως και οι ιδιοι ανθρωποι αμα ηταν ατυχοι- και μετα το τελος του πρωτου παγκοσμιου πολεμου.Δυστηχως ομως ξεχασαν υπερβολικα πολλα πραγματα , πολλα παραπανω απο οσα επρεπε..


Ισως τελικα αυτο που χρειαζεται να μας μενει μετα απο ενα τραγικο γεγονος, να ειναι απλα το ζουμι , τα βασικα του, τις αιτιες και κυριως το αποτελεσμα.
Ξερουμε τωρα οτι τα βιολογικα οπλα ειναι αδικα επειδη θυμομαστε τις ουρές τυφλων στρατιωτων ,εξαιτιας των, που κρατιονταν αλυσιδα για να πανε στο ιατρειο. Απο τοτε (τουλαχιστον επισημα) εχει απαγορευτει η χρηση τους.
Ξερουμε επισης οτι οι ατομικες βομβες ειναι επισης αδικα οπλα τα οποια απειλουν οχι μονο αθωους ανθρωπους, αλλα και τον ιδιο τον πλανητη. Δεν εχει ξαναπεσει ποτε τετοιο οπλο (σε τετοια κλιμακα) πανω σε ανθρωπους και ακομα και σημερα καταδικαζεται ακομα και η κατοχη τους.

Μερικα πραγματα ειναι καλο να τα θυμομαστε, αρκει να τα αποθηκευουμε στο μυαλο μας με εναν σωστο -μαλλον ωφελημο!- τροπο.

Βλεπεις ενα μνημα για την καταστροφη της Σμυρνης. Μπορεις να το μεταφρασεις ειτε σαν "Ο πολεμος ειναι κατι κακο.Ας μην το επαναλαβουμε" , ειτε σαν "τουρκος καλος, μονο νεκρος" . Η πρωτη λογικη θα κανει καλο στην σωματικη σου ακεραιοτητα τουλαχιστον αμα υοθετηθει απο πολλους. Η δευτερη λογικη θα κανει καλο στις οπλοβιομηχανιες..

[Jimmy]

Oταν τελειωσε ο δευτερος παγκοσμιος πολεμος ο κοσμος βρισκοταν σε ενα απιστευτο ΣΟΚ με ολα αυτα που ειχαν συμβει - ιδιαιτερα με την ατομικη βομβα- , που το μονο που εκαναν ηταν να συνεχισουν να ζουν τις ζωες τους οσο πιο γρηγορα και δυναμικα μπορουσαν για να ξεχασουν το παρελθον. Σκεψου τωρα εναν κοσμο (ιδιαιτερα την Ευρωπη) γεματη ερειπια απο βομβαρδισμους ,αφανισμενες πολεις, πτωματα, ξεκληρισμενες ολοκληρες οικογενειες και αλλα παρομοια. Οι επομενες γενιες πως θα μπορουσαν να ζησουν? Πως θα μπορουσαν να συνεχισουν την ζωη τους αμα σκεφτονταν ολες τις φρικες που ειχαν συμβει λιγα χρονια μολις πριν?

Παρολα αυτα ενα επισης μεγαλο σοκ ειχαν περασει -ισως και οι ιδιοι ανθρωποι αμα ηταν ατυχοι- και μετα το τελος του πρωτου παγκοσμιου πολεμου.Δυστηχως ομως ξεχασαν υπερβολικα πολλα πραγματα , πολλα παραπανω απο οσα επρεπε..


Ισως τελικα αυτο που χρειαζεται να μας μενει μετα απο ενα τραγικο γεγονος, να ειναι απλα το ζουμι , τα βασικα του, τις αιτιες και κυριως το αποτελεσμα.
Ξερουμε τωρα οτι τα βιολογικα οπλα ειναι αδικα επειδη θυμομαστε τις ουρές τυφλων στρατιωτων ,εξαιτιας των, που κρατιονταν αλυσιδα για να πανε στο ιατρειο. Απο τοτε (τουλαχιστον επισημα) εχει απαγορευτει η χρηση τους.
Ξερουμε επισης οτι οι ατομικες βομβες ειναι επισης αδικα οπλα τα οποια απειλουν οχι μονο αθωους ανθρωπους, αλλα και τον ιδιο τον πλανητη. Δεν εχει ξαναπεσει ποτε τετοιο οπλο (σε τετοια κλιμακα) πανω σε ανθρωπους και ακομα και σημερα καταδικαζεται ακομα και η κατοχη τους.

Μερικα πραγματα ειναι καλο να τα θυμομαστε, αρκει να τα αποθηκευουμε στο μυαλο μας με εναν σωστο -μαλλον ωφελημο!- τροπο.

Βλεπεις ενα μνημα για την καταστροφη της Σμυρνης. Μπορεις να το μεταφρασεις ειτε σαν "Ο πολεμος ειναι κατι κακο.Ας μην το επαναλαβουμε" , ειτε σαν "τουρκος καλος, μονο νεκρος" . Η πρωτη λογικη θα κανει καλο στην σωματικη σου ακεραιοτητα τουλαχιστον αμα υοθετηθει απο πολλους. Η δευτερη λογικη θα κανει καλο στις οπλοβιομηχανιες..

Ωραιο ποστ

[PETRAN]

Σε ολες τις χωρες υπαρχουν οι πετυχημενοι, οι αποτυχημενοι, οι τεμπεληδες, οι εργατικοι, οι τυχεροι και οι ατυχοι....σε παρα πολλες περιπτωσειςς σε οποια χωρα και να πανε πολυ πιθανο να μην αλλαξουν κατηγορια...

Ισχύει εώς ένα βαθμό (η κανονική κατανομή που λέμε- το σχεδιάγραμμα σχήμα "καμπάνας" για τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού). Αλλά δεν νομίζω τα ποσοστά- ή η αναλογία μεταξύ των ποσοστών- να είναι ίδια μεταξύ Ζιμπάμπουε και Δανίας....




Προφανώς και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο κάνει διαφορά. Αν και βιολογικά, τα χαρακτηριστικά τείνουν να επαναλαμβάνονται παντού με την ίδια συχνότητα (π.χ. ποσοστά "ψηλών-κοντών", "έξυπνων-όχι τόσο έξυπνων" κλπ.) το κοινωνικό επίπεδο μπορεί να κάνει διαφορά σε αυτήν την κατανομή "σπρώχωντας" τις τάσεις προς το ένα η το άλλο άκρο (μέσω της διατροφής π.χ. για το ύψος, της εκπαίδευσης για την νοημοσύνη κλπ.)


Ποτέ δεν είπε κανείς ότι οι Έλληνες φταίνε για όλα (τουλάχιστον σε αυτό το θρεντ). Αυτό δεν πάει να πει ότι το μορφωτικό και το κοινωνικό επίπεδο των Ελλήνων δεν είναι χαμηλό (λόγω της ελλειπής οργάνωσης της χώρας σε όλα τα επίπεδα-και στην εκπαίδευση). Είναι και υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία γι αυτό. Το να λες ότι "όλοι είναι ίδιοι" είναι το ίδιο γενίκευση με το να λες ότι "πουθενά δεν είναι ίδιοι". Και τα δύο είναι ακραία και δεν βλέπεις το πρόβλημα που υπάρχει.

[PETRAN]

Oταν τελειωσε ο δευτερος παγκοσμιος πολεμος ο κοσμος βρισκοταν σε ενα απιστευτο ΣΟΚ με ολα αυτα που ειχαν συμβει - ιδιαιτερα με την ατομικη βομβα- , που το μονο που εκαναν ηταν να συνεχισουν να ζουν τις ζωες τους οσο πιο γρηγορα και δυναμικα μπορουσαν για να ξεχασουν το παρελθον. Σκεψου τωρα εναν κοσμο (ιδιαιτερα την Ευρωπη) γεματη ερειπια απο βομβαρδισμους ,αφανισμενες πολεις, πτωματα, ξεκληρισμενες ολοκληρες οικογενειες και αλλα παρομοια. Οι επομενες γενιες πως θα μπορουσαν να ζησουν? Πως θα μπορουσαν να συνεχισουν την ζωη τους αμα σκεφτονταν ολες τις φρικες που ειχαν συμβει λιγα χρονια μολις πριν?

Παρολα αυτα ενα επισης μεγαλο σοκ ειχαν περασει -ισως και οι ιδιοι ανθρωποι αμα ηταν ατυχοι- και μετα το τελος του πρωτου παγκοσμιου πολεμου.Δυστηχως ομως ξεχασαν υπερβολικα πολλα πραγματα , πολλα παραπανω απο οσα επρεπε..


Ισως τελικα αυτο που χρειαζεται να μας μενει μετα απο ενα τραγικο γεγονος, να ειναι απλα το ζουμι , τα βασικα του, τις αιτιες και κυριως το αποτελεσμα.
Ξερουμε τωρα οτι τα βιολογικα οπλα ειναι αδικα επειδη θυμομαστε τις ουρές τυφλων στρατιωτων ,εξαιτιας των, που κρατιονταν αλυσιδα για να πανε στο ιατρειο. Απο τοτε (τουλαχιστον επισημα) εχει απαγορευτει η χρηση τους.
Ξερουμε επισης οτι οι ατομικες βομβες ειναι επισης αδικα οπλα τα οποια απειλουν οχι μονο αθωους ανθρωπους, αλλα και τον ιδιο τον πλανητη. Δεν εχει ξαναπεσει ποτε τετοιο οπλο (σε τετοια κλιμακα) πανω σε ανθρωπους και ακομα και σημερα καταδικαζεται ακομα και η κατοχη τους.

Μερικα πραγματα ειναι καλο να τα θυμομαστε, αρκει να τα αποθηκευουμε στο μυαλο μας με εναν σωστο -μαλλον ωφελημο!- τροπο.

Βλεπεις ενα μνημα για την καταστροφη της Σμυρνης. Μπορεις να το μεταφρασεις ειτε σαν "Ο πολεμος ειναι κατι κακο.Ας μην το επαναλαβουμε" , ειτε σαν "τουρκος καλος, μονο νεκρος" . Η πρωτη λογικη θα κανει καλο στην σωματικη σου ακεραιοτητα τουλαχιστον αμα υοθετηθει απο πολλους. Η δευτερη λογικη θα κανει καλο στις οπλοβιομηχανιες..

Excellent post.


Σε τραυματικά γεγονότα βέβαια δεν υπάρχει ο κίνδυνος να ξεχάσεις, γιατί πολλές φορές οι ίδιες οι αναμνήσεις δεν σε ξεχνάνε (PTSD sucks). Και τα δύο είναι υπερβολικά (η τέλεια λήθη με την τέλεια μνήμη). Οπότε συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι καλό είναι να μην ξεχνάμε (να μας μένει το ζουμί) χωρίς όμως "ιδεομηρυκαστική αναμάσηση των αναμνήσεων". Άλλωστε η μνήμη υπάρχει για να αυξάνει την επιβίωση ώστε να αποφεύγουμε πιθανά μελλοντικά λάθη. Ο κύριος ρόλος της είναι "προ-οπτικός" και όχι "αναδρομικός". Τόσο η πλήρης απουσία, όσο και η πλήρης παρουσία της μπορεί να γίνουν πρόβλημα.

[Gypsy Cello]

Πετράν, μπορεί στην ελληνική ιδιοσυγκρασία να κυριαρχούν οι θυμικές εξάρσεις έναντι της ορθολογικής κρίσης αλλά μην ξεχνάς ότι είναι αυτή η ιδιοσυγκρασία που μας έκανε να βγούμε ασπροπρόσωποι σε τόσες πολλές περιπτώσεις κατά την διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας μας. Και είναι η ίδια αυτή ιδιοσυγκρασία που εμπλούτισε την τέχνη και τον πολιτισμό μας.


Τα αμερικανάκια έλεγαν παλιά ότι είμαστε αναρχικός λαός και δύσκολα μπαίνουμε σε καλούπι. Μ' αρέσει αυτό :p

[PETRAN]

Πετράν, μπορεί στην ελληνική ιδιοσυγκρασία να κυριαρχούν οι θυμικές εξάρσεις έναντι της ορθολογικής κρίσης αλλά μην ξεχνάς ότι είναι αυτή η ιδιοσυγκρασία που μας έκανε να βγούμε ασπροπρόσωποι σε τόσες πολλές περιπτώσεις κατά την διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας μας. Και είναι η ίδια αυτή ιδιοσυγκρασία που εμπλούτισε την τέχνη και τον πολιτισμό μας.


Τα αμερικανάκια έλεγαν παλιά ότι είμαστε αναρχικός λαός και δύσκολα μπαίνουμε σε καλούπι. Μ' αρέσει αυτό :p

Πότε βγήκαμε από τα δύσκολα? Από κακό σε κακό πάμε!! Η καταπληκτική αυτή ιδιοσυγκρασία μας χάρισε άπειρα θύματα στον εμφύλιο, παπαδοπουλους, διεφθαρμένες κυβερνήσεις... αυτή η καταπληκτική ιδιοσυγκρασία είναι που φτιάχνει όλες αυτές τις τρελές φωνακλάδικες οικογένειες και ανακυκλωνει όλες τις σκάρτες υπερ-συναισθηματικές κλειστόμυαλες συμπεριφορές. Όσο για την τέχνη, όλοι αυτοί που μεγαλούργησαν (οι πιο πολλοί) ήταν της "διανοουμενίστικης-ορθολογικής-εξ-εξευρωπαϊσμένης" σχολής (οι πιο πολλοί οικονομικά εύποροι).



Είδα και τους δήθεν "συναισθηματικούς" λαούς πόσο καλά είναι. Βραζιλία, Κούβα, Περού. Α βέβαια εκεί περνάνε τέλεια χορεύουνε λατιν όλη μέρα και είναι χαρούμενοι. Όπως και εμείς εδώ που χορεύουμε τον ζορμπά όλη μέρα σε ένα τεράστιο γλέντι :P Πάνε οι εποχές της ζούγκλας και των αλλεπάλληλων πολέμων που οι "αναρχικοί" και οι "αούα" επιβιώναν. Τώρα ο πλανήτης έχει περάσει σε άλλη σφαίρα. Υπολογιστές, τεχνολογία, οικολογία, επιστήμη. Αυτό το "θυμικό-αναρχικό" στιλ είναι καταδικασμένο να πατώνει στην σύγχρονη εποχή.

[Remedy]

δεννομιζω η διαφθορα στην πολιτικη να ειναι αποτελεσμα του θυμικου. μαλλον του ορθολογισμου νομιζω..
οσο για την τεχνολογια.
ειναι βεβαιο οτι εχει επικρατησει, ωστοσο η χρηση της μπορει να χρωματιστει ειστε συναισθηματικα ειτε ορθολογιστικα.
δεν φταιει το οπλο για τον φονο...
σας το ειχα ξαναπει νομιζω, ενας κομπιουτερας που γνωρισα σε μια δουλεια, μου ειπε οτι οι υπολογιστες αρρωσταινουν περισσοτερο την ανοιξη, οπως οι ανθρωποι :)

[Gypsy Cello]

Πότε βγήκαμε από τα δύσκολα? Από κακό σε κακό πάμε!! Η καταπληκτική αυτή ιδιοσυγκρασία μας χάρισε άπειρα θύματα στον εμφύλιο, παπαδοπουλους, διεφθαρμένες κυβερνήσεις... αυτή η καταπληκτική ιδιοσυγκρασία είναι που φτιάχνει όλες αυτές τις τρελές φωνακλάδικες οικογένειες και ανακυκλωνει όλες τις σκάρτες υπερ-συναισθηματικές κλειστόμυαλες συμπεριφορές. Όσο για την τέχνη, όλοι αυτοί που μεγαλούργησαν (οι πιο πολλοί) ήταν της "διανοουμενίστικης-ορθολογικής-εξ-εξευρωπαϊσμένης" σχολής (οι πιο πολλοί οικονομικά εύποροι).



Είδα και τους δήθεν "συναισθηματικούς" λαούς πόσο καλά είναι. Βραζιλία, Κούβα, Περού. Α βέβαια εκεί περνάνε τέλεια χορεύουνε λατιν όλη μέρα και είναι χαρούμενοι. Όπως και εμείς εδώ που χορεύουμε τον ζορμπά όλη μέρα σε ένα τεράστιο γλέντι :P Πάνε οι εποχές της ζούγκλας και των αλλεπάλληλων πολέμων που οι "αναρχικοί" και οι "αούα" επιβιώναν. Τώρα ο πλανήτης έχει περάσει σε άλλη σφαίρα. Υπολογιστές, τεχνολογία, οικολογία, επιστήμη. Αυτό το "θυμικό-αναρχικό" στιλ είναι καταδικασμένο να πατώνει στην σύγχρονη εποχή.

Μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στους δεκάδες πολέμους στους οποίους μπλεχτήκαμε. Πρέπει να το εξετάσεις μέσα από ένα διαχρονικό πλαίσιο. Δικτατορίες και εμφυλίους είχανε και άλλοι λαοί και στην δική μας περίπτωση και όπως και σε άλλες μπήκε αμερικάνικη δάκτυλος. Δεν νομίζω πως φταίει η ιδιοσυγκρασία. Από εδώ και έπειτα νομίζεις πως δεν θα γίνονται πόλεμοι; Καλό και αυτό ρε Πετράν! Ο πόλεμος δυστυχώς, είναι το μόνο σίγουρο. ΥΓ: Ο Σωκράτης δεν ήταν πλούσιος και δίδασκε στην αγορά. Ο πρώτος μιας πολύ σημαντικής τριάδας.

[Gypsy Cello]

δεννομιζω η διαφθορα στην πολιτικη να ειναι αποτελεσμα του θυμικου. μαλλον του ορθολογισμου νομιζω..
οσο για την τεχνολογια.
ειναι βεβαιο οτι εχει επικρατησει, ωστοσο η χρηση της μπορει να χρωματιστει ειστε συναισθηματικα ειτε ορθολογιστικα.
δεν φταιει το οπλο για τον φονο...
σας το ειχα ξαναπει νομιζω, ενας κομπιουτερας που γνωρισα σε μια δουλεια, μου ειπε οτι οι υπολογιστες αρρωσταινουν περισσοτερο την ανοιξη, οπως οι ανθρωποι :)

χαχαχα καλό :D Αυτό γιατί γίνεται αλήθεια;

[keep_walking]

χαχαχα καλό :D Αυτό γιατί γίνεται αλήθεια;

Λογω θερμοκρασιας.

[Remedy]

Λογω θερμοκρασιας.

μα η ψηλη θερμοκρασια ειναι το καλοκαιρι. εγω μιλαω για απριλιο-μαιο που εχει την πιο ομαλη θερμοκρασια του χρονου!. ΑΝΟΙΞΗ

[PETRAN]

δεννομιζω η διαφθορα στην πολιτικη να ειναι αποτελεσμα του θυμικου. μαλλον του ορθολογισμου νομιζω..
οσο για την τεχνολογια.
ειναι βεβαιο οτι εχει επικρατησει, ωστοσο η χρηση της μπορει να χρωματιστει ειστε συναισθηματικα ειτε ορθολογιστικα.
δεν φταιει το οπλο για τον φονο...
σας το ειχα ξαναπει νομιζω, ενας κομπιουτερας που γνωρισα σε μια δουλεια, μου ειπε οτι οι υπολογιστες αρρωσταινουν περισσοτερο την ανοιξη, οπως οι ανθρωποι :)

Πολιτική και ορθολογισμός πρέπει πραγματικά να υπάρχει μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις, τουλάχιστον στην Ελλάδα (βασικά σε όλες τις χώρες, απλά εδώ πιο πολύ λόγω της "ευρύτερης" νοοτροπίας). Σκέψου. Οι πιο πολλοί πολιτικοί βγαίνουν με κίνητρα να φέρουν αλλαγές με βάση την λογική, η με κίνητρα προσωπικά, π.χ. ψηφοθηρίας, οικονομικών, επιρροής κλπ.?



Αν και σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει ένα "interplay" και μια δυναμική αλληλο-επιρροή μεταξύ των δύο (βασικά η "λογική" και το "συναίσθημα" δεν είναι τόσο διαχωρισμένα στην πραγματικότητα καθώς και σε όλες τις περιπτώσεις αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) εδώ πέρα (αλλά και σε άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, berlusconi?) έχουν κυριαρχήσει πολλές φορές τα προσωπικά και μόνο κίνητρα. Μα γιατί έγινε "μπο*ρδέλο" ο τόπος? Γιατί κάποιοι κάναν την κυβέρνηση ουσιαστικά "μαγαζί-για-χάρες" και δημιούργησαν ένα "πλιάτσικο" για να φάνε χρήματα και να έχουν "δύναμη" (ότι και αν σημαίνει αυτό). Σίγουρα υπήρξαν κάποιοι συλλογισμοί, απλά αυτοί δεν γινόντουσαν με βάση Αριστοτέλειες αρχές λολ.


Τώρα για την τεχνολογία, φυσικά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους αλλά δεν εννοούσα αυτό. Εννοώ ότι ο πλανήτης πλέον έχει περάσει σε μια άλλη φάση. Πλέον μετράει πολύ να αναπτυχθούνε δεξιότητες που χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη τεχνολογίας, επιστήμης, νέων ιδεών, καινοτομιών κλπ. και για αυτό τον σκοπό χρειάζεται μια πιο μεγάλη "νοητική πειθαρχία" IMO και όχι τόσο ο τύπος του "αούα-πολεμιστή" που θα φέρει στο σπίτι το τομάρι της αρκούδας και θα φάει το περιεχόμενο. Φυσικά χρειάζεται και αυτός ο τύπος για πολλά πράγματα (ευτυχώς για εσάς τις γυναίκες :P) αλλά είναι είδος υπο εξαφάνιση αφού στο μέλλον όλο και πιο πολλές χειρωνακτικές εργασίες θα γίνονται από ρομπότ, αυτοματικά συστήματα κλπ.


Πλέον π.χ. οι πιο πολλοί πόλεμοι δεν είναι για "γη-και-ύδωρ" και με όπλα αλλά είναι οικονομικοί (εντάξει γίνονται ακόμα και για πετρέλαιο :P) Σε αυτούς τους πολέμους δεν χρειάζεται να είσαι τόσο ζουλού, όσο πιο σκεπτόμενος. Στην Ελλάδα που έχει ξεμείνει το μοντέλο του ζουλού (λόγω ευρύτερης εκπαίδευσης) κατεβαίνουν όλοι κάτω και είτε ρίχνουν μολότοφ, είτε χτυπάνε με τα γκλοπ, είτε τα σπάνε για τον ΠΑΟΚ κλπ. Σε έναν πλανήτη που αλλάζει και χρειάζεται τις άλλες δεξιότητες κάποιες χώρες μπορεί να «χάσουν» το τρένο και να καταλήξουν απλά τουριστικά θέρετρα των άλλων πιο «ικανών». Αν και στην Ελλάδα υπάρχουν μεμονωμένα κάποιοι πολλοί ικανοί, λόγω ακριβώς του συστήματος είτε φεύγουν προς τα έξω είτε χάνονται μέσα στην ζουλου-λαίλαπα.