ψυχωση vs φαντασια

[serios]

Aλλωστε το τραγούδι του John Lennon-Imagine ξεκινά με την φράση Φαντάσου!!!

[boo]

καλησπερα παιδια

σαν παιδι ειχα πολυ φαντασια.το ιδιο και στην εφηβεια.ημουν αριστη στη γεωμετρια που θελει φαντασια.απο οσο με θυμαμαι εφτιαχνα δικους μου κοσμους και χανομουν εκει μεσα.απεφευγα και ξεκουραζομουν απο ασχημα γεγονοτα φτιαχνοντας δικους μου κοσμους.
το ιδιο εκανα και στα 14.τοτε που περασα την μεγαλη καταθλιψη.εφτιαχνα δικους μου κοσμους.κουλουριαζομουν στο κρεβατι και φανταζομουν δοαφορα.στο σχολειο οι καθηγητες κανανε παρατηρησεις στους γονεις μου οτι χανομαι την ωρα του μαθηματος.
ετσι ξεκινησαν και οι μανιες καταδιωξης και η παρακολουθηση.προσπαθησα να σκεφτω και να φανταστω γιατι περασα καταθλιψη τοτε και στα 16 φανταζομουν πως το περασα για να παρακολουθουν οι απο πανω τις αντιδρασεις μου και να με δοκιμαζουν.
θεωρω πλεον πως η φαντασια μου καλπαζε μιας και δεν ειχα καποιο παρομοιο ερεθισμα για να σκεφτω κατι τετοιο.ηθελε αρκετη φαντασια πιστευω για να κανω στο μυαλο μου αυτη τη συνδεση.

[savatage]

Μπου, τελικα μιλας για την εφηβικη περιοδο οταν ο χαρακτηρας εχει ηδη διαμορφωθει με βαση τα ως τοτε βιωματα και προσπαθει συνειδητα να ξεφυγει και να ανακουφιστει. Εγω ειχα στο μυαλο μου την παιδικη φαντασια σε πολυ μικρες ηλικιες οταν τα παιδακια ζουν ακομα στον κοσμο των παραμυθιων απο ενθουσιασμο, οχι απο αναγκη επιβιωσης.

Αν θελεις δες αυτο το βιντεακι που ποσταρε ο oeo σε αλλο νημα, ειναι πολυ ωραιο παραδειγμα ευχαριστης φαντασιας!
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post988813

[Natalia_sups]

καλησπερα παιδια

σαν παιδι ειχα πολυ φαντασια.το ιδιο και στην εφηβεια.ημουν αριστη στη γεωμετρια που θελει φαντασια.απο οσο με θυμαμαι εφτιαχνα δικους μου κοσμους και χανομουν εκει μεσα.απεφευγα και ξεκουραζομουν απο ασχημα γεγονοτα φτιαχνοντας δικους μου κοσμους.
το ιδιο εκανα και στα 14.τοτε που περασα την μεγαλη καταθλιψη.εφτιαχνα δικους μου κοσμους.κουλουριαζομουν στο κρεβατι και φανταζομουν δοαφορα.στο σχολειο οι καθηγητες κανανε παρατηρησεις στους γονεις μου οτι χανομαι την ωρα του μαθηματος.
ετσι ξεκινησαν και οι μανιες καταδιωξης και η παρακολουθηση.προσπαθησα να σκεφτω και να φανταστω γιατι περασα καταθλιψη τοτε και στα 16 φανταζομουν πως το περασα για να παρακολουθουν οι απο πανω τις αντιδρασεις μου και να με δοκιμαζουν.
θεωρω πλεον πως η φαντασια μου καλπαζε μιας και δεν ειχα καποιο παρομοιο ερεθισμα για να σκεφτω κατι τετοιο.ηθελε αρκετη φαντασια πιστευω για να κανω στο μυαλο μου αυτη τη συνδεση.

Παντως ρε συ μπου το ιδιο ακριβως εκανα οσο με θυμαμαι, απο μικρο παιδι και αργοτερα στη ζωη μου. Μονο που στη περιπτωση μου δεν εξελιχθηκε ποτε σε ψευδαισθησεις το πραγμα...ακομη τουλαχιστον :P

Ειναι πολυ ενδιαφερον το πως τοσο παρομοιες περιπτωσεις εξελιχθηκαν τοσο διαφορετικα. Για αυτο λεω πως υπαρχει και καποιος αλλος παραγοντας που μας διαφευγει ασχετος με την φαντασια η το ειδος της φαντασιας/το συναισθημα που προκαλει.

Ισως σου ειναι δυσκολο να το διακρινεις η να το θυμηθεις τωρα επακριβως, αλλα θυμασαι να αντιλαμβανεσαι διαφορα αναμεσα στις φαντασιωσεις/ονειροπολησεις που εκανες για να ξεφευγεις και στη πεποιθηση πως σε καταδιωκουν/παρακολουθουν;
Λογικα καταλαβαινες οτι οι ονειροπολησεις σου ηταν ψευτικες αλλα τη μανια καταδιωξης την αντιλαμβανοσουν ως αληθινη, ε;

[Natalia_sups]

Μπου, τελικα μιλας για την εφηβικη περιοδο οταν ο χαρακτηρας εχει ηδη διαμορφωθει με βαση τα ως τοτε βιωματα και προσπαθει συνειδητα να ξεφυγει και να ανακουφιστει. Εγω ειχα στο μυαλο μου την παιδικη φαντασια σε πολυ μικρες ηλικιες οταν τα παιδακια ζουν ακομα στον κοσμο των παραμυθιων απο ενθουσιασμο, οχι απο αναγκη επιβιωσης.

Αν θελεις δες αυτο το βιντεακι που ποσταρε ο oeo σε αλλο νημα, ειναι πολυ ωραιο παραδειγμα ευχαριστης φαντασιας!
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post988813

Εγω με θυμαμαι απο τα 4-5 παντως να φαντασιωνομαι για να ξεφυγω, οχι φραουλενιους μονοκερους πανω σε ουρανια τοξα ξερω γω ετσι χωρις λογο...σιγουρα υπαρχει και η υγιης ομορφη φαντασια οπως το λες ως φυσιολογικο σταδιο αναπτυξης. Αλλα η αποφευκτικη/παρηγορητικη φαντασιωση μπορει επισης να ειναι παρουσα απο πολυ μικρη ηλικια, χωρις ωστοσο να υπαρχει οπωσδηποτε συσχετισμος με ψυχωσεις...δεν ειναι η φυση της φαντασιωσης που την καθιστα ψευδαισθηση, αλλα το κατα ποσο πιστευει το ατομο οτι ειναι αληθινο, για οποια ηλικια και αν μιλαμε.
Στο αρθρο που ειχα παραθεσει εξηγει αναλυτικά πώς τα παιδια μπορουν να φανταζονται το οτιδηποτε πολυ ζωντανα χωρις να χανουν ωστοσο την θεμελιωδη αισθηση του τι ειναι πραγματικο και τι οχι, οσο και αν μας φαινεται οτι πιστευουν αυτα που φανταζονται καμια φορα. Δεν τα πιστευουν και δεν μπερδευουν την πραγματικοτητα με το φανταστικο, οσο πειστικο και αν φαινεται καμια φορα το οτι τα μπερδευουν, αυτη η κατασταση διαφερει ξεκαθαρα απο παθολογικες καταστασεις. Αμα βρω την ορεξη και τον χρονο θα μεταφρασω και θα παραθεσω καποια βασικα σημεια απο το αρθρο.

[savatage]

Ειναι πολυ ενδιαφερον το πως τοσο παρομοιες περιπτωσεις εξελιχθηκαν τοσο διαφορετικα. Για αυτο λεω πως υπαρχει και καποιος αλλος παραγοντας που μας διαφευγει ασχετος με την φαντασια η το ειδος της φαντασιας/το συναισθημα που προκαλει.

Επισης, ενας αλλος παραγοντας που μας διαφευγει ειναι το πώς επηρεαζεται ο εκαστοτε εγκεφαλος και το εκαστοτε νευρικο συστημα. Η ψυχιατρικη ειναι ακομα πολυ πισω, στο μελλον ομως πιστευω οτι θα εξηγηθουν αυτα τα διαφορετικα αποτελεσματα.

Το εφτασα μεχρι ενα σημειο το αρθρο, εγινε το μυαλο μου πουρες γιατι εχω κι αυτη τη διασπαση μαλλον και μπορει να γυριζω στην ιδια προταση ή παραγραφο 3-4 φορες, δεν το ολοκληρωσα, αν μπορεις βαλε μας τα χαηλαητς, το εχω αποθηκευσει παντως για να το συνεχισω.
Ασχετο αλλα δε θυμαμαι να ειχα ξανασυνατησει τη λεξη imagery. Παντα το θυμαμαι ως metaphor ή figure of speech, χρησιμο παντως, χρειαστηκε να το κοιταξω.

[elisabet]

Εγω με θυμαμαι απο τα 4-5 παντως να φαντασιωνομαι για να ξεφυγω, οχι φραουλενιους μονοκερους πανω σε ουρανια τοξα ξερω γω ετσι χωρις λογο...σιγουρα υπαρχει και η υγιης ομορφη φαντασια οπως το λες ως φυσιολογικο σταδιο αναπτυξης. Αλλα η αποφευκτικη/παρηγορητικη φαντασιωση μπορει επισης να ειναι παρουσα απο πολυ μικρη ηλικια, χωρις ωστοσο να υπαρχει οπωσδηποτε συσχετισμος με ψυχωσεις...δεν ειναι η φυση της φαντασιωσης που την καθιστα ψευδαισθηση, αλλα το κατα ποσο πιστευει το ατομο οτι ειναι αληθινο, για οποια ηλικια και αν μιλαμε.
Στο αρθρο που ειχα παραθεσει εξηγει αναλυτικά πώς τα παιδια μπορουν να φανταζονται το οτιδηποτε πολυ ζωντανα χωρις να χανουν ωστοσο την θεμελιωδη αισθηση του τι ειναι πραγματικο και τι οχι, οσο και αν μας φαινεται οτι πιστευουν αυτα που φανταζονται καμια φορα. Δεν τα πιστευουν και δεν μπερδευουν την πραγματικοτητα με το φανταστικο, οσο πειστικο και αν φαινεται καμια φορα το οτι τα μπερδευουν, αυτη η κατασταση διαφερει ξεκαθαρα απο παθολογικες καταστασεις. Αμα βρω την ορεξη και τον χρονο θα μεταφρασω και θα παραθεσω καποια βασικα σημεια απο το αρθρο.

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο όντως. Εγώ θεωρούσα πως τα παιδιά πιστεύουν όντως μερικές από τις ιστορίες που φαντάζονται αλλά η ανάλυση του άρθρου με έβαλε σε σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως τώρα έχω περισσότερες απορίες για το πώς παρουσιάζεται η ψύχωση.
Αν δεχτούμε πως ισχύει το άρθρο και υπάρχει όντως σαφής διαχωρισμός ακόμα και στα μικρά παιδιά του τι είναι αληθινό και τι φανταστικό, αυτό τι σημαίνει για αυτούς που παρουσιάζουν αργότερα ψύχωση; Μπορεί σε ένα παιδί ας πούμε στα 4-5 που αργότερα θα παρουσιάσει ψύχωση, αυτός ο μηχανισμός να λειτουργεί λάθος από τότε και να υπάρχει ήδη στα 4 ένα μπέρδεμα μεταξύ πραγματικού- φανταστικού;

Ετσι όπως κατάλαβα εγώ το άρθρο, δεν αναφέρεται στο πόσο "ζωηρή" ή ανεπτυγμένη είναι η φαντασία. Μπορεί να είναι όσο ανεπτυγμένη θέλει αφού ήδη θα έχει γίνει το πρώτο βήμα και θα έχει καταχωρηθεί κάπως η αληθινή εικόνα οπότε δεν παίζει ρόλο μετά στο επόμενο βήμα πόσο θα αλλάξει ή θα πειραχτεί αυτή η εικόνα στην φαντασία. Άρα σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ ψύχωσης και ανεπτυγμένης φαντασίας ως παιδί. Η μόνη λογική εξήγηση θα ήταν κάποια δυσλειτουργία του συγκεκριμένου μηχανισμού με την οποία δεν καταχωρείται η αρχική αληθινή εικόνα και μπερδεύεται με την φανταστική.

Αυτό φαντάζομαι θα ήταν αρκετό ως εξήγηση αν δεν ήταν τόσα πολλά τα παραδείγματα των ατόμων με ψύχωση που όντως η πραγματικότητα τους ήταν τόσο άσχημη ή βαριά για το άτομο, ώστε υπήρχε άμεση ανάγκη να αντικατασταθεί από μια φανταστική. Αυτό με κάνει να σκεφτώ πως αποκλείεται να είναι μόνο μια δυσλειτουργία ενός συγκεκριμένου μηχανισμού που ξεχωρίζει το πραγματικό απτο φανταστικό ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σκέφτομαι πως εδώ ίσως παίζει ρόλο η ανάγκη του ατόμου να "χαλάσει" αυτόν τον μηχανισμό προκειμένου να προστατευτεί από μια σκληρή πραγματικότητα.

[Natalia_sups]

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο όντως. Εγώ θεωρούσα πως τα παιδιά πιστεύουν όντως μερικές από τις ιστορίες που φαντάζονται αλλά η ανάλυση του άρθρου με έβαλε σε σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως τώρα έχω περισσότερες απορίες για το πώς παρουσιάζεται η ψύχωση.
Αν δεχτούμε πως ισχύει το άρθρο και υπάρχει όντως σαφής διαχωρισμός ακόμα και στα μικρά παιδιά του τι είναι αληθινό και τι φανταστικό, αυτό τι σημαίνει για αυτούς που παρουσιάζουν αργότερα ψύχωση; Μπορεί σε ένα παιδί ας πούμε στα 4-5 που αργότερα θα παρουσιάσει ψύχωση, αυτός ο μηχανισμός να λειτουργεί λάθος από τότε και να υπάρχει ήδη στα 4 ένα μπέρδεμα μεταξύ πραγματικού- φανταστικού;

Ετσι όπως κατάλαβα εγώ το άρθρο, δεν αναφέρεται στο πόσο "ζωηρή" ή ανεπτυγμένη είναι η φαντασία. Μπορεί να είναι όσο ανεπτυγμένη θέλει αφού ήδη θα έχει γίνει το πρώτο βήμα και θα έχει καταχωρηθεί κάπως η αληθινή εικόνα οπότε δεν παίζει ρόλο μετά στο επόμενο βήμα πόσο θα αλλάξει ή θα πειραχτεί αυτή η εικόνα στην φαντασία. Άρα σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ ψύχωσης και ανεπτυγμένης φαντασίας ως παιδί. Η μόνη λογική εξήγηση θα ήταν κάποια δυσλειτουργία του συγκεκριμένου μηχανισμού με την οποία δεν καταχωρείται η αρχική αληθινή εικόνα και μπερδεύεται με την φανταστική.

Αυτό φαντάζομαι θα ήταν αρκετό ως εξήγηση αν δεν ήταν τόσα πολλά τα παραδείγματα των ατόμων με ψύχωση που όντως η πραγματικότητα τους ήταν τόσο άσχημη ή βαριά για το άτομο, ώστε υπήρχε άμεση ανάγκη να αντικατασταθεί από μια φανταστική. Αυτό με κάνει να σκεφτώ πως αποκλείεται να είναι μόνο μια δυσλειτουργία ενός συγκεκριμένου μηχανισμού που ξεχωρίζει το πραγματικό απτο φανταστικό ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σκέφτομαι πως εδώ ίσως παίζει ρόλο η ανάγκη του ατόμου να "χαλάσει" αυτόν τον μηχανισμό προκειμένου να προστατευτεί από μια σκληρή πραγματικότητα.

Κι εγω με περισσοτερες αποριες κατεληξα ελισαβετ παρα με απαντησεις ειναι η αληθεια. Απο την μια σιγουρα υπαρχει διαχωρισμος μεταξυ της παιδικης φαντασιας οσο και αν οργιαζει και της ψωχωσης γιατι υπαρχουν και (σπανιες) περιπτωσεις μικρων παιδιων που μπορει να διαγνωστουν με σχιζοφρενεια. Η απαντηση που ψαχνουμε λογικα βρισκεται στους παραγοντες που βοηθουν εναν ειδικο να διαγνωσει ενα παιδι με σχιζοφρενεια αντι να αποδωσει την συμπεριφορα του στην παιδικη φαντασια. Δεν βρηκα μεχρι στιγμης κατι συγκεκριμενο οσον αφορα το κομματι της φαντασιας, καταλαβαινω οτι σε τετοιες περιπτωσεις βοηθαει στη διαγνωση η συνολικη εικονα με αλλα συμπτωματα, η γενικη κλινικη εικονα, ισως και τα αρνητικα συμπτωματα καμια φορα οπως η αποδιοργανωση του λογου και τετοια.
Απο την αλλη υπαρχει συσχετισμος μεταξυ της σχιζοφρενειας και του ποσο εντονη φαντασια εχει καποιος...ειχα βρει μερικες σκορπιες αναφορες ονλαιν χωρις να τις κοιταξω σε βαθος σε ενα "συνεχες" ας το πουμε φαντασιας μεταξυ αυτισμου και ψυχωσης, οπου στον αυτισμο εχουμε μειωμενη φαντασια ενω στην ψυχωση χτυπαει κοκκινα. Βεβαια εδω απο οσο καταλαβα οταν λεει φαντασια το εννοει πιο πολυ στην κοινωνικη/επικοινωνιακη της διασταση, του τυπου "να μπεις στη θεση του αλλου". Και μου θυμιζει και περιπτωσεις μελων απο το φορουμ αυτο ειναι η αληθεια οπου μπαινουν υπερβολικα στη θεση του αλλου σε σημειο να νομιζουν οτι ξερουν/διαβαζουν τις σκεψεις σου η εισαι εσυ η οτι καποιοι ανθρωποι ειναι συνδεδεμενοι η το ιδιο η δε ξερω τι. Αυτο που λεει η σαβ "μυαλο που πηρε φωτια".

Οσον αφορα το κομματι που εβαλα με bold το οτι ισως δεν καταχωρειται σωστα η αρχικη εικονα και για αυτο μπερδευεται με την φαντασιακη που λες ειναι οντως μια πιθανη εξηγηση. Ωστοσο αναρωτιεμαι αν μπορει και αργοτερα για καποιο λογο να σπασει αυτο το όριο ενω η αρχικη εικονα εχει καταχωρηθει σωστά. Η μπου μας λεει και οτι ονειροπολουσε πολυ οταν ηταν μικρη αναγνωριζοντας το γεγονος πως ολα αυτα ηταν ονειροποληση, αρα σιγουρα υπηρχε ενα σωστα καταχωρημενο υποβαθρο στην αρχη της ζωης της. Τεινω να πιστευω πως το οτι χαλαει αυτος ο μηχανισμος δεν εχει να κανει με τον υπερβολικα εντονο βαθμο της φαντασιας αυτο, αν και λογικα σιγουρα ειναι και αυτο ενας αθροιστικος παραγοντας...μπορει το οτι χαλαει αυτος ο μηχανισμος να εχει οργανικα αιτια τα οποια κανουν την εμφανιση τους αργοτερα στη ζωη για καποιον επισης οργανικο λογο. Και λεω για οργανικα αιτια γιατι το να θελει καποιος να ξεφυγει απο την πραγματικοτητα δεν το βρισκω αρκετο, και με την εντονη ονειροποληση ξεφευγεις, οπως εκανα εγω (βλ. maladaptive daydreaming). Αλλα σε αυτη τη περιπτωση ποτε δεν μπερδευεται η πρωταρχικη εικονα με την φαντασιακη. Καλα, η σχιζοφρενεια ειναι ουτως η αλλως πολυπαραγοντικη απο οσο ξερω. Θυμαμαι παντως ενα αρθρο που ειχα διαβασει οπου ελεγε πως σε μια ερευνα οπου συγκρινανε fmri απεικονησεις εγκεφαλικης δραστηριοτητας μεταξυ υγιων ανθρωπων και πασχοντων απο σχιζοφρενεια ειχανε βρει πιο εντονο background activity, οταν το μυαλο δουλευει χωρις να το θελεις συνειδητα τελοσπαντων, οτι και αν σημαινει αυτο. (παλι στο μυαλο που πηρε φωτια με παει αυτο σαβ λολ). Βασικα βρηκα ααααπειρα αρθρα παιδια σχετικα με διαφορες στη λειτουργια ενος εγκεφαλου με σχιζοφρενεια και ενος χωρις. Υπαρχει και η υποθεση οτι ο εγκεφαλος σχιζοφρενων ειναι πιο ευαισθητος στην ντοπαμινη, οτι εχει λιγοτερη φαια ουσια σε καποια σημεια ειδικα (grey matter), οτι λειτουργουν διαφορετικα οι συναψεις, και διαφορα που ουτε καταλαβαινω ουτω μπορω να παραθεσω σωστα. Ωστοσο ολα αυτα με πειθουν αρκετα στο οτι προκειται σε μεγαλο βαθμο για οργανικα αιτια. Ουτε λιγο ουτε πολυ καπου εγραφε οτι ειναι ασθενεια του εγκεφαλου, εξισου απτή με τη σκπ ξερω γω οπως το καταλαβαινω εγω. Και μου βγαζει αρκετα νοημα προσωπικα αυτο γιατι ο αδερφος μου πχ σκιζοταν στις επιληπτικες κρισεις μικρος και στην εφηβεια/τα πρωτα χρονια της ενηλικιωσης του...

[αλεξανδρος_77]

δεν ειναι ετσι ακριβως η μονη θεση που ειναι συδεδεμεος καπιος ειναι ο εαυτος του τωρα αν κατι του μιαζει δεν ειναι περιεργο γιατι μαντευει..

[elis]

Ναταλια βαλε τα αρθρα αμα θεσ τα ξερω κι εγω

[boo]

δε ξερω.προσωπικα δε βγαζω ακρη...
δε ξερω αν εφταιξε η φαντασια μου ή κατι αλλο.
αυτο που ξερω ειναι πως μισο χρονο μετα το επεισοδιο της καταθλιψης κατι στροφαρε λαθος στο μυαλο μου..και δε ξερω τι φταιει. γι αυτο και κατηγορω τη φαντασια μου γιατι δε μπορω να το εξηγησω αλλιως

[elisabet]

δε ξερω.προσωπικα δε βγαζω ακρη...
δε ξερω αν εφταιξε η φαντασια μου ή κατι αλλο.
αυτο που ξερω ειναι πως μισο χρονο μετα το επεισοδιο της καταθλιψης κατι στροφαρε λαθος στο μυαλο μου..και δε ξερω τι φταιει. γι αυτο και κατηγορω τη φαντασια μου γιατι δε μπορω να το εξηγησω αλλιως

Δε νομίζω πως πρέπει να κατηγορείς την φαντασία σου μπου, η φαντασία είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη στην ζωή όλων μας και πολλοί άνθρωποι που έχουν αυτό το χάρισμα της ιδιαίτερα αναπτυγμένης φαντασίας το χρησιμοποίησαν δημιουργικά και στράφηκαν σε καλλιτεχνικά επαγγέλματα κτλ. Αν είδες και το άρθρο που έβαλε εδώ η Ναταλία θα είδες πως η αντίπερα όχθη είναι ο αυτισμός.

Η σχίζο φαίνεται πως είναι πολυπαραγοντική και έχει να κάνει με συγκεκριμένες λειτουργίες του εγκεφάλου που ακόμα και η επιστήμη προς το παρόν αδυνατεί να αποκωδικοποιήσει εντελώς. Η φαντασία σου απλώς σου κάνει εικόνες ή φωνές τους φόβους και το άγχος που μπορεί όλοι σε ένα βαθμό να έχουμε μέσα μας, μόνο αυτή είναι η διαφορά με έναν μη ψυχωσικό όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον.

[dazed]

Χρόνια πολλά! Πολύ ωραίο θέμα αυτό.Θα συμφωνήσω με τη Ναταλία που είπε οτι "οταν ενα παιδι με ζωηρη φαντασια "το ζει" κατι εντονα, δεν σημαινει οτι το συγχεει με την πραγματικοτητα οπως γινεται στην ψυχωση...καταλαβαινει δηλαδη πως δεν ειναι αληθινα και ας τα "ζει". Ειναι λεπτη η γραμμη αλλα σιγουρα υπαρχει..."
Το προσυπογράφω γιατί σαν παιδί βασιζομουν στη φαντασία μου για να ψυχαγωγηθω,διάβαζα βιβλία και τα οπτικοποιούσα σα να έβλεπα ταινία. Ο καλός μου είναι καλλιτεχνική φύση με ομοίως μεγάλη φαντασία. Γιατί έπαθε αυτός ψύχωση;; Πιστεύω ότι παίζει ρόλο ότι δεν μπορούσε να διοχετεύει κατάλληλα το στρες του. Όσο μπορούσε την πάλευε,κάποια στιγμή λόγω τρόπου ζωής έχασε τις διεξόδους του και παγιδεύτηκε.
Ο κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί τη φαντασία του και κάνει όνειρα για να αισθάνεται καλύτερα Εσείς με την ψύχωση δε γυριζετε στην πραγματικότητα όμως.. Όμως ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται όσο ζούμε και μπορεί να κάνει θαύματα!

[elis]

Η ναταλια ειναι η καλυτερη συμφωνω παντα μαζι τησ

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΚΑΠΩΣ.ΕΓΩ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ Κ ΣΥΝΗΘΙΣΑ ΤΩΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ Κ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΟΧΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ 'ΟΝΕΙΡΑ'...