Μια ψυχοθεραπεία στα γρήγορα

[M87]

http://proionta-tis-fisis.com/wp-con...burzynski2.jpg

Έλα βρε! Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα! :p

Και απατεώνας και μισότρελος να είναι ο ψυχολόγος, αλλά κι ο κάθε επαγγελματίας, για σένα που πλέον είναι μονόδρομος η θεραπεία σου τι θα κάνεις;
Με σταυρωμένα χέρια δεν θα κάτσεις πάντως, αλλά θα ψάξεις να βρεις την άκρη, όσες φορές κι αν χρειαστεί να σπάσεις τα μούτρα σου...

Μα ακριβώς επειδή θεσμικά δεν ελέγχονται οι απατεώνες τα λέω όλα αυτά. Αν αφήσουμε να αλωνίζουν όλοι οι εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου δεν θα μπορέσουμε να δούμε προκοπή ποτέ. Γι' αυτό και η ψυχοθεραπεία στα πλαίσια της δημόσιας υγείας με παράλληλο έλεγχο των ψυχοθεραπευτών είναι η λύση η οποία μας αποδεσμεύει, τόσο από την απληστία του ιδιώτη, όσο και από τον συστημικό δόλο.

Αυτή τη στιγμή το υπουργείο οικονομικών, ιδιοκτήτες ακινήτων, σύλλογοι ΣΕΨ/ΠΨΣ, ασφαλιστικοί φορείς και ΔΕΚΟ θέτουν τον πήχη για τον κάθε ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή σχετικά με το "πόσα θα χρεώνει" κατ' ελάχιστο. Αυτό οδηγεί στο να ιεραρχήσει την κονόμα πάνω από τον θεραπευόμενο. Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Καλύτερα να ασχολιόταν με προμήθειες του δημοσίου παρά με την ψυχοθεραπεία αν η κονόμα είναι πιο σημαντική από αυτό που κάνει. Για όσους έχουν ήδη συμβιβασμένες ηθικές αξίες, δεν υπάρχει άνω όριο στον πλουτισμό. 45λεπτες αμοιβές των 70 και 100 ευρώ και βάλε είναι "μεσ' το παιχνίδι" όπως και θεραπευόμενοι οι οποίοι δεν θα δούν ποτέ αποθεραπεία επειδή κρατώνται σε ισόβια συντήρηση, ενασχολούμενοι ΜΟΝΟ με τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ και ποτέ με τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα τους.

Θα έρχονται ξανά και ξανά μέχρι είτε να αλλάξουν θεραπευτή, είτε να εγκαταλείψουν την ψυχοθεραπεία επειδή ο θεραπευτής ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να ασχοληθεί με τα ΚΥΡΙΑ προβλήματα του (βλέπε σχόλια #16, #20, #30, #32 και #34 στην παρούσα ανάρτηση). Σε ρωτάω: Είναι αυτό λύση;

Με την τρέχουσα μορφή θεσμικού πλαισίου, έχεις τον Άννα (κυβερνητική διαχείριση, νομοθεσία, σχολές ψυχολογίας / ψυχοθεραπείας, νοσηλευτικά ιδρύματα, υπουργείο υγείας και συλλόγους ΣΕΨ/ΠΨΣ) και τον Καιάφα (3100 εγγεγραμμένοι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές).

Ο Άννας ελέγχει το θεσμικό πλαίσιο και αφήνει τον Καιάφα να αλωνίζει ανεξέλεγκτα, και ο Καιάφας σηκώνει τα χέρια λέγοντας "δεν φταίω εγώ... οι άλλοι συνάδελφοι μου... το θεσμικό πλαίσιο". Το αποτέλεσμα είναι ότι ο θεραπευόμενος παραμένει απροστάτευτος, δεν έχει πρόσβαση σε ουσιαστική θεραπεία και καταδικάζεται σε ισόβια συντήρηση χάριν της κονόμας. Εσύ λες "θα ψάξεις να βρεις την άκρη". Και εγώ σου λέω "συμφωνώ, ΑΛΛΑ...!". Εγώ έχω μια κάποια αντίληψη. Την έχει αυτή την αντίληψη ένα παιδί; Ένας ηλικιωμένος; Ένας αμόρφωτος; Ένας ασθενής; Για αυτούς δεν πρέπει να υπάρχει πρόνοια; Γιατί να αφήνονται στην τύχη τους επειδή έχουν λιγότερες ικανότητες από εμένα; Αυτό δεν είναι και το θεμέλιο της ισότητας και ισονομίας; Ειδεμή πάμε στο νόμο της ζούγκλας. Επιβίωση του ισχυρότερου. Επιβίωση του ικανότερου.

Εάν απαιτήσουμε την ψυχοθεραπεία μέσω δημόσιων ιδρυμάτων, ενώ παράλληλα ελέγχονται σε ότι αφορά την παραγωγικότητα τους οι ψυχοθεραπευτές του δημοσίου, τότε ο Άννας δεν έχει που να κρυφτεί επειδή κρατάει πλέον όλα τα χαρτιά. Έλεγχο θεσμικού πλαισίου και εφαρμογή.

Στο σημείο αυτό αρχίζεις και παίρνεις τα σώβρακα από τους "διαχειριστές" των ιδρυμάτων αφήνοντας τους στον άσσο. Αν μη τι άλλο, μια κάποια ουσιαστική δικαίωση θα την έχεις. Άλλο που δεν θα συμφέρει τους μόνιμους κηφήνες που ζούν στην πλάτη του θεραπευόμενου (βιομηχανία ζάχαρης, καπνοβιομηχανίες, βιομηχανίες οινοπνευματωδών, νόμιμα/παράνομα ναρκωτικά, φαρμακοβιομηχανίες, ψυχολόγοι/ψυχίατροι, ιατρικές υπηρεσίες για τις πιο πάνω καταχρήσεις, νεκροθάφτες).

Μέχρι το δημόσιο να προσφέρει αυστηρά ελεγχόμενη ως προς την παραγωγικότητα ψυχοθεραπεία συνιστώ ο κάθε θεραπευόμενος να αναζητήσει ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΘΟΔΟ ΚΡΙΝΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙ ΨΥΧΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ.

[cdeleted29517]

10 χαρακτηρες

Πάρα πολύ ωραία τα λες, αλλά αν σώνει και ντε πρέπει να κάνω αντίλογο θα πω.......
Και η δυστυχία/ προβλήματα μες στη ζωή είναι, αν τρέξεις αμέσως σε ένα ψυχολόγο, που δεν θα είναι και ο καλύτερος( γιατί να πάρουμε ως δεδομένο την καλύτερη των περιπτώσεων δηλαδή?) αλλά μέτριος ας πούμε ..............δεν ξέρω τις επιπτώσεις........άκυρο....χαχ.. .....τέλος πάντων μπορεί και πριν να ήσουν καλύτερος,ίσως καλύτερα να πετάξεις δυο χρόνια από την ζωή σου , και να επιστρέψεις πιο δυνατός, παρά να πας και να κρέμεσαι από αυτούς, αν είναι μέτριος ας πούμε.....


Δεν βάζω φάρμακα γιατί θα μπλέξουμε τα μπούτια μας......κακώς είπα για κατάθλιψη.......αν είναι υποτροπή να είναι υποτροπή , όχι κρέμομαι από τα τέτοια τους....δεν ξέρω............


Τώρα άμα πας στον καλύτερο και σε διώξει αν δεν το χρειάζεσαι ή σου κάνει και καλό ή δεν σου κάνει τίποτα, τι να πω, είναι ίσως η ιδανική περίπτωση.......
αλλά να έχεις και λεφτά για πέταμα και να πετύχεις και ένα καλό ψυχολόγο, δηλαδή όχι και τόσο συχνό φαινόμενο να συμβούν και τα δύο.........

[cdeleted29517]

Δεν το εξήγησα και πολύ γιατί αλλού εστίασα. Στο ότι η ψυχολόγος μου έλεγε μαλακίες και με έκανε χειρότερα. Όχι δεν το είπα στην ψυχίατρο γιατί όπως έγραψα δεν πήγαμε για μένα αλλά για άλλο λόγο και απλά η διαχείριση μιας διαταραχής που μας περιέγραφε άγγιζε και μένα. Εγώ λοιπόν έκανα ό,τι είχε πει εκείνη η ψυχίατρος χωρίς να γνωρίζω τί είναι λάθος και τί σωστό αλλά η ψυχολόγος μου επέμενε πως έχω λάθος και επέμενε πως έπρεπε να αποδεχτώ κάτι παράλογο που με έκανε χειρότερα. Ναι για 6 μήνες πήγαινα σ' αυτήν και αρχές Σεπτ πήγαμε σ' αυτή την ψυχίατρο για να συζητήσουμε για τον αδερφό μου κυρίως, θέλαμε κι' άλλες γνώμες γιατί εδώ που ζω είναι όλοι άστα να πάνε... Και οι ψυχολόγοι είναι ακόμα χειρότεροι, γι' αυτό έγραφα για τις εξαιρέσεις και πως είναι καλύτερα να πηγαίνεις κατευθείαν σε ψυχίατρο που έχει ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία εφόσον χρειάζεται όντως κάποιος φαρμακευτική αγωγή, και το λέω γιατί φαντάζομαι πως και να μην χρειάζεται κάποιος ΟΝΤΩΣ, ή ψυχίατροι γενικά το' χουν με το καλημέρα να θέλουν να σε χαπακώσουν. Με πολλύ προσοχή λοιπόν. Και πάντα να ακούτε το ένστικτό σας.

Κι εγώ το πιστεύω όπως συμβαίνει με τους γιατρούς γενικά, έχουν μια 'αγάπη' για τα φαρμακάκια............
Ίσως την πρώτη φορά την πατάς που δεν ξέρεις αν θέλεις φάρμακα, δεν ξέρεις από ψυχολόγους κλπ......
μετά θα σαι πιο προετοιμασμένος .........

[cdeleted29517]

Ειδεμή πάμε στο νόμο της ζούγκλας[/COLOR][/B]. [B][COLOR="#FF0000"]

Πουθενά δεν πάμε............. είμαστε ζούγκλα.............

[cdeleted29517]

Αν σας έλεγαν δώστε ένα ποσοστό από το σύνολο των θεραπευτών/ ψυχιάτρων ότι είναι απατεώνες τι θα δίνατε? και τι ποσοστό για ''μισότρελους''? Και τι ποσοστό για ένα καλό επαγγελματία?

[Macgyver]

Αν σας έλεγαν δώστε ένα ποσοστό από το σύνολο των θεραπευτών/ ψυχιάτρων ότι είναι απατεώνες τι θα δίνατε? και τι ποσοστό για ''μισότρελους''? Και τι ποσοστό για ένα καλό επαγγελματία?

Για ΄βαρεμενους ' ψυχοτετοιους , θα εδινα ενα 80-85% ................... τωρα για απατεωνες , ειναι σχετικο , ο καθενας κοιταει την τσεπη του πρωτα, αφου ζει απο σενα ............ οποτε αναφερομαστε σε αδυνειδητους , εκει δινω ενα 60-65 % , αλλα το 95% κοιταει πρωτα την τσεπη του ................

[Macgyver]

σαφώς!!!!
απλά όταν είσαι μικρός, οργανικά το αντέχεις πιο πολύ. Οσο μεγαλώνεις και αρχιζουν τα οργανικά συμπτωματα, οι επιπτωσεις του αγχους στο σωμα, τοτε τα βρισκεις μπαστουνια...
...

Μην το λες , Μαρα , ειμαι 54 , και εχω περασει μεγαλες δυσκολιες επαγγελματικες , και εχω μαθει να διαχειριζομαι το αγχος μια χαρα , ακομη κι ο πατερας μου , 90 , κοτσονατος , εχει μαθει κι αυτος να διαχειριζεται το αγχος , καπου πρεπει να τα ' γραφεις ' συνηθως , το μαθαινεις στην πορεια , και μετα , δεν χαλιεσαι ευκολα ............. δεν παιρνει ουτε παιρνω κατι κατακαρδα , δεν χολοσκαμε , ιδιως εγω , το 90 ειναι ' καπως ' , ομως αλλα πραματα που αλλοι τα θεωρουν σοβαρα , για μενα ειναι μικροπραματα , τα περισσοτερα ειναι μικροπραματα , ειναι θεμα οπτικης γωνιας .......

[Macgyver]

Πουθενά δεν πάμε............. είμαστε ζούγκλα.............

Συμφωνω , οσο πιο γρηγορα το αποφασισεις , τοσο το καλυτερο για σενα , υιοθετεις και την αναλογη σταση ............... εχουμε ωραια χωρα , ωραιες θαλλασες , αλλα ολοι κοιτανε να σε ριξουν , εχω παρεκτραπει πολλακις πανω στην προσπαθεια μου να βρω το δικιο μου , και δεν μιλαω για γιατρους ....... εχω καταληξει να γινομαι φοβητρο για διαφορους , η πολυ σκληρος ..........

[cdeleted29517]

Για μια περίοδο που δεν έχεις διάθεση ή είσαι θλιμμένος/η δεν πας για ψυχοθεραπεία, γιατί φυσιολογικό είναι και κακοκεφιές να έχουμε και να στενοχωριόμαστε, αλλά όμως αν για αρκετό διάστημα παραμένουμε ακινητοποιημένοι τότε χρειάζεται κάτι να κάνουμε...Αν παρ' όλο που κουβεντιάζουμε για όσα μας απασχολούν με δικά μας έμπιστα άτομα εμείς συνεχίζουμε να είμαστε κολλημένοι... και να μη μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με την καθημερινότητά μας τότε χρειάζεται κάτι να κάνουμε... Μπορούμε ν' απευθυνθούμε ακόμα και στον οικογενειακό μας γιατρό και να του πούμε ότι δεν είμαστε το ίδιο λειτουργικοί όσο ήμασταν πριν...
Και κάτι πρέπει να κάνουμε αν η ζωή μας πλέον δεν έχει ποιότητα παρά μόνο μας απασχολούν σκέψεις που μας κρατάνε μπλοκαρισμένους. Και ναι αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα μας μετά π.χ. από μια απώλεια/θάνατο. Σε τέτοιες λοιπόν περιπτώσεις είναι και υγιές το ν' αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια.

A συγγνώμη δεν είδα την απάντησή σου. Όχι ότι έχω τίποτα να πω, δίκιο έχεις... Τώρα να κάτσω να το ψειρίσω, να διαφωνήσω ντε και καλά, δεν βλέπω άλλο νόημα.........

[cdeleted29517]

Μην το λες , Μαρα , ειμαι 54 , και εχω περασει μεγαλες δυσκολιες επαγγελματικες , και εχω μαθει να διαχειριζομαι το αγχος μια χαρα , ακομη κι ο πατερας μου , 90 , κοτσονατος , εχει μαθει κι αυτος να διαχειριζεται το αγχος , καπου πρεπει να τα ' γραφεις ' συνηθως , το μαθαινεις στην πορεια , και μετα , δεν χαλιεσαι ευκολα ............. δεν παιρνει ουτε παιρνω κατι κατακαρδα , δεν χολοσκαμε , ιδιως εγω , το 90 ειναι ' καπως ' , ομως αλλα πραματα που αλλοι τα θεωρουν σοβαρα , για μενα ειναι μικροπραματα , τα περισσοτερα ειναι μικροπραματα , ειναι θεμα οπτικης γωνιας .......

Εγώ λέω ότι είναι στοιχείο της προσωπικότητας γενικά, εγώ είμαι 'αφασία' γενικά και στα 54 έτσι θα μαι...δεν λέω για κρίσεις πανικού ή να έχουμε μια φοβία, ούτε για μεγάλες δυσκολίες της ζωής......λέω για τα καθημερινά πράγματα, πχ χάνω ένα βραχιόλι, εξεταστική κλπ......άλλος θα σπείρει τον πανικό........Ε πολλοί αναγνωρίζουν ότι κάποια πράγματα είναι ασήμαντα αλλά αγχώνονται, στο χαρακτήρα δεν είναι? μπορεί και με τα χρόνια να το μαθαίνεις, δεν ξέρω........Εγώ πάντως ενοχλώ τους υπόλοιπους, τύπου ''αδιαφορώ''............ Δλδ εγώ δεν θέλω να παρω πτυχίο, δεν θέλω να βρω το βραχιόλι μου κλπ? Πρέπει να σκάσω για να ευχαριστηθούν? Μυστήρια πράγματα................