Έλλειψη ερωτικής ζωής

[Nerazzurri]

Καλησπέρα σε όλους, συγχαρητήρια για την σπουδαία κοινότητα που υπάρχει σε αυτό το site και υπάρχει αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανθρώπων σε διάφορα θέματα.

Με λένε Νίκο και η ηλικία μου είναι 24 ετών. Για να μπω κατευθείαν στο θέμα και στους προβληματισμούς μου, πρόκειται για την προσωπική μου ερωτική ζωή ή οποία είναι απούσα ( σχεδόν ) καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Οι λόγοι για αυτό το "αποτέλεσμα" είναι ένας χαρακτήρας εσωστρεφής ( όχι σε υπερβολικό βαθμό ) που στο γενικότερο πλαίσιο αντιμετωπίζει τα πράματα με μια "δειλία" και έναν δισταγμό. Στην πορεία, απέκτησα και κατά ένα βαθμό και μια κοινωνική φοβία η οποία ολοκλήρωσε το "πάζλ" αυτής της κατάστασης, μαζί με μια ήπια αγχώδη διαταραχή και μερικές άλλες φοβίες. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όταν λέω κοινωνική φοβία εννοώ σκέψεις του τύπου "τι θα πει η τάδε κοπέλα για μένα, πως θα τα βγάλω πέρα όταν θα έχω μια πιο απαιτητική ζωή σε μια σχέση και θα πρέπει να βγαίνω μαζί της σε μαγαζιά κτλ." ( Κάτι το οποίο το έκανα και κάνω χωρίς κάποιο πρόβλημα, με τους φίλους μου ) Δεν ξέρω αν εδώ κολλάει και η λέξη ανασφάλεια. Όλα αυτά σταδιακά άρχισαν να μου χαλάν και τη διάθεση και ακόμη και σε θέματα φίλων/παρέας δεν υπάρχει η "φλόγα" ή η διάθεση να κάνω κάτι. Έχω μια ζωή στην οποία και με φίλους έχω συναναστροφή αλλά και γενικά με ανθρώπους λόγο δουλειάς, δεν είναι ότι είμαι κλεισμένος κάθε μέρα όλη μέρα σε ένα σπίτι. Στο κομμάτι λοιπόν της "αναγνώρισης" του προβλήματος και της αιτίας μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τον γνωρίζω. Επίσης στο επόμενο κομμάτι, της αντιμετώπισης του προβλήματος, δηλαδή τι θα πρέπει να κάνω για να βγω από αυτό το αδιέξοδο, το γνωρίζω επίσης. Απλή λογική θέλει για να καταλάβει ένας άνθρωπος ότι για όλα αυτά θέλει μια αξιότιμη προσπάθεια, δηλαδή να βγαίνεις περισσότερο, να μιλάς με κόσμο, να κανονίζεις δραστηριότητες, να εμπλουτίζεις το πρόγραμμα σου κτλ. έτσι ώστε να κάνεις γνωριμίες, να διώξεις την ανασφάλεια και να τονώσεις την αυτοπεποίθηση σου. Να τολμήσεις να κάνεις κίνηση σε αυτό που "φοβάσαι", δηλαδή στη προκειμένη περίπτωση να πλησιάσεις μια κοπέλα που σου αρέσει για παράδειγμα, και να επιδιώξεις να κάνεις κάτι μαζί της. Προσπαθώ να τα αναφέρω όσο το δυνατόν πιο απλά ως παραδείγματα, σαφώς και υπάρχουν πολλοί τρόποι. Και ενώ λοιπόν γνωρίζω το πρόβλημα, γνωρίζω τι πρέπει να κάνω, ΔΕΝ το κάνω. Δεν νομίζω ότι έχει πολύ νόημα να μιλήσω για τις στιγμές που νιώθω στενοχωρημένος και απογοητευμένος με την ζωή μου και τον εαυτό μου, δυστυχώς αυτές τις στιγμές καταλαβαίνω πως μπορεί σε μια κοινωνία να υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, όμως όσο διαφορετικός είσαι ( προς το καλύτερο ) από τους πολλούς τόσο πιθανότερο είναι να έχεις "πρόβλημα" σε κάποια θέματα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αναφέρομαι ( όπως είναι και το θέμα άλλωστε ) στον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος κινείται στο θέμα των ερωτικών. Δηλαδή αέρα πατέρα και ότι προκύψει. Ούτε έρωτες, ούτε χρόνος και ρομαντισμούς. Γνωρίζω ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι απλά στην παρούσα φάση είναι "μαχαιριά στη καρδιά" το να βλέπεις τον υπόλοιπο κόσμο να κάνει τόσα πράματα και εσύ να μένεις άπραγος. Φυσιολογικότατα κάθε άνθρωπος νομίζω θα αντιδρούσε έτσι. Και σας ρωτάω λοιπόν, τι κάνουμε στην περίπτωση που ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, μπορούμε ( ως ικανότητες ατόμου ) αλλά δεν το υλοποιούμε?

Ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους.

[kerasi]

Καλησπέρα. Μπορείς να μας περιγράψεις μεχρι τωρα κάποιες εμπειρίες απο γνωριμίες και προσπάθειες που έκανες, με κοπέλες που σου άρεσαν;

[NamelessOne]

Ό,τι και οι άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα (έστω και ελαφριά). Θα πας σε ψυχολόγο, συγκεκριμένα σε κάποιον που εξειδικεύεται στην γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Το γνωσιακό κομμάτι λογικά δεν θα το χρειαστείς αν ξέρεις τι έχεις. Το συμπεριφορικό είναι το απολύτως απαραίτητο. Μπορείς να το τονίσεις αυτό σε όποιον ψυχολόγο αποφασίσεις να πας.

Ε στο συμπεριφορικό αυτό που κάνουν οι ΚΑΛΟΙ ψυχολόγοι είναι ότι λες τι στόχους θες να πετύχεις και τι σε εμποδίζει και μετά σχεδιάζετε δράσεις που θα χρησιμεύσουν ως έκθεση ή συμπεριφορικό πείραμα για να ξεπεράσεις τους φόβους σου. Στην ουσία είναι ένα glorified coaching.

Αν όπως λες έχεις μόνο ήπια "φοβία" και κατά τα άλλα είσαι άτομο με καλές κοινωνικές δεξιότητες, τότε με έναν καλό ψυχολόγο θα βρεις την υγειά σου.

[Έρις]

Αρχικά, το ότι αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ένας τομέας που δυσλειτουργεί στην ζωή σου (ας μην το ονομάσουμε πρόβλημα, γιατί δεν είναι) είναι το βασικότερο όλων. Ξέρεις τι έιναι αυτό που θέλεις να διορθώσεις, άρα κατά ένα ποσοστό, σημαντικό θα έλεγα, το θέμα έχει λυθεί. Εννοώ ότι έχεις στοχοποιήσει την ανάγκη σου και προχωράς... Επίσης, όπως σωστά αναφέρεις ο τρόπος για να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου αυτή, είναι "σχετικά" απλός, διότι όλα αυτά που προανέφερες χρειάζονται ένα πολύ βασικό, τη διάθεση για να τα κάνεις όλα αυτά. Έχεις τις ικανότητες να κάνεις όλα αυτά που χρειάζεται, όπως είπες. Τη διάθεση και τα κίνητρα τα έχεις;

[Mara.Z]

Και σας ρωτάω λοιπόν, τι κάνουμε στην περίπτωση που ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, μπορούμε ( ως ικανότητες ατόμου ) αλλά δεν το υλοποιούμε?

Ειναι σα να λες ξερω την τεχνικη να κολυμπησω, εχω διαβασει, εχω μαθει απεξω τα παντα, ακομη και τις υποσημειωσεις αλλα δεν βουταω ουτε την ακρη του ποδιου μου στη θαλασσα. Στεκομαι σαν παρατηρητης και βλεπω τη θαλασσα, τους ανθρωπους να κολυμπανε αλλα εγω μενω στην παραλια με το παραπονο. Γιατι??

Η απαντηση ειναι γιατι εσυ περιοριζεις τον εαυτο σου. Γιατι, πως εφτασες ως εδω κλπ τα ανακαλυπτεις μονος σου!
Δεν το λεω μονο στο ερωτικο κομματι, το λεω γενικα για το κοινωνικο κομματι γιατι ετσι κι αλλιως το ερωτικο ειναι εκφανση του κοινωνικου.
Παρεες εχεις? δεν λεω φιλους επιστηθιους ή που να σου μοιαζουν ή απλα να μιλατε. Λεω παρεες να βγαινεις σε μπαρακια, κλαμπακια, συναυλιες, διασκεδαση, φαγητο, κλπ, να γνωριζετε κοσμο.
Φιλες εχεις? οχι κοπελες που σου αρεσουν, δεν εννοω αυτο, λεω φιλες να μιλας, να κανεις παρεα, να πεις 2 κουβεντες. Ή εισαι σε κατασταση αυστηρου διαχωρισμου, παρεα μονο με αντρες, οι γυναικες ειναι απο την αντιπερα οχθη ?
Αυτα, αν δουλεψεις, θα μπεις σε τροχια να εχεις φλερτ, να σε προσεγγισουν, να προσεγγισεις, να φας ή να δωσεις χυλοπιτες με το τσουβαλι, να πας για εναν καφε, μια συναυλια, ενα σινεμα. Να κανεις παιχνιδι. Να εισαι παικτης!
Και μετα οταν βρεις αμοιβαιοτητα με μια κοπελα, το θελετε και οι 2, το συζητατε κλπ, προχωρας σε σχεση...
Αλλα ετσι κι αλλιως 24 εισαι, χαλαρωσε!
Αλλοι με διαβασματα, μεταπτυχιακα, δουλειες και ζορια ξεκινησαν μετα τα 30. Δεν υπαρχουν κανονες ουτε συνταγες σε αυτα ουτε οδηγιες χρησης ουτε αυστηρες διαταγες του τυπου ααα εισαι 20? πρεπει να κανεις σεξ αλλιως εισαι σκουπιδι. Αφου δεν το ενιωσες, δεν σου βγηκε, δεν το εκανες. Τοσο απλο. Αν το ηθελες παρα παρα πολυ, θα το ειχες κανει.

[Nerazzurri]

Καλησπέρα. Μπορείς να μας περιγράψεις μεχρι τωρα κάποιες εμπειρίες απο γνωριμίες και προσπάθειες που έκανες, με κοπέλες που σου άρεσαν;

Καλησπέρα σου, εμπειρίες από σεξουαλικές σχέσεις δεν έχω και γενικά στη πράξη σχεδόν τίποτα παρά μόνο φιλάκια-αγκαλιές. Από γνωριμίες με κοπέλες έχω τις οποίες δεν "τελειοποίησα" με το να βρεθούμε οι δυο μας και να ξεκινήσει κάτι σοβαρό. Δηλαδή υπήρχε πολύ μεγάλο "υπόβαθρο" καθώς είχα πολύ επικοινωνία μέσω τηλεφώνου και ίντερνετ, υπήρχε δεδομένο ενδιαφέρον από πλευράς τους αλλά εγώ πάντα όταν ερχόταν η "δύσκολη στιγμή" κόλωνα και δίσταζα να προχωρήσω.

[Nerazzurri]

Ό,τι και οι άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα (έστω και ελαφριά). Θα πας σε ψυχολόγο, συγκεκριμένα σε κάποιον που εξειδικεύεται στην γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Το γνωσιακό κομμάτι λογικά δεν θα το χρειαστείς αν ξέρεις τι έχεις. Το συμπεριφορικό είναι το απολύτως απαραίτητο. Μπορείς να το τονίσεις αυτό σε όποιον ψυχολόγο αποφασίσεις να πας.

Ε στο συμπεριφορικό αυτό που κάνουν οι ΚΑΛΟΙ ψυχολόγοι είναι ότι λες τι στόχους θες να πετύχεις και τι σε εμποδίζει και μετά σχεδιάζετε δράσεις που θα χρησιμεύσουν ως έκθεση ή συμπεριφορικό πείραμα για να ξεπεράσεις τους φόβους σου. Στην ουσία είναι ένα glorified coaching.

Αν όπως λες έχεις μόνο ήπια "φοβία" και κατά τα άλλα είσαι άτομο με καλές κοινωνικές δεξιότητες, τότε με έναν καλό ψυχολόγο θα βρεις την υγειά σου.

Συμφωνώ με την παρατήρηση σου στο κομμάτι της αντιμετώπισης, δηλαδή στο συμπεριφορικό που χρειάζεται στην παρούσα φάση απλά λόγω οικονομικών δυσκολιών μου είναι αδύνατον να λάβω την βοήθεια ψυχολόγου. Σε ευχαριστώ για την απάντηση!

[Nerazzurri]

Αρχικά, το ότι αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ένας τομέας που δυσλειτουργεί στην ζωή σου (ας μην το ονομάσουμε πρόβλημα, γιατί δεν είναι) είναι το βασικότερο όλων. Ξέρεις τι έιναι αυτό που θέλεις να διορθώσεις, άρα κατά ένα ποσοστό, σημαντικό θα έλεγα, το θέμα έχει λυθεί. Εννοώ ότι έχεις στοχοποιήσει την ανάγκη σου και προχωράς... Επίσης, όπως σωστά αναφέρεις ο τρόπος για να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου αυτή, είναι "σχετικά" απλός, διότι όλα αυτά που προανέφερες χρειάζονται ένα πολύ βασικό, τη διάθεση για να τα κάνεις όλα αυτά. Έχεις τις ικανότητες να κάνεις όλα αυτά που χρειάζεται, όπως είπες. Τη διάθεση και τα κίνητρα τα έχεις;

Αυτό πιστεύω κι'εγώ, πως όταν γνωρίζεις την αιτία για κάτι, είναι σχεδόν έτοιμη η διαδικασία για την επίλυση του αν και εφόσον προσπαθήσεις με τον σωστό τρόπο. Και πολύ σωστή η παρατήρηση σου για την διάθεση που είναι λίγο πολύπλοκο στην περίπτωση μου. Είναι κατά την γνώμη μου η "κινητήριος δύναμη" για το οτιδήποτε. Για να γίνω συγκεκριμένος λοιπόν, η διάθεση μου επηρεάζεται από τις σκέψεις μου που ως περιεχόμενο έχουν κάποιες φοβίες είτε είναι πάνω στην υγεία είτε πάνω στο κοινωνικό κομμάτι. Και αυτές πιστεύω ότι είναι υπεύθυνες για το κομμάτι της διάθεσης, καθώς αυτά τα θέματα κάνουν ένα φαύλο κύκλο. Δηλαδή νευριάζω με τον εαυτό μου, μου φταίνε οι άλλοι, μου φταίει η κοινωνία κτλ. Αν προσθέσεις και το κομμάτι της έλλειψης εμπειρίας από το παρελθόν ή την έλλειψη επαφής με το άλλο φύλλο, καταρρακώνεται το σύμπαν..

[Nerazzurri]

Ειναι σα να λες ξερω την τεχνικη να κολυμπησω, εχω διαβασει, εχω μαθει απεξω τα παντα, ακομη και τις υποσημειωσεις αλλα δεν βουταω ουτε την ακρη του ποδιου μου στη θαλασσα. Στεκομαι σαν παρατηρητης και βλεπω τη θαλασσα, τους ανθρωπους να κολυμπανε αλλα εγω μενω στην παραλια με το παραπονο. Γιατι??

Η απαντηση ειναι γιατι εσυ περιοριζεις τον εαυτο σου. Γιατι, πως εφτασες ως εδω κλπ τα ανακαλυπτεις μονος σου!
Δεν το λεω μονο στο ερωτικο κομματι, το λεω γενικα για το κοινωνικο κομματι γιατι ετσι κι αλλιως το ερωτικο ειναι εκφανση του κοινωνικου.
Παρεες εχεις? δεν λεω φιλους επιστηθιους ή που να σου μοιαζουν ή απλα να μιλατε. Λεω παρεες να βγαινεις σε μπαρακια, κλαμπακια, συναυλιες, διασκεδαση, φαγητο, κλπ, να γνωριζετε κοσμο.
Φιλες εχεις? οχι κοπελες που σου αρεσουν, δεν εννοω αυτο, λεω φιλες να μιλας, να κανεις παρεα, να πεις 2 κουβεντες. Ή εισαι σε κατασταση αυστηρου διαχωρισμου, παρεα μονο με αντρες, οι γυναικες ειναι απο την αντιπερα οχθη ?
Αυτα, αν δουλεψεις, θα μπεις σε τροχια να εχεις φλερτ, να σε προσεγγισουν, να προσεγγισεις, να φας ή να δωσεις χυλοπιτες με το τσουβαλι, να πας για εναν καφε, μια συναυλια, ενα σινεμα. Να κανεις παιχνιδι. Να εισαι παικτης!
Και μετα οταν βρεις αμοιβαιοτητα με μια κοπελα, το θελετε και οι 2, το συζητατε κλπ, προχωρας σε σχεση...
Αλλα ετσι κι αλλιως 24 εισαι, χαλαρωσε!
Αλλοι με διαβασματα, μεταπτυχιακα, δουλειες και ζορια ξεκινησαν μετα τα 30. Δεν υπαρχουν κανονες ουτε συνταγες σε αυτα ουτε οδηγιες χρησης ουτε αυστηρες διαταγες του τυπου ααα εισαι 20? πρεπει να κανεις σεξ αλλιως εισαι σκουπιδι. Αφου δεν το ενιωσες, δεν σου βγηκε, δεν το εκανες. Τοσο απλο. Αν το ηθελες παρα παρα πολυ, θα το ειχες κανει.

Στην αρχή όταν λες πως περιορίζω τον εαυτό μου και λέω γιατί ή πως έφτασα ως εδώ, τι εννοείς? Ότι θεωρώ λάθος και κατακριτέο το γεγονός ότι δεν έχω εμπειρίες με γυναίκες και είναι σαν να "τιμωρώ" τον εαυτό μου αυτές τις σκέψεις? Παρέες έχω απλά μετά από κάποιο στάδιο έχω σταματήσει την ζωή που έκανα παλιά και έβγαινα πολύ κυρίως λόγω διάθεσης μέσα στον φαύλο κύκλο που δημιουργείται από αυτά που αντιμετωπίζω. Δηλαδή για να σου δώσω ένα παράδειγμα, μέχρι τα 20 μπορεί να έβγαινα για βόλτες κτλ. 5-10 φορές την εβδομάδα είτε ήταν καφές είτε μπαράκι είτε αθλητισμός είτε οτιδήποτε. Έπειτα μειώθηκαν δραματικά όλα αυτά για το λόγο ότι, ότι αφήνεις σε αφήνει και εφόσον δεν γνώριζα νέο κόσμο, δεν επιδίωκα να διατηρήσω ή να βελτιώσω τον υπάρχον γνωστό μου κόσμο, βγαίνω 2-3 φορές την εβδομάδα χαλαρά. Φίλες κοντινές δεν έχω, που να μιλάμε καθημερινά πχ. ή να βγαίνουμε και τον λόγο δεν τον γνωρίζω. Σαφώς και δεν έχω πρόβλημα να είχα και δεν διαχωρίζω. Όλα αυτά που αναφέρεις τα έχω περάσει πολύ καλά ( μπαράκια κλαμπάκια εξόδους κτλ. ) και για αυτό το λόγο πλέον με στενοχωρεί που είμαι "εκτός" από την γενικότερη κοινωνική ζωή, που καλός η κακώς είναι απαραίτητη για να κοινωνικοποιηθείς. Επίσης δεν βλέπω καθόλου ψύχραιμα το θέμα της ηλικίας μου καθώς βλέπω νεότερο κόσμο να έχουν πολύ περισσότερη εμπειρία.

[Έρις]

Θέλεις να μας πεις λίγο παραπάνω για τις φοβίες σου... Οι περισσότεροι εδώ έχουμε περάσει παρόμοιες φάσεις. Άρα, το πρόβλημα έγκειται στη διάθεση σου που χρήζει βελτιώσεως. Για να βελτιωθεί, πρέπει να δουλέψεις επάνω στο θέμα των φοβιών σου. Δεν ξέρω βέβαια ποιό είναι το μέγεθος τους και πόσο εμποδίζουν την κοινωνική σου ζωή. Όσον αφορά, το θέμα της ηλικίας σου, έλεος, μικρό παιδί είσαι! Τις εμπειρίες δεν τις βιώνουμε σε μια μέρα, έρχονται με την πάροδο του χρόνου.

[Nerazzurri]

Θέλεις να μας πεις λίγο παραπάνω για τις φοβίες σου... Οι περισσότεροι εδώ έχουμε περάσει παρόμοιες φάσεις. Άρα, το πρόβλημα έγκειται στη διάθεση σου που χρήζει βελτιώσεως. Για να βελτιωθεί, πρέπει να δουλέψεις επάνω στο θέμα των φοβιών σου. Δεν ξέρω βέβαια ποιό είναι το μέγεθος τους και πόσο εμποδίζουν την κοινωνική σου ζωή. Όσον αφορά, το θέμα της ηλικίας σου, έλεος, μικρό παιδί είσαι! Τις εμπειρίες δεν τις βιώνουμε σε μια μέρα, έρχονται με την πάροδο του χρόνου.

Φοβίες του που έχουν να κάνουν με την υγεία αλλά και κοινωνικές. Στις φοβίες πάνω στο κομμάτι της υγείας μπορώ να πω ότι έχω βελτιώσει αρκετά την κατάσταση απλά στο μυαλό μου υπάρχει το γεγονός ότι δεν μπορώ να "ακολουθώ" τον κόσμο που βγαίνει τα βράδια έξω για το λόγο ότι φοβάμαι το αλκόολ αλλά παράλληλα δεν μου αρέσει, οπότε μια η άλλη. Επίσης σκέφτομαι ότι αν είχα κοπέλα και έπρεπε να έχω διαφορετικό ρυθμό ζωής πως θα τα έβγαζα πέρα όταν θα έπρεπε να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις μιας σχέσης σε τέτοια ζητήματα. Υπάρχει και η κακή διάθεση από όλον αυτόν τον φαύλο κύκλο και δεν ξέρω πως να το "πρωτοπιάσω"

[Mara.Z]

Στην αρχή όταν λες πως περιορίζω τον εαυτό μου και λέω γιατί ή πως έφτασα ως εδώ, τι εννοείς? Ότι θεωρώ λάθος και κατακριτέο το γεγονός ότι δεν έχω εμπειρίες με γυναίκες και είναι σαν να "τιμωρώ" τον εαυτό μου αυτές τις σκέψεις? Παρέες έχω απλά μετά από κάποιο στάδιο έχω σταματήσει την ζωή που έκανα παλιά και έβγαινα πολύ κυρίως λόγω διάθεσης μέσα στον φαύλο κύκλο που δημιουργείται από αυτά που αντιμετωπίζω. Δηλαδή για να σου δώσω ένα παράδειγμα, μέχρι τα 20 μπορεί να έβγαινα για βόλτες κτλ. 5-10 φορές την εβδομάδα είτε ήταν καφές είτε μπαράκι είτε αθλητισμός είτε οτιδήποτε. Έπειτα μειώθηκαν δραματικά όλα αυτά για το λόγο ότι, ότι αφήνεις σε αφήνει και εφόσον δεν γνώριζα νέο κόσμο, δεν επιδίωκα να διατηρήσω ή να βελτιώσω τον υπάρχον γνωστό μου κόσμο, βγαίνω 2-3 φορές την εβδομάδα χαλαρά. Φίλες κοντινές δεν έχω, που να μιλάμε καθημερινά πχ. ή να βγαίνουμε και τον λόγο δεν τον γνωρίζω. Σαφώς και δεν έχω πρόβλημα να είχα και δεν διαχωρίζω. Όλα αυτά που αναφέρεις τα έχω περάσει πολύ καλά ( μπαράκια κλαμπάκια εξόδους κτλ. ) και για αυτό το λόγο πλέον με στενοχωρεί που είμαι "εκτός" από την γενικότερη κοινωνική ζωή, που καλός η κακώς είναι απαραίτητη για να κοινωνικοποιηθείς. Επίσης δεν βλέπω καθόλου ψύχραιμα το θέμα της ηλικίας μου καθώς βλέπω νεότερο κόσμο να έχουν πολύ περισσότερη εμπειρία.

To εξηγω στην αρχη με την παρομοιωση της κολυμβησης...Εσυ λες οτι ξερεις τον τροπο αλλα δεν προχωρας στην υλοποιηση.

Στην κοινωνικοποιηση συνεχισε το! Μια χαρα τα πας! μην φανταζεσαι τι κανουν οι περισσοτεροι, δεν ξερεις τι κουβαλανε απο τα σπιτια τους ή τι ρολο μπορει να παιζουν ή σε τι φαση ειναι... Κοιτα την παρτη σου και βελτιωσου για σενα!! Ο καθενας θελει το χρονο του!
Η γνωμη μου ειναι να εξασκηθεις στο να εχεις φιλες. Καλο θα σου κανει να μιλας, θα ανοιχτεις και σιγα σιγα θα ερθει και η σχεση.
Ρε παιδια, οταν δεν εχετε/ειχατε μια εστω φιλη να μιλησετε, να πειτε 2 κουβεντες ανθρωπινα, πως στο καλο περιμενετε να κανετε σχεση? και μετα απορειτε που δεν εχετε κοπελα??

[Nerazzurri]

To εξηγω στην αρχη με την παρομοιωση της κολυμβησης...Εσυ λες οτι ξερεις τον τροπο αλλα δεν προχωρας στην υλοποιηση.

Στην κοινωνικοποιηση συνεχισε το! Μια χαρα τα πας! μην φανταζεσαι τι κανουν οι περισσοτεροι, δεν ξερεις τι κουβαλανε απο τα σπιτια τους ή τι ρολο μπορει να παιζουν ή σε τι φαση ειναι... Κοιτα την παρτη σου και βελτιωσου για σενα!! Ο καθενας θελει το χρονο του!
Η γνωμη μου ειναι να εξασκηθεις στο να εχεις φιλες. Καλο θα σου κανει να μιλας, θα ανοιχτεις και σιγα σιγα θα ερθει και η σχεση.
Ρε παιδια, οταν δεν εχετε/ειχατε μια εστω φιλη να μιλησετε, να πειτε 2 κουβεντες ανθρωπινα, πως στο καλο περιμενετε να κανετε σχεση? και μετα απορειτε που δεν εχετε κοπελα??

Ναι, πολύ σωστά και δυστυχώς παρότι ξέρω τον τρόπο δεν προχωράω στην υλοποίηση. Δεν προχωράω στην υλοποίηση γιατί πάντα όταν φτάνει η "δύσκολη" ώρα δειλιάζω και απομακρύνομαι επειδή δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον φόβο-άγχος που προκύπτει από μια τέτοια κατάσταση. Εκεί είναι η όλη ουσία που μπορεί να την καταλαβαίνω αλλά δεν "παλεύω" ουσιαστικά αυτό που με φοβίζει. Όλο λέω κάθε φορά πως πρέπει να αλλάξω και να το πάρω αλλιώς, ποτέ δεν το κάνω πράξη. Και αυτό το αποτέλεσμα που προκαλείται στη ζωή μου δυστυχώς με πληγώνει. Αλλά μια μέρα θα αλλάξω και θα κάνω τα πράματα χωρίς πολλά πολλά, κατευθείαν στο ζουμί και σε αυτό που θέλω και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχω τον όποιο στόχο έχω.

Νομίζω στην περίπτωση μου δεν ισχύει αυτό γιατί έχω μιλήσει στη ζωή μου πάρα πολύ με κορίτσια και μιλάω συνέχεια καθημερινά στην δουλειά μου. Φίλες κολλητές που να βγω δεν έχω αλλά και πάλι δεν νιώθω ότι υστερώ σε αυτό το κομμάτι. Ερωτικά ναι έχω μιλήσει με κορίτσια αρκετά, αλλά όχι από κοντά ( μέσω τηλεφώνου, ίντερνετ κτλ. ), επειδή όποτε "έχτιζα" μια σχέση με κάποια στο τέλος το άφηνα επειδή ντρεπόμουν και δίσταζα.

[Έρις]

Ναι, πολύ σωστά και δυστυχώς παρότι ξέρω τον τρόπο δεν προχωράω στην υλοποίηση. Δεν προχωράω στην υλοποίηση γιατί πάντα όταν φτάνει η "δύσκολη" ώρα δειλιάζω και απομακρύνομαι επειδή δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον φόβο-άγχος που προκύπτει από μια τέτοια κατάσταση. Εκεί είναι η όλη ουσία που μπορεί να την καταλαβαίνω αλλά δεν "παλεύω" ουσιαστικά αυτό που με φοβίζει. Όλο λέω κάθε φορά πως πρέπει να αλλάξω και να το πάρω αλλιώς, ποτέ δεν το κάνω πράξη. Και αυτό το αποτέλεσμα που προκαλείται στη ζωή μου δυστυχώς με πληγώνει. Αλλά μια μέρα θα αλλάξω και θα κάνω τα πράματα χωρίς πολλά πολλά, κατευθείαν στο ζουμί και σε αυτό που θέλω και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχω τον όποιο στόχο έχω.

Νομίζω στην περίπτωση μου δεν ισχύει αυτό γιατί έχω μιλήσει στη ζωή μου πάρα πολύ με κορίτσια και μιλάω συνέχεια καθημερινά στην δουλειά μου. Φίλες κολλητές που να βγω δεν έχω αλλά και πάλι δεν νιώθω ότι υστερώ σε αυτό το κομμάτι. Ερωτικά ναι έχω μιλήσει με κορίτσια αρκετά, αλλά όχι από κοντά ( μέσω τηλεφώνου, ίντερνετ κτλ. ), επειδή όποτε "έχτιζα" μια σχέση με κάποια στο τέλος το άφηνα επειδή ντρεπόμουν και δίσταζα.

Αντιλαμβάνομαι ότι σε ενοχλεί η αδράνεια σου και είναι φυσιολογικό, ποιά είναι όμως η ρίζα της; Οι φοβιές που ανέφερες παραπάνω είναι μασκαρεμένο άγχος, μπορείς να τις παλέψεις (π.χ. δεν είναι απαραίτητο να βγεις και να καταναλώσεις αλκοόλ, είναι απαραίτητο να βγεις για να περάσεις καλά). Όμως τι είναι αυτό που σε αγχώνει τόσο στην εκ του σύνεγγυς επικοινωνία και ιδιαιτέρως όσον αφορά τα ερωτικά; Έχεις κάποια άσχημη εμπειρία; Η απόψη μου είναι ότι η εγγύτητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αληθινής επικοινωνίας.

[Nerazzurri]

Αντιλαμβάνομαι ότι σε ενοχλεί η αδράνεια σου και είναι φυσιολογικό, ποιά είναι όμως η ρίζα της; Οι φοβιές που ανέφερες παραπάνω είναι μασκαρεμένο άγχος, μπορείς να τις παλέψεις (π.χ. δεν είναι απαραίτητο να βγεις και να καταναλώσεις αλκοόλ, είναι απαραίτητο να βγεις για να περάσεις καλά). Όμως τι είναι αυτό που σε αγχώνει τόσο στην εκ του σύνεγγυς επικοινωνία και ιδιαιτέρως όσον αφορά τα ερωτικά; Έχεις κάποια άσχημη εμπειρία; Η απόψη μου είναι ότι η εγγύτητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αληθινής επικοινωνίας.

Δεν νομίζω ότι μπορώ να σου δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση στο ποια είναι η ρίζα της. Εκείνο που μου έχει έρθει στο μυαλό όμως είναι το ότι δεν κυνηγάω πάντα τα πράματα στη ζωή μου. Σαν να περιμένω να έρθουν μόνα τους και εγώ "παρατηρώ" το τι συμβαίνει. Με αγχώνει το πως θα συμπεριφερθεί η κοπέλα που θα έχω στην πορεία, ποια θα είναι η εντύπωση της για εμένα και γενικά ντρέπομαι γενικά σε κάτι απλό δηλαδή όταν θα πρέπει να την φιλήσω κτλ. Άσχημη εμπειρία όχι δεν είχα ποτέ έτσι ώστε να πω ότι υπήρχε ένα τραυματικό γεγονός, το θυμάμαι από μικρός που το είχα και δεν πλησίαζα ( από κοντά ) ερωτικά τα κορίτσια. Εγγύτητα εννοείς αν μπορούσα να είχα μια κοπέλα που να είχα καλή σχέση και να ερχόμασταν κοντά έτσι ώστε να αισθανόμουν καλύτερα?