Πιστεύετε πως ο καθένας μας παίρνει αυτό που του αξίζει;

[deleted-member141015]

Χαχαχαχα!!! Εσυ μαρινα μην το πιστευεις, ασε εμενα να το πιστευω ή τουλάχιστον να νιωθω ότι καποιος που μου εκανε κακο πληρωσε με παρομοιο τροπο στην τελικη ασχέτως όπως ειπα από που προηλθε η τιμωρια του, εγω το αποτέλεσμα κοιταω και με ικανοποιει...Ενταξει είναι ευκαιρια που εχασε τη μονιμη θεσουλα της στο δημοσιο! Πως θα το γυρισουμε όλα υπερ του "μαλακα ανθρωπου ο οποιος είναι μονο ευκαιριες"? Αμα θελει να το δει σαν ευκαιρια ας το δει δεν με ενδιαφερει. Ετσι όμως μαρινα μου σκέφτονται οι εγωιστες, τα ατομακια που θεωρουν ότι είναι επιτρεπτο να κανεις ότι γουστάρεις χωρις να υποστεις ποτε συνεπειες και τα ατομα που δεν θελουν να παραδεχτουν ότι ερχεται η ωρα που χανουν!!!!

Εμενα με ενδιαφερει πως φερθηκε σε εμενα και ηταν κακιασμενη αναιτια και προκλητικα το καταλαβαίνεις? Δηλαδη επειδή φερεται καλα σε καποιους αλλους αυτό σημαινει ότι πηρε αφεση αμαρτιων για την δικη μου περιπτωση που δεν την ενοχλησα καν και ημουν και ανεκτικη μαζι της μεχρι γελοιότητας? Πηρε στο πανεπιστημιο να μου δημιουργησει πρόβλημα η κιουρια ενώ εφταιγε κιολας!!!! Ποια είμαι εγω για να κρινω? Αυτή ποια είναι???? για να παιζει με την ψυχολογια και το μελλον των αλλων, 40 χρονων γυναικα θα επρεπε να ντρεπεται. Σε παρακαλω πολύ Μαρινα, αντε γιατι τα εχουμε ισοπεδωσει όλα πλεον.

Η τιμωρια της είναι αυτή που είναι, εχασε τη δουλεια της γιατι όχι μονο δεν φερθηκε καλα σε εμενα, μπορει και σε αλλους αλλα και γιατι ηταν μια κοπανατζού να το πω λαικα που την πληρωνε το κρατος για να κανει τι?? τα παιδια που πανε για πρακτικη να κλαινε ή να τους κανει καψωνια και αλλα πολλα και μετα να κανει γιογκα στο γραφειο? Τι ευκαιρια δηλαδή? Ποιος εργοδότης θα την πληρωνει για να κανει γιογκα, να ερχεται 10 και να φευγει μιαμιση? τραγικο....
Η περιπτωση του παθηματος ως ευκαιρια ισχυει για μενα που αφου μου εκανε ότι εκανε και εφυγα, βρηκα κατι καλυτερο κοντα στο σπιτι μου, όχι για εκεινη! Για αυτή είναι μια απωλεια που μαλιστα δεν την περιμενε.
Δικαιωθηκα και αυτό μου φτανει, από οπου και αν προηλθε αυτή η δικαιωση...

Γιατί ακριβώς με παρακαλείς πολύ unlucky? Το ότι βγάζεις το θυμό και την πικρία σου για το εν λόγω περιστατικό, το ότι όντως μπορεί να αδικήθηκες στο συγκεκριμένο περιστατικό, δεν σου δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να θεωρείς ότι όσοι έχουν μια άλλη οπτική απλά ‘ισοπεδώνουν’. Ναι υπάρχουν κάποιες καλές / κακές συμπεριφορές σε αυτό τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης συμπεριφορές που εμείς τις ερμηνεύουμε σαν κακές ή καλές, χωρίς να είναι απαραίτητα έτσι. Ακόμα, παρότι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε συνολικά κάποιον σαν ‘καλό άνθρωπο’, και αυτός θα έχει κάποιες κακές πλευρές, συμπεριφορές, συγκυρίες. Εξάλλου πώς ακριβώς είναι ‘καλός’ αυτός που χαίρεται με τον πόνο του άλλου? Επειδή το ‘άξιζε’? Όλοι κάποτε ‘χάνουν’, κάποτε ‘κερδίζουν’, κάποτε απλά αποκτούν εμπειρία. Και ναι, υπάρχουν και μέσα μας και γύρω μας οι συνέπειες των επιλογών μας. Αλλά οι ευκαιρίες μπορεί να ισχύουν για όλους, άσχετα αν εμάς δεν μας βολεύει να το πιστεύουμε επειδή πληγωθήκαμε. Ναι είναι πολύ άσχημο να σε αδικούν και να σε βλάπτουν και φυσικά έχω ανάλογες εμπειρίες. Εντέλει όμως για εμένα, η δικαίωση έρχεται όταν περνάμε εμείς καλά, όχι όταν ‘τιμωρείται’ ο άλλος, ούτε βέβαια όταν ασχολούμαστε με το αν τιμωρήθηκε και τι έπαθε ο ‘κακός’. Νομίζω ότι κακώς δηλητηριάζεις τον εαυτό σου με σκέψεις 'τιμωρίας'.

[ioannis2]

Μαρίνα, μπορει να εχεις και δίκαιο. Υπαρχουν συμπεριφορες εναντι μας που τις ερμηνευουμε ως καλες ή κακές κι αυτο γινεται αναλογα με τα βιώματα μας. Καποια πραγματα στο παρελθον που μας πληγωσαν, μας στιγματισαν και καθε τι που συμβαινει επειτα που μας θυμιζει εκεινα τα περιστατικα αμεσως το στιγματιζουμε, πανικοβαλλομαστε, φοβομαστε. Κι αναλογα με τα βιωματα μας το ελαχιστο μπορει να το αναγαγουμε σε μειζον και η εικονα που σχηματισαμε για τον αλλον να ναι μ' αυτο το μειζον, δλδ την υπερβολή, αρα την λαθος εκτιμηση. Ακομα κι οταν μας βλαπτουν μπορει κανεις να πει πως σε καποιο βαθμο εξαρταται απο το τι εικονα εμεις τους δινουμε, αμα δινεις του αλλου την εικονα και του προσφερεσε ως ο ευκολος, ως ο αδυναμος, ως αυτος που χαριζεται κι αυτος με τη σειρα του ειναι χαρακτηρας που εκμεταλλευεται θα σε εκμεταλλευτει. Δεν θα πραξει όμως το ίδιο με τον αλλο ο οποίος δεν χαριζεται, δε σηκωνει. Μ αυτον τον τελευταιο μπορει να φτιαξει τελικα και φιλία.

[μαρκελα]

Γιάννη καλημέρα! :)
Μπορεί ν' αξίζουμε το καλύτερο, αλλά "αξίζουμε" κι ό,τι επιτρέπουμε από άγνοια.
Κι όπως είπε και πιο πάνω η Μαρίνα, είναι ίσως ευκαιρία γι' αλλαγή και βελτίωση,
το πάθημα, αν μας γίνεται κάποιες φορές και μάθημα. Λέμε εξάλλου ότι τα λάθη μας, είναι οι εμπειρίες μας.
Μ' άλλα λόγια, μήπως αυτοί που τελικά μας ενοχλούν, είναι γιατί κι εμείς κατά κάποιο τρόπο, ίσως κι ασυνείδητα
τους προσφέρουμε το κατάλληλο έδαφος; Μήπως για κάποιους δικούς μας λόγους... έλκουμε ανάλογες τακτικές;

[smigol]

Εξάλλου πώς ακριβώς είναι ‘καλός’ αυτός που χαίρεται με τον πόνο του άλλου? Επειδή το ‘άξιζε’? Όλοι κάποτε ‘χάνουν’, κάποτε ‘κερδίζουν’, κάποτε απλά αποκτούν εμπειρία.

Ε εντάξει τώρα!!! Δεν θέλω να πιστεύω πως κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις!!! Κι επειδή δεν θέλω να μιλήσω για κανέναν άλλο παρά μόνο για το εαυτό μου θέλω να σου πω πως ναι.....εγώ χαίρομαι όταν ένας δολοφόνος μπαίνει φυλακή, χαίρομαι όταν τιμωρείται ένας κλέφτης και χαίρομαι πάρα πολύ χαίρομαι όταν "ψοφάει" ένας παιδεραστής!!! Κατά την άποψή σου λοιπόν βγάζω θυμό για τα παραπάνω περιστατικά ενώ εσένα σε αφήνουν απλά αδιάφορη επειδή τα βλέπεις από άλλη οπτική.

Εντέλει όμως για εμένα, η δικαίωση έρχεται όταν περνάμε εμείς καλά, όχι όταν ‘τιμωρείται’ ο άλλος, ούτε βέβαια όταν ασχολούμαστε με το αν τιμωρήθηκε και τι έπαθε ο ‘κακός’. Νομίζω ότι κακώς δηλητηριάζεις τον εαυτό σου με σκέψεις 'τιμωρίας'.

Σε αυτό.....έχεις απόλυτο δίκιο.....απόλυτο όμως! Δηλητηριάζουμε τους εαυτούς μας όταν μας γίνεται έμμονη ιδέα αν ασχολούμαστε με το αν τιμωρήθηκε και τι έπαθε ο ‘κακός’. Είναι σαν να βγάζουμε κι εμείς ένα είδος κακίας χωρίς να το καταλαβαίνουμε!

[unlucky]

Γιατί ακριβώς με παρακαλείς πολύ unlucky? Το ότι βγάζεις το θυμό και την πικρία σου για το εν λόγω περιστατικό, το ότι όντως μπορεί να αδικήθηκες στο συγκεκριμένο περιστατικό, δεν σου δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να θεωρείς ότι όσοι έχουν μια άλλη οπτική απλά ‘ισοπεδώνουν’. Ναι υπάρχουν κάποιες καλές / κακές συμπεριφορές σε αυτό τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης συμπεριφορές που εμείς τις ερμηνεύουμε σαν κακές ή καλές, χωρίς να είναι απαραίτητα έτσι. Ακόμα, παρότι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε συνολικά κάποιον σαν ‘καλό άνθρωπο’, και αυτός θα έχει κάποιες κακές πλευρές, συμπεριφορές, συγκυρίες. Εξάλλου πώς ακριβώς είναι ‘καλός’ αυτός που χαίρεται με τον πόνο του άλλου? Επειδή το ‘άξιζε’? Όλοι κάποτε ‘χάνουν’, κάποτε ‘κερδίζουν’, κάποτε απλά αποκτούν εμπειρία. Και ναι, υπάρχουν και μέσα μας και γύρω μας οι συνέπειες των επιλογών μας. Αλλά οι ευκαιρίες μπορεί να ισχύουν για όλους, άσχετα αν εμάς δεν μας βολεύει να το πιστεύουμε επειδή πληγωθήκαμε. Ναι είναι πολύ άσχημο να σε αδικούν και να σε βλάπτουν και φυσικά έχω ανάλογες εμπειρίες. Εντέλει όμως για εμένα, η δικαίωση έρχεται όταν περνάμε εμείς καλά, όχι όταν ‘τιμωρείται’ ο άλλος, ούτε βέβαια όταν ασχολούμαστε με το αν τιμωρήθηκε και τι έπαθε ο ‘κακός’. Νομίζω ότι κακώς δηλητηριάζεις τον εαυτό σου με σκέψεις 'τιμωρίας'.

Δεν δηλητηριαζω τον εαυτο μου, ουτε ασχολουμαι συνεχως με αυτή αν επαθε κακο ουτε καν ασχοληθηκα να της προκαλεσω εγω κατι όπως εκεινη σε εμενα, αλλα δεν το ξεχασα το περιστατικο γιατι όχι μονο φερθηκε απαισια αλλα το ξανατονιζω πηρε τηλ στο πανεπιστημιο να με συκοφαντησει και να διακινδυνεύσω να μην παρω πτυχιο, αυτό μαρινα μου δεν είναι λιγο πραγμα ουτε απλα μια κακη συμπεριφορα.
Τυχαια το ειδα στους πίνακες διαθεσιμότητας του υπουργείου που δημοσιευτηκαν στο ιντερνετ για την εξελιξη της και από κει και περα δε με νοιαζει καθολου για το ατομο της. Το θεμα του τοπικ μας είναι αν ο καθενας παιρνει αυτό που του αξιζει, για μενα και με βαση το πως φερθηκε σε εμενα και την συνολικη της εικονα πηρε αυτό που της αξιζε στο τελος. Από κει και περα δεν θα καθισω να ψαξω ολη την πορεια της ζωης της για να την κρινω, αυτή δηλαδή σκεφτηκε τοσο πολιτισμενα για εμενα όπως με παροτρύνεις να κανω εγω?
Δεν σε προκαλω, εσυ προκαλεις μαρινα με την επιεικια που αντιμετωπίζεις αυτό που περασα και μια ταση να τη δικαιολογήσεις αλλα οκ εχω συνηθισει. Δεν θα καθισω να βρω δικαιολογιες σε καμια περιπτωση για τη συγκεκριμενη. Δηλαδή δεν θα επαιρνα πτυχιο εξαιτιας της αν δεν πηγαινα την ιδια στιγμη στη γραμμστεια της σχολης να ενημερωσω ότι θα φυγω από κει και θα ελεγα ε δεν πειραζει μωρε μια ευκαιρια και μια εμπειρια???? Και παλι αξιοπρεπως της φερθηκα που πηγα κλαμμενη και με ρωτουσε η γραμματεας να κατονομασω ποιοι μου φερονται ετσι γιατι της ειπα όλα τα σκηνικα και ειχα πει ότι δεν θελω να δωσω συνεχεια μονο να σταματήσω από εκει.
Λοιπον δουλευόμαστε μαρινα? δεν μπορει ο άλλος να ξεπερνα τα ορια, να σε εκθετει ενώ εισαι σωστος ( εγω τυπικοτατη κάθε μερα 8 η ωρα ημουν εκει και αυτή ερχοταν οποτε ερχοταν στις δεκα και πηρε και ειπε στη σχολη ότι δεν προσερχομαι στην πρακτικη και αλλα ψεματα) και να σπεύσεις να μου την δικαιολογήσεις, δες και λιγο αντικειμενικα, δε με νοιαζει να σε πεισω αλλα η πολιτισμενη συμπεριφορα πρεπει να είναι αμοιβαια ώστε να συνυπαρχουν οι ανθρωποι. Και εν πασει περιπτωσει αν ταυτιζεσαι τοσο με τη συγκεκριμενη πες εγω σαν μαρινα παω τετοια ατομα και αφυ ετσι γουσταρε καλα εκανε!
Ο καλος ανθρωπος είναι καλος γενικοτερα στη ζωη του όχι επιλεκτικα και όπως τον συμφερει ή από οπου εχει να επωφεληθεί και κυριως δεν προκαλει κακο στον άλλο, διοτι αυτή ειχε επιγνωση του τι εκανε. Και δεν χαρηκα εγω με τον πονο της αδικως, εκεινη με υπολογισε πως θα νιώσω εγω που κουραστηκα για να μπω και να περασω τα μαθηματα και οι γονεις μου που πληρωναν για ολα, αν με αυτό που εκανε δεν επαιρνα πτυχιο εχοντας ηδη ολοκληρωσει όλα τα εξαμηνα και μαλιστα χωρις να φταιω κιολας? Αυτό που εκανε ηταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ το λιγοτερο, αφου με πηρε τηλ η γραμματεας της σχολης να μου πει μεχρι που εφθασε το θρασος της με αυτά που ελεγε, ειχε μεινει η γυναικα αλλα μου ειπε ότι την εβαλε στη θεση της και ότι εβγαλαν και τον φορεα πρακτικης από τη λιστα. Δηλαδη αν εμενα εκει υπομενοντας την στο τελος στο ημερολογιο αξιολόγησης δεν θελω να φανταστω τι θα εγραφε για εμενα και με τι μουτρα θα πηγαινα στον επιβλεποντα καθηγητη...

[ioannis2]

Γιάννη καλημέρα! :)
Μπορεί ν' αξίζουμε το καλύτερο, αλλά "αξίζουμε" κι ό,τι επιτρέπουμε από άγνοια.
Κι όπως είπε και πιο πάνω η Μαρίνα, είναι ίσως ευκαιρία γι' αλλαγή και βελτίωση,
το πάθημα, αν μας γίνεται κάποιες φορές και μάθημα. Λέμε εξάλλου ότι τα λάθη μας, είναι οι εμπειρίες μας.
Μ' άλλα λόγια, μήπως αυτοί που τελικά μας ενοχλούν, είναι γιατί κι εμείς κατά κάποιο τρόπο, ίσως κι ασυνείδητα
τους προσφέρουμε το κατάλληλο έδαφος; Μήπως για κάποιους δικούς μας λόγους... έλκουμε ανάλογες τακτικές;

Καλημέρα Μαρκέλα!
Συμφωνώ μαζι σου. Δυστυχως τα προηγουμενα βιώματα, κι αμα αυτα μπλεχτουν με συναισθηματα όπως το άγχος κι ο φόβος, που κι αυτα με τη σειρα τους εχουν τη ρίζα τους στα πρώτα, γινονται τα εργαλεια φιλτραρισματος σ' οτιδηποτε συμβαινει στις σχεσεις μας με τους αλλους. Ειναι μια διαστρεβλωμενη αντικριση απο μερους μας της πραγματικοτητας. Αντι καθαρες σκέψεις κι αποφασεις υπάρχει έτσι μια κατασταση σύγχυσης. Επειδη αδυνατουμε να δουμε τα πραγματα καθαρα. Ετσι γινονται λάθη ή στο τελος βρισκόμαστε εκτεθειμένοι απεναντι στους άλλους. Οι αλλοι ειναι το τελικο αποτελεσμα που βγαινει προς τα εξω που βλέπουν όχι τη νοητική μας διεργασία που προηγήθηκε.

[deleted-member141015]

Ε εντάξει τώρα!!! Δεν θέλω να πιστεύω πως κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις!!! Κι επειδή δεν θέλω να μιλήσω για κανέναν άλλο παρά μόνο για το εαυτό μου θέλω να σου πω πως ναι.....εγώ χαίρομαι όταν ένας δολοφόνος μπαίνει φυλακή, χαίρομαι όταν τιμωρείται ένας κλέφτης και χαίρομαι πάρα πολύ χαίρομαι όταν "ψοφάει" ένας παιδεραστής!!! Κατά την άποψή σου λοιπόν βγάζω θυμό για τα παραπάνω περιστατικά ενώ εσένα σε αφήνουν απλά αδιάφορη επειδή τα βλέπεις από άλλη οπτική.

Η άποψη μου, που παρέθεσες προηγουμένως, έλεγε «Πώς ακριβώς είναι ‘καλός’ αυτός που χαίρεται με τον πόνο του άλλου?». Άλλο η καλοσύνη και η κακία κι άλλο τα συναισθήματα που προκαλούν οι συμπεριφορές των ανθρώπων.
Δεν είπα πουθενά ότι είναι παράλογο να βγάζουμε θυμό, αλίμονο! Απολύτως φυσιολογικό ως συναίσθημα, αλλά είναι πολύ διαφορετικό από την χαιρεκακία, το μίσος, την ανεξέλεγκτη οργή, την εκδικητικότητα.
Εννοείται πως έχω θυμώσει πολύ με ανθρώπους που με αδίκησαν και δεν φαντάζομαι να πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι θα με άφηναν αδιάφορη οι συνέπειες για έναν δολοφόνο ή παιδεραστή! Τι είναι λοιπόν αυτό που ‘αξίζει’ ένας δολοφόνος? Ισόβια? Εκτέλεση? Βασανιστήρια? Λυντσάρισμα από τους συγγενείς?
Φαντάζομαι υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από το θέμα, η δική μου είναι πως το επίπεδο μιας κοινωνίας δεν κρίνεται μόνο από το πώς φροντίζει τα θύματα, αλλά και από το πώς αντιμετωπίζει τους θύτες. Σε εμάς σαν άτομα και σαν κοινωνία, μας ‘αξίζει’ να εξομοιωθούμε με τον θύτη ή ακόμα χειρότερα, να τον ξεπεράσουμε σε σκληρότητα? Θα βοηθήσει αυτό τα θύματα να νιώσουν δικαίωση? Άσε που από όσους μαζεύονται για να χλευάσουν ή να επιτεθούν σε κάποιον εγκληματία, η πλειοψηφία είναι και υποκριτές και παντελώς αδιάφοροι για την ευημερία του θύματος…

[deleted-member141015]

Λοιπον δουλευόμαστε μαρινα? δεν μπορει ο άλλος να ξεπερνα τα ορια, να σε εκθετει ενώ εισαι σωστος ( εγω τυπικοτατη κάθε μερα 8 η ωρα ημουν εκει και αυτή ερχοταν οποτε ερχοταν στις δεκα και πηρε και ειπε στη σχολη ότι δεν προσερχομαι στην πρακτικη και αλλα ψεματα) και να σπεύσεις να μου την δικαιολογήσεις, δες και λιγο αντικειμενικα, δε με νοιαζει να σε πεισω αλλα η πολιτισμενη συμπεριφορα πρεπει να είναι αμοιβαια ώστε να συνυπαρχουν οι ανθρωποι. Και εν πασει περιπτωσει αν ταυτιζεσαι τοσο με τη συγκεκριμενη πες εγω σαν μαρινα παω τετοια ατομα και αφυ ετσι γουσταρε καλα εκανε!

Κανείς δεν είπε ότι αυτό που υπέστης ήταν σωστό και δίκαιο, ούτε το ότι δεν θα έπρεπε να έχει συνέπειες.
Συμφωνώ ότι η πολιτισμένη συμπεριφορά πρέπει να είναι αμοιβαία και προφανώς κι υπάρχουν άτομα που θεωρώ πως δεν αξίζει ούτε να φτύσω αν ποτέ συναντηθούμε.
Από εκεί και πέρα, σχολίασα τη σημασία της απόλυσης της κυρίας από μια άλλη οπτική (δεν θέλω να επαναλάβω, ας τα ερμηνεύσει ο καθείς όπως νομίζει), αλλά εσύ τα παίρνεις όλα προσωπικά και θίγεσαι.
Και το χειρότερο γίνεσαι αναίτια επιθετική, ακυρώνοντας βέβαια την άποψη σου περί αμοιβαιότητας, γιατί δεν σου έγραψα πουθενά με τέτοιο υφάκι.

Πάντως, να παραθέσω κάποιες ακόμα γενικές σκέψεις:
Σε φάσεις που είμαι θυμωμένη με κάποιον που με αδίκησε, θεωρώ πως έχω ωφεληθεί από την πιο ψύχραιμη κι αποστασιοποιημένη ματιά κάποιων τρίτων.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που παροτρύνουν να ‘αντεπιτεθείς’ σε κάποιον που σε έβλαψε και ενισχύουν τον θυμό σου, είναι αυτοί ακριβώς που θα υπαναχωρήσουν και θα σε αφήσουν να βγάλεις το φίδι από την τρύπα, ενώ εκείνοι θα τρώνε ποπκορν απολαμβάνοντας το θέαμα.
Τέλος, ούτε η επιείκεια, ούτε η καλοσύνη, ούτε η αδιαφορία είναι ‘αδυναμία’ – αν και μερικοί νομίζουν ότι η σιωπή είναι όχι μόνο αδυναμία αλλά και ενοχή, βγαίνεις και φταίχτης από πάνω. Ας το νομίζουν – μιας και μιλάμε για το τι αξίζει ο καθένας, πολύ λίγοι και λίγα αξίζουν να διεκδικήσεις δυναμικά ‘δικαίωση’. Ο χρόνος κι η προσπάθεια είναι καλύτερο να επενδύονται σε ευχάριστες δραστηριότητες και ανθρώπους :)

[keep_walking]

Φυσικα και οχι , η ζωη δεν κοιταει ουτε ποιος ειναι καλος και κακος , ουτε προσοντα , ουτε αγωνα ουτε τιποτα πολλες φορες. Και ολοι κερδιζουμε μερικα μετρα κατω απο το χωμα εν τελει.

Περα ομως απο αυτο...
το τι θα κανεις σε αυτη την ρημαδα τη ζωη εξαρταται πολυ απο εσενα και το ποιος εισαι. Εαν το χρονο σου ας πουμε το σπαταλας μεμψοιριζοντας ή πινωντας ή δεν ξερω τι , δυσκολο να εχεις την ιδια εξελιξη με καποιον που αφιερωσε τον ιδιο χρονο ωστε να επιτυχει τα ονειρα του και φυσικα μετα κοιτας με ζηλια και λες. ... "Τι παραπανω εχει αυτος απο μενα?"

[nick cave]

Δε γνωρίζω αν υπάρχει τιμωρία, θεία δίκη ή όπως αλλιώς θέλουμε να το βαφτίσουμε. Αυτά τα μεταφυσικά μας βολεύουν να τα πιστεύουμε, γιατί μας ανακουφίζουν από το βάρος της ατομικής μας ευθύνης. Προσωπικά πιστεύω πως, αν υπάρχει κάποιο συμπαντικό σχέδιο, αν δηλαδή το σύμπαν έχει ένα σκοπό ύπαρξης, δεν αφορά εμένα και εσένα προσωπικά, με την έννοια οτι δε μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό. Με την ίδια λογική, αν υπάρχει ή όχι θεία δίκη, δε με αφορά, γιατί δεν έχω κανέναν έλεγχο επάνω της. Προτιμώ να ασχοληθώ με αυτά που εξαρτώνται από εμένα. Δηλαδή το πώς θα παρατηρήσω αυτό που νιώθω και πώς θα το διαχειριστώ ανεξάρτητα από εξωγενείς παράγοντες.

Επειδή μάλλον σας μπέρδεψα, θα αναφερθώ στην περίπτωση της unlucky. Το δεδομένο είναι πως ένας άνθρωπος την έβλαψε, εντάξει? Είναι απολύτως κατανοητό πως η unlucky νιώθει οργή και μίσος για τον άνθρωπο αυτό. Πρέπει λοιπόν κάτι να κάνει με αυτά τα συναισθήματα, να τα ανακουφίσει, να τα διοχετεύσει κάπου, αλλιώς θα «καθίσουν» μέσα της και θα εξελιχθούν σε αρρώστια. Στην περίπτωση αυτή η unlucky στάθηκε τυχερή, γιατί θεωρεί ότι το άτομο που την έβλαψε τιμωρήθηκε για τις άδικες πράξεις το και επομένως νιώθει δικαιωμένη. Είναι όμως ότι καλύτερο να αναζητάμε τη λύτρωση από τα τοξικά συναισθήματα κάπου αλλού, στη θεία δίκη, στην τύχη, στην κοινωνία, σε κάποια δύναμη έξω από εμάς? Κι αν αυτή η δύναμη δε μας κάνει το χατίρι? Αν η γυναίκα που έβλαψε την unlucky δεν απολυόταν? Αν δεν υπάρχει θεία δίκη? Αν οι περισσότεροι δολοφόνοι ζήσουν ατιμώρητοι μέχρι τα βαθιά γεράματα? Η unlucky και όλοι όσοι νιώθουμε αδικημένοι θα ζήσουμε με αυτά τα συναισθήματα να μας δηλητηριάζουν για πάντα?

Αυτό που είπε η Μαρίνα και ξεβόλεψε κάποιους, είναι πως ΕΓΩ είμαι υπεύθυνος να διαχειριστώ το μίσος, την οργή, την αγανάκτηση που νιώθω, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί σε αυτόν ή σε αυτό που μου τα προκάλεσε. Ακόμα κα αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να καταλάβω και να συγχωρέσω το δολοφόνο του παιδιού μου. Ναι, θα απαιτήσω την τιμωρία του, αλλά δεν θα αφήσω το μίσος μου να εξαρτηθεί μόνο από την τιμωρία του. Θα μπω στη θέση του, θα καταλάβω γιατί έκανε αυτό που έκανε, θα αποδεχτώ πως μέσα στο σύμπαν έχει και αυτός τη θέση του. Μόνον έτσι θα λυτρωθώ από τα τοξικά συναισθήματα. Διαφορετικά θα τα κουβαλάω μέσα μου περιμένοντας κάποιον σωτήρα να με λυτρώσει.

Ση ζωή μας το μόνο σίγουρο είναι ο θάνατος. Σε όλα τα υπόλοιπα που θα μας συμβούν στην πορεία δεν έχουμε τον έλεγχο. Εχουμε όμως τον πλήρη έλεγχο στον τρόπο που θα τα διαχειριστούμε, πώς θα νιώσουμε γι αυτά. Αυτό λέγεται ελευθερία…

[unlucky]

Με τοσα αν μου θυμισατε την ταινια του παπακαλιατη..και γω αν δεν πηγαινα σε αυτην την υπηρεσια και αν το ένα αν το άλλο, όλα θα ηταν αλλιως...Νομιζω ότι εχουμε μπερδευτεί λιγάκι,μιλαμε για αυτό που συμβαινεισ τον καθενα. πρωτον δεν επαθα εμμονη, ουτε καμια οργη τρομερη ειχα, ουτε μισος με εκεινη διοτι συνεχισα τη ζωη μου μετα από λιγο καιρο, ειπα μια φορα την ωρα ακριβως θυμαμαι που εβγαινα από το γραφειο της από μεσα μου ενώ εκλαιγα ότι θα ερθει η μερα που αυτή θα φυγει από εκει, ουτε καν εξεφρασα εκεινη τη στιγμη τα συναισθηματα μου μπροστα της, μονο προσευχηθηκα να φυγει( και δεν εφυγε επειδή με ακουσε ο Θεος, την απελυσαν γιατι ετυχε) αλλα εμενα με χαροποιει το γεγονος. Περασα ένα πασχα απαισιο βρηκα αλλου για πρακτικη και τελος.
Αν δεν ειχε απολυθει δεν θα με βασανιζε οπως ειπες nickcave διοτι εχω αποδεχτει ότι είναι η αδικια είναι κομματι της κοινωνιας, εγω απλα τωρα που εμαθα ότι απολυθηκε δικαιωθηκα και ας με πειτε χαιρεκακη και οτιδήποτε άλλο. Γιατι να μην χαρω? θα βρει αλλου η γυναικα μια ευκαιρια για να αλλαξει παραστασεις. Χαιρέκακος είναι γενικα ο ανθρωπος που χαιρεται με το κακο των αλλων και με τη χαρα τους λυπάται. Ποτε δεν ημουν χαιρεκακη, γιατι εχω ζησει την χαιρεκακια από συγγενείς, από φιλους, γενικα από παρα πολλους και ξερω πως είναι και μαλιστα το παλευω ακομη μεσα μου να μη δινω δικαιολογιες ευκολα στους αλλους γιατι την εχω πατησει και δεν με παιρνει άλλο. ειλικρινα δεν αντεχω άλλες στενοχωριες, εχω φθασει στα ορια μου από ολους.
Επισης ολα αυτά που λετε ότι πρεπει να σκέφτομαι φιλοσοφικα δικαιολογώντας την ασυδοσια του καθενος, δε νομιζω ότι τα διαθετει καποιος στα 22 του όπως ημουν εγω τοτε δηλαδη εκεινη στα 40 κατι ειχε επιπεδο σαν ανθρωπος? Για να επιβιώσεις πρεπει να φτιαξεις καποιες αμυνες, με το σταυρο στο χερι δεν προχωρας από ότι ειδα, σε τρωνε λαχανο. Εμενα αυτό μου εμαθαν τα βιωματα μου. Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοοω να γινεις κακος, πατωντας επι πτωμάτων, αλλα πιο αδιάφορος-ατομιστης, πιο σκληρος, πιο ρεαλιστης, πιο διεκδικητικος. Εμενα ο χαρακτηρας μου ειναι εκ διαμετρου αντίθετος αλλα προσαρμοστηκε στις συνθηκες και σε αυτό με βοηθησε η μητερα μου ( να σηκωθω, να δυναμώσω) γιατι με ειχαν φερει σε σημειο παραιτησης καποια ατομα που με "αγαπουσαν".

Στη ζωη μας το μονο σιγουρο είναι το δικαιωμα στη ζωη, nick cave, σαφως και θα πεθανουμε αλλα η ζωη μου δεν θελω να κυριαρχείται από φοβο και εννοιες όπως θανατος, αδικια, κακια,φθονος κτλ..Δεν ξερω αν εχεις παιδια κυριως λογω ανθρώπινης αδυναμίας δεν θα μπορουσα ποτε να συγχωρησω το δολοφονο του παιδιου μου ( σημειωση: δεν εχω παιδια).
εμενα μου εχουν κανει πολύ ασχημα πραγματα 28 χρονια τωρα ο "πατερας" μου ο ιδιος ακομη αλλα ζωη δεν αφαιρεσα αν και το σκεφτηκα,και ξερεις γιατι? δεν αξιζει να καταστρεψεις τη ζωη σου τοσο πολύ.
Μαρινα και nick cave δεν ζουμε σε έναν ιδανικο κοσμο, ειναι χρησιμο να μιλαμε με ρεαλισμο και να προσδιδουμε ανθρώπινες ιδιοτητες και όχι περαν του ευφικτου σε ολους μας. Συγχωρεσα παρα πολλες φορες στη ζωη μου αλλα αυτό με εβγαλε σε λαθος δρομο, το να συγχωρεις επιτρεπει τους αλλους να επαναλαβουν το κακο που σου εκαναν, όπως λεει ο λαος δωσε θαρρος ..κτλ. Για να μη φανω ότι είμαι υπερβολικη κακες πραξεις- λογια που οντως δεν ειναι με προθεση τα συγχωρω, τα δικαιολογω, τα ξεχναω στη στιγμη...αλλα μεχρι εκει πια.

[nick cave]

unlucky, κανένας δε σε αποκάλεσε χαιρέκακη. Αντίθετα, σου είπα πως καταλαβαίνω πώς νιώθεις.

Λες πως το γεγονός οτι δε ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο δικαιολογεί τη σκληρότητά μας "για να επιβιώσουμε", ως ένα βαθμό. Ποιό βαθμό όμως? Αν ένας ορφανός και άνεργος νέος σου πει "δεν έχω να φάω, κι επειδή η κοινωνία είναι σκληρή, θα σκοτώσω για να επιβιώσω", τι θα του πεις? Για το συγκεκριμένο νέο, ο βαθμός σκληρότητας φτάνει μέχρι το φόνο...

Συγχώρεση δε σημαίνει ατιμωρισία, όπως καλοσύνη δε σημαίνει δέχομαι να με πατάνε. Επίσης, το να διεκδικείς δε σε κάνει ατομιστή. Λέω απλά πως όταν μπούμε στη θέση του άλλου και καταλάβουμε τι τον ώθησε να μας βλάψει (πιθανώς η δική του ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση), θα καταλάβουμε πως είναι κι εκείνος άνθρωπος με αδυναμίες. Αυτό θα αποφορτίσει εμάς από τα αρνητικά συναισθήματα, ανεξάρτητα από την τύχη που εκείνος θα έχει στη ζωή του...

Μένουμε πιστοί στις αρχές μας ή τις "προσαρμόζουμε" ανάλογα με τον κοινωνικό περίγυρο..Δύσκολο ερώτημα. Ας απαντήσει ο καθένας κατά συνείδηση...

[marian_m]

το τι θα κανεις σε αυτη την ρημαδα τη ζωη εξαρταται πολυ απο εσενα και το ποιος εισαι. Εαν το χρονο σου ας πουμε το σπαταλας μεμψοιριζοντας ή πινωντας ή δεν ξερω τι , δυσκολο να εχεις την ιδια εξελιξη με καποιον που αφιερωσε τον ιδιο χρονο ωστε να επιτυχει τα ονειρα του και φυσικα μετα κοιτας με ζηλια και λες. ... "Τι παραπανω εχει αυτος απο μενα?"

Συμφωνώ. Συνήθως θερίζουμε ό,τι σπείραμε. Καλό είναι λοιπόν να ξέρουμε τι θέλουμε να θερίσουμε.
Επίσης, καλό είναι να μη μένουμε στις εντυπώσεις. Άσχετα με το πόσο πλούσιος, "επιτυχημένος", τυχερός μας φαίνεται κάποιος,
κανείς δεν ξέρει, πέρα απ' αυτόν τον ίδιο, τι κρύβει μέσα στην ψυχή του.
Και τίποτα δεν συγκρίνεται με την γαλήνη της ψυχής.

[smigol]

Συμφωνώ. Συνήθως θερίζουμε ό,τι σπείραμε. Καλό είναι λοιπόν να ξέρουμε τι θέλουμε να θερίσουμε.
Επίσης, καλό είναι να μη μένουμε στις εντυπώσεις. Άσχετα με το πόσο πλούσιος, "επιτυχημένος", τυχερός μας φαίνεται κάποιος,
κανείς δεν ξέρει, πέρα απ' αυτόν τον ίδιο, τι κρύβει μέσα στην ψυχή του.
Και τίποτα δεν συγκρίνεται με την γαλήνη της ψυχής.

Αφού λοιπόν συμφωνείς πως ότι σπείρεις θερίζεις, πιστεύεις πως μόνοι μας προκαλούμε την τύχη μας ή την μοίρα μας ή όπως αλλιώς θέλεις πέστο! Γιατί όμως λες να μην μένουμε στις εντυπώσεις; Μπορούμε να μην σχολιάζουμε το κακό ή το καλό;

Ακόμα κα αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να καταλάβω και να συγχωρέσω το δολοφόνο του παιδιού μου. Ναι, θα απαιτήσω την τιμωρία του, αλλά δεν θα αφήσω το μίσος μου να εξαρτηθεί μόνο από την τιμωρία του. Θα μπω στη θέση του, θα καταλάβω γιατί έκανε αυτό που έκανε, θα αποδεχτώ πως μέσα στο σύμπαν έχει και αυτός τη θέση του.

Kάνεις πλάκα.....έτσι; Δεν εξηγείται αλλιώς.....κάνεις πλάκα! Θα μπεις στην θέση του, θα καταλάβεις, θα αποδεχτείς αυτό που έκανε και θα καταλάβεις πως κι αυτός έχει την θέση του στο σύμπαν;
Χμμμμ.....δεν γίνεται.....ή κάνεις πλάκα ή δεν έχεις παιδιά!

[marian_m]

Αφού λοιπόν συμφωνείς πως ότι σπείρεις θερίζεις, πιστεύεις πως μόνοι μας προκαλούμε την τύχη μας ή την μοίρα μας ή όπως αλλιώς θέλεις πέστο! Γιατί όμως λες να μην μένουμε στις εντυπώσεις; Μπορούμε να μην σχολιάζουμε το κακό ή το καλό;

Όταν λέω να με μένουμε στις εντυπώσεις, εννοώ ότι πολλές φορές μας φαίνεται ότι κάποιος είναι πολύ τυχερός γιατί κατά τη γνώμη μας όλα του έρχονται καλά, όμως συχνά τα φαινόμενα απατούν.