Κατάθλιψη και Φιλία

[elis]

Εγω παιδια μπορει πλεον να μην εχω φιλουσ αλλα εγινα φαν των ωραιων συζητησεων

[elis]

δεν λέω αυτο... αλλο να αναλυεις το παραμικρο και αλλο να απεχεις χιλιομετρα απο την πραγματικοτητα σου ... το συστημα το λεω στη θεια μου για να τακουν ταφτια μου ειναι ΓΤΠ.. και ουτε καν το συνειδητοποιουμε ποσο κενο ειναι την στιγμη που το κανουμε.. ολοι το κανουμε, δεν καταδυκνυω κανεναν ..και ολοι την δεδομενη στιγμη φαινομαστε γελοιοι γιατι δεν ξεγελαμε κανεναν

Οχι εγω ημουνα τοσο πολυ τησ λεπτομερειασ μεχρι τα εικοσιεφτα μεχρι τοτε ειχα τερματισει τον εγκεφαλο κ μια μερα μ γυρισε κι εκανα τα αναποδο αλλα εχω ακομα κουσουρια αυτη τη στιγμη σαν να μην εχω αμυνεσ νιωθω στον εγκεφαλο με επηρεαζουν τα παντα

[troxia]

δεν διάβασα όλες τις απαντήσεις. Νομίζω ότι ένας καταθλιπτικός δεν συμβαδίζει με τη φιλία. Δεν ξέρω καν αν υφίσταται κάτι τέτοιο. Προσωπικά, αμφιβάλλω. Εξαρτάται και τι εννοεί ο καθένας. Αν είναι απλά να βγεις έξω να πεις μια μπούρδα και είσαι ουσιαστικά μόνος σου, τότε οκ, υπάρχει. Όμως αυτό που βλέπω εγώ είναι παρτακισμός στο φουλ (νομίζω δεν συμβαδίζει με τη φιλία). ένας καταθλιπτικός ναι μεν αντιλαμβάνεται τι σκαρώνει ο άλλος, αλλά δεν αντιδρά, απογοητεύεται, βαριέται, αποσύρεται. Εκτός αυτού, γιατί να τα υπομείνει όλα αυτά; αφού ουσιαστικό όφελος δεν έχει από τη φιλία. Μην το βλέπετε αντιφατικό αυτό που γράφω, όταν λέω όφελος (εγώ) εννοώ την επικοινωνία που θα υπάρχει. και το λέω αυτό σε αναφορά δικής μου εμπειρίας, πάντα καλός ακροατής ,αλλά δικά μου προβλήματα ούτε καν να ακούσουν, και φυσικά κατόπιν "προς πώληση". Κοινώς, ο καταθλιπτικός στη νοσηρή ματιά των άρρωστων ζώων της κοινωνίας είναι θύμα

συμφωνω !!
και γω έχω προσέξει ότι ο καθένας σκέφτεται το συμφέρον του στο θέμα της φιλίας και αυτό ΄με έχει απογοητευσει..
μπορεί να έχεις δώσει τα πάντα για τον άλλο που τον θεωρείς φίλο σου, να τον έχεις ακούσει στις δύσκολες στιγμές τυ, να του χεις συμπαρασταθεί όσο κανένας ακόμη και στις χαρές του να χαίρεσαι λες και ΄βίωσες εσύ την χαρά, και όταν έχεις ανάγκη εσύ από μια συμβουλή ή απλά από έναν άνθρωπο να σε ακούσει, να σε "ξεπετάει" με ένα "όλα καλά θα πανε " και μετά να εξαφανίζεται .. ή και στις καλές σου μέρες , να μην χαίρεται καν για εσένα.
και όταν σε αυτόν πηγαίνουν όλα όπως τα θέλει, να εξαφανίζεται, λες και απλά σε χρησιμοποίησε όταν σε είχε ανάγκη .
γενικά πολύ εκμετάλλευση, συμφέρον και κομπλεξισμό έχω βιώσει παρά οτιδήποτε άλλο.

[Deleted-member-250416b]

συμφωνω !!
και γω έχω προσέξει ότι ο καθένας σκέφτεται το συμφέρον του στο θέμα της φιλίας και αυτό ΄με έχει απογοητευσει..
μπορεί να έχεις δώσει τα πάντα για τον άλλο που τον θεωρείς φίλο σου, να τον έχεις ακούσει στις δύσκολες στιγμές τυ, να του χεις συμπαρασταθεί όσο κανένας ακόμη και στις χαρές του να χαίρεσαι λες και ΄βίωσες εσύ την χαρά, και όταν έχεις ανάγκη εσύ από μια συμβουλή ή απλά από έναν άνθρωπο να σε ακούσει, να σε "ξεπετάει" με ένα "όλα καλά θα πανε " και μετά να εξαφανίζεται .. ή και στις καλές σου μέρες , να μην χαίρεται καν για εσένα.
και όταν σε αυτόν πηγαίνουν όλα όπως τα θέλει, να εξαφανίζεται, λες και απλά σε χρησιμοποίησε όταν σε είχε ανάγκη .
γενικά πολύ εκμετάλλευση, συμφέρον και κομπλεξισμό έχω βιώσει παρά οτιδήποτε άλλο.

ετσι ακριβως το εχω βιωσει και εγω τροχια!!!.. με λιγες λεξεις τα πες ολα!!!...

[Macgyver]

ποτε εκρινα εξιδιων τα αλλοτρια? δεν καταλαβαινω τι εννοεις σε σχεση με αυτο που εγραψα.
σαφως και ολοι ειμαστε διαφορετικοι, οχι μονο η καταθλιψη, αλλα και γριπη να πάθεις διαφορετικά θα την περάσεις. γενικα ειπα τι πιστευω..
η καταθλιψη ομως δεν ειναι σαν τον καρκινο..δεν σε χτυπάει ξαφνικα και αναιτια...

Αστο , λαθος καταλαβα , ξεχνα το , ακυρον ...........................ναι , ο καρκινος , μερικες φορες εμφανιζεται ανευ λογου και αιτιας , μερικες φορες , απο στρες , η στεναχωρια ......

[Gypsy Cello]

το ερωτημα για μένα δεν είναι αν αν ενας καταθλιπτικος μπορει να εχει φίλους, εγω πιστευω πως μπορει. Το ερωτημα για μένα είναι μήπως οι ''φίλοι'' προκαλεσαν την καταθλιψη;

[Deleted-member-250416b]

το ερωτημα για μένα δεν είναι αν αν ενας καταθλιπτικος μπορει να εχει φίλους, εγω πιστευω πως μπορει. Το ερωτημα για μένα είναι μήπως οι ''φίλοι'' προκαλεσαν την καταθλιψη;

δεν ξερω αν την "προκάλεσαν" σιγουρα όμως συνβάλλουν στην επιδείνωση της. οι φιλοι σου ειναι ο κύκλος σου, η βιτρινα του κόσμου σου... η εγκαταληψη η αχαριστεία η προδωσία η βλακεια η κακία ... όταν παιρνεις αυτα απο τον κόσμο σου..τοτε αυτοματα πιστευεις οτι ετσι ειναι ο κόσμος..και κλεινεσαι στην μοναξια σου για να νιωσεις ασφαλής και να προστατευσεις τον εαυτο σου απο όλα αυτα!

[psy me]

μια χαρα τα λες..και οχι μονο τωρα...γενικα!.

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια !

[Deleted-member-250416b]

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια !

αληθεια ειναι ... αλλιως δεν θα τα ελεγα

[Gypsy Cello]

δεν ξερω αν την "προκάλεσαν" σιγουρα όμως συνβάλλουν στην επιδείνωση της. οι φιλοι σου ειναι ο κύκλος σου, η βιτρινα του κόσμου σου... η εγκαταληψη η αχαριστεία η προδωσία η βλακεια η κακία ... όταν παιρνεις αυτα απο τον κόσμο σου..τοτε αυτοματα πιστευεις οτι ετσι ειναι ο κόσμος..και κλεινεσαι στην μοναξια σου για να νιωσεις ασφαλής και να προστατευσεις τον εαυτο σου απο όλα αυτα!

εγω είχα από μικρή καταθλιψη και δυστυχως με τα χρονια και μεσα από λαθος φιλίες επειδηνωθηκε... περασα πολύ δύσκολα. Τωρα είμαι χωρίς φάρμακα και καλυτερα να σου πω την αλήθεια.

[Deleted-member-250416b]

εγω είχα από μικρή καταθλιψη και δυστυχως με τα χρονια και μεσα από λαθος φιλίες επειδηνωθηκε... περασα πολύ δύσκολα. Τωρα είμαι χωρίς φάρμακα και καλυτερα να σου πω την αλήθεια.

και εγω τα ιδια!!...

[zerox]

Ωραίο θέμα αυτό. Νομίζω ότι αν υπάρχει κατάθλιψη, τότε μάλλον δεν υπήρχε υγιής φιλία από πριν. Εγώ νιώθω ότι ήμουν ήδη σε φιλίες με πολλά προβλήματα, τα οποία δεν έβλεπα γιατί δεν ήθελα και γιατί ήμουν αρκετά σκληρή για να τα ανεχτώ. Απλά όταν έπεσα ψυχολογικά, ήμουν ευάλωτη και εκεί άρχισαν να με ενοχλούν τα πάντα και να τα βλέπω ξεκάθαρα. Και είδα πόσο λάθος ήμουν και εγώ στις φιλίες, γιατί δεν έβαζα όρια. Το θεωρούσα δεδομένο ότι ο άλλος σέβεται την προσωπικότητά σου, αλλά τελικά αυτό θέλει πολλή δουλειά και από τις 2 πλευρές. Είναι τόσο δύσκολο να είναι υγιής μία φιλία όσο και ο έρωτας. Απλά στο δεύτερο μπαίνει και το πάθος στη μέση και ξεσκαρτάρει το τοπίο και διαλύεται η σχέση μόνη της, ή φτιάχνει. Ενώ στη φιλία που τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, έχεις την ψευδαίσθηση ότι το πράγμα ρολάρει μόνο του και δεν κάνεις ιδιαίτερη προσπάθεια να το φτιάξεις. Π.χ. μπορεί να διαφωνείς με τις επιλογές και τη στάση του φίλου, αλλά εσύ να συνεχίζεις "δίνεις" ψυχαναγκαστικά ή να προσποιείσαι ότι συμφωνείς για να μην τον στενοχωρήσεις. Σε οποιαδήποτε μακροχρόνια σχέση δε γίνεται να είναι λάθος μόνο η μία πλευρά.

[psy me]

και εγώ πίστευα ότι υπήρχε σεβασμός. Αλλά παρατηρώ γενικά στις σχέσεις των ατόμων ότι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα, κυλάνε επειδή κάποιος υποχωρεί-ανέχεται για διάφορους λόγους κάθε φορά. Υγιέστατες σχέσεις.... Σχετικά με τα όρια τώρα ήθελα να γράψω πώς μου φαίνεται αντιφατικό να πρέπει κανείς να προσέχει στις φιλίες του ,ώστε να μην τον εκμεταλλευτούν. Υποτίθεται ότι στις φιλικές σχέσεις δεν υπάρχει διάθεση κακομεταχείρισης. Αλλά έτσι είναι,χρειάζονται όρια. και από δική μου εμπειρία θα πω ότι δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε "τι θέλει να πει ο ποιητής". Υπήρχαν συμπεριφορές προσβλητικές που λόγω "φιλίας" δεν γίνονταν αμέσως αντιληπτές. Σκεφτόμουν "μπα, δεν μπορεί". Άρα στα όρια, όχι εκπτώσεις.

[Constantly curious]

Το θεωρούσα δεδομένο ότι ο άλλος σέβεται την προσωπικότητά σου, αλλά τελικά αυτό θέλει πολλή δουλειά και από τις 2 πλευρές. Είναι τόσο δύσκολο να είναι υγιής μία φιλία όσο και ο έρωτας. Απλά στο δεύτερο μπαίνει και το πάθος στη μέση και ξεσκαρτάρει το τοπίο και διαλύεται η σχέση μόνη της, ή φτιάχνει. Ενώ στη φιλία που τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, έχεις την ψευδαίσθηση ότι το πράγμα ρολάρει μόνο του και δεν κάνεις ιδιαίτερη προσπάθεια να το φτιάξεις. Π.χ. μπορεί να διαφωνείς με τις επιλογές και τη στάση του φίλου, αλλά εσύ να συνεχίζεις "δίνεις" ψυχαναγκαστικά ή να προσποιείσαι ότι συμφωνείς για να μην τον στενοχωρήσεις. Σε οποιαδήποτε μακροχρόνια σχέση δε γίνεται να είναι λάθος μόνο η μία πλευρά.

Zerox, πολυ σαφης και συνοπτικη εκφραση στο "δουναι και λαβειν" της φιλικης σχεσης, η οποια με βρισκει συμφωνη και παραλληλα με χαροποιει η επισημανση της προσωπικης ευθυνης που αναφερεις.

[zerox]

Μιλάω για προσωπική ευθύνη γιατί άμα δεν το δω και έτσι θα φρικάρω. Θα γεμίσω χολή :P Πέρασα φάση που μου φαίνονταν όλοι άκαρδα τέρατα και εγώ να νιώθω απολύτως σωστή. Και όταν τα έβαλα κάτω είδα πως τελικά ίσως αυτό ήταν το λάθος μου. Ότι ήμουν καλή εκεί που θα έπρεπε να θυμώσω, ότι άκουγα μλκς (όχι για μένα απαραίτητα, αλλά για τρίτους) και δεν εναντιωνόμουν σε αυτές, ότι ακολουθούσα με το ζόρι το δρόμο των άλλων χάριν της «φιλίας» και τελικά έχανα τον δικό μου, ότι ήμουν εκεί για άλλους ενώ είχα πολύ πιο σημαντικά δικά μου θέματα που παραμελούσα, ότι καταπιεζόμουν και δε μίλαγα για να μην προσβάλλω τον φίλο, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να δεχόμουν προσβολές και άσχημες συμπεριφορές τις οποίες δικαιολογούσα χάριν κατανόησης της δύσκολης φάσης του άλλου. Γενικά απέφευγα τις γκρίνιες, τις εντάσεις, τις ρίξεις, με αποτέλεσμα να παρουσιάζω κάτι άλλο στον φίλο και όχι τον εαυτό μου. Ναι μεν ήμουν καλή και καλοπροαίρετη, αλλά εξίσου πολύ ψεύτικη.

Και δυστυχώς σπάνια θα βρεις άνθρωπο που να σε ψάξει όπως θέλεις εσύ. Που να σε νιώθει και να σε αγαπάει για αυτό που είσαι, όταν εσύ ο ίδιος δεν εκφράζεις τον εαυτό σου όπως είναι. Είναι σαν να ψάχνεις για μεσσία. Και ναι συμφωνώ με τα όρια. Κάποτε μου φαίνονταν και έμενα μικροπρεπές να μπω σε αυτήν τη «διαδικασία», αλλά τελικά δε μπαίνεις σε καμία διαδικασία. Αν μάθεις να υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου και να εκφράζεις τα θέλω σου, αν δηλαδή νιώθεις ο εαυτός σου σε ό, τι λες και κάνεις, τα όρια μπαίνουν αυτομάτως.. αβάδιστα και αβίαστα :P . Αλλά αυτό δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ειδικά αν δεν έχεις μάθει από μικρός να το κάνεις. Και όταν έρθουν και τα ψυχολογικά γίνεται πιο περίπλοκο. Αμφιβάλλεις και για τον ίδιο σου τον εαυτό, άρα και για αυτά που χρειάζεται να εκφράσεις.

Τι να πω ρε παιδιά, θέλει πολλή δουλειά το πράγμα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι κρύβονται πίσω από προσωπεία, λένε καμιά μλκ, πίνουν καμιά μπύρα να περάσει η ώρα και μετά ο καθένας απορροφάται στο μικρόκοσμό του. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Στην τελική ανάλυση ο θύτης και το θύμα είναι εξίσου τραγικά πρόσωπα. Είναι οι δύο πλευρές του κάλπικου νομίσματος που λέγεται φιλία. Πως μπορώ να ζητήσω αληθινή φιλία όταν δεν έχω μάθει πρώτα να είμαι η ίδια αληθινή (->έδωσα πόνο ε)